Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[ParafronGR]

Μετά από 4 χρόνια και λόγω της επικειμενης κυκλοφορίας του remake (repop), τελείωσα το Lollipop Chainsaw και πραγματικά, το μόνο που έχω να πω είναι ότι είχα πάρα πολύ καιρό να διασκεδάσω με ένα παιχνίδι.

Μπορεί σαν παιχνίδι να μην ήταν κάτι "ουάου" ή να είχε κάτι πρωτότυπο, αλλά μόνο και μόνο το σενάριο και τα αστεία του άξιζαν μέχρι τέλους

Σίγουρα αγορά και το repop γιατί τα framedrops στο Xbox 360 έδιναν και έπαιρναν και όσο και να το κάνουμε , εκτός από τα 60fps, θά εχουμε και καλύτερα γραφικά στη Τζουλιέτ. 

PS. Το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει ίσως το καλύτερο achievement το οποίο θα σε κάνει να βάλει το profile σου ώς private για να μην φαίνεται στους άλλους :p 

[Tatofski64]

Cyberpunk 2077 Ultimate Edition PS5

Μετά από 60+ ώρες τελείωσα το base game, PL και έχω κάνει σχεδόν όλα τα side jobs.

Άφησα αρκετά gigs και κρυφές τοποθεσίες για αργότερα.

Έπαιξα σε performance mode 1440p.

Πραγματικά είναι από τα λίγα παιχνίδια που κόλλησα έτσι, περίμενα να γυρίσω σπίτι μετά από δουλειά να μπω και να λιώσω.

Απολαυστικό και πάρα πολύ εθιστικό gameplay, με άπειρες επιλογές στο combat/hacking.

Δυνατή ιστορία με ανατροπές, πολλές επιλογές για το πώς θα τελειώσει η ιστορία.

Άπειρα όπλα, σπαθιά, οχήματα, όπως επίσης επιλογές για hacking.

Τα έχουν πει και άλλοι καλύτερα από εμένα αλλά το προτείνω ανεπιφύλακτα!! 10+/10 από μένα.

Υ.Γ Απίστευτο replay ability.

Μακάρι να είχαμε κι άλλα expansions.

 

Επεξ/σία 17 Αυγούστου από Tatofski64

[gtsoui]

Μετά από περίπου 51 ώρες, τερματίστηκε το Black Myth Wukong στο ps5.

Δε νομίζω ότι το παιχνίδι χρειάζεται κάποια εισαγωγή, με δεδομένο τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί γύρω από το όνομα του.

Στην αρχή ακούγοντας ότι πρόκειται για ένα boss rush παιχνίδι και κάποια τεχνικά ζητήματα που είχαν επισημανθεί, είχα ενδοιασμούς στο να το αγοράσω, παρόλο που μου άρεσαν όσα είχα δει τα προηγούμενα χρόνια για το συγκεκριμένο. 

Να σημειώσω εδώ βέβαια, ότι το πρώτο κεφάλαιο του παιχνιδιού είναι αρκετά παραπλανητικό για το τι παιχνίδι είναι ακριβώς, καθώς όντως προσομοιάζει ένα boss rush τίτλο, με ελάχιστους και πολύ ευκολους εχθρούς μεταξύ των bosses, πολύ linear και σχεδόν καθόλου το στοιχείο της εξερεύνησης και -κακα τα ψεμματα- τίποτα το αξιο αναφοράς ή κατι που να ξεχωριζει πέρα του τεχνικού τομέα. 

Από το 2ο κεφάλαιο όμως και έπειτα το παιχνίδι ανοίγει πολύ, με πολύ περισσότερη δυνατότητα εξερεύνησης και γενικά πολύ πιο γεμάτο κόσμο.Η αλήθεια είναι ότι όσο προχωρούσα, τόσο περισσότερο μου άρεσε. 

Καταρχήν, ο τεχνικός τομέας του είναι άψογος και παίρνει τα σκήπτρα του παιχνιδιού με τα ωραιότερα γραφικά που έχω δει ποτέ. Σε επίσης υψηλό επίπεδο κυμαίνεται και ο ήχος του, η μουσική και φυσικά το voice acting. Για το τελευταίο μάλιστα, βλέποντας εκ των υστέρων άλλους να παίζουν στο youtube, το παιχνίδι για μένα, χάνει πολύ με αγγλικό voice acting και ακούγεται πραγματικά παράξενο. Προτείνω να παιχτεί στην πρωτότυπη γλώσσα. 

