Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[SergioX]

15 hours ago, thagkol said:

Μόλις τελείωσα το Indiana Jones και με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ωραίοι γρίφοι που θυμίζουν escape room πολλές φορές, μακάρι να ήταν ακόμα περισσότεροι. Ωραία γραφικά και μουσική, τρομερή ατμόσφαιρα σε κάποια σημεία. Σου δίνει επίσης την επιλογή να παίζεις είτε με ντου και ξύλο είτε με stealth (είναι και τα δύο εξίσου αποτελεσματικά τις περισσότερες φορές). Ο χαρακτήρας βελτιώνεται όσο προχωράει το παιχνίδι, αλλά δεν "εξειδικεύεται" σε ένα από τα δύο στυλ (ξύλο και stealth), οπότε ανάλογα με τα κέφια μπορείς να παίζεις πότε έτσι πότε αλλιώς. 

Δυστυχώς έχει bug το τελευταίο achievement με τα Relics και βαριέμαι απίστευτα να ξαναπαίξω 4 ώρες για να το πάρω (τόσο πίσω με πάει το απαραίτητο rollback), οπότε θα μείνω στο 95% δεν πειράζει, εγώ ξέρω ότι έκανα 100% κι ας μη φαίνεται. Το κοντέρ έγραψε 40 ώρες by the way.

Σειρά παίρνει το Persona 3 Reload το οποίο ελπίζω να μη βγει σε ένα μήνα από το gamepass που δε θα έχω προλάβει να το τελειώσω και πάει τσάμπα η προσπάθεια. Θα είναι η πρώτη μου επαφή με τη σειρά  (και με τα JRPG γενικότερα) για την οποία έχω διαβάσει πολύ καλά λόγια.

Και εγω το παίζω αυτή την περίοδο,νομίζω οτι είμαι σχετικά κοντά στον τερματισμό.Το παιχνίδι είναι πολύ καλό,έχει κάποια θέματα με την ai των αντιπάλων αλλά οκ.Πιστεύω οτι θα έπρεπε να πάρουν το παιχνίδι όπως είναι και να το κάνουν ταινία!Κλάσεις ανώτερο απο τις 2 τελευταίες παπαριές που θέλουν να λένε ταινίες...

[lucanis]

Εγώ το σταμάτησα στο Βατικανό γιατί με μπέρδεψε το interface.
Λεει να πάρεις 4 φωτογραφίες και στον χάρτη έχει 5 κύκλους.

Επεξ/σία 25 Ιανουαρίου από lucanis

[gtsoui]

Τερματίστηκε το φοβερό Ninja Gaiden 2 Black στο series x μέσω game pass, καθώς μετά την αιφνιδιαστική του παρουσίαση και κυκλοφορία, μπήκε σφήνα στο πρόγραμμα μου.

Φυσικά, αποτελεί ένα ρετουσαρισμα του ομώνυμου παιχνιδιού που είχα παίξει όταν είχε πρωτοκυκλοφόρησει στο xbox 360. Κινδυνεύοντας να πω καμία μπαλαφαρα, μιας και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, πέραν από τα γραφικά δεν έχω προσέξει κάποια άλλη αλλαγή στο παιχνίδι. Η όλη gameplay εμπειρία, όπως οι κυρίως μηχανισμοί, τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού, τα όπλα  και οι κινήσεις του χαρακτήρα είναι αυτούσιες με την παλιά έκδοση. Ενδεχομένως να έχει κάποιες βελτιώσεις όσον αφορά το quality of life που λέμε, αλλά δεν είναι δυνατόν να θυμάμαι τέτοιες λεπτομέρειες. Κατά πάσα πιθανότητα, ένα νέο στοιχείο είναι ότι κατά διαστήματα αναλαμβάνεις τον ρόλο και άλλων χαρακτήρων, κάτι που δε νομίζω να υπήρχε στο Ninja Gaiden 2.

Τα γραφικά λοιπόν, είναι πολύ καλά, αλλά να πω την αλήθεια δεν είδα αυτό που ενδεχομένως να περίμενα, γνωρίζοντας ότι έχει φτιαχτεί σε Unreal 5. Κουβέντα να γίνεται δηλαδή, καθώς ποτέ δεν έδινα βάση στον τεχνικό τομέα, παρά μόνο στο αρτιστικο κομμάτι το οποίο είναι εξαιρετικό. Ειδική μνεία στην μουσική επένδυση του παιχνιδιού. Είναι φοβερή και ακομα και σήμερα θυμάμαι κάποια κομμάτια που μου έχουν μείνει (στο επίπεδο του ναού με το νερό η στο κάστρο πχ).

Θα ξεκινήσω λίγο ανορθόδοξα, από τη δυσκολία του. Μέχρι και πριν πιάσω το συγκεκριμένο, θεωρούσα μέχρι και σήμερα το Ninja Gaiden 2 ως το πιο δύσκολο παιχνίδι που είχα παίξει ποτέ μου, με βάση αυτά που θυμόμουν. Δεν ξέρω αν μείωσαν τη δυσκολία του νέου παιχνιδιού αλλά μου φάνηκε πολύ εύκολο.

