Ανησυχίες

[tsofras]

Μόλις τώρα, paylidis είπε

βαλε τη γυναικα κ αραξε... προσωπικά αυτό εφαρμόζω απο όταν πηρε το καμικ!! 😅

Αυτό σκέφτομαι αλλά φοβάται να πάρει το Leon να είμαι και πιο άνετος

[filarhos]

30 λεπτά πριν, tsofras είπε

Με την μέση και εμένα απλά άρχισα να έχω ιλίγγους απο τις αναπνοές στο ελεύθερο μετά τα 500μέτρα

 

οκ πήγα αγόρασα rebrain τώρα έκανα και μπάνιο με αλοιφή θα στρώσω σε λίγο πιστεύω 🤣

Απλά δεν ξέρω αν μπορώ να οδηγήσω αύριο για εκδρομή 2 ώρες πήγαινε 2 έλα σε μία ημέρα θα βελάξω

Για την πισίνα, αν θέλεις να ξαναρχίσεις το κολύμπι, δες τον αναπνευστήρα της τεχνικής κολύμβησης με μονοπέδιλο. Γνώριζα συναθλητή που το γύρισε σε μονοπέδιλο γιατί είχε ζαλάδες από τις αναπνοές.

Εγώ είχα ζαλάδα στην προπόνηση μετά τα 4 με 4,5, αλλά εκεί η ζαλάδα ήταν το λιγότερο...

(σε καμπ προετοιμασίας έχασα 5-6 κιλά σε μια εβδομάδα, δεν με γνώριζαν οι γονείς μου)

[tsofras]

15 λεπτά πριν, filarhos είπε

Για την πισίνα, αν θέλεις να ξαναρχίσεις το κολύμπι, δες τον αναπνευστήρα της τεχνικής κολύμβησης με μονοπέδιλο. Γνώριζα συναθλητή που το γύρισε σε μονοπέδιλο γιατί είχε ζαλάδες από τις αναπνοές.

Εγώ είχα ζαλάδα στην προπόνηση μετά τα 4 με 4,5, αλλά εκεί η ζαλάδα ήταν το λιγότερο...

(σε καμπ προετοιμασίας έχασα 5-6 κιλά σε μια εβδομάδα, δεν με γνώριζαν οι γονείς μου)

Μονοπέδιλο απογορευτικό για την μέση δοκίμασα και αναπνευστήρα έτρωγαν ζόρι οι τραπεζοειδής

Στα 7 χρόνια που πήγαινα τα δοκίμασα όλα αναπνευστήρα , πέδιλα , πλακάκια στα χέρια , μπορούσα να κάνω μόνο ελεύθερο - ύπτιο και σανίδα για πόδια . Σε κάποια φάση με ζόριζε και το ύπτιο , πρόσθιο - πεταλούδα ούτε για αστείο . Έκανα 100μ πρόσθιο με πολλή προσοχή , παραπάνω είχα προβλήματα

Βέβαια ξαναλέω ότι είχα και θέμα επειδή πήγαινα τον χειμώνα και η συγκεκριμένη πισίνα δεν ήταν κλειστή απο πουθενά. Οπότε βρεγμένος με τα μποφορ να φυσάνε δεν ήταν και ότι καλύτερο για τον αυχένα

[filarhos]

5 λεπτά πριν, tsofras είπε

Μονοπέδιλο απογορευτικό για την μέση δοκίμασα και αναπνευστήρα έτρωγαν ζόρι οι τραπεζοειδής

Στα 7 χρόνια που πήγαινα τα δοκίμασα όλα αναπνευστήρα , πέδιλα , πλακάκια στα χέρια , μπορούσα να κάνω μόνο ελεύθερο - ύπτιο και σανίδα για πόδια . Σε κάποια φάση με ζόριζε και το ύπτιο , πρόσθιο - πεταλούδα ούτε για αστείο . Έκανα 100μ πρόσθιο με πολλή προσοχή , παραπάνω είχα προβλήματα

Βέβαια ξαναλέω ότι είχα και θέμα επειδή πήγαινα τον χειμώνα και η συγκεκριμένη πισίνα δεν ήταν κλειστή απο πουθενά. Οπότε βρεγμένος με τα μποφορ να φυσάνε δεν ήταν και ότι καλύτερο για τον αυχένα

Τον αναπνευστήρα έλεγα να χρησιμοποιήσεις για να μην ζαλίζεσαι...

