Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[Nik1239]

55 λεπτά πριν, gtsoui είπε

Τέλος και για το Alone in the Dark στο ,ps5. Εκτός φυσικά και αν κάποιος είναι μικρός σε ηλικία, δεν γίνεται να μην γνωρίζει τι εστί Alone in the Dark..Θυμάμαι το είχα παίξει όταν είχε πρωτοβγει και μου είχε κάνει τρομερή αίσθηση. Συν το γεγονός φυσικά ότι είχε και φοβερή ατμόσφαιρα, έτσι το θυμάμαι τουλάχιστον.

Από όσο καταλαβαίνω, πρόκειται για reboot της σειράς μετά από μια περίοδο ανυποληψίας και αποτυχημένων κυκλοφοριών, τις οποίες δεν έχω παίξει, να πω την αλήθεια. 

Το παιχνίδι ξεκινάει με μια επίσκεψη στο άσυλο Derceto, με σκοπό την αναζήτηση ενός ασθενή, ονόματι Jeremy. Έχεις την επιλογή να διαλέξεις έναν εκ των δύο πρωταγωνιστών, μεταξύ της Emily Hartwood (την ανιψιά του ασθενή) και του ιδιωτικού ντετέκτιβ Edward Carnby. Εγώ, επέλεξα να παίξω ως ντετέκτιβ. Διάβασα εκ των υστέρων, ότι ο ντετέκτιβ πρωταγωνιστής είναι ίδιος και με τα παλιά παιχνίδια, όπως και το ότι το σενάριο είναι -σχεδον- ίδιο. Φυσικά και μετά από τόσα χρόνια, δεν θυμόμουν τίποτα από αυτά. Ούτε επίσης θυμόμουν ότι όλα τα παιχνίδια είχαν επιρροές από Lovecraft, τον οποίο φυσικά δεν γνώριζα καν ως παιδί.

Από άποψη τεχνικού τομέα και ειδικά γραφικών, το παιχνίδι δεν διεκδικεί δάφνες, παρ'ολα αυτά μου άρεσαν πολύ και αποδίδουν μια ωραία ατμόσφαιρα γενικά. Μιας και μίλησα για ατμόσφαιρα, δεν την βρήκα τρομακτική πάντως και ούτε έχει κάποιο σασπένς.

Από άποψη gameplay, το Alone in the Dark είναι σχεδόν πανομοιότυπο με όλα τα γνωστά third person survival horror, όπως τα Resident Evil. 

Έχεις στην διάθεσή σου τον κλασσικό πλέον φακό ( ο οποίος δεν έχει καμία ιδιαίτερη χρησιμότητα στα περισσότερα παιχνίδια) και φυσικά ένα οπλοστάσιο όπως περίστροφο, καραμπίνα η πολυβόλο όπλο. Οι εχθροί του παιχνιδιού δεν είναι δύσκολοι και δεν έχουν πολύ ποικιλία, αλλα και το design τους δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. 

Στις μάχες ειδικά, φαίνεται ότι το παιχνίδι είναι βασικά ΑΑ. Φυσικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, απλά το τονίζω καθώς έχει το στοιχείο του λεγόμενου...jank. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στις μαχες σώμα με σώμα, όπου το animation δεν είναι και ότι καλύτερο. Πάντως, για μένα τουλάχιστον, δεν ήταν ικανό αυτό το γεγονός να μου χαλάσει την γενική εμπειρία. Σε κάθε περίπτωση, το να επιλέγεις επιθέσεις με τα melee όπλα (τα οποία έχουν durability και συνήθως σπάνε μετά από ένα encounter) το βρήκα πολύ σημαντικό, καθώς κι σφαίρες σου τελειώνουν γρήγορα.

Το exploration του επίσης δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, πάντως ένα καλό στοιχείο είναι ότι η δράση του δεν διαδραματίζεται εξ'ολοκληρου στην έπαυλη, αλλά επισκέπτεσαι και μια πληθώρα άλλων περιοχών. Ένα επίσης καλοδεχούμενοι στοιχείο που έχει δανειστεί από τα Resident Evil είναι ο πολύ καλός χάρτης του, όπου επίσης μπορείς εύκολα να καταλάβεις ποια δωμάτια έχεις εξερευνήσει πλήρως. Έχει επίσης και αρκετούς γρίφους να λύσεις, οι συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν θα αποτελέσουν πρόβλημα καθώς είναι αρκετά εύκολοι.

Ένα στοιχείο που με απογοήτευσε ήταν το γεγονός ότι η επιλογή που σου δίνεται στην αρχή για το ποιόν χαρακτήρα να παιξεις, μου έδωσε την εντύπωση ότι θα έχει εμφανή διαφορα  στο παιχνίδι, κάτι που (όπως διάβασα) δεν ισχύει τελικά, παρά μόνο σε κάποιους διαλόγους. 

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, μου άρεσε το Alone in the Dark αρκετά και θεωρώ ότι αξίζει μια ευκαιρία από τους λάτρεις των survival horror, με την προϋπόθεση φυσικά να μην περιμένει κάποιος να βιώσει κάτι το τρομερά ιδιαίτερο..

επειδη ειμαι πολυ του συγκεκριμενου ειδους, σε τι τιμη λες οτι αξιζει η αγορα του σε ps5? θεωρω πολλα τα 60€ συμφωνα με τα λεγομενα σου.

