Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[firepc]

Θα διαβάσω το 2 εκεί, θα δω το 3 στο youtube... τώρα στο παιχνίδι μπηκε και η wikipedia για να τα προσπερνάμε.. Ε δεν είναι gaming αυτό ρε παιδια

Και τα 4 Syberia είναι ενωμένα και όλα αξίζουν

Μην ακούτε συνέχεια τι λέει η μάζα..

Επεξ/σία 29 Φεβρουαρίου από firepc

[Marcos_Aurilius]

19 hours ago, Charismo said:

 

Τα δύο πρώτα τα έπαιξα κι εγώ πριν πολλά χρόνια.

Θυμάμαι κάποια πράγματα, αλλά όχι πολλές λεπτομέρειες. Σκέφτομαι να παίξω το 3 και το 4 τώρα μετά το review σου. Το 3 δεν συνδέεται με τα 2 πρώτα? Γιατί είναι safe να το προσπεράσεις?

Είναι το μόνο που δεν έχω παίξει οπότε απλώς μεταφέρω την άποψη άλλων. Ναι μεν το The World Before συνεχίζει ακριβώς από το τέλος του 3, αλλά το 3 δεν είχε καλές κριτικές από πλευράς ιστορίας και τρόπου παιχνιδιού. Αρκεί να ξέρεις ότι μετά το 2, στην αρχή του 3 δλδ αιχμαλωτίζεται και παραμένει κρατούμενη, και εκεί αρχίζει το 4. 

17 hours ago, Tifa_LockHeart said:

Δεν ήξερα την ύπαρξη του , θα το κοιτάξω. Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες.

Κυρίως γι'αυτό το μοιράστηκα - επειδή στο Playstation Store είδα πολύ λιγότερες βαθμολογήσεις από άλλους τίτλους, κι εκεί συνειδητοποίησα ότι ο κόσμος απλώς δεν το γνωρίζει. Αξίζει - ειδικά για κάποιον που έχει παίξει τα Ι και ΙΙ, η νοσταλγία που ξυπνάει αμέσως με το που ακούς την μουσική στην οθόνη έναρξης είναι το κάτι άλλο...

15 hours ago, firepc said:

Θα διαβάσω το 2 εκεί, θα δω το 3 στο youtube... τώρα στο παιχνίδι μπηκε και η wikipedia για να τα προσπερνάμε.. Ε δεν είναι gaming αυτό ρε παιδια

Και τα 4 Syberia είναι ενωμένα και όλα αξίζουν

Μην ακούτε συνέχεια τι λέει η μάζα..

Αν έχεις πολύ χρόνο τότε, μην ακούς καν τι λέω εγώ (δεν είμαι μαζα) - παίξε τα και τα 3 και σχημάτισε άποψη. Τα σχόλιά μου απευθύνονται κυρίως σε άτομα σαν κι εμένα, που στα 42 μου έχω δουλειά και λιγότερο χρόνο για gaming απ'όσο θα ήθελα, οπότε πρέπει να διαλέξω τι θα παίξω και τι όχι.

Η πρότασή μου παραμένει να ξεκινήσει κανείς με τα 1 & 2 και, αν δεν έχει χρόνο, ας παραλείψει το 3.

[firepc]

12 λεπτά πριν, Marcos_Aurilius είπε

Αν έχεις πολύ χρόνο τότε, μην ακούς καν τι λέω εγώ (δεν είμαι μαζα) - παίξε τα και τα 3 και σχημάτισε άποψη. Τα σχόλιά μου απευθύνονται κυρίως σε άτομα σαν κι εμένα, που στα 42 μου έχω δουλειά και λιγότερο χρόνο για gaming απ'όσο θα ήθελα, οπότε πρέπει να διαλέξω τι θα παίξω και τι όχι.

Η πρότασή μου παραμένει να ξεκινήσει κανείς με τα 1 & 2 και, αν δεν έχει χρόνο, ας παραλείψει το 3.

και εγώ δεν έχω πολύ χρόνο αλλά το gaming δεν χρειάζεται βιασύνες. Παιζεις για να χαρείς και να χαλαρώσεις, όχι επειδη σε κυνηγάει κάποιος

Τσπ επειδή τα έχω παίξει τα Syberia, το ένα ξεκινάει εκεί που τελειώνει το άλλο, άρα ναι αξίζει και το 3

17 λεπτά πριν, Marcos_Aurilius είπε

Είναι το μόνο που δεν έχω παίξει οπότε απλώς μεταφέρω την άποψη άλλων.

