Ερώτηση σχετικά με μικρά διαμερίσματα σε χωριά

[Επισκέπτης]

5 λεπτά πριν, JohnGTA είπε

Με όλο τον σεβασμό @aizensama24 και παρόλες τις διαφωνίες μας στο παρελθόν, πιστεύω ότι έχεις σοβαρότερα προβλήματα από το σπίτι αυτήν την στιγμή. Χωρίς πλάκα, έχεις σκεφτεί να επισκεφτείς κάποιον ψυχίατρο/ψυχοθεραπευτή; Από αυτά που λες αντιλαμβάνομαι ότι έχεις βαθύτατα τραύματα που με το να απομονώνεσαι επιδεινώνεις παρά επιλύεις. Σκέψου το, οι επισκέψεις αν το επιθυμείς μπορεί να είναι και υπό ψευδώνυμο/ανώνυμες εντελώς, είναι μέσα στα δικαιώματα του ασθενούς. 

Τα προβλήματα υγείας που έχω είναι ένας από τους λόγους που θέλω να πάω στο χωριό μου. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι ίσως πιο σημαντικοί και δε πιστεύω ότι θα είναι το τέλος του κόσμου. Θα είμαι πιο μόνος αλλά θα έχω την επιλογή να το αλλάξω αυτό άμα θέλω.

Τι να πω, δε πιστεύω ότι ο ψυχίατρος θα με κάνει να ξαναναπνέω κανονικά και να είμαι πιο λειτουργικός. Δεν θα παρασυρθώ τώρα γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι στο κόσμο αλλά δε θέλω να πω κάτι παραπάνω για αυτό το κλάδο δεδομένου ότι η μάνα μου είναι διδάκτωρ ψυχολογίας και έχω δει την απόλυτη φρίκη από αυτή την οποία κάλυπτε χάρις αυτό και είχα εμπειρίες με ψυχίατρους οι οποίες ήταν κάκιστες.

Θα υπάρχουν και αξιόλογοι επαγγελματίες εκεί έξω που ίσως...να με βοηθούσαν, δε ξέρω ωστόσο δικαίωση δε μπορούν να μου δώσουν και ούτε σπίτι να πάω ή φαί να φάω. Το μόνο πράγμα που οδηγεί στη σωτηρία είναι το χρήμα, αυτό πίστευα πάντα. Όλα τα υπόλοιπα είναι ψέματα.

Έχω δώσει τη δική μου ερμεινία σε ότι έζησα και δεν έχω παραιτηθεί αλλά μερικές φορές δε μπορώ να κρύψω αυτά που έχω δει. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω τι έχει γίνει και να το χονέψω. Υποθέτω ότι ο καθένας έχει κάτι δικό του γιατί όλοι δοκιμαζόμαστε στη ζωή όπως και να έχει μου είναι δύσκολο να πιστέψω τι έχω δει τα τελευταία 10 χρόνια. Δε ξέρω αν αυτό είναι όντως τραύμα αλλά σίγουρα έχει επηρεάσει το πως βλέπω τη ζωή. Μου είναι δύσκολο να γελάσω ή να κλάψω ή να ενθουσιαστώ. 

 

  

 

 

 

[xsterg]

Παιδιά και εγώ γι αυτό τα έγραψα πριν ο άνθρωπος χρειάζεται ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη. Νομίζω ότι πρέπει να ειδοποιηθούν οι αρμόδιες αρχές. 

[velociraptoras]

7 λεπτά πριν, Basilhs23___ είπε

Και το ξεχωριστό διαμέρισμα για το ps5. 

Τέλος πάντων, @aizensama24αυτά που έχεις μην τα αφήσεις και ΝΑΙ να ξαναπάς σε γιατρούς να δεις αν θα βρεθεί κάτι, άσε τον ευαγγελισμό που πήγες, πήγαινε σε γιατρούς κορυφή και ψάξε μήπως βρεθεί τι έχεις και μπορεί να βελτιωθεί, οι γιατροί δυστυχώς δεν είναι όλοι θεοί και υπάρχουν παράγοντες που μπορεί να τους ξεφύγουν. Δεν είναι άσχημη λύση και ο ψυχολόγος/ψυχίατρος υπό την προϋπόθεση ότι έχεις εξαντλήσει τα πάντα από τα υπόλοιπα παθολογικά προβλήματα. 