Μεταξύ μας αν εξαιρέσεις το κρύο για κάποιον που έχει πρόβλημα ή που κρυώνει και δεν μπορει να συνηθίσει, η ανοικτή πισίνα είναι πιο υγεινή από τις καλύτερες κλειστές.

Μετά από πολλά χρόνια και δοκιμή σε όλες τις πισίνες της Ελλάδας (εκτός από κάποια μικρά νησιά), τις φορές που είχα πρόβλημα (κρύωμα, ιώσεις και τέτοια) ήταν όταν πηγαίναμε σε κλειστές πισίνες για αγώνα ή προπόνηση με άλλη ομάδα. 

 

 

[tsofras]

2 λεπτά πριν, filarhos είπε

Τον αναπνευστήρα έλεγα να χρησιμοποιήσεις για να μην ζαλίζεσαι...

Μεταξύ μας αν εξαιρέσεις το κρύο για κάποιον που έχει πρόβλημα ή που κρυώνει και δεν μπορει να συνηθίσει, η ανοικτή πισίνα είναι πιο υγεινή από τις καλύτερες κλειστές.

Μετά από πολλά χρόνια και δοκιμή σε όλες τις πισίνες της Ελλάδας (εκτός από κάποια μικρά νησιά), τις φορές που είχα πρόβλημα (κρύωμα, ιώσεις και τέτοια) ήταν όταν πηγαίναμε σε κλειστές πισίνες για αγώνα ή προπόνηση με άλλη ομάδα. 

 

 

Ναι συμφωνώ εγώ το ανέφερα επειδή δεν κάνει με βρεγμένο αέρα να με πετυχαίνει κρύος αέρας γιατί σφίγγουν οι μύες και έχω τα προβλήματα που αναφέρω

 

Αυτό είπα και εγώ δοκίμασα με αναπνευστηρα για να μην ζαλίζομαι αλλά και πάλι είχα θέμα επειδή τελικά δεν κουναγα καθόλου το κεφάλι και πιανομουν

Αν ηρεμήσω λίγο θα πάω να δοκιμάσω την τύχη μου σε κανά μονόζυγο

[atrigane]

4 ώρες πριν, tsofras είπε

όχι έχω παθολογικά αίτια ευθιασμό σε μέση και αυχένα . Προβλήματα περίπου απο 20 χρονών

Ξεκίνησα ένα πρόγραμμα με planks , την πρώτη εβδομάδα ήταν πιο χαλαρό απλά έτρωγα ζόρι στους καρπούς γιατί έχει πολύ στήριξη στα χέρια , την 2η εβδομάδα ανέβαζε χρόνους το πρόγραμμα έτρωγα μεγαλύτερο ζόρι αλλά μπορούσα και το έβγαζα.

Την 3η εβδομάδα ανέβασα πάλι χρόνους και έκατσε και η δουλειά με τα κρεβάτια και εκεί την πάτησα.

Πριν τα planks είχα ξεκινήσει χαλαρά γυμναστική με 2 4κιλα βαράκια για κανα μήνα.

Έκανα καθημερινά εκτάσεις ώμων , κωπηλατική με αλτήρες , δικέφαλους , τρικέφαλους , καθίσματα , push ups , κοιλιακούς , ραχιαίους οπότε είπα να κάνω κάτι λίγο πιο δύσκολο.

Βασικά έτσι την πατάω τόσα χρόνια , βλέπω ότι μπορώ μυικά να κάνω κάτι και αρχίζω και ζορίζομαι και στο τέλος την πατάω.

Και βάρη όταν έκανα πάντα έλεγα πάω χαλαρά αλλά φόρτωνα συνέχεια κιλά παντού επειδή έβλεπα ότι μπορούσα μέχρι που κλάταρα

Άσε τα planks δεν βοηθάνε σε τίποτα, ειδικά με τον τρόπο που μας έχουν δείξει να τα κάνουμε. Στο λέω που κάνω βάρη 11 χρόνια και βαθύ κάθισμα με 150κιλά χωρίς ζώνη στα 80κιλά σωματικό βάρος. Ποτέ δεν τα θεώρησα ότι βοηθάνε, ίσα ίσα τα θεωρώ έως και επικίνδυνα. Και τα βαράκια ξέχνα τα.

