The_player Δημοσ. 5 Μαΐου 2005 Μέλος Δημοσ. 5 Μαΐου 2005 cd:A Greek tribute to Depeche Mode 1.YEAH:Policy Of Truth 2.MIKPO:World In My Eyes 3.ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑ:Only When I Lose Myself 4.RAINING PLEASURE:Shouldn't Have Done That 5.MINDWALTZ: Shake The Disease 6.MONITOR: Little 15 7.MARSHEAUX: New Life 8.DECODE: Behind The Wheel 9.OBERON: Enjoy The Silence 10.ATRIA: Photographic 11.EMIGRE: Somebody 12.DIMITRIS KORGIALAS: Halo 13.FOTONOVELA: But Not Tonight 14.ΦΟΒΟΙ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ: Never Let Me Down Again 15.ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ 5ου ΓΑΛΑΞΙΑ: In Your Room 16.ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Stripped 17.CARPE DIEM: Clean Μια παρα πολυ καλη προσπαθεια να διασκευαστουν απο Ελληνες καλλιτεχνες τραγουδια του "Θρυλικου " πλεον συγκροτηματος......Με μια πρωτη ματια σκεφτηκα οτι θα ητανε παλι μια φτωχη απομιμηση μια αντιγραφη.....ομως μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα.....Εκτελεσεις σαν της Ελενης Πετα και των Mikro πραγματικα ξεχωριζουνε....ενω το clue ειναι η εκτελεση του Enjoy the silence (ετσι και αλλιως αγαπημενο κομματι) trip hop εκτελεση απο Oberon.... Eνα cd Που δειχνει τις ικανοτητες και των Ελληνων της ηλεκτρονικης σκηνης.....Ευγε...! Tελος να πω οτι αυτη η ενοτητα ειναι απο τις αγαπημενες μου αλλα λογω ελλειψης χρονου τη παραμελησα..... Σας υποσχομαι ομως οτι θα επανελθω δριμυτερος και οτι δεν θα προλαβαινετε απο τα καλα cds Που θα παρουσιαζονται....
Godfath3r Δημοσ. 15 Μαΐου 2005 Δημοσ. 15 Μαΐου 2005 Queens Of The Stone Age - Lullabies To Paralyse 2005 (Interscope) 1. Lullaby 2. Medication 3. Everybody Knows That You're Insane 4. Tangled Up In Plaid 5. Burn The Witch 6. In My Head 7. Little Sister 8. I Never Came 9. Someones In The Wolf 10. The Blood Is Love 11. Skin On Skin 12. Broken Box 13. You Got A Killer Scene 14. Long Slow Goodbye 15. Like A Drug (UK Bonus Track) 16. Precious and Grace (UK Bonus Track) 3 χρόνια αναμονή για τους φάν των Queens Of The Stone Age τελείωσε με το Lullabies to Paralyse.Ο ήχος με το εναρκτήριο "This Lullaby" δείχνει ποιό σκοτεινός.Περίεργα σκοτεινός...To δεύτερο κομμάτι "medication" έρχεται στην συνέχεια για να μας πεί οτι ο κλασσικός ήχος των QOTSA είναι εδώ και μάλιστα με καλές συνθέσεις.Δεν ξέρω αν το album ξεπερνάει το Songs For The Deaf του 2002 αλλά σίγουρα είναι ένας δύσκολος (για τα δεδομένα των QOTSA) δίσκος σε κάποια σημεία.Πολλά κομμάτια ξεχωρίζουν όπως το "medication", "everybody knows that you are insane", "litle sister", "I Never Came" αλλά υπάρχουν και κομμάτια που είναι λίγο διαφοροποιημένα σαν το "The Blood Is Love", "Skin on Skin" kai "You Got A Killer Scene There, Man...".Γενικά με την ακρόαση του Lullabies to Paralyse σου μένει μια πολύ ωραία QOTSA γευση...Ο Josh Homme και η παρέα του (δυστηχώς χωρίς τον Dave Grohl) γράφουν κομμάτια που σίγουρα θα βάλουν φωτιά μαζί με τα άλλα κλασσικά τους στις 15 Ιουνίου.Περιμένουμε εναγωνίως λοιπόν να τους δούμε live έχοντας μαζί τους ένα ακόμη καλό δίσκο. YΓ:Προτιμήστε την έκδοση με το DVD περιέχει ένα video clip (δυστηχώς όχι το Little Sister) και σκηνικά απο την ηχογράφιση του δίσκου!