Αυτό είναι το πρόβλημα και μαυρίζονται έτσι παιχνίδια

[Marcos_Aurilius]

3 hours ago, firepc said:

Αυτό είναι το πρόβλημα και μαυρίζονται έτσι παιχνίδια

Δεν απαγόρευσα σε κανέναν να αποκτήσει δική του άποψη - επειδή δεν το έχω παίξει, μετέφερα μια απόψη μερίδας reviews, που ίσως ενισχύεται για μένα από το ότι έπαιξα το 4 χωρίς να νιώθω ότι μου λείπει κάτι έχοντας παίξει μόνο τα Ι & ΙΙ. Anyway, νομίζω ότι και οι θέσεις και των δυο μας είναι σαφείς.

[gtsoui]

Μετά από περίπου 25 ώρες τερματίστηκε το Assassin's Creed Mirage στο ps5. 

Ξεκινώντας από τον τεχνικό τομέα, τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πολύ καλά, όχι όμως κάτι το φοβερο και να πω την αλήθεια, περισσότερο μου άρεσαν του Valhalla. Ίσως παίζει ρόλο στη γενική παρουσίαση για μένα το γεγονός ότι δεν με ενθουσιάζει το setting ιδιαίτερα. 

Στο Mirage παίζεις τον ρόλο του Basim , που αν δεν κάνω λάθος πρωτοεμφανίστηκε στο Valhalla και εξιστορεί την ζωή του που μετετράπη από έναν απλό κλέφτη σε master assassin. 

Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι το είδα σαν μια μικρογραφία του Valhalla σε διάρκεια, μέγεθος αλλά και σε κάποιους rpg μηχανισμούς. 

Η δράση του ξετυλίγεται σχεδόν αποκλειστικά στην Βαγδάτη και στις ξεχωριστές συνοικίες της, καθώς και στα περίχωρα της αλλά σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος του Mirage είναι αρκετά μικρός. Βέβαια, επιλεγω αυτόν τον χαρακτηρισμό σε σύγκριση με άλλα παιχνίδια της σειράς αλλά και γενικά αλλα open world rpgs.

Συνολικά όμως εγώ δεν παρατήρησα κάποια σημαντική διαφορά στο gameplay του Mirage. Ναι μεν δίνει περισσότερη έμφαση στο stealth κομμάτι, μιας και ο Basim δεν έχει τα skills για μάχη πρόσωπο με πρόσωπο που υπήρχαν διαθέσιμα στα open world παιχνίδια της σειρας, αλλά ακόμη και έτσι, η αίσθηση είναι σχεδόν ίδια. Εν ολίγοις, στο Mirage θα χρειαστεί να σκοτώνεις αθόρυβα τους εχθρούς, αλλά δεν έχουν εισαχθεί τίποτα hardcore η τέλος πάντων νέοι stealth μηχανισμοί. 

Πέραν του main story, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις στον χάρτη. Το exploration που λαμβάνει χώρα και που έχει κάποιο σκοπό, είναι να βρίσκεις σεντούκια που περιέχουν υλικά η νέα όπλα και πανοπλίες. Τα υλικά που βρίσκεις χρησιμοποιούνται στην αναβάθμιση του εξοπλισμού σου, αλλά τίποτα από αυτά δεν βρήκα απαραίτητο. Δηλαδή, τα νέα όπλα, οι πανοπλίες και οι αναβαθμίσεις τους, εξυπηρετούν περισσότερο ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού κατά την προτίμηση του παίκτη και δεν είναι αυστηρά καλύτερα από αλλά. Θεωρώ δηλαδή ότι παίζοντας το παιχνίδι με τον αρχικό εξοπλισμό και χωρίς αναβαθμίσεις, δεν θα δει κάποιος διάφορα προς το χειρότερο (από άποψη δυσκολίας). 

Αυτό που που άρεσε πολύ, όπως και στα προηγούμενα της σειράς, είναι η διάρθρωση της κυρίως ιστορίας και ειδικά σχετικά με το γεγονός ότι αποκαλύπτεις σταδιακά τους στόχους που θα πρέπει να δολοφονήσεις.

Ίσως το πιο εκνευριστικο στοιχείο σε όλα τα Assassin's Creed είναι το γεγονός ότι κάποιες φορές, ακόμα και η πιο απλή κίνηση που θες να κάνεις γίνεται δύσκολη γιατί ο χαρακτήρας σου "διαβάζει" ότι θα πρέπει να σκαρφαλώσει κάπου..η σε αρκετά σημεία να είναι ανήμπορος να ανέβει ένα σκαλοπάτι η ένα ύψωμα σχεδόν ανύπαρκτου ύψους...Φυσικά αυτά, δεν λείπουν ούτε στο Mirage.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν ήταν μια ωραία εμπειρία, πολύ πιο συμμαζεμενη από τα Odyssey και Valhalla με ότι συνεπάγεται αυτό. Εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ η σειρά ανεξάρτητα από το αν είναι open world η όχι και αναμένω το επόμενο που απ' ότι φημολογείται θα διαδραματίζεται στην Ιαπωνία. 

