Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[Brazhlias]

Στις 21/9/2024 στις 7:51 ΜΜ, gtsoui είπε

Τερματίστηκε το ανέλπιστα καλό Banishers: Ghosts of New Eden στο series x μετά από 61 ώρες περίπου.

Το παιχνίδι ξεκινάει στο χωριό της Νέας Εδέμ στην οποία καταφθάνει ο βασικός μας χαρακτήρας Red Mc Raith με την γυναίκα του, εξορκιστές φαντασμάτων και οι δύο,  ύστερα από την έκκληση ενός φίλου τους, προκειμένου να ξορκίσουν το φάντασμα μιας γυναίκας.

Η αποστολή αποτυγχάνει, με μοναδικό επιζώντα κατά τύχη, τον βασικό μας πρωταγωνιστή αλλά πολύ σύντομα συναντά το πνεύμα πλέον της γυναίκας του η οποία τον ακολουθεί σε όλο το παιχνίδι και μάλιστα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του gameplay του Banishers.

Το παιχνίδι είναι κάτι μεταξύ ανοιχτού κόσμου και γραμμικού, υπό την έννοια ότι δεν έχει τα αχανή περιβάλλοντα να περιηγηθεις, χωρίς όμως να λείπει το στοιχείο της εξερεύνησης. 

Η βασική του ιστορία αλλά και οι δευτερεύουσες αποστολές, πραγματεύονται αποκλειστικά την εξιχνίαση υποθέσεων σχετικά με πνεύματα. Κατά την περιήγηση στον κόσμο του παιχνιδιού λοιπον, θα βρεις σε διάφορους οικισμούς, ανθρώπους οι οποίοι στοιχειωνονται από πνεύματα. Στο τέλος κάθε υπόθεσης θα κληθεις είτε να ξορκίσεις το φάντασμα είτε να σκοτώσεις τον στοιχειωμένο άνθρωπο. Το τι θα κάνεις έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς από πολύ νωρίς στο παιχνίδι θα πρέπει να λάβεις μια απόφαση η οποία θα κατευθύνει και τις πράξεις σου αργότερα. 

Οι ιστορίες των διαφόρων αποστολών είναι πολύ ωραίες και σχεδόν κανένας από τους ανθρώπους που θα συναντήσεις δεν είναι εντελώς αθώος. Για παράδειγμα, σε μια από τις αποστολές συναντάς μια γυναίκα που στοιχειώνεται από το πνεύμα του άντρα της τον οποίο δολοφόνησε, επειδή την κακοποιούσε. 

Το gameplay του χωρίζεται στην εξερεύνηση, τις μάχες και την εξιχνίαση υποθέσεων μέσω κυρίως το side αποστολών. 

Οι διάφορες περιοχές στο Banishers δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες σε μέγεθος και η περιήγηση σε αυτές είναι σχετικά εύκολη υπόθεση, αλλά ο κόσμος του γενικά είναι αρκετά μεγάλος, κάτι που γίνεται ακόμα πιο εμφανές, καθώς ναι μεν μπορείς να κάνεις fast travel μεταξύ περιοχών μέσω των camps που βρίσκεις, αλλά δεν έχεις επιλογή να τηλεμεταφερθεις με κάποιο τρόπο από οποιοδήποτε άλλο σημείο. Αυτό το βρήκα στα αρνητικά του παιχνιδιού, καθώς μπορεί να κάνει την εξερεύνηση λίγο κουραστική. Κατά τ'αλλα, υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες να κάνεις, οι οποίες όμως δεν είναι πολλές και μάλιστα επαναλαμβάνονται σε ολόκληρο το παιχνίδι. Να ανοίξεις κάποια κλειδωμένα σεντούκια, να καθαρίσεις μια φωλιά πνευμάτων και καναδυο ακόμα. 

Το σύστημα μάχης είναι σχετικά απλό, όπως έχει συνηθίσει κάποιος παίζοντας action rpgs. Light και heavy επιθέσεις με το σπαθί σου αλλά και χρήση τουφεκιού που βρίσκεις λίγο αργότερα στο παιχνίδι. Επίσης, κατά την διάρκεια των μαχών αλλά και της εξερεύνησης έχεις και την βοήθεια και του πνεύματος της γυναίκας σου, είτε μέσω passive skills είτε λαμβάνοντας εξ ολοκλήρου τον έλεγχο της. Μπορείς δηλαδή να εναλασσεις τον χαρακτήρα που παίζεις κατά βούληση. Ειδικά κατά την εξερεύνηση, η χρήση του φαντάσματος είναι απολύτως απαραίτητη, καθώς μπορεί να κάνει πραγματα που ο βασικός χαρακτήρας δεν μπορει, όπως το να βρει κάποια μυστικά περάσματα κτλ.

Το σύστημα εξοπλισμού είναι αρκετά εκτενές, καθώς μπορείς να εξοπλίσεις τον χαρακτήρα σου με πολλά διαφορετικά αντικείμενα τα οποία βρίσκεις είτε στον κόσμο του παιχνιδιού είτε μέσω των αποστολών. Επίσης, όλα τα αντικείμενα σου αναβαθμίζονται μέσω υλικών που μαζεύεις κατά την εξερεύνηση.

