Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[Arkin]

2 ώρες πριν, Tifa_LockHeart είπε

Eρωτήσεις: 

1. Κάτι σχετικά με Register που διάβαζα από εδώ και από εκεί, για να μην μπορείς να δώσεις το retail σου σε κάποιον άλλο ισχύουν ή απλά ήταν φήμες? Γιατί πολλοί έσπευσαν γρήγορα γρήγορα να πουν περί τέλους των retails και η κλασική τοξική κοινότητα να ανοίξει για άλλη μια φορά την αγκαλιά της για μάχες πίσω από πληκτρολόγια! 

2. Τα παιχνίδια ''Far Cry'' δεν μου άρεσαν για πολλά θέματα, το ''Avatar" κάνει κάτι ώστε να ξεφύγει από αυτά, ή είναι απλώς ''Far Cry'' με skin "Avatar" ? 

3. Bugs ή θέματα με το παιχνίδι αντιμετώπισες? 

4. Ο χειρισμός ενδύκνειται για controller ή καλύτερα για mouse/keyboard? 

5. Για κάποιον που δεν έχει ιδέα από τις ταινίες θα καταλάβει κάτι ή είναι αποκλειστικά για τους λάτρεις των ταινιών? 

 

Για το πρώτο δεν γνωρίζω ξέρω ότι θέλει μόνιμη σύνδεση internet για να παίξει και ότι το δισκάκι περιλαμβάνει απλά ένα μέρος του παιχνιδιού το άλλο θα κατέβει από το internet. Το αν γινεται bind το κλειδί με ubisoft account ώστε να μην επιτρέπει το πούλημα του retail είναι πιθανώς και αν συμβαίνει είναι μεμονωμένη περίπτωση λόγο ubisoft και μόνιμου online παιχνιδιού. Εγώ αγόρασα συνδρομή ubisoft plus και το έπαιξα από εκεί μόλις βγήκε. 

Bugs όχι ευτυχώς παρόλο του τόσο τεράστιου κόσμου δεν συνάντησα πουθενά και ακόμα δεν έχει πάρει patch. Κάτι πολύ θετικο για την εταιρεία. 

Ο χειρισμός προτείνετε για PS5 controller μιας και δουλεύει υπέροχα το haptic σε όλο το παιχνίδι κάποιες λειτουργίες στο παιχνίδι είναι έτσι φτιαγμένες αποκλειστικά για PS5 controller. Από την άλλη είναι first person οπότε το aim assist θα χρειαστεί για παίξιμο με controller. Το έπαιξα με πληκτρολόγιο ποντίκι και ήταν απόλαυση κυρίως το first person κομμάτι στις μάχες. 

Το παιχνίδι στέκεται αυτόνομα μια χαρά και ιδέα να μην έχει κάποιος για τις ταινίες θα μπει αμέσως στον κόσμο της Πανδώρα και πολύ πιθανώς όσο προχωράει και μαθαίνει πληροφορίες να αγαπήσει τον κόσμο και να δει και τις ταινίες. Για όσους τους άρεσαν οι ταινίες δεν το συζητάμε το παιχνίδι είναι must και πρέπει να το παίξουν 100%.

[Tifa_LockHeart]

ROKI:

Δεν ξέρω αν θα μου βγει σε καλό , αλλά ναι ,συνεχίζω να παίζω και να τερματίζω πολλά παιχνίδια ταυτόχρονα. Είναι μερικές φορές ιεροσυλία , το αναγνωρίζω και μερικές φορές καταλήγει να είναι και ένα είδος ανωμαλίας. Μόνο τα διαφορετικά πλήκτρα σε κάθε παιχνίδι , αρκεί για να πείσεις κάποιον ,να μην συνηθίζει τέτοιες κακές συνήθειες!

Αυτήν την φορά ,θα σας γράψω για το τερματισμό ενός indie game , το Roki, της Polygon Treehouse του Αλέξανδρου Σωτηρίου – Κανάρη (Βρετανό τον αναφέρουν , δικός μας είναι απλά δραπέτευσε στο εξωτερικό, σε αναζήτηση για την επιτυχία υποθέτω) .

To παιχνίδι βρέθηκε όλως τυχαίως στην λίστα μου για να παιχτούν, από την Playstation Extra συλλογή , οπότε όποιος από εσάς είναι συνδρομητής μπορεί να το δοκιμάσει όσο είναι ακόμα διαθέσιμο.

Πρώην game designer στην Guerilla , ο Αλέξανδρος Κανάρης με την Polygon Treehouse και το Roki, με αγκίστρωσε από την πρώτη ώρα του παιχνδιού, σε μια ιστορία αναζήτησης του χαμένου μας αδελφού ”Lars” παίζοντας ως την “Τονe” την μεγάλη αδελφή , στην κρύα Σκανδιναβία, αναμέσα σε τέρατα και puzzles, μέσω του point and click συστήματος,  που περιμέναν την λύση τους.

Απλοί , αλλά συνάμα και εύχρηστοι μηχανισμοί στο gameplay, με την συνοδεία ενός πολύ όμορφου εικαστικού και μουσικής , βοήθησαν τον χρόνο να περάσει σαν νεράκι και να με βουτήξει ολοένα και περισσότερο, σε αυτήν την ιστορία , που δεν την έλειπαν πινελιές θλίψης , αναζητώντας συνεχώς κάτι,  που θα σε οδηγήσει στην κάθαρση!