Επεξ/σία 3 Μαρτίου από gtsoui

[Marcos_Aurilius]

Αν και παλιό μέλος (42 χρονών πια, gamer από τα 8 μου), τα τελευταία χρόνια δεν πολυσύχναζα στο forum οπότε είναι μόλις λίγες μέρες που ανακάλυψα αυτό το thread, και πόσταρα ενστικτωδώς το πιο πρόσφατο παιχνίδι που τέλειωσα, το Syberia: The World Before.

Βλέποντας όμως πόσο με βοηθάνε οι γνώμες των μελών στις προηγούμενες σελίδες, λέω να πω 2-3 σύντομα λόγια για άλλα παιχνίδια που έχω τερματίσει τα τελευταία λίγα χρόνια, κυρίως σε PS4 Pro και PS5. Σημείωση: μου αρέσει να παίρνω τον χρόνο μου με τα παιχνίδια, αλλά προτιμώ να κάνω virtual photography αντί να κυνηγάω τρόπαια - οι διάρκειες που αναγράφω μάλλον είναι πάνω από τον μέσο όρο. Πάμε λοιπόν (με χαρακτηριστικές φώτο από Google), με τυχαία σειρά:

Last of Us Ι & ΙΙ

Παιχνιδάρες, δεν περιμένετε να το μάθετε από εμένα, και πρέπει να τα παίξουν όλοι. Δεν με κούρασε ποτέ η διάρκειά τους (30 και 55 ώρες αντίστοιχα), ούτε η δυσκολία τους, υποθέτω επειδή η ιστορία ήταν τόσο τέλεια που ήθελες να δεις παρακάτω, να βοηθήσεις, να κάνεις κάτι. Περισσότερο ήθελα να σταθώ στο πόσο μου άρεσε το 2, παρά τον θάνατο του Joel στην αρχή. Βρήκα εξαιρετικό που το παιχνίδι σου έδωσε την δυνατότητα (ή κατ' άλλους, σε υποχρέωσε) να δεις τα γεγονότα μέσα από τα μάτια και των δύο πλευρών, και να καταλάβεις ότι η έννοια "καλός" και "κακός" μπορεί να είναι σχετική - είμαι φαν των story-driven παιχνιδιών και της καλογραμμένης πλοκής, οπότε το αγάπησα ένα κλικ παραπάνω γι' αυτή την ιδιαιτερότητά του.

God of War

Πάρα πολύ καλό, υπέροχος επικός κόσμος, περνάνε οι (περίπου 60) ώρες χωρίς να το καταλάβεις. Πολύ side υλικό αν θέλεις να εξερευνήσεις. Με χάλασε λίγο ο αδικαιολόγητος βαθμός δυσκολίας σε κάποια σημεία - για παράδειγμα οι Valkyries. Ευτυχώς αυτά τα σημεία δεν είναι υποχρεωτικά για να τελειώσεις το παιχνίδι, αλλά με ξενίζει που ακόμα κι όταν είσαι αρκετά δυνατός για να δεις τους τίτλους τέλους, δεν είσαι για να νικήσεις κάποιους τέτοιους εχθρούς.

Kena: Bridge of Spirits

Έχουν δίκιο κάποιοι που το χαρακτηρίζουν ως ένα baby Souls Πολύ όμορφο οπτικά - αν και boomer, προτιμώ τους φωτεινούς χρωματιστούς κόσμους σε σχέση με το σκοτάδι, την αγωνία, την μουντάδα. Διάρκεια τόσο-όσο (καμιά 20αριά ώρες), δυσκολία κυρίως 2-3 bosses όπου αναγκάστηκα να χαμηλώσω difficulty, πολύ εξερεύνηση, και πολύ καλύτερη υλοποίηση σε σχέση με άλλους τίτλους του mechanic "πλέον έχεις την δυνατότητα/εργαλεία να επισκεφτείς εκείνο το σημείο που πριν δεν μπορούσες/επιτρεπόταν". Ένα πολύ "γλυκό" συνολικά παιχνίδι.

Horizon Zero Dawn

Ό,τι καλύτερο έχω παίξει τα τελευταία χρόνια, για τα δικά μου γούστα. Ιστορία που περιμένω να γίνει ταινία, επική κλίμακα που όμως δεν κουράζει (αφιέρωσα ~120 ώρες μαζί το Frozen Wilds DLC), πανέμορφα σκηνικά με μεγάλη ποικιλία, με κάποιο τρόπο σε τραβάει να θες να βρεις ό,τι υπάρχει κρυμμένο για τα τρόπαια. Tα mechanics/skills είναι αρκετά, αλλά ούτε υπερβολικά ούτε άχρηστα (όπως ένιωσα πχ για πολλά από αυτά του GoW). Τράβηξα πάνω από 600 φωτογραφίες παίζοντας.

