Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[koproli8os]

χαιρετω σας,

τερματισα το SW Jedi Survivor, λοιπον, το ευχαριστηθηκα, πολυ ωραια συνεχεια του πρωτου επεισοδιου και η περιπλανηση στους διαφορους κοσμους ηταν απολαυστικη, καλα εκαναν και κρατησαν την αυτοκρατορια στο τελος γιατι η πολυ λασπη με ειχε κουρασει, τιποτα δεν ειναι σαν τα καλογυαλισμενα αυτοκρατορικα πατωματα!

Μπορω να πω, πως συγκινηθηκα στο τελος και αυτο εκανε το παιχνιδι να λαμψει στα ματια μου, αξιο!

περιμενω πως και πως το τριτο μερος! ευγε στους δημιουργους! δεν παω για πλατινα ουτε και για τα λοιπα συλλεκτικα τροπαια καθως βαριεμαι να χαραμισω κιαλλο χρονο σε αυτο και ας ειμαι φουλ παουερ τωρα, εχω ηδη ξεκινησει το mad max στο ps4 (καλα κορυφη!)και ξεκινησα την εγκατασταση του god of war ragnarok στο ps5.

ακομη δεν εχω μαθει πως να βαζω εικονες στο κειμενο...

[stevenfins]

4 λεπτά πριν, koproli8os είπε

ακομη δεν εχω μαθει πως να βαζω εικονες στο κειμενο...

ή απλώς κατευθείαν με drag and drop από τον υπολογιστή.

[Tifa_LockHeart]

13 ώρες πριν, koproli8os είπε

χαιρετω σας,

τερματισα το SW Jedi Survivor, λοιπον, το ευχαριστηθηκα, πολυ ωραια συνεχεια του πρωτου επεισοδιου και η περιπλανηση στους διαφορους κοσμους ηταν απολαυστικη, καλα εκαναν και κρατησαν την αυτοκρατορια στο τελος γιατι η πολυ λασπη με ειχε κουρασει, τιποτα δεν ειναι σαν τα καλογυαλισμενα αυτοκρατορικα πατωματα!

Μπορω να πω, πως συγκινηθηκα στο τελος και αυτο εκανε το παιχνιδι να λαμψει στα ματια μου, αξιο!

περιμενω πως και πως το τριτο μερος! ευγε στους δημιουργους! δεν παω για πλατινα ουτε και για τα λοιπα συλλεκτικα τροπαια καθως βαριεμαι να χαραμισω κιαλλο χρονο σε αυτο και ας ειμαι φουλ παουερ τωρα, εχω ηδη ξεκινησει το mad max στο ps4 (καλα κορυφη!)και ξεκινησα την εγκατασταση του god of war ragnarok στο ps5.

ακομη δεν εχω μαθει πως να βαζω εικονες στο κειμενο...

Μετά το τέλος του Jedi Survinor, θυμάμαι ότι είχα νιώσει και εγώ μεγάλη ευχαρίστηση από το παιχνίδι. Με μία λέξη είχα διασκεδάσει μαζί του, πράγμα που είναι και από τα πιο σημαντικά που πρέπει να καταφέρει ένα παιχνίδι να κάνει. Μεγάλη βελτίωση με το Fallen Order, που ήταν και εκείνο καλό και περιμένω το επόμενο με ανυπομονησία.

Το ότι καθυστέρησα να το παίξω κοντά ένα χρόνο από την κυκλοφορία του με γλίτωσε από θέματα επιδόσεων που ακουγόνταν ότι είχε, κάτι το οποίο δυστυχώς τελευταία το συναντάμε όλο και πιο συχνά σε μη ολοκληρωμένες τεχνικά εμπειρίες αμέσως μετά την κυκλοφορία τους. 

[gtsoui]

Μετά από περίπου 35 ώρες τερματίστηκε το Ys VIII: Lacrimosa of Dana στο ps5.

Προερχόμενος από το προηγούμενο που έπαιξα πριν λίγο διάστημα, το Memories of Celceta, περίμενα μια εξίσου καλή εμπειρία και ευτυχώς δεν έπεσα έξω. Φυσικά, το Lacrimosa of Dana ακολουθεί τα ίδια βήματα και η γενική gameplay εμπειρία είναι ίδια. 

Υπαρχει σαφή αναβάθμιση στον τεχνικό τομέα, αν και δείχνει τα χρόνια του, και η κάμερα πλέον λειτουργεί κοντά στα σύγχρονα στάνταρ με πλήρη περιστροφή.

Όλο το παιχνίδι λαμβάνει χώρα σε ένα νησί στο οποίο ναυαγεις και σχετίζεται μέχρι ένα σημείο με τις προσπάθειες σου να βρεις τρόπο φυγής από εκεί. Αργότερα όμως, η ιστορία περιπλέκεται αρκετά. Ο τρόπος που εξελίσσεται η ιστορία του μου άρεσε πολύ καθώς πραγματεύεται θέματα όπως η φυσική επιλογή και μέχρι σχεδόν το τελευταίο του κεφάλαιο, δεν είναι εμφανης ο απώτερος σκοπός στον παίκτη. Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιος "τελικός κακος" με την κλασική έννοια του όρου.

Στο νησί λοιπόν, η βάση που φτιάχνεις αποτελεί και το κεντρικό hub του παιχνιδιού, η οποία στεγάζει τους συντρόφους σου και η οποία αποτελεί και τον κύριο τρόπο απόκτησης νέων όπλων καθώς και αναβαθμίσεων τους, κατασκευής φίλτρων κτλ. Εδώ επίσης λαμβάνεις και τις δευτερεύουσες αποστολές.

