Mass Effect Legendary Edition [Saga Remaster]

[panagiotis54]

16 minutes ago, GhostRiderLSOV said:

Είδαμε κάτι που να λέει Andromeda εκτός του...Kotaku;

εεε.ενταξει δεν λεω πως ειναι ξεκαθαρο αλλα..

1ον υπαρχει αυτο

/////ACCESS CODE: EPSILON
/////ACCESS CODE ACCEPTED
/////SECONDARY ENCRYPTION DETECTED
/////VJBSVU-XXXX-XXXXXXXX
/////ANDROMEDA DISTRESS SIGNAL DETECTED
/////YEAR SENT: [REDACTED]
/////AUDIO TRANSCRIPT: ALTHOUGH THEY SHOULD KNOW BY NOW NOT TO UNDERESTIMATE HUMAN [REDACTED]

και 2ον το πολυγωνο εχει

"As part of N7 Day, the annual celebration of all things Mass Effect, BioWare released the above teaser in multiple chunks, including some “decoded” text messages that might provide some clues about who’s in its teaser. In one teaser page titled “Epsilon” (the fifth letter of the Greek alphabet, by the way!), we get a quote attributed to Liara T’Soni — “Although, they should know by now not to underestimate human defiance!” — from last year’s N7 Day. Another teaser page references the Oculon (an early name for the Citadel) and 2819, the year when members of the Andromeda Initiative reach their destination in the Andromeda galaxy.

The teasers indicate that there’s some sort of distress signal that originates from the Andromeda galaxy, and is possibly being answered from somewhere in the Milky Way. The year of the transmission is listed as redacted."

και συνεχιζει το αρθρο

BioWare’s Mike Gamble, project director and executive producer on the new Mass Effect game, has indicated that the franchise’s next entry will be a sequel to both Mass Effect 3 and Mass Effect: Andromeda (το οποιο και εγω το θυμαμαι να το εχουν πει παλια) , and could feature both galaxies. BioWare’s latest teaser appears to reinforce that, but leaves the mystery of who’s returning — and if Commander Shephard somehow could in the far future setting of this post-Andromeda game — an open question.

ελπιζω τα links να δουλευουν, αλλα αν οχι ευκολα googlarontai

[panagiotis54]

Ο Jeff Grubb, δημοσιογράφος του Giant Bomb, δήλωσε ότι έχει πληροφορίες βάση των οποίων είναι πολύ πιθανό το Mass Effect να αργήσει πάρα πολλά χρόνια!

Ο Grubb δήλωσε ότι θα κυκλοφορήσει πρώτα το Dragon Age: Dreadwolf, το οποίο ανακοινώθηκε το 2018 και αναμένεται το 2024. Επειδή τα games της BioWare έχουν εξαετή κύκλο ανάπτυξης, το νέο Mass Effect μπορεί να βγει το 2028 ή ακόμα και το 2029!!!

[Tobajara]

Το Dreadwolf λογικά έχει προτεραιότητα αν και η Bioware μπορεί να χρησιμοποιήσει την ίδια μηχανή γραφικών. Βλέπω τόσο μεγάλη καθυστέρηση αν χρησιμοποιηθεί η ίδια ομάδα. Σε κάθε περίπτωση, ένα νέο Mass Effect θα είναι "η επιστροφή της θρυλικής σειράς" τώρα που ξεχάσαμε το Andromeda.

[GhostRiderLSOV]

3 ώρες πριν, Tobajara είπε

Σε κάθε περίπτωση, ένα νέο Mass Effect θα είναι "η επιστροφή της θρυλικής σειράς" τώρα που ξεχάσαμε το Andromeda.

Δεν το βλέπω με την πρόσφατη BioWare αυτό, αλλά θα έχει ένα ενδιαφέρον να δούμε τι θα κάνουν αυτή τη φορά.

[Tobajara]

1 hour ago, GhostRiderLSOV said:

Δεν το βλέπω με την πρόσφατη BioWare αυτό, αλλά θα έχει ένα ενδιαφέρον να δούμε τι θα κάνουν αυτή τη φορά.

Σίγουρα. Το σχόλιό μου αφορούσε τον τρόπο προώθησης, όχι την ουσία. Την τωρινή Bioware δεν την εμπιστεύομαι ούτε για κλώνο του Tetris.

[magnam]

Πάνε 15 χρόνια από τότε που έπιασα πρώτη φορά το Mass Effect στα χέρια μου (στο PC τότε) και είπα να το ξανασχοληθώ μαζί του. Αυτή τη φορά στο PS4 μέσω του Legendary Edition, το οποίο επ' ευκαιρίας έφερνε στο πακέτο και όλα τα DLC, κάποια εκ των οποίων είχα χάσει τότε (π.χ. το Lair of the Shadow Broker και το υπέροχο Citadel). Μόλις ολοκλήρωσα την τριλογία, οπότε αποφάσισα να γράψω μικρό review, ως απόδοση τιμών στην τριλογία που με... μεγάλωσε, μη γνωρίζοντας εάν θα μου δοθεί ξανά η ευκαιρία να τη βιώσω από την αρχή (λόγω ενήλικων υποχρεώσεων πλέον, καθώς δεν είμαι πια έφηβος όπως όταν πρωτοασχολήθηκα με τα Mass Effect).