Φυσικά, δεν μπορεί να λείπει σε ένα τέτοιο παιχνίδι και το skill tree σε κάθε lvl up και τα skills που διαλέγεις χωρίζονται μεταξύ αυτών του κεντρικού χαρακτήρα και αυτών του πνεύματος και πολλά εκ των οποίων έχουν συνδυαστικό χαρακτήρα. 

Οι εχθροί του παιχνιδιού δεν είναι πολλοί σε αριθμό και δεν έχουν μεγάλη ποικιλία. Αντιμετωπίζεις κυρίως πνεύματα τα οποία σου επιτίθενται είτε στην κανονική τους μορφή, είτε καταλαμβάνοντας τα σώματα νεκρών ζώων και ανθρώπων. 
Τέλος, από τεχνικής άποψης, προσωπικά μου άρεσε πολύ, χωρίς φυσικά να είναι κάτι το ιδιαίτερο. 

Αυτά λοιπόν για το Banishers: Ghosts of New Eden. Είναι ένα AA παιχνίδι με ότι συνεπάγεται αυτό ( πχ οι κινήσεις του χαρακτήρα παραπέμπουν σε σχετικά μικρή παραγωγή) και θεωρούσα πολλά τα 60 ευρώ που κοστίζει. Προσωπικά, το αγόρασα σε έκπτωση κοντά στα 40, τιμή πιο αντιπροσωπευτική και σε κάθε περίπτωση με εξέπληξε ευχάριστα. 

Πάλι καλά που σε διάβασα αδερφέ μου, γιατί κι εγώ είχα μια σχετικά καλή άποψη για το παιχνίδι και βλέποντας ένα review από ελληνικό κανάλι στο YouTube, το είχαν βγάλει σκουπίδι.

Εντάξει προφανώς δεν μιλάμε για αριστούργημα, αλλά κάπου είχα αρχίσει να αμφισβητώ την κριτική μου ικανότητα.

[Lakou]

3 ώρες πριν, Brazhlias είπε

Πάλι καλά που σε διάβασα αδερφέ μου, γιατί κι εγώ είχα μια σχετικά καλή άποψη για το παιχνίδι και βλέποντας ένα review από ελληνικό κανάλι στο YouTube, το είχαν βγάλει σκουπίδι.

Εντάξει προφανώς δεν μιλάμε για αριστούργημα, αλλά κάπου είχα αρχίσει να αμφισβητώ την κριτική μου ικανότητα.

Εγώ θα έλεγα ότι είναι  ένα πολύ καλό παιχνίδι με πολύ καλή και δομημένη ιστορία και χαλάρω gameplay που σε αφήνει να απολαύσεις την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που σου προσφέρει… εγώ πάντως το απόλαυσα ήταν ότι έπρεπε μετά από τα κατάσυρροή souls games που πλέον λόγω ηλικίας έχουν αρχίσει να με πονάνε τα χέρια μου😀

[ParafronGR]

Στις 16/9/2024 στις 3:51 ΜΜ, BlueBlade είπε

Κοίτα τόσο λίγη προσπάθεια δεν ξέρω αν θα το έλεγα. Σαν παραγωγή το Ghost of Tsushima είναι εκπληκτικό και το θεωρώ έτη φωτός ανώτερο από κάθε παιχνίδι της Ubisoft.

Απλά πέφτει σε αυτήν την λούπα του Gameplay με σκοπό να "τραβήξουν" τις ώρες παιχνιδιού χωρίς κανέναν λόγο με αποτέλεσμα να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά.

Στο τρίτο (και τελευταίο) κομμάτι του Map ειδικά, δεν έψαξα τίποτα. Πήγα καρφί στις βασικές αποστολές γιατί δεν άντεχα άλλο. 

δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ GoT & Ubisoft, η αναφορά μου ήταν ξεκάθαρα και μόνο για το στυλ των αποστολών και τό πόσο χαώδης είναι ο χάρτης με αποστολές/side missions/collectibles κτλ. 

Μου βγάζει το ίδιο ακριβώς πράγμα που μου έβγαζαν και τα AC Origins/Odyssey - ενώ ξεκινούσαν κι εκείνα πολύ δυνατά, μετά σου έβγαζε τον τεράστιο χάρτη με τα άπειρα πράγματα να κανεις που ήταν να σου έλεγε, "ξεκίνα να βαράς εργατοώρες" . Έχω ένα φίλο που έχει κάνει platinum αυτά και το Valhalla και βλέπω στα stats ότι έχει 400+ ώρες στο κάθενα και απορώ πραγματικά πώς το έκανε. 

[Tifa_LockHeart]

Στις 23/9/2024 στις 8:25 ΜΜ, Lakou είπε

Εγώ θα έλεγα ότι είναι  ένα πολύ καλό παιχνίδι με πολύ καλή και δομημένη ιστορία και χαλάρω gameplay που σε αφήνει να απολαύσεις την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που σου προσφέρει… εγώ πάντως το απόλαυσα ήταν ότι έπρεπε μετά από τα κατάσυρροή souls games που πλέον λόγω ηλικίας έχουν αρχίσει να με πονάνε τα χέρια μου😀

Αυτό το παιχνίδι ίσως οποίος το παίζει βρίσκει κάτι διαφορετικό. Έχω διαβάσει λογής λογής κριτικές. Αλλά μάλλον μια δοκιμή θα με πείσει...