Godfath3r Δημοσ. 26 Μαΐου 2005 Δημοσ. 26 Μαΐου 2005 Kανένας δεν αγοράζει καινούρια cd?Ή βαριέστε όλοι σας?
Godfath3r Δημοσ. 6 Ιουνίου 2005 Δημοσ. 6 Ιουνίου 2005 Radiohead - Pablo Honey 1993 Parlophone 1. You 2. Creep 3. How Do You? 4. Stop Whispering 5. Thinking About You 6. Anyone Can Play Guitar 7. Ripcord 8. Vegetable 9. Prove Yourself 10. I Can't 11. Lurgee 12. Blow Out Tί να πεί κανέις γιαυτό το απίστευτο ντεμπούτο!;Ένας δίσκος που έκανε όλο τον μουσικό κόσμο να μιλάει γιαυτούς, και όπως αποδεικνύουν περίτρανα αργότερα, δικαιώνονται...Ένα Brit συγκρότημα που ακόμη βρίσκεται στην αρχή, απλές αλλά με πάθος συνθέσεις και κομμάτια με σημεία που καταλαβαίνεις οτι αργότερα το group θα κινηθεί στα λημέρια που κινήθηκε...Ένα απλό must...(Το OK Computer τότε τί έιναι? :razz: )Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που το "παρουσιάζω".Aπολαύστε!!!!
The_player Δημοσ. 6 Ιουνίου 2005 Μέλος Δημοσ. 6 Ιουνίου 2005 to exo filaraki to album...pragmatiko diamanti.... To Creep ola ta lefta..!!!
Akujin Δημοσ. 6 Ιουνίου 2005 Δημοσ. 6 Ιουνίου 2005 kante ena poll na dialeksoume oloi to agapimeno mas album twn radiohead, then! symptwmatika twra telytaia tous exereunw ap'tin arxi, katevasa kai polla videoclip kai live videakia tous kai epanaporwthika. -gia mena, to simantikotero rock sygkrotima twn 90s (my 2 cents) - ...cheers!
Godfath3r Δημοσ. 7 Ιουνίου 2005 Δημοσ. 7 Ιουνίου 2005 Εμένα πάλι το Creep δεν μ'αρέσει τόσο όσα τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου.Ειδικά τα ripcord,anyone can play guitar, lurgee... @Αkujin δεν νομίζω πως μπορώ να ξεχωρίσω έναν δίσκο Radiohead για καλύτερο μου...Ο καθένας βρίσκεται ξεχωριστά μέσα μου!!!(Ίσως το Amnesiac παραπάνω, όχι για μουσικούς, αλλά για προσωπικούς λόγους...!)
hugelacky Δημοσ. 7 Ιουνίου 2005 Δημοσ. 7 Ιουνίου 2005 System Of A Down - Mezmerize (2005) 1. Soldier Side - Intro (1:03) 2. B.Y.O.B. (4:15) 3. Revenga (3:48 ) 4. Cigaro (2:11) 5. Radio/Video (4:09) 6. This Cocaine Makes Me Feel Like I'm On This Song (2:07) 7. Violent Pornography (3:31) 8. Question! (3:20) 9. Sad Statue (3:25) 10. Old School Hollywood (2:56) 11. Lost In Hollywood (5:18 ) Αν ο πρώτος (ομώνυμος) δίσκος των S.O.A.D. ήταν ο πιο "κάφρικος" και ακατέργαστος, και ο 2ος (Toxicity) θεωρείται ο πιο μελωδικός, τότε σίγουρα αυτός εδώ μπορεί να διεκδικήσει χαλαρά τον τίτλο της πιο παρανοϊκής και κυκλοθυμικής κυκλοφορίας τους! Οι συχνές αλλαγές στην διάθεση που προκαλεί η ακρόαση του θυμίζουν αρκετά το Steal This Album!, το οποίο ήταν απλά μια συλλογή φοβερών ακυκλοφόρητων κομματιών, αλλά οι ομοιότητες με το τελευταίο σταματούν εκεί. Για ακόμα μια φορά η Αρμένικη 4άδα πρωτοτύπησε και εισήγαγε καινούρια στοιχεία στον ήχο της, από τα 80's ηλεκτρονικά στο Old School Hollywood, τους κοφτούς Thrashy ρυθμούς με την δίκαση να πρωταγωνιστεί συχνά πυκνά, την μεγαλύτερη από κάθε άλλο δίσκο παρουσία του κιθαρίστα στα φωνητικά, μέχρι και καθαρά reggae-ska & pop σημεία! Όλα αυτά συνθέτουν ένα σύνολο αρκετά ενδιαφέρον, το οποίο δεν σου "σκάει" με την πρώτη, αλλά θέλει τον χρόνο του για να σε αποζημιώσει! Πιο metal παρά hardcore, πιο περίπλοκοι σε συνθέσεις και ρυθμούς, περισσότερη ποικιλία στα φωνητικά. Πιο επιθετικοί, πολιτικοποιημένοι & ειρωνικοί από το Toxicity, πιο "ανώμαλοι", νοσταλγικοί, και με περισσότερο humor από τον 1ο, αλλά πάνω απ'όλα σύγχρονοι και επίκαιροι! Standout tracks? ... Όλα! :wink:
