Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Με καθυστέρηση πάνω από 20 χρόνια και αν σκεφτούμε πως δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε PAL κονσόλες τερμάτισα χθες το Xenogears.

Το παιχνίδι είναι ένα κλασικό JRPG με turn based mechanics, ωστόσο τα skills που σου προσφέρει έχουν αρκετά ιδιαίτερο χαρακτήρα και μορφή combo. Όταν δε, μπουν στο παιχνίδι και τα Gears που είναι τεράστια robot τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ιδιαίτερα. Αν και δεν είναι πολύ δύσκολο, έχει το μειονέκτημα (ίσως και λόγω ηλικίας) πως μπορεί πρακτικά να σε κάνει lock από τη συνέχεια αν φτάσεις σε κάποιο boss ή dungeon χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό και skillset. Γι'αυτό το λόγο προτείνονται πολλαπλά saves.

Ένα στοιχείο που δεν έχει "γεράσει" τόσο καλά είναι το platforming που εισάγει το παιχνίδι σε κάποια σημεία και το οποίο λόγω του κακού σχεδιασμού με έκανε μια-δυο φορές να θέλω να το αφήσω σε συνδυασμό με την προβληματική του κάμερα. Ευτυχώς ωστόσο δεν το έκανα.

Και λέω ευτυχώς γιατί όσο προβληματικό κι αν είναι σε σημεία το gameplay, φτάνουμε στο μεγάλο χαρτί του Xenogears που είναι το story. Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ όσον αφορά την πολυσύνθετη θεματολογία που θίγει, αλλά είναι σίγουρα από τα πιο "βαθιά" παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Ενώ ξεκινάει αρκετά χαλαρά και σου δίνει την εντύπωση πως είναι ένα κλασικό JRPG της Square, κάπου στα μισά τα γυρίζει όλα τούμπα και απορείς τι είναι αυτό που βιώνεις. Από την πολιτική ίντριγκα, μέχρι τη θεοκρατία και τη σχέση των θείων με τον άνθρωπο, αγγίζει πολλά taboo θέματα τα οποία δεν νομίζω να τολμούσε να εξιστορήσει κανείς το 2024. Γίνονται αναφορές σε δολοφονίες, βασανιστήρια, βιασμούς, παιδεραστίες, κανιβαλισμούς σε βαθμό που απ'ότι διάβασα όταν είχε κυκλοφορήσει κάποιοι δυτικοί μεταφραστές παράτησαν το παιχνίδι επειδή ήταν "βγαλμένο από την κόλαση".

Δυστυχώς οι τρόποι για να το παίξει κανείς τώρα πια είναι ελάχιστοι. (Βασικά μόνο μέσω NTSC PS1 ή emulator) 

Όπως και να έχει αν σας δοθεί η ευκαιρία δοκιμάστε το και προσπαθήστε να συγχωρήσετε το rough gameplay του, γιατί ως ιστορία το αξίζει και με το παραπάνω.

  • Like 7
  • Thanks 2
  • Απαντ. 1,1k
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσιευμένες Εικόνες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)
Στις 23/4/2024 στις 2:22 ΜΜ, Charismo είπε

Με καθυστέρηση πάνω από 20 χρόνια και αν σκεφτούμε πως δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε PAL κονσόλες τερμάτισα χθες το Xenogears.

Το παιχνίδι είναι ένα κλασικό JRPG με turn based mechanics, ωστόσο τα skills που σου προσφέρει έχουν αρκετά ιδιαίτερο χαρακτήρα και μορφή combo. Όταν δε, μπουν στο παιχνίδι και τα Gears που είναι τεράστια robot τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ιδιαίτερα. Αν και δεν είναι πολύ δύσκολο, έχει το μειονέκτημα (ίσως και λόγω ηλικίας) πως μπορεί πρακτικά να σε κάνει lock από τη συνέχεια αν φτάσεις σε κάποιο boss ή dungeon χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό και skillset. Γι'αυτό το λόγο προτείνονται πολλαπλά saves.

Ένα στοιχείο που δεν έχει "γεράσει" τόσο καλά είναι το platforming που εισάγει το παιχνίδι σε κάποια σημεία και το οποίο λόγω του κακού σχεδιασμού με έκανε μια-δυο φορές να θέλω να το αφήσω σε συνδυασμό με την προβληματική του κάμερα. Ευτυχώς ωστόσο δεν το έκανα.

Και λέω ευτυχώς γιατί όσο προβληματικό κι αν είναι σε σημεία το gameplay, φτάνουμε στο μεγάλο χαρτί του Xenogears που είναι το story. Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ όσον αφορά την πολυσύνθετη θεματολογία που θίγει, αλλά είναι σίγουρα από τα πιο "βαθιά" παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Ενώ ξεκινάει αρκετά χαλαρά και σου δίνει την εντύπωση πως είναι ένα κλασικό JRPG της Square, κάπου στα μισά τα γυρίζει όλα τούμπα και απορείς τι είναι αυτό που βιώνεις. Από την πολιτική ίντριγκα, μέχρι τη θεοκρατία και τη σχέση των θείων με τον άνθρωπο, αγγίζει πολλά taboo θέματα τα οποία δεν νομίζω να τολμούσε να εξιστορήσει κανείς το 2024. Γίνονται αναφορές σε δολοφονίες, βασανιστήρια, βιασμούς, παιδεραστίες, κανιβαλισμούς σε βαθμό που απ'ότι διάβασα όταν είχε κυκλοφορήσει κάποιοι δυτικοί μεταφραστές παράτησαν το παιχνίδι επειδή ήταν "βγαλμένο από την κόλαση".

Δυστυχώς οι τρόποι για να το παίξει κανείς τώρα πια είναι ελάχιστοι. (Βασικά μόνο μέσω NTSC PS1 ή emulator) 

Όπως και να έχει αν σας δοθεί η ευκαιρία δοκιμάστε το και προσπαθήστε να συγχωρήσετε το rough gameplay του, γιατί ως ιστορία το αξίζει και με το παραπάνω.

+1111111

Το δεύτερο αγαπημένο μου παιχνίδι μετά το FFVII. Ο κυριότερος λόγος που δεν είναι πρώτο, έχει να κάνει ακριβώς με το platforming που αναφέρεις που σε συγκεκριμένα σημεία (babel tower γκουχ-γκουχ) απλά βλαστημάς και φυσικά το διαβόητο δεύτερο cd όπου επειδή τους τέλειωσαν ο χρόνος και το χρήμα το έκαναν rush και το πετσόκοψαν...

Είναι ένα παιχνίδι που λόγω του βιαστικού φινάλε και του γεγονότος ότι δεν κυκλοφόρησε ευρέως αλλά παρόλα αυτά αγαπήθηκε από πολλούς, φωνάζει για remake ή έστω remaster της προκοπής αρκεί να "διορθωθεί" το δεύτερο cd και να βγει αυτό που θέλαν εξ αρχής να φτιάξουν. Δηλαδή αν ένα παιχνίδι από όλα αυτά που βγαίνουν και φημολογείται ότι θα βγουν θέλει remake είναι αυτό.