[gtsoui]

Τερματίστηκε" το Edge of Sanity στο switch. Το γράφω ετσι διότι δεν το τερμάτισα ακριβώς αλλά έφτασα πολύ κοντά. Ο λόγος ήταν ότι το παιχνίδι κρασαρει αρκετά συχνά, ειδικά στο τέλος των αποστολών, με αποτέλεσμα να πρέπει να τις επαναλαμβάνεις. Μετά από πολλοστή φορά που έγινε, δεν άντεξα. 

Πρόκειται για μια νέα κυκλοφορία, ενός είδους με το οποίο δεν έχω ιδιαίτερη οικειότητα. Θα το πω survival/base management. Το gameplay του είναι παρόμοιο παιχνιδιών όπως το This War of Mine, αλλά υπερφυσικού χαρακτήρα, εμπνευσμένο από τη μυθολογία του Lovecraft. 

Διαδραματίζεται στην Αλάσκα κατά την δεκαετία του 1960 και βασικός σου σκοπός είναι να καταφέρεις να επιβιώσεις και εντέλει να δραπετεύσεις από την περιοχή, εξερευνώντας παράλληλα τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην βάση ερευνών ονόματι PRISM.

Σε κάθε περιοχή λοιπόν που στήνεις την πρόχειρη βάση σου θα πρέπει να μαζέψεις ένα συγκεκριμένο αριθμό πόρων, ώστε να μπορέσεις να μετακινηθείς, ενώ παράλληλα φροντίζεις για την επιβίωση όλων των χαρακτήρων που βρίσκεις στο παιχνίδι. 

Βασικά χωρίζεται σε δύο διαφορετικά κομμάτια το gameplay, σε αυτό της διαχείρισης της βάσης και σε αυτό της εξερεύνησης. 

Όλοι οι επιζώντες που βρίσκεις, έχουν μια συγκεκριμένη ειδικότητα και τους αναθέτεις διάφορες δουλειές και ρόλους. Κάποιος φτιάχνει φαγητό η πόσιμο νερό, κάποιος άλλος κόβει ξύλα κτλ. Όλα αυτά τα πρόχειρα καταλύματα μπορούν να αναβαθμιστούν ώστε να δίνουν περισσότερα υλικά, κάτι απολύτως απαραίτητο, καθως αυξάνοντας τον αριθμό των κατοίκων της βάσης σου, αυξάνονται και οι απαιτήσεις σε φαγητό και νερο. 

Κατά την διάρκεια των αποστολών, όπου μεταβαίνεις μέσω του χάρτη σου σε διάφορες περιοχές, ο σκοπός σου δεν αλλάζει επί της ουσίας. Και πάλι ο στόχος σου είναι η εξεύρεση επιπλέον υλικών, με την διαφορά ότι θα χρειαστεί να αντιμετωπίζεις και τους τερατωδεις εχθρούς του παιχνιδιου. 

Η συντριπτική πλειοψηφία των εχθρών, μπορούν να εξουδετερωθούν, αλλά υπάρχουν στιγμές που θα χρειαστεί να τους αποφύγεις απλά η να κρυφτείς η ακόμα να χρησιμοποιήσεις κάποια παγιδα. Η προσέγγιση που θα ακολουθήσεις στην αντιμετώπιση των αντιπαλων έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς τα υλικά που διαθέτεις είναι περιορισμένα και όλα έχουν αριθμο χρήσεων. Μαχαίρια, τσεκούρια, πέτρες και βόμβες μολότωφ είναι μόνο κάποια από τα όπλα που διαθέτεις και θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ. 

Το σημείο που δεν μου έκανε πολύ καλή εντύπωση είναι ότι η αυξανόμενη δυσκολία του, δεν έχει κάποιο άμεσο αντίκτυπο. Όσο προχωρας δηλαδή στο παιχνίδι, οι περιοχές αλλάζουν δυσκολία, από easy σε medium κ.ο.κ. Η δυσκολία αυτή, αφορά κυρίως νέους και πιο ισχυρούς εχθρούς, τους οποίους όμως δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσεις. Αν δεν μπορείς να τους αποφύγεις, μπορείς πολύ απλά να γυρίσεις πίσω στη βάση σου κρατώντας φυσικά όλα τα υλικά που εντωμεταξυ έχεις βρει. Με λίγα λόγια, προκειμένου να μην ρισκάρεις το θάνατο σου, μπορείς να ολοκληρώνεις μια περιοχή κατά το 1/3 πχ. Το παιχνίδι δεν σε τιμωρεί με κάποιο τρόπο, απλά θα χρειαστεί να πας σε περισσότερες αποστολές προκειμένου να βρεις το σύνολο των υλικών που χρειάζεσαι για να προχωρήσεις την ιστορία. 