Godfath3r Δημοσ. 8 Ιουνίου 2005 Δημοσ. 8 Ιουνίου 2005 Ακόμη δεν το έχω αγοράσει το cd.Είναι αυτά τα live στην μέση γαμώτο...Και δεν θέλω να το κατεβάσω, θέλω να το πάρω original... (Πάντως το εξώφυλο είναι μουφα... :razz: )
hugelacky Δημοσ. 8 Ιουνίου 2005 Δημοσ. 8 Ιουνίου 2005 Καλά...τελικά παίζει να είμαι ο μοναδικός που του αρέσει το εξώφυλλο αλλά και γενικότερα όλη η δουλεία που έχει κανει ο πατέρας του κιθαρίστα στο artwork! :razz:
Godfath3r Δημοσ. 9 Ιουνίου 2005 Δημοσ. 9 Ιουνίου 2005 Δεν ξέρω για το υπόλοιπο artwork αλλά το εξώφυλλο δεν μ'αρέσει και τόσο...
The_player Δημοσ. 13 Ιουνίου 2005 Μέλος Δημοσ. 13 Ιουνίου 2005 Verve remixed vol 3 Η πασίγνωστη πλεον συλλογη με διασκευασμενα jazz τραγουδια.Μια συλλογή που δεν θα πρέπει να λείπει απο καμία τσαντα Dj . Αυτη η συλλογή δείχνει πιο ώριμη απο όλες τις άλλες . Σωστές διορθώσεις στα jazz original κομματια καλή επιλογή κομματιών καθώς πολλά απο αυτά εινα γνωστά και στο ευρυ κοινό ....Ολα αυτα κάνουν τη συγκεκριμένη συλλογή ενα διαμάντι γιατί έτσι πραγματικά είναι...Δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ απο τα cd player Μου.... Aκολουθέι μια μικρή παρουσίαση των tracks μέσα απο το επίσημο site της συλλογής... "Little Girl Blue" – Postal Service remix – Nina Simone No other track on Verve Remixed 3 declares the new territory being explored than the opening track, a remix of Nina Simone's "Little Girl Blue," done by indie-pop darlings, Postal Service. "Little Girl Blue," was one of Simone's most cherished songs to perform, a lyrical number that was also the title track of her debut album. Simone introduced the world to her rich, spiritual blues on that song – and on the remix, Postal Service producer Jimmy Tamborello, incorporates the original’s melody (lifted from the traditional Christmas carol “Good King Wenceslas”) and uses bubbling beats and a shape-shifting digital groove to evoke a dazzling, wintry wonderland. "Speak Low" – Bent remix – Billie Holiday In meeting the challenge of working with one of the most recognizable yet heart-wrenching voices in music, the English group Bent heap great reverence on Billie Holiday by preserving the intense intimacy that colored all her music. Bent, popular for their lush, organic dance-floor escapes, show a knack for nuance and instrumentation on their version of "Speak Low," gently smearing Holiday's muted tones and turning the song into part nighttime samba, part orchestral serenade. "Sing, Sing, Sing" – RSL remix – Anita O' Day Anita O' Day was one of the boldest voices of her day, male or female, and her lustrous swing helped shatter the image of women who sang with big bands. "Sing, Sing, Sing" was written by Louis Prima and was a favorite of Benny Goodman. But nobody gave it the sass that O' Day did, and on this delightful reworking, the Manchester production trio, RSL, tap into a motley mix of styles: big band strut, scatting be-bop funk and twisting Latin jazz. Like RSL's acclaimed dance 12"s, this cut was made with the DJ in mind. "Fever" – Adam Freeland remix – Sarah Vaughan "Fever" has been a favorite of jazz vocalists for decades, a vessel for their different personalities. Some craft it as a seductive plea; others, like