Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[sleepychris]

Τελειωσα το God of War Ragnarok.

Μεγαλη απογοητευση, ειδικα στο κομματι της ιστοριας.
Κυριολεκτικα το σεναριο ξεμενει απο απαντησεις και στην ερωτηση του Kratos (και του παικτη): "how???" ,
το παιχνιδι απαντα επι λέξει: "Giants' stuff".
Main story missions οπου παιζεις με τον Atreus να πεταει (κυριολεκτικα) βοτσαλα σε μια λιμνη.

Ωραιο το gameplay,αλλα προσθεσανε αχρειαστους "νεους" μηχανισμους στο κομματι των γριφων.
Ετσι, να ειχαμε να λεγαμε οτι ειχε κατι παραπανω απο το παιχνιδι του 2018.
AI που κραταει τον παικτη απο το χερακι και του λεει ακριβως τι να κανει και πως (παλι στο κομματι των γριφων).

Ελπιζω εαν υπαρξει κι αλλο sequel,να εχουμε ξεφορτωθει τον Atreus.
Αν καποιον ενδιαφερει το "Atreus Puberty Simulator", ας το κανουν ενα standalone game.

Και η μεγαλυτερη "τρυπα" και των δυο παιχνιδιων, εφοσον ο Mimir ειναι μερος την σκανδιναβικης μυθολογιας, την σκοτζέζικη προφορα, πού ακριβως τη βρηκε?!?

Πραγματικα, υπηρχε κοσμος που περσυ τετοια εποχη υποτηριζε οτι το Ragnarok επρεπε να ειναι GOTY αντι για το Elden Ring?!?

Επεξ/σία 4 Δεκεμβρίου 2023 από sleepychris

[Tifa_LockHeart]

1 ώρα πριν, sleepychris είπε

Ελπιζω εαν υπαρξει κι αλλο sequel,να εχουμε ξεφορτωθει τον Atreus

Δεν ξέρω αλλά μου έβγαλε ότι αν είναι να βγει κάτι ακόμα θα έχει τον Ατρέα σαν πρωταγωνιστή να κοπαναει με το τόξο. 

[SergioX]

Astro's playroom...Τι ωραίο παιχνίδι, γεμάτο νοσταλγία και αγάπη. Φαίνεται ότι το παιχνίδι δημιουργήθηκε από gamers πρωτίστως που σέβονται τον εαυτό τους πρώτα και μετά εμάς...Ωραία γραφικά και έξυπνες ιδέες . Εύγε...

[klainmaingr]

11 hours ago, SergioX said:

Astro's playroom...Τι ωραίο παιχνίδι, γεμάτο νοσταλγία και αγάπη. Φαίνεται ότι το παιχνίδι δημιουργήθηκε από gamers πρωτίστως που σέβονται τον εαυτό τους πρώτα και μετά εμάς...Ωραία γραφικά και έξυπνες ιδέες . Εύγε...

Δε το κάνω ποτέ uninstall γιατί είναι το μόνο παιχνίδι που επιδεικνύει όλες τις δυνατότητες της κονσόλας και είναι απίστευτα fun. Αν και είναι πάρα πολυ μικρό, δε λέω ποτέ όχι στο να το τερματίζω 100% ξανά και ξανά. Μακάρι να βγάλουν ένα πολύ μεγαλύτερο παιχνίδι βασισμένο σε αυτές τις ιδέες. Καθαρό fun και gameplay.

[gust]

DELIVER US THE MOON

ΚΑΙ

DELIVER US MARS

Ηθελα καιρό να τα παίξω αλλά επιτέλους αφορμή σταθηκε το τσάμπα 2ο μέρος (Deliver us Mars) που έδωσε το Epic store.

Αγόρασα και το πρώτο στο steam και βούτηξα παίζοντάς τα back to back. (Παίζονται και σε όλες τις κονσόλες εκτός του switch)

Λοιπόν θα αρχίσω λέγοντας ΑΠΛΑ ΠΑΙΞΤΕ ΤΑ!