[gtsoui]

1 λεπτό πριν, Nik1239 είπε

επειδη ειμαι πολυ του συγκεκριμενου ειδους, σε τι τιμη λες οτι αξιζει η αγορα του σε ps5? θεωρω πολλα τα 60€ συμφωνα με τα λεγομενα σου.

Όντως είναι πολλά, θεωρώ μια τελική τιμή κοντά στα 40 ευρώ πιο λογική για το παιχνίδι. 

[klainmaingr]

On 11/05/2024 at 16:39, sp3cial said:

Δεν με θεωρώ τρομερά φαν του Harry Potter αλλά για κάποιον που του αρέσει πολύ ίσως το παιχνίδι να του αρέσει και αντίστοιχα πολύ! Εμένα μου άρεσε και ως εκεί. 

Το είχα πάρει στο launch γιατί έφαγα το hype και αν και μου άρεσε γενικά σαν παιχνίδι ήταν πάρα μα πάρα πολυ υπερεκτιμημένο. Τα γραφικά του ήταν πραγματικά πολύ όμορφα και είχε fan service (δεν είμαι fan) αλλα το gameplay loop κούρασε πάρα πολύ. Χαρά στο κουράγιο σου που έκανες το πλάτινουμ. Το τερμάτισα (με καθυστέρηση) και δεν ξανακοίταξα πίσω. Απο τις αρκετά κακές αγορές που έχω κάνει. Είναι παιχνίδι των 10-20 ευρώ. Όχι φουλ price.

[EmiyaKiritsugu]

Έπειτα από πολλά χρόνια, πολλές ευκαιρίες για να το παίξω και τέλος η ανακοίνωση για το Sequel, τερμάτισα το Kingdom come deliverance.
Χρειάστηκαν μόλις 6 χρόνια και άπειρες ευκαιρίες να ξεκινάω συνέχεια από την αρχή αφού το παρατούσα στις 5-6 ώρες λόγω του ότι δεν έπιανα καθόλου το gameplay, για να τερματίσω ίσως ένα από τα καλύτερα RPG που έχω παίξει. Μιλάμε για παιχνίδι που ξεκίνησε με kickstarter και άλλες εταιρίες με τόσα εκατομμύρια δεν μπόρουν ούτε να ακουμπήσουν σε ποιότητα. 
Εξαιρετικό ρεαλισμός στα πάντα, πότε θα φας, τι θα φας πόσο θα φας(I feel quite hungry), πότε θα κοιμηθείς πόσο καθαρός είσαι τι φοράς κτλ κτλ. Οι αποστολές έχουν ένα σωρό τρόπους ώστε να τις ολοκληρώσεις και άλλες τόσες ώστε να αποτύχεις και να μην μπορείς πλέον να τις συνεχίσεις. Η δουλειά που έχει γίνει με το φώς μέσα στο παιχνίδι με την βλάστηση με την πανίδα, η εξερεύνηση και το εξαιρετικά stressful ταξίδι από την μια πόλη στην άλλη, είναι πραγματικά αξιοσημείωτα εφόσον μιλάμε για μια εταιρία που κυριολεκτικά υπάρχει λόγω κάποιων donate που έκαναν απλοί gamers. Πάρα πολύ on point και το soundtrack του παιχνιδιού που σε βάζει κατευθείαν μέσα στο πνεύμα.
Το σύστημα μάχης παιδιά η θα κάνετε υπομονή και θα το συνηθίσετε, ή δεν θα σας αρέσει καθόλου λόγω του τρομερού ρεαλισμού, η θα κάνετε 6 χρόνια(σαν εμένα) εν τέλει για να το καταλάβετε. 
Ο πρωταγωνιστής πραγματικά είναι εξαιρετικά Relatable και έχει πολύ πρόοδο όσο συνεχίζεις την ιστορία και την εξάσκηση γενικά το cast του παιχνιδιού είναι πάρα πολύ πετυχημένο και οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές.
Από τα καλύτερα medieval rpg που υπάρχουν εκεί έξω που σέβεται τον παίκτη και χωρίς 5.928.122 σημάδια στον χάρτη να σου λέει τι έχει με αποτέλεσμα η εξερεύνηση να είναι πολύ rewarding. 
Είναι ένα αρκετά δύσκολο παιχνίδι και δεν σε κρατάει από το χεράκι ούτε στο battle ούτε πουθενά. Θέλει επένδυση αρκετή επένδυση χρόνου ώστε να μπεις στο γενικό νόημα του παιχνιδιού.
Προτείνεται 100% και ανυπομονώ να δω τι θα κάνουν με το δεύτερο παιχνίδι δεδομένου κιόλας ότι τελείωσε με cliffhanger.

Επεξ/σία 17 Μαϊου από EmiyaKiritsugu

[MrZeroGR]

 

The Last of Us...Μία ωδή στα βιντεοπαιχνίδια!

Ύστερα από περίπου 11 χρόνια από την κυκλοφορία του και μετά από τρεις γενιές κονσολών, ήρθε επιτέλους και η δική μου ώρα για να βιώσω την εμπερία και να τερματίσω το The Last of Us - Part 1 στο PS5.

Και αναφέρομαι στην δική μου ώρα, καθώς εδώ μιλάμε για μία εμπειρία της τέχνης των βιοντεοπαιχνιδιών, γιατί περί τέχνης πρόκεται, που πρέπει να την βιώσει ο καθένας που ασχολείται με το άθλημα...