Ειχα καρκίνο και μου έλεγαν "ψυχολογικά" και για τα προβλήματα στη σπονδυλική στηλη μου έλεγαν "αγχος". ο ψυχιατρος, ο ιδιος  που ειχα παει για την καταθλιψη παλιοτερα,  και τις 2 φορες μου εγραψε αξονική και μαγνητική και είδαμε τι είχα, τοτε που βρεθηκε ο ογκος πηρε τον γιατρό που μου διεγνωσε "ψυχολογικά" και του εριξε χοντρο κραξιμο. Γενικα πριν 10-15 χρόνια ήταν μόδα να λένε για όλα αγχος. Τωρα οι περισσοτεροι γιατροι προσπαθούν να αποκλείσουν παθολογικά αιτια πριν το ριξουν στα ψυχολογικά. Ακόμα κι αν υπάρχει καταθλιψη ή αλλη ψυχιατρικής φυσεως πάθηση δεν αποκλείεται να συνυπάρχει και παθολογικό πρόβλημα

[StamTheMan]

1 ώρα πριν, JohnGTA είπε

Χωρίς πλάκα, έχεις σκεφτεί να επισκεφτείς κάποιον ψυχίατρο/ψυχοθεραπευτή;

Αυτο.

[Επισκέπτης]

48 λεπτά πριν, velociraptoras είπε

Σοβαρά τώρα από ολα αυτα που γραφεις φαίνεται ότι πρέπει να ζητήσεις ιατρική βοήθεια, να ασχοληθείς σοβαρά με το πρόβλημα της υγείας σου, ωστε αν αποφασίσεις να κάνεις σχέση ή οικογένεια να μην έχεις αλυτα θέματα που θα φέρουν περισσότερα προβλήματα μετά. Κάνε ψυχοθεραπεία, δεν είναι κακό, εγω εχω πολλά επισόδεια καταθλιψης από παιδί και αιτία ηταν η κακοποίηση από τον πατέρα μου, εχω φάει τόσο ξύλο χωρις καν να υπάρχει λόγος με ασημαντες αφορμές. Απο 6 χρονων σκεφτόμουν πως να φυγω απότο σπίτι, στα 17 που με χτύπησε τελευταία φορά, με εριξε κάτω και με κλωτσουσε, εκανα αποπειρα αυτοκτονίας. από τοτε δε νιωθω τιποτα για κεινον. περα απο την ψυχολόγο μου δεν τα έχω πει σε κανέναν ολα αυτα. με την ψυχοθεραπεία σωθηκα τουλάχιστο από τις κρισεις πανικου, για την καταθλιψη πήρα φαρμακευτική αγωγή. Και πιθανόν ο καρκίνος και τα αυτοανοσα που με χτυπησαν από τα πρώτα χρόνια της ενηλικης ζωής μου να μην είχαν εμφανιστεί τόσο νωρις αν δεν υπήρχαν αυτές οι ασχημες καταστασεις. Τα λέω ολα αυτα για να δεις οτι τιποτα δεν είναι οπως δείχνει προς τα έξω, ολοι κουβαλάμε ενα σταυρό αλλά πρέπει καποια στιγμή να τον αφησουμε πίσω μας. Πήγαινε σε ψυχιατρο για τα θεματα της ψυχικής σου υγείας, πηγαινε και σε γατρους για το αναπνευστικό, αλλά και σε ρευματολόγο και νευρολόγο, μήπως δεν είναι στο αναπνευστικό η αιτία. Και μετα αφού βάλεις σε τάξη την υγεία σου ψάξε για νέο σπίτι. 