Ο κόσμος του είναι σχετικα γραμμικός, με τις περιοχές να χωρίζονται σε μικρότερα πολλαπλά τμήματα και στις οποίες δεν έχει πληθώρα πραγμάτων να κάνεις, πέρα από το κλασικό πλέον μπαούλο που θα βρεις. Κάποιες από αυτές τις περιοχές δεν είναι προσβάσιμες, καθώς χρειάζονται την συλλογική προσπάθεια των συντρόφων σου που ζουν στη βάση. Για παράδειγμα, θα βρεις περάσματα που έχουν μπλοκαριστεί λόγω κατολίσθησης και τα οποία χρειάζονται ένα συγκεκριμένο αριθμό npc's προκειμένου να ανοίξουν. 

Στο σημείο του κόσμου του, βρήκα και το μοναδικό ισως στοιχείο που δεν μου άρεσε τόσο πολύ και έχει να κάνει με τον χάρτη του, τον οποίο βρήκα λίγο δύσχρηστο, κάτι που δεν ευνόησε την εξερεύνηση όσο θα ήθελα. 

Στο καθαρό κομμάτι του gameplay, είναι ένα κλασικό action rpg με γκρουπ τριών χαρακτήρων. Τα skills του λειτουργούν κατά παρόμοιο τρόπο με το προηγούμενο, δηλαδή ανεβαίνουν level όσο τα χρησιμοποιείς. Παρατήρησα επίσης ότι οι άλλοι δύο χαρακτήρες που χειρίζονται από την AI δεν πεθαίνουν ποτέ στις.μάχες, κάτι που κάνει το παιχνίδι ευκολότερο.

Δεν έχω να πω κάτι άλλο για το παιχνίδι, μου άρεσε πάρα πολύ και φυσικά θα συνεχίσω την σειρά. Τέλος, θέλω να πω ότι το Ys VIII, το έχω τερματίσει εδώ και 3 βδομάδες περίπου, απλά βαριόμουν να γράψω. Το λέω, γιατί σύντομα θα γράψω για το παιχνίδι που τερμάτισα χθες, το οποίο είναι το προσωπικό μου goty για φέτος...

[gtsoui]

Μετά από περίπου 80 ώρες τερματίστηκε το Metaphor Refantazio στο series x. Είναι ίσως το καλύτερο jrpg/turn based παιχνιδι που έχω παίξει ποτέ μου. Βασικά, πιστεύω ότι η γνώση μου της ελληνικής γλώσσας δεν μου επιτρέπει να πλεξω το εγκώμιο του καταλλήλως, δεν μπορώ να σκεφτώ τους κατάλληλους υπερθετικους χαρακτηρισμούς για το παιχνίδι.

Καταρχήν, σχετικά με τον τεχνικό τομέα, εμένα τα γραφικά του μου άρεσαν πολύ αλλά φυσικά δεν διεκδικούν δάφνες. Αν θυμάμαι καλά, δεν είχα καν επιλογή στο series x να διαλέξω μεταξύ performance και quality. Σε κάθε περίπτωση, η απόδοση του μου φάνηκε μια χαρά, αλλα βέβαια έχω τηλεόραση με vrr, όσο ρόλο παίζει αυτό.

Το σενάριο επίσης μου άρεσε πολύ αλλά δεν θέλω να σταθώ εκεί καθόλου, όπως έχω πει, δεν δίνω ιδιαίτερη.βαση σε αυτό το κομμάτι. Οπότε πάω κατευθείαν στο gameplay που είναι και το ζουμί του παιχνιδιού.

Πριν το κάνω αυτό όμως, θεωρώ ότι πρέπει να προειδοποιήσω όποιον ενδιαφέρεται για το παιχνίδι, ότι έχει πάρα πολλούς διαλόγους. Όποιος δηλαδή δεν αντέχει τα πολλά cutscenes και τις συνομιλίες και αδημονει να ξεκινήσει η δράση, ενδεχομένως να αποθαρρυνθει.

Επίσης, υποπτεύομαι ότι αρκετά από τα στοιχεία του Metaphor ( πχ το combat σύστημα η το κοινωνικό κομμάτι) προσομοιάζουν αυτό των Persona, αλλά δεν είμαι βέβαιος καθώς δεν έχω ασχοληθεί ακόμα με τα συγκεκριμένα.

Ως combat σύστημα, είναι ένα κλασικό turn based παιχνίδι όπου ελέγχεις ένα group τεσσάρων χαρακτήρων. Το μέγεθος του γκρουπ, με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς για ένα διάστημα χειρίζεσαι μόνο τρεις και προερχόμενος από αλλά παιχνίδια, νόμιζα ότι αυτός θα ήταν και ο μέγιστος αριθμός του ενεργού party.

Ξεκινώντας από την δράση του παιχνιδιού, αυτή λαμβάνει χώρα εξ ολοκλήρου σε σεταρισμενες περιοχές, τα λεγόμενα dungeons. Το παιχνίδι δεν έχει random encounters, αλλά οι εχθροί του παιχνιδιού είναι διάσπαρτοι στο λεγόμενο overworld, δηλαδή το κομμάτι της περιήγησης ενός dungeon έξω από την turn based μάχη.Σε αυτή τη φάση, η περιήγηση στον κόσμο είναι σαν ένα κανονικό third person παιχνίδι και μπορείς με το πάτημα ενός κουμπιού να ξεκινήσεις μάχη με κάποιο εχθρό όταν φτάσεις κοντά του. Ιδανικά όμως, θα πρέπει να του επιτεθείς (σαν ένα action παιχνίδι) για να τον κάνεις stun πρώτα, ώστε να χάσει μια turn.Το class του κεντρικού χαρακτήρα επηρεάζει την ευκολία με την οποία κανείς stun τους εχθρούς. 