Για τα του παιχνιδιού δεν έχω να αναφέρω πολλά, άλλωστε τα λόγια ωχριούν μπροστά στο οικοδήμημα της Naughty Dog.

Ως ένας άνθρωπους που πρωταρχικά επιζητά από τα βιντεοπαιχνίδια μία άρτια δομημένη και δυνατή ιστορία, μετά ωραίους και σωστούς gameplay μηχανισμούς και μετά τα γραφικά, το The Last of Us κατόρθωσε να μου τα προσφέρει όλα στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτά, σε συνδιασμό με την μουσικη του Santaolalla που δένει με όλο το κόσμο και τους χαρακτήρες του παιχνιδιού αλλά και το γραφικό gameplay κόσμο του (επιτέλους, ένα παιχνίδι με ροή, χωρίς σήματα στο χάρτι δεξιά και αριστέρα) με έκαναν να το λατρέψω.

Το αίσθημα της επιβίωσης και του φόβου είναι καθόλη τη διάρκεια παρόντα, αφού είτε έπιανα τον εαυτό μου με μερικές ταχυπαλμίες σε κάποιο στενό υπόνομο, είτε μετρούσα σφαίρες για να δω εάν θα αντέξω...

Θα το ξαναπώ. Χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, μιλάμε για μία από τις πιο δυνατές παρουσιάσεις ιστορίας στο gaming. 

Θα κάτσω να παίξω και το Left Behind, θα δώσω λίγο χρόνο στον εαυτό μου παίζοντας κάτι πιο μικρό (ίσως το Hellblade 2) και μετά θα πάω στο 2ο μέρος του... Όχι τίποτα άλλο , αλλά να δω με περιέργεια γιατί ορισμένοι το κράζουν από δω και από εκεί...

10/10

[gtsoui]

Μετά από περίπου 8.5 ώρες τερματίστηκε το Hellblade 2 στο series x.

Πριν καν το ξεκινήσω, ήμουν βέβαιος ότι θα ίσχυε το κλασικό τροπάριο " αν άρεσε το πρώτο, θα αρέσει και αυτό". Από reviews που είδα όμως παρατήρησα ότι δεν ισχύει κατ ανάγκην κάτι τέτοιο, καθώς ήταν αρκετοί που δεν τους άρεσε το συγκεκριμένο, ενώ ειχαν δηλώσει φαν του πρώτου. 

Πλέον, έχοντας τερματίσει το Hellblade 2, πιστεύω ότι είναι καλύτερο του πρώτου μέρους και οι απογοητεύσεις κάποιων ίσως ήταν απόρροια λάθος προσδοκιών η ίσως το όλο concept του πρώτου παιχνιδιού παλιωσε για κάποιους.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και να πιστεύει κάποιος ότι το πρώτο μέρος ήταν καλύτερο, δεν δικαιολογείται βαθμολογία 9.5 για το πρώτο παιχνίδι και να θεωρεί σκουπίδι το Hellblade 2. 

Στον οπτικοακουστικό τομέα το παιχνίδι είναι εκπληκτικό και δεν χρειάζεται να αναλύσω κάτι περαιτέρω πιστεύω. Πάντως και σε αυτό το κομμάτι έχω παρατηρήσει διφορούμενες απόψεις, ίσως λόγω του γεγονότος ότι το συνολικό presentation ξεφεύγει από τα συνηθισμένα οπτικά πρότυπα των videogames και προσομοιάζει περισσότερο ταινία. 

Από άποψη gameplay, δεν έχει ουσιαστικές διαφορές από το πρώτο παιχνίδι. Ουσιαστικά, δύο πράγματα θα κληθεις να κάνεις κατά το navigation στον κόσμο του και έχουν να κάνουν με περιβαλλοντικούς γρίφους. Το πρώτο είδος έχει να κάνει με σύμβολα που θα πρέπει να ματσαρεις στο περιβάλλον ώστε να προχωρήσεις, παρόμοια με το πρώτο Hellblade. Στο δεύτερο είδος γρίφων, αλληλεπιδροντας με κάποια αντικείμενα, μπορείς να αλλάξεις την διαμόρφωση του χώρου. 

Οι γρίφοι αυτοί δεν είναι δύσκολοι και δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο γενικά, αλλά εμένα προσωπικά δεν με χάλασαν ούτε και σε αυτό το παιχνίδι. 

Ένα άλλο σημείο που δέχθηκε κριτική το παιχνίδι είναι ότι είναι επί της ουσίας ένα walking sim. Εμένα δεν μου δόθηκε αυτή η εντύπωση πάντως. Όντως θεωρώ ότι το narrative κομμάτι του είναι πιο έντονο, αλλά δεν νομίζω ότι έχει λιγότερη " δράση" από το πρώτο μερος. Ίσως η συγκεκριμένη εντύπωση δημιουργείται από το γεγονός ότι ο κόσμος του Hellblade 2 είναι μεγαλύτερος. Όχι ότι είναι open world φυσικά, απλά οι αποστάσεις και γενικά οι περιοχές του, έχουν ανοίξει αρκετά και όντως περπατάς περισσότερο. Πάντως, η αρχή του παιχνιδιού είναι πολύ αργή, κάτι που μπορεί να αποθαρρύνει κάποιους από το καλημέρα.