2 ώρες πριν, paylidis είπε

Κολύμπι. Πολύ κολύμπι η μόνη λύση. Εμένα αυτό με έσωσε (σε μεγάλο βαθμό) με τη μέση μου

Εδώ είσαι, αυτό, α υ τ ό, ΑΥΤΟ, Α Υ Τ Ο. Και όταν σε πιάνουν οι ίλιγγοι συνεχίζεις απλά πέφτεις σε ρυθμό για να βρεις αναπνοές και συνεχίζεις. Δηλ. κολυμπάς και ρίχνεις ρυθμό μέχρι εκεί που ο ίλιγγος αντέχεται. Και όταν το κάνεις 5-10 φορές θάρθει εκείνη η φορά που θα περιμένεις τον ίλιγγο και εκείνος δεν θαρθει...

Πριν 17 μήνες σακάτεψα τα πόδια μου σε αυτοκινητιστικό. Όταν βγήκα από το νοσοκομείο ήμουν σε μια φάση που όταν "περπατούσα" νόμιζες ότι αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να μάθει ζεϊμπέκικο. Ήμουν για λύπηση. Όπου και να πήγα, μου έλεγαν να είμαι ευγνώμων που ξαναπερπατάω και να ξεχάσω για πάντα τα βάρη, το τζούντο και το μουάι τάι και να αρχίσω κολύμπι. Ε το πήρα απόφαση και με αβάσταχτους πόνους και δυνατά παυσίπονα οδηγούσα 1 ώρα για να βρω πισίνα και άλλη 1 πίσω. Φαντάζεσαι για τι πόνο μιλάμε κατά τη διάρκεια της κολύμβησης. Θυμάμαι την 1η μέρα, μπήκα μέσα και κάπου στο 1/3 της πισίνας βούλιαξα επειδή έμεινα από αναπνοή λόγω πόνων. Και κρατήθηκα από τα σκοινιά και δεν πήγα πάτο. Βγήκα και έφυγα. Μην λέω πολλά, μετά από 6 μήνες έκανα το 1ο μου κάθισμα(χωρίς κιλά). Εκείνη τη στιγμή φαντάστηκα ότι τώρα δεν έχω τίποτα στην πλάτη και σε μερικούς μήνες θαχω 1 μπάρα με 100κιλά. Έτσι και έγινε. Αυτή τη στιγμή έχω επανέλθει πλήρως στις πολεμικές τέχνες, η δύναμη μου στα βάρη είναι περίπου στο 80% απότι πριν και έχω βάλει στόχο σε 2 χρόνια να ανέβω σε ρινγκ. Ξαναλέω, κολύμπι και ξανά κολύμπι και ρύθμιζέ το τόσο ώστε να μπορείς να συνεχίσεις και με τον ίλιγγο και σιγά σιγά θα μεγαλώσεις τις ανοχές και αντοχές στο σώμα σου και θα φύγουν όλα. Αρκεί βέβαια να μην τυχαίνει κάτι κάθε λίγο όπως με τα κρεββάτια και σε σακατεύει γιατί σε πάει πίσω αυτό κάθε φορά και πάλι από την αρχή.

ΥΓ. Πρόσφατα έκλεισα τα 43 και ταλαιπωρούμαι εκ γενετής με πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το αναφέρω για να δείξω ότι ο δρόμος μου δεν είναι στρωμένος με άσφαλτο και ό,τι κάνω χρόνια τώρα είναι εναντίον των γιατρών μου(παρόλο που οι εξετάσεις μου είναι πολύ καλές θεωρούν ότι όλη αυτή η γυμναστική είναι υπερβολική για έναν φυσιολογικό άνθρωπο, πόσο μάλλον για μένα)-πλην του καρδιολόγου που μου έχει δώσει το ελεύθερο.

[tsofras]

7 λεπτά πριν, atrigane είπε

Άσε τα planks δεν βοηθάνε σε τίποτα, ειδικά με τον τρόπο που μας έχουν δείξει να τα κάνουμε. Στο λέω που κάνω βάρη 11 χρόνια και βαθύ κάθισμα με 150κιλά χωρίς ζώνη στα 80κιλά σωματικό βάρος. Ποτέ δεν τα θεώρησα ότι βοηθάνε, ίσα ίσα τα θεωρώ έως και επικίνδυνα. Και τα βαράκια ξέχνα τα.