FF VII Remake & Integrade

Το έπαιξα ως φόρο τιμής και νοσταλγίας στο αγαπημένο μου παιχνίδι όλων των εποχών, το original FFVII του PS1 - δεν θυμάμαι αν κατάφερα να το τερματίσω τότε που το αγόρασα στα 17 μου, σίγουρα όμως το τερμάτισα μέσω emulator εν μέσω καραντίνας 😉 Ο παράγοντας νοσταλγίας είναι τεράστιος, οπότε ήταν πολύ ιδιαίτερα τα συναισθήματα όταν ξαναέζησα "remade" σκηνές που έχουν μείνει βαθιά μέσα μου από παιδί - και συγχαρητήρια στην Square και την Sony που έδειξαν τόσο μεγάλο σεβασμό και προσοχή σε αυτόν τον τίτλο (που επί χρόνια δίσταζαν να αγγίξουν). 60 ώρες ομορφιάς, συγκίνησης σε κάποια σημεία, επικών σκηνών και μαχών, και εμβάθυνσης - ουσιαστικά μιλάμε για reimagining, παρά για "απλώς" remake. Κάποια πράγματα που με ξένισαν λίγο ήταν, η μετατροπή από turn-based σε action (σε συνδυασμό με την υποβάθμιση του ρόλου των materia λόγω του μικρότερου τμήματος της ιστορίας που εξερευνάται) και το λίγο πιο σκοτεινό mood σε σχέση με το πρωτότυπο στην πλειοψηφία των σκηνικών. Καταλαβαίνω όμως ότι και τα δύο έγιναν για να "μιλήσουν" περισσότερο στο κοινό του σήμερα. Το Integrade δεν βλέπω να είχε κάποιο ιδιαίτερο νόημα, ήταν απλώς λίγες ώρες παραπάνω gaming. Εννοείται πως θα πιάσω και το Rebirth, που... ξανοίγεται στον κόσμο του FFVII και θα σπάσει λίγο η μουντάδα

Εννοείται είναι κι άλλα (Gran Turismo Sport, Metro Last Light κι άλλα που δεν θυμάμαι τώρα), αλλά μάλλον ήδη κούρασα οπότε καλημερίζω και εύχομαι καλό gaming. Αυτές τις μέρες έχω ξαναξεκινήσει το φανταστικό CyberPunk 2077 (που παράτησα στο 10ωρο πρόπερσι) - που πλέον είναι ξεκάθαρα AAA τίτλος.

 

Επεξ/σία 4 Μαρτίου από Marcos_Aurilius

[Charismo]

41 minutes ago, Marcos_Aurilius said:

Αυτές τις μέρες έχω ξαναξεκινήσει το φανταστικό CyberPunk 2077 (που παράτησα στο 10ωρο πρόπερσι) - που πλέον είναι ξεκάθαρα AAA τίτλος.

 

Κι εγώ το έπιασα και το έκανα Platinum όταν βγήκε το DLC και πράγματι το παιχνίδι είναι masterpiece.

Να σημειώσω πως δεν το είχα δοκιμάσει όταν πρωτοβγήκε λόγω κακών κριτικών, οπότε δεν έχω άποψη για το πόσο βελτιώθηκε και έφτιαξε, αλλά τώρα είναι αριστούργημα και το προτείνω σε όλους.

[klainmaingr]

Με τα πολλά τερμάτισα το Crash 4 με ένα αρχικό completion score 40%. Για να μην επαναλαβάνομαι, ορίστε τα σχόλια μου καθώς το έπαιζα.

Το παιχνίδι είναι τεχνικά τόσο καλοφτιαγμένο αλλα και τόσο απρόσεκτα δομημένο που δεν ξέρω πού να το τοποθετήσω. Έχοντας παίξει ότι αυτιστικίλα υπάρχει εκει έξω, πρώτη φορά άκουσα τη γυναίκα μου να λέει "πρώτη φορά σε βλέπω να δυσκολεύεσαι με κάτι τόσο πολύ και αυτό είναι μάλλον καλό γιατί πρώτη φορά έχεις ένα πραγματικό challenge". Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι οτι η δυσκολία είναι καθαρά cheesy με κάθε ευκαιρία και δεν είναι ένα skill challenge όπως πχ συμβαίνει με παιχνίδια τύπου hollow knight. Ιδιαίτερα οι τελευταίοι κόσμοι είναι φτιαγμένοι για να σε εκνευρίζουν. Δεν επιβραβεύουν το skill αλλα την υπομονή και το κατα πόσο θα αντέξεις να παίξεις ένα section 30 φορές για να μάθεις και να προσπεράσεις τα απανωτά cheese του παιχνιδιού. Υπάρχει κάποιος μικρός βαθμός skill αλλα επισκιάζεται απο το πόσο κακό είναι το checkpoint design.