Sarah Vaughan, treated the track as a bold emotional declaration. No version of the song, though, sounds like it does in the hands of Adam Freeland. The dance-music guru drives a thumping, relentless rhythm that's as moving as it is flamboyant. Jumpin' jack jive piano riffs tussle with snake-like horns and Vaughan's breathy release, making this an inimitable, lusty jazz come-on. "Come Dance With Me" – Sugardaddy (Tom Findlay from Groove Armada and Tim Hutton) remix – Shirley Horn Shirley Horn boasts one of the more unique stories in jazz history as a singer in her prime who sacrificed her career to raise her daughter. Horn "leaves" this song, too, a cover version of her sweet and seductive, "Come Dance With Me," by Sugardaddy, a collaboration between Groove Armada's Tom Findlay and producer/vocalist Tim Hutton. Under the direction of Findlay, "Come Dance With Me," is turned into a sumptuous, twilight house number that, perfect for – what else? – dancing. "Just One Of Those Things" – Brazilian Girls remix – Blossom Dearie The Brazilian Girls met in New York as four musical souls from different corners of the globe who coalesced under the auspices of one international groove. Like their individual back-stories, their worldly cover of this Cole Porter tune bears a certain cosmopolitan panache. With this track, it's easy to see how the Brazilian Girls ended up as a signature artist on the Verve/Forecast roster. "The Gentle Rain" – RJD2 remix – Astrud Gilberto Astrud Gilberto is the "Girl From Ipanema," and on this remake of her Brazilian folk song, taken from the singer's second album, visionary producer RJD2 shows why he's considered one of the most studied, ambitious producers of his time. RJD2 isn't just a beat-maker, he's a thoughtful composer, and he crafts Gilberto's original into a six-minute epic love song that breathes with movement and life. Gilberto is re-contextualized as a voice of the '70s pop and soul era (think Steely Dan) and, like he's done on his own two albums, RJD2 imaginatively defies the bounds of geography and time. "Peter Gunn" – Max Sedgley remix – Sarah Vaughan Newcomer Max Sedgley was paid the highest compliment last year when, after releasing his 12" dance single, "Happy," big beat wizard – and no stranger to dance floors himself – Fatboy Slim called and asked if he could remix the tune. Listening to Sedgley's take on "Peter Gunn," one of Henry Mancini's most iconic tunes, as sung here by Sarah Vaughan, it's not difficult to see why Fatboy Slim was intrigued. Sedgley puts a premium on the beat, crafting a bounce from a barrage of percussion, big brassy knuckles from the original and the bombast of Vaughan's original. "Stay Loose" – Lyrics Born remix – Jimmy Smith Lyrics Born is known mostly for the robust rhymes he delivers as part of the Quannum collective, one of indie hip-hop's most revered crews. As charismatic an MC Lyrics Born has proven to be, he's just as distinctive behind the boards. Here, he plays with Jimmy Smith's, "Stay Loose." The 1968 original found the legendary organ grinder singing vocals in front of a soul-struttin' big band. With a funky barrage of drums, brassy horn stabs and hip-shakin' organ riffs, Lyrics Born creates a frolicking, feel-good jam smothered with Smith's