Σε αυτά τα παιχνίδια , τις περισσότερες φορές , επειδή είναι αρκετά μοναδικά και τα συγκρίνω με ένα καλό δίσκο, με ένα καλό κρασί ή μια εκδρομή σε ένα ιδιαίτερο μέρος, τυχαίνει τις περισσότερες φορές να είμαι σε θέση, όπου δε βρίσκω αρνητικά να επισυνάψω. Έτσι και για το Roki, δεν έχω να πω κάτι το οποίο με κούρασε, με στεναχώρεσε ή κάτι που να ζητούσα και να μην το βρήκα. Ήταν ένα νέο ταξιδάκι, μικρό μάλιστα σε διάρκεια , που συνεχώς μου έδινε και τίποτα δεν ζητούσε. Πολύ καλή πρόταση για να περάσετε μαζί του την ώρα σας και μην ξεχάσετε να έχετε ένα καλό ζευγάρι ακουστικά, για να απολαύσετε την μουσική υπόκρουση που δημιουργεί ατμόσφαιρα.

Σας το προτείνω να μην το κάψετε όπως εγώ , που το έπαιζα παράλληλα με άλλο παιχνίδι.

[rodosf1]

 

Goat Simulator 3 

Η παράνοια συνεχίζεται στο... δεύτερο μέρος της σειράς (το νούμερο 2 δεν βγήκε ποτέ) με τις φοβερές κατσίκες να κάνουν τα πάντα σε ρνα υπέροχο open world κόσμο, μεγαλύτερο από το πρωτο game! 

Γραφικά, ήχος, χιούμορ εξαιρετικά, πάμπολλες αναφορές σε άλλα games κ ταινίες (βλ. εικόνα) κλπ κλπ, φοβερά mini games αν παίξετε coop. 

Ειδικά coop αξίζει μέχρι κεραίας, εκεί ενεργοποιεί τα μίνι games, έως 4 άτομα-κατσίκες μπορούν να παίζουν μαζί και να κυνηγάνε story κ collectibles κλπ κλπ. 

Hidden missions, side missions, άπειροι εξοπλισμοί με κατσίκες που πετάνε, οδηγάνε, βγάζουν φτερά, πάμε στη στρατόσφαιρα, φοράνε το... One ring to rule them all, παιζουν Counterstrike, κ ότι άλλη παλαβωμαρα σκέφτηκαν οι developers. 

Το τελικό boss, δεν το αποκαλύπτω, πολλά κεφάλαια μόνο του!! αποκάλυψη! 

Παίξτε το, γελάστε και ξεχαστείτε! 

[koproli8os]

καλημερες,

τερματισα στο πσ4 το star wars jedi academy, το συγκεκριμενο ειναι ρεμαστερεδ ωστε να παιζει σε πσ4, ενω τα γραφικα ειναι τα παλια με τα πολυγωνα στις φατσες.

αν ξεπεραστει το εμποδιο των γραφικων η ιστορια σε ταξιδευει σε πολλα μερη κ πλανητες, οι μαχες ειναι απλες κ ο χειρισμος απλοικος, το ολο παιχνιδι εχει τον αερα ενος "παλιου κ κλασικου" περιπετειωδους παιχνιδιου σε συμπαν πολεμου των αστρων που ειναι πολυ δυνατο θεματικα καθως χρονικα τοποθετειται αμεσως μετα τα γεγονοτα του εκτου κινηματογραφικου επεισοδιου, οντας κ εγω δεινοσαυρος του γκειμινγκ μου αρεσε που επαιξα εν ετει 2023 εναν τετοιο τιτλο γιατι μου θυμισε τις παλιες εποχες αλλα δεν ξερω κατα ποσο θα αρεσει στις νεες γενιες που μαλλον δε θα αρεσει, τεσπα, αυτα ειχα να πω καλη συνεχεια και καλο γκειμινγκ!

[Arkin]

Assassin's Creed Mirage[100%]

https://www.ubisoft.com/en-gb/game/assassins-creed/mirage

Aκομα ενα AC παιχνιδι φτανει στο τελος του και θα μας παει πολλα πολλα χρονια μετα το Origins στο 861μχ στη Βαγδατη μια πολη που τοτε ηταν στις μεγαλες δοξες της και θα ακουλουθησουμε την ζωη του Basim ενος μικροκλεφτη οπου μετα την εισοδο του στους Hidden Ones η elite ομαδα των Assassins θα βιωσει και θα φτιαξει την δικη του μεγαλη ιστορια στο συμπαν του AC. 11 χρονια πριν το Valhalla λοιπον και κοντα 900 χρονια μετα το Origins ενα πολυ αξιολογο AC παιχνιδι που θα το χαρει ο καθε παικτης και θα το λατρεψει ο καθε fan του franchise. 

Επιτελους επιστροφη στις ριζες νιωθεις πραγματικα assassin σε μονιμη βαση με το hidden blade να πρωταγωνιστει μαζι με τα υπολοιπα κολπα που θα μας βοηθησουν που ειναι ακρως stealth οπως smoke bombs traps βελακια noisemaker αλλα και μικρα μαχαιρια ολα τεραστιες βοηθειες για να εξολοθρευσουμε οτι εχθρος βρεθει μπροστα μας. Το παιχνιδι σου δινει προφανως και σπαθι και dagger και οι μαχες δεν ειναι ευκολες αντιθετως καποιοι εχθροι προτεινονται αποκλειστικα για stealth ειδικα στην αρχη και γενικα ειναι ετσι φτιαγμενο που σε κανει να πας υποχρεωτικα stealth και να το κανεις mastered μεχρι το τελος. 