Αχχχ, Mass Effect... Αρχικά να πω ότι πρόκειται για μια τριλογία που εντάσσεται σεναριακά στην κατηγορία των space operas. Βρισκόμαστε στο 2183, η ανθρωπότητα έχει έρθει σε επαφή με άλλες φυλές του διαστήματος και, κατόπιν των πρώτων πολέμων (Contact Wars), εντάσσεται στη συμμαχία τους. Μια συμμαχία στην οποία ανήκουν οι περισσότερες φυλές, κυρίως οι πιο προηγμένες τεχνολογικά και πολιτισμικά. Μπαίνουμε στα άρβυλα του Commander Shepard, ο οποίος ελέω κάποιων τυχαίων (;) συνθηκών μαθαίνει τα αίτια και τις συνθήκες υπό τις οποίες εξαφανίστηκε η αρχαία φυλή των Protheans. Μαθαίνει, επίσης, οτι η ίδια απειλή που εξαφάνισε τους Protheans έχει επιστρέψει και τους έχει όλους στο στόχαστρο. Έτσι, ξεπερνάμε το γεγονός ότι ο φίλτατος Shepard κατάφερε να γίνει Αντιπλοίαρχος (Commander) σε τόσο νεαρή ηλικία (πώς έγινε αυτό ρε BioWare; Πες μας το κόλπο...) και ξεκινάμε τις περιπέτειές του, στόχος των οποίων είναι να μάθει περισσότερα γι' αυτή την απειλή και εν τέλει να τη σταματήσει (ή όχι;).

Είναι μια τριλογία στην οποία το RPG στοιχείο πρωταγωνιστεί. Ετοιμαστείτε να λάβετε αποφάσεις οι οποίες όντως έχουν αντίκτυπο, όχι μόνο στο εκάστοτε μέρος της τριλογίας που παίζετε, αλλά και στα επόμενα. Εσείς θα κρίνετε εάν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν κάποιοι πρωταγωνιστές, αν θα ξεκινήσουν ή θα τερματίσουν κάποιοι πόλεμοι, αν τελικώς θα σώσετε τον γαλαξία ή όχι, αλλά και... σε ποιον χαρακτήρα θέλετε να την πέσετε. Διότι ναι, BioWare είναι αυτή και πρέπει να περιμένουμε το romance στοιχείο μεταξύ (αρκετών θα έλεγα) χαρακτήρων.

Και τα τρία παιχνίδια αποτελούν Third-Person Shooters, με μερικό free roaming. Κοινώς, οι αποστολές είναι αρκετά γραμμικές (ίσως κάποιες φορές να σου παρέχουν χάρτη ικανό να υποστηρίξει 2-3 διαφορετικές προσεγγίσεις του ίδιου σημείου, αλλά εξακολουθούν να παραμένουν γραμμικές οι αποστολές) με την ύπαρξη, όμως, κάποιων hubs (π.χ. του σκάφους σου Normandy, ή των σταθμών Citadel και Omega) στα οποία μπορείς να περιηγηθείς ελεύθερα, να επικοινωνήσεις με άλλους χαρακτήρες, να ολοκληρώσεις side missions και να αγοράσεις εξοπλισμό (και όχι μόνο).

Αλλά ας τα πιάσω ένα-ένα με τη σειρά.

Mass Effect 1

Πρόκειται για το πρώτο μέρος της τριλογίας, το πιο αδύναμο ίσως έλεγε κανείς. Από την πρώτη στιγμή διαπιστώνετε ότι υστερεί αρκετά σε σύγκριση με τα επόμενα. Μην παρεξηγηθώ, όχι ότι είναι κακό το παιχνίδι (άλλωστε, αν ήταν όντως τόσο άσχημο δεν θα προέκυπταν τα επόμενα δύο), αλλά είναι εμφανές το γεγονός ότι προέκυψε από μια μικρή σχετικά ομάδα στις αρχές εκείνης της γενιάς κονσολών (PS3/Xbox 360), με αποτέλεσμα ο τεχνικός τομέας να ήταν ικανοποιητικός εκείνη την εποχή (2007), αλλά σήμερα (2024) να δείχνει τα χρόνια του. Άνετα παίζεται και σήμερα, ειδικά κατόπιν των παρεμβάσεων της Legendary Edition, αλλά σίγουρα θα σας ξινίσουν κάποια στοιχεία του.

Εδώ να σημειώσω ότι το πρώτο μέρος της τριλογίας είναι και αυτό που δέχθηκε και το μεγαλύτερο remaster (και όχι remake) από τα υπόλοιπα δύο. Βασικά, θα έλεγα ότι είναι το μόνο παιχνίδι στο οποίο υπήρξαν ουσιαστικές διαφορές. Στα επόμενα δύο πρέπει απλά να πρόσθεσαν υποστήριξη μεγαλύτερων αναλύσεων οθόνης, lens flares καθώς και τα DLCs τους, δεν εντόπισα κάτι παραπάνω. Αντιθέτως, στο πρώτο παιχνίδι άλλαξαν κάποιους μηχανισμούς και βελτίωσαν αρκετά τα γραφικά.

Οι πρώτες ώρες του παιχνιδιού δεν είναι ιδιαίτερα εύπεπτες. Προσπαθεί γρήγορα να σε βάλει στο σύμπαν του Mass Effect, να σου εξηγήσει λίγο-πολύ τα πάντα γύρω από αυτό, παράλληλα να σου ξεκινήσει την ουσιαστική πλοκή του παιχνιδιού, να σε βάλει στο ρόλο του πρωταγωνιστή, και όλα αυτά ενώ σου πετάει και κάποιες όχι τόσο όμορφες (αισθητικά) εικόνες. Γενικότερα, το ύφος του πρώτου παιχνιδιού είναι κάπως διαφορετικό από εκείνο των επόμενων δύο. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο ότι προέκυψε από αρκετά μικρότερη ομάδα (και κατ' επέκταση δεν είναι όσο polished θα ήθελαν) ή αν ήταν ηθελημένο όλο αυτό, αλλά θα το χαρακτήριζα ως ιδιαίτερα "τραχύ" και "ωμό" παιχνίδι. Μάλιστα, έχει κάποια (λίγα) στοιχεία horror τα οποία πετάει από την αρχή και ίσως ωθήσουν κάποιον στο να μην δώσει στην τριλογία την ευκαιρία που της αξίζει.