Έχω φάει ξύλο από το πατέρα μου, γροθιές στο κεφάλι, κλοτσιές, σκαμπό, ζώνες. Του έβαλα δυναμιτάκια στο μαξιλάρι και τον απείλεισα ότι θα τον σκοτώσω. Δεν τον είδα ποτέ μετά τα 11 μου καθώς έφυγα μόνιμα από το σπίτι του. Με μισούσε αφόρητα και το ίδιο και η μητριά μου διότι μισούσανε τη μάνα μου και με βλέπανε ως επέκταση της. Ακόμη και όταν έπαθα σκουληκοειδίτη με βρίζανε και βαρούσανε επειδή έκανα εμετό.... Έχω να τον δώ πάνω από 18-20 χρόνια και σε όλα αυτά τα χρόνια έκανε τα πάντα  για να αρρωστήσει τη μάνα μου και να διαλύσει το σπίτι μας το οποίο είχε φτάσει κάποια στιγμή να είναι πραγματικά καλό και να είμαστε ωραία. Της έβαζε συνεχώς λόγια να μου κάνει το ένα ή το άλλο, της δηλητηρίαζε το μυαλό για να μας δει διαλυμμένους. Φυσικά η μάνα μου αυτή η απίστευτη διδάκτωρ έβλεπε το λάθος σε εμένα και όχι σε όλη αυτή τη τρέλα. Θεωρούσε σωστά όλα αυτά και τη βία που είχα δεχτεί μικρός ώστε όταν μεγαλώσω να γίνω ένας σπουδαίος επιστήμονας. Για αυτό σας λέω όσοι μου λέτε για ψυχοθεραπευτές, μου είναι δύσκολο να πιστέψω σε κάτι τέτοιο.  Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα ποτέ στη ζωή είναι να πιστέψω σε αυτό το άθλιο άτομο που με πρόδωσε τόσο πολλές φορές κάτι που το πλήρωσα ακριβά.

Το ξύλο που έφαγα στα 6-9 μου μέχρι που  τελικά έφυγα μόνιμα από εκεί μοιάζει σαν γαργαλιτό με αυτά που είδα μετά το 2008 από όλο το περιβάλλον γύρω μου. Μη πω ψέματα, δε δέχτηκα καθόλου σωματική βία αλλά όλη η εμπειρία έμοιαζε σαν ψυχολογικό θρίλερ ή σαν ταινία τρόμου παρέα με κάμποση δόση κακουχίας.

 Ναι όλοι έχουν τα δικά τους ζόρια, όλοι κουβαλάμε κάτι βαρύ, δε τα λέω όλα αυτά για να μειώσω κάποιον, δεν υπάρχει μικρότερος και μεγαλύτερος πόνος. Τα λέω γιατί μου φαίνονται απίστευτα και μάλλον έχω αρρωστήσει, πρέπει να σταματήσω να τα σκέφτομαι και να τα λέω. Ίσως δεν τα έχω χονέψει όσο πρέπει. Ίσως πρέπει να βρω κάποιον γιατρό να τα πω. Έχω δώσει μία ερμεινία και νιώθω καλά αλλά και πάλι....

Είπες για ρευματολόγο και νευρολόγο. Αυτό είναί κάτι στο οποίο δεν έχω εξεταστεί. Επίσης θέλω να δω αν παίζει τίποτα και με το στομάχι μου διότι τη μυική αδυναμία την αισθάνομαι κυρίως στην αριστερή πλευρά. Η δεξιά πλευρά είναι αρκετά δυνατή και σπάνια με πιάνει κρίση αν η πίεση πέφτει προς τα εκεί. Μπορεί να έχει και σχέση με αυτισμό όλο αυτό καθώς ήταν να γεννηθώ αυτιστικός αλλά κάτι κάνανε, δε ξέρω τι και βγήκα νορμάλ ωστόσο ένας γιατρός με έχει διαγνώσει με άσπενγκερς. Γενικά το μεγάλο μου βαρύδι είναι αυτό το πρόβλημα υγείας και όχι τόσο αυτά που έζησα.  

 

Επεξ/σία 18 Μαρτίου 2021 από aizensama24

[velociraptoras]

4 λεπτά πριν, aizensama24 είπε

 

 Μπορεί να έχει και σχέση με αυτισμό όλο αυτό καθώς ήταν να γεννηθώ αυτιστικός αλλά κάτι κάνανε, δε ξέρω τι και βγήκα νορμάλ ωστόσο ένας γιατρός με έχει διαγνώσει με άσπενγκερς. Γενικά το μεγάλο μου βαρύδι είναι αυτό το πρόβλημα υγείας και όχι τόσο αυτά που έζησα.  