Τα classes που έχεις διαθέσιμα στο Metaphor είναι πάρα πολλά και ονομάζονται archetypes με μέγιστο όριο το 20 lvl. Μόλις φτάσεις σε αυτό το σημείο, μπορείς να αναβαθμίσεις το class σου η αν θες σε οποιαδήποτε στιγμή να μάθεις κάποιο άλλο. Περιορισμός δεν υπάρχει και μπορείς να αλλάζεις μεταξύ των classes που έχεις όποτε θες εκτός μάχης. Μάλιστα, σου δίνεται η δυνατότητα να κληρονομήσει το κάθε σου archetype οποιοδήποτε skill κάποιου που ήδη έχεις. Οι επιλογές είναι πραγματικά πάρα μα πάρα πολλές. 

Εδώ να πω ότι το παιχνίδι κατά την άποψη μου - και λόγω όσων περιέγραψα παραπάνω - δεν έχει replayability. Δεν είναι δηλαδή σαν ένα crpg όπου θα ξεκινήσεις από την αρχή και θα αναθέσεις διαφορετικά classes στους χαρακτήρες σου. Εγώ προσωπικά, κατά το τέλος του παιχνιδιού, ο κάθε σύντροφος μου είχε μάθει περίπου 5-7 διαφορετικά archetypes. Θεωρητικά - και με λίγο παραπάνω farming- θα μπορούσαν να είχαν και παραπάνω.

Πέρα από αυτά που είπα, οι μάχες αυτές καθαυτές είναι στο γνώριμο στυλ των rurn based παιχνιδιών, όπου χτυπώντας έναν εχθρό με επιθέσεις στις οποίες είναι ευάλωτοι, παίρνεις επιπλέον turns για να παίξεις.

Ένα άλλο στοιχείο που μου άρεσε πολύ, είναι ότι θα χρειαστεί να κάνεις διαχείριση των πόρων σου και ειδικά του mana. Και αυτό γιατί, δεν αναπληρώνεται από μόνο του, πέρα από την χρήση φίλτρων, τα οποία όμως ειναι σχετικά δυσεύρετα η φεύγοντας τελείως από το dungeon ( χάνοντας όμως μια μέρα, κάτι που θα εξηγήσω παρακάτω).

Ο κόσμος του Metaphor είναι γραμμικός και οι πόλεις που επισκέπτεσαι είναι ο μοναδικός χώρος όπου κινείσαι ελεύθερα ( πέραν των dungeons) και λαμβάνοντας μια δευτερεύουσα αποστολή η το main quest, μεταφέρεσαι στην αντίστοιχη περιοχή. Δεν υπάρχει η έννοια της περιήγησης στον κόσμο του δηλαδή, από και προς μια περιοχή.

Ένα άλλο στοιχείο που χρήζει προσοχής είναι ότι σχεδόν όλα τα main quests έχουν διορια. Αυτο σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνεις σωστή κατανομή του χρόνου που σου απομένει μέχρι την λήξη της, ώστε να είσαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για το quest αυτό. 

Εδώ λοιπόν λαμβάνει χώρα και το κοινωνικό περιεχόμενο του παιχνιδιού, κυρίως μεταξύ των χαρακτήρων που έχεις στο group σου η και μεταξύ npcs. Δεν είναι περίπλοκο, αλλά η καλυτέρευση των σχέσεων σου μεταξύ των χαρακτήρων είναι πολύ σημαντική, καθώς τα bonus που λαμβάνεις είναι μέγιστης σημασίας. Όλες οι δραστηριότητες αυτές έχουν ως αποτέλεσμα να προχωράει η μέρα στο παιχνίδι ( δεν έχει δηλαδή εναλλαγή μέρας - νύχτας σε πραγματικό χρόνο). Θα πρέπει λοιπόν να κάνεις σωστή κατανομή και επιλογή των δραστηριοτήτων σου. 

Από άποψη δυσκολίας, την βρήκα όσο πρέπει. Υπάρχουν κάποιες μάχες που είναι δύσκολες αλλά πραγματικά, απέχουν 1-2 αλλαγές σε skills η classes για να τις μετατρέψεις σε βατες.

Θα μπορούσα πραγματικά να μιλήσω για ένα σωρό άλλα πράγματα και σίγουρα έχω παραλείψει πολλά, αλλά δε θέλω να μακρυγορησω ακόμα περισσότερο! Πιστεύω πως δεν νοείται οπαδός τέτοιων παιχνιδιών που να μην αγοράσει το παιχνίδι, όπως είπα και στην εισαγωγή μου είναι εκπληκτικό και λαμβάνει δικαίως τον τίτλο του καλύτερου παιχνιδιού της χρονιάς για μένα. 
 

[rodosf1]

9 λεπτά πριν, gtsoui είπε

Μετά από περίπου 80 ώρες τερματίστηκε το Metaphor Refantazio στο series x. Είναι ίσως το καλύτερο jrpg/turn based παιχνιδι που έχω παίξει ποτέ μου. Βασικά, πιστεύω ότι η γνώση μου της ελληνικής γλώσσας δεν μου επιτρέπει να πλεξω το εγκώμιο του καταλλήλως, δεν μπορώ να σκεφτώ τους κατάλληλους υπερθετικους χαρακτηρισμούς για το παιχνίδι.

Καταρχήν, σχετικά με τον τεχνικό τομέα, εμένα τα γραφικά του μου άρεσαν πολύ αλλά φυσικά δεν διεκδικούν δάφνες. Αν θυμάμαι καλά, δεν είχα καν επιλογή στο series x να διαλέξω μεταξύ performance και quality. Σε κάθε περίπτωση, η απόδοση του μου φάνηκε μια χαρά, αλλα βέβαια έχω τηλεόραση με vrr, όσο ρόλο παίζει αυτό.