Η ιστορια εχει να κανει κλασικα με το Order που για ακομα μια φορα ψαχνει κρυμμενες δυναμεις στον κοσμο μας και αυτη τη φορα το artifact βρισκεται στη Βαγδατη. Το πως βρισκουμε στοιχεια με το ολο investigation πανελ που εχουμε και τα kills ολα ειναι υποδειγματικα η ολη διαχειρηση που κανει το παιχνιδι στην αποκαλυψη της ιστοριας μας λιγο λιγο ειναι στα πολυ δυνατα κομματια του παιχνιδιου. 

Βρηκα εξαιρετικο επισης οτι δεν εχουμε "κακα" side quest. Ολα ακομα και τα contracts ειναι ανω του μετριου και μαζι με τα collectibles που ειναι κυριως οπλα αναβαθμισεις στολες και ιστορικα σημεια του χαρτη για την Βαγδατη και τον κοσμο τοτε βρηκα το παιχνιδι να μην εχει καμια σχεση με το ατελειωτο loot των προηγουμενων παιχνιδιων κατι πολυ θετικο μιας και χρειαζονταν. 

Διαβαζοντας πριν το παιξω οτι το παιχνιδι ηταν να βγει σαν DLC του Valhalla ειχα μικρες προσδοκιες οτι θα ειναι αρπαχτη και τελικα πηρα το ακριβως αντιθετο ενα μετρημενο με σωστες βασεις ΑC παιχνιδι με δυνατο χαρακτηρα τιμιοτατη ιστορια και το παλιο κλασικο gameplay που νιωθεις assassin. Τα γραφικα αν και οχι next gen ειναι πανεμορφα εχουμε να κανουμε με κατι κινηματογραφικο τα cutscenes εκπληκτικα η Βαγδατη πανεμορφη και γεματη ζωη γενικως εχει πεσει μερακι και ειναι μια αξιολογη προσθηκη στο συμπαν του AC. 

Δεν ειναι πολυ μεγαλο αλλα ουτε και μικρο μολις 28 ωρες με πηρε για τα παντα ολα ο οποιος χρονος θεωρω οτι ειναι το ιδανικο για ενα παιχνιδι που θελει να πει την ιστορια του αλλα να μην γινει και βαρετο κανοντας συνεχως τα ιδια και τα ιδια. Πετυχε διανα η ubisoft ελπιζω να συνεχισει με αυτο το ρυθμο σε οτι μελλοντικα παιχνιδια θα βγαλει. Ενα τεραστιο ευχαριστω στην ομαδα Assassins Creed Greece η οποια μας προσφερε υποδειγματικους ελληνικους υποτιτλους απο τα μεγαλυτερα κεντρικα quest μεχρι τις ομιλιες των απλων NPC μπραβο τους πραγματικα και ενα μπραβο και στην Ubisoft που απο το πουθενα εδωσε κατι αξιολογο πανω στο franchise που δεν εχει να ζηλεψει τιποτα απο τα προηγουμενα παιχνιδια της σειρας. 8.6/10

Παρακατω φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/pTzDHrd

[gtsoui]

Πρωτοτυπω λοιπόν και λέω για πρώτη φορά ευθαρσώς...ΔΕΝ τερματίστηκε το Alan Wake 2 στο series x. Δεν άντεξα, το παράτησα και θα εξηγήσω το γιατί.

Το Alan Wake 2 είναι η συνέχεια του original παιχνιδιού το οποίο είχα παίξει παλιά και μου άρεσε πάρα πολύ. Το American Nightmare όχι τόσο, καθώς απ' ότι θυμάμαι είχε πολύ έντονο το action στοιχείο. 

Στο Alan Wake 2 παίζεις δύο χαρακτήρες, τον Alan Wake και την Saga, μια πράκτορα του FBI που μπλέκει στην ιστορία αναλαμβάνοντας μια υπόθεση δολοφονίας.

Απ' όσο κατάλαβα, μπορείς να παίξεις μέχρι τέλους την ιστορία ενός χαρακτήρα και μετά να πας στον άλλον, η να αλλάζεις σε κάποια προκαθορισμένα σημεία ποια ιστορία θες να παίξεις. Εγώ έπαιζα και τους δύο χαρακτήρες εναλλάξ κάθε φορά που τελείωνε το chapter κάποιου.

Οι εχθροί του παιχνιδιού δεν έχουν μεγάλη ποικιλία, ως επί το πλείστον αντιμετωπίζεις τους λεγόμενους Taken, ανθρώπους δηλαδή που τους έχει καταβάλλει το Dark Presence και τους οποίους αντιμετωπίζεις με τον φακό και μετέπειτα τα συμβατικά σου όπλα. 