 

Ο γιος μου ειναι αυτιστικός και μεχρι πριν λίγα χρονια τουλάχιστον δεν υπήρχε καμια διαγνωστική εξεταση αυτισμού προγεννητικά, για την ακρίβεια μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί ενδείξει αυτισμού κατα την εμβρυική ζωή και μόνο σε ερευνητικές μελέτες όχι σε τυπικές εξετάσεις. Πριν 30+ χρόνια με το ζόρι μπορουσαν να καταλάβουν το συνδρομο νταουν και καποιες αλλες πολυ σοβαρες γενετικές ανωμαλίες, τον αυτισμό δεν μπορουσαν να τον διακρινουν πολλες φορές ουτε και σε βαριές περιπτωσεις, και ειδικά το ασπεργκερ. χωρια τα παρτυ εκατομμυριων που εστηναν -κι ακομα στηνουν- καποιοι ψυχιατροι και αλλοι "ειδικοί" σε βαρος των γονιων αυτιστικών, υποσχόμενοι "θαυματα" και οριστική θεραπεία του αυτισμού. Σε ομάδες που είμαι μέλος με εχουν πλησιασει απειρες φορές τσαρλατανοι να μου πουλήσουν θαυματουργες θεραπείες, φυσικά χωρις καμια επιστημονική τεκμηριωση.

Ο αυτισμός λοιπον ουτε να διαγνωστει μπορεί πριν τη γεννα ουτε φυσικά να αναστραφεί με καποιο τροπο. ή είσαι αυτιστικός ή δεν είσαι. Με τις ειδικές θεραπείες όπως εργοθεραπεία, λογοθεραπεια, συνεδρίες με ψυχολόγο κλπ και φυσικά αγαπη και κατανόηση απο το περιβάλλον και σταθερότητα, προσαρμοσμένες εκπαιδευτικές πρακτικές,  μπορεί να βελτιωθεί η λειτουργικότητα, η εκπαιδευτική πορεία και η συμπεριφορά του ατόμου, σε σημαντικό βαθμό, αλλά όχι να φυγει ο αυτισμός. Αν μπορείς να πας θεσσαλονίκη μπορω να σου συστήσω μια γιατρό που είαι κορυφή στην Ελλάδα στο θέμα του αυτισμού, την εχουμε καλέσει και πολλές φορές στο συλλογο νας να μιλήσει σε εκδηλώσεις  μας και φαίνεται να κατεχει τα παντα γυρω από το θέμα, δημόσια δεν ξερω αν επιτρεπεται να πω ποια είναι. 

[Επισκέπτης]

21 λεπτά πριν, velociraptoras είπε

Ο γιος μου ειναι αυτιστικός και μεχρι πριν λίγα χρονια τουλάχιστον δεν υπήρχε καμια διαγνωστική εξεταση αυτισμού προγεννητικά, για την ακρίβεια μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί ενδείξει αυτισμού κατα την εμβρυική ζωή και μόνο σε ερευνητικές μελέτες όχι σε τυπικές εξετάσεις. Πριν 30+ χρόνια με το ζόρι μπορουσαν να καταλάβουν το συνδρομο νταουν και καποιες αλλες πολυ σοβαρες γενετικές ανωμαλίες, τον αυτισμό δεν μπορουσαν να τον διακρινουν πολλες φορές ουτε και σε βαριές περιπτωσεις, και ειδικά το ασπεργκερ. χωρια τα παρτυ εκατομμυριων που εστηναν -κι ακομα στηνουν- καποιοι ψυχιατροι και αλλοι "ειδικοί" σε βαρος των γονιων αυτιστικών, υποσχόμενοι "θαυματα" και οριστική θεραπεία του αυτισμού. Σε ομάδες που είμαι μέλος με εχουν πλησιασει απειρες φορές τσαρλατανοι να μου πουλήσουν θαυματουργες θεραπείες, φυσικά χωρις καμια επιστημονική τεκμηριωση.

Ο αυτισμός λοιπον ουτε να διαγνωστει μπορεί πριν τη γεννα ουτε φυσικά να αναστραφεί με καποιο τροπο. ή είσαι αυτιστικός ή δεν είσαι. Με τις ειδικές θεραπείες όπως εργοθεραπεία, λογοθεραπεια, συνεδρίες με ψυχολόγο κλπ και φυσικά αγαπη και κατανόηση απο το περιβάλλον και σταθερότητα, προσαρμοσμένες εκπαιδευτικές πρακτικές,  μπορεί να βελτιωθεί η λειτουργικότητα, η εκπαιδευτική πορεία και η συμπεριφορά του ατόμου, σε σημαντικό βαθμό, αλλά όχι να φυγει ο αυτισμός. Αν μπορείς να πας θεσσαλονίκη μπορω να σου συστήσω μια γιατρό που είαι κορυφή στην Ελλάδα στο θέμα του αυτισμού, την εχουμε καλέσει και πολλές φορές στο συλλογο νας να μιλήσει σε εκδηλώσεις  μας και φαίνεται να κατεχει τα παντα γυρω από το θέμα, δημόσια δεν ξερω αν επιτρεπεται να πω ποια είναι. 