Το Wukong λοιπόν, είναι μια μιιξη των souls παιχνιδιών με πιο παραδοσιακά hack n slash. Υπάρχει και δω κουβέντα για το κατά πόσο είναι soulslike αλλά επί της ουσίας μικρή σημασία έχει. Το σίγουρο είναι πάντως ότι όλα τα παιχνίδια αυτού του στυλ πλέον, είναι άκρως επηρεασμένα και εμπνευσμένα από τα παιχνίδια της FromSoftware. 

Έτσι και εδώ λοιπόν, υπάρχουν τα shrines (τα αντίστοιχα bonfires) που ξεκλειδώνεις για να κάνεις rest, να αγοράσεις υλικά και να μεταβείς από περιοχή σε περιοχή. Το καλό είναι ότι δεν είναι προαπαιτούμενα για να κάνεις lvl up, καθώς αυτο γίνεται κατά βούληση. 

Το παιχνίδι επίσης, έχει crafting σύστημα, το οποίο δεν είναι περίπλοκο, όπου μπορείς να φτιάξεις νέα πανοπλία, όπλα, καθώς και φίλτρα. Μάλιστα, η συντριπτική πλειοψηφία του εξοπλισμού σου αποκτάται μέσω του crafting. Η εμπειρία μου με το συγκεκριμένο σύστημα ήταν εξαιρετικά θετική καθώς δεν χρειάζεται να προβείς σε farming και επαναλήψεις περιοχών για να αποκτήσεις τα υλικά, εκτός και αν υπάρχει κάποιο όπλο η πανοπλία που να απαιτεί κάτι τέτοιο και δεν το βρήκα.

Το σύστημα μάχης το βρήκα εξαιρετικό. Με αρκετό βάθος και πάρα πολλές διαφορετικές επιλογές. Και εδώ υπάρχει το κλασικό πλέον light και heavy attack αλλά το δεύτερο διαφοροποιείται σε σχέση με αρκετά αλλά παιχνίδια του είδους καθώς δεν υπάρχει heavy combo.
Εκτός από τα κλασικά κομμάτια εξοπλισμού, υπάρχουν και τα λεγόμενα curios, κάτι σαν trinkets, τα οποία σου δίνουν passive μπόνους, πολλά μαγικά για να εξαπολύσεις στους αντιπάλους και φυσικά, μπορείς να μεταμορφώνεται σε κάποιο πλάσμα. Πολλά μάλιστα από τα στοιχεία που συνθέτουν τον εξοπλισμό σου αλλά και τα μαγικά, μπορούν να αναβαθμιστούν. 

Ακόμα και τα φίλτρα που πίνεις για ζωή επιδέχονται αναβαθμίσεις και μάλιστα, διαχωρίζονται ακόμα περισσότερο, στο φλασκί αυτό καθαυτό, στο ποτό που έχεις μέσα και στα έξτρα υλικά που ρίχνεις σε αυτό. 

Η δυσκολία είναι ιδανική για μένα. Τα περισσότερα bosses τα βρήκα πολύ εύκολα και μόνο 4-5 ειναι δύσκολα, με αποκορύφωμα φυσικά το προτελευταίο.     ( εγώ το βρήκα δυσκολότερο από αυτό στο βουνό Mei).

Γενικά έχει μεγάλη ποικιλία και όπως είπα στην αρχή, όσο περισσότερο έπαιζα, τόσο περισσότερο το ευχαριστιομουν. 

Αυτά λοιπόν για το Black Myth Wukong. Δεν ξέρω και γω σε τι είδος να το κατατάξω αλλά το διασκέδασα περισσότερο από όλα όσα έχω παίξει παρόμοιου/παραπλησιου είδους, συμπεριλαμβανομένου και αυτών της From. Σε όποιον αρέσουν αυτά τα παιχνίδια, δεν νομίζω ότι επιδέχεται συζήτησης για το αν θα του αρέσει και το συγκεκριμένο. 

[Marcos_Aurilius]

On 04/09/2024 at 16:36, gtsoui said:

Η δυσκολία είναι ιδανική για μένα ... Δεν ξέρω και γω σε τι είδος να το κατατάξω αλλά το διασκέδασα περισσότερο από όλα όσα έχω παίξει παρόμοιου/παραπλησιου είδους, συμπεριλαμβανομένου και αυτών της From. Σε όποιον αρέσουν αυτά τα παιχνίδια, δεν νομίζω ότι επιδέχεται συζήτησης για το αν θα του αρέσει και το συγκεκριμένο. 