Για το πρώτο χρειάστηκα 6 ώρες και για το δεύτερο περίπου 10. Δεν θα σας κουράσει και δεν θα σας παιδέψει αφού είναι γραμμικο με υπέροχα τοπία και μία ιστορία που προσωπικά λυπάμαι που οι σινεφίλ που δεν παίζουν video games δεν θα απολαύσουν!

Πρόκειται για μία διαστημική εμπειρία χωρίς εξωγήινους, τέρατα κλπ. με μόνο κέντρικό της στοιχείο την τεχνολογία και τον άνθρωπο. Sci fi setting βεβαίως αλλά θα το χαρακτήριζα "ρεαλιστικό".

Δέθηκα με τους χαρακτήρες, ένιωσα το συναίσθημα τους, την απόγνωση, τον φόβο, την ανησυχία, τον θαυμασμό, το αβέβαιο και πολλά άλλα!

Με κράτησαν και τα δύο παιχνίδια μέχρι την τελευταία στιγμή που ρόλαραν τα credits και δεν ένιωσα ποτέ να κάνουν κοιλιά ή να έχουν περιττά filler segments.

Τέλος είναι λουκούμι για όλους τους gamers αλλά ιδιαίτερα για όσους δεν έχουν πολύ χρόνο για gaming λόγω υποχρεώσεων αλλά θέλουν να παίξουν κάτι που θα τους αφήσει  άριστες εντυπώσεις, τροφή για σκέψη και θα το ολοκληρώσουν χωρίς ιδιαίτερο κόπο και χρόνο.

Προτείνω επίσης να τα παίξετε και τα δύο με τη σειρά γιατί η ιστορία συνεχίζεται στο δεύτερο και σαν σύνολο είναι άψογα!

ΥΓ. (κρυφή μου πλέον ελπίδα το Deliver us Earth)

[Tifa_LockHeart]

7 ώρες πριν, gust είπε

Δέθηκα με τους χαρακτήρες, ένιωσα το συναίσθημα τους, την απόγνωση, τον φόβο, την ανησυχία, τον θαυμασμό, το αβέβαιο και πολλά άλλα!

Οπως ακριβώς τα περιγράφεις έπαθα και εγώ την πλάκα μου. Πραγματικά κατάφεραν να πετύχουν απόλυτα σωστά και όμορφα, την αίσθηση της μοναξιάς, ειδικά με τις στιγμές ανευ βαρύτητας (όπου αν έπαιζες και με ακουστικά καλά, άκουγες μόνο τα μηνίγγια σου) . Τσέκαρε να δεις και την Collectors Edition Που πουλάει ένας μέσα από το Insomnia, αλλά δυστυχώς την δίνει σε υπερβολικά μεγάλη τιμή, παρόλο που είναι πανέμορφη χωρίς η απλή έκδοση να υστερεί και σε πολλά. Αν όλες οι απλές εκδόσεις ήταν έτσι , δεν θα είχα γεμίσει με limited edition σε κάθε παιχνίδι μου στην βιβλιοθήκη μου. 

[MrZeroGR]

Είπα να κάνω ποδαρικό με το Spiderman του 2018 στο νέο PS5 μίας και δεν είχα το remake του Last of Us...

Σε γενικές γραμμές μου φάνηκε, και είναι φυσικά, ένα πολύ καλό παιχνίδι, άρτιο σε όλους τους τομείς (ή σε σχεδόν όλους) αλλά τελειώνοντάς το, δεν μου άφησε την αίσθηση ότι μιλάμε για ένα παιχνίδι από το TOP TIER τίτλων. 

Πάντα με ενοχλούσε και συνεχίζει να με ενοχλεί κοντά στα πρώτα άντα το αμερικάνικο χιούμορ του Peter Parker όπως και το ασταμάτητο μπίμπι μπίρι του τα οποία υπάρχουν σε υπερθετικό βαθμό στο παιχνίδι, κάτι το οποίο το φανταζόμουν, και στην τελική αυτός είναι ο Spidey αυτό έχει να δώσει...

Σε επίπεδο ιστορίας δεν είναι ούτε κρύο ούτε ζέστη. Ουσιαστικά μιλάμε για τα κλισέ των κλισέ χωρίς να προκαλεί κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα (έπιασα τον εαυτό μου να λέει ατάκα πριν καν ειπωθεί από πρωταγωνιστή..), αλλά κρατάει αξιοπρεπώς ένα επίπεδο στο να χτίσει κάτι καλό η Sony πάνω στο Franchise της. 