Παρ' όλα αυτά, δίνοντάς του λίγο χρόνο θα καταφέρει να σας μαγέψει. Οι χαρακτήρες θα πάψουν να είναι "απλοί NPCs" και θα δεθείτε μαζί τους, θα γίνουν πραγματικά squadmates. Θα βρείτε τον εαυτό σας να περνάει ηθελημένα (και όχι κατόπιν κάποιας πίεσης από το παιχνίδι) αρκετές ώρες συζητώντας μαζί τους, χτίζοντας σχέσεις, ανταλλάζοντας απόψεις κτλ.. Έτσι, οι όποιες αδυναμίες του σεναρίου ή του τεχνικού τομέα κάνουν πέρα, και τη θεση τους παίρνουν οι εμπειρίες τις οποίες βιώνεις με αυτούς τους πολύχρωμους και μοναδικούς χαρακτήρες.

Εδώ να σημειώσω ότι τα παιχνίδια αυτά δεν είναι κάτι το οποίο θα παίξεις χαλαρά το βραδάκι πριν κοιμηθείς. Πρέπει να δώσεις βάση στους διαλόγους, αλλά και στις επιλογές σου, αλλιώς θα βρεθείς λίγες ώρες μετά να αναρωτιέσαι τι στο καλό γίνεται και πώς προέκυψαν διάφορα.

Στα αρνητικά του πρώτου μέρους να προσθέσω και το ότι, ενώ οι αποστολές χαρακτηρίζονται από γραμμικότητα, είναι γραμμικές με τον άσχημο τρόπο. Κοινώς, θα βρίσκεστε συνέχεια σε περιοχές που θα καλείστε να αντιμετωπίσετε ορδές εχθρών, απλά και μόνο για να προχωρήσετε στην επόμενη περιοχή όπου πάλι θα αντιμετωπίσετε ορδές εχθρών κ.ο.κ. αναμένοντας εναγωνίως κάποια εξέλιξη στην πλοκή ή σε κάποιο μικρό subplot που ίσως τρέχει παράλληλα. Αν απλά εξορθολογιζόταν η ποσότητα των εχθρων που καλείσαι να αντιμετωπίσεις, το παιχνίδι σίγουρα θα κατέληγε να διαρκεί συνολικά 3-4 ώρες λιγότερο.

Υπάρχει και ένας μηχανισμός reputation (κοινώς, το πόσο "καλός" ή "κακός" είσαι) ο οποίος σου ξεκλειδώνει έξτρα επιλογές διαλόγου (οι οποίες συνήθως είναι οι καλύτερες επιλογές, καθώς πείθουν ευκολότερα τον εκάστοτε NPC ή τον απειλούν ώστε να πάρεις αυτό που θέλεις). Οι επιλογές αυτές είναι Paragon (μπλε-καλός) και Renegade (κόκκινο-κακός). Μάλιστα, μπορείς να επέμβεις και σε cutscenes με τις επιλογές αυτές, αλλάζοντας την εξέλιξη της σκηνής. Ή, μπορείς απλά να μείνεις αμέτοχος και να την αφήσεις να εξελιχθεί από μόνη της. 

Τα DLCs του πρώτου μέρους δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Χαζές αποστολές τύπου "πήγαινε στον τάδε διαστημικό σταθμό και απλά σκότωσε όλους τους εχθρούς που τον έχουν καταλάβει". Τα side quests λίγα και καλά, αλλά δεν εξυπηρετούν κάπως την πλοκή... προς το παρόν.

Μέσα σε αυτή τη 15ετία έχω επισκεφθεί πολλές φορές τα υπόλοιπα δύο παιχνίδια, αλλά το πρώτο μόνο μία. Είναι καλό RPG παιχνίδι και έχει κάποια ΠΑΡΑ πολύ καλά (και πρωτοπόρα για την εποχή του) στοιχεία, τα οποία κατέληξαν να κάνουν τη σειρά αυτό που σήμερα είναι. Αλλά σαφώς αποτελεί το πιο αδύναμο μέρος της σειράς και δεν κρύβω ότι αρκετές φορές βρέθηκα να λέω στον εαυτό μου "Κάνε υπομονή και ολοκλήρωσέ το για να πας στο δεύτερο". 

Mass Effect 2

Ξεκινάω λέγοντας ότι είναι το αγαπημένο μου. Συνεχίζω λέγοντας ότι, ενώ αποτελεί και αυτό (καθώς και το τρίτο παιχνίδι) μέρος της ίδιας γενιάς (PS3/Xbox 360), άνετα θα πίστευα ότι κυκλοφόρησε σήμερα (2024). Το παιχνίδι είναι τρομερά polished ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα. Κάνει πράγματα τα οποία δεν κατάφερε να κάνει σχεδόν μια δεκαετία μετά το Cyberpunk 2077. Φαίνεται ξεκάθρα ότι, μετά την επιτυχία του πρώτου, η BioWare γιγάντωσε την ομάδα ανάπτυξης του παιχνιδιού και επένδυσε πολλά. Τι να πρωτοπούμε; Για το εξαιρετικό σενάριο; Για το οσκαρικού επιπέδου voice acting; Για τους χαρακτηρές, το βάθος των οποίων θα ζήλευαν και συγγραφείς best seller; Για τον οπτικό τομέα που συμβαδίζει με παιχνίδια ΑΑΑ που κυκλοφορούν σήμερα, 13 χρόνια μετά; Ή για την τρομερή προσοχή που δόθηκε σε κάθε λεπτομέρεια, καθιστώντας το παιχνίδι πραγματικά αψεγάδιαστο;