Η ιστορία του είναι τόσο πολύπλοκη που δεν αρκεί απλά να παίξεις το παιχνίδι μια φορά και τέλος. Θέλει λίγο διάβασμα το perfect works και μετά δεύτερο playthrough για να καταλάβεις πλήρως τι έπος έβγαλαν οι άνθρωποι με τα μέσα που είχαν τότε (και δυστυχώς δεν τους έφτασαν ελέω FFVII).

Το συγκρίνω άμεσα με το Neon Genesis Evangelion λόγω και θεματολογιάς, επικότητας και περιπλοκότητας αλλά και του αμφιλεγόμενου φινάλε. Όσοι ξέρουν, ξέρουν...

Επεξ/σία από chrisde
  • Like 2
  • Thanks 1
Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Άλλο ένα παιχνίδι τελείωσα μετά από χίλια βάσανα και αυτό ήταν το SpiderMan 2. 

Για τα γραφικά δεν θα μιλήσω καν, ήδη από το 1 είχαμε πάρει γεύση τί μπορεί να δώσει η Insomniac και από τη στιγμή το συγκεκριμένο ήταν αποκλειστικό για το 5άρι και όχι cross platform οπως το Miles Morales, δεν περίμενα κάτι λιγότερο.

Εκεί που με απογοηυτεσε όμως, ήταν η ιστορία. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι φαν κανενός σύμπαντος, δεν διαβαζω κομικ, ούτε βλέπω ταινίες με υπερήρωες κτλ - οπότε, το συγκεκριμενο ήταν απλά ένα παιχνίδι που βασίζεται σ'έναν υπερήρωα του οποίου είχα δει την πρώτη ταινία στο δημοτικό και that's it, ούτε κακους ξέρω ούτε πολλές λεπτομέρειες.

Επειδή θέλω να αφήσω την κριτική μου spoiler free, θα πω πως αυτό που με ξίνισε στην ιστορία ήταν τα εξής: 1) ο miles ήταν τελείως απαρατηρητος και δεν καταλαβα γιατί χρειαζόταν στο παιχνίδι. είχε τις στιγμές του κτλ, αλλά και να μην υπήρχε, δεν θα αλλάζε κάτι (ή για το θέσω καλύτερα, αν δεν υπήρχε, μια συγκεκριμενη μάχη προς το τέλος, θα ήταν πολύ καλύτερη) 2) η mary jane. εκτός του ότι έπαθε εμφανισιακά το σύνδρομο "abby", ήταν φουλ ξινή και επίσης, μία συγκεκριμενη αποστολή προς το τέλους του παιχνιδιού δεν έβγαλε κανένα νόημα.

Spoiler

δλδ είσαι ο superman, σουχει βγει η Παναγία να πολεμάς κακούς και ξαφνικά, η mary jane μπαίνει στο hideout των κακών και απλά τους πυροβολει? και μαλιστα one shot kill?

ειλικρινά, η ιστορία, με κάποιες  εξαιρεσεις, δεν ήταν τόσο δυνατή όσο περιμενα. μπορεί και να με ξένισε το γεγονός ότι μπλέκονταν πάρα πολλοί και άσχετοι και δεν ήταν 100% spiderman. Μακάρι να δούμε κάτι καλύτερο με το 3.

Επεξ/σία από ParafronGR
  • Like 4
Δημοσ.
Στις 23/4/2024 στις 2:22 ΜΜ, Charismo είπε

Με καθυστέρηση πάνω από 20 χρόνια και αν σκεφτούμε πως δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε PAL κονσόλες τερμάτισα χθες το Xenogears.

Το παιχνίδι είναι ένα κλασικό JRPG με turn based mechanics, ωστόσο τα skills που σου προσφέρει έχουν αρκετά ιδιαίτερο χαρακτήρα και μορφή combo. Όταν δε, μπουν στο παιχνίδι και τα Gears που είναι τεράστια robot τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ιδιαίτερα. Αν και δεν είναι πολύ δύσκολο, έχει το μειονέκτημα (ίσως και λόγω ηλικίας) πως μπορεί πρακτικά να σε κάνει lock από τη συνέχεια αν φτάσεις σε κάποιο boss ή dungeon χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό και skillset. Γι'αυτό το λόγο προτείνονται πολλαπλά saves.

Ένα στοιχείο που δεν έχει "γεράσει" τόσο καλά είναι το platforming που εισάγει το παιχνίδι σε κάποια σημεία και το οποίο λόγω του κακού σχεδιασμού με έκανε μια-δυο φορές να θέλω να το αφήσω σε συνδυασμό με την προβληματική του κάμερα. Ευτυχώς ωστόσο δεν το έκανα.

Και λέω ευτυχώς γιατί όσο προβληματικό κι αν είναι σε σημεία το gameplay, φτάνουμε στο μεγάλο χαρτί του Xenogears που είναι το story. Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ όσον αφορά την πολυσύνθετη θεματολογία που θίγει, αλλά είναι σίγουρα από τα πιο "βαθιά" παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Ενώ ξεκινάει αρκετά χαλαρά και σου δίνει την εντύπωση πως είναι ένα κλασικό JRPG της Square, κάπου στα μισά τα γυρίζει όλα τούμπα και απορείς τι είναι αυτό που βιώνεις. Από την πολιτική ίντριγκα, μέχρι τη θεοκρατία και τη σχέση των θείων με τον άνθρωπο, αγγίζει πολλά taboo θέματα τα οποία δεν νομίζω να τολμούσε να εξιστορήσει κανείς το 2024. Γίνονται αναφορές σε δολοφονίες, βασανιστήρια, βιασμούς, παιδεραστίες, κανιβαλισμούς σε βαθμό που απ'ότι διάβασα όταν είχε κυκλοφορήσει κάποιοι δυτικοί μεταφραστές παράτησαν το παιχνίδι επειδή ήταν "βγαλμένο από την κόλαση".

Δυστυχώς οι τρόποι για να το παίξει κανείς τώρα πια είναι ελάχιστοι. (Βασικά μόνο μέσω NTSC PS1 ή emulator) 

Όπως και να έχει αν σας δοθεί η ευκαιρία δοκιμάστε το και προσπαθήστε να συγχωρήσετε το rough gameplay του, γιατί ως ιστορία το αξίζει και με το παραπάνω.

 

Στις 25/4/2024 στις 11:53 ΠΜ, chrisde είπε

+1111111

Το δεύτερο αγαπημένο μου παιχνίδι μετά το FFVII. Ο κυριότερος λόγος που δεν είναι πρώτο, έχει να κάνει ακριβώς με το platforming που αναφέρεις που σε συγκεκριμένα σημεία (babel tower γκουχ-γκουχ) απλά βλαστημάς και φυσικά το διαβόητο δεύτερο cd όπου επειδή τους τέλειωσαν ο χρόνος και το χρήμα το έκαναν rush και το πετσόκοψαν...