Το σενάριο επίσης μου άρεσε πολύ αλλά δεν θέλω να σταθώ εκεί καθόλου, όπως έχω πει, δεν δίνω ιδιαίτερη.βαση σε αυτό το κομμάτι. Οπότε πάω κατευθείαν στο gameplay που είναι και το ζουμί του παιχνιδιού.

Πριν το κάνω αυτό όμως, θεωρώ ότι πρέπει να προειδοποιήσω όποιον ενδιαφέρεται για το παιχνίδι, ότι έχει πάρα πολλούς διαλόγους. Όποιος δηλαδή δεν αντέχει τα πολλά cutscenes και τις συνομιλίες και αδημονει να ξεκινήσει η δράση, ενδεχομένως να αποθαρρυνθει.

Επίσης, υποπτεύομαι ότι αρκετά από τα στοιχεία του Metaphor ( πχ το combat σύστημα η το κοινωνικό κομμάτι) προσομοιάζουν αυτό των Persona, αλλά δεν είμαι βέβαιος καθώς δεν έχω ασχοληθεί ακόμα με τα συγκεκριμένα.

Ως combat σύστημα, είναι ένα κλασικό turn based παιχνίδι όπου ελέγχεις ένα group τεσσάρων χαρακτήρων. Το μέγεθος του γκρουπ, με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς για ένα διάστημα χειρίζεσαι μόνο τρεις και προερχόμενος από αλλά παιχνίδια, νόμιζα ότι αυτός θα ήταν και ο μέγιστος αριθμός του ενεργού party.

Ξεκινώντας από την δράση του παιχνιδιού, αυτή λαμβάνει χώρα εξ ολοκλήρου σε σεταρισμενες περιοχές, τα λεγόμενα dungeons. Το παιχνίδι δεν έχει random encounters, αλλά οι εχθροί του παιχνιδιού είναι διάσπαρτοι στο λεγόμενο overworld, δηλαδή το κομμάτι της περιήγησης ενός dungeon έξω από την turn based μάχη.Σε αυτή τη φάση, η περιήγηση στον κόσμο είναι σαν ένα κανονικό third person παιχνίδι και μπορείς με το πάτημα ενός κουμπιού να ξεκινήσεις μάχη με κάποιο εχθρό όταν φτάσεις κοντά του. Ιδανικά όμως, θα πρέπει να του επιτεθείς (σαν ένα action παιχνίδι) για να τον κάνεις stun πρώτα, ώστε να χάσει μια turn.Το class του κεντρικού χαρακτήρα επηρεάζει την ευκολία με την οποία κανείς stun τους εχθρούς. 

Τα classes που έχεις διαθέσιμα στο Metaphor είναι πάρα πολλά και ονομάζονται archetypes με μέγιστο όριο το 20 lvl. Μόλις φτάσεις σε αυτό το σημείο, μπορείς να αναβαθμίσεις το class σου η αν θες σε οποιαδήποτε στιγμή να μάθεις κάποιο άλλο. Περιορισμός δεν υπάρχει και μπορείς να αλλάζεις μεταξύ των classes που έχεις όποτε θες εκτός μάχης. Μάλιστα, σου δίνεται η δυνατότητα να κληρονομήσει το κάθε σου archetype οποιοδήποτε skill κάποιου που ήδη έχεις. Οι επιλογές είναι πραγματικά πάρα μα πάρα πολλές. 

Εδώ να πω ότι το παιχνίδι κατά την άποψη μου - και λόγω όσων περιέγραψα παραπάνω - δεν έχει replayability. Δεν είναι δηλαδή σαν ένα crpg όπου θα ξεκινήσεις από την αρχή και θα αναθέσεις διαφορετικά classes στους χαρακτήρες σου. Εγώ προσωπικά, κατά το τέλος του παιχνιδιού, ο κάθε σύντροφος μου είχε μάθει περίπου 5-7 διαφορετικά archetypes. Θεωρητικά - και με λίγο παραπάνω farming- θα μπορούσαν να είχαν και παραπάνω.

Πέρα από αυτά που είπα, οι μάχες αυτές καθαυτές είναι στο γνώριμο στυλ των rurn based παιχνιδιών, όπου χτυπώντας έναν εχθρό με επιθέσεις στις οποίες είναι ευάλωτοι, παίρνεις επιπλέον turns για να παίξεις.

Ένα άλλο στοιχείο που μου άρεσε πολύ, είναι ότι θα χρειαστεί να κάνεις διαχείριση των πόρων σου και ειδικά του mana. Και αυτό γιατί, δεν αναπληρώνεται από μόνο του, πέρα από την χρήση φίλτρων, τα οποία όμως ειναι σχετικά δυσεύρετα η φεύγοντας τελείως από το dungeon ( χάνοντας όμως μια μέρα, κάτι που θα εξηγήσω παρακάτω).

Ο κόσμος του Metaphor είναι γραμμικός και οι πόλεις που επισκέπτεσαι είναι ο μοναδικός χώρος όπου κινείσαι ελεύθερα ( πέραν των dungeons) και λαμβάνοντας μια δευτερεύουσα αποστολή η το main quest, μεταφέρεσαι στην αντίστοιχη περιοχή. Δεν υπάρχει η έννοια της περιήγησης στον κόσμο του δηλαδή, από και προς μια περιοχή.

Ένα άλλο στοιχείο που χρήζει προσοχής είναι ότι σχεδόν όλα τα main quests έχουν διορια. Αυτο σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνεις σωστή κατανομή του χρόνου που σου απομένει μέχρι την λήξη της, ώστε να είσαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για το quest αυτό. 