Είναι παιχνίδι που ό,τι κάνει, το κάνει άριστα. Και είναι εμφανές το γεγονός ότι αφαίρεσαν κάποια στοιχεία του πρώτου (π.χ. την οδήγηση του οχήματος Mako σε κάποιες περιοχές) ακριβώς επειδή έτσι θα γίνονταν ορατά κάποια ψεγάδια. Παράλληλα, όμως, προσθέτει αρκετά νέα στοιχεία τα οποία δένουν με το σενάριο και το όλο ύφος του παιχνιδιού, π.χ. τα loyalty missions. Δεν θα τα αναπτύξω ιδιαίτερα προς αποφυγή ενδεχόμενων spoilers, αλλά θα πω ότι πρόκειται για προσωπικές αποστολές (side missions αν θέλετε) των squadmates σου. Οι αποστολές αυτές δίνουν ΠΟΛΥ περισσότερο βάθος στους χαρακτήρες αυτούς και διαμορφώνουν εκ νέου τις σχέσεις σας. Ο λόγος που δεν τις θεωρώ απλά side quests είναι το γεγονός ότι ενώ αποτελούν προαιρετικές αποστολές που δεν σχετίζονται κάπως με την κεντρική πλοκή (και μπορείς κάλλιστα να τις προσπεράσεις ή απλά να τις... ξεχάσεις), καταλήγουν να την επηρεαζουν ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ. Και το πιο ωραίο; Δεν επηρεάζουν μόνο την πλοκή του Mass Effect 2, αλλά και του 3. Αυτό θα έλεγα ότι είναι και το σήμα κατατεθέν της τριλογίας Mass Effect. Το γεγονός ότι δημιουργεί ένα τόσο μεγάλο και ιδιαίτερο σύμπαν, όπου εν τέλει καμία ενέργεια δεν είναι μεμονομένη και καταλήγεις να βλέπεις τα αποτελέσματά της ακόμα και δύο παιχνίδια μετά.

Και εδώ ίσως προκύπτει το μοναδικό αρνητικό του. Αν δεν παίξετε τα DLC του δευτέρου μέρους (τα οποία, ευτυχώς, συμπεριλαμβάνονται στην Legendary Edition) θα βρεθείτε ξαφνικά στο Mass Effect 3 να αναρωτιέστε αν χάσατε κάποιο ενδιάμεσο παιχνίδι. Αν εξαιρέσουμε αυτό το γεγονός (για το οποίο σίγουρα ευθύνεται η ΕΑ), η συγγραφή του Mass Effect 2 ειναι ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ. Ειδικά στους χαρακτήρες έχει γίνει τρομερή δουλειά. Θα αναφέρω απλά έναν χαρακτήρα, Aria T'Loak. Πρωτοεμφανίζεται σε αυτό το παιχνίδι, και σχεδόν από την αρχή, δίχως να γνωρίζεις τίποτα για εκείνη, ξέρεις τα πάντα. Έχεις καταλάβει τον χαρακτήρα της, το βάθος της, την προϊστορία της, τη σημαντικότητά της κτλ.. Ε, φανταστείτε αυτό το μοναδικό δείγμα γραφής (σε συνδυασμό με το υπέροχο voice acting) να εφαρμόζεται σε ΚΑΘΕ NPC του παιχνιδιού.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το δεύτερο μέρος δεν είναι τόσο μονότονο όσο το πρώτο, και το gameplay του παρουσιάζει αρκετή ποικιλία. Πέραν του shooting, σε αυτό το παιχνίδι θα κληθείτε κατά τη διάρκειά του να εξιχνιάσετε φόνους, να ψάξετε για στοιχεία, να ανακρίνετε κρατούμενους, να διαρρήξετε κτίρια, να κάνετε το συνήγορο υπεράσπισης σε δίκες κτλ.. Γενικότερα, το παιχνίδι κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σου καθ' όλη τη διάρκειά του.

Side quests (πέραν των Loyalty missions οι οποίες αποτελούν μια κατηγορία από μόνες τους) έχει αρκετά σε σχέση με το πρώτο, κάποια μεγάλα σε διάρκεια και ουσιαστικά, ενώ κάποια άλλα πολύ μικρότερα, τα οποία ίσως σου διαφύγουν. Το ωραίο είναι ο τρόπος με τον οποίον σου παρουσιάζονται, κάτι το οποίο συνέχισε ως μηχανισμός και στο τρίτο μέρος της σειράς (και δυστυχώς δεν το υιοθέτησαν άλλες κυκλοφορίες μέχρι και σήμερα). Εκεί που περπατάς σε ένα hub του παιχνιδιού, είναι πολύ πιθανό να ακούσεις κατά τύχη κάποια συζήτηση μεταξύ NPCs. Η περίπτωση να πρόκειται για απλή συζήτηση στον κόσμο του Mass Effect είναι μηδαμινή, και συνήθως κρύβεται κάποιο side quest στα λόγια τους. Γενικότερα, η αλληλεπίδραση που έχεις με τους NPC και ευρύτερα με τον κόσμο του παιχνιδιού, κάνει το σύμπαν πολύ πιο ζωντανό. 
Τυχαία μου έρχεται στο μυαλό η περίπτωση μίας NPC με την οποία τυχαία έπιασα κουβέντα, δίχως κάποιο prompt ή ένδειξη από το παιχνίδι. Κατέληξα να της λύνω τα γκομενικά προβλήματα που αντιμετώπιζε και να της "τα φτιάξω" με τον ενδιαφερόμενο. Επίσης τυχαία, στο τρίτο μέρος της σειράς, διαπιστώνω ότι η NPC από την οποία αγόραζα εξοπλισμό (η οποία συζητούσε προηγουμένως με άλλο NPC για το γεγονός ότι ο γκόμενός της έχει πάει να πολεμήσει) είναι η ίδια, και εξίσου τυχαία συναντάω σε μελλοντική μάχη κρυμμένο (δηλαδή εύκολα ολοκλήρωνες το παιχνίδι χωρίς να τον έχεις δεις καν) τον εν λόγω τύπο, από τον οποίο μπορείς να πάρεις ένα μήνυμα για να της το μεταφέρεις την επόμενη φορά που θα τη συνατήσεις.