Για ανθρώπους που δεν έχουν παίξει παιχνίδια τύπου Souls ή πχ για κάποιον που είναι σαραντάρης και προτιμάει παιχνίδια τύπου Witcher ενω έχει παίξει μόνο ένα Bloodborne που το παράτησε λόγω δυσκολίας (ΤΥΧΑΙΟ παράδειγμα 😛), πιστεύεις παλεύεται?

[gtsoui]

29 λεπτά πριν, Marcos_Aurilius είπε

Για ανθρώπους που δεν έχουν παίξει παιχνίδια τύπου Souls ή πχ για κάποιον που είναι σαραντάρης και προτιμάει παιχνίδια τύπου Witcher ενω έχει παίξει μόνο ένα Bloodborne που το παράτησε λόγω δυσκολίας (ΤΥΧΑΙΟ παράδειγμα 😛), πιστεύεις παλεύεται?

Δύσκολη ερώτηση με βάση αυτά που μου λες...είναι αισθητά πιο δύσκολο από το witcher, δε χωράει κουβέντα, εκτός και αν δε θυμάμαι καλά μιας και έχουν περάσει χρόνια που το έπαιξα. Από το bloodborne όμως είναι πιο εύκολο, ειδικά οι απλοί εχθροί. Στα bosses τώρα, είναι κάποια που θα σε ζορισουν σίγουρα. Αν το ταβάνι σου είναι η δυσκολία του witcher, η κάπου εκεί τέλος πάντων, το θεωρώ ρίσκο! 

[Marcos_Aurilius]

Ευχαριστώ για την απάντηση, νομίζω με κάλυψες

Δεν είναι θέμα "ταβανιού" πάντως νομίζω - είναι περισσότερο του τι χρειάζεσαι στην φάση/ηλικία που είσαι. Είμαι gamer από το 8 μου έως τώρα στα 43 μου και θέλω να είμαι μέχρι την τελευταία μέρα μου - αλλά τώρα, δεν θέλω να ζορίζομαι, να σπάω τα νεύρα μου και να πετάω χειριστήρια. Θέλω έναν ωραίο κόσμο (είτε λέγεται Witcher, είτε CyberPunk, είτε Horizon's), μια ωραία ιστορία που να προχωράει με λίγη πρόκληση (όχι δλδ να παίξω 8 φορές το ίδιο κομμάτι για να το περάσω) και γενικά να έχω μια ευχάριστη εμπειρία στον χρόνο που μπορώ να αφιερώσω 😉 

Επεξ/σία 6 Σεπτεμβρίου από Marcos_Aurilius

[gtsoui]

52 λεπτά πριν, Marcos_Aurilius είπε

Ευχαριστώ για την απάντηση, νομίζω με κάλυψες

Δεν είναι θέμα "ταβανιού" πάντως νομίζω - είναι περισσότερο του τι χρειάζεσαι στην φάση/ηλικία που είσαι. Είμαι gamer από το 8 μου έως τώρα στα 43 μου και θέλω να είμαι μέχρι την τελευταία μέρα μου - αλλά τώρα, δεν θέλω να ζορίζομαι, να σπάω τα νεύρα μου και να πετάω χειριστήρια. Θέλω έναν ωραίο κόσμο (είτε λέγεται Witcher, είτε CyberPunk, είτε Horizon's), μια ωραία ιστορία που να προχωράει με λίγη πρόκληση (όχι δλδ να παίξω 8 φορές το ίδιο κομμάτι για να το περάσω) και γενικά να έχω μια ευχάριστη εμπειρία στον χρόνο που μπορώ να αφιερώσω 😉 

Όλα τα παιχνίδια που παρέθεσες δεν έχουν την δυσκολία του Wukong γενικά (δεν έχω παίξει το cuberpunk). Σίγουρα σε αυτό θα υπάρξουν κάμποσες περιπτώσεις που θα χρειαστείς να κάνεις και 5 και 10 προσπάθειες, η ακόμα και παραπάνω, σε κάποια bosses. Στο μυαλό μου έρχονται τουλάχιστον 4. Από όσα μου λες, αντιλαμβάνομαι ότι σου αρέσουν πιο παραδοσιακά action η action rpg παιχνίδια.