Αναλαμβάνεις τον ρόλο του Ryu Hayabusa, ενός ninja της Dragon Clan, ο οποίος προσπαθεί να σταματήσει την νεκρανάσταση ενός δαιμονικου πλάσματος. Δεν διεκδικεί δάφνες το σενάριο, αλλά μου άρεσε ότι είχε αρκετά cutscenes το παιχνίδι και εξηγούσε κάποια πράγματα.

Φυσικά, πρόκειται για ένα καθαρό action παιχνίδι γνωστό για τον αρκετά γρήγορο ρυθμο του όσον αφορά την μάχη. Τα κυρίως όπλα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, για μάχη σώμα με σώμα και αυτά εξ αποστάσεως (πχ shuriken). Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού βρίσκεις και αρκετά άλλα όπλα για να χρησιμοποιήσεις, τα οποία αναβαθμίζονται και σου δίνουν πρόσβαση σε περισσότερες κινήσεις. Πάντως, η χρησιμοποίηση των διαφορετικών όπλων, δεν έχει κάποια ουσία θεωρώ, δεν αλλάζει δηλαδή κάτι αξιοσημείωτο στο gameplay ( όπως πχ στα Dark Souls).

Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα σε πολλές διαφορετικές περιοχές, από σύγχρονη πόλη και χωριά, μέχρι βάλτους, αεροπλάνα, ακόμα και στον κάτω κόσμο. Οι περιοχές είναι γραμμικές και δεν υπάρχει το στοιχείο της εξερεύνησης καθόλου, κάτι το οποίο φυσικά δεν βρήκα αρνητικό.

Οι εχθροί που αντιμετωπίζεις επίσης απαρτίζονται από αντιπάλους ninja αλλά και δαίμονες και δεν έχουν μεγάλη ποικιλία. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι, αλλά είναι αρκετά επιθετικοί. Ειδικά αν είναι πολλοί σε αριθμό και δεν παίξεις καλά, δεν θα πάρεις ανάσα. Εκτός από αυτό, είναι και αρκετά ...επίμονοι. Με κομμένα χέρια και πόδια, θα συνεχίσουν να αποτελούν απειλή.

Το παιχνίδι δεν έχει κάποιο skill σύστημα ούτε φυσικά την δυνατότητα να ανεβαίνεις επίπεδο. Οι κινήσεις σου είναι απόρροια και μόνο συνδυασμών, τους οποίους μπορείς να δεις και να μνημονεύσεις όπως στα 1v1 fighting παιχνίδια. Έχεις στη διάθεσή σου και μια σειρά επιθετικών μαγικών τα οποία επίσης αναβαθμίζονται.

Δεν είναι μεγάλο σε διάρκεια, αν δεν κάνω λάθος μου πήρε γύρω στις 8 ώρες. Ένα στοιχείο που μπορεί να χτυπήσει άσχημα σε κάποιους είναι η κάμερα του. Ο τρόπος λειτουργίας της απέχει πολύ από ενός σύγχρονου παιχνιδιου. Επίσης, εκτός και αν δεν το πήρα χαμπάρι, δεν παρέχει ούτε την δυνατότητα να κάνεις lock on στους εχθρούς, που σε συνδυασμό με την δύστροπη κάμερα, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. 

Αυτά λοιπόν και για το Ninja Gaiden 2 Black. Ειδικά αυτοί που έχουν gamepass μπορούν να το τσεκαρουν άφοβα, εν σναμονη του τέταρτου μέρους της σειράς κάπου μέσα στο έτος. 

[thagkol]

On 25/01/2025 at 17:13, lucanis said:

Εγώ το σταμάτησα στο Βατικανό γιατί με μπέρδεψε το interface.
Λεει να πάρεις 4 φωτογραφίες και στον χάρτη έχει 5 κύκλους.

Ο λόγος είναι ότι υπάρχουν 5 σημεία (παραπάνω είναι συνολικά αλλά δε φαίνονται όλα) από τα οποία δυνητικά μπορείς να πάρεις τις φωτογραφίες, αλλά για να προχωρήσει η ιστορία χρειάζεσαι τα 4 από αυτά. 

Επεξ/σία 26 Ιανουαρίου από thagkol

[lucanis]

1 ώρα πριν, thagkol είπε

Ο λόγος είναι ότι υπάρχουν 5 σημεία (παραπάνω είναι συνολικά αλλά δε φαίνονται όλα) από τα οποία δυνητικά μπορείς να πάρεις τις φωτογραφίες, αλλά για να προχωρήσει η ιστορία χρειάζεσαι τα 4 από αυτά. 