Είναι ένα παιχνίδι που λόγω του βιαστικού φινάλε και του γεγονότος ότι δεν κυκλοφόρησε ευρέως αλλά παρόλα αυτά αγαπήθηκε από πολλούς, φωνάζει για remake ή έστω remaster της προκοπής αρκεί να "διορθωθεί" το δεύτερο cd και να βγει αυτό που θέλαν εξ αρχής να φτιάξουν. Δηλαδή αν ένα παιχνίδι από όλα αυτά που βγαίνουν και φημολογείται ότι θα βγουν θέλει remake είναι αυτό.

Η ιστορία του είναι τόσο πολύπλοκη που δεν αρκεί απλά να παίξεις το παιχνίδι μια φορά και τέλος. Θέλει λίγο διάβασμα το perfect works και μετά δεύτερο playthrough για να καταλάβεις πλήρως τι έπος έβγαλαν οι άνθρωποι με τα μέσα που είχαν τότε (και δυστυχώς δεν τους έφτασαν ελέω FFVII).

Το συγκρίνω άμεσα με το Neon Genesis Evangelion λόγω και θεματολογιάς, επικότητας και περιπλοκότητας αλλά και του αμφιλεγόμενου φινάλε. Όσοι ξέρουν, ξέρουν...

Έπος!
Πραγματικό ακατέργαστο διαμάντι της εποχής!

Το είχα παίξει σε τσιπαρισμενο psx με διαφορετικό καλώδιο οθόνης γιατί ήταν αμερικανική έκδοση όταν ήμουν πιτσιρικάς.

Από gameplay δεν θυμάμαι πολλά, αυτό που σίγουρα θυμάμαι όμως είναι ότι το story του, το βάθος του, η εξιστόρησή του, ήταν και είναι αξεπέραστες. 
Μιλάμε για απίστευτο βάθος, που το παιχνίδι καταπιάνει σε ελάχιστο βαθμό, και μόνο σε ένα μικρό κομμάτι από το τι υπάρχει. 

Θα μπορούσαν να έχουν στηριχθεί σειρές, ταινίες, videogames, animations, comics κ.α. στον κόσμο του παιχνιδιού. 
 

Αν κάποιο game πρέπει να γίνει remaster είναι ίσως το πρώτο που θα πρέπει να τρέξουν να φτιάξουν, να παιχτεί όπως του αξίζει, κι ας είναι και 20 disks, όχι μόνο δυο, που δεν τους έφτασαν τα λεφτά να τελειώσουν όπως ήθελαν αυτό το αριστούργημα. 
 

Πραγματικά τώρα που μου το θύμισες, θα ήθελα πολύ να βρω τον χρόνο να του κάνω μετά από τόσα χρόνια ένα ακόμα playthrough, αλλά αυτό το έπος πρέπει να το γνωρίσουν κι οι επόμενες γενιές, και μακάρι να το επανακυκλοφορησουν ως remaster remake whatever, πριν χαιρετήσουν όλοι από την ομάδα ανάπτυξης και χαθεί εντελώς αυτό το σύμπαν που ήθελαν να αποτυπώσουν σε αυτό το game. 
 

Όσα και να γράψω, πάλι λίγα θα είναι. 

[Ας δουν λίγο και οι managers, οι devs, και οι λοιποί της βιομηχανίας, τα παιχνίδια που έβγαιναν τις προηγούμενες γενιές, και μετά ας αναρωτηθούν πάλι για μερίδια αγοράς, τάσεις πωλήσεων, ρε τι φταίει, κλπ κλπ]

 

 

  • Like 3
Δημοσ.

Στο series x υπάρχει τρόπος να παίξω το xenogears???  Με αυτά που έχετε γράψει έχουν τρέξει σάλια.....

Δημοσ.

Τερματίστηκε το The Mildew Children στο switch, μετά από περίπου 7 ώρες παιχνιδιού.

Πρόκειται για ένα 2d adventure παιχνίδι, βασιζόμενο αποκλειστικά στο narrative κομμάτι, καθώς είναι καθαρά story driven.

IMG_20240428_162614.jpg.45b12ba5b498ee774e83984a528656f2.jpg

Αναλαμβάνεις τον ρόλο της Kyrphel, μιας νεαρής μάγισσας, η οποία προσπαθεί να σώσει το χωριό της με την βοήθεια ενός ξορκιου με την βοήθεια των αδερφών της.

Όπως είπα και στην εισαγωγή μου, το παιχνίδι δεν έχει γρίφους η κάποιο inventory σύστημα, αλλά ούτε και αλληλεπίδραση με το περιβάλλον με κάποιο ουσιαστικό τρόπο, γνώριμο των κλασικών point and click adventure παιχνιδιών.

IMG_20240428_162708.jpg.d97c60dfb98ade830a14515b7d6335be.jpg

Η ιστορία του εκτυλίσσεται καθαρά μέσω της περιήγησης στον κόσμο του και μέσω των διαλόγων του. 

Από τον τροπο που εκτυλίσσονται οι διάλογοι σου με τους χαρακτήρες του παιχνιδιού, ενδέχεται οι επιλογές σου να έχουν διαφορετικά αποτέλεσμα, κάτι το οποίο δεν μπόρεσα να τεσταρω, καθώς δεν έχει manual σύστημα save.

Σε κάποιες περιπτώσεις, το παιχνίδι έχει και quick time events, πάλι κατά την διάρκεια των συνομιλιών σου (όπως πχ να κάνεις ένα μαγικό). Επισης, υπάρχει το στοιχείο του θανάτου, όπου σε ένα τέτοιο qte απέτυχα. 

Η "δράση" του λαμβάνει χώρα σχεδόν αποκλειστικά στο χωριό της πρωταγωνίστριας, κάνοντας τον κόσμο του παιχνιδιού αρκετά μικρό σε έκταση. 

IMG_20240428_162544.jpg.46a0108ba5e6492f7cb2154c94170931.jpg

Ένα αρνητικό στοιχείο που βρήκα, ήταν η γραφή του, κάτι εξαιρετικά σημαντικό σε story driven παιχνίδια. Ένιωθα δηλαδή κάποιες φορές κατά την διάρκεια των διαλόγων ότι δεν έχει γίνει σωστή μεταφορά της γλώσσας, με αποτέλεσμα κάποιες εκφράσεις να φαίνονται "κάπως".

Είναι εμφανές ότι πρόκειται για ένα indie παιχνίδι, χωρίς voice acting αλλά με πολύ όμορφα γραφικά και σχετικα μικρό σε διάρκεια. Πάντως, και λόγω των πολλών διαλόγων του, δεν είναι παιχνίδι που τερματίζεται σε ένα απόγευμα. 

2024042812204000-21D5DFF34702C0563DB1626471AD9D51.jpg.6290362ab8b6efa1584be42dbc125ee7.jpg

Εν κατακλείδι, η εμπειρία μου με το The Mildew Children ήταν θετική, αν και να πω την αλήθεια το περίμενα καλύτερο. Σε κάθε περίπτωση, το θεωρώ αξιοπρεπές και πέρασα ευχάριστα τις λίγες ώρες που κράτησε.

  • Like 6
Δημοσ.