Εναλλακτικά - και επειδή θεωρώ το Wukong πολύ καλό παιχνίδι - θα μπορούσες κάποια στιγμή να το αγοράσεις και να παίζεις στο τελείως χαλαρό, οπότε έχεις τη διάθεση για κάτι με πιο τσιμπημενη δυσκολία. Βέβαια, όλα σχετικά είναι, μπορεί να σου φανεί ευκολότερο από ότι περιμένεις, αλλά σε καθε περίπτωση είναι μεγάλο ερωτηματικό αν βρίσκεται στα  επίπεδα ανέχειας σου. 

[Tifa_LockHeart]

Καλημέρα στην παρέα. 

Έκανα την υπομονή μου και τερμάτισα το Lords of the fallen εν έτη 2024. Κοντά ένα έτος μετά την κυκλοφορία του και μετά από αμέτρητα updates, ένα παιχνίδι που από ότι διαβάζω , παραδόθηκε διαφορετικό από ότι είναι τώρα, με τους αγοραστές να έχουν πληρώσει για κάτι το οποίο ήταν ακόμα στα σκαριά και η κάπως τελειοποιημένη μορφή του ήρθε με καθυστέρηση ένα χρόνο. Σε βάζει σε σκέψεις, θα ήταν το ίδιο χαρούμενοι και οι της παραγωγής αν έπαιρναν και αυτοί τα χρήματα τους με την ίδια καθυστέρηση? 

Λοιπόν για να μην μακρυγορώ, το παιχνίδι του έδωσα πολύ περισσότερο χρόνο από ότι του άξιζε, κοντά στις 70 ώρες μπορεί να έπαιξα, προσπαθώντας να το συνηθίσω τις πρώτες 10-15ώρες ...

Λόγια σωστά να περιγράψω αυτο που με ενόχλησε δεν βρίσκω, είναι πολλά. Άνετα όμως μπορώ να πω , ότι αν υπήρχαν παράπονα τότε για την άναρχη τοποθέτηση πολλών μικρών εχθρών ώστε να το κάνουν ΔΗΘΕΝ πιο δύσκολο και εντυπωσιακό, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο ακόμα πιο βίαιο για τα νεύρα μπορεί να ήταν, μιας και ακόμα και τώρα η τοποθέτηση των εχθρών ήταν άτσαλη. 

Η λέξη που θα χαρακτήριζε την εμπειρία μου καλά είναι ΑΓΓΑΡΕΙΑ! Λίγα παιχνίδια κατάφεραν να μου το προκαλέσουν αυτό, ήθελα να τελειώσει , αλλά ταυτοχρόνως συνέχιζα τον μαζοχισμό απορώντας και θέλοντας να δω, πόσο πια μπορεί κάποιος να πάρει ένα είδος και να το χαλάσει σε όλους τους τομείς. 

Τα souls παιχνίδια είναι το κύριο είδος που ασχολούμαι , οπότε αυτός ήταν και ο λόγος που ασχολήθηκα τόσες ώρες αναζητώντας κάτι που θα το έδινε ελαφρυντικά. Μάταια, η μηχανή unreal engine 5 που τόσο διαφήμιζαν και το traversal ανάμεσα σε 2 κόσμους πέρασε και δεν με άγγιξε. Η πιο σωστά με νευρίασε κιόλας, μιας και η αλλαγή ανάμεσα σε κόσμους, μερικές φορές ήταν τόσο ανούσια, έτσι απλά για να υπάρχει και να σου σπάσει τα νεύρα ,χωρίς αποκλειστικά αυτό να κάνει το παιχνίδι πιο δύσκολο, αλλά απλά πιο βαρετό και άγευστο. Παράδειγμα, θυμαμαι να πρέπει να πας umbral κόσμο να περάσεις μια πόρτα και στα 2-3 βήματα bonfire για να επιστρέψεις πίσω ξανά. Ουφ , τα βλέπει ο Μιγιαζάκης και κουνάει το κεφάλι του...

Κρίμα τα χρήματα και το hype για μένα το παιχνίδι.Το ότι το δοκίμασα μάλιστα και μετά τον τερματισμό του Shadow of the Ertree,είχε ως αποτέλεσμα η σύγκριση να το χαντακώσει ακόμα πιο πολύ. Ίσως αν ερχόμουν από κανένα Steelrising να πήγαινε καλύτερα. 