Το τρίτο και τελευταίο στοιχείο αναφοράς στο Hellblade 2 είναι φυσικά οι μάχες. Φυσικά, δεν μιλάμε για μάχες σε στυλ action παιχνιδιών και η διάρθρωση τους ειναι τέτοια, που ουσιαστικά λειτουργούν ως μονομαχίες έναντι ενός αντιπάλου κάθε φορά. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι λόγω της παρουσίασης του παιχνιδιού και της απουσίας prompts, δεν είναι εύκολο να καταλάβεις κάποιες φορές αν βλέπεις ένα cutscene η όχι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν κατά την διάρκεια μιας επιδρομής, έσωσα μια γυναίκα που δεχόταν επίθεση αλλά μετά πέθανα. Μόλις ξεκίνησα από την αρχή, δεν κατάφερα να την σώσω, πιθανολογω επειδή την πρώτη φορά πάτησα ασυναίσθητα το κουμπί της επίθεσης και πρόλαβα να σκοτώσω τον επιτιθέμενο. Επίσης, επειδή το παιχνίδι δεν έχει καθόλου tutorial, πολεμάς και κάνεις combos περίπου στα τυφλά, με αποτέλεσμα εγώ προσωπικά, να κανω συνδυασμούς επιθέσεων ακόμα και προς το τέλος του παιχνιδιού, που δεν είχα ξαναδεί. 

Σε γενικές γραμμές, εμένα οι μάχες μου άρεσαν πάρα πολύ, περισσότερο από τον προκάτοχό του. Μαλιστα, τολμώ να πω οι μάχες του είναι από τις πιο ωραίες που έχω βιώσει...όχι λόγω gameplay...αλλά λόγω των συναισθημάτων που σου προκαλούν με την ωμότητα και την κινηματογραφικότητα τους. Βέβαια, γούστα είναι αυτά. 

Εκεί που υπερτερεί κατά πολύ το πρώτο παιχνίδι πάντως, είναι στην τελευταία περιοχή, τα γεγονότα πριν τον τερματισμό και φυσικά τον τερματισμό αυτό καθ' αυτό. Επίσης, το perfect parry ήταν για μένα καλύτερο, κυρίως λόγω του ήχου που έκανε.

Αυτά λοιπόν για το Hellblade 2. Για τους κατόχους gamepass δεν τίθεται συζήτηση...μπορεί να το δοκιμάσει καποιος άφοβα. Για τους υπόλοιπους δεν ξέρω τι να πω..πάντως δεν θεωρώ απαγορευτική την τιμή των 50 ευρώ, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν θα κάνω κουμάντο στο πορτοφόλι κανενός. 

Χαίρομαι πάντως που έχει λάβει πολύ καλές κριτικές στο steam οι οποίες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με αυτές του metacritic. Δυστυχώς πλέον, οι επίσημες βαθμολογίες χρησιμοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά ως εφόδιο στα πλαίσια των console wars και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λαμβάνονται στα σοβαρά, καθώς μια βαθμολογία 80% χρησιμοποιείται ως επιχείρημα εναντίον κάποιου παιχνιδιού. Αν είναι δυνατόν να θεωρείται αποτυχία μια τέτοια βαθμολογια. Εξάλλου,τα τρία καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει φέτος που είναι King Arthur, Hellblade, stellar blade, έχουν ίδιες σχεδόν βαθμολογίες στο 80 και τα θεωρώ φοβερά παιχνίδια, το καθένα φυσικά στο είδος του. 

Αυτά λοιπόν και σειρά τώρα παίρνει φυσικά το switch.. 
 

[SergioX]

Μετά απο αμέτρητους θάνατους,4 παρολίγο ανακοπες και μία εξάδα μποξεράκια,τελείωσα το Dead Space remake στο series S...(άσχετο,αλλά εύγε game pass!).

Δεν το είχα παίξει ποτέ μου,το έκανα τώρα στα γεράματα και η αλήθεια είναι οτι το ευχαριστήθηκα πολύ.Αν και τελέιωσε αφήνοντας πολλές εκκρεμότητες μου άρεσε πολύ.Βοήθησε το  οτι έπαιξα με ακουστικά καθώς πέρα απο τα γραφικά,επανασχεδιάστηκε και ο ακουστικός τομέας , με εντυπωσιακά αποτελέσματα.9 στα 10 απο εμένα,το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους δεν το έχουν παίξει.

[Mr_Terror]

Και το 2 ειναι ωραιο εμενα αρεσε και το 3 και ας εφαγε ξυλο.

Ξεκινησα το Close to the Sun.Μια ψαχνει την αδερφη της μεσα σε ενα πλοιο και γινονται διαφορα.Horror game.Αξιζει να του ριξετε μια ματια.Ειναι στο pass.

[Tifa_LockHeart]

Επιασα μετά από πολύ καιρό από την κυκλοφορία τους δύο παιχνίδια, με τα οποία πέρασα πάρα πολύ ωραία σε σύγκριση με ΑΑΑ τίτλους που παίζουν τώρα και δυστυχώς με έχουν αφήσει αδιάφορο. 