Μετά από 35+ ώρες παιχνιδιού τερματίστηκε το εκπληκτικό Stellar Blade στο ps5. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω εισαγωγή, νομίζω όλη η gaming κοινότητα γνωρίζει ήδη το παιχνίδι, δυστυχώς κυρίως λόγω και του ντόρου που έχει δημιουργηθεί. 


Έχει πλέον γίνει συνήθεια, ένα παιχνίδι τέτοιου στυλ να χαρακτηρίζεται ως souls-like, άποψη την οποία δεν συμμερίζομαι. Ναι μεν έχει αδιαμφησβήτητα επιρροές όπως η «τσιμπημένη» δυσκολία ή τα αντίστοιχα bonfires κτλ, αλλά στο combat θεωρώ ότι διαφέρει, όπως και στον τρόπο που ξετυλίγεται η ιστορία του.  Βασικά, παίζοντας το παιχνίδι, δεν ένιωσα ότι έπαιζα ένα souls-like, αλλά περισσότερο ένα action rpg. Να πω την αλήθεια, λόγω των μαχών του αλλά και πολλών σκηνικών (όπως πχ οι κατεστραμμένες πόλεις) μου θύμισαν παιχνίδια όπως το Darksiders 1, σε πιο σκοτεινή εκδοχή.

IMG_2246.JPG.1f53379de0b2ec7cf13cb0c350dd6879.JPG


Αν θυμάμαι καλά, οι βασικές περιοχές του Stellar Blade είναι 5, μη λαμβάνοντας υπόψιν τις περιοχές εκείνες που λειτουργούν ως dungeons (και οι οποίες συνδέονται με το main story), εκ των οποίων η μία από αυτές είναι η Xion, η πόλη. Η πόλη λοιπόν, έχει και την πλειοψηφία των εμπόρων αλλά και των quests, είτε μέσω των npcs ή μέσω του bulletin board. Κάποιες από τις side αποστολές είναι πολύ ωραίες, αλλά στην πλειοψηφία τους είναι σχετικά απλές. Ένα πολύ ωραίο στοιχείο που διευκολύνει πολύ τον παίκτη, είναι η δυνατότητα να μεταφερθείς απ’ όπου και αν βρίσκεσαι στον quest giver μετά από την ολοκλήρωση μιας αποστολής. Και εδώ διαφέρει από τα κλασικά souls – like, στο γεγονός ότι τα quests λειτουργούν ακριβώς όπως και στην πλειοψηφία των rpgs, με tracking σύστημα κτλ.


Το σύστημα εξοπλισμού στο παιχνίδι είναι αρκετά απλό. Η συντριπτική πλειοψηφία των costumes που φτιάχνεις, αλλά και των αξεσουάρ (πχ σκουλαρίκια) έχουν καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα. Ακόμα και το βασικό σου όπλο, το σπαθί, μπορεί μεν να αναβαθμιστεί αλλά δεν έχεις την δυνατότητα να αποκτήσεις κάποιο άλλο. Εκτός φυσικά και αν σου δίνεται τέτοια δυνατότητα μέσω κάποιας «κρυφής» αποστολής. 

IMG_2245.JPG.bcc58e57aa6f48720b68f82e5cee2313.JPG


Στα του exploration τώρα, το level design μου άρεσε πάρα πολύ και όσο προχωράς στο παιχνίδι εισάγεται και το στοιχείο του platforming, αλλά και κάποιων σχετικά απλών γρίφων. Μου έκανε εντύπωση, το γεγονός ότι τα επίπεδα που σχετίζονται με την κεντρική ιστορία, είναι στην πλειοψηφία τους πολύ μεγάλα σε μέγεθος. 


Το lvl up στο παιχνίδι είναι παρόμοιο με πολλά άλλα, όπου αναθέτεις skill points στα διάφορα skill trees, όπως για επίθεση, άμυνα, special επιθέσεις κτλ. Στο σημείο αυτό για μένα, παρατήρησα και το πρώτο αρνητικό του στοιχείο. Στο Stellar Blade λοιπόν, υπάρχουν κάποια skill trees τα οποία είναι κλειδωμένα και που γίνονται διαθέσιμα σταδιακά όσο προχωράς στο παιχνίδι και θεωρώ ότι αυτό γίνεται λίγο καθυστερημένα. Είχα φτάσει δηλαδή σε σημείο, όπου είχα πάρει σχεδόν όλα τα skills που ήθελα και ήταν διαθέσιμα και είχα και κάβα περίπου 20 skill points να αναθέσω και απλά περίμενα πότε θα ξεκλειδώσουν τα καινούρια. Αυτό συνέβη για ένα αρκετό μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού. 

IMG_2244.JPG.e3945fdcd8b4135987400dfe18c71031.JPG


Φυσικά, το combat είναι και το βασικό στοιχείο του παιχνιδιού, το οποίο βρήκα εξαιρετικό. Πολύ ρευστό, φοβερή απόκριση και με αρκετή ποικιλία. Εκτός από το βασικό σου όπλο που είναι το σπαθί και το οποίο χρησιμοποιείς περισσότερο, έχεις την δυνατότητα και ranged επιθέσεων με το «πιστόλι» σου. Κάτι το οποίο με εξέπληξε και το βρήκα στα πολύ θετικά, είναι το γεγονός ότι σε κάποια επίπεδα δεν έχεις την δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις το σπαθί. Εδώ το παιχνίδι μου θύμισε ένα πιο action Dead Space, κυρίως λόγω των εχθρών που αντιμετωπίζεις σε αυτά τα επίπεδα.
Οι μάχες έχουν μηχανισμούς τόσο dodge όσο και parry και τα οποία χρησιμοποιείς ανάλογα με τις επιθέσεις των εχθρών. Συνολικά πάντως, έκανα χρήση του parry πολύ περισσότερο, ίσως λόγω και του γεγονότος ότι είναι σχετικά εύκολο στο παιχνίδι. Καμία σχέση δηλαδή το παράθυρο για parry σε σχέση με παιχνίδια όπως Sekiro. Επίσης, το παιχνίδι δίνει αρκετή έμφαση στις αντεπιθέσεις που εξαπολύεις και μάλιστα υπάρχει και σχετικό skill tree γι’αυτές.


Οι εχθροί στο Stellar Blade είναι άλλο ένα θετικό του, καθώς έχουν αρκετά μεγάλη ποικιλία αλλά και σχεδίαση. Θα ήθελα πάντως λίγη μεγαλύτερη ποικιλία στα mini bosses, καθώς ανακυκλώνονται καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. 

IMG_2242.JPG.7605f230f6960701c41e4b817ba4d27a.JPG


Στα της δυσκολίας τώρα, εγώ την βρήκα όσο πρέπει. Ναι μεν χρειάζεται προσοχή, ακόμα και εναντίον «απλών» εχθρών, αλλά δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα άξιο αναφοράς στο συγκεκριμένο κομμάτι. Ακόμα και τα boss fights τα βρήκα στην πλειοψηφία τους πολύ βατά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. 


Τέλος, δεν έχω να πω πολλά για τον τεχνικό τομέα. Έχει πολύ ωραία γραφικά αλλά και art direction, κάτι που δεν μπορώ να πω για την μουσική του που εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε και αποτελεί το δεύτερο -και τελευταίο- αρνητικό στο παιχνίδι. 