Σε ευχαριστώ για την πληροφορία!
Μήπως γνωρίζεις και γιατί ένας από τους 5 κύκλους είναι πιο μεγάλος στο χάρτη;

[thagkol]

18 hours ago, lucanis said:

Σε ευχαριστώ για την πληροφορία!
Μήπως γνωρίζεις και γιατί ένας από τους 5 κύκλους είναι πιο μεγάλος στο χάρτη;

Δεν το θυμάμαι, λογικά δεν παίζει ρόλο κάπου και είναι απλά τυχαίο

Επεξ/σία 27 Ιανουαρίου από thagkol

[thagkol]

Τελευταίο κατόρθωμα το πάνω πάνω της φωτογραφίας. Πάμε για ένα ολιγόμηνο διάλειμμα τώρα κλασικά πριν πιάσω το 6. Σειράρα και παιχνιδάρες, δεν έχω να πω κάτι άλλο.

[Tifa_LockHeart]

Καλημέρα στην ομάδα, γράφω σήμερα για να σας πω τις εντυπώσεις μου από το τελευταίο παιχνίδι που τελειώσα και αυτό είναι το Sonic X Shadows Generations του 2024 PS5 Edition.  

Ξεκίνησα τελευταία και ασχολιόμουν με όλα τα παλιά SONIC games, από Mega Drive και έφτασα μέχρι τα πιο πρόφατα. Το Sonic X Shadows Generations , ήταν αυτό που όμως έκατσα και το έκανα ένα ολόκληρο πέρασμα από την αρχή μέχρι και το τέλος του και μου πήρε 12 ώρες , μόνο το 50% όμως και αυτό θα το εξηγήσω παρακάτω  ,δηλαδή το παιχνίδι με τον Shadow και όχι ακόμα με το Sonic. 

Αγοράζοντας το Sonic X Shadows Generations, έχεις την δυνατότητα να παίξεις 2 διαφορετικά παιχνίδια. Το ένα είναι με τον Sonic και έχει τις δικές του πίστες , δικές του κινήσεις και δικό του τερματισμό και το άλλο είναι με τον Shadow , που έχει τελείως διαφορετικό χειρισμό, πιο γρήγορο με κινησιολογία πιο πολύπλοκη από τον συνηθισμένο Sonic. 

Οπότε έχουμε στην ουσία με την αγορά του Sonic X Shadows Generations , το Sonic Genetations + Shadow Genetations με γραφικά όμως ρετουσαρισμένα στο 2024. Έχω διαβάσει ότι κυκλοφορούν σε όλες τις πλατφόρμες με την έκδοση όμως του Nintento Switch να μην προτείνετε μιας και το λογισμικό της, δεν μπορεί να αντέξει και να δώσει στον παίκτη τις ακραίες ταχύτητες του gameplay χωρίς περιορισμούς. Οπότε προτεινόμενο είναι να παιχτεί σε PS5 ή XBOX Series X. 

Το παιχνίδι με τον Shadows με τραβηξε η αλήθεια περισσότερο γιατι έκανε πολλά διαφορετικά από ότι είχα συνηθίσει τόσο καιρό να βλέπω από τον μπλέ σκατζόχοιρο τόσο σε θέμα χειρισμού αλλά και σε ολόκληρο το βασικό του οικοδόμημα. Πρωτίστως , έχουμε ένα κεντρικό hub στο οποίο μπορείς να μετακινείσαι και να βρίσκεις μυστικά, πίστες κρυφές ,καλούδια αλλά και να έχεις αλληλεπίδραση με διάφορα NPC's , από τον σύμπαν του Sonic και να σου θέτουν κάπως σαν μικρές side quests. Δεν το λες open world όπως είναι για παράδειγμα το Sonic Frontieres, αλλά και πάλι έχεις μια ελευθερία στο ποιές πίστες θα προσεγγίσεις πρώτα, πότε θέλεις να σταματατήσεις και να κάνεις κάτι παράπλευρο ή πότε θέλεις για παράδειγμα να επαναλάβεις άπειρες φορές κάποια από τις πίστες που έχεις ήδη ολοκλήρωσει για να έχεις καλύτερο αποτέλεσμα. Μπορεί για παράδειγμα , αν δεν ασχολιόμουν με την επανάληψη πολλών από τις πίστες που λάτρεψα να μην είχα ασχοληθεί 12 ώρες και ίσως να είχα τελειώσει το Red Dead Redeption 1 που το έχω από το 2024 και ακόμα το παιδεύω. 

Δεξιότητες και σούπερ κινήσεις που αποκτάει ο ήρωας μας κατά την πρόοδο του παιχνιδιού ,το ανανεώνουν και στο τέλος κάθε κόσμου μια μικρή αναμέτρηση με το boss ,σου δίνε την δυνατότητα να μεταφερθείς στον επόμενο κόσμο έχοντας στην κατοχή σου κάθε φορά και μια νέα δύναμη.

5 στο σύνολο αν δεν κάνω είναι οι κόσμοι με 2 Acts σε κάθε έναν από αυτούς και λίγο πριν το τέλος σου δίνεται η δυνατότητα να τους παίξεις με έναν διαφορετικό τρόπο, που θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτές οι 10 πίστες γίνονται 20 , μιας και ο τρόπος που τις παίζεις λίγο πριν τον τερματισμο ή ακόμα και μετά αλλάζει αρκετά την κατάσταση. Να προσθέσω ότι δίνεται μετά τον τερματισμό η επιλογή free roam και η επανάληψη όλων των πιστών έχοντας όλες τις δυνάμεις σου, οπότε μιλάμε για ένα New Game+ στην ουσία και μάλιστα σε ρωτάει αν θες να παίξεις και σε μεγαλύτερη δυσκολία. 