Ας ξεκινήσω πρώτα με το πιο παλιό, πήγα πίσω στο 2012 και έπαιξα το "Resident Evil Revelations" , το οποίο το είχα στην λίστα μου και όλο έλεγα να δω τί παίζει με την σειρά "Revelations". Βάζοντας στην άκρη το ότι γέρασε και ο τομέας των γραφικών είναι πλέον ξεπερασμένος, μου άρεσε το ξεδίπλωμα της ιστορίας, μου άρεσαν οι χαρακτήρες και οι ερμηνείες. Σε γενικό βαθμό με κράτησε γερά και σε 12 ώρες χωρισμένα σε 3 μέρες το τελείωσα. Πέρασα πολύ ευχάριστα και ανυπομονώ να πάω τώρα στο sequel. Χαίρομαι που έβαλα τον εαυτό μου σε αυτήν την θέση και δεν το παραμέλησα, μιας και στην αρχή αυτό είχα σκεφτεί λόγω της παλαιότητας του. Ο χειρισμός με γνώμονα πάντα ότι μιλάμε για ένα παιχνίδι του ΄12 , μπορώ να πω ότι στέκεται και μέχρι σήμερα. Δεν έχω να πω πολλά μιας και πιστεύω ότι τα περισσότερα είναι γνωστά στους περισσότερους, μιας κ θα το έχετε παίξει. Το προτείνω πάντως σε νέους παίκτες που δεν έχουν ιδέα την ύπαρξη του, για να συμπληρώσουν παράπλευρο Lore στην Resident Evil ιστορία. 

Τώρα στο δεύτερο παιχνίδι που τερμάτισα, πήγα σε πιο πρόσφατη κυκλοφορία στο '23. Τερμάτισα το Star Wars Jedi Survivor. H συνέχεια του πολύ αγαπημένου μου Fallen Order, που άργησα να το παίξω επίτηδες μιας και είχα ακούσει ότι είχε κάποια θεματάκια με το Perfomance του. Το παιχνίδι αρχικά να αναφέρω ότι για κάποιον που είναι λάτρης του κόσμου Star Wars, είναι κάτι παραπάνω από τέλειο. Ένιωσα για άλλη μια φορά τον ίδιο ενθουσιασμό σε πολλά σημεία με αυτά που έβλεπα. Σαφέστατα τα βήματα που έκαναν μπροστά είναι πολλά. Μπορώ να πω ότι πήγαν 2-3 βήματα μπροστά από το Fallen Order και αυτό ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα , μιας και δεν περίμενα τόσα πολλά. Σε μέγεθος είναι τεράστιο, σε χειρισμό είναι ακόμα πιο στιβαρό, ο Cal είναι λιγουλάκι πιο τούμπανο από θέμα δυνάμεων , αλλά στέκει καλά αυτό με το σενάριο και γενικά όλα είναι boost-αρισμένα!!! Βρήκα ότι το παιχνίδι έτρεχε απροβλημάτιστα στα 60frames με μετρημένες φορές να διακρίνω θεματάκια , τα οποία για κανένα λόγο δεν εμπόδιζαν (καμία σχέση με το FF7 Rebirth και το FF16 που τα αναφέρω γιατί με κόστισε πολύ το πώς τρέχουν) . Έβλεπά στα cutscenes να πάφτει το framerate και φανταζόμουν ότι αν ήταν έτσι όταν πρωτοκυκλοφόρησε , λογικό να άκουσε ότι άκουσε! Αλλά ευτυχώς τώρα είναι ένα παιχνίδι βάλσαμο να το πιεις στο ποτήρι. Ωραίες μάχες και γραφικά, με ένα traversal σε άλλο επίπεδο. Περίεργο μου έκατσε όπως και στο Fallen Order το πόσο πολύ καθυστερούσε το loading screen σε κάθε death . Καλά στο PS4 είχε και μια δικαιολογία, αλλά δεν περίμενα στο PS5 μια τέτοια επίδοση. Τραγικο και αδικαιολόγητο για PS5 game! Από το PS5 αν κάτι έχω να λέω ότι μου φάνηκε ότι αναβαθμίστηκα σε σύγκριση με το PS4 ,είναι τα loading που στα περισσότερα παιχνίδια σχεδόν εξαλείφθηκαν και το Dualsense. Mε γραφικά ακόμα, αν εξαιρέσεις Demons Souls και Returnal δεν έχω ακόμα εντυπωσιαστεί! Αυτά και με το "Survivor", καλή εμπειρία, μεγάλη εμπειρία (παίζει να του έδωσα 80-85 ώρες) περιμένουμε το 3ο της σειράς να κλείσει . Πάντως το ότι το πήρα μεταχειρισμένο (παίζει να το πήρα στα 35e) αλλά και σε καλύτερη κατάσταση από ότι θα το έπαιζα Day one με κάνει να νιώθω ότι έκανα την καλύτερη αγορά που θα μπορούσα να κάνω.  

 

 

[gtsoui]

Τερματίστηκε στο Nintendo Switch το Lamplight City, ένα adventure game το οποίο είχα χρόνια στην λίστα μου.

Στο παιχνίδι χειρίζεσαι τον ντετέκτιβ Miles Fordham, ο οποίος όντας πλέον εκτός αστυνομικού σώματος, αναλαμβάνει υποθέσεις που του αναθέτει μια φίλη του αστυνομικός. Μέσω των υποθέσεων αυτών, προσπαθεί να βρει τον δολοφόνο του συνεργάτη του, το πνεύμα του οποίου συνεχίζει να συνομιλεί καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού με τον πρωταγωνιστή. 