[RazielKvlt]

Xenoblade chronicles το οποίο είχα παρατήσει στη μέση πριν μήνες και είπα να το τελειώσω.Βαρετό.Ένα χάλια σύστημα μάχης που θες να κάνεις χαρακίρι κάθε φορά που πρέπει να κάνεις λίγο grind πριν κάποιο boss,αδιάφοροι χαρακτήρες και μια ιστορία αρκετά καλή αλλά σου σκάνε οι αποκαλύψεις στα τελευταία chapters.Μέχρι τότε απλά πας από το ένα σημείο στο άλλο και σκοτώνεις ότι βρεις ή κάνεις κανένα side quest για να σπάσει η μονοτονία.Και αφού το τελείωσα είπα να τελειώσω και το FFXIII.Άλλη πατάτα.Η ιστορία εδώ αν και πιο ξεκάθαρη από την αρχή είναι απλά μέτρια και οι cringe διάλογοι δε βοηθάνε καθόλου με αποτέλεσμα να χάνεις κάθε ενδιαφέρον για το τι θα συμβεί.Το cast των κεντρικών χαρακτήρων για κλάματα με χειρότερη την κεντρική ηρωίδα Lightning.Απλά γλάστρα.Το soundtrack δε θυμάμαι καν αν ήταν καλό.Την περισσότερη ώρα έπαιζα με ακουστικά για να ακούω μουσική στο Spotify.Και τέλος το σύστημα μάχης.Ελέγχεις μόνο έναν χαρακτήρα και μπορείς να αλλάζεις κλάση μέσα στη μάχη.Αυτό σημαίνει ότι στα boss fights ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει απίστευτα και καταλήγεις να κάνεις εναλλαγή με ταχύτητα του φωτός ανάμεσα σε κλάσεις και τα δάχτυλα σου να πηγαίνουν λες και παίζεις στην κιθάρα Van Halen.Προσωπικά θα έδινα και στα δύο παιχνίδια ένα 5/10.

[ParafronGR]

Αποφάσισα να πάω για το platinum μιας και είχα λίγα τρόπαια στο καθένα, οπότε έχουμε και λέμε

SpiderMan: Miles Morales - 9/10

Πολύ ωραίο παιχνίδι και ειδικά στην εποχή που βγήκε ήταν ό,τι έπρεπε για κάτι μετά το Spiderman του 18 και πριν έρθει το Spiderman 2. Έκαναν την καλύτερη επιλογή που αποφάσισαν να το αυξήσουν σε διάρκεια και να το παρουσιάσουν σαν standalone παιχνίδι κι όχι σαν DLC όπως τα προηγουμενα καθώς το ολο χριστουγεννιάτικο mood του παιχνίδιου και ο χαρακτήρας του Miles άξιζαν το έξτρα παιχνίδι.

Οι βασικές αποστολές ήταν πολύ καλές και τα side mission ήταν πολύ ωραία και ξεκάθαρα ανώτερα από τα αντίστοιχα του Spiderman. Ευτυχώς, λόγω του ότι προοριζόταν για πιο μικρό, δεν είχαμε τις βλακείες τύπου "φτιάξε ένα πύργο για να δείς ό,τι εχει να σου προσφέρει αυτή η περιοχή". Μου άρεσε που όλα τα έδιναν στο πιάτο και είχες εξ'αρχής την επιλογή να κάνεις ό,τι θες πχ να κάνεις τα sidemissions, να ακούσεις τους ήχους του θείου κτλ κτλ.

Το μόνο αρνητικό για το κυνηγί του platinum ήταν ότι βάλανε το "new game+" μέσα στα βασικα τρόπαια κι όχι σε υποκατηγορία

Spiderman 2 - 6/10

πολύ κατώτερο από αυτό που περίμενα. Ενω το gameplay αναβαθμιστηκε σημαντικά (αν και ήταν σπαστικό μετά από 20 ώρες στο miles morales που έκανα όλα τα upgrades, να πηγαίνω πάλι από το 0) και η ιστορία ξεκίνησε καλά, προς τα μισά με το venom πήρε μια απότομη κατηφορά σα να ήθελαν να ξεμπερδεύουν με το παιχνίδι. 