Εδώ να πω ότι η χρήση του φακού μου άρεσε περισσότερο στο πρώτο παιχνίδι. Εκεί -και εφόσον θυμάμαι καλα- με το που σημαδευες κάποιον εχθρό με τον φακό, του εσπαγες την ασπίδα του σκότους και εφόσον ήθελες μπορούσες να κάνεις boost τον φακό ώστε να είναι πιο αποτελεσματικός. Στο Alan Wake 2 δεν υπάρχει αυτός ο μηχανισμός και θα πρέπει οπωσδήποτε να χαλάσεις charge από τον φακό ( τα οποία είναι περιορισμένα) για να σκοτώσεις κάποιον. Στο αρχικό παιχνίδι δηλαδή, θεωρώ ότι η χρήση του φακού είχε περισσότερη στρατηγική προσέγγιση. 

Το gameplay μεταξύ των δύο χαρακτήρων δεν έχει ουσιαστικές διαφορές στον πυρήνα του, παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιοι μηχανισμοί που διαφοροποιούν την εμπειρία αρκετά. 

Ως Saga έχεις όπως είπα το φακό και τα όπλα σου. Ξεκινάς στην αρχή με το υπηρεσιακό σου περίστροφο αλλά μετά παίρνεις και άλλα όπως καραμπίνα, τόξο κτλ. Το κυρίως στοιχείο στο gameplay του συγκεκριμένου χαρακτήρα είναι η συλλογή στοιχείων και η δυνατότητα που έχει μέσω του λεγόμενου Mind Room να τα συνδέει, ώστε να βγάζει τα ανάλογα συμπεράσματα και να προχωρήσει η ιστορία. 

Υπάρχουν επίσης και γρίφοι στις περιοχές του παιχνιδιού οι οποιοι δίνουν ως ανταμοιβή κυρίως πυρομαχικά, αλλά και τα λεγόμενα lunch boxes που υπάρχουν διάσπαρτα σε κάθε περιοχή και τα οποία λειτουργούν ως currency για upgrades στα οπλα. Εδώ να πω ότι θεωρητικά, μπορεί κάποιος να τερματίσει το παιχνίδι χωρίς να έχει βρει σχεδόν κανένα από αυτά, καθώς δεν είναι ανταμοιβές κατά το main quest, ούτε συνδέονται με το progress. Θα πρέπει ο παίκτης να τα βρει μέσω της εξερεύνησης στην κάθε περιοχή.

Ο Alan Wake από την μεριά του, ο οποίος είναι παγιδευμένος στο Dark Place και προσπαθεί να ξεφύγει, έχει επίσης πρόσβαση στον φακό και σε συμβατικά όπλα. Σε κάθε επίπεδο, και συλλέγοντας στοιχεία, μπορεί να αλλάξει κάποιες συγκεκριμένες σκηνες-τοποθεσιες του παιχνιδιού ώστε να προχωρήσει η ιστορία. Στην διάθεσή του έχει επίσης το λεγόμενο Clicker, μια συσκευή που μπορεί να αλλάξει τον φωτισμό κάποιου μέρους. Αυτό, χρησιμοποιείται είτε για συλλογή αντικειμένων ( πχ πυρομαχικά) είτε για να αποκτήσει πρόσβαση σε κάποια νέα περιοχή. Για τα δικά μου γούστα πάντως, αυτόν τον μηχανισμό τον βρήκα περισσότερο ως ένα gimmick που περιπλέκει αχρειαστα το παιχνίδι.

Και στον Alan Wake υπάρχει ο μηχανισμός των αναβαθμίσεων αλλά όχι σε επίπεδο όπλων, όπως η Saga αλλά στον χαρακτήρα. Για παράδειγμα,  περισσότερη ζωή, περισσότερες πιθανότητες να μην γίνεις αντιληπτός από τους εχθρούς κτλ.

Γενικά, το παιχνίδι έχει αρκετά έντονο το survival στοιχείο, καθώς τα πυρομαχικά αλλά και η φόρτιση του φακού είναι περιορισμένα. Και ναι μεν μπορεί να θεωρήσεις ότι έχεις αρκετά, αλλά 2-3 μάχες μπορούν να τα εκμηδενίσουν, ειδικά αν είσαι αστοχος. Προσωπικά, έκανα αρκετές φορές load το παιχνίδι επειδή θεώρησα ότι ξόδεψα περισσότερες σφαίρες από ότι έπρεπε. 

Ένα σημείο που ξέχασα να αναφέρω στην αρχή είναι ο τεχνικός τομέας, ο οποίος είναι πραγματικά άριστος. 

Και ήρθε η ώρα για τα αρνητικά...

Όταν πρωτοβγηκε το παιχνίδι είχα διαβάσει ότι είχε πρόβλημα, τουλάχιστον στην έκδοση για xbox,  με το lip sync στους διαλόγους. Μου έκανε εντύπωση ότι ακόμα και μέχρι σήμερα, το πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί, σχεδόν δύο μήνες από την κυκλοφορία του. 

Επίσης, στις default επιλογές του ήχου, οι ομιλίες ίσα ίσα που ακούγονται..