Αυτά λοιπόν! Χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και καθώς δεν είμαι φαν του God of War και μη έχοντας παίξει ακόμα το Spiderman 2, το Stellar Blade είναι το καλύτερο αποκλειστικό στο ps5 που έχω παίξει μέχρι σήμερα. Αν και έχει πολύ υψηλή τιμή, το συστήνω ανεπιφύλακτα. Βασικά, δεν βλέπω λόγο σε κάποιον που του αρέσουν τέτοιου είδους παιχνίδια, να μην του αρέσει και το συγκεκριμένο. 

  • Like 16
Δημοσ.

Χρόνια πολλα. Χριστός Ανέστη!

Σήμερα πριν ξεκινήσει η Αναστάσιμη λαίλαπα βρήκα λιγο χρονο με τον πρωινό καφε να τελειώσω το Mario64. Οταν λεω να τελειώσω εννοώ 120/120 αστέρια.

Το είχα παίξει στο launch αλλα οι μνήμες μου δεν ειναι καθαρες. Ειμαι αρκετά σίγουρος οτι το είχα τερματίσει "απλα" οπότε ηρθα σχεδον 27 χρόνια μετά να κλείσω τον κύκλο. Εύκολο παιχνίδι οπου ο μεγαλύτερος σου εχθρός είναι η κάμερα. Το έπαιξα παρόλα αυτα πολύ ευχάριστα και χαίρομαι που έκλεισα πλήρως αυτο το κεφαλαιο. Αν εξαιρέσεις την καμερα το παιχνίδι κρατάει καλά ακόμα και σήμερα.

image.jpeg.f5c6ebd5fb4d14b6db57e37490e72496.jpeg

Αυτο ηρθε σε συνέχεια του 100% στο super mario Odyssey το οποίο επίσης ειχα ξεκινησει στο launch αλλά έκλεισα πριν μια βδομάδα. Απλα το καλύτερο platformer που υπάρχει. Ουτε ενα moon απο τα 893 (τα υπόλοιπα τα αγοράζεις) δεν ηταν εφιαλτικό και δεν ήθελα να τελειώσει.

Όλο αυτό το σκαλωμα ξεκίνησε οταν είδα κάποιους να κάνουν μαραθώνιους Μάριο και είπα οκ.. αν αυτοι τερματίζουν τα παντα σε μια βδομάδα μπορω να το κανω κ εγώ στο δικό μου ρυθμο. Το sunshine μάλλον θα το προσπεράσω γιατί δεν ειμαι φαν των mechanics και λογικά θα πάω τώρα στο galaxy πριν το γυρίσω στα 2d.

Συνεχίζει να είναι το πιο fun challenge που έχω βάλει στον εαυτό μου και είναι τέλειο που και τα παιδιά μου είναι invested σε αυτό (αλλαξε στολη, πανε σε εκείνο τον αρχηγο, παρε εκείνο το αστέρι κτλ)

Γενικά παρόλο που έχουν απειροελάχιστο screen time, αυτό είναι κάτι που δεν φοβάμαι γιατί εχει ενδιαφέρον, εξυπνα puzzle, όμορφους χαρακτήρες και βλέπουν κ την υπομονή/επιμονή και την αξία αυτών. Πολυ ωραίο bonding experience πέρα όλων των αλλων irl (για να σας προλάβω)

image.jpeg.7e88bb3d9ed2fbaed3b1f94df7618c64.jpeg

  • Like 17
Δημοσ.

Μετά από 6 περίπου ώρες τερματίστηκε το φοβερό Planet of Lana στο series x μέσω gamepass. Θυμάμαι ότι όταν είχε πρωτοβγει, μου θύμιζε το Another World.

Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού αλλά και κατά τον τερματισμό του, σκεφτόμουν πως γίνεται ένα αρκετά απλό σε σύλληψη και εκτέλεση παιχνίδι να μου δημιουργήσει τέτοια συναισθήματα. 

IMG_2251.PNG.4eec5df0a7ea731042c99e40cfdcd8cb.PNG
Στο Planet of Lana αναλαμβάνεις τον ρόλο ενός μικρού αγοριού, μέλος μια φυλής ιθαγενών, όπου δέχονται επίθεση από εξωγήινα ρομπότ. Έτσι λοιπόν, ξεκινάει το ταξίδι σου, ψάχνοντας την απειχθησα φίλη σου. Πολύ σύντομα όμως θα σε συντροφεύσει και ο Mui, ένα πλάσμα που βρίσκεις στην πορεία και σε βοηθάει κατά την διάρκεια της περιπέτειας σου.

IMG_2248.PNG.c8b51ff587cc18f73c090452362d2ce6.PNG
Ξεκινώντας από τον τεχνικό τομέα, τα γραφικά του για μένα είναι άψογα, από τα καλύτερα αυτού του είδους που έχω δει ποτέ μου. Πραγματικά, είναι ίσως το παιχνίδι στο οποίο τράβηξα τις περισσότερες φωτογραφίες από οποιοδήποτε άλλο που έχω παίξει. Η μουσική του επίσης είναι εκπληκτική.

IMG_2250.PNG.94ab0d9f5f201f10244af100d38d702c.PNG
Το gameplay του ως εκτέλεση είναι σχετικά απλό. Έχει platform χαρακτηριστικά αλλά πολύ light και επικεντρώνεται περισσότερο στην συνεργασία του ήρωα με το ζωάκι. 
Η δράση του εκτυλίσσεται σε περιοχές όπως ζούγκλες και δάση, ερήμους και άλλες, με αρκετά διαφορετικές προκλήσεις στην κάθε μια. Ουσιαστικά, θα πρέπει να λύνεις περιβαλλοντικούς γρίφους προκειμένου να προχωρήσεις, δίνοντας παράλληλα εντολές και στον Mui. Οι "γρίφοι" αυτοί δεν είναι δύσκολοι στην πλειοψηφία τους αλλά όσο προχωρας στο παιχνίδι θα συναντήσεις πιο πολύπλοκους. Έτσι λοιπόν, θα στείλεις το ζωάκι να κόψει ένα κλήμα για να σκαρφαλώσεις, θα σύρεις μια σχεδία για να περάσει το νερό ο Mui η θα βάλεις κάποιον από τους δύο να χειριστεί ένα μηχανισμό και αρκετες άλλες προκλήσεις παρόμοιου στυλ. 

Εκτός από αυτό, θα έρθεις αντιμέτωπος με τα ρομπότ αλλά και με την άγρια πανίδα του πλανήτη, τα οποία θα πρέπει να αποφύγεις. 

IMG_2249.PNG.adeb4d2e3f584f5e5c22facf6d9d206f.PNG
Τα εξαιρετικά του γραφικά και η φοβερή μουσική του προσδίδουν σε αρκετές περιπτώσεις μια κινηματογραφικότητα που δύσκολα βρίσκεις σε τέτοιου στυλ παιχνίδια. Όπως είπα στην αρχή, μην περιμένει κανείς gameplay σε action στυλ.