Αυτό το αναφέρω για να τονίσω το εξής: Αν μια απλή τυχαία NPC μπορεί να συμβάλει τόσο ωραία στο χτίσιμο του σύμπαντος του παιχνιδιού, σκεφτείτε τι επιρροή έχουν άλλα πιο ουσιαστικά side missions, πιο σημαντικοί χαρακτήρες, και πιο μεγάλες αποφάσεις. Είναι παιχνίδια τα οποία θέλουν αφιέρωση χρόνου και εξερεύνηση. Τότε μόνο θα τα απολαύσετε πραγματικά.

Έχει κάποια τύποις mini games, αλλά δεν είναι ενοχλητικά. Μιλάμε για κάτι πολύ απλά puzzles που πρέπει να ολοκληρώσεις σε περίπτωση που θέλεις π.χ. να χακάρεις κάποιον υπολογιστή (ίσα ίσα για να φανεί ότι "κάτι πρέπει να κάνεις" ώστε να καθίσταται πιο ρεαλιστικό το χάκινγκ) ή να ανοίξεις κάποια κλειδωμένη πόρτα, ενώ υπάρχει αντίστοιχα και ένας μηχανισμός που σκανάρεις νέους πλανήτες για resources, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσεις σε upgrades του εξοπλισμού σου και του Normandy. Τα οποία upgrades ΝΑΙ, είναι τελείως προαιρετικά, και ΝΑΙ έχουν καταφέρει εκεί στη BioWare να τα κάνουν και αυτά σημαντικά για την πλοκή. Είπαμε, είναι παιχνίδια που ΚΑΘΕ απόφαση παίζει κάποιον ρόλο. Ακόμα κι εάν η απόφαση είναι να μην μιλήσεις καν με έναν τυχαίο NPC ή να μην κάνεις κάποιο καθ' όλα προαιρετικό upgrade (το οποίο δεν έχει κάτι που να δεικνύει ότι ίσως επηρεάσει την πλοκή).

Εξακολουθεί να υφίσταται ο μηχανισμός Paragon - Renegade.

Όσον αφορά τα DLC του 2, είναι κάποια πολύ σημαντικά, αλλά και ένα τελείως αδιάφορο, που μπήκε απλά για να δοκιμάσουν οι developers κάτι νέους μηχανισμούς. Δώστε βάση στο Lair of the Shadow Broker, στο Project Overlord και στο Arrival (το οποίο προτείνω να παίξετε τελευταίο, αφού ολοκληρώσετε το παιχνίδι καθώς αποτελεί ουσιαστικά την εισαγωγή του Mass Effect 3).

Mass Effect 3

Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Παίρνει τη σκυτάλη από ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της δεκαετίας του (heck, της 15ετίας πλέον) οπότε ο πήχης είναι ήδη πολύ ψηλά. Κατά κύριο λόγο τα πάει καλά. Ο οπτικός τομέας είναι εξίσου υπέροχος με του δευτέρου μέρους. Το voice acting επίσης. Όσον αφορά το gameplay, το shooting σκέλος είναι σαφώς βελτιωμένο, άρτιο θα έλεγε κανείς, αλλά λείπει κάπως η ποικιλία στις αποστολές που υπήρχε στο 2. Σίγουρα, όμως, δεν φτάνουμε τα επίπεδα μονοτονίας του 1 που είχε μονο shooting-διάλογο-shooting. Η μουσική, όπως και στα προηγούμενα δύο παιχνίδια, είναι εξαιρετική και δένει τέλεια με την κάθε σκηνή.

Επίσης, η διάρκεια κάθε αποστολής είναι ιδανική. Αρκετή για να χαρείς το παιχνίδι, αλλά όχι τόση ώστε να αρχίζεις να βαριέσαι ή να ξεχνάς την πλοκή. Στον ήδη υπέροχο μηχανισμό του 2 για το πώς προκύπτουν τα side quests προσθέτουν κάτι ακόμα, το support. Κοινώς, εκεί που περιηγείσαι σε κάποιο από τα hubs του παιχνιδιού, εάν ακούσεις κάποια διαφωνία μεταξύ των NPCs μπορείς να πάρεις θέση και να κάνεις support το επιχείρημα κάποιου εκ των διαφωνούντων. Και το ποια άποψη θα υποστηρίξεις φυσικά δεν είναι απόφαση του αέρα, αλλά παίζει ρόλο στη συνέχεια και στο τέλος του παιχνιδιού (με αστερίσκο, θα εξηγήσω μετά). Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τους μηχανισμούς Paragon - Renegade που εξακολουθούν να υπάρχουν.