Εδώ είσαι, αυτό, α υ τ ό, ΑΥΤΟ, Α Υ Τ Ο. Και όταν σε πιάνουν οι ίλιγγοι συνεχίζεις απλά πέφτεις σε ρυθμό για να βρεις αναπνοές και συνεχίζεις. Δηλ. κολυμπάς και ρίχνεις ρυθμό μέχρι εκεί που ο ίλιγγος αντέχεται. Και όταν το κάνεις 5-10 φορές θάρθει εκείνη η φορά που θα περιμένεις τον ίλιγγο και εκείνος δεν θαρθει...

Πριν 17 μήνες σακάτεψα τα πόδια μου σε αυτοκινητιστικό. Όταν βγήκα από το νοσοκομείο ήμουν σε μια φάση που όταν "περπατούσα" νόμιζες ότι αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να μάθει ζεϊμπέκικο. Ήμουν για λύπηση. Όπου και να πήγα, μου έλεγαν να είμαι ευγνώμων που ξαναπερπατάω και να ξεχάσω για πάντα τα βάρη, το τζούντο και το μουάι τάι και να αρχίσω κολύμπι. Ε το πήρα απόφαση και με αβάσταχτους πόνους και δυνατά παυσίπονα οδηγούσα 1 ώρα για να βρω πισίνα και άλλη 1 πίσω. Φαντάζεσαι για τι πόνο μιλάμε κατά τη διάρκεια της κολύμβησης. Θυμάμαι την 1η μέρα, μπήκα μέσα και κάπου στο 1/3 της πισίνας βούλιαξα επειδή έμεινα από αναπνοή λόγω πόνων. Και κρατήθηκα από τα σκοινιά και δεν πήγα πάτο. Βγήκα και έφυγα. Μην λέω πολλά, μετά από 6 μήνες έκανα το 1ο μου κάθισμα(χωρίς κιλά). Εκείνη τη στιγμή φαντάστηκα ότι τώρα δεν έχω τίποτα στην πλάτη και σε μερικούς μήνες θαχω 1 μπάρα με 100κιλά. Έτσι και έγινε. Αυτή τη στιγμή έχω επανέλθει πλήρως στις πολεμικές τέχνες, η δύναμη μου στα βάρη είναι περίπου στο 80% απότι πριν και έχω βάλει στόχο σε 2 χρόνια να ανέβω σε ρινγκ. Ξαναλέω, κολύμπι και ξανά κολύμπι και ρύθμιζέ το τόσο ώστε να μπορείς να συνεχίσεις και με τον ίλιγγο και σιγά σιγά θα μεγαλώσεις τις ανοχές και αντοχές στο σώμα σου και θα φύγουν όλα. Αρκεί βέβαια να μην τυχαίνει κάτι κάθε λίγο όπως με τα κρεββάτια και σε σακατεύει γιατί σε πάει πίσω αυτό κάθε φορά και πάλι από την αρχή.

ΥΓ. Πρόσφατα έκλεισα τα 43 και ταλαιπωρούμαι εκ γενετής με πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το αναφέρω για να δείξω ότι ο δρόμος μου δεν είναι στρωμένος με άσφαλτο και ό,τι κάνω χρόνια τώρα είναι εναντίον των γιατρών μου(παρόλο που οι εξετάσεις μου είναι πολύ καλές θεωρούν ότι όλη αυτή η γυμναστική είναι υπερβολική για έναν φυσιολογικό άνθρωπο, πόσο μάλλον για μένα)-πλην του καρδιολόγου που μου έχει δώσει το ελεύθερο.

Σιδερένιος να είσαι φίλε μου και χαίρομαι που είσαι πλέον υγιής.

Επειδή  είμαι και εγώ άνθρωπος που δεν τα παρατάω εύκολα και ειδικά με την γυμναστική επειδή την αγαπάω απο πολύ μικρός

Πέρασα την φάση του να πηγαίνω γυμναστήριο , να προσπαθώ να αψηφώ τον πόνο , δέσιμο στους καρπούς για να αντέχω , μέχρι και φυσικοθεραπευτή πήγαινα και βούταγα τα χέρια μου μέσα σε καυτό κερί που στέγνωνε επάνω στα χέρια για να αντέχω τον πόνο. Μέχρι που το ξεφτίλισα και έμεινα 1 χρόνο εκτός

Το σώμα πρέπει να το ακούς άλλοι καταφέρνουν και γίνονται καλά άλλοι όχι.