Ανάμεσα σε όλες αυτές τις βασικές πίστες υπάρχουν και κάποια Challenges που δεν είναι προαιρετικά , οπότε μεγαλώνει ακόμα ο αριθμός των πιστών που έγραψα παραπάνω . Δεν πρέπει να παραλέιψω, ότι όλο το παιχνίδι είναι ντυμένο με γρήγορα μεταλίδια από πίσω ,που προσπαθούν να σε κρατήσουν σε ρυθμό, γιατί δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι ένα παιχνίδι Sonic έχει , είχε και θα έχει πάντα σαν βασική ραχοκοκκαλιά του , την γρήγορη ταχύτητα και ρυθμό ώστε ο παίκτης να νιώθει την αδρεναλίνη και να σου βγαίνει αυτό το αίσθημα, ότι η SEGA κάνει ότι δεν μπορεί η Nintendo 😇 (αστειεύομαι!!!) 

Καλή επένδυση για την συλλογή το παιχνίδι νομίζω , φυσικά κάποιος μπορεί να πει ότι βρίσκει την τιμή λίγο μεγάλη, αλλά ναι , αν δεις ότι στον χρόνο έχει αντοχή και ότι μπορεί να παιχτεί άπειρες φορές μετά τον τερματισμό του ώστε να χαλαρώσεις και να πετύχεις καλύτεο σκορ, ναι τότε είναι μια πολύ καλή αγορά με επαναληπτικότητα που βγάζει τα λεφτά που ζητάει. 

Τώρα έχω αρχίσει να ασχολούμαι με το Sonic Generations, ήδη διακρίνω ότι δεν κινείται στα τόσο μεγάλα επίπεδα με το Shadows Generations, πράμα που με ξενίζει πάρα πολύ αρνητικα, από την άποψη ότι έχω συνηθίσει να έχω τον SONIC πάνω απόλους, μόνο που εδώ βλέπουμε τον Shadow να είναι πολύ πιο δυνατός και πολύ πιο fun to play χαρακτήρας.

Οπότε για όποιον θέλει να με συμβουλευτεί, για να μην φάει ξενέρωμα όπως τρώω τώρα εγώ, ας ξεκινήσετε πρώτα από Sonic και μετά να πάτε στο παιχνίδι του Shadows, χωρίς φυσικά αυτό να λέει ότι το Sonic Generations είναι κακό παιχνίδι για να μην παρεξηγηθώ.

Αυτά προς το παρόν , τα λέμε στον επόμενο τερματισμό! Να παίζετε και να περνάτε καλά! 

 

[Doberjohnny]

Gris: https://store.steampowered.com/app/683320/GRIS/ 

Neva: https://store.steampowered.com/app/2420660/Neva/

Αυτό το μήνα βρήκα την ευκαιρία και το χρόνο να παίξω και να τερματήσω αρκετά παιχνιδια στο PS5, δύο όμως ξεχώρισαν για τον υπέροχο τους τεχνικό τομέα και τις πολύ ευαίσθητες ιστορίες που διηγούνται, χωρίς να πουν λεν ούτε μία λέξη.

Πρόκειται για τα δύο παιχνίδια του ισπανικού Nomada Studio, Gris και Neva. Πολύ μικρά σε διάρκεια (περίπου 3-4 ώρες το καθένα), με απλούς σχετικά μηχανισμούς και χαμηλή προς μέτρια δυσκολία. Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι συνειδητές επιλογές των δημιουργών που δε στόχευαν στο να προσφέρουν μία σκληροπυρηνική εμπειρία αλλά δύο ξεκούραστα και γεμάτα νόημα ταξίδια. Ανήκουν στην οικογένεια των platform adventure παιχνιδιών, με έντονο το στοιχείο της επίλυσης environmental γρίφων.

GRIS

Στο πρώτο παιχνίδι των Ισπανών παίρνουμε τον έλεγχο της Gris, μια κοπέλας που χάνει ένα πολύ αγαπημένο της πρόσωπο και ξεκινάει ένα ταξίδι ανακάλυψης του εσωτερικού της κόσμου. Στην πορεία θα έρθει αντιμέτωπη με ένα roller coaster έντονων συναισθημάτων και μεταβάσεων από το ένα στο άλλο που πρέπει να μάθει να ελέγχει ώστε να ξεπεράσει το πένθος της. Ο τρόπος που η ιστορία συνδέει τα συναισθήματα της πρωταγωνίστριας με χρώματα που προστίθενται σε έναν κόσμο φτιάγμενο από υδατογραφήματα είναι ο ορισμός της τέχνης στα videogames. Σε αυτό το κομμάτι μου θυμίσε πολύ το art direction του Child of Light της Ubisoft. Αν σε αυτό το μείγμα προσθέσεις και την ονειρική ορχηστρική μουσική των Berlinist, σε στυλ Hollow Knight και Ori, τότε το παιχνίδι παίρνει ένα εύκολο 10/10 στον οπτικοακουστικό τομέα. Αν σας αρέσουν οι ιστορίες που εξερευνούν με ώριμο τρόπο τα 5 stages of grief, τότε μην το χάσετε με τίποτα, θα σας συγκινήσει βαθειά.