Γενικά τείνω να κρίνω τα παιχνίδια απο το πόσο εύκολα μπορεί να βγάλει κάποιος ένα section του παιχνιδιού παίζοντας το για πρώτη φορά. ΟΚ κάποιες φορές αυτό δεν είναι εύκολο και θα υπάρξει το cheese αλλα εδώ μιλάμε για PERMACHEESE. Δεν υπάρχουν pointers, χρόνος για αξιολόγηση της κατάστασης και εισαγωγή σε κάτι που θα ακολουθήσει. Είναι cheese, after cheese, after cheese απλά για να ανέβει η δυσκολία χωρίς καμία ουσία.

Είναι ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να είναι στα τοπ platformers και τα αγαπημένα μου παιχνίδια όλων των εποχών (οι χαρακτήρες, οι πίστες και τα mechanics είναι καταπληκτικά) αλλα το έθαψε όποιος ήταν lead level designer. Πιστεύω οτι θα με ακολουθεί για πολύ καιρό και όποτε θέλω ένα challenge θα ξεκινάω να κάνω 100% πίστα, πίστα αλλα ξέρω οτι είναι κάτι που κατα βάθος δε θα διασκεδάζω καθόλου και θα παίζω out of spite (γνωρίζω πόσο λάθος είναι αυτό).

Τα λέει πολύ ωραία ο τύπος στο timestamp τώρα που έψαξα να ποστάρω κάποιο ακραίο παράδειγμα..

 

Επεξ/σία 4 Μαρτίου από klainmaingr

[Brazhlias]

17 ώρες πριν, klainmaingr είπε

Με τα πολλά τερμάτισα το Crash 4 με ένα αρχικό completion score 40%. Για να μην επαναλαβάνομαι, ορίστε τα σχόλια μου καθώς το έπαιζα.

Το παιχνίδι είναι τεχνικά τόσο καλοφτιαγμένο αλλα και τόσο απρόσεκτα δομημένο που δεν ξέρω πού να το τοποθετήσω. Έχοντας παίξει ότι αυτιστικίλα υπάρχει εκει έξω, πρώτη φορά άκουσα τη γυναίκα μου να λέει "πρώτη φορά σε βλέπω να δυσκολεύεσαι με κάτι τόσο πολύ και αυτό είναι μάλλον καλό γιατί πρώτη φορά έχεις ένα πραγματικό challenge". Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι οτι η δυσκολία είναι καθαρά cheesy με κάθε ευκαιρία και δεν είναι ένα skill challenge όπως πχ συμβαίνει με παιχνίδια τύπου hollow knight. Ιδιαίτερα οι τελευταίοι κόσμοι είναι φτιαγμένοι για να σε εκνευρίζουν. Δεν επιβραβεύουν το skill αλλα την υπομονή και το κατα πόσο θα αντέξεις να παίξεις ένα section 30 φορές για να μάθεις και να προσπεράσεις τα απανωτά cheese του παιχνιδιού. Υπάρχει κάποιος μικρός βαθμός skill αλλα επισκιάζεται απο το πόσο κακό είναι το checkpoint design.

Γενικά τείνω να κρίνω τα παιχνίδια απο το πόσο εύκολα μπορεί να βγάλει κάποιος ένα section του παιχνιδιού παίζοντας το για πρώτη φορά. ΟΚ κάποιες φορές αυτό δεν είναι εύκολο και θα υπάρξει το cheese αλλα εδώ μιλάμε για PERMACHEESE. Δεν υπάρχουν pointers, χρόνος για αξιολόγηση της κατάστασης και εισαγωγή σε κάτι που θα ακολουθήσει. Είναι cheese, after cheese, after cheese απλά για να ανέβει η δυσκολία χωρίς καμία ουσία.

Είναι ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να είναι στα τοπ platformers και τα αγαπημένα μου παιχνίδια όλων των εποχών (οι χαρακτήρες, οι πίστες και τα mechanics είναι καταπληκτικά) αλλα το έθαψε όποιος ήταν lead level designer. Πιστεύω οτι θα με ακολουθεί για πολύ καιρό και όποτε θέλω ένα challenge θα ξεκινάω να κάνω 100% πίστα, πίστα αλλα ξέρω οτι είναι κάτι που κατα βάθος δε θα διασκεδάζω καθόλου και θα παίζω out of spite (γνωρίζω πόσο λάθος είναι αυτό).

Τα λέει πολύ ωραία ο τύπος στο timestamp τώρα που έψαξα να ποστάρω κάποιο ακραίο παράδειγμα..