Σεναριακά, το παιχνίδι είναι πολύ δυνατό. Ίσως όχι τόσο "καλό" όσο το 2, αλλά σίγουρα πιο δυνατό καθώς κορυφώνεται η πλοκή όλης της τριλογίας και επιτέλους κλείνουν κάποια σημαντικά θέματα που είχαν ανοίξει από τα προηγούμενα παιχνίδια. Με τις επιλογές σου θα κάνεις (ή θα αποτρέψεις) γενοκτονίες, θα διαλέξεις πλευρά σε πολέμους (ή θα επέμβεις ώστε να προκύψει σύμφωνο ειρήνης), θα αποφασίσεις αν θα σώσεις ή θα θυσιάσεις κόσμο (ακόμα και πολύ καλούς φίλους που έχτισες καθ' όλη τη διάρκεια της τριλογίας) κτλ.. Το ωραίο του 3 (το οποίο είχε και το 2 αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό καθώς προηγούταν μόνο ένα παιχνίδι) είναι ότι παντού γύρω σου βλέπεις τα αποτελέσματα των επιλογών που έκανες κατά τα προηγούμενα παιχνίδια. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα πιάσεις τον εαυτό σου να μετανιώνει για κάποια επιλογή που έκανε πριν δύο παιχνίδια καθώς τώρα θα είναι τελείως ορατά τα αποτελέσματά της.

Φυσικά, πρέπει να αναφέρω πάλι τους squad mates αλλά και όλους τους NPC γενικότερα. Λίγο το γεγονός ότι είναι υπέροχα γραμμένοι χαρακτήρες, λίγο το γεγονός ότι επί τρία παιχνίδια χτίζεις σχέσεις και εμπειρίες μαζί τους, δεν είναι λίγες οι φορές που θα πιάσεις τον εαυτό σου να συγκινείται, να νευριάζει ή να χαμογελάει. Ενδεικτικά θα αναφέρω μία NPC δημοσιογράφο. Στο 1 υπήρχε μια NPC με πολύ μικρό ρόλο, μια δημοσιογράφο που συνολικά δεν πρέπει να μας απασχόλησε πάνω από ένα λεπτό, αλλά παίζει να μας εκνεύρισε τρομερά με τις ερωτήσεις που έκανε στον χαρακτήρα μας. Εεε, μέχρι και αυτή έχει ολόκληρο character arc που ολοκληρώνεται στο 3.

Πάμε τώρα στο άσχημο μέρος του παιχιδιού, το οποίο διέλυσε όλους τους φανς της σειράς, το τέλος. Το πρόβλημα όλων μας με το τέλος δεν είναι σεναριακό (δηλαδή το "τι" γίνεται), αλλά ο μηχανισμός (δηλαδή το "πώς" γίνεται). Θυμάστε όλες αυτές τις επιλογές που κάναμε κατά τη διάρκεια της τριλογίας και λέγαμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην πλοκή και ευρύτερα στο σύμπαν του Mass Effect; Εεεε, ξεχάστε τες. Η λογική (αλλά και οι υποσχέσεις της BioWare πριν την κυκλοφορία του παιχνιδιού) έλεγε ότι θα υπάρχουν πολλά διαφορετικά τέλη, αναλόγως τις αποφάσεις μας. Στην πράξη αυτό δεν έγινε. Υπάρχουν μόνο τρία διαφορετικά τέλη, τα οποία στην πράξη είναι ένα. Ουσιαστικά μιλάμε για το ίδιο cutscene στο οποίο δεν αλλάζουν πολλά, παρά μονάχα το χρώμα και κάποιες λεπτομέρειες. Μόνο η αφήγηση είναι λίγο διαφορετική. Και αυτό δεν είναι καν το μεγάλο πρόβλημα με το τέλος. 
Κάθε επιλογή που κάναμε στην τριλογία, είτε αυτή ήταν μεγάλη είτε μικρή, μεταφράστηκε σε "πόντους". Αν είχες αρκετούς πόντους (>=7800) έβλεπες όλο το τέλος. Αν δεν είχες τόσους, έβλεπες μια σκηνή λιγότερη (μιλάμε για σκηνή των 5 δευτερολέπτων). Αν είχες αρκετά λιγότερους, θα έβλεπες μια ακόμα σκηνή λιγότερη ή λιγο τροποποιημένη κτλ.. Κοινώς, εν τέλει σημασία δεν έπαιξε το τι επιλογές έκανες, αλλά μόνο το αν είχες μαζέψει αρκετούς πόντους. Την πρώτη φορά που έπαιξα το Mass effect 3 πριν τόσα χρόνια δεν το γνώριζα αυτό, αλλά τώρα που το ήξερα κατέληξα καθ' όλη τη διάρκεια της τριλογίας να είμαι σαν τους μαθητές Γ' Λυκείου που επιδίδονται στη βαθμοθηρία μπας και πάρουν έστω και ένα μόριο (πόντο) παραπάνω.

Κάπου εδώ κολλάνε και τα DLC του 3. Αρχικά, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το παιχνίδι, έπεσε τόσο κράξιμο για τα τρία τέλη (που στην πράξη ήταν το ίδιο) με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί ως DLC το Extended Cut το οποίο εξηγεί κάπως καλύτερα το κάθε ένα από τα τρία αυτά τέλη (μπας και αισθανθείς ότι έχουν κάποια διαφορά μεταξύ τους). Επίσης, υπάρχει το DLC ονόματι From Ashes το οποίο αρχικά αποτελούσε κύριο μέρος του παιχνιδιού και της πλοκής, αλλά η φίλτατη ΕΑ αποφάσισε να το βγάλει ως DLC... Συνεχίζουμε με το Leviathan, ένα ωραίο DLC το οποίο μάλιστα εξηγεί κάποια πράγματα του lore και καλύπτει κενά ακόμα και της πλοκής του 1ου παιχνιδιού της τριλογίας. Συνεχίζουμε με το Omega το οποίο είναι ιδιαίτερα ωραίο και καλοδουλεμένο, αλλά σεναριακά είναι τελείως ανεξάρτητο από την πλοκή της τριλογίας. Αν εξαιρέσεις τους πόντους που σου δίνει για το τέλος φυσικά... Θα μπορούσε κάλλιστα το Omega να ήταν ένα μεγάλο side quest. Και, τέλος, πάμε στο αγάπημενο DLC όλων των φαν της σειράς, το Citadel. Ενώ δεν εξυπηρετεί κανέναν σεναριακό σκοπό, αποτελεί άτυπα το πραγματικό τέλος της τριλογίας. Ουσιαστικά είναι ένα αποχαιρετιστήριο DLC των Mass Effect, αποτελεί ξεκάθαρα fan service και προτείνεται γενικότερα να το παίξετε πριν την τελευταία αποστολή του 3. Έχει δύο σκέλη, το πρώτο είναι μια ωραία, ανεξάρτητη περιπετειούλα, και το δεύτερο είναι ένα τελευταίο πάρτι που αποφασίζεις να διοργανώσεις με όλους τους φίλους και squad mates που έκανες αυτά τα χρόνια παίζοντας την τριλογία. Περιλαμβάνει τρομερό γέλιο, αλλά και συγκίνιση. Προσωπικά, αυτό αναγνωρίζω ως τέλος της τριλογίας.