NEVA

Στο δεύτερο παχνίδι τους, το Studio δοκίμασε νέες ιδέες όπως την προσθήκη light μηχανισμών μάχης, κι ένα wolf companion, την Neva, που συντροφεύει τη βασική, playable χαρακτήρα του παιχνιδιού, την Alba, στην προσπάθειά της να σώσει ένα μαγικό δάσος από τις σκοτεινές δυνάμεις που το απειλούν. Αν και εμείς σαν παίκτες χειριζόμαστε αποκλειστικά την Alba, το παιχνίδι κάνει από πολύ νωρίς ξεκάθαρο ότι η πραγματική πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η μικρή Neva. Έχει γίνει μία πολύ ωραία δουλειά στην εξέλιξη του χαρακτήρα της, καθώς την βλέπουμε να μεγαλώνει και να εξελίσσεται από ένα μικρό ατίθασο λυκάκι που χάνει εύκολα την προσοχή της, δεν μας ακούει και μαθαίνει τον κόσμο, μόνη της ή με τη βοήθειά μας, σε μία πολύ δυνατή και θαρραλέα φρουρό του δάσους στη διάρκεια των τεσσάρων εποχών του έτους που διαρκεί το παιχνίδι. Όσον αφορά το art direction έχουμε μία αλλαγή από την watercolor τεχνική του Gris σε μία πιο pastel αναπαράσταση του κόσμου, που είναι εξίσου όμορφη, με περισσότερες λεπτομέρειες όπως λουλούδια, δέντρα, περισσότερα scrolling background που δίνουν καλύτερη αίσθηση του βάθους, και φυσικά διαφοροποιήσεις στα χρώματα και την παλέτα με κάθε αλλαγή εποχής. Από τις μουντές καφέ-πορτοκαλί αποχρώσεις του φθινοπώρου μέχρι τα καταπράσινα λιβάδια με τις κόκκινες παπαρούνες της άνοιξης, τα production values και στο Neva, είναι πολύ υψηλά. Το υπέροχο ορχηστρικό soundtrack υπογράφουν για άλλη μια φορά οι Berlinist, με τα ποιο επικά κομμάτια να ταιριάζουν στην λίγο πιο action/combat προσέγγιση της ιστορίας.

Επεξ/σία 4 Φεβρουαρίου από Doberjohnny

[rodosf1]

2 ώρες πριν, Doberjohnny είπε

Gris: https://store.steampowered.com/app/683320/GRIS/ 

Neva: https://store.steampowered.com/app/2420660/Neva/

Αυτό το μήνα βρήκα την ευκαιρία και το χρόνο να παίξω και να τερματήσω αρκετά παιχνιδια στο PS5, δύο όμως ξεχώρισαν για τον υπέροχο τους τεχνικό τομέα και τις πολύ ευαίσθητες ιστορίες που διηγούνται, χωρίς να πουν λεν ούτε μία λέξη.

Πρόκειται για τα δύο παιχνίδια του ισπανικού Nomada Studio, Gris και Neva. Πολύ μικρά σε διάρκεια (περίπου 3-4 ώρες το καθένα), με απλούς σχετικά μηχανισμούς και χαμηλή προς μέτρια δυσκολία. Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι συνειδητές επιλογές των δημιουργών που δε στόχευαν στο να προσφέρουν μία σκληροπυρηνική εμπειρία αλλά δύο ξεκούραστα και γεμάτα νόημα ταξίδια. Ανήκουν στην οικογένεια των platform adventure παιχνιδιών, με έντονο το στοιχείο της επίλυσης environmental γρίφων.

GRIS

Στο πρώτο παιχνίδι των Ισπανών παίρνουμε τον έλεγχο της Gris, μια κοπέλας που χάνει ένα πολύ αγαπημένο της πρόσωπο και ξεκινάει ένα ταξίδι ανακάλυψης του εσωτερικού της κόσμου. Στην πορεία θα έρθει αντιμέτωπη με ένα roller coaster έντονων συναισθημάτων και μεταβάσεων από το ένα στο άλλο που πρέπει να μάθει να ελέγχει ώστε να ξεπεράσει το πένθος της. Ο τρόπος που η ιστορία συνδέει τα συναισθήματα της πρωταγωνίστριας με χρώματα που προστίθενται σε έναν κόσμο φτιάγμενο από υδατογραφήματα είναι ο ορισμός της τέχνης στα videogames. Σε αυτό το κομμάτι μου θυμίσε πολύ το art direction του Child of Light της Ubisoft. Αν σε αυτό το μείγμα προσθέσεις και την ονειρική ορχηστρική μουσική των Berlinist, σε στυλ Hollow Knight και Ori, τότε το παιχνίδι παίρνει ένα εύκολο 10/10 στον οπτικοακουστικό τομέα. Αν σας αρέσουν οι ιστορίες που εξερευούν με ώριμο τρόπο τα 5 stages of grief, τότε μην το χάσετε με τίποτα, θα σας συγκινήσει βαθία.