Απο τα 7 χρόνια που κολύμπαγα τα 2 τελευταία ήταν με ιλίγγους , όταν έβγαινα απο την πισίνα δεν μπορούσα να περπατήσω ευθεία και τον τελευταίο χρόνο έχανα τον προσανατολισμό την ώρα που κολύμπαγα .

Μπορεί αν έκανα παραπάνω υπομονή όντως να το ξεπέρναγα δεν άντεξα όμως πάνω απο 2 χρόνια αυτή την κατάσταση

Επεξ/σία 4 Ιουνίου 2021 από tsofras

[atrigane]

13 λεπτά πριν, tsofras είπε

Απο τα 7 χρόνια που κολύμπαγα τα 2 τελευταία ήταν με ιλίγγους , όταν έβγαινα απο την πισίνα δεν μπορούσα να περπατήσω ευθεία και τον τελευταίο χρόνο έχανα τον προσανατολισμό την ώρα που κολύμπαγα .

Μπορεί αν έκανα παραπάνω υπομονή όντως να το ξεπέρναγα δεν άντεξα όμως πάνω απο 2 χρόνια αυτή την κατάσταση

Σευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.

Με προβλημάτισε αυτό που είπες. Βλέπω έναν άνθρωπο με πείσμα που δεν λιγοψυχά που σημαίνει ότι έκανες αυτό που έπρεπε όμως δεν είδες αποτέλεσμα. Και ναι έχεις δίκιο, 2 χρόνια είναι πολλά για να υπομένεις κάτι τέτοιο και να μην βλέπεις έστω και μια βελτίωση. Πότε σε άφηναν όλα αυτά, τί έκανες στη ζωή σου εκείνη την περίοδο; Υπάρχει κάτι κοινό στις φάσεις που ήσουν αισθητά καλύτερα; Από στρες, ψυχολογία, κίνηση-άθληση, οικονομικά, δουλειά, δεν ξέρω τι, οτιδήποτε, μπορείς να βρεις κάποια κοινά χαρακτηριστικά στις περιόδους που ένιωθες καλύτερα;

Ερώτηση, είχες κάποιο ατύχημα και προέκυψε ο ευθειασμός; Από τα 20 σου είπες ταλαιπωρείσαι, πως προέκυψε;

Επεξ/σία 4 Ιουνίου 2021 από atrigane

[skritikos]

@tsofras κολύμπι και ποδήλατο (και περπάτημα όσο γίνεται). Όσο λιγότερη καθιστική ζωή τόσο καλύτερα, ακόμη και όταν δουλεύεις.

 

[tsofras]

5 λεπτά πριν, atrigane είπε

Σευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.

Με προβλημάτισε αυτό που είπες. Βλέπω έναν άνθρωπο με πείσμα που δεν λιγοψυχά που σημαίνει ότι έκανες αυτό που έπρεπε όμως δεν είδες αποτέλεσμα. Και ναι έχεις δίκιο, 2 χρόνια είναι πολλά για να υπομένεις κάτι τέτοιο και να μην βλέπεις έστω και μια βελτίωση. Πότε σε άφηναν όλα αυτά, τί έκανες στη ζωή σου εκείνη την περίοδο; Υπάρχει κάτι κοινό στις φάσεις που ήσουν αισθητά καλύτερα; Από στρες, ψυχολογία, κίνηση-άθληση, οικονομικά, δουλειά, δεν ξέρω τι, οτιδήποτε, μπορείς να βρεις κάποια κοινά χαρακτηριστικά στις περιόδους που ένιωθες καλύτερα;

Δεν ξέρω να  σου πώ την αλήθεια.

Απο τα 20 άρχισα να έχω θέμα , σπούδασα στην Αγγλία που πέρασα υπέροχα πήγαινα και εκεί γυμναστήριο και είχα πρόβλημα.

Γύρισα Ελλάδα πάλι είχα προβλήματα.

Βασικά τα πρώτα 4-5 χρόνια που παράτησα τα βάρη και ξεκίνησα το κολύμπι ένιωθα για πρώτη φορά σαν υγιής άνθρωπος αφού νόμιζα ότι σώθηκα με το κολυμβητήριο . Μετα την 5ετία άρχισαν να εμφανίζονται πάλι

Δεν άλλαξε κάτι δραστικό στη ζωή μου αυτά τα 7 χρόνια είχα ήδη τα 2 παιδιά μου , την ίδια δουλειά , περισσότερη πίεση απο ότι εχω τώρα , χειρότερα οικονομικά απο ότι είμαι τώρα.