Ένα άλλο στοιχείο που δεν μου άρεσε πολύ είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο και αφορά το γεγονός ότι δεν μπορείς να κάνεις πλήρη εξερεύνηση μιας περιοχής από την πρώτη φορά που την επισκεπτεσαι, αλλά θα πρέπει να επιστρέψεις, έχοντας στην κατοχή σου κάποιο νέο αντικείμενο που βρίσκεις μετέπειτα. Αυτό όμως στο Alan Wake 2 είναι κάπως χειρότερο, λόγω των μηχανισμών του παιχνιδιου καθώς στις περιοχές δεν υπάρχει fast travel. Θα πρέπει δηλαδή να γυρίσεις σε κάποια περιοχή, να πας στο σημείο που θες με τα πόδια και που μπορεί να είναι στην άλλη μεριά του χάρτη, μόνο και μόνο για να ξεκλειδώσεις ένα κιβώτιο που έχει πυρομαχικά...τα οποία παρεμπιπτόντως θα ξοδέψεις κατά πάσα πιθανότητα, καθώς οι εχθροί κάνουν respawn...

Και μόλις είπα την καταραμένη λέξη... Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που έχω στα παιχνίδια. Δεν με ενοχλεί πάντα , καθώς είναι σύνηθες φαινόμενο σε κάποια είδη, όπως πχ στα jrpgs. Η ακόμα και στο συγκεκριμένο παιχνιδι. Το βρίσκω λογικό να έχουν κάνει respawn εχθροί όταν επισκεπτεσαι εκ νέου κάποια περιοχή..

Αλλά δυστυχώς δεν γίνεται μόνο σε αυτή την περίπτωση. Το πρώτο καμπανάκι χτύπησε όταν στην πρώτη περιοχή παίζοντας τον Alan Wake, και αφού είχα σκοτώσει ένα group 3  εχθρών, μπήκα σε μια πόρτα. Νομίζοντας ότι είχα ξεχάσει κάτι, την ξαναανοιξα μόνο και μόνο να βρω πάλι τους ίδιους εχθρους..από τότε το exploration που έκανα ήταν λίγο επιφυλακτικό θα έλεγα...

Εκεί όμως που δεν άντεξα ήταν πάλι σε μια περιοχή με τον ίδιο χαρακτήρα...

Το πρώτο χτύπημα ήρθε όταν αμέσως έξω από ένα δωμάτιο που εκανες save, έβρισκα συνεχώς έναν εχθρό στο ίδιο μέρος και τον οποίο πρέπει να σκότωσα ίσα με 3 φορές...

Μετά όμως ήρθε και το τελειωτικό...λίγο το ότι το μέρος είχε πολλά δωμάτια, λίγο το ότι είχα ψιλοχαθει και έκανα αρκετό backtracking (σε μικρή ακτίνα παρεπιπτόντως), έφτασα να έχω σκοτώσει 2-3 ομάδες εχθρών από ισόποσες φορές..συνολικά πρέπει να ήταν καμία 15αρια εχθροί..ώσπου στο τέλος και έχοντας εξαντλήσει τον φακό, τα πυρομαχικά αλλά και την υπομονή μου πέθανα...ως επακόλουθο όλων αυτών ήταν quit και απεγκατασταση... 

Κρίμα, γιατί είχα προβλέψει ότι θα ήταν και το goty μου για φέτος... Ελπίζω σε άλλους να ήταν πιο ευχάριστη η εμπειρία, καθώς το παιχνίδι είναι πράγματι πολύ καλό και του άξιζε η προβολή που είχε, όπως και τα διθυραμβικά reviews.

 

Επεξ/σία 21 Δεκεμβρίου 2023 από gtsoui

[stevenfins]

Κρίμα ρε συ. Δεν το έχω παίξει ακόμα το παιχνίδι αν και το 1 είναι στα αγαπημένα μου. Μου κάνει εντύπωση που έχουν αυτόν τον σχεδιασμό εν έτη 2023. Δεν νομίζω να ήταν έτσι το πρώτο. Εκτός και αν το έκαναν για να μοιάζει λίγο με metroidvania. Σε παιχνίδι όμως με περιορισμένα πυρομαχικά και υγεία, μοιάζει λίγο άκυρο.

[gtsoui]

4 λεπτά πριν, stevenfins είπε

Κρίμα ρε συ. Δεν το έχω παίξει ακόμα το παιχνίδι αν και το 1 είναι στα αγαπημένα μου. Μου κάνει εντύπωση που έχουν αυτόν τον σχεδιασμό εν έτη 2023. Δεν νομίζω να ήταν έτσι το πρώτο. Εκτός και αν το έκαναν για να μοιάζει λίγο με metroidvania. Σε παιχνίδι όμως με περιορισμένα πυρομαχικά και υγεία, μοιάζει λίγο άκυρο.

Σε κάποιες περιοχές το φαινόμενο δεν είναι έντονο,  θα μπορούσα να πω ως και ανεπαισθητο. Αλλά στην συγκεκριμένη που ανέφερα ήταν πολύ έντονο. Γενικά έχω θέμα μεγάλο με το respawn, για κάποιον άλλο μπορεί να είναι ανεκτό. Κρίμα πραγματικά γιατί σε γενικές γραμμές μου άρεσε το παιχνίδι. Επίσης ένα άλλο θέμα που δεν ανέφερα είναι τα jump scares τα οποία επίσης δεν μου αρέσουν αλλά όχι σε σημείο να με κάνουν να παρατήσω το παιχνίδι. 

[Nik1239]

16 ώρες πριν, gtsoui είπε

    καθώς οι εχθροί κάνουν respawn...

Και μόλις είπα την καταραμένη λέξη... Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που έχω στα παιχνίδια. Δεν με ενοχλεί πάντα , καθώς είναι σύνηθες φαινόμενο σε κάποια είδη, όπως πχ στα jrpgs. Η ακόμα και στο συγκεκριμένο παιχνιδι. Το βρίσκω λογικό να έχουν κάνει respawn εχθροί όταν επισκεπτεσαι εκ νέου κάποια περιοχή..