Άλλο ένα αρνητικό σημείο είναι ότι οι περιοχές για εξερεύνηση είναι μόνο τριών διαφορετικών ειδων.. Ορυχείο, δάσος και η βάση ερευνών ανακυκλώνονται ως περιβάλλοντα καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, τουλάχιστον μέχρι το προχωρημένο σημείο που έφτασα εγώ. 

Έχει όμορφα γραφικά και σκοτεινή ατμόσφαιρα αλλά θεωρώ απαράδεκτο να βγαίνει παιχνίδι με τέτοιο σοβαρό πρόβλημα με τόσο συχνά crashes που καταστρέφουν την εμπειρία. Όσο έπαιξα το απόλαυσα αρκετά αλλά φυσικά δεν μπορώ να το συστήσω σε κανέναν (τουλάχιστον την έκδοση για switch), τουλάχιστον μέχρι να βγει κάποιο patch. 

[RazielKvlt]

The legend of Zelda echoes of wisdom.Πάρα πολύ καλό.10/10.

[SergioX]

Με λένε Σέργιο,ειμαι 46 χρονών,παίζω απο ps1 εποχές και τολμώ να παραδεχτώ οτι τερμάτισα χτές για πρώτη φορά το The last of us!

Ξερω ξέρω,απαράδεκτος,αδικαιολόγητος κτλ...

Πολυ ωραίο παιχνίδι παντως,σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα...

[RazielKvlt]

Τελείωσα και το FFXIII-2 που το είχα παρατήσει στη μέση για το τελευταίο Zelda.Στα ίδια επίπεδα με το πρώτο παιχνίδι.Αδιάφορο και βαρετό.Προσπαθείς να αλλάξεις την ιστορία και πηδάς από portal σε portal πότε στο παρελθόν πότε στο μέλλον κάνοντας τα ακόμα πιο μπάχαλο από ότι ήταν.Απίστευτη προχειρότητα στο σενάριο.Ούτε καν τρίτο μέλος στο πάρτι δεν είχαν την όρεξη να βάλουν.Τη θέση παίρνει ένα τέρας από τα πολλά που μπορείς να "πιάσεις" αλά Πόκεμον.Έχει όμως ένα πολύ θετικό.Είναι απίστευτα εύκολο και μπορείς να το βγάλεις σε είκοσι κάτι ώρες.Θεωρώ πως η τριλογία του XIII είναι μόνο για κάποιον που θέλει να έχει τελειώσει όλα τα Final Fantasy.Δεν βρίσκω άλλο λόγο να τα παίξει κάποιος.Μου μένει ακόμα το Lightning Returns μήπως και μου αλλάξει άποψη.Αν και δε νομίζω.

[chrisde]

Στις 30/9/2024 στις 2:17 ΜΜ, RazielKvlt είπε

Τελείωσα και το FFXIII-2 που το είχα παρατήσει στη μέση για το τελευταίο Zelda.Στα ίδια επίπεδα με το πρώτο παιχνίδι.Αδιάφορο και βαρετό.Προσπαθείς να αλλάξεις την ιστορία και πηδάς από portal σε portal πότε στο παρελθόν πότε στο μέλλον κάνοντας τα ακόμα πιο μπάχαλο από ότι ήταν.Απίστευτη προχειρότητα στο σενάριο.Ούτε καν τρίτο μέλος στο πάρτι δεν είχαν την όρεξη να βάλουν.Τη θέση παίρνει ένα τέρας από τα πολλά που μπορείς να "πιάσεις" αλά Πόκεμον.Έχει όμως ένα πολύ θετικό.Είναι απίστευτα εύκολο και μπορείς να το βγάλεις σε είκοσι κάτι ώρες.Θεωρώ πως η τριλογία του XIII είναι μόνο για κάποιον που θέλει να έχει τελειώσει όλα τα Final Fantasy.Δεν βρίσκω άλλο λόγο να τα παίξει κάποιος.Μου μένει ακόμα το Lightning Returns μήπως και μου αλλάξει άποψη.Αν και δε νομίζω.

Το Lightning returns είναι μακράν το χειρότερο, το μοναδικό που δεν τελειωσα, δεν μπορώ αυτά τα ψυχαναγκαστικα με το χρόνο, θέλω μα πηγαίνω με το πάσο μου. Το δεύτερο μου άρεσε πιο πολύ από το πρώτο πάντως. 

[Tifa_LockHeart]

Γεια στην παρέα. Τελείωσα το Hogwarts Legacy στο ps5, σε 48 ώρες και επέλεξα το high performance mode. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις είχα κάποια drops όπως και σε κάποια cutscenes. Σε κάποιες εναλλαγές που έκανα στα ενδιάμεσα του παιχνιδιού από περιέργεια και μόνο το balanced mode ήταν αρκετά ενδιαφέρον η αναβάθμιση στην ανάλυση, αλλά να μου λείπει αυτό το χαμηλό frame rate, ειδικά με τις γρήγορες εναλλαγές σε μάχες. Το παιχνίδι είναι κουκλί, με αρκετές φορές να σε βάζει να χαζεύεις με ιδιαίτερη έμφαση στους κλειστούς χώρους και πιο πολύ θα έλεγα κατά την διάρκεια της ημέρας. Ωραία επίσης και η μουσική επένδυση,που έντυνε όμορφα την πρόοδο του παιχνιδιού.