Οι αποστολές της Mary Jane - όπως και η ίδια - όχι ήταν απλά κακές και op, αλλά σκέτος εμετός. Μόνο όταν την δηλητηρίασε ο venom άξιζε και πάλι δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο.

Πιο πολύ με συγκίνησε η ιστορία του sandman με τα collectables και του τύπου με τα περιστέρια από το 18 παρά η βασική ιστορία. Όσον αφορά τα sidemissions του Miles, δεν θα αναφερθώ καν, έκανα απλά υπομονή για να πάρω το τρόπαιο.

Ευτυχώς που βγήκε σε προσφορά μέσω japan και το τσίμπησα το Μάρτιο - βλέπω κάτι αγγελίες που το πουλάνε 40-45€ και πραγματικά θα μου είχαν πιάσει τα νεύρα μου αν έδινα τόσα, τόσο πολύ κακή εντύπωση μου έκανε η ιστορία του.

Τέλος, είπα μπας και συνεχίσω και το Ghost Of Tsushima στο οποίο έχω ήδη 6 ώρες, αλλά έφαγε delete. Δεν ξέρω γιατί , αλλά κάτι δεν με τράβαγε σ'αυτο το παιχνίδι - Ήδη από την τελευταία φορά που το είχα παίξει είχε αρχίσει να με κουράζει και να μου θυμίζει παιχνίδι τύπου UBISOFT στο σχεδιασμό των αποστολών.

ίσως το ξαναπιάσω κάποια στιγμή...

Επεξ/σία 16 Σεπτεμβρίου από ParafronGR

[BlueBlade]

7 ώρες πριν, ParafronGR είπε

και να μου θυμίζει παιχνίδι τύπου UBISOFT

Δυστυχώς το ίδιο ένιωθα και εγώ. Ενώ ξεκινάει πολύ δυνατά μετά την μέση του παιχνιδιού απλά έπαιζα για να το τερματίσω και μην μείνει στην μέση. 

Δεν καταλαβαίνω βασικά γιατί τόσος ντόρος με αυτό το παιχνίδι, οκ δεν είναι κακό σίγουρα αλλά μερικοί κάνουν λες και η Sucker Punch ανακάλυψε τον τροχό.

[Tifa_LockHeart]

9 ώρες πριν, ParafronGR είπε

Ευτυχώς που βγήκε σε προσφορά μέσω japan και το τσίμπησα το Μάρτιο - βλέπω κάτι αγγελίες που το πουλάνε 40-45€ και πραγματικά θα μου είχαν πιάσει τα νεύρα μου αν έδινα τόσα, τόσο πολύ κακή εντύπωση μου έκανε η ιστορία του.

Καλά και εγώ το παρακολουθώ από τότε που κυκλοφόρησε για να το αγοράσω. Δεν λέει να πέσει το άτιμο και ακόμα και skroutz. Καλά για ps store δεν το συζητάμε, που ζητούν 79,99€... Αλλά και στις αγγελίες 45€-50€ βλέπω κ γελάω. Αν δεν πάει 20€ δεν υπάρχει περίπτωση...

9 ώρες πριν, ParafronGR είπε

το Ghost Of Tsushima 

Αυτό πάλι δεν μπορώ να καταλάβω πώς κατάφερε με τόσο λίγη προσπάθεια να αγαπηθεί τόσο από τόσο μεγάλη μερίδα και είχε φάει τότε κράξιμο το πολύ συμπαθητικό Days Gone...

1 ώρα πριν, BlueBlade είπε

απλά έπαιζα για να το τερματίσω και μην μείνει στην μέση

Αυτό ευτυχώς θέλοντας και μη , λόγω έλλειψης χρόνου, κατάφερα να θεραπευτώ και παιχνίδια που τα παίζω από αγγαρεία, τα κάνω αμέσως στην άκρη και τα διαγράφω. Λίγο ακόμα θέλω κ για τα souls like, που ακόμα τα παίζω ακόμα και να μην μου αρέσουν 😅Σου εύχομαι να καταφέρεις να ξεμπερδεψεις γιατί είναι σπατάλη χρόνου 😉

Επεξ/σία 16 Σεπτεμβρίου από Tifa_LockHeart

[BlueBlade]

10 λεπτά πριν, Tifa_LockHeart είπε

Αυτό πάλι δεν μπορώ να καταλάβω πώς κατάφερε με τόσο λίγη προσπάθεια να αγαπηθεί τόσο από τόσο μεγάλη μερίδα και είχε φάει τότε κράξιμο το πολύ συμπαθητικό Days Gone...