Τέλος λοιπόν και το Planet of Lana το οποίο και θεωρώ must, ειδικά για τους κατόχους gamepass..

  • Like 15
Δημοσ.

Άλλο ένα παιχνίδι μπήκε στη λίστα με τα ολοκληρωμένα και αυτό είναι το Evil Within 2.

Για την ιστορία να πω πώς δεν είμαι καθόλου φαν των παιχνιδιών τρόμου - το πρώτο παιχνίδι που είχα παίξει ήταν το RE 7 το 18 στο PS4 κι αυτό γι'αυτό το είχα βρει στα 10€ και μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση καθώς ενώ το στόρι προς το τέλος ήταν καλό και γενικότερα ήθελα να μάθω τί έγινε στη γυναίκα του, πιο πολύ μου άφηνε το παιχνίδι την εντυπωση ότι προσπαθουσε να με τρομάξει παρά να μου πει μια ωραία ιστορία. Το ίδιο έπαθα και με το 2 και το 3 τα οποία κατέβασα μέσω PS Plus και σε μία ώρα είχαν φάει σουτ . 

Με την ευκαιρία του PS Plus κατέβασα και αυτό και πραγματικά, με κόλλησε από την πρώτη στιγμή. Η ιστορία ξεκίνησε πάρα πολύ ωραία και αμέσως φάνηκε ότι προσπαθουσε το παιχνίδι να κάνει focus πιο πολύ στην ιστορία παρά να σε στείλει νοσοκομείο και αυτό φάνηκε και από τη βασική ιστορία αλλά και από τα γύρω γύρω (φωτογραφίες/αναμνήσεις, συμβάντα που έγιναν στην πόλη πριν την καταστροφή, ηχητικά κτλ). 

Οι εχθροί φουλ ικανοποιητικοί, τα όπλα υπέροχα και γενικότερα ήταν ένα πολύ balanced και ευχαριστο παιχνίδι σε σημείο που απο'κει που είχα ακουστά και ήμουν σε φάση "οκ, δνε με νοιάζει καν", να έχω ξενερώσει που δεν υπάρχει ούτε φήμη για 3ο. 

Και για κλείσιμο, δεν γίνεται να μην σας δείξω το εξής:

Όταν ξεκίνησα το παιχνίδι, μου έβγαλε μήνυμα ότι επειδή είμαι μέλος της Bethesda (εν τω μεταξύ, είναι το πρώτο παιχνίδι της Bugthesda που παίζω, δεν ξέρω από που & ως που είμαι μέλος ή εχω linked account) έχω κάποια bonus μέσα στο παιχνίδι. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι στολές ή όπλα και κατα τη διάρκεια του παιχνιδιού, ξεχάστηκα και δεν έδωσα βάση.

Τελικά , το δώρο της Bethesda ήταν αυτό

Χωρίς καν να καταλαβω το πως και το γιατί , είχε ενεργοποιηθεί στις ρυθμίσεις το "unlimited stamina" & "one shot kill" - το οποίο ενώ έλεγε ότι δεν ισχύει για όλους τους εχθρούς, στην πραγματικότητα είναι ψέμα γιατί ακόμα και σε πιο "μεγάλους " εχθρούς τύπου Stefano, μόλις του έριξα μία, έπαιξε κατευθειαν το cutscene ότι λυγίζει και στη 2η έπαιξε το cutscene ότι τον νίκησα. 

  • Like 6
Δημοσ.
Στις 5/5/2024 στις 6:47 ΜΜ, gtsoui είπε

Μετά από 6 περίπου ώρες τερματίστηκε το φοβερό Planet of Lana στο series x μέσω gamepass. Θυμάμαι ότι όταν είχε πρωτοβγει, μου θύμιζε το Another World.

Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού αλλά και κατά τον τερματισμό του, σκεφτόμουν πως γίνεται ένα αρκετά απλό σε σύλληψη και εκτέλεση παιχνίδι να μου δημιουργήσει τέτοια συναισθήματα. 

IMG_2251.PNG.4eec5df0a7ea731042c99e40cfdcd8cb.PNG
Στο Planet of Lana αναλαμβάνεις τον ρόλο ενός μικρού αγοριού, μέλος μια φυλής ιθαγενών, όπου δέχονται επίθεση από εξωγήινα ρομπότ. Έτσι λοιπόν, ξεκινάει το ταξίδι σου, ψάχνοντας την απειχθησα φίλη σου. Πολύ σύντομα όμως θα σε συντροφεύσει και ο Mui, ένα πλάσμα που βρίσκεις στην πορεία και σε βοηθάει κατά την διάρκεια της περιπέτειας σου.

IMG_2248.PNG.c8b51ff587cc18f73c090452362d2ce6.PNG
Ξεκινώντας από τον τεχνικό τομέα, τα γραφικά του για μένα είναι άψογα, από τα καλύτερα αυτού του είδους που έχω δει ποτέ μου. Πραγματικά, είναι ίσως το παιχνίδι στο οποίο τράβηξα τις περισσότερες φωτογραφίες από οποιοδήποτε άλλο που έχω παίξει. Η μουσική του επίσης είναι εκπληκτική.

IMG_2250.PNG.94ab0d9f5f201f10244af100d38d702c.PNG
Το gameplay του ως εκτέλεση είναι σχετικά απλό. Έχει platform χαρακτηριστικά αλλά πολύ light και επικεντρώνεται περισσότερο στην συνεργασία του ήρωα με το ζωάκι. 
Η δράση του εκτυλίσσεται σε περιοχές όπως ζούγκλες και δάση, ερήμους και άλλες, με αρκετά διαφορετικές προκλήσεις στην κάθε μια. Ουσιαστικά, θα πρέπει να λύνεις περιβαλλοντικούς γρίφους προκειμένου να προχωρήσεις, δίνοντας παράλληλα εντολές και στον Mui. Οι "γρίφοι" αυτοί δεν είναι δύσκολοι στην πλειοψηφία τους αλλά όσο προχωρας στο παιχνίδι θα συναντήσεις πιο πολύπλοκους. Έτσι λοιπόν, θα στείλεις το ζωάκι να κόψει ένα κλήμα για να σκαρφαλώσεις, θα σύρεις μια σχεδία για να περάσει το νερό ο Mui η θα βάλεις κάποιον από τους δύο να χειριστεί ένα μηχανισμό και αρκετες άλλες προκλήσεις παρόμοιου στυλ. 

Εκτός από αυτό, θα έρθεις αντιμέτωπος με τα ρομπότ αλλά και με την άγρια πανίδα του πλανήτη, τα οποία θα πρέπει να αποφύγεις. 

IMG_2249.PNG.adeb4d2e3f584f5e5c22facf6d9d206f.PNG
Τα εξαιρετικά του γραφικά και η φοβερή μουσική του προσδίδουν σε αρκετές περιπτώσεις μια κινηματογραφικότητα που δύσκολα βρίσκεις σε τέτοιου στυλ παιχνίδια. Όπως είπα στην αρχή, μην περιμένει κανείς gameplay σε action στυλ.