 

Τώρα στα σημαντικά όμως. Βαρέθηκα στο μεγαλύτερο ποσοστό του παιχνιδιού με τις περισσότερες side quests και σε πράματα που έπρεπε να κάνεις, γιατί απλά κάποιος σκέφτηκε να τα βάλει και έπρεπε να τα δεις. Να πάω να πιάσω με την βαλίτσα ένα ζώο, να το τάισω και να το βουρτισω. Να πάρω το φτερό, να φτιάξω κάτι, να πάρω αυτό το κάτι να επιτεθώ σε συγκεκριμένα σημεία με κάτι και γιατί όλο αυτό??? Για να μπορώ να προχωρήσω στο main quest...  Κακό αυτό και επαναλαμβάνετε πολλές φορές. Δεν βρήκα το γιατί χαρακτήρες που συναντούσα να έχουν καλύτερα textures από τον main μου χαρακτήρα! Δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί επίσης οι εχθροί μου δεν είχαν ποικιλία. 

Δεν ξέρω επίσης αν το όλο σύστημα μάχης μου φάνηκε ενδιαφέρον μέχρι το μέσο περίπου που τα απέκτησα όλα τα spells και μετά πλέον βαρέθηκα το συνεχόμενο σπαμαρισμα και αναμονή του cooldown. Καλό σύστημα μάχης αλλά με έχασε πολύ γρήγορα. Το βαρέθηκα εύκολα. Θα το ήθελα πιο πολύπλοκο. 

Το σενάριο τώρα δεν με κράτησε καθόλου και δεν νομίζω να το θυμάμαι μετά από κανένα 6μηνο. Δεν έχω δει και πότε καμία ταινία Harry potter, παίζει το ρόλο του και αυτό. Πάντα έβλεπα κάποια στο Star και την άλλαζα μετά από κανένα 29λεπτο. Αυτή είναι και η επαφή μου με την σειρά. Το βρήκα φτηνό και το πήρα, οπότε με αφορμή ότι βγαίνει και δεύτερο κάποτε και το είχα στο ράφι είπα να το δοκιμάσω.

Σε ένα γενικό σχόλιο πάντως δεν θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα χαλιά παιχνίδι, ούτε ότι όμως ανακαλύπτει τον τροχό με το σύστημα μάχης του και με τους γρίφους του. Απλό casual για καθημερινή χαλάρωση, χωρίς πολλά πολλά. Ίσως θα κέρδιζε άνετα την αγάπη κάποιου που λατρεύει τις σύμπαν.

[thagkol]

Έχει πολλές αναφορές κυρίως στα βιβλία Harry Potter και λιγότερο στις ταινίες. Η κόρη μου που είναι φαν της σειράς και δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις σε gameplay έχει ξετρελαθεί

[ParafronGR]

Μόλις τελείωσα για 3η φορά το The Last Of Us Part 1. 

Καταρχάς, να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στη SONY που μας το έκανε δώρο και με έβγαλε από τη δύσκολη απόφαση να πετάξω 30€ και να το αγοράσω μτχ γιατί από τη μία το ήθελα, αλλά από την άλλη έλεγα "30€ για να ξαναπαίξω κάτι που έχω παίξει ήδη 2 φορές?" .

Τώρα στα του παιχνίδιου, ξεκινάμε με τη βασικότερη ερώτηση: ήθελε remake? Η απάντηση είναι και ναι και όχι. 

Δυστυχώς για το ίδιο το παιχνίδι, η Naughty Dog το έβγαλε προς το τέλος του κύκλου του PS3 και ήταν ένα από τα πολλά παιχνίδια που ενώ υπάρχουν στην κονσόλα, δεν αξίζει καν να το προσπαθήσεις να το παίξεις κυρίως λόγω των framedrop που είχε - αντίστοιχα, όπως άλλα παιχνίδια πχ GTA 4, RDR1 κτλ.Το Remaster στο PS4 ήταν πολύ καλό και τα σταθερά 60fps ήταν όαση, αλλά του άξιζε το remake γιατί πλέον, μπορεί να σταθεί καλύτερα στο μέλλον - χωρίς όμως να χρειάζεται κάτι παραπάνω. Η συγκεκριμένη έκδοση θα αξίζει μέχρι και το PS7. 

Επίσης, η απόφαση να του ξαναφτιάξουν "από την αρχή" και η δύναμη του PS5, έκαναν το παιχνίδι να μοιάζει ότι κυκλοφόρησε πιο κοντά στο PART 2 καθώς τόσο τα αναβαθμισμένα τοπία όσο και το UI το κάνουν χάρμα οφθαλμών.