Η μάνα μου το έχει πει αυτό. Έλεγε ότι ο παππούς μου είχε ένα "προβληματικό" γονίδιο και ότι ήταν να γεννηθώ έτσι άλλα κάτι κάνανε όταν γεννήθηκα για να το αποτρέψουν. Ποτέ δε κατάλαβα όλη αυτή την ιστορία, δεν αποκλείεται να είναι ψεύτικη, δεν είμαι επιστήμονας οπότε δε ξέρω, δε μπορώ να έχω άποψη. Ο ξάδερφος μου είναι αυτιστικός βέβαια δεν ειναι νοητικά στερημένος, μέχρι και μεταπτυχιακό έχει και εργάζεται ως ηλεκτρολόγος μηχανικός. Αυτός λένε όταν γεννήθηκε δεν έπαιρνε όσο οξυγόνο έπρεπε και για αυτό το έπαθε αυτό. 

Τι να πω δε ξέρω. Δεν αποκλείω να ξαναπάω για εξέταση σε παθολογικά θέματα με τη προοπτική ότι θα πέσω σε αξιόπιστους επαγγελματίες. Το δημόσιο είναι ένα υπεραίσχος και για εμένα ποτέ δε δούλεψε. Η περίπτωση μου είναι σοβαρή οπότε πρέπει να βρω κάποιον πραγματικά έξυπνο. Δεν είναι όλοι οι γιατροί στο ίδιο επίπεδο όπως σε όλους τους κλάδους άλλωστε δεν είναι όλοι το ίδιο καλοί. 

Πάντως δεν θα πεθάνω κιόλας και ας μη φτιάχνεται όλο αυτό. Έχω προσαρμοστεί, μπορεί να μην είχα καν την επιλογή να πάω σε γιατρό. Θα έπρεπε να αυτοκτονήσω? οόχι... θα συνεχίσω να ζω με ότι μένει. Θα βρω κάτι να με κρατήσει. Υπάρχουν και χειρότερα. Δεν ελπίζω πια σε τίποτα.

 

Επεξ/σία 18 Μαρτίου 2021 από aizensama24

[velociraptoras]

15 λεπτά πριν, aizensama24 είπε

Η μάνα μου το έχει πει αυτό. Έλεγε ότι ο παππούς μου είχε ένα "προβληματικό" γονίδιο και ότι ήταν να γεννηθώ έτσι άλλα κάτι κάνανε όταν γεννήθηκα για να το αποτρέψουν. Ποτέ δε κατάλαβα όλη αυτή την ιστορία, δεν αποκλείεται να είναι ψεύτικη, δεν είμαι επιστήμονας οπότε δε ξέρω, δε μπορώ να έχω άποψη. Ο ξάδερφος μου είναι αυτιστικός βέβαια δεν ειναι νοητικά στερημένος, μέχρι και μεταπτυχιακό έχει και εργάζεται ως ηλεκτρολόγος μηχανικός. Αυτός λένε όταν γεννήθηκε δεν έπαιρνε όσο οξυγόνο έπρεπε και για αυτό το έπαθε αυτό. 

Τι να πω δε ξέρω. Δεν αποκλείω να ξαναπάω για εξέταση σε παθολογικά θέματα με τη προοπτική ότι θα πέσω σε αξιόπιστους επαγγελματίες. Το δημόσιο είναι ένα υπεραίσχος και για εμένα ποτέ δε δούλεψε. Η περίπτωση μου είναι σοβαρή οπότε πρέπει να βρω κάποιον πραγματικά έξυπνο. Δεν είναι όλοι οι γιατροί στο ίδιο επίπεδο όπως σε όλους τους κλάδους άλλωστε δεν είναι όλοι το ίδιο καλοί. 

Πάντως δεν θα πεθάνω κιόλας και ας μη φτιάχνεται όλο αυτό. Έχω προσαρμοστεί, μπορεί να μην είχα καν την επιλογή να πάω σε γιατρό. Θα έπρεπε να αυτοκτονήσω? οόχι... θα συνεχίσω να ζω με ότι μένει. Θα βρω κάτι να με κρατήσει. Υπάρχουν και χειρότερα. Δεν ελπίζω πια σε τίποτα.