Εδώ λοιπόν λαμβάνει χώρα και το κοινωνικό περιεχόμενο του παιχνιδιού, κυρίως μεταξύ των χαρακτήρων που έχεις στο group σου η και μεταξύ npcs. Δεν είναι περίπλοκο, αλλά η καλυτέρευση των σχέσεων σου μεταξύ των χαρακτήρων είναι πολύ σημαντική, καθώς τα bonus που λαμβάνεις είναι μέγιστης σημασίας. Όλες οι δραστηριότητες αυτές έχουν ως αποτέλεσμα να προχωράει η μέρα στο παιχνίδι ( δεν έχει δηλαδή εναλλαγή μέρας - νύχτας σε πραγματικό χρόνο). Θα πρέπει λοιπόν να κάνεις σωστή κατανομή και επιλογή των δραστηριοτήτων σου. 

Από άποψη δυσκολίας, την βρήκα όσο πρέπει. Υπάρχουν κάποιες μάχες που είναι δύσκολες αλλά πραγματικά, απέχουν 1-2 αλλαγές σε skills η classes για να τις μετατρέψεις σε βατες.

Θα μπορούσα πραγματικά να μιλήσω για ένα σωρό άλλα πράγματα και σίγουρα έχω παραλείψει πολλά, αλλά δε θέλω να μακρυγορησω ακόμα περισσότερο! Πιστεύω πως δεν νοείται οπαδός τέτοιων παιχνιδιών που να μην αγοράσει το παιχνίδι, όπως είπα και στην εισαγωγή μου είναι εκπληκτικό και λαμβάνει δικαίως τον τίτλο του καλύτερου παιχνιδιού της χρονιάς για μένα. 
 

excellent review για άλλη μια φορά και ευχαριστούμε για κάθε υπόδειξη διαμαντιού! 

[chrisde]

11 ώρες πριν, gtsoui είπε

Ένα άλλο στοιχείο που χρήζει προσοχής είναι ότι σχεδόν όλα τα main quests έχουν διορια. Αυτο σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνεις σωστή κατανομή του χρόνου που σου απομένει μέχρι την λήξη της, ώστε να είσαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για το quest αυτό. 

Πωωωωωω με μαμησες τώρα... Τα σιχαίνομαι αυτά, είναι σε φάση Lightning Returns δηλαδή. Δεν μπορώ τα time management θέλω να παίζω με το πάσο μου και να κάνω ό,τι γουστάρω και όποτε γουστάρω. Υποθέτω ότι το συγκεκριμένο δεν είναι για μένα εν τέλει παρ'οτι fan των jrpgs και ήθελα να το δοκιμάσω...

[Charismo]

47 minutes ago, chrisde said:

Πωωωωωω με μαμησες τώρα... Τα σιχαίνομαι αυτά, είναι σε φάση Lightning Returns δηλαδή. Δεν μπορώ τα time management θέλω να παίζω με το πάσο μου και να κάνω ό,τι γουστάρω και όποτε γουστάρω. Υποθέτω ότι το συγκεκριμένο δεν είναι για μένα εν τέλει παρ'οτι fan των jrpgs και ήθελα να το δοκιμάσω...

Αν και το Metaphor Refantazio είναι το επόμενο παιχνίδι που θα παίξω και δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα, υποθέτω το time management είναι όπως στα Persona.

Δεν είναι real time limit δηλαδή, αλλά ingame. Πρέπει για παράδειγμα σε ένα ingame μήνα να ολοκληρώσεις ένα main quest. Από εκεί και πέρα πάλι με το πάσο σου τα παίζεις, απλά ο τρόπος που επιλέγεις να περάσεις την κάθε ημέρα μετράει.

[gtsoui]

57 λεπτά πριν, chrisde είπε

Πωωωωωω με μαμησες τώρα... Τα σιχαίνομαι αυτά, είναι σε φάση Lightning Returns δηλαδή. Δεν μπορώ τα time management θέλω να παίζω με το πάσο μου και να κάνω ό,τι γουστάρω και όποτε γουστάρω. Υποθέτω ότι το συγκεκριμένο δεν είναι για μένα εν τέλει παρ'οτι fan των jrpgs και ήθελα να το δοκιμάσω...

Σε πολλές περιπτώσεις είναι αρκετά γενναιόδωρη η διορία αυτή. Για παράδειγμα, προς το τέλος του παιχνιδιού έχεις διορια ενός μήνα in game. Όπως είπα, δεν κάνεις περιήγηση στον κόσμο του παιχνιδιού. Σε πολλές περιπτώσεις δηλαδή εγώ προσωπικά είχα και κάβα ημέρες. Βέβαια, αν έχεις αμελήσει να ανεβάσεις rank τον δεσμό σου με κάποιους χαρακτήρες, η βγαίνεις από τα dungeons και επιστρέφεις στην πόλη για να γεμίσεις mana ( που περνάει ο χρόνος) τότε ναι, θα προλάβεις την διορια μεν, αλλά όχι να κάνεις κάποια άλλα πράγματα. Επι της ουσίας δηλαδή, δεν τίθεται θέμα το αν θα προλάβεις την διορια η όχι, αλλά το αν θα προλάβεις να κάνεις τα υπόλοιπα. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι τόσο τραγικό όπως το φαντάζεσαι, κάθε άλλο. Προχωρα άφοβα.

[chrisde]

Ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις. Προφανώς και ο χρόνος είναι In game, όπως και στο Lightning Returns δηλαδή όπου και εκεί η διορία ήταν γεναιόδωρη απ' ότι κατάλαβα (δεν κάθησα μέχρι τέλος να το διαπιστώσω, ξενέρωσα και δεν ξανασχολήθηκα είμαι ψυχαναγκαστικός με αυτά τα θέματα, με αγχώνουν, αρκετό time management κάνω in real life, δεν μου χρειάζεται και στο gaming όπου υποτίθεται χαλαρώνω). Απλά these shit is not for me, όπως και το "κοινωνικό content" με τις σχέσεις των χαρακτήρων μεταξύ τους που με ξενέρωσε από το Persona 5 που προσπάθησα επίσης ανεπιτυχώς να παίξω (καλά εκεί βοήθησε και το modern teen high school setting). Είχα μια ελπίδα ότι το Refantazio θα διέφερε και θα ήταν πιο παραδοσιακό σε στυλ Final Fantasy. Anyway έτσι πάνε αυτά, δεν είναι όλα τα παιχνίδια για όλους.