Κοίτα τόσο λίγη προσπάθεια δεν ξέρω αν θα το έλεγα. Σαν παραγωγή το Ghost of Tsushima είναι εκπληκτικό και το θεωρώ έτη φωτός ανώτερο από κάθε παιχνίδι της Ubisoft.

Απλά πέφτει σε αυτήν την λούπα του Gameplay με σκοπό να "τραβήξουν" τις ώρες παιχνιδιού χωρίς κανέναν λόγο με αποτέλεσμα να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά.

Στο τρίτο (και τελευταίο) κομμάτι του Map ειδικά, δεν έψαξα τίποτα. Πήγα καρφί στις βασικές αποστολές γιατί δεν άντεχα άλλο. 

[Tifa_LockHeart]

1 λεπτό πριν, BlueBlade είπε

Κοίτα τόσο λίγη προσπάθεια δεν ξέρω αν θα το έλεγα. Σαν παραγωγή το Ghost of Tsushima είναι εκπληκτικό και το θεωρώ έτη φωτός ανώτερο από κάθε παιχνίδι της Ubisoft.

Απλά πέφτει σε αυτήν την λούπα του Gameplay με σκοπό να "τραβήξουν" τις ώρες παιχνιδιού χωρίς κανέναν λόγο με αποτέλεσμα να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά.

Στο τρίτο (και τελευταίο) κομμάτι του Map ειδικά, δεν έψαξα τίποτα. Πήγα καρφί στις βασικές αποστολές γιατί δεν άντεχα άλλο. 

Εγώ θυμάμαι τότε περίμενα να παίξω κάτι σε sekiro με γραφικά α λα SONY κ για αυτό βασικά απογοητεύτηκα. Θυμάμαι απλώς να λέω σε όσους μιλούσα, ότι η Suckerpunch κατάφερε, να κάνει ότι κάνει τόσα χρόνια η Ubi με τα Assassin's ,αλλά σε όλους τους τομείς πολύ καλύτερα! 

[gtsoui]

Τερματίστηκε το ανέλπιστα καλό Banishers: Ghosts of New Eden στο series x μετά από 61 ώρες περίπου.

Το παιχνίδι ξεκινάει στο χωριό της Νέας Εδέμ στην οποία καταφθάνει ο βασικός μας χαρακτήρας Red Mc Raith με την γυναίκα του, εξορκιστές φαντασμάτων και οι δύο,  ύστερα από την έκκληση ενός φίλου τους, προκειμένου να ξορκίσουν το φάντασμα μιας γυναίκας.

Η αποστολή αποτυγχάνει, με μοναδικό επιζώντα κατά τύχη, τον βασικό μας πρωταγωνιστή αλλά πολύ σύντομα συναντά το πνεύμα πλέον της γυναίκας του η οποία τον ακολουθεί σε όλο το παιχνίδι και μάλιστα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του gameplay του Banishers.

Το παιχνίδι είναι κάτι μεταξύ ανοιχτού κόσμου και γραμμικού, υπό την έννοια ότι δεν έχει τα αχανή περιβάλλοντα να περιηγηθεις, χωρίς όμως να λείπει το στοιχείο της εξερεύνησης. 

Η βασική του ιστορία αλλά και οι δευτερεύουσες αποστολές, πραγματεύονται αποκλειστικά την εξιχνίαση υποθέσεων σχετικά με πνεύματα. Κατά την περιήγηση στον κόσμο του παιχνιδιού λοιπον, θα βρεις σε διάφορους οικισμούς, ανθρώπους οι οποίοι στοιχειωνονται από πνεύματα. Στο τέλος κάθε υπόθεσης θα κληθεις είτε να ξορκίσεις το φάντασμα είτε να σκοτώσεις τον στοιχειωμένο άνθρωπο. Το τι θα κάνεις έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς από πολύ νωρίς στο παιχνίδι θα πρέπει να λάβεις μια απόφαση η οποία θα κατευθύνει και τις πράξεις σου αργότερα. 

Οι ιστορίες των διαφόρων αποστολών είναι πολύ ωραίες και σχεδόν κανένας από τους ανθρώπους που θα συναντήσεις δεν είναι εντελώς αθώος. Για παράδειγμα, σε μια από τις αποστολές συναντάς μια γυναίκα που στοιχειώνεται από το πνεύμα του άντρα της τον οποίο δολοφόνησε, επειδή την κακοποιούσε. 