 

Ο αυτισμος δε συνοδευεται πάντα απο νοητική υστερηση. στο Ασπεργκερ συγκεκριμένα συνήθως ο δείκτης ευφυίας είναι πολύ πιο πάνω από το μέσο όρο. 

στο θέμα σου τωρα, να βρεις καποιο γιατρο αρχικά να σου εμπνέει εμπιστοσύνη. να μπορείς να συζητησεις τα παντα μαζί του και να σε κάνει να νιωθεις ανετα. Να αρχίσεις να λύνεις το κουβάρι ωστε να βοηθηθεις να έχεις μια καλή ποιοτητα ζωης. Κι οπως σου είπα και πιο πανω, μια εξεταση από νευρολόγο και ρευματολόγο, οι χρονιοι πονοι σε τετοιο βαθμό μπορεί να κρυβουν κάτι σοβαρό που δεν πρέπει να το αμελήσεις. Αν δεν εχεις την υγεία σου ουτε να δουλεψεις δε θα μπορείς ουτε ίσως να αυτοεξυπηρετείσαι απο καποιο σημείο και μετα.  

[Rfactor85]

φίλε όλα αυτά που βίωσες ως παιδί άλλα και ως ενήλικας θα πρέπει να τα πεις σε ένα ψυχίατρο

έχει τα μέσα να σε κάνει να διαγράψεις ότι σε πληγώνει απ το παρελθόν.το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι έχεις πολλή απογοήτευση και αρνητικά συναισθήματα για τον περίγυρό σου.

μια χαρά είναι η ροή της σκέψης σου,χρειάζεσαι πάντως και μια υποστήριξη για να έχεις μια καλύτερη καθημερινότητα  και εξέλιξη στη  ζωή σου.

άπλα χρειάζεται να αναζητήσεις βοήθειά και μόνο ένας γιατρός που θα εμπιστευτείς θα σου πει τι ακριβώς σου συμβαίνει.

[Επισκέπτης]

38 λεπτά πριν, velociraptoras είπε

Ο αυτισμος δε συνοδευεται πάντα απο νοητική υστερηση. στο Ασπεργκερ συγκεκριμένα συνήθως ο δείκτης ευφυίας είναι πολύ πιο πάνω από το μέσο όρο. 

στο θέμα σου τωρα, να βρεις καποιο γιατρο αρχικά να σου εμπνέει εμπιστοσύνη. να μπορείς να συζητησεις τα παντα μαζί του και να σε κάνει να νιωθεις ανετα. Να αρχίσεις να λύνεις το κουβάρι ωστε να βοηθηθεις να έχεις μια καλή ποιοτητα ζωης. Κι οπως σου είπα και πιο πανω, μια εξεταση από νευρολόγο και ρευματολόγο, οι χρονιοι πονοι σε τετοιο βαθμό μπορεί να κρυβουν κάτι σοβαρό που δεν πρέπει να το αμελήσεις. Αν δεν εχεις την υγεία σου ουτε να δουλεψεις δε θα μπορείς ουτε ίσως να αυτοεξυπηρετείσαι απο καποιο σημείο και μετα.  

Δε πονάω καθόλου. Αυτό που αισθάνομαι είναι σαν να παραλύει ο μυς και να μη μπορώ να τραβήξω αναπνοή, όταν συμβεί αυτό κολλάω εντελώς, δε μπορώ ούτε κουτάλι να σηκώσω, να το μετακινήσω κτλ. Όταν μιλάω για ώρα και ξεχνιέμαι ξαφνικά κολλάω και εκεί και δε μπορώ να μιλήσω άλλο. Στη καρέκλα κάθομαι στηριζόμενος στον ώμο μου και το μπράτσο, δε μπορώ να κάτσω για αρκετή ώρα με το σώμα όρθιο. Το ποτό και η νύστα κάνουν το ίδιο πράγμα, χαλαρώνουν τους μυς και με δυσκολεύουν να ανασάνω. Κάποτε όταν ήμουν 16 μπορούσα κυριολεκτικά να κάτσω 48 ώρες ξύπνιος ενώ τώρα αν περάσουν 10-15 λεπτά από τη συνηθισμένη ώρα ύπνου μου είμαι σε κατάσταση  κατάρρευσης. Φοβάμαι να πάω μακριά από το σπίτι για να μη εκτεθώ αν με πιάσει αυτό και δε μπορώ να γυρίσω εγκαίρως να πέσω στο κρεβάτι... Τρέμω τον οδοντίατρο εξαιτίας αυτού γιατί με αυτά που σου βάζει στο στόμα δε μπορώ να ανασάνω καθόλου ειδικά ξαπλωμένος πίσω....