[Brazhlias]

14 ώρες πριν, gtsoui είπε

Μετά από περίπου 80 ώρες τερματίστηκε το Metaphor Refantazio στο series x. Είναι ίσως το καλύτερο jrpg/turn based παιχνιδι που έχω παίξει ποτέ μου. Βασικά, πιστεύω ότι η γνώση μου της ελληνικής γλώσσας δεν μου επιτρέπει να πλεξω το εγκώμιο του καταλλήλως, δεν μπορώ να σκεφτώ τους κατάλληλους υπερθετικους χαρακτηρισμούς για το παιχνίδι.

Καταρχήν, σχετικά με τον τεχνικό τομέα, εμένα τα γραφικά του μου άρεσαν πολύ αλλά φυσικά δεν διεκδικούν δάφνες. Αν θυμάμαι καλά, δεν είχα καν επιλογή στο series x να διαλέξω μεταξύ performance και quality. Σε κάθε περίπτωση, η απόδοση του μου φάνηκε μια χαρά, αλλα βέβαια έχω τηλεόραση με vrr, όσο ρόλο παίζει αυτό.

Το σενάριο επίσης μου άρεσε πολύ αλλά δεν θέλω να σταθώ εκεί καθόλου, όπως έχω πει, δεν δίνω ιδιαίτερη.βαση σε αυτό το κομμάτι. Οπότε πάω κατευθείαν στο gameplay που είναι και το ζουμί του παιχνιδιού.

Πριν το κάνω αυτό όμως, θεωρώ ότι πρέπει να προειδοποιήσω όποιον ενδιαφέρεται για το παιχνίδι, ότι έχει πάρα πολλούς διαλόγους. Όποιος δηλαδή δεν αντέχει τα πολλά cutscenes και τις συνομιλίες και αδημονει να ξεκινήσει η δράση, ενδεχομένως να αποθαρρυνθει.

Επίσης, υποπτεύομαι ότι αρκετά από τα στοιχεία του Metaphor ( πχ το combat σύστημα η το κοινωνικό κομμάτι) προσομοιάζουν αυτό των Persona, αλλά δεν είμαι βέβαιος καθώς δεν έχω ασχοληθεί ακόμα με τα συγκεκριμένα.

Ως combat σύστημα, είναι ένα κλασικό turn based παιχνίδι όπου ελέγχεις ένα group τεσσάρων χαρακτήρων. Το μέγεθος του γκρουπ, με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς για ένα διάστημα χειρίζεσαι μόνο τρεις και προερχόμενος από αλλά παιχνίδια, νόμιζα ότι αυτός θα ήταν και ο μέγιστος αριθμός του ενεργού party.

Ξεκινώντας από την δράση του παιχνιδιού, αυτή λαμβάνει χώρα εξ ολοκλήρου σε σεταρισμενες περιοχές, τα λεγόμενα dungeons. Το παιχνίδι δεν έχει random encounters, αλλά οι εχθροί του παιχνιδιού είναι διάσπαρτοι στο λεγόμενο overworld, δηλαδή το κομμάτι της περιήγησης ενός dungeon έξω από την turn based μάχη.Σε αυτή τη φάση, η περιήγηση στον κόσμο είναι σαν ένα κανονικό third person παιχνίδι και μπορείς με το πάτημα ενός κουμπιού να ξεκινήσεις μάχη με κάποιο εχθρό όταν φτάσεις κοντά του. Ιδανικά όμως, θα πρέπει να του επιτεθείς (σαν ένα action παιχνίδι) για να τον κάνεις stun πρώτα, ώστε να χάσει μια turn.Το class του κεντρικού χαρακτήρα επηρεάζει την ευκολία με την οποία κανείς stun τους εχθρούς. 

Τα classes που έχεις διαθέσιμα στο Metaphor είναι πάρα πολλά και ονομάζονται archetypes με μέγιστο όριο το 20 lvl. Μόλις φτάσεις σε αυτό το σημείο, μπορείς να αναβαθμίσεις το class σου η αν θες σε οποιαδήποτε στιγμή να μάθεις κάποιο άλλο. Περιορισμός δεν υπάρχει και μπορείς να αλλάζεις μεταξύ των classes που έχεις όποτε θες εκτός μάχης. Μάλιστα, σου δίνεται η δυνατότητα να κληρονομήσει το κάθε σου archetype οποιοδήποτε skill κάποιου που ήδη έχεις. Οι επιλογές είναι πραγματικά πάρα μα πάρα πολλές. 

Εδώ να πω ότι το παιχνίδι κατά την άποψη μου - και λόγω όσων περιέγραψα παραπάνω - δεν έχει replayability. Δεν είναι δηλαδή σαν ένα crpg όπου θα ξεκινήσεις από την αρχή και θα αναθέσεις διαφορετικά classes στους χαρακτήρες σου. Εγώ προσωπικά, κατά το τέλος του παιχνιδιού, ο κάθε σύντροφος μου είχε μάθει περίπου 5-7 διαφορετικά archetypes. Θεωρητικά - και με λίγο παραπάνω farming- θα μπορούσαν να είχαν και παραπάνω.

Πέρα από αυτά που είπα, οι μάχες αυτές καθαυτές είναι στο γνώριμο στυλ των rurn based παιχνιδιών, όπου χτυπώντας έναν εχθρό με επιθέσεις στις οποίες είναι ευάλωτοι, παίρνεις επιπλέον turns για να παίξεις.