Στον αντίποδα τώρα, κάτι στο οποίο δεν είδα βελτίωση είναι το AI και οι κινησεις των χαρακτήρων. Η Ellie είναι τελείως σπαστική καθώς βρίσκεται συνεχώς μπροστά μας, ο Joel κάνει κάτι κινήσεις λες και τον έχει πιάσει η μέση του (οκ, λογικό λόγω της ηλικίας και των όσων έχει περάσει)< αλλά αυτή η απότομη κίνηση που την διαφημίζουν κιόλας από την αρχή του παιχνίδιου (L + X) μοιάζει τελείως "off" για ένα παιχνίδι που υποτίθεται ότι το φτιάχνεις από την αρχή τώρα.

Γενικότερα, μοιάζει σα να βασίστηκαν στο Remaster και να είπαν, "οκ, θα πάρουμε το remaster και θα φτιάξουμε όλα τα assets από την αρχή και τέλος" - κάποια bugs όπως το ότι περίμενα 30 δεύτερα για να ξυπνήσει η Ellie και να πηδήξει στη σανίδα στο ξενοδοχείο ή όταν πάμε να βρούμε τον Tom, ήταν bug που υπήρχαν και στο remaster και κανονικά, θα έπρεπε να έχουν φτιαχτεί. Αλλά δεν είμαι dev για να ξέρω, υποθέσεις κάνω.

Τέλος, το κερασάκι στην τούρτα ειδικά για εμένα τον τεμπέλη που πλέον προτιμώ να απολαμβάνω την ιστορία και όχι να μου βγάινει η Παναγία aka το έπαιξα στο easy, είναι ότι δεν υπάρχουν τρόπαια δυσκολίας ούτε online και πλέον το Platinum είναι αντίστοιχης ευκολίας όπως τα Spiderman. Το μόνο αρνητικό είναι ότι έχουν βάλει το Left Behind (μαζί με όλα τα collectibles του) στην ίδια λίστα οπότε κάποιος πρέπει αναγκαστικά (όχι ότι δεν θα το έκανε έτσι κι αλλιώς) να παίξει και το DLC, ΑΛΛΑ, για να μας γλυκάνει η ND, έβαλε ρύθμιση στην "προσβασιμότητα" που κάνει όλα τα collectibles φανερά πχ τελείωσα το παιχνίδι με 80/100 collectibles αν και μου βγήκαν τα μάτια να βλέπω μπλε τους χαρακτήρες και ένα γκρι texture όλο το υπόλοιπο παιχνίδι.

10/10 με κλειστά μάτια! Αν κάποιος δεν το έχει παίξει, αξίζει φουλ στα 30€ - αλλιώς, στα 20€ είναι λουκούμι.

Επεξ/σία 3 Οκτωβρίου από ParafronGR

[gtsoui]

Τέλος και για το πάρα πολύ καλό Conscript στο ps5.

Πρόκειται για νέα κυκλοφορία, ενός action παιχνιδιού με στοιχεία survival αλά Resident Evil με οπτική από ψηλά. Τα τελευταία χρόνια έχω παίξει παρά πολύ καλά παιχνίδια παρόμοιου στυλ όπως το Lamentum και άλλα.

Στο παιχνίδι αναλαμβάνεις τον ρόλο ενός Γάλλου στρατιώτη κατά τον Α παγκόσμιο πόλεμο και η δράση του εκτυλίσσεται κυρίως σε χαρακώματα, σε υπόγειες σήραγγες και οχυρά. Αυτό το σκηνικό είναι και το κυρίαρχο - δε θα μπορούσε και διαφορετικά - οπότε μην περιμένει κανείς ποικιλία σε περιβάλλοντα.

Σε αντίθεση με ότι πίστευα στην αρχή, δεν έχει στοιχεία μεταφυσικού χαρακτήρα η horror, υπό την έννοια ότι δεν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέρατα κτλ. Αντίπαλοι σου είναι τα στρατεύματα των ναζί που έχουν καταλάβει το οχυρό. 

Η εξερεύνηση δεν διαφέρει από παιχνίδια παρόμοιου στυλ. Κατά την διάρκεια της θα χρειαστεί να λύσεις γρίφους υπό την έννοια της εύρεσης κλειδιών για να ανοίξεις μια πόρτα η μιας πενσας για να κόψεις ένα συρματόπλεγμα κτλ. Γενικά το παιχνίδι σου δίνει ένα γενικό objective κάθε φορά, αλλά χωρίς να δείχνει κάποια σήμανση ο χάρτης σου, πράγμα που σημαίνει ότι άμα δε δώσεις προσοχή στους λιγοστούς διαλόγους του παιχνιδιού, μπορεί να περιφέρεσαι άσκοπα για αρκετή ώρα. 

Εκτός φυσικά από την εύρεση σημαντικών αντικειμένων για την πρόοδο στην ιστορία, βρίσκεις και ένα σωρό αλλά όπως όπλα, όπως  περίστροφα διαφορετικών ειδων, καραμπίνες, τουφέκια, ακόμα και melee όπλα. Όπως είναι εύκολα κατανοητό, η χρήση των όπλων σου θα πρέπει να γίνεται με φειδώ, καθώς τα πυρομαχικά είναι περιορισμένα. Για τον λόγο αυτό, εγώ προσωπικά χρησιμοποιούσα όσο το δυνατόν περισσότερο τα melee όπλα, τα οποία έχουν επίσης συγκεκριμένο αριθμό χρήσεων.  Επίσης σημείο που αξίζει προσοχής, είναι ότι τα πυρομαχικά που μπορείς να φτιάξεις, δίνουν σφαίρες για διαφορετικά όπλα ανάλογα με το πώς θα συνδυάσεις τα κατάλληλα αντικείμενα. Άρα λοιπόν, θα πρέπει να κάνεις σωστή κατανομή των υλικών για να έχεις αρκετές σφαίρες για τα όπλα σου. 