NEVA

Στο δεύτερο παχνίδι τους, το Studio δοκίμασε νέες ιδέες όπως την προσθήκη light μηχανισμών μάχης, κι ένα wolf companion, την Neva, που συντροφεύει τη βασική, playable χαρακτήρα του παιχνιδιού, την Alba, στην προσπάθειά της να σώσει ένα μαγικό δάσος από τις σκοτεινές δυνάμεις που το απειλούν. Αν και εμείς σαν παίκτες χειριζόμαστε αποκλειστικά την Alba, το παιχνίδι κάνει από πολύ νωρίς ξεκάθαρο ότι η πραγματική πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η μικρή Neva. Έχει γίνει μία πολύ ωραία δουλειά στην εξέλιξη του χαρακτήρα της, καθώς την βλέπουμε να μεγαλώνει και να εξελίσσεται από ένα μικρό ατίθασο λυκάκι που χάνει εύκολα την προσοχή της, δεν μας ακούει και μαθαίνει τον κόσμο, μόνη της ή με τη βοήθειά μας, σε μία πολύ δυνατή και θαρραλέα φρουρό του δάσους στη διάρκεια των τεσσάρων εποχών του έτους που διαρκεί το παιχνίδι. Όσον αφορά το art direction έχουμε μία αλλαγή από την watercolor τεχνική του Gris σε μία πιο pastel αναπαράσταση του κόσμου, που είναι εξίσου όμορφη, με περισσότερες λεπτομέρειες όπως λουλούδια, δέντρα, περισσότερα scrolling background που δίνουν καλύτερη αίσθηση του βάθους, και φυσικά διαφοροποιήσεις στα χρώματα και την παλέτα με κάθε αλλαγή εποχής. Από τις μουντές καφέ-πορτοκαλί αποχρώσεις του φθινοπώρου μέχρι τα καταπράσινα λιβάδια με τις κόκκινες παπαρούνες της άνοιξης, τα production values και στο Neva, είναι πολύ υψηλά. Το υπέροχο ορχηστρικό soundtrack υπογράφουν για άλλη μια φορά οι Berlinist, με τα ποιο επικά κομμάτια να ταιριάζουν στην λίγο πιο action/combat προσέγγιση της ιστορίας.

παιχνίδι για τέτοια εμπειρία είναι και το μνημειώδες κ επίσης μικρό What remains from Edith Finch, της Annapurna. Όπως και σχεδόν όλα της Annapurna που έχω πιάσει. Εμπειρίες. 

Επί του παρόντος πλησιάζω με απορία προς το τέλος του Stray στο Switch, άλλη μια ωραία ιδέα με το γατί. 

[Doberjohnny]

19 ώρες πριν, rodosf1 είπε

παιχνίδι για τέτοια εμπειρία είναι και το μνημειώδες κ επίσης μικρό What remains from Edith Finch, της Annapurna. Όπως και σχεδόν όλα της Annapurna που έχω πιάσει. Εμπειρίες. 

Επί του παρόντος πλησιάζω με απορία προς το τέλος του Stray στο Switch, άλλη μια ωραία ιδέα με το γατί. 

Συμφωνώ 100% φίλε μου, Το What Remains of Edith Finch είναι ένα αριστούργημα της κατηγορίας του, με πανέξυπνες ιδέες και υλοποίησεις για την κάθε ιστορία του κάθε χαρακτήρα, με πολύ "βαριά" ατμόσφαιρα, χωρίς όμως να κουράζει στην έτσι κι αλλιώς μικρή διάρκειά του. Αγαπημένο παιχνίδι!

[Tifa_LockHeart]

Στις 30/1/2025 στις 6:44 ΜΜ, rodosf1 είπε

σχεδόν όλα της Annapurna

Θα συμφωνήσω μαζί σου , μιας και μέχρι στιγμής δεν με έχει απογοητεύσει πουθενά η Annapurna και μάλιστα μπορείς να καταλάβεις εκ των προτέρων ότι το παιχνίδι είναι δικό τους και χωρίς να σου το πουν, μόνο από το εικαστικό τους! Πολύ πετυχημένο studio που δεν με έχει απογοητεύσει , αλλά ακόμα περιμένω το μεγάλο τους μπαμ και να μας δώσουν το μεγάλο τους παιχνίδι! 

Στις 31/1/2025 στις 2:34 ΜΜ, Doberjohnny είπε

Το What Remains of Edith Finch

Αυτό ήταν το πρώτο παιχνίδι τους που έπαιξα και μάλιστα αυτό που με έβαλε να ψάξω τί παίζει με το studio και τί άλλο έχει βγάλει αυτή η ομάδα. 