Ένα άλλο στοιχείο που μου άρεσε πολύ, είναι ότι θα χρειαστεί να κάνεις διαχείριση των πόρων σου και ειδικά του mana. Και αυτό γιατί, δεν αναπληρώνεται από μόνο του, πέρα από την χρήση φίλτρων, τα οποία όμως ειναι σχετικά δυσεύρετα η φεύγοντας τελείως από το dungeon ( χάνοντας όμως μια μέρα, κάτι που θα εξηγήσω παρακάτω).

Ο κόσμος του Metaphor είναι γραμμικός και οι πόλεις που επισκέπτεσαι είναι ο μοναδικός χώρος όπου κινείσαι ελεύθερα ( πέραν των dungeons) και λαμβάνοντας μια δευτερεύουσα αποστολή η το main quest, μεταφέρεσαι στην αντίστοιχη περιοχή. Δεν υπάρχει η έννοια της περιήγησης στον κόσμο του δηλαδή, από και προς μια περιοχή.

Ένα άλλο στοιχείο που χρήζει προσοχής είναι ότι σχεδόν όλα τα main quests έχουν διορια. Αυτο σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνεις σωστή κατανομή του χρόνου που σου απομένει μέχρι την λήξη της, ώστε να είσαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για το quest αυτό. 

Εδώ λοιπόν λαμβάνει χώρα και το κοινωνικό περιεχόμενο του παιχνιδιού, κυρίως μεταξύ των χαρακτήρων που έχεις στο group σου η και μεταξύ npcs. Δεν είναι περίπλοκο, αλλά η καλυτέρευση των σχέσεων σου μεταξύ των χαρακτήρων είναι πολύ σημαντική, καθώς τα bonus που λαμβάνεις είναι μέγιστης σημασίας. Όλες οι δραστηριότητες αυτές έχουν ως αποτέλεσμα να προχωράει η μέρα στο παιχνίδι ( δεν έχει δηλαδή εναλλαγή μέρας - νύχτας σε πραγματικό χρόνο). Θα πρέπει λοιπόν να κάνεις σωστή κατανομή και επιλογή των δραστηριοτήτων σου. 

Από άποψη δυσκολίας, την βρήκα όσο πρέπει. Υπάρχουν κάποιες μάχες που είναι δύσκολες αλλά πραγματικά, απέχουν 1-2 αλλαγές σε skills η classes για να τις μετατρέψεις σε βατες.

Θα μπορούσα πραγματικά να μιλήσω για ένα σωρό άλλα πράγματα και σίγουρα έχω παραλείψει πολλά, αλλά δε θέλω να μακρυγορησω ακόμα περισσότερο! Πιστεύω πως δεν νοείται οπαδός τέτοιων παιχνιδιών που να μην αγοράσει το παιχνίδι, όπως είπα και στην εισαγωγή μου είναι εκπληκτικό και λαμβάνει δικαίως τον τίτλο του καλύτερου παιχνιδιού της χρονιάς για μένα. 
 

Εφόσον σου άρεσε τοσο πολύ, εννοείται πως πρέπει να δεις και το Pesrona 5 (ιδανικά το Royal). Θα σου πρότεινα οχι άμεσα, διοτι προσωπικά με κουραζουν τα παιχνίδια τόσων ωρων και δεν μπορώ να τα παίζω το ενα μετά το αλλο. Απο την άλλη, ειναι και θέμα του καθε ανθρώπου.

Θεωρώ πως το Persona 5, ειναι έστω και οριακα, καλύτερο στο κομματι της πλοκης και της ιστοριας του. Κατα καποιο τρόπο "δενει" στο μυαλό μου πολυ ωραια το gameplay του με την ιστορία. Απο εκει και περα, ειναι θεμα αισθητικής. Κάποιους τους χαλάει το οτι διαδραματιζεται σε σχολικο περιβάλλον για παράδειγμα.

Κατα τα άλλα μοιάζουν πάρα πολύ. Στις πρώτες ώρες του Metaphor, εκανα συνεχως συγκρίσεις με το Persona. Όσο το παιχνίδι  προχωρούσε αυτο συνέβαινε ολο και λιγότερο. Δεν μπορώ να πω πως το βελτίωσαν, διοτι στο μυαλό μου το Persona 5 είναι τέλειο, ομως θα πω πως κρατώντας την ιδια συνταγή εκαναν αρκετές διαφοροποιήσεις τελικά.

[Mitroglou7]

3 ώρες πριν, chrisde είπε

Ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις. Προφανώς και ο χρόνος είναι In game, όπως και στο Lightning Returns δηλαδή όπου και εκεί η διορία ήταν γεναιόδωρη απ' ότι κατάλαβα (δεν κάθησα μέχρι τέλος να το διαπιστώσω, ξενέρωσα και δεν ξανασχολήθηκα είμαι ψυχαναγκαστικός με αυτά τα θέματα, με αγχώνουν, αρκετό time management κάνω in real life, δεν μου χρειάζεται και στο gaming όπου υποτίθεται χαλαρώνω). Απλά these shit is not for me, όπως και το "κοινωνικό content" με τις σχέσεις των χαρακτήρων μεταξύ τους που με ξενέρωσε από το Persona 5 που προσπάθησα επίσης ανεπιτυχώς να παίξω (καλά εκεί βοήθησε και το modern teen high school setting). Είχα μια ελπίδα ότι το Refantazio θα διέφερε και θα ήταν πιο παραδοσιακό σε στυλ Final Fantasy. Anyway έτσι πάνε αυτά, δεν είναι όλα τα παιχνίδια για όλους.

Και γω ξενέρωσα με το Persona 5 αν και φανατικός των jrpg. Δοκίμασα όμως το Rephantazio σε demo και με τράβηξε αμέσως πάρα πολύ. Το setting ήταν φανταστικό. Κάνε μια δοκιμή το demo.