Το όλο survival κομμάτι συμπληρώνεται από το αρκετά περιορισμένο inventory σου, το οποίο μπορεί μεν να αναβαθμιστεί για να χωράει περισσότερα πράγματα, αλλά ακόμα και έτσι, θα χρειαστεί πολλές φορές να πηγαινοέρχεσαι στα safe rooms του παιχνιδιού για να ξεστοκαρεις αντικείμενα. 

Όπως είπα στην αρχή, οι αντίπαλοι σου ως επί το πλείστον είναι στρατιώτες που δεν έχουν μεγάλη ποικιλία (πράγμα λογικό) και μάλιστα υπάρχει και ένα ήπιο ευτυχώς respawn σύστημα. 

Όπως φαίνεται και από τις λιγοστές φωτογραφίες που παραθέτω ( ξέχασα ότι το ps app τις σβήνει μετά από κάποιες μέρες), μην περιμένει κανείς τίποτα ιδιαίτερο στον τεχνικό τομέα. Pixel γραφικά, τα οποία είναι και από τα αγαπημένα μου.Το ακουστικό κομματι είναι επίσης πάρα πολύ καλό, ιδιαίτερα όταν αλλάζει ο ήχος ανάλογα με την επιφάνεια που περπατάς. 

Σε γενικές γραμμές δεν το βρήκα ιδιαίτερα δύσκολο και μάλιστα μπορείς στην αρχή να επιλέξεις τον τρόπο που θα σώνεις το παιχνίδι. Πάντως υπήρχαν στιγμές που πέθανα κάμποσες φορές, ακόμα και στην αρχή του παιχνιδιού. 

Αυτά τα λίγα λοιπόν για το Conscript. Έμεινα πάρα πολύ ευχαριστημένος και στην τιμή που διατίθεται πιστεύω ότι αξίζει να στηριχθεί από τον καθέναν, ειδικά αν ληφθει υπόψιν ότι φτιάχτηκε από ένα άτομο!
 

[thanasis00]

Τερμάτισα το Jedi Survivor χθες, mixed feelings έχω να πω. Σε XsX έπαιζε σούπερ στο performance mode, πολύ ωραίος κόσμος, όμορφα γραφικά, διασκεδαστικό σε μεγάλο βαθμό το traversal, αλλά με διάφορα θεματάκια (πχ σε αρκετές περιπτώσεις λόγω glitching/γραφικών έχανες το timed action, ή ήθελε πολύ συγκεκριμένη γωνία και timing για να φτάσεις κάπου), πολύ απολαυστικές οι μάχες. Λίγο ξενέρωτο το στόρι από ένα σημείο και μετά (όταν μαθαίνεις ποιος είναι το last boss, το παιχνίδι μπαίνει σε καλούπι και κάπως απλά περιμένεις να έρθει το τέλος). 

Πολύ κουραστικά ήταν τα micro bugs, το ότι κάποιες φορές πέθαινες από ένα φαινομενικά μικρό drop, ακόμα και αν έκανες jump τελευταία στιγμή, το οποίο κούραζε λίγο το traversal, γιατί έπρεπε να πας μόνο από τα αναγκαστικά μονοπάτια που είχαν σχεδιάσει. Το semi-open world, αν και καλύτερο από fallen order, νιώθω ότι δεν τραβάει πολύ, και το γεγονός ότι σε αναγκάζει να ξαναπας στα ίδια σημεία μετά (αφού έχεις αποκτήσει εργαλεία ή δυνάμεις), για μένα το έκανε ακόμα πιο κουραστικό. 

Θα ήθελα το επόμενο περισσότερο open world, με ελάχιστα ή καθόλου invisible walls, και με περισσότερα πράγματα να κάνεις στους άλλους πλανήτες. Το combat system αν έχεις παίξει sekiro/elden ring έμοιαζε αρκετά απλοϊκό, αλλά καταλαβαίνω ότι προορίζεται και για περισσότερο κόσμο. Ίσως ήθελε λίγο ακόμα variation στα bosses, και να έχουν λιγότερο idle time, ή να σε έπαιρνε περισσότερη ώρα να ολοκληρώσεις ένα attack πριν να μπορείς να κάνεις block ή roll.

Σε γενικές γραμμές πάντως οι 35 ώρες που με πήρε για λίγο πάνω από τα μισά achievements κύλησαν πολύ ευχάριστα, και μόνο με το gameplay σε κρατούσε αρκετά, και με τις δυνάμεις σου έδινε πολλούς διαφορετικούς τρόπους να κερδίσεις τους εχθρούς. Αρκετές φορές έκανα mind control και προσπαθούσα να δω ποιος αντίπαλος είναι πιο δυνατός να κερδίσει τους δικούς του, γενικά έβρισκες πράγματα να κάνεις διαφορετικά σε κάθε μάχη.