 

Επειδη το εχω ακουσει απο πολλους αυτο, για την δυσκολια του Crash 4. Αυτη αφορα ακομα και τον τερματισμο του παιχνιδιου ή κυριως οταν θες να το κανεις πλατινουμ, να παρεις ολα τα κουτια κλπ;

Ρωταω γιατι εχω σκοπο να το παιξω, αλλα αν ειναι για ενα παλο τερματισμο να μου βγει η παναγια, μην ασχοληθω καν.

[Mr_Terror]

για απλο τερματισμο αν δεν κυνηγάς τα παντα το τερματιζεις.Και εγω παιζω κρας 4 αυτο τον καιρο και εχει δυσκολια που την ξεπερνας.μπορεις κιολας να εχεις απειρες ζωες.Σου δινει την δυνατοτητα το παιχνιδι για απειρες ζωες.

[klainmaingr]

Ναι αν απλά το τρέχεις χωρίς να σε νοιάζουν τα κουτιά θα δυσκολευτείς μόνο σε 2-3 πίστες στο τέλος αλλα θα το τερματίσεις αν έχεις υπομονή και επιμονή.

Αν σε νοιάζουν έστω και λίγο τα κουτιά, τα relics κτλ το παιχνίδι είναι εντελώς απάλευτο.

[gtsoui]

Μετά από περίπου 12 ώρες τερματίστηκε το φοβερό Signalis στο series x. Θυμάμαι ήταν ένα φεγγάρι στο gamepass αλλά δεν το είχα παίξει τότε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. 

Αναλαμβάνεις τον ρόλο της Elster, μιας Replika όπως ονομάζεται στο παιχνίδι (κάτι σαν cyborg) η οποία ψάχνει την σύντροφο της και πιλότο Ariane. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα κτιριακό σύμπλεγμα ενός πλανήτη, ύστερα από την συντριβή του σκάφους σας.

Το Signalis είναι ένα survival horror παιχνίδι, με οπτική από ψηλά, και μοιάζει αρκετά σε στυλ gameplay με άλλα παιχνίδια του ίδιου στυλ που έχω ασχοληθεί όπως το Lamentum.

Η δράση του ξετυλίγεται ως επί το πλείστον σε κλειστούς χώρους, με το gameplay να μοιράζεται μεταξύ εξερεύνησης, επίλυση γρίφων και φυσικά μαχών. 

Οι γρίφοι ακολουθούν γνωστές τακτικές, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι απλοί, δηλαδή να βρεις το κατάλληλο αντικείμενο για να χρησιμοποιήσεις. Υπάρχουν όμως και αρκετοί άλλοι, οι οποίοι είναι πιο δύσκολοι, αλλά σε καμία περίπτωση απροσπέλαστοι. 

Ένα στοιχειο που μου άρεσε πολύ, ειναι ότι σε αρκετές περιπτώσεις, η κάμερα αλλάζει σε προοπτική πρώτου προσώπου, κυρίως για εξερεύνηση και αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, αλλά αυτές οι στιγμές δεν είναι πολλές στο παιχνίδι.

Το combat σύστημα του παιχνιδιού είναι αρκετά απλό, κατά το οποίο χρησιμοποιείς τα όπλα που βρίσκεις ( πχ καραμπίνα η revolver) για να αντιμετωπίσεις τους εχθρούς. Οι αντίπαλοι σου δεν έχουν μεγάλη ποικιλία και δεν είναι δύσκολοι να αντιμετωπισεις. Η δυσκολία έγκειται περισσότερο στο γεγονός ότι τα πυρομαχικά σου είναι περιορισμένα. Ευτυχώς όμως, που η συμπεριφορά των αντιπάλων είναι τέτοια, που σε αρκετές περιπτώσεις μπορείς απλά να τους αποφύγεις τρέχοντας. Πάντως, από ένα σημείο και μετά, ο αριθμός τους αυξάνεται αρκετά, που σημαίνει ότι θα χρειαστεί να κάνεις ακόμη καλύτερη οικονομία στα πυρομαχικά σου.

Δυστυχώς για μένα, το παιχνίδι έχει respawn σύστημα, που σημαίνει φυσικά ότι μπορεί κάποιος αντίπαλος που έχεις σκοτώσει, να ξανασηκωθεί. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνθήκη, πιθανολογω ότι τα respawn είναι random.

Προς ευχαριστη μου έκπληξη μπορώ να πω, ήταν το γεγονός ότι το Signalis γίνεται λίγο πιο "hardcore" αργοτερα, καθώς σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο δεν έχεις καθόλου χάρτη και γενικά η δυσκολία του ανεβαίνει.