Οι μηχανισμοί του gameplay είναι με μία λέξη απόλαυση, ειδικά οι βόλτες με τον ιστό στην πόλη (η οποία είναι ψιλονέκρα καθ'όλη τη διάρκεια) σε προκαλούν να γυρνάς με τις ώρες. Αντιγράφει αρκετά από Arkham αλλά δεν μπορούσε να κάνεις και αλλιώς, αυτήν την αίσθηση μου βγάζει.

Από μουσική, οκ, Spidey μουσική, δεν είναι και Hans Zimmer, αλλά κολλάει με το όλο ύφος...

Σε γενικές γραμμές μιλάμε για ένα πολύ καλό παιχνίδι, το οποίο απλά το όλο ανάλαφρο style δεν κολλάει σε εμένα και δεν με άφησε να το απολαύσω στο 100%. Εννοείται πως θα συνεχίσω με το Miles Morales και το 2, αλλά έχοντας συνειδητοποιήσει ότι μιλάμε για blockbuster τίτλο, αλλά όχι από το TOP TIER. 8/10

[Tifa_LockHeart]

The Dark pictures anthology : the Devil in me

Τερμάτισα το "The Devil In Me" ,της βρετανικής “Supermassive games” .

Για άλλη μια φορά, με την συνέχεια της ανθολογίας της, μου έδωσε δύο όμορφες νύχτες παιξίματος/παρακολούθησης , μίας ακόμα b-movie με τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Συνηθίζω τα παιχνίδια της, τα παίζω με την συγκεκριμένη παρέα και όχι μόνος μου, έτσι όπως έγινε με το “the Devil in Me” αλλά και με τα υπόλοιπα της σειράς, με αρχή φυσικά το πολύ ωραίο “Until Dawn” που είχε κυκλοφορήσει και έπαιξα το 2015.

Έτσι λοιπόν , περιμένοντας υπομονετικά να συμπέσει το πρόγραμμα της υπόλοιπης παρέας, φτάσαμε στα τέλη του ‘23, έχοντας το παιχνίδι στην κατοχή μου μήνες πριν (το είχα αγοράσει κοντά στην κυκλοφορία του το ‘22) , αλλά περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή που ήρθε το ΣΚ που μας πέρασε. Όπως προείπα, έχω ασχοληθεί με όλα μέχρι στιγμής παιχνίδια της σειράς, αλλά και με αυτά που ήταν εκτός ανθολογίας , όπως ήταν το “Until Dawn” του ΄15 αλλά και με το “The Quarry” του ’22. Έτσι έχω μια ολοκληρωμένη άποψη , αλλά και γενική εικόνα της προόδου που κάνει η εταιρεία ανά διαστήματα, αλλά και πώς μεταβάλλονται και οι προσδοκίες μου από αυτήν.

Το “The Devil in me” είναι το πρώτο παιχνίδι που εισήγαγε, σε σύγκριση πάντα με τα προγενέστερα της σειράς, έναν νέο πιο εμπλουτισμένο τρόπο παιξίματος, δίνοντας στον παίκτη περισσότερες ευκαιρίες στην αναζήτηση στον χώρο (πάντα στα πλαίσια του genre) αλλά και μικρές πινελιές αλληλεπίδρασης ,όπως χρησιμοποίηση αντικειμένων για πρώτη φορά στο inventory που σπάει το μονότονο παίξιμο με QTE που και πάλι δεν λείπουν. Μιας και αναφέρθηκα στα QTE , είναι κάτι που σε αυτά τα παιχνίδια δείχνει ότι ήρθε για να μείνει από το μακρινό παρελθόν και θα μείνει εδώ για πάντα, είτε μας αρέσει είτε όχι.

Οπότε έχουμε χαρακτηριστικό σπαμάρισμα πλήκτρων, ρυθμικό πάτημα πλήκτρων τις κατάλληλες στιγμές και ούτω καθεξής. Το νέο χαρακτηριστικό, με το inventory και τα tools του κάθε χαρακτήρα, είναι ευπρόσδεκτο και αρκετά εύκολο στον χειρισμό , οπότε δεν νομίζω να δυσκολέψει ακόμα και τον πιο αρχάριο στα video games παίκτη.