Εν κατακλέιδι

Συνολικά η τριλογία είναι μια απίστευτη εμπειρία. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ανέπτυσσα τέτοια συναισθήματα ή ακόμα και φιλίες με κάποιους ψηφιακούς χαρακτήρες σε ένα παιχνίδι. Εκεί κρύβεται όλη η δύναμη των Mass Effect. Αφήγηση και χαρακτήρες. Έχει πέσει τρομερή δουλειά πάνω σε αυτούς τους τομείς, και δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε αγγίξουν. Είτε τότε στην εφηβεία μου, είτε σήμερα στα σχεδόν τριάντα μου, εξακολουθούν να μου προκαλούν έντονα συναισθήματα. Είμαι άνθρωπος που έχει παίξει πολλά RPG (π.χ. το υποδειγματικό Knights of the Old Republic) και έχει διαβάσει πολλά βιβλία, αλλά χαρακτήρες που να με άγγιξαν τόσο όσο οι squad mates των Mass Effect δεν ξέρω έχουν ξαναϋπάρξει. Και αυτό είναι που μου μένει από την τριλογία. Ναι, το παιχνίδι αποκτά ιδιαίτερο βάθος όταν με τις επιλογές σου αλλάζεις όλο το σύμπαν, αλλά οι σχέσεις που χτίζεις με κάποιους χαρακτήρες είναι τόσο δυνατές που πολλές φορές θα πιάσεις τον εαυτό σου να επιστρέφει σε αυτά τα παιχνίδια απλά και μόνο για να τις βιώσει ξανά.

Θεωρώ πως επιβάλεται να παίξετε την τριλογία. Και η Legendary Edition αποτελεί την καλύτερη επιλογή, καθώς σουλουπώνει το 1 και περιλαμβάνει όλα τα DLCs.

[Kaboomzer]

Ερώτηση...

Μπορώ να ξεκινήσω από το δεύτερο; Ή πρέπει να ξεκινήσω αναγκαστικά από το πρώτο και να το παίξω ως ένα ενιαίο παιχνίδι;

Επειδή δεν έχω πολύ χρόνο πλέον για να δαπανήσω για gaming και το πρώτο θεωρώ πλέον θα μου φανεί κάπως, ενώ το 2ο και 3ο ακόμη θέλω να τα λιώσω όπως παλιά, έστω και με λίγες ώρες την εβδομάδα.

Θυμάμαι όταν ξεκινούσες το 2ο σου έκανε κάποιες ερωτήσεις για τις προηγούμενες επιλογές ώστε να χτίσει τον κόσμο.... Συμβαίνει και τώρα;

[virginkiller]

27 minutes ago, Kaboomzer said:

Ερώτηση...

Μπορώ να ξεκινήσω από το δεύτερο; Ή πρέπει να ξεκινήσω αναγκαστικά από το πρώτο και να το παίξω ως ένα ενιαίο παιχνίδι;

Επειδή δεν έχω πολύ χρόνο πλέον για να δαπανήσω για gaming και το πρώτο θεωρώ πλέον θα μου φανεί κάπως, ενώ το 2ο και 3ο ακόμη θέλω να τα λιώσω όπως παλιά, έστω και με λίγες ώρες την εβδομάδα.

Θυμάμαι όταν ξεκινούσες το 2ο σου έκανε κάποιες ερωτήσεις για τις προηγούμενες επιλογές ώστε να χτίσει τον κόσμο.... Συμβαίνει και τώρα;

Εμένα είναι το αγαπημένο μου το πρώτο. Παρόλαυτα μπορείς να ξεκινήσεις από τον δεύτερο no problem απλά δεν θα είναι το στορι από την αρχή. 

[hurin]

Αυτό τον καιρό παίζω το Marvels Guardians of the Galaxy και μου βγάζει πολύ την αίσθηση του ΜΕ. Διάστημα, squad mates με φοβερά αστείους διαλόγους και χτίσιμο σχέσεων, 3rd person shooter με δυνατότητα εντολών στους squad mates.

Ρίξτε του μια ματιά, αξίζει.

[magnam]

1 ώρα πριν, Kaboomzer είπε

Ερώτηση...

Μπορώ να ξεκινήσω από το δεύτερο; Ή πρέπει να ξεκινήσω αναγκαστικά από το πρώτο και να το παίξω ως ένα ενιαίο παιχνίδι;

Επειδή δεν έχω πολύ χρόνο πλέον για να δαπανήσω για gaming και το πρώτο θεωρώ πλέον θα μου φανεί κάπως, ενώ το 2ο και 3ο ακόμη θέλω να τα λιώσω όπως παλιά, έστω και με λίγες ώρες την εβδομάδα.