Και γω δε γουστάρω αυτές τις παπαριές με το κοινωνικό content αλλά μου άρεσε τόσο το demo που ψάχνω να βρω νεκρή περίοδο για να έχω χρόνο να το παίξω.

 

[Tifa_LockHeart]

Έχω παίξει και έχω τελειώσει πολλά παιχνίδια τελευταία στα πλαίσια του ξεκαθαρισματος. Απλώς επειδή ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος είπα να ξεκινήσω πρώτα από τα σίγουρα. Από παιχνίδια που έχουν ακούσει πολλές καλές κριτικές και θεωρούνται ότι είναι παιχνίδια που ΠΡΈΠΕΙ να τα παίξεις. Και έτσι έκανα. 

Μετά από 24 ώρες , εν έτη 2024 ασχολήθηκα για πρώτη φορά με το Prey.

Ναι ξέρω, τόσο καιρό το είχα στην κατοχή μου, το έβλεπα και έλεγα ότι πρέπει να το παίξω. Δεν ήμουν σε τέτοιο mood και δεν το έκανα. Καλά έκανα μπορώ να πω τώρα που το τελείωσα γιατί θέλει να αφιερωθείς και να βουτήξεις ολόκληρος μέσα στην ιστορία του. 

Με λίγα λόγια παραδόθηκα τελείως στο σύμπαν του και το απόλαυσα όσο περισσότερο μπορούσα παίζοντας το αργά και απολαυστικά . Φοβερή πλοκή, ωραίοι γραμμένοι χαρακτήρες έξυπνοι μηχανισμοί. Απολαυστικό και σου δίνει και τυράκι να παίξεις ξανά και ξανά μετά το τέλος του. 

Από την αφρόκρεμα θα έλεγα των παιχνιδιών εκεί έξω και έρχομαι και εγώ να επιβεβαιώσω με την σειρά μου τα λεγόμενα χιλιάδων παικτών, ότι είναι παιχνίδι που κάθε gamer που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να παίξει.

Σκηνικά και μουσική που κάθε λίγο σε αφήνουν άναυδο με μια εξέλιξη στην πλοκή που αποκλείεται να μην σε ταρακουνήσει. Άνετα στέκεται στο 2024 και θα παίζεται για πολλά ακόμα χρόνια. 

Η Bethesda στα καλύτερα της.

[RazielKvlt]

Dragon Quest 3 HD-2D.Ωραίο κλασσικό jrpg που δεν αξίζει σε καμία περίπτωση τα 50€ επειδή έφτιαξαν τα pixel hd,έριξαν ένα blur αλά octopath traveller και ένα 2D γιατί το 3D προφανώς χρειάζεται περισσότερη δουλειά.Είναι η κλασσική αρπαχτή του στυλ Shin Megami Tensei III.Δε χάνεις τίποτα απολύτως αν παίξεις το πρωτότυπο ή το με μόλις 9.99€ του play store.

[gtsoui]

Τέλος και για το φοβερό Neva στο nintendo switch.

Πρόκειται για ένα platform παιχνίδι με στοιχεία metroidvania από τους δημιουργούς του Gris ( το οποίο δεν έχω παίξει ακόμα).

Το παιχνίδι εξιστορεί το ταξίδι της βασικής μας πρωταγωνίστριας με την Neva, ένα πλάσμα που μοιάζει με λύκο, καθώς μάχονται την διαφθορά που έχει πλήξει την γη.

Δεν θα πω περισσότερα για την ιστορία, ούτε και την εισαγωγή του παιχνιδιού, διότι εκτός του ότι είναι spoiler, ο τερματισμός του ανατρέπει τα δεδομένα, σχετικά με το τι γίνεται ακριβώς στο παιχνίδι και την σειρά των γεγονότων. 
Όταν το ξεκίνησα, θεώρησα από τον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι, ότι θα έχει κάποια πολύ βασικά platform στοιχεία με έντονο το στοιχείο της διήγησης. Αλλά ενώ το δεύτερο ισχύει πολύ, όσο προχωρας στο παιχνίδι, εισάγονται και άλλοι μηχανισμοί ( μάχης, παζλ κτλ).

Χωρίζεται σε 4 κεφάλαια, όπου το κάθε ένα είναι και μια εποχή του χρόνου, ξεκινώντας από το καλοκαίρι και φτάνοντας στην άνοιξη και με το πέρας της καθεμιάς, η Neva μεγαλώνει. Το γεγονός αυτό, έχει άμεσο αντίκτυπο στο gameplay.

Ενώ λοιπόν στην αρχή, η Neva απλά σε ακολουθεί και θα πρέπει να την προστατεύσεις, στα επόμενα κεφάλαια σε βοηθάει ενεργά στις μάχες, όπου μπορείς να την στέλνεις να επιτεθεί σε κάποιον εχθρό.

Σε γενικές γραμμές, τα στοιχεία της μάχης και του platform είναι σχετικά απλά. Με την βασική πρωταγωνίστρια έχεις απλή επίθεση με το σπαθί σου και φυσικά το dodge και το platform κομμάτι δεν έχει κάποιο πολύπλοκο μηχανισμό. Το δυνατό του σημείο θεωρώ είναι το σχεδιαστικό του κομμάτι, με αποκορύφωμα αυτό του χειμώνα, που το βρήκα εκπληκτικό, όπου συνδυάζεται η μάχη με το platform στοιχείο και τα puzzle κομμάτια με έναν πανέμορφο τρόπο.

Έχει πολύ όμορφα γραφικά όπως και μουσική και για μένα προσωπικά,  αρκετα έντονο συναίσθημα.

Το Neva κοστίζει 20 ευρώ και αν και μικρό σε διάρκεια, θεωρώ αξίζει μέχρι και το τελευταίο ευρώ.