Όπως και πολλά άλλα σύγχρονα adventure παιχνίδια, έχει ελάχιστους γρίφους να λύσεις, με την παραδοσιακή έννοια. Συνολικά, τα αντικείμενα που μάζεψα στο inventory κατά την διάρκεια του παιχνιδιού δεν πρέπει να ήταν παραπάνω από 2-3, όπως και γρίφοι του να βρεις κάποιον συνδυασμό. 

Αντ' αυτού, όλη η ιστορία του και το gameplay εκτυλίσσεται γύρω από τους διαλόγους, καθώς μιλάς με μάρτυρες και υπόπτους και συλλέγεις στοιχεία τα οποία ανοίγουν νέες περιοχές στον χάρτη. 
Όταν συλλέξεις αρκετες αποδείξεις, μπορείς να κατηγορήσεις τον ύποπτο και να κλείσει η συγκεκριμένη υποθεση. Η επίλυση των υποθέσεων αυτών δεν είναι καθόλου δύσκολη, αλλά υπάρχουν δύο πράγματα που χρήζουν προσοχής. Το πρώτο είναι ότι ο πρώτος ύποπτος μπορεί και να μην είναι ο θύτης και θα πρέπει να ψάξεις περισσότερο για.να βρεις τον πραγματικό εγκληματία.

Το άλλο σημείο είναι ότι κάποια υπόθεση μπορείς να την χαρακτηρίσεις ως ανεπιλυτη. Αυτό συμβαίνει, όταν κάνεις κάποια λάθος επιλογή, με αποτέλεσμα να σε κλειδώσει και να μην μπορείς να προχωρήσεις περαιτέρω. Αυτό νομίζω ότι συμβαίνει αποκλειστικά κατά την λάθος επιλογή σε έναν διάλογο. Πάντως, δεν είναι δύσκολο να αποφύγεις το λάθος, καθώς οι λάθος επιλογές είναι συνήθως αρκετά εμφανείς. Παρόλα αυτά, εγώ το έπαθα σε μια υπόθεση και δεν μπορούσα να την συνεχίσω. Καλό είναι λοιπόν, να κάνει κάποιος συχνά saves αν θέλει να αποφύγει κάτι τέτοιο.

Πάντως, δεν γνωρίζω τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στην εξέλιξη του παιχνιδιού, το να κατηγορήσεις λάθος άτομο ή να μην λύσεις αρκετές από τις υποθέσεις. 

Το παιχνίδι έχει πολύ ωραία γραφικά και είναι και πλήρως voice acted! 

Αυτά τα ολίγα λοιπόν για το Lamplight City. Μου άρεσε πολύ και αξίζει να ειπωθεί ότι φτιάχτηκε από την Grundislav Games, η οποία έχει κυκλοφορήσει και άλλα καλά adventures. Θυμάμαι μάλιστα, πριν λίγα χρόνια, είχα αναπτύξει μια καλή σχέση με τον δημιουργό του τον Francisco Gonzalez, ,όπου έμπαινα στο stream του και συζητούσαμε για adventures, καθώς έφτιαχνε το συγκεκριμένο.

Φυσικά και συνιστώ το Lamplight City, μου θύμισε λίγο το Jack Orlando (και αυτό με detective) και αναμένεται από την ίδια εταιρεία το Rosewater, όπου εκτυλίσσεται στην άγρια Δύση, και αυτό φυσικά adventure game.

[Tifa_LockHeart]

Καιρό άκουγα για το SOMA, το είχα μάλιστα στην κατοχή μου μήνες. Ποτέ δεν ήμουν σε διάθεση να βυθιστω μέσα του, δεν το μετανιώνω, καλά έκανα. Το παιχνίδι θέλει να είσαι προετοιμασμένος για αυτό, θέλει να είσαι έτοιμος να το δεχτείς σαν ένα επισκέπτη στο σπίτι σου. Σαν κάτι πολύ επίσημο δείπνο ή μια κοινωνική υποχρέωση που θέλεις να πας. 

Το SOMA από εδώ και στο εξής άλλαξε κατά πολύ το τί μπορεί να μεταφέρει, να περιγράψει αλλά και να δείξει ένα video game για μενα. Ήμουν φανατικός των games, αλλά τώρα πλέον , οποιοσδηποτε μου πει ότι τα video games είναι για παιδιά, θα κάτσω να του περιγράψω τι είδα και μετά ας μου πει ότι θέλει.

Το SOMA είναι το παιχνίδι που τερμάτισα μετά από 12 ώρες περίπου και το ευχαριστήθηκα όσο τίποτα. Τόσες ερμηνείες που μπορείς να δώσεις στα τόσα θέματα που θίγει, θα τολμούσα να πω ότι ίσως θα έπρεπε να διδάσκετε στα σχολεία. Ίσως είμαι λίγο χαζούλης και έχανα το Immersion του παιχνιδιού με 2-3 γρίφους που με σκαλωσαν αλλά όχι, το παιχνίδι είναι δεκαράκι κανονικότατο και το συστήνω σε όλους όσους αγαπούν τον εαυτό τους κ τον σέβονται, να το δοκιμάσουν.

Και επαναλαμβάνω ότι θέλει τον χρόνο του και την διάθεση. Το ξεκίνησα 3 φορές. Την 3η ηταν που το τελείωσα. Τις άλλες φορές ήμουν ανέτοιμος.