own saucy blues-beat poetry. "The Boys Doin’ It" – Carl Craig remix – Hugh Masekela For South African jazz musician Hugh Masekela, his 1975 album, The Boys Are Doin' It, was documentation of his love affair with the afro-beat sounds of Fela Kuti, whom he had played with in London just a short time before. The song – like the album – is a rich and raucous affair, full of vibrant life. Carl Craig is one of techno's preeminent composers and for his remix, he strips down the song into a mesmerizing, minimal groove. It's the eloquence of Craig's re-telling that is a testament to his genius: he's able to convey the rhythm, energy and robustness of Masekela's message with just a few beautiful sounds. "Lilac Wine" – The Album Leaf remix – Nina Simone Like Postal Service, Jimmy Lavalle's The Album Leaf moniker, turned the notion of indie rock upside down by using a new electronic language to communicate. With spare, bursting notes, The Album Leaf's music is a pastoral, digital lullaby. On one of Verve Remixed 3's most original-sounding tracks, the remix of "Lilac Wine," encapsulates all the tender, heartfelt and melancholy that made this a Nina Simone standard. One gets the sense that this is the kind of gripping, adventurous music Simone would have made were she still alive. "Yesterdays" – Junior Boys remix – Billie Holiday The Junior Boys turned in one of 2004's best indie-pop albums, Last Exit, creating a hybrid electronic sound that was influenced by a hodge podge of styles - jazz vocalists to Timbaland, house music to rhythm & blues. For Verve Remixed 3, they rework the jazz standard, "Yesterdays," a favorite of artists like Chet Baker and Cab Calloway but here sung by Billie Holiday, into a minimalist, ghostly lullaby. The Canadian duo amplify the smallest sounds into impressionistic rhythms, distorting Holiday's croon to compel both the sadness and beauty in her song. "Baby, Did You Hear?" – Danger Mouse remix – Dinah Washington Long before he imaginatively backed one of rap's greatest, street-savvy voices with music from the world's most popular band for his infamous bootleg, "The Grey Album," Danger Mouse was making home-tested musical alchemy in his bedroom laboratory that drew from a dynamic, diverse variety of genres. Here, the newest member of The Gorillaz tackles the versatile sass of Dinah Washington, whose "Baby, Did You Hear?" was one of her signature favorites. Danger Mouse paws with hyper-speed beats and a cobra-like bass-line that gives the song an urgent groove. His layering of background voices and ghostly distortion of Washington's verses only heighten the songs haunting charm.
hugelacky Δημοσ. 19 Ιουνίου 2005 Δημοσ. 19 Ιουνίου 2005 Οι παρακάτω 2 δισκοκριτικές είναι copy-paste από το http://www.electricrequiem.com και αυτό για δύο λόγους : 1ον) όσο και να προσπάθησα να γράψω κάτι καλό & αξιοπρεπές, τα παιδιά τα λένε καλύτερα, και... 2ον) δεν προσπάθησα και πολύ γιατι βαριόμουν! :razz: :grin: :razz: ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ BORIS - At Last - Feedbacker 1.feedbacker I (9:35) 2.feedbacker II (14:54) 3.feedbacker III (5:52) 4.feedbacker IV (9:52) 5.feedbacker V (3:28 ) Έχοντας ήδη αποδείξει ότι δεν είναι απλά μάστορες του λυρικού θορύβου, αλλά κατέχουν και την τέχνη της σύνθεσης πιο