[gtsoui]

Τερματίστηκε το Trials of Mana στο series x μέσω gamepass μετά από περίπου 20 ώρες. Το είχα αρκετό καιρό στη λίστα μου και τώρα φυσικά ήταν ευκαιρία.

Πρόκειται για ένα action jrpg όπως.το αγαπημένο μου Tales of Arise.

Στην αρχή του παιχνιδιού επιλέγεις τον βασικό σου χαρακτήρα και άλλους δύο που θα τον συντροφεύσουν στην περιπέτεια του. Κατάλαβα ότι ο κάθε χαρακτήρας έχει διαφορετική περιοχή που ξεκινάει και ξεχωριστή ιστορία.

Το σύστημα μάχης του είναι action σε πραγματικό χρόνο όπου -οπως σε παρόμοια παιχνίδια- η AI αναλαμβάνει τον έλεγχο των άλλων δύο χαρακτήρων. Φυσικά, μπορείς κατά την διάρκεια των μαχών να αναλάβεις τον έλεγχο οποίου χαρακτήρα θες σε πραγματικό χρονο.
Οι μάχες δεν έχουν κάτι το εξαιρετικό, ούτε κάτι το πολυπλοκο. Απλές επιθέσεις οι οποίες εναλλάσσονται με τα skills που λαμβάνεις κατά την διάρκεια του παιχνιδιου. 

Κάθε φορά λοιπόν που παίρνεις ένα lvl, μπορείς να ανεβάσεις ένα από τα στοιχεία του χαρακτήρα σου και έπειτα από κάποιο σημείο λαμβάνεις και ένα skill. Κάποια από αυτά μάλιστα είναι κοινά, δηλαδή ένα skill που μαθαίνει κάποιος χαρακτήρας, μπορεί να το χρησιμοποιήσει κάποιος άλλος. Μετα από κάποια lvl και ύπο κάποιες συνθήκες, αναβαθμίζεις το class σου, κάτι το οποίο σε κάνει πιο δυνατό και σου δίνει πρόσβαση σε νέα skills. 

Η διάρθρωση του κόσμου του είναι πολύ γραμμική, όπως και τα μεμονωμένα επίπεδα του. Παρόμοιο με νεότερα παιχνίδια όπως το FF 16 η τα Tales, όπου σε κάθε επίπεδο υπάρχουν κάποιες διακλαδώσεις που οδηγούν σε αδιέξοδο και σε κάποιο θησαυρό. 

Εξίσου απλό είναι και το σύστημα εξοπλισμου, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των όπλων και πανοπλίας αποκτάται μέσω εμπόρων στις πόλεις που επισκέπτεσαι η εναλλακτικά μέσω μιας γλάστρας που σου δίνει τυχαία αντικείμενα κάθε φορά που βάζεις ένα σπορο.

Εγώ προσωπικά βρήκα δύο  αρνητικά στο παιχνίδι.

Το πρωτο αρνητικό έχει να κάνει με το lvl up και τα skills. Το συγκεκριμένο φαινόμενο το έχω συναντήσει σε πολλά παιχνίδια του είδους, όπου τα tier των skills είναι συνδεδεμένα είτε με την βασική του ιστορία ( πχ Stellar Blade) η εδώ όπου ξεκλειδώνουν όταν αλλάξεις class. Είχα αναθέσει δηλαδή όλα ,τα skills που μου άρεσαν η πίστευα ότι ταιριάζουν στον χαρακτήρα μου και κρατούσα κάβα μέχρι να ξεκλειδώσουν τα επόμενα. Σε κάποιο σημείο δηλαδή, είχα πάνω από 20 πόντους να αναθέσω καθώς περίμενα ποτέ θα αποκτήσω πρόσβαση στα επόμενα skills. Με λίγα λόγια, το lvl up έχασε λίγο την "μαγεία" του. Ίσως φταιω εγώ, γιατί ασυναίσθητα τα συγκρίνω με το αγαπημένο μου είδος των crpg, όπου εκεί, το lvl up το έβλεπα πάντα σαν καποιο πολύ σημαντικό γεγονός.

Το εταίρο αρνητικό στοιχείο είναι ο εξαιρετικά χαμηλός βαθμός δυσκολιας, καθώς δεν συνάντησα την παραμικρή πρόκληση ανεξαρτήτως περίστασης. Η αλήθεια είναι ότι πέθανα κάποιες φορές, κυρίως γιατί πιστεύω ότι αποχαυνωθηκα από την ευκολία του παιχνιδιού.

Σε γενικές γραμμές όμως, ευχαριστήθηκα πολύ το Trials of Mana και φυσικά θα αγοραστεί και το καινούριο Visions of Mana που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Για τον τεχνικό τομέα δεν έχω να πω κάτι, το παιχνίδι φαίνεται ότι πρόκειται για παλαιότερη κυκλοφορία.Αν κάποιος έχει gamepass και του αρέσουν τέτοια παιχνίδια, αξίζει να το δοκιμάσει.