 

Επεξ/σία 12 Ιουνίου από Tifa_LockHeart

[gtsoui]

Τέλος και για το Indika στο playstation 5.
Πρόκειται για μια νέα κυκλοφορία, που αναμιγνύει στοιχεία walking sim με narrative και κάποια puzzle κομμάτια, τα οποία έχουν να κάνουν κυρίως με το περιβάλλον. Διάβασα κάπου να αποκαλείται ως ένα russian nun simulator, χαρακτηρισμός αρκετά αστείος και πετυχημένος.

Βασικά, δεν ήξερα τι να περιμένω, απλά με είχε ιντριγκάρει το trailer που είχα δει. Αναλαμβάνεις τον ρόλο της Indika, μιας Ρωσίδας μοναχής, η οποία "συνομιλεί" με τον Σατανα και στην οποία ανατίθεται μια αποστολή, να μεταφέρει ένα γράμμα από το μοναστήρι της. 

Από τεχνικής άποψης, το παιχνίδι είναι καλό αλλά δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που είναι πολύ όμορφο ως γενικό περιβάλλον, αλλά τις περισσότερες φορές δείχνει ότι πρόκειται για μια μικρή κυκλοφορία. Για μένα προσωπικά, όπως έχω πει και άλλες φορές, μικρή σημασία έχει. 

Στα του gameplay τώρα, όπως είπα και στην αρχή, εκτός από το narrative κομμάτι, έχει και γρίφους. Για παράδειγμα, να περάσεις ένα ποτάμι μέσω μιας σχεδίας η να καταφέρεις να ανέβεις από ένα ασανσέρ που έχει κολλήσει. Επίσης, από νωρίς στο παιχνίδι, συναντας και άλλον έναν, με τον οποίο μοιράζεσαι το ταξίδι σου και ο οποιος λαμβάνει μερος στην επίλυση κάποιον παζλ μέσω εντολών που μπορείς να του δώσεις. 

Ένα άλλο ωραίο στοιχείο στο gameplay είναι ότι κάποιες φορές σε καταλαμβάνει ο Σατανάς, όπου ο κόσμος του παιχνιδιού παίρνει μια άλλη μορφή, σαν να είσαι στην κόλαση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, και κρατώντας πατημένο ενα κουμπί ξεκινάς μια προσευχή. Όσο το κάνεις αυτό, το επίπεδο λαμβάνει την προηγούμενη του μορφή. Θα πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις δηλαδή, να κάνεις εναλλαγές μεταξύ των δύο κόσμων, ώστε να μπορείς να προχωρήσεις περαιτέρω.

Τέλος, κάποιες φορές, το παιχνίδι αλλάζει τελείως προοπτική και από εκεί που είναι third person, λαμβάνει μια μορφή αλά 16bit εποχές, με κάποια sequences που διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. Στο επίπεδο πχ που πρέπει να ανέβεις στην κορυφή ενός σπιτιού, το παιχνίδι είναι σαν ένα old school platform, σε ένα άλλο παίρνει μια racing μορφή όπου οδηγείς το ποδήλατο σου σε αγώνα με τον πατέρα σου κτλ. Αυτή η διαφορετικότητα στο gameplay, γίνεται συνήθως στις περιπτώσεις που το παιχνίδι εξιστορεί γεγονότα και καταστάσεις του παρελθόντος της πρωταγωνίστριας.

Αυτο λοιπόν είναι σε γενικές γραμμές το gameplay του. Την εμπειρία μου μαζί του, μπορώ να την χαρακτηρίσω ως....σουρεαλ. Συνήθως έχω αντίθετη άποψη με τα αρνητικά reviews παιχνιδιών, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ισχύει το εντελώς αντίθετο. Το Indika έχει λάβει πολύ υψηλές κριτικές, ειδικά στο steam αλλά εμένα δεν μου άρεσε καθόλου...

Καταρχήν, το παιχνίδι έχει μια περίεργη εμμονή με την επανάληψη. Στην αρχή του παιχνιδιού, μου ανατέθηκε ως δουλειά, να γεμίσω ένα βαρέλι με νερό...πήγα λοιπόν στο πηγάδι και γυρνώντας το thumb 2 φορές για αρκετα δευτερόλεπτα (προσομειωνοντας την κίνηση της τροχαλίας στο κατέβασμα και ανέβασμα του κουβα) γέμισα τον κουβά με νερό και το έριξα στο βαρέλι..προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα στην οθόνη την περιγραφή 1/5....και ναι, το παιχνίδι είχε την απαίτηση να το κάνω όλο αυτό 5 φορές... Μια άλλη φορά, ανεβαίνεις τις σκάλες ενός ξύλινου κτιρίου με τον Σατανα να σου μιλάει καθόλη την διάρκεια της ανόδου....δεν θυμάμαι πόσους ορόφους ανέβηκα. Φαινόταν να μην τελειώνει ποτέ...αυτή η επαναληψιμότητα συμβαίνει και σε μια άλλη περίσταση. 

Επίσης, βρήκα εντελώς άτοπη την μουσική υπόκρουση του παιχνιδιού...παίζει ένα beat που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ύφος του παιχνιδιού η την εποχή του. 