 Είναι 100% χρόνιο καθώς το έχω 8 χρόνια. Άλλες φορές είναι κάπως καλύτερα ενώ άλλες χειρότερα ωστόσο δε φεύγει.

Όσον αφορά την εργασία και την αυτοεξυπηρέτηση να είναι καλά η τεχνολογία και το ίντερνετ. Χρωστάω τα πάντα εκεί, χωρίς αυτά θα ήμουν σε ένα πολύ χειρότερο μέρος χωρίς καμία απολύτως ελπίδα ή διέξοδο.

Επεξ/σία 19 Μαρτίου 2021 από aizensama24

[StamTheMan]

1 ώρα πριν, velociraptoras είπε

Ο γιος μου ειναι αυτιστικός

Ατομο με αυτισμο.

[Basilhs23___]

3 ώρες πριν, velociraptoras είπε

Ειχα καρκίνο και μου έλεγαν "ψυχολογικά" και για τα προβλήματα στη σπονδυλική στηλη μου έλεγαν "αγχος". ο ψυχιατρος, ο ιδιος  που ειχα παει για την καταθλιψη παλιοτερα,  και τις 2 φορες μου εγραψε αξονική και μαγνητική και είδαμε τι είχα, τοτε που βρεθηκε ο ογκος πηρε τον γιατρό που μου διεγνωσε "ψυχολογικά" και του εριξε χοντρο κραξιμο. Γενικα πριν 10-15 χρόνια ήταν μόδα να λένε για όλα αγχος. Τωρα οι περισσοτεροι γιατροι προσπαθούν να αποκλείσουν παθολογικά αιτια πριν το ριξουν στα ψυχολογικά. Ακόμα κι αν υπάρχει καταθλιψη ή αλλη ψυχιατρικής φυσεως πάθηση δεν αποκλείεται να συνυπάρχει και παθολογικό πρόβλημα

Πάλι καλα αν πήρε τηλέφωνο τον άλλον και του έριξε κραξιμο, συνήθως δεν εμπλέκονται ο ένας με τον άλλον γιατρό. Εγώ πιστεύω απλά ότι βαριούνται να ασχοληθούν όταν λένε για άγχος κτλ, ανέκαθεν στην ιατρική εδώ και κάποιες δεκαετίες όταν πηγαίνεις με πόνο ο γιατρός παίρνει τα στοιχεία που χρειάζεται, κοιτάει αν μπορεί να διαγνωσει κάτι διαφορικά και μετά προχωράτε σε εξετασεις για να επιβεβαιώσουν αυτό που υποπτεύεται ο γιατρός ή να γίνει αποκλεισμός περιπτώσεων μεχρι να βρεθεί τι έχεις. Τα ψυχολογικά είναι το τελευταίο. Ακόμα υπάρχουν και κάποια παθολογικά τα οποία διαγιγνωσκονται πολύ δύσκολα και θέλουν καλό γιατρο με όρεξη αλλά και γνώση για να ασχοληθεί πχ σύνδρομο χρονιας κόπωσης. 

Επεξ/σία 19 Μαρτίου 2021 από Basilhs23___

[velociraptoras]

20 λεπτά πριν, Basilhs23___ είπε

Πάλι καλα αν πήρε τηλέφωνο τον άλλον και του έριξε κραξιμο, συνήθως δεν εμπλέκονται ο ένας με τον άλλον γιατρό. Εγώ πιστεύω απλά ότι βαριούνται να ασχοληθούν όταν λένε για άγχος κτλ, ανέκαθεν στην ιατρική εδώ και κάποιες δεκαετίες όταν πηγαίνεις με πόνο ο γιατρός παίρνει τα στοιχεία που χρειάζεται, κοιτάει αν μπορεί να διαγνωσει κάτι διαφορικά και μετά προχωράτε σε εξετασεις για να επιβεβαιώσουν αυτό που υποπτεύεται ο γιατρός ή να γίνει αποκλεισμός περιπτώσεων μεχρι να βρεθεί τι έχεις. Τα ψυχολογικά είναι το τελευταίο. Ακόμα υπάρχουν και κάποια παθολογικά τα οποία διαγιγνωσκονται πολύ δύσκολα και θέλουν καλό γιατρο με όρεξη αλλά και γνώση για να ασχοληθεί πχ σύνδρομο χρονιας κόπωσης. 