[rodosf1]

Τερματισμός του Stray στο Switch με καθυστέρηση από την έκδοση του. 

Εξαιρετικό και πανέμορφο από την κίνηση της γάτας, από τους διαλόγους που είναι περιορισμένοι όπως είναι λογικό και κυρίως από.... 

cyberpunk κόσμο,

σενάριο ΚΑΙ

gameplay! 

Μαγευτικό, ποικίλο και έξυπνο το gameplay, σε κάνει να σκέφτεσαι χωρίς να σε πολυζοριζει, τόσο ώστε να απολαύσεις τον τριγύρω κόσμο και τα σώματα, τα αντικείμενα κλπ όσο θέλεις. 

Σενάριο όπως πάντα τέτοιο που σε κάνει να θέλεις να σφίξεις το χέρι των δημιουργών για την εμπειρία που σου χάρισαν. 

Θα το έπαιζα ξανά για τα collectibles ίσως, για να ξαναδώ την ομορφιά του. 

Έβαλα στην λίστα και άλλα αντίστοιχα να πιάσω και το θεωρώ από τις πολύ όμορφες εμπειρίες, όχι απλά ενα cat emulator, δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα το ότι έλεγχα μια γάτα πέρα από την αρχή που είναι χαριτωμένη.

Στο τέλος σε κάνει να σκέφτεσαι... ανθρώπινα. 

[gtsoui]

Τερματισμός και για το Fantasian Neo Dimension στο nintendo switch.

Είναι μια πρόσφατη κυκλοφορία, του Δεκεμβρίου και πρόκειται για ένα turn based jrpg. Αναλαμβάνεις τον ρόλο του Neo, ο οποίος προσπαθεί να ξαναβρεί την μνήμη του σε έναν κόσμο που απειλείται από την ασθένεια των μηχανών, εν ονόματι mechteria.

Θα ξεκινήσω αναφερόμενος στην μάχη καθώς έχει δύο στοιχεία που μου άρεσαν πολύ και θεωρώ διαφοροποιούν το παιχνίδι από πολλά άλλα παρόμοιου είδους.

Το πρώτο στοιχείο είναι τα skills που έχεις, τα οποία διαγράφουν μια τροχιά, την οποία βλέπεις και μπορείς να χειριστείς ώστε να πετύχεις όσο το δυνατόν περισσότερους εχθρούς. Σε αρκετά από τα skills μάλιστα, μπορείς χειροκίνητα να αλλάξεις την τροχιά αυτή, πχ από ευθεία γραμμή να την κάνεις καμπύλη, ανάλογα με την περίσταση. Δεν νομίζω ότι είναι παγκόσμια πρωτοτυπία αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που το συναντάς συχνά και ήταν από τα στοιχεία που μου είχαν κέντρισει το ενδιαφέρον.

Το δεύτερο στοιχείο αφορά τον τρόπο που διαχειρίζεται το παιχνίδι τα random encounters. Ως γνωστόν, σε πολλά jrpgs, οι εχθροί δεν υπάρχουν στον χάρτη αλλά μετά από κάποια δευτερόλεπτα περιήγησης, εισέρχεσαι σε μια μάχη. Το Fantasian Neo Dimension λοιπόν έχει ένα πολύ ωραίο τρόπο που απαλύνει κάπως το συγκεκριμένο μοτίβο, που κακά τα ψέματα, ήταν σε αρκετά παιχνίδια εκνευριστικο, όπου ανά 4-5 δευτερόλεπτα έμπαινες σε μάχη.

Στην αρχή λοιπόν του παιχνιδιού γίνεσαι κάτοχος μιας συσκευής που λέγεται Dimengeon και όταν την έχεις ενεργή, δεν μπαίνεις σε μάχη κάθε φορά που "πέφτεις" σε ένα random encounter, αλλά οι εχθροί παγιδεύονται σε μια άλλη διάσταση. Η συσκευή όμως που κατέχεις μπορεί να φυλακίσει ένα συγκεκριμένο αριθμό πλασμάτων ( στην αρχή μέχρι 30) που σημαίνει ότι αν θέλεις να γλυτώνεις τις μάχες στον κόσμο του παιχνιδιού, θα πρέπει να την αδειάζεις. Αυτό γίνεται φυσικά, πολεμώντας σε μια μάχη, όλους τους εχθρούς που έχεις φυλακίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή! Όπως είναι κατανοητό, η δυσκολία αυξάνει αλλά έχεις την δυνατότητα να λαμβάνεις κάποια bonus για να κάνουν τη ζωή σου πιο εύκολη. Η χρήση της συγκεκριμένης συσκευής που περιέγραψα είναι προαιρετικη, μπορεί κάποιος να παίζει με τον κλασικό τρόπο με μάχες ανά κάμποσα δευτερόλεπτα. Πάντως, βρήκα το συγκεκριμένο μηχανισμό πολύ χρήσιμο και πρωτότυπο.