Υπάρχουν και άλλα ζητήματα, όπως για παράδειγμα ότι οι εναλλαγές μεταξύ επιπέδων, μέσω μιας σύντομης loading screen, γίνονται τόσο απότομα που νομίζεις ότι κόλλησε το παιχνίδι. Η το γενικό επίπεδο του animation, άλλο ένα σημείο που με απώθησε.

Αυτά λοιπόν και για το Indika. Χαίρομαι που μια μικρή κυκλοφορία πήρε τόσο καλές κριτικές αλλά εμένα δεν μου άρεσε καθόλου, παρόλο που ανήκει στα είδη παιχνιδιών που μου αρέσουν. Αν το αγοράσει κανεις, θα ήθελα να ακούσω και μια άλλη τυχόν άποψη, μιας και από ότι φαίνεται ανήκω στην μειοψηφία. 

[Tatofski64]

Τι δεν τερμάτισα ακόμα, και πως μου φαίνεται 🤣 Assasins Creed Odyssey! Τι τέρας για game είναι αυτό ρε παιδιά, ωραία η αρχαία Ελλάδα, αλλά είναι τεράστιο και βλέπω να βαλτωνω σε λίγο καιρό. Είμαι στίς 25 ώρες μέχρι τώρα.

Επεξ/σία 17 Ιουνίου από Tatofski64

[koproli8os]

απολαυσε το ταξιδι και την κορυφαια προφορα των ελληνικων στις αγορες των πολεων και στα τραγουδια της τριηρης σου, θα σε κανουν να νιωσεις σα το σπιτι σου, μεχρι τις 120+ ωρες που χρειαζονται για την ολοκληρωση εχεις χρονο να τις απολαυσεις.

[Tifa_LockHeart]

Νέα κυκλοφορία περίπου , στις 23/04/2024 κυκλοφόρησε και μάλιστα το έδωσε και δώρο το Ps Plus.

Περί ιστορίας που διάβασα 2-3 πληροφορίες είναι από την Surgent Studios , ιδρυτής της είναι ο Abubakar Salim, βρετανός ηθοποιός που είχε δανείσει και την φωνή του στον Bayek από το Assassins Origins. Πρώτη του προσπάθεια για παιχνίδι και δεν τα πήγε και άσχημα. Έχει πολλές αναφορές λαογραφικές και το κυρίως θέμα είναι ένα αγόρι που βρίσκεται στην περίοδο άρνησης για τον θάνατο του πατέρα του! 

Τερματίστηκε χθες το βράδυ και ανυπομονούσα να το μοιραστώ μιας και πέρασα πολύ όμορφα.

Μιλάω για το Tales of Kenzera : ZAU 

Άλλη μια φορά που μένω ικανοποιημένος από παιχνίδι που δίνει η συνδρομητική υπηρεσία και δεν θα υπήρχε πιθανότητα να μάθω καν για την κυκλοφορία του , αλλά και να το αγοράσω. Μου χρειάστηκαν 12 ώρες περίπου, αλλά λόγω του ότι μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που κάνεις περιήγηση ο χαρακτήρας έψαχνα όλα τα συλλέξιμα και αναβαθμίσεις. 

Το dualsense δίνει και αυτό λεπτομέρειες που σίγουρα αναβαθμίζουν την εμπειρία. 

Το παιχνίδι έκατσε γάντι στην περίπτωση μου , μιας και ήθελα να αγοράσω καιρό τώρα το Prince of Persia Last Crown και το ZAU , είναι σε αυτό το είδος περίπου.

Είναι ένα Platformer/Action-Adventure ,2D Side Scrolling ,με κυρίως Metroidvania χαρακτήρα.

Καθώς προχωράει η εξέλιξη της ιστορίας μας, ο Zau, αποκτάει νέες δυνατότητες που σου δίνουν  την ευκαιρία να πας σε μη προσβάσιμα μέρη και έτσι πηγαίνει μέχρι το τέλος. Η μάχη δεν είναι τόσο πολύπλοκη , κάτι που μπορεί να ξενερώσει κάποιους αλλά προσωπικά εμένα δεν με πείραξε. Στην ουσία οι δύο βασικές επιθέσεις, που χρησιμοποιεί ο χαρακτήρας μας είναι εναλλαγή δύο μασκών. Την μια την χρησιμοποιείς για μακρινές επιθέσεις και την άλλη για κοντινή μάχη. Και τα δύο, χρησιμοποιούνται ανα την περιπτωση και θα βρούμε επίσης ένα δέντρο με αναβαθμίσεις για το καθένα. Η εναλλαγή γίνεται στο φτερό με το πάτημα ενός πλήκτρου. Στο ρεπερτόριο τώρα των κινήσεων, έχουμε περπάτημα από τοίχο σε τοίχο, διπλό άλμα, dash και 2-3 ακόμα που τα ανακαλύπτεις προχωρόντας την ιστορία! 

Τίποτα παραπάνω δεν έχω να γράψω, παίξτε το . Το προτείνω ανεπιφύλακτα και μάλιστα στο τέλος, θα έχετε ίσως  προπονηθεί αρκετά, ώστε να ανταπεξέλθετε στο τελικό boss , το οποίο στην ουσία είναι σαν ένα τελικό διαγώνισμα για το πόσο καλά έχεις μάθει να χειρίζεσαι το παιχνίδι και όλα αυτά που σου έχει μάθει!!!