Αλλά δυστυχώς δεν γίνεται μόνο σε αυτή την περίπτωση. Το πρώτο καμπανάκι χτύπησε όταν στην πρώτη περιοχή παίζοντας τον Alan Wake, και αφού είχα σκοτώσει ένα group 3  εχθρών, μπήκα σε μια πόρτα. Νομίζοντας ότι είχα ξεχάσει κάτι, την ξαναανοιξα μόνο και μόνο να βρω πάλι τους ίδιους εχθρους..από τότε το exploration που έκανα ήταν λίγο επιφυλακτικό θα έλεγα...

Εκεί όμως που δεν άντεξα ήταν πάλι σε μια περιοχή με τον ίδιο χαρακτήρα...

Το πρώτο χτύπημα ήρθε όταν αμέσως έξω από ένα δωμάτιο που εκανες save, έβρισκα συνεχώς έναν εχθρό στο ίδιο μέρος και τον οποίο πρέπει να σκότωσα ίσα με 3 φορές...

Μετά όμως ήρθε και το τελειωτικό...λίγο το ότι το μέρος είχε πολλά δωμάτια, λίγο το ότι είχα ψιλοχαθει και έκανα αρκετό backtracking (σε μικρή ακτίνα παρεπιπτόντως), έφτασα να έχω σκοτώσει 2-3 ομάδες εχθρών από ισόποσες φορές..συνολικά πρέπει να ήταν καμία 15αρια εχθροί..ώσπου στο τέλος και έχοντας εξαντλήσει τον φακό, τα πυρομαχικά αλλά και την υπομονή μου πέθανα...ως επακόλουθο όλων αυτών ήταν quit και απεγκατασταση... 

 

 

Εδώ να σημειώσω πως οι απλές σκιές (στο story η δυσκολία) φεύγουν απλώς έχοντας τον φακό σχετικά κοντά τους πριν αρχίσουν να έρχονται κατά πάνω σου τουλάχιστον στο σημείο που σου πρωτοδινει τον Alan wake να παίξεις. Δεν έχω φτάσει παρακάτω για να δω τι ισχύει ούτε έχω τσεκαρει σε υψηλότερη δυσκολία τι γίνεται αλλά υποθέτω πως θα ισχύει το ίδιο απλά οι εχθροί που πρέπει να πυροβολήσεις είναι παραπάνω.

[gtsoui]

Χρόνια πολλά σε όλη την παρέα..

Τερματίστηκε το The Cruel King and the Great Hero στο nintendo switch, ένα turn based rpg.

Αναλαμβάνεις τον ρόλο της Yuu, ενός μικρού κοριτσιού που ζει στην χώρα των τεράτων και ονειρεύεται μια μέρα να γίνει μια μεγάλη ηρωίδα 

Απλό σενάριο ενός εξίσου απλού σε σύλληψη και εκτέλεση παιχνιδιού. Η κίνηση στις περιοχές είναι σε στυλ side scrolling παιχνίδια, όπου η οπτική αλλάζει κατά την διάρκεια των μαχων.

Έχει φυσικά και quest system, με αρκετές υπόαποστολες, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν είναι τίποτα ιδιαιτερο. Τα κλασικα πράγματα, δηλαδή συλλογή υλικών κατά κύριο λόγο και που έχουν και αρκετό backtracking. Τα side quests είναι αρκετά βαρετά, αλλά όμως σε επιβραβεύουν με εξοπλισμό, οπότε καλό είναι να γίνονται. Εκτός από το κυρίως όπλο, μπορείς να κάνεις equip πανοπλία καθώς και 2 αξεσουάρ. 

Στον δρόμο σου επίσης συναντάς και συντρόφους, συνολικά άλλους 3 τον αριθμό, ένας εκ των οποίων θα σε συνοδεύει στο ταξίδι σου. Γενικά, οπως προείπα, είναι πολύ απλό σε εκτέλεση χωρίς περίπλοκους μηχανισμούς. Πάντως, ο εξοπλισμός που αποκτάς έχει πολύ μεγάλη γκάμα και μπορείς να ακολουθήσεις αρκετά διαφορετικά στυλ στις μάχες.

Οι μάχες δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο, το πολύ κλασικό gameplay με βασικά χτυπήματα αλλά και skills που χρησιμοποιείς και τα οποία αυξάνονται καθώς ανεβαίνεις levels.

Όμορφα γραφικά και καλή μουσική,  πέρασα πολύ ωραία μαζί του. 

Θεωρώ το παιχνίδι ως ένα πολύ καλό ξεκίνημα για κάποιον μικρό σε ηλικία, για turn based rpgs και από άποψη μηχανισμών αλλά και σεναριακά. Η ηρωίδα σου έχει ως σκοπό να βοηθάει τον κόσμο, ανεξάρτητα από το αν είναι τέρας η άνθρωπος και ξέρει να συγχωρεί. Έχει επίσης όμορφο τερματισμό.

Σειρά τώρα το ps5...πολλοί οι μνηστήρες αλλά σε κάτι θα καταλήξουμε! Η γυναίκα μου με ψιλοπιεζει να πάρω το Baldurs Gate 3 αλλά εγώ μάλλον προσανατολίζονται προς Rogue Trader πρώτα..η κάτι τελείως διαφορετικό! Ιδωμεν...