Τα γραφικά του είναι φυσικά σε pixel μορφή και όπως είπα έχει αρκετά σκοτεινή ατμόσφαιρα και τόνο, όπως φυσικά και το σενάριο του. Σε όποιον αρέσουν τέτοιου είδους παιχνίδια, πιστεύω ότι αξίζει να είναι στη συλλογή τους.

Επεξ/σία 7 Μαρτίου από gtsoui

[gtsoui]

Έχουμε πάρει φωτιά εδώ πέρα το τελευταίο διάστημα! Άλλο ένα σχετικά σύντομο adventure παιχνίδι τερματίστηκε. Τέλος λοιπόν και το The Long Reach στο nintendo switch.

Το παιχνίδι ξετυλίγεται σε μια πόλη του New Hampshire, όπου αναλαμβάνεις τον ρόλο του Stewart στον απόηχο κάποιων αποτυχημένων πειραμάτων, όπου άνθρωποι έχουν παραισθήσεις και μεταμορφώνονται σε δολοφόνους.

Η ιστορία του λαμβάνει χώρα κυρίως στο κτιριακό συγκρότημα ερευνών αλλά αργότερα μεταφερεσαι και σε άλλες τοποθεσίες. 

Εκτός από τους γρίφους, έχει και κάποιους διαλόγους με τους διάφορους npcs, οι οποίοι όμως είναι σχετικά λίγοι σε αριθμό.

Οι γρίφοι του είναι ως επί το πλείστον λογικοί και όχι ιδιαίτερα δύσκολοι. Προσωπικά, μόνο σε μια περίπτωση κόλλησα για κάμποσα λεπτά. Γενικά όμως, δεν θα δημιουργήσουν πρόβλημα.

Ένα στοιχειο όμως που μπορεί να δημιουργήσει θέματα είναι το γεγονός ότι τα αντικείμενα με τα οποία μπορείς να αλληλεπιδράσεις γίνονται highlight όταν είσαι κοντά τους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, δεν φαίνεται καλά. Ως αποτέλεσμα, μπορεί σε κάποιον να ξεφύγει κάποιο αντικείμενο.

Το The Long Reach είναι επί της ουσίας ένα thriller/horror παιχνίδι και θεματικά αλλά και ως gameplay καθώς έχει και το στοιχείο του θανατου. Σε κάποιες περιπτώσεις δηλαδή, θα χρειαστεί να ξεφύγεις η να κρυφτείς από τους παράφρονες δολοφόνους, ένα στοιχείο που μου άρεσε και που προσθέτει και μια όμορφη νότα στο παιχνίδι.

Σε γενικές γραμμές ήταν μια ωραία εμπειρία, ενός bite sized adventure παιχνιδιού ( μια κατηγορία που έχει γνωρίσει άνθηση τα τελευταία χρόνια, των σύντομων δηλαδή παιχνιδιών) και που αγόρασα με έκπτωση περίπου στα 2 ευρω.

Παρεμπιπτόντως, για όποιον ενδιαφέρεται, έκανα αρκετές αγορές, μεταξύ αυτών και των syberia παιχνιδιών τα οποία κοστίζουν στα ίδια χρήματα λόγω έκπτωσης. Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

[broxopios]

Στις 20/2/2024 στις 7:33 ΜΜ, gtsoui είπε

Τερματίστηκε το Darkside Detective στο Nintendo Switch.

Είναι ένα point & click adventure παιχνίδι που διαδραματίζεται στην πόλη Twin Lakes, όπου αναλαμβάνεις τον ρόλο του ντετέκτιβ McQueen, με σκοπό φυσικά την εξιχνίαση υποθέσεων υπερφυσικού χαρακτήρα, μαζί με τον συνεργάτη του, αστυνόμο Dooley.

Βέβαια, σύμφωνα και με την παραπάνω περιγραφή, μην νομίζει κανείς ότι πρόκειται για παιχνίδι σκοτεινού χαρακτήρα, τρόμου ή θρίλερ. Το αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για ένα adventure γεμάτο χιούμορ και μάλιστα -κατά την άποψή μου πάντα- υψηλού επιπέδου. Πραγματικά, οι διάλογοί του παιχνιδιού, ειδικά μεταξύ των 2 βασικών πρωταγωνιστών και των παρατηρήσεων που κάνουν, είναι πολλές φορές ξεκαρδιστικοί.