συμβατικών τραγουδιών, οι Boris αφήνουν κατά μέρος τις πρόσφατες ακροβασίες τους στο κλασσικό stoner του "Heavy Rocks" (2002) και εν μέρει και του "Akuma No Uta" (2003), κι επιστρέφουν στον ήχο του παρελθόντος, προσθέτοντας όμως μπόλικες πινελιές ψυχεδέλειας που ανεβάζουν το Feedbacker στην κορυφή της δισκογραφίας τους. Πιο συγκεκριμένα, όπως είχε φανεί και στο το "Naki Kyoku" από το "Akuma No Uta", οι Γιαπωνέζοι πρέπει να έχουν λιώσει τους δίσκους των Funkadelic, και δη, το Maggot Brain. Η αιματοβαμμένη στο εξώφυλλο Wata, σε άμεση επικοινωνία με το πνεύμα του μεγάλου Eddie Hazel, μεταφέρει το κλίμα της αναζήτησης των 70's (με τον επαναστατικό χαρακτήρα και την τάση για διεύρυνση της σκέψης) στο σήμερα. Οι Boris αποδομούν το παρελθόν, πειραματίζονται, αξιολογούν και (επανα)συνθέτουν το soundtrack της εποχής μας. To album δεν θα μπορούσε να αρχίσει με κάτι διαφορετικό από ένα σχεδόν 10-λεπτο feedback (καθόλου βαρετό καθώς το riff ανανεώνεται ανά λεπτό τουλάχιστον!), που σταδιακά κλιμακώνεται προς την κορύφωση του part II και προς έναν από τους πιο γλυκούς τόνους κιθάρας που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Το δεύτερο από τα πέντε μέρη του Feedbacker, είναι η στιγμή που οι Boris αγγίζουν το τέλειο. Μέσα σε μια ψυχεδελική ατμόσφαιρα, απογυμνωμένη από υποκρισίες κι εγωισμούς, Atsuo και Takeshi περιορίζουν την άκρατη ορμή τους επιτρέποντας στην Δρ. Wata να επιβεβαιώσει την θεωρία των χορδών με ένα solo που επεκτείνεται στο άπειρο. Κάπου εκεί ο Takeshi αρχίζει να ξερνάει τα σωψυχά του, οι στίχοι του χάνονται κάπου στην μετάφραση ενώ η μικρόσωμη κιθαρίστρια, αφήνει τον Hazel να αναπαυθεί στην ησυχία του και ξεκινά να εκτοξεύει το ένα ογκώδες riff μετά το άλλο, παρασύροντας και τους δύο συνοδοιπόρους της, σε μια ηχητική λαίλαπα από θορυβώδες sludge/rock'n'roll όπως μόνο το τρίο από την Ιαπωνία ξέρει να δημιουργεί. Kαι ό,τι έχει προηγηθεί βρίσκει στέγη εκεί ακριβως που οι 3 πρώην συμφοιτητές αισθάνονται πιο άνετα, χαμένοι δηλαδή στο διαστημικό noise του τέταρου μέρους. Δέκα λεπτά πλήρους αναρχίας και αναίρεσης κάθε αρμονικού κανόνα. Αντί επιλόγου, ο κύκλος κλείνει ιδανικά με την επιστροφή στην γλυκιά ψυχεδέλεια που αποτελεί και κεντρικό άξονα του album. Ύστερα από την ολοκληρωτική αποσύνθεση, η συναρμολόγηση από νέα αφετηρία. Drone, 70's ψυχεδέλεια, sludge, noise και πάλι ψυχεδέλεια. 5 μέρη, τελείως διαφορετικά μεταξύ τους που ρέουν όμως με απόλυτη φυσικότητα. Το Feedbacker δεν είναι απλά ένα μουσικό έργο, αλλά μια επιστημονική πρόταση σε 5 πράξεις που έρχεται να ανοίξει νέους ορίζοντες. Προσεγγίστε το με το κύρος που του αρμόζει. Reviewed by Παύλος Εμιρτζόγλου ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Red Sparowes - At the soundless dawn 1. Alone and unaware, the landscape was transformed in front of our eyes (8:28 ) 2. Buildings began to stretch wide across the sky, and the air filled with a reddish glow (7:23) 3. The soundless dawn came alive as cities began to mark the horizon (4:19) 4. Mechanical sounds cascaded through the city walls and everyone revelled in their ignorance (11:20) 5. A brief moment of clarity broke through the deafening hum, but it was too late (5:59) 6. Our happiest days slowly began to turn into dust (5:41) 7. The sixth extinction crept up slowly, like sunlight through the