[SergioX]

19 hours ago, gtsoui said:

Χρόνια πολλά σε όλη την παρέα..

Τερματίστηκε το The Cruel King and the Great Hero στο nintendo switch, ένα turn based rpg.

Αναλαμβάνεις τον ρόλο της Yuu, ενός μικρού κοριτσιού που ζει στην χώρα των τεράτων και ονειρεύεται μια μέρα να γίνει μια μεγάλη ηρωίδα 

Απλό σενάριο ενός εξίσου απλού σε σύλληψη και εκτέλεση παιχνιδιού. Η κίνηση στις περιοχές είναι σε στυλ side scrolling παιχνίδια, όπου η οπτική αλλάζει κατά την διάρκεια των μαχων.

Έχει φυσικά και quest system, με αρκετές υπόαποστολες, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν είναι τίποτα ιδιαιτερο. Τα κλασικα πράγματα, δηλαδή συλλογή υλικών κατά κύριο λόγο και που έχουν και αρκετό backtracking. Τα side quests είναι αρκετά βαρετά, αλλά όμως σε επιβραβεύουν με εξοπλισμό, οπότε καλό είναι να γίνονται. Εκτός από το κυρίως όπλο, μπορείς να κάνεις equip πανοπλία καθώς και 2 αξεσουάρ. 

Στον δρόμο σου επίσης συναντάς και συντρόφους, συνολικά άλλους 3 τον αριθμό, ένας εκ των οποίων θα σε συνοδεύει στο ταξίδι σου. Γενικά, οπως προείπα, είναι πολύ απλό σε εκτέλεση χωρίς περίπλοκους μηχανισμούς. Πάντως, ο εξοπλισμός που αποκτάς έχει πολύ μεγάλη γκάμα και μπορείς να ακολουθήσεις αρκετά διαφορετικά στυλ στις μάχες.

Οι μάχες δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο, το πολύ κλασικό gameplay με βασικά χτυπήματα αλλά και skills που χρησιμοποιείς και τα οποία αυξάνονται καθώς ανεβαίνεις levels.

Όμορφα γραφικά και καλή μουσική,  πέρασα πολύ ωραία μαζί του. 

Θεωρώ το παιχνίδι ως ένα πολύ καλό ξεκίνημα για κάποιον μικρό σε ηλικία, για turn based rpgs και από άποψη μηχανισμών αλλά και σεναριακά. Η ηρωίδα σου έχει ως σκοπό να βοηθάει τον κόσμο, ανεξάρτητα από το αν είναι τέρας η άνθρωπος και ξέρει να συγχωρεί. Έχει επίσης όμορφο τερματισμό.

Σειρά τώρα το ps5...πολλοί οι μνηστήρες αλλά σε κάτι θα καταλήξουμε! Η γυναίκα μου με ψιλοπιεζει να πάρω το Baldurs Gate 3 αλλά εγώ μάλλον προσανατολίζονται προς Rogue Trader πρώτα..η κάτι τελείως διαφορετικό! Ιδωμεν...

Ευτυχισμένος άνθρωπος αν η γυναίκα σου σε πιέζει να πάρεις baldurs gate

[sp3cial]

Την Κυριακή τερμάτισα το God of War Ragnarok. Με συνεπήρε τόσο που το έκανα platinum. 

Έχοντας παίξει το God of War (2018) για κάποιο λόγο δεν ενθουσιάστηκα και το πήγα κάπως γρήγορα στην ιστορία και το παράτησα μόλις το τερμάτισα. Μια φίλη μου με πίεζε να παίξω το Ragnarok. Είχα ακούσει ότι είχε πολύ μπλα μπλα και λίγη δράση και για αυτό δε ψηνόμουν να το ακουμπήσω. Τελικά το έβαλα.. 

Ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει. Το απόλαυσα ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ. ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ! Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Κατά την ιστορία αλλά και στο τέλος. Ανάμεικτα. Είναι αυτή η σχέση πατέρα γιου, αυτή η αποδοχή της διαφορετικότητας, το χτίσιμο της εμπιστοσύνης μεταξύ των χαρακτήρων, η ωριμότητα που γεμίζει τον Ατρέα..  όλα μα όλα αυτά.. με έκαναν να το νιώσω μέσα μου το παιχνίδι. Ολοκληρωτικά. Πιστεύω πως δίνει καλά μηνύματα αν τα σκεφτείς σωστά.

Μετά από αυτό, έπιασα καπάκι το God of War (2018) για να το παίξω με περισσότερη προσοχή και να δω τι παρέλειψα.. 

[koboloy]

Εύχομαι Καλή Χρονιά σε όλους μας με υγεία!

Έχω πιάσει και τελειώνω με αργούς ρυθμούς βέβαια λόγω περιορισμένου χρόνου, όσα παιχνίδια δεν πρόλαβα να τα παίξω στην ώρα τους όταν κυκλοφόρησαν. Σειρά είχε το The Evil Within 2 σε ps5.