οκ για τον τελευταίο χρόνο θα έβαζα την ψυχολογία της εργασίας απο το σπίτι και της κλεισούρας αλλά είχα αρχίσει να έχω θέματα τουλάχιστον ένα χρόνο πριν την καραντίνα

3 λεπτά πριν, skritikos είπε

@tsofras κολύμπι και ποδήλατο (και περπάτημα όσο γίνεται). Όσο λιγότερη καθιστική ζωή τόσο καλύτερα, ακόμη και όταν δουλεύεις.

 

Ναι σε κάποια φάση είχα βάλει και το ποδήλατο στη ζωή μου και πήγαινα κατευθείαν για κολύμπι με το ποδήλατο μετά στη δουλειά και μετά πάλι πίσω.

Θα σου φανεί αστείο αλλά το παράτησα γιατί είμαι στον 5ο όροφο σε σχετικά μικρό ασανσερ και έτρωγα μεγάλο ζόρι να το βγάζω απο το μπαλκόνι σηκωτό μέσα στο σπίτι και να το βάζω σούζα στο ασανσερ

Βασικά πρέπει να ξεκινήσω και κάτι το πρωί γιατί δεν καλύπτει μία ώρα περπατήματος 23 ώρες καθισιού - ξάπλας

[atrigane]

2 λεπτά πριν, tsofras είπε

Βασικά τα πρώτα 4-5 χρόνια που παράτησα τα βάρη και ξεκίνησα το κολύμπι ένιωθα για πρώτη φορά σαν υγιής άνθρωπος αφού νόμιζα ότι σώθηκα με το κολυμβητήριο . Μετα την 5ετία άρχισαν να εμφανίζονται πάλι

Λοιπόν τα βάρη αποκλείονται δια ροπάλου αφού μου λες ότι έκανες χρόνια και όταν ξεκίνησες κολύμπι ένιωσες άλλος άνθρωπος. Έχεις μια 5ετία πολύ καλή και πρόσφατη μάλιστα. Μήπως τελικά είναι αυτό που λες με την ανοιχτή πισίνα και τα 2 τελευταία χρόνια συσσωρεύτηκε όλο αυτό και βγαίνει τώρα; Κρύο και μπάνιο και αέρας είναι θάνατος και για κάποιον που δεν έχει θέματα, πόσο μάλλον στην περίπτωση σου. Η γνώμη μου είναι να βρεις μια κλειστή πισίνα και να ξαναξεκινήσεις. Με το ίδιο πάθος που έκανες και τότε-σημαντικό αυτό. Αν το κολύμπι σε έφτιαξε, αυτό θα σε ξαναφτιάξει, βρες όμως τί έφταιξε τότε και ξεφορτώσου το. Πιθανολογώ ότι σε βάραγε το κρύο βρεγμένο. Δεν σημαίνει ότι επειδή  5 χειμώνες δεν σε πείραζε δεν θα σε πειράξει ποτέ, από τη στιγμή που είναι κάτι επικίνδυνο και μη ενδεδειγμένο όπως και ναχει.

[skritikos]

9 λεπτά πριν, tsofras είπε

Ναι σε κάποια φάση είχα βάλει και το ποδήλατο στη ζωή μου και πήγαινα κατευθείαν για κολύμπι με το ποδήλατο μετά στη δουλειά και μετά πάλι πίσω.

Θα σου φανεί αστείο αλλά το παράτησα γιατί είμαι στον 5ο όροφο σε σχετικά μικρό ασανσερ και έτρωγα μεγάλο ζόρι να το βγάζω απο το μπαλκόνι σηκωτό μέσα στο σπίτι και να το βάζω σούζα στο ασανσερ

Βασικά πρέπει να ξεκινήσω και κάτι το πρωί γιατί δεν καλύπτει μία ώρα περπατήματος 23 ώρες καθισιού - ξάπλας

Αν δεν έχεις σοβαρή αποθήκη στο υπόγειο ή στο γκαράζ, όντως μπορεί να γίνει πολύ κουραστικό. Το έκανα για χρόνια και δεν έκανα ούτε το 1/20 από το ποδήλατο που κάνω τώρα (~4000χλμ σε 8 μήνες).