ημουν 22 τοτε και μου είχε πει αγχος χωρις καν να με στειλει για γενικές εξετασεις

[Basilhs23___]

1 ώρα πριν, velociraptoras είπε

ημουν 22 τοτε και μου είχε πει αγχος χωρις καν να με στειλει για γενικές εξετασεις

Ναι.... Η ύπαρξη καρκίνου μπορεί να υποπτευθει ακόμα και από δείκτες στο αίμα, εγώ κάνω κάθε έτος τις γενικες εξετάσεις μαζί με τριπλεξ καρδιάς και σπιρομετρημα. 

Επεξ/σία 19 Μαρτίου 2021 από Basilhs23___

[Αντώνης Τ.]

Πιστεύω πώς ο τρόπος που σκεφτόμαστε έχει άμεσο αντίκτυπο στην ψυχοπαθολογία μας. Φαίνεται λόγω των εμπειριών σου να έχεις επιλέξει ως μηχανισμό άμυνας την απομόνωση. Δικαίωμά σου προφανώς. Έχεις plan B και C εάν αυτό δεν πάει καλά?

Το ότι μιλάς για αυτό το θέμα είναι μεγάλο πράγμα, τον ρεαλισμό που πολλές φορές αναφέρεις εγώ τον βρίσκω ως δικαιολογία να αποφύγεις να κάνεις κινήσεις που ίσως σε οδηγήσουν στον ίδιο πόνο που ένιωσες κάποτε σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Φαίνεται να έχεις δημιουργήσει εικόνες στο μυαλό σου που ανακυκλώνεις συχνά και δεν σε βοηθούν να αισθανθείς καλά.

Ο εγκέφαλος είναι μεγάλο πράγμα, είναι δικός σου όμως, προγραμμάτισέ τον να λειτουργεί υπέρ σου και όχι εναντίον σου. Ίσως να υπάρχει και συν νοσηρότητα με άλλα ζητήματα παράλληλα με το Ασπεργκερ, όπως ας πούμε ο εθισμός σε ουσίες, το διαδίκτυο, ο τζόγος, διάφορες φοβίες (π.χ. αγοραφοβία) 

Βλέπω έχεις επιλέξει τον ρόλο του θύματος και τον υποστηρίζεις με σθένος, έχεις ρωτήσει τον εαυτό σου με ποιους τρόπους εσύ προσπάθησες να βελτιώσεις καταστάσεις, αν βοήθησαν οι κινήσεις και πόσο, και τι θα μπορούσες να είχες κάνει καλύτερα?

Έχεις πάει σε γιατρούς, ψυχιάτρους, μητέρα ψυχολόγο και δε βοηθήθηκες από κανέναν και παράλληλα είχαν όλοι άδικο; Μήπως έχεις κατεβάσει ρολλά και δεν ακούς τις συμβουλές τους γιατί δεν θέλεις να παρεκκλίνεις από το σενάριο που έχεις δημιουργήσει για εσένα? Βγες λίγο από το ρόλο σου, φαντάσου τον εαυτό σου σε άλλο σενάριο με ωραίες εικόνες, ελκυστικό υγιή και δυνατό, τι θα μπορούσες να κάνεις για να το ζήσεις όπως το φαντάζεσαι?

Εκτός των άλλων, το διαδίκτυο είναι μια γραμμή που μπορεί να κοπεί ανά πάσα στιγμή για διάφορους λόγους, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η ζεστασιά της αγκαλιάς και του χαμόγελου δεν αντικαθιστώνται από bytes. Τα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι η ζωή μας, υπάρχουν σε αυτή όπως και άλλες δραστηριότητες.

Να είσαι καλά και δυνατός, να θυμάσαι πως το κουμπι το κρατάς εσύ, κανένας ψυχολόγος/ψυχοθεραπευτής ή ψυχίατρος ή φίλος ή γονιός ή συνφορουμίτης δεν κατέχει τη μαγική λύση. Υπάρχουν ειδικοί να σε βοηθήσουν να βάλεις μια τάξη στα συναισθήματά σου και η πρωτοβουλία ανήκει σε εσένα.