Τέλος λοιπόν και το Planet of Lana το οποίο και θεωρώ must, ειδικά για τους κατόχους gamepass..

Αγνοούσα την υπαρξη του.Το κατεβασα να το δοκιμασω και κολλησα.Πολυ καλο παιχνιδακι οτι πρεπει να περασεις καλα.

  • Like 1
Δημοσ.

Τερματίστηκε το Yes, Your Grace στο nintendo switch.

Στο παιχνίδι αναλαμβάνεις τον ρόλο του βασιλιά του Davern, ενός Βασιλείου το οποίο επρόκειτο να δεχθεί εισβολή από βαρβάρους. Για την υπεράσπιση του δέχεσαι να παντρέψεις μια από τις κόρες σου με τον γιο ενός άλλου βασιλιά, ο οποίος όμως δολοφονείται την νύχτα του γάμου και η συμφωνία ακυρώνεται. 
Σκοπός σου λοιπόν είναι να συλλέξεις αποδεικτικά στοιχεία για να εξυχνιασεις το έγκλημα, ώστε να αποκατασταθεί η συμφωνία και με την βοήθεια του ενωμένου στρατού να απωθήσεις την επίθεση των βαρβάρων. Όλα αυτά φυσικά σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Όταν είχα πρωτοδει το παιχνίδι, είχα δει να χαρακτηρίζεται μεταξύ άλλων και ως strategy, κάτι που με είχε κάνει επιφυλακτικό, καθώς δεν ειμαι φαν του συγκεκριμένου είδους (ειδικά των real time strategy). Τελικά -και προς καλή μου τυχη- το Yes, Your Grace είναι ένα kingdom management sim. Και με αυτό το είδος δεν έχω πολύ επαφή επίσης.

IMG_20240510_162456.jpg.c6825ec61c6166cd62a568c0f3a45797.jpg

Το όλο concept του παιχνιδιού είναι το εξής: Κάθε βδομάδα (που επί της ουσίας αποτελεί και μια "turn") δέχεσαι στην αίθουσα του θρόνου σου, διάφορους πολίτες οι οποίοι ζητούν βοήθεια σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ( όπως επίθεση ληστών στον οικισμό τους η μία φυσική καταστροφή) και με την λήξη της συγκεκριμένης διαδικασίας αναλαμβάνεις ενεργά τον έλεγχο του βασιλιά προς διευθέτηση άλλων θεμάτων. 

Θα χρειαστεί να αποστειλεις προσκλήσεις μέσω ταχυδρομικών περιστεριών σε άλλους άρχοντες προκειμένου να λάβεις την στήριξή τους, δίνοντας σου στρατό και πόρους, όπως χρυσάφι η σιτηρά, να ψάχνεις να βρεις στοιχεία για να αποδείξεις την αθωότητα σου, όπως επίσης και να στέλνεις τους πράκτορες σου σε αποστολές. 

Στο τέλος κάθε εβδομάδας, βλέπεις την κατάσταση του βασιλείου σου σχετικά με το χρυσό που έχεις συλλέξει, το φαγητό, το μέγεθος στρατού και τέλος την  ευημερία των πολιτών..Στην συγκεκριμένη οθόνη μπορείς να προβεις επίσης και σε διάφορες αναβαθμίσεις, όπως ενίσχυση των τειχών του κάστρου, της κεντρικής πύλης και άλλα. Σημειώνω επίσης, ότι στο σημείο αυτό είναι και η μοναδική στιγμή που μπορείς να σώσεις την πρόοδο σου.

IMG_20240510_162437.jpg.89c1c5c0a22bea44ecfa3a7209cf9213.jpg

Όλα όσα κάνεις, έχουν απώτερο σκοπό την εξασφάλιση της νίκης σου στην επερχόμενη εισβολή (και όχι μόνο) και όσα ανέφερα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην τελική έκβαση. Καθ' όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, οι αποφάσεις που θα πρέπει να λάβεις και οι επιλογές σου είναι τόσες πολλές, που δεν μπορώ να ξέρω το ακριβές αντίκτυπο τους η και κατά πόσο κάποιες είναι καταδικαστικές σχετικά με το τελικό αποτέλεσμα της μάχης. Δεν ξέρω δηλαδή τι θα γίνει ακριβώς αν αμελήσεις να οχυρωθεις επαρκώς, η αν αποτύχεις στο να συγκεντρώσεις αρκετό στρατό κτλ. 

Όλες σου οι αποφάσεις λοιπόν είναι ουσιαστικά ένα σταυροδρόμι. Αν δεν βοηθήσεις κάποιον από τους αιτούντες κάθε βδομάδα, θα μειωθεί η ευημερία στο βασίλειο σου και μπορεί να μην σε βοηθήσει αργότερα. Από την άλλη, αν αποφασίσεις να συνδράμεις μπορεί να σου στερήσει πόρους από κάτι άλλο αργότερα. Επίσης, οι άρχοντες, των οποίων την στήριξή επιζητείς, έχουν τα δικά τους αιτήματα ο καθένας που θα πρέπει να διεκπεραιώσεις, αλλά τα αιτήματα αυτά μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με κάποιον άλλον. 

Είναι πραγματικά τόσα πολλά που μπορούν να πάνε στραβά και θέλει γενικά πολύ προσοχή. Επίσης, το παιχνίδι έχει διαφορετικούς τερματισμούς, ανάλογα φαντάζομαι με τις αποφάσεις που έχεις λάβει συνολικά. Στο πρώτο playthrough μου έχασα, καθώς οι πολίτες μου στράφηκαν εναντίον μου και θεωρώ ότι είναι από τα παιχνίδια που παίζεις πολυ καλύτερα την δεύτερη φορά. Όντως, ξεκινώντας από την αρχή, το βρήκα αρκετά πιο βατό. 

IMG_20240510_162417.jpg.8dc81fc294aa44a833c914effc9eb4a6.jpg

Αυτά λοιπόν και για το Yes, Your Grace. Μου άρεσε πάρα πολύ και χαίρομαι ιδιαίτερα που ανακάλυψα ότι έχει βγει και η συνέχεια του, η οποία φυσικά και θα αγοραστεί. Μην ξεχάσω να αναφέρω τα πολύ ωραία pixel γραφικά και επίσης την μουσική του, την οποία βρήκα εξαιρετική.

  • Like 7
Δημοσ.

Καλησπέρα στην παρέα! Μόλις τελείωσα το Hogwarts Legacy, συγκεκριμένα πήρα την πλατίνα. Είπα να γράψω τη γνώμη μου καθώς νιώθω λίγο μπουχτισμένη από το παιχνίδι. Γενικά το όλο παιχνίδι ήταν μια καλή απόλαυση. Έχει πολλούς μα πολλούς διαλόγους και αυτό ίσως κουράσει προσωπικά κάποιον/α. Η βασική ιστορία και οι προσωπικές αποστολές (με τους χαρακτήρες του παιχνιδιού), ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσες. Τα side quests μου εδιναν ένα αίσθημα επανάληψης. 