Το gameplay του χωρίζεται στην εξερεύνηση, τις μάχες και την εξιχνίαση υποθέσεων μέσω κυρίως το side αποστολών. 

Οι διάφορες περιοχές στο Banishers δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες σε μέγεθος και η περιήγηση σε αυτές είναι σχετικά εύκολη υπόθεση, αλλά ο κόσμος του γενικά είναι αρκετά μεγάλος, κάτι που γίνεται ακόμα πιο εμφανές, καθώς ναι μεν μπορείς να κάνεις fast travel μεταξύ περιοχών μέσω των camps που βρίσκεις, αλλά δεν έχεις επιλογή να τηλεμεταφερθεις με κάποιο τρόπο από οποιοδήποτε άλλο σημείο. Αυτό το βρήκα στα αρνητικά του παιχνιδιού, καθώς μπορεί να κάνει την εξερεύνηση λίγο κουραστική. Κατά τ'αλλα, υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες να κάνεις, οι οποίες όμως δεν είναι πολλές και μάλιστα επαναλαμβάνονται σε ολόκληρο το παιχνίδι. Να ανοίξεις κάποια κλειδωμένα σεντούκια, να καθαρίσεις μια φωλιά πνευμάτων και καναδυο ακόμα. 

Το σύστημα μάχης είναι σχετικά απλό, όπως έχει συνηθίσει κάποιος παίζοντας action rpgs. Light και heavy επιθέσεις με το σπαθί σου αλλά και χρήση τουφεκιού που βρίσκεις λίγο αργότερα στο παιχνίδι. Επίσης, κατά την διάρκεια των μαχών αλλά και της εξερεύνησης έχεις και την βοήθεια και του πνεύματος της γυναίκας σου, είτε μέσω passive skills είτε λαμβάνοντας εξ ολοκλήρου τον έλεγχο της. Μπορείς δηλαδή να εναλασσεις τον χαρακτήρα που παίζεις κατά βούληση. Ειδικά κατά την εξερεύνηση, η χρήση του φαντάσματος είναι απολύτως απαραίτητη, καθώς μπορεί να κάνει πραγματα που ο βασικός χαρακτήρας δεν μπορει, όπως το να βρει κάποια μυστικά περάσματα κτλ.

Το σύστημα εξοπλισμού είναι αρκετά εκτενές, καθώς μπορείς να εξοπλίσεις τον χαρακτήρα σου με πολλά διαφορετικά αντικείμενα τα οποία βρίσκεις είτε στον κόσμο του παιχνιδιού είτε μέσω των αποστολών. Επίσης, όλα τα αντικείμενα σου αναβαθμίζονται μέσω υλικών που μαζεύεις κατά την εξερεύνηση.

Φυσικά, δεν μπορεί να λείπει σε ένα τέτοιο παιχνίδι και το skill tree σε κάθε lvl up και τα skills που διαλέγεις χωρίζονται μεταξύ αυτών του κεντρικού χαρακτήρα και αυτών του πνεύματος και πολλά εκ των οποίων έχουν συνδυαστικό χαρακτήρα. 

Οι εχθροί του παιχνιδιού δεν είναι πολλοί σε αριθμό και δεν έχουν μεγάλη ποικιλία. Αντιμετωπίζεις κυρίως πνεύματα τα οποία σου επιτίθενται είτε στην κανονική τους μορφή, είτε καταλαμβάνοντας τα σώματα νεκρών ζώων και ανθρώπων. 
Τέλος, από τεχνικής άποψης, προσωπικά μου άρεσε πολύ, χωρίς φυσικά να είναι κάτι το ιδιαίτερο. 

Αυτά λοιπόν για το Banishers: Ghosts of New Eden. Είναι ένα AA παιχνίδι με ότι συνεπάγεται αυτό ( πχ οι κινήσεις του χαρακτήρα παραπέμπουν σε σχετικά μικρή παραγωγή) και θεωρούσα πολλά τα 60 ευρώ που κοστίζει. Προσωπικά, το αγόρασα σε έκπτωση κοντά στα 40, τιμή πιο αντιπροσωπευτική και σε κάθε περίπτωση με εξέπληξε ευχάριστα.