Μεγάλη βοήθεια στο ποδήλατο είναι τα υβριδικά (τα καλά, όχι τα 'φτηνά') αλλά χωρίς ισόγειο γκαράζ είναι απαγορευτικά κι αυτά καθώς συνήθως ζυγίζουν από 16 ως και 30+ κιλά.

3 λεπτά πριν, atrigane είπε

Λοιπόν τα βάρη αποκλείονται δια ροπάλου αφού μου λες ότι έκανες χρόνια και όταν ξεκίνησες κολύμπι ένιωσες άλλος άνθρωπος. Έχεις μια 5ετία πολύ καλή και πρόσφατη μάλιστα. Μήπως τελικά είναι αυτό που λες με την ανοιχτή πισίνα και τα 2 τελευταία χρόνια συσσωρεύτηκε όλο αυτό και βγαίνει τώρα; Κρύο και μπάνιο και αέρας είναι θάνατος και για κάποιον που δεν έχει θέματα, πόσο μάλλον στην περίπτωση σου. Η γνώμη μου είναι να βρεις μια κλειστή πισίνα και να ξαναξεκινήσεις. Με το ίδιο πάθος που έκανες και τότε-σημαντικό αυτό. Αν το κολύμπι σε έφτιαξε, αυτό θα σε ξαναφτιάξει, βρες όμως τί έφταιξε τότε και ξεφορτώσου το. Πιθανολογώ ότι σε βάραγε το κρύο βρεγμένο. Δεν σημαίνει ότι επειδή  5 χειμώνες δεν σε πείραζε δεν θα σε πειράξει ποτέ, από τη στιγμή που είναι κάτι επικίνδυνο και μη ενδεδειγμένο όπως και ναχει.

Μήπως θάλασσα τότε με wetsuit και προστασία στο κεφάλι;

[atrigane]

6 λεπτά πριν, skritikos είπε

Αν δεν έχεις σοβαρή αποθήκη στο υπόγειο ή στο γκαράζ, όντως μπορεί να γίνει πολύ κουραστικό. Το έκανα για χρόνια και δεν έκανα ούτε το 1/20 από το ποδήλατο που κάνω τώρα (~4000χλμ σε 8 μήνες).

Μεγάλη βοήθεια στο ποδήλατο είναι τα υβριδικά (τα καλά, όχι τα 'φτηνά') αλλά χωρίς ισόγειο γκαράζ είναι απαγορευτικά κι αυτά καθώς συνήθως ζυγίζουν από 16 ως και 30+ κιλά.

Μήπως θάλασσα τότε με wetsuit και προστασία στο κεφάλι;

Και χειμώνα; Δεν ξέρω πόση προστασία παρέχει το wetsuit. Με το κρύο νερό δεν τα πάω καλά. Ενώ είμαι με κοντομάνικο χωρίς παλτό/ζακέτα/τίποτα χειμώνα-καλοκαίρι, αν δεν πάει Ιούνιος δεν πλησιάζω τη θάλασσα(και ας την έχω δίπλα μου).

[skritikos]

Μόλις τώρα, atrigane είπε

Και χειμώνα; Δεν ξέρω πόση προστασία παρέχει το wetsuit. Με το κρύο νερό δεν τα πάω καλά. Ενώ είμαι με κοντομάνικο χωρίς παλτό/ζακέτα/τίποτα χειμώνα-καλοκαίρι, αν δεν πάει Ιούνιος δεν πλησιάζω τη θάλασσα(και ας την έχω δίπλα μου).

Υπάρχουν wetsuit για πολύ πολύ κρύο, καμία σχέση με τους 15 βαθμούς των Αττικών θαλασσών. Στην αρχή σίγουρα θα είναι μια κρύα εμπειρία, αλλά λένε πως είναι και τρελά αφυπνιστική και τονωτική. Θα σας πω τον χειμώνα που σκέφτομαι να ξεκινήσω (εγώ πάλι δεν πάω θάλασσα τα καλοκαίρια... 🤣)

[tsofras]

@atrigane

@skritikos

Ευχαριστώ παίδες μου τελείωναν και τα reactions Μπορεί να την κάνω την απόπειρα να ξαναδοκιμάσω σε κλειστό από Σεπτέμβρη