 

Το παιχνίδι το βρήκα πολύ εύκολο στο normal. Το σύστημα μάχης δε, είναι πολύ πολύ διασκεδαστικό. Δεν το περίμενα γιατί έχω συνηθίσει με τα συνηθισμένα. Σπαθιά, όπλα κτλ και φοβήθηκα μη με χαλάσει το wand. Θα μου άρεσε μάλλον να έχει ένα σύστημα upgrade για τα wands. Βέβαια έκανα πρώτα τα main quests και τα assignments για να ντυθώ καλά και να πάρω όλα τα spells. Όποτε ναι ήταν πιο εύκολο μετά. 

 

Τώρα στο κομμάτι της πλατίνας… όπως είπα είναι πανεύκολη αλλά έχει πολλά collectibles, challenges. Τα achievements  που θέλει να πας στο map chamber ως κάθε οίκος.. το έβαλαν γιατί έχει ένα quest διαφορετικό σε κάθε οίκο. Αλλά έπρεπε να κάνω το tutorial 3 φορές! Ευτυχώς skip skip skip και τα έβγαλα σε λιγότερο από 2 ώρες το καθένα. Βαρέθηκα όμως πολύ και είχα μια αίσθηση του ότι μπούχτισα. Καλύτερα αυτά τα 3 achievements να τα κάνετε πρώτα πριν αρχίσετε για τα καλά το παιχνίδι. Διαλέξτε σαν κύριο playthrough το Hufflepuff γιατί έχει το καλύτερο quest. 

 

Δεν με θεωρώ τρομερά φαν του Harry Potter αλλά για κάποιον που του αρέσει πολύ ίσως το παιχνίδι να του αρέσει και αντίστοιχα πολύ! Εμένα μου άρεσε και ως εκεί. 

  • Like 11
Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Τέλος και για το Alone in the Dark στο ,ps5. Εκτός φυσικά και αν κάποιος είναι μικρός σε ηλικία, δεν γίνεται να μην γνωρίζει τι εστί Alone in the Dark..Θυμάμαι το είχα παίξει όταν είχε πρωτοβγει και μου είχε κάνει τρομερή αίσθηση. Συν το γεγονός φυσικά ότι είχε και φοβερή ατμόσφαιρα, έτσι το θυμάμαι τουλάχιστον.

Από όσο καταλαβαίνω, πρόκειται για reboot της σειράς μετά από μια περίοδο ανυποληψίας και αποτυχημένων κυκλοφοριών, τις οποίες δεν έχω παίξει, να πω την αλήθεια. 

18f4f148db669-screenshotUrl.jpg.d55d70d71ebe27866917f887d75f0c52.jpg

Το παιχνίδι ξεκινάει με μια επίσκεψη στο άσυλο Derceto, με σκοπό την αναζήτηση ενός ασθενή, ονόματι Jeremy. Έχεις την επιλογή να διαλέξεις έναν εκ των δύο πρωταγωνιστών, μεταξύ της Emily Hartwood (την ανιψιά του ασθενή) και του ιδιωτικού ντετέκτιβ Edward Carnby. Εγώ, επέλεξα να παίξω ως ντετέκτιβ. Διάβασα εκ των υστέρων, ότι ο ντετέκτιβ πρωταγωνιστής είναι ίδιος και με τα παλιά παιχνίδια, όπως και το ότι το σενάριο είναι -σχεδον- ίδιο. Φυσικά και μετά από τόσα χρόνια, δεν θυμόμουν τίποτα από αυτά. Ούτε επίσης θυμόμουν ότι όλα τα παιχνίδια είχαν επιρροές από Lovecraft, τον οποίο φυσικά δεν γνώριζα καν ως παιδί.

Από άποψη τεχνικού τομέα και ειδικά γραφικών, το παιχνίδι δεν διεκδικεί δάφνες, παρ'ολα αυτά μου άρεσαν πολύ και αποδίδουν μια ωραία ατμόσφαιρα γενικά. Μιας και μίλησα για ατμόσφαιρα, δεν την βρήκα τρομακτική πάντως και ούτε έχει κάποιο σασπένς.

18f4f1501d331-screenshotUrl.jpg.accdbda2e2dcd74d5997024bbea529eb.jpg

Από άποψη gameplay, το Alone in the Dark είναι σχεδόν πανομοιότυπο με όλα τα γνωστά third person survival horror, όπως τα Resident Evil. 

Έχεις στην διάθεσή σου τον κλασσικό πλέον φακό ( ο οποίος δεν έχει καμία ιδιαίτερη χρησιμότητα στα περισσότερα παιχνίδια) και φυσικά ένα οπλοστάσιο όπως περίστροφο, καραμπίνα η πολυβόλο όπλο. Οι εχθροί του παιχνιδιού δεν είναι δύσκολοι και δεν έχουν πολύ ποικιλία, αλλα και το design τους δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. 

Στις μάχες ειδικά, φαίνεται ότι το παιχνίδι είναι βασικά ΑΑ. Φυσικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, απλά το τονίζω καθώς έχει το στοιχείο του λεγόμενου...jank. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στις μαχες σώμα με σώμα, όπου το animation δεν είναι και ότι καλύτερο. Πάντως, για μένα τουλάχιστον, δεν ήταν ικανό αυτό το γεγονός να μου χαλάσει την γενική εμπειρία. Σε κάθε περίπτωση, το να επιλέγεις επιθέσεις με τα melee όπλα (τα οποία έχουν durability και συνήθως σπάνε μετά από ένα encounter) το βρήκα πολύ σημαντικό, καθώς κι σφαίρες σου τελειώνουν γρήγορα.

Το exploration του επίσης δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, πάντως ένα καλό στοιχείο είναι ότι η δράση του δεν διαδραματίζεται εξ'ολοκληρου στην έπαυλη, αλλά επισκέπτεσαι και μια πληθώρα άλλων περιοχών. Ένα επίσης καλοδεχούμενοι στοιχείο που έχει δανειστεί από τα Resident Evil είναι ο πολύ καλός χάρτης του, όπου επίσης μπορείς εύκολα να καταλάβεις ποια δωμάτια έχεις εξερευνήσει πλήρως. Έχει επίσης και αρκετούς γρίφους να λύσεις, οι συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν θα αποτελέσουν πρόβλημα καθώς είναι αρκετά εύκολοι.

18f4f14e1c638-screenshotUrl.jpg.4ca6cb41809a0a5b501176f11fefbeeb.jpg

Ένα στοιχείο που με απογοήτευσε ήταν το γεγονός ότι η επιλογή που σου δίνεται στην αρχή για το ποιόν χαρακτήρα να παιξεις, μου έδωσε την εντύπωση ότι θα έχει εμφανή διαφορα  στο παιχνίδι, κάτι που (όπως διάβασα) δεν ισχύει τελικά, παρά μόνο σε κάποιους διαλόγους. 

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, μου άρεσε το Alone in the Dark αρκετά και θεωρώ ότι αξίζει μια ευκαιρία από τους λάτρεις των survival horror, με την προϋπόθεση φυσικά να μην περιμένει κάποιος να βιώσει κάτι το τρομερά ιδιαίτερο..

Επεξ/σία από gtsoui
  • Like 9

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...