Ένα άλλο στοιχείο επίσης για τη μάχη είναι ότι κάθε φορά που πεθαίνει ένας αντίπαλος, η σειρά του αντικαθίσταται από ένα του group σου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα - και με τη προϋπόθεση ότι κανεις και αρκετό damage - να παίζουν οι εχθροί πολύ λιγότερες turns. Εγώ προσωπικά, σε μάχες με 30- 40 εχθρούς, υπήρξαν φορές που τις εβγαλα χωρίς να έχει παίξει ο αντίπαλος καθόλου! Καλό λοιπόν είναι να στοχεύεις τον αντίπαλο του οποίου έρχεται η σειρά.

Να πω από τώρα επίσης πως ξεκάθαρα αρνητικό σημείο βρίσκω την τιμή του. Θεωρώ ότι η τιμή ενός παιχνιδιού θα πρέπει να είναι απόρροια του μεγέθους και κατ' επέκταση του κόστους παραγωγής του και μόνο, άντε να δεχτώ και ένα καπέλο αν μιλάμε για ένα γνωστό franchise. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει για το Fantasian Neo Dimension και ως εκ τούτου βρίσκω την τιμή των 60 ευρώ εξωφρενική.

Δεν θα κάνω καμιά ανάλυση πάνω στον τεχνικό τομέα, τα γραφικά του δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά έχει ωραία μουσική.

Κατά τ'αλλα, δουλεύει ως ένα κλασικό turn based jrpg. Έχεις ένα group χαρακτήρων, όπου ανά κάποια levels μαθαίνει κάποιος αυτόματα κάποιο skill. Από ένα σημείο και μετά μάλιστα, μπορεις να αναθέτεις και skill points καθώς γίνεται διαθέσιμο και skill tree. 

Το exploration κινείται και αυτό σε γνώριμα μονοπάτια, με κίνηση του χαρακτήρα στο world map και είσοδο στις περιοχές του παιχνιδιού. Δεν έχει κάτι ιδιαίτερο ως προς το να ανακαλύψει ο παίκτης, τα περισσότερα που θα βρεις είναι υλικά ( που χρησιμοποιούνται κυρίως στην κατασκευή αντικειμένων για χρήση στη μάχη), χρήματα και κάποιες φορές εξοπλισμό.

Η οπτική του γωνία είναι από ψηλά και εδώ έρχεται και ένα αρνητικό που αφορά στην κίνηση του χαρακτήρα. Κάθε φορά που αλλάζεις οθόνη και καθώς η κάμερα είναι σταθερή, ο χαρακτήρας σου δεν πάει εκεί που πρέπει, σαν να έχει κρατήσει το παιχνίδι την διάρθρωση της προηγούμενης οθόνης και πηγαίνει σε άλλη κατεύθυνση από αυτή που θες εσύ.

Δεν το βρήκα δύσκολο, μπορείς εξάλλου να φαρμαρεις πολύ, εκτός από κάποια boss fights ( έχει αρκετά το παιχνίδι).

Ένα πολύ ωραίο στοιχείο επίσης είναι ότι κατά την εξέλιξη της ιστορίας, αλλάζεις χαρακτήρες και group που ελέγχεις. Γενικά μου αρέσει πολύ όταν ένα παιχνίδι το κάνει αυτό, νιώθω ότι δίνει μια νότα φρεσκάδας στο gameplay, αλλά και σεναριακά.

Αυτές λοιπόν ήταν οι εντυπώσεις μου για το Fantasian Neo Dimension. Προσωπικά, μου άρεσε πολύ, έχει καλό σενάρια, πολύ ωραία μάχη και αν δεν ήταν τόσο ακριβό, θα το σύστηνα ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του είδους.

Πάμε τώρα στο ps5 όπου έχω ήδη ξεκινήσει το φοβερό Ender Magnolia.
 

[Doberjohnny]

Στις 1/2/2025 στις 7:59 ΜΜ, Tifa_LockHeart είπε

Θα συμφωνήσω μαζί σου , μιας και μέχρι στιγμής δεν με έχει απογοητεύσει πουθενά η Annapurna και μάλιστα μπορείς να καταλάβεις εκ των προτέρων ότι το παιχνίδι είναι δικό τους και χωρίς να σου το πουν, μόνο από το εικαστικό τους! Πολύ πετυχημένο studio που δεν με έχει απογοητεύσει , αλλά ακόμα περιμένω το μεγάλο τους μπαμ και να μας δώσουν το μεγάλο τους παιχνίδι! 

Αυτό ήταν το πρώτο παιχνίδι τους που έπαιξα και μάλιστα αυτό που με έβαλε να ψάξω τί παίζει με το studio και τί άλλο έχει βγάλει αυτή η ομάδα. 

Εξαιρετική publishing ομάδα η Annapurna, έχει στηρίξει και συνεχίζει να στηρίζει τους indie developers και αν παρακολουθήσεις το κανάλι της στο YouTube θα δεις με πόση αγάπη προωθούν και "διαφημίζουν" το κάθε προϊόν της κάθε ομάδας που συνεργάζεται. Πιστεύω πώς αν δεν υπήρχε στο χώρο, πολλά indie διαμάντια δε θα είχαν δει το φως της δημοσιότητας!