shutters, as we looked back in regret (19:32) Καμιά φορά μου φαίνεται πως όλο αυτό το οικοδόμημα στίχων, τίτλων, εικόνων και νοημάτων με το οποίο έχουμε ντύσει τη μουσική αντί να την αναδεικνύει όπως θα θέλαμε, την περιορίζει με το χειρότερο τρόπο. Αντί να παραδεχθούμε πως η μουσική μπορεί να "μιλήσει" μόνη της, την αναγκάζουμε να συνοδεύεται από λόγια που τη μετακινούν στο παρασκήνιο της προσοχής. Οι Red Sparowes (και άλλοι φυσικά, πρόσφατοι αλλά και παλιότεροι) μάλλον συμφωνούν σε ένα βαθμό με αυτήν τη διαπίστωση. Έτσι στο ντεμπούτο τους χρησιμοποιούν τη μουσική ως μόνο μέσο έκφρασης αυτών που θέλουν να πουν. Οι τίτλοι των κομματιών δίνουν αποσπασματικές εικόνες από μια ιστορία για την επικείμενη καταστροφή την οποία "αφηγούνται" τα 7 κομμάτια του δίσκου. Έχοντας μια τρομερή αίσθηση της μελωδίας, δείγμα πραγματικά ταλαντούχων καλλιτεχνών, οι Red Sparowes (που αποτελούνται από μέλη των Isis, Neurosis και των - απ' τους Converge προερχόμενους - The Cignal) αφήνουν αυτή τη μελωδία να ξετυλιχθεί και να εκφραστεί χωρίς εξηγήσεις. Δίχως να κολλάνε στις προσδοκίες που τους θέτει η επιτυχία των κύριων μπάντων τους, δε φτιάχνουν ακόμη ένα "NeurIsis" album, αλλά κινούνται στον ευρύτερο χώρο του (post?) rock. Φέρνουν στο μυαλό κυρίως Explosions in the sky και Mogwai ενώ θυμίζουν σε σημεία και Isis (ε, αναμενόμενο είναι), αλλά τελικά οι Red Sparowes καταφέρνουν και δημιουργούν δικό τους χαρακτηριστικό ήχο. Χωρίς να ακούγονται γλυκανάλατοι, υπερβολικά χαμένοι ή πομπώδεις δημιουργούν ένα δίσκο γεμάτο μελωδίες και αλλαγές έντασης στον οποίο δε μπορείς να ξεχωρίσεις κομμάτια αλλά κυλάει ολόκληρος σα μια φυσική ενότητα. Η παραγωγή είναι όσο καθαρή και ζεστή πρέπει για τέτοιες συνθέσεις και τα μικρά samples που υπάρχουν διάσπαρτα στη διάρκεια του άλμπουμ εντείνουν την αίσθηση ενός soundtrack για μια ταινία που δεν έχει γυριστεί και που καλείται ο κάθε ακροατής να δημιουργήσει στο μυαλό του. Καιρό είχα να ακούσω κάτι τόσο ειλικρινές, ευαίσθητο και ευθύ και ο δίσκος μάλλον θα αρέσει και σε κόσμο άσχετο με την φάση των Isis και των Neurosis. Μακάρι μόνο να ακολουθήσουν και άλλες το ίδιο καλές δουλειές απ' το συγκρότημα και να μην είναι project του ενός δίσκου. Reviewed by Γιάννης Φεϊζίδης
Godfath3r Δημοσ. 22 Ιουνίου 2005 Δημοσ. 22 Ιουνίου 2005 Throwdown - Vendetta 2005 (Trustkill) Tracklist: 01. We Will Rise 02. Speak The Truth 03. Vendetta 04. Burn 05. Discipline 06. To Live Is To Sacrifice 07. Give My Life 08. The World Behind 09. Shut You Down 10. Annihilation (N.W.D.) 11. This Is Where It Ends Aμερικάνικο hardcore συγκρότημα, καινούριος δίσκος στα χνάρια των Hatebreed και Madball.Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι ώς καλύτερο.(Το μόνο που μπορώ να πώ πως με πωρώνει λίγο παραπάνω είναι η εισαγωγή του Burn)Ο δίσκος ακούγεται "μονορούφι" χωρίς να μειώνει ταχύτητα και χωρίς να κουράζει στο ελάχιστο.Τα drums είναι κλασσικά hardcore με απόλυτη αίσθηση του ρυθμού (και της δίκασης), οι κιθάρες βαριές,ρυθμικές και γρήγορες...Κάθε fan του ήχουν απλά πρέπει να ακούσει οπωσδήποτε αυτόν τον δίσκο.Όποιος δεν ακούει hardcore αυτός ο δίσκος είναι ό,τι πρέπει για ξεκίνημα!!!!! :razz: :razz: Απολαύστε... Εdit:Ξέχασα να πώ πως έχω λιώσει το άλμπουμ...Καθημερινά δεν ξέρω πόσες φορές...
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.