Πρόκειται για ένα 3rd person survival horror με λίγα στοιχεία stealth, καθαρόαιμο game παλαιάς κοπής, της γενιά μου δηλαδή, από τον "πατέρα" των πρώτων resident evil, πιστεύω λείπουν τέτοια παιχνίδια σήμερα (αν όχι πείτε κανένα 😀) τελευταίο που θυμάμαι είναι το RE7.
Πλοκή, γραφικά είναι ok τίποτα το σπουδαίο, χειρισμός το μόνο που με δυσκόλεψε η αντιμετώπιση των εχθρών όταν σε αντιληφθούν είναι αρκετά γρήγοροι γι' αυτό και σε ωθεί σε ποιο stealth καταστάσεις, αλλά με τις αναβαθμίσεις των όπλων κάπως διορθώνεται, βασικά μπορείς να αναβαθμίσεις τα πάντα στον χαρακτήρα σου όπλα, υγεία, αντοχή στο τρέξιμο, γρήγορη κίνηση όταν σκύβεις κ.α. με πόντους που δίνονται κάθε φορά που αποτελειώνεις έναν εχθρό. Η ΑΙ τους είναι αρκετά καλή μπορούν να σε ακούσουν, να σε δουν (αν και δεν βλέπουν τον φακό...) και αρχίζει το κυνηγητό αλλά μπορείς να κρυφτείς.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η διαχείριση των πυρομαχικών που έπρεπε να κάνω. Κάθε σφαίρα που ξόδευα την θεωρούσα τόσο πολύτιμη και για τα δυνατά όπλα τα πυρομαχικά ήταν με το σταγονόμετρο, έχω να αισθανθώ έτσι χρόνια!! Μπορείς να αγοράσεις πυρομαχικά βέβαια αλλά και πάλι δεν φτάνουν.. Επίσης ένα ακόμα στοιχείο που μου άρεσε πολύ είναι ο περιορισμένος open world όπου μπορείς να εξερευνήσεις την περιοχή χωρίς να χάνεσαι, ο χάρτης βοηθάει πάρα πολύ.
Αν βγάλεις τις remake εκδόσεις των resident evil που αγγίζουν την τελειότητα στο είδος τους, για τους παλιούς είναι ένα "ευχάριστο" διάλειμμα το προτείνω με κλειστά μάτια!

[rodosf1]

48 λεπτά πριν, koboloy είπε

Εύχομαι Καλή Χρονιά σε όλους μας με υγεία!

Έχω πιάσει και τελειώνω με αργούς ρυθμούς βέβαια λόγω περιορισμένου χρόνου, όσα παιχνίδια δεν πρόλαβα να τα παίξω στην ώρα τους όταν κυκλοφόρησαν. Σειρά είχε το The Evil Within 2 σε ps5.

Πρόκειται για ένα 3rd person survival horror με λίγα στοιχεία stealth, καθαρόαιμο game παλαιάς κοπής, της γενιά μου δηλαδή, από τον "πατέρα" των πρώτων resident evil, πιστεύω λείπουν τέτοια παιχνίδια σήμερα (αν όχι πείτε κανένα 😀) τελευταίο που θυμάμαι είναι το RE7.
Πλοκή, γραφικά είναι ok τίποτα το σπουδαίο, χειρισμός το μόνο που με δυσκόλεψε η αντιμετώπιση των εχθρών όταν σε αντιληφθούν είναι αρκετά γρήγοροι γι' αυτό και σε ωθεί σε ποιο stealth καταστάσεις, αλλά με τις αναβαθμίσεις των όπλων κάπως διορθώνεται, βασικά μπορείς να αναβαθμίσεις τα πάντα στον χαρακτήρα σου όπλα, υγεία, αντοχή στο τρέξιμο, γρήγορη κίνηση όταν σκύβεις κ.α. με πόντους που δίνονται κάθε φορά που αποτελειώνεις έναν εχθρό. Η ΑΙ τους είναι αρκετά καλή μπορούν να σε ακούσουν, να σε δουν (αν και δεν βλέπουν τον φακό...) και αρχίζει το κυνηγητό αλλά μπορείς να κρυφτείς.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η διαχείριση των πυρομαχικών που έπρεπε να κάνω. Κάθε σφαίρα που ξόδευα την θεωρούσα τόσο πολύτιμη και για τα δυνατά όπλα τα πυρομαχικά ήταν με το σταγονόμετρο, έχω να αισθανθώ έτσι χρόνια!! Μπορείς να αγοράσεις πυρομαχικά βέβαια αλλά και πάλι δεν φτάνουν.. Επίσης ένα ακόμα στοιχείο που μου άρεσε πολύ είναι ο περιορισμένος open world όπου μπορείς να εξερευνήσεις την περιοχή χωρίς να χάνεσαι, ο χάρτης βοηθάει πάρα πολύ.
Αν βγάλεις τις remake εκδόσεις των resident evil που αγγίζουν την τελειότητα στο είδος τους, για τους παλιούς είναι ένα "ευχάριστο" διάλειμμα το προτείνω με κλειστά μάτια!

Για stealth adventure, χωρις πιστολίδι αλλά με παζλ κ φοβερή ιστορία με πνεύματα κλπ παίξε το The Medium. 

[Fever]

1 ώρα πριν, rodosf1 είπε

Για stealth adventure, χωρις πιστολίδι αλλά με παζλ κ φοβερή ιστορία με πνεύματα κλπ παίξε το The Medium. 

Εάν μπορείς να προτείνεις παρεμφερή με το The Medium θα ήταν υπέροχο!