Η διάρθρωση του Darkside Detective διαφέρει από αυτή των περισσότερων adventure παιχνιδιών, υπό την έννοια ότι δεν έχει μια ενιαία ιστορία, αλλά χωρίζεται σε υποθέσεις που διαλέγεις μέσω του κεντρικού μενού του παιχνιδιού και οι οποίες είναι μικρές σε διάρκεια. Πνεύματα στην τοπική βιβλιοθήκη, τρένο-φάντασμα στον σιδηρόδρομο, επιδημία ζόμπι, είναι μερικές από τις υποθέσεις που θα χρειαστεί να λύσεις. Αν και κατά την διάρκεια του παιχνιδιού συναντάς χαρακτήρες που γνώρισες σε προηγούμενα κεφάλαια και γίνεται αναφορά σε παρελθοντικά συμβάντα, οι υποθέσεις γενικά είναι αυτοτελείς και δεν συνδέονται με κάποιο τρόπο μεταξύ τους. Συνολικά, ο αριθμός των υποθέσεων είναι 6, με επιπλέον 3 ως bonus υποθέσεις. 

Είναι ένα κλασικό point & click adventure παιχνίδι, με επίλυση γρίφων ως κεντρικό στοιχείο, τους οποίους βρήκα εύκολους. Ναι μεν, μπορεί κάποιοι να μην έχουν και πολύ λογική (πχ οι συνδυασμοί αντικειμένων στο inventory) αλλά θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές, δεν θα συναντήσει κάποιος πρόβλημα, ειδικά αν είναι γνώστης του συγκεκριμένου είδους παιχνιδιών. 

Όπως φαίνεται και από τις εικόνες που έχω παραθέσει, δεν νοείται συζήτηση περί τεχνικού τομέα και φυσικά, στερείται voice acting.

Το Darkside Detective είναι ένα adventure παιχνίδι που θεωρώ αξίζει να βρίσκεται στη συλλογή κάθε adventurά και με χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι έχει πολλές και εξαιρετικά θετικές κριτικές στο steam. Λογικά, ως απόρροια αυτών, έχει κυκλοφορήσει και η συνέχειά του την οποία φυσικά θα τιμήσω.

Αν τερματίσεις και το δεύτερο κανε αν θες και μια σύγκριση με το πρώτο. 

[dekulinkgr]

Λοιπον τερματισα σημερα τo castlevania:sotn .Σαν μεγαλος φαν των metroidvania παιχνιδιων το συγκεκριμενο το ειχα παιξει και παλιοτερα αλλα για καποιο λογο δεν το ειχα τερματισει και το ειχα παρατησει και εχοντας ασχοληθει αυτες τις μερες μαλλον καταλαβα τον λογο.

Λοιπον δεν λεω καλο παιχνιδι αλλα την αγια δυαδα super metroid και hollow knight δεν τα πλησιαζει καν.Βασικα θα το εβαζα κατω απο metroid dread,metroid fusion, τα ori παιχνιδια και το προσφατο prince of persia:the lost crown.

Ο λογος ειναι ξεκαθαρα λογου του movement του alucard οπου στο sotn  ειναι πολυ αργος και κακος για τα δικα μου γουστα.Σε αντιθεση με τα παιχνιδια που αναφερω παραπανω οπου ειναι απολαυση να τους χειριζεσαι.Αυτο εχει αντιτυκτιπο προφανως και στο traversal που ειναι τελειως slogh,που για να πας απο ενα σημειο του χαρτη σε αλλο σημειο κανεις παρα πολυ χρονο με αποτελεσμα μετα απο λιγο απλα βαριομουν.

Αλλο αρνητικο ηταν η μηδαμινη καθοδηγηση.Σε καποια στιγμη του παιχνιδιου ειχα κολλησει και δεν ηξερα που να παω.Αναγκαστικα να το δω στο internet,αλλα το θεμα ειναι οτι εκει που επρεπε να παω το παιχνιδι δεν σου εδινε καποιο clue.Εδω μπαινει και το traversal που εγραψε πριν που αν ηταν απολαυση δεν θα με ενοχλουσε να γυρισω τον χαρτη ολο αντι να το ψαξω στο internet.

Εννοειται οτι μιας και ειναι παιχνιδι castlevania εχει τα αρνητικα των παιχνιδιων αυτων με κυριαρχο που σε καθε χτυπημα των εχθρων σε πεταει προς τα πισω και εννοειται damn medusa heads(παω να ξαναδω μου φαινεται avgn )

Αλλο αρνητικο ειναι τα abilities που παιρνεις δεν σου εξηγει τι ειναι και κυριως πως δουλευει.Πρεπει να μπεις στο menu να δεις με ποια κουμπια εκτελειται η συγκεκριμενη ability.

Ενταξει προφανως και παιζει ρολο που το παιζω τωρα και οχι στην εποχη του αλλα και παλι το θεμα κινηση και traversal ακομα και τοτε να το επαιζα θα το ειχα παραπονο.

Τωρα εγω εκανα το "κακο" τερματισμο που το εξαψα αλλα πραγματικα δεν θα ασχοληθω αλλο με το παιχινιδι για να κανω και τα υπολοιπα τελη.