Θυμάμαι όταν ξεκινούσες το 2ο σου έκανε κάποιες ερωτήσεις για τις προηγούμενες επιλογές ώστε να χτίσει τον κόσμο.... Συμβαίνει και τώρα;

Κάθε παιχνίδι της σειράς σού δίνει τη δυνατότητα να κάνεις εισαγωγή του save σου από το προηγούμενο παιχνίδι και να περάσουν όλες οι επιλογές που έκανες, αλλά και ο χαρακτήρας σου.

Σε περίπτωση που δεν το κάνεις αυτό, στην αρχή του επόμενου παιχνιδιού (του 2) σού κάνει κάποιες ερωτήσεις για τις βασικές επιλογές του 1.

Δες ένα καλό recap του 1 στο Youtube (αφιέρωσε κάνα 20λεπτο++) και είσαι έτοιμος για το 2.

Νομίζω κάπου κυκλοφορεί και ένας save editor για το 1 που φτιάχνεις αρχείο save με ό,τι επιλογές θέλεις.

Επεξ/σία 20 Μαρτίου από magnam

[Dantε]

Για μενα το πιο αδυναμο ηταν το 2ο. Ειδικα το συστημα μαχης του ειναι και ο λογος που το ειχα παιξει ολο μια μονο φορα και αυτο τελειως σαν αγγαρεια για να δω το στορυ, ενω τα αλλα τα εχω ξαναπαιξει.

[GhostRiderLSOV]

4 ώρες πριν, Kaboomzer είπε

Ερώτηση...

Μπορώ να ξεκινήσω από το δεύτερο; Ή πρέπει να ξεκινήσω αναγκαστικά από το πρώτο και να το παίξω ως ένα ενιαίο παιχνίδι;

Επειδή δεν έχω πολύ χρόνο πλέον για να δαπανήσω για gaming και το πρώτο θεωρώ πλέον θα μου φανεί κάπως, ενώ το 2ο και 3ο ακόμη θέλω να τα λιώσω όπως παλιά, έστω και με λίγες ώρες την εβδομάδα.

Θυμάμαι όταν ξεκινούσες το 2ο σου έκανε κάποιες ερωτήσεις για τις προηγούμενες επιλογές ώστε να χτίσει τον κόσμο.... Συμβαίνει και τώρα;

Καλύτερα θα ήταν να ξεκινήσεις από το πρώτο, για να μάθεις τους χαρακτήρες και να το πας σιγά-σιγά.

[Feregorn]

Και όποιος είναι σε PC ας βάλει και κανά Ending / Expanded mod 😉

[xlinger]

3 ώρες πριν, Kaboomzer είπε

Θυμάμαι όταν ξεκινούσες το 2ο σου έκανε κάποιες ερωτήσεις για τις προηγούμενες επιλογές ώστε να χτίσει τον κόσμο.... Συμβαίνει και τώρα;

Στην Legendary Edition, στην αρχή του 2, έχει recap του 1 μέσω ενός κόμικ που λέγεται Genesis, εκεί μπορείς να επιλέξεις ποιά ήταν η έκβαση σε κάποιες σημαντικές στιγμές του πρώτου. Όμως όσα recap και να δεις, η σχέση με τους βασικούς χαρακτήρες δεν θα έχει καμία επαφή με το να τους γνωρίσεις μέσα από την εξέλιξη των γεγονότων από την αρχή. Είναι τόσο καλογραμμένοι που ακόμα και οι πιο αδιάφοροι (συγκριτικά με τους άλλους) είναι το λίγοτερο καλοί.

Αν δεν τα είχες παίξει παλιότερα θα πρότεινα να μη διαπράξεις αυτή την ιεροσυλία! Η τριλογία έχει μια ενιαία ιστορία που απλά είναι χωρισμένη σε τρία μέρη. Στο πρώτο έχει κάποιες φοβερές στιγμές όπως και κάποιες καθοριστικές επιλογές που καλείσαι να πάρεις. Αυτές θα έχουν σημαντικές συνέπειες σε διάφορα σημεία της ιστορίας ή και θα αλλάξουν εντελώς μελλοντικές συναντήσεις με κάποιους χαρακτήρες στα άλλα δύο games.

Πάντως αξέχαστη gaming εμπειρία η τριλογία Mass Effect, για μένα ίσως έχει το πιο απολαυστικό sci-fi lore που έχω δει μέχρι σήμερα. Ένα από αυτά που μου έχει λείψει περισσότερο είναι να κάνω τα κλασικά "rounds" στο Normandy μετά από κάθε αποστολή και να ακούω τις αντιδράσεις του πληρώματος.

[alfaeffe]

Ναι αλλα ακομα και με αυτο το recap, καποιοι χαρακτηρες δεν ειναι το ιδιο αν δεν εχεις παιξει το ΜΕ1, πχ:

Spoiler

Η EDI αποκαλυπτεται οτι ειναι το εχθρικο VI που ηταν στο mission της Σεληνης. Αν δεν εχεις παιξει την αποστολη, τοτε ο Shepard απλως εχει "ακουσει" καπου την ιστορια.

Επισης δεν εχεις extra credits και levels στην αρχη του ΜΕ2 που θα ειχες αν μετεφερες το χαρακτηρα σου απο το ΜΕ1.

Τελος, δεν θα καταλαβαινεις μερικα "αστεια" κατα τη διαρκεια των missions των επομενων παιχνιδιων, πχ:

• Do you ever miss those talks we had on the elevators?

• Remember the good old days when you could just slap Omni-Gel on everything?

 

Προσωπικα θα σου προτεινα να παιξεις το ΜΕ1 aaaaaall the way!