Στο “Devil In me” όμως προσωπικά εμένα δεν ήταν τόσο τα παραπάνω, που μου έκαναν εντύπωση, όσο το σενάριο . Αυτήν την φορά η ιστορία που μας διηγήθηκαν , ήταν για τον πρώτο κατά συρροή δολοφόνο της Αμερικής  , H. H. Holmes. Μια καλή ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και μάλιστα υπάρχει βιβλίο που έχει τον τίτλο “The Devil in the White City” του Έρικ Λάρσον,https://en.wikipedia.org/wiki/The_Devil_in_the_White_City που από ότι κατάλαβα ήταν να γίνει και TV Show, με τον Keanu Reeves, σε συνεργασία με Leonardo Di Caprio και Martin Scorsese, αλλά δεν ξέρω γιατί έμεινε στο ράφι. https://www.imdb.com/news/ni64330075/?ref_=tt_nwr_1 Παρόλαυτα, μετά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού, υπάρχει μεγάλο αφιέρωμα/ντοκυμαντέρ που καλύπτει υπερπλήρες την ιστορία του Η.Η. Ηolmes.

Στο παιχνίδι, είμαστε ένα γκρουπ που ετοιμάζουν ένα ντοκυμαντέρ/αφιέρωμα στον δολοφόνο και έχουμε πρόσκληση στο κάστρο που έγιναν όλα αυτά . Εκεί συμβαίνουν όμως πράματα που καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε. Έχουμε την δυνατότητα να παίξουμε μόνοι μας (play alone mode), ελέγχοντας όλους τους ήρωες, είτε τοπικά με την παρέα μας και ο καθένας να επιλέξει έναν (don't play alone mode).

Ξεκάθαρο είναι το γεγονός ότι πλέον το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για νέας γενιάς κονσόλες, με ομαλό καρέ , ωραίους φωτισμούς και textures που αρκετές φορές με προκάλεσαν εντύπωση.

Μεγάλο είναι και το καστ που συμμετείχε με την Jessie Buckley για μένα να ξεχωρίζει. Υπήρχαν όμως και παραφωνίες,κάτι μάτια που κοιτούσαν αλήθωρα , κάτι τρομακτικά χαμόγελα και οδοντοστοιχίες που δεν ήθελες να τις δεις για πολύ ώρα ,γιατί σου χαλούσαν το immersion της στιγμής αλλά και το άχαρο περπάτημα που δείχνει ότι θέλει βελτίωση ακόμα, χωρίς όμως να μου χαλάσουν τόσο την εμπειρία, μιας και ποτέ σε όλα αυτά τα παιχνίδια που έπαιξα , ο τεχνικός τομέας δεν ήταν αυτό που θα έκρινε αν θα περάσω καλά με την παρέα μου.

Συνοψίζοντας, το παιχνίδι της “Supermassive Games” για μένα και την παρέα μου, μπαίνει στην 2^η θέση μετά το “Until Dawn” και το προτείνω ανεπιφύλακτα. Η διάρκεια του είναι στα συνηθισμένα χρονικά πλαίσια, κοντά στις 9 ώρες πηγαίνοντας το αργά, απολαυστικά δίνοντας σου και τυράκι να το παίξεις ξανά ,για να δεις και μια άλλη έκφανση της ιστορίας, αφού το τέλος κρίνεται πάντα από τις επιλογές.

Τέλος, από το μενού στην αρχή, μπορείς να επιλέξεις την εναλλακτική εκδοχή του παιχνιδιού, που ξεκλειδώνεται μετά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού και έχει το όνομα “Curators mode” έναντι του “Theatrical Mode” ,που βλέπεις το παιχνίδι όλο από άλλη σκοπιά και σκηνές οι οποίες απουσίαζαν.

Ελπίζω να έχουμε όλοι μας την υγεία μας και του χρόνου να ξανασμίξουμε για το επόμενο της σειράς! 

 

Επεξ/σία 11 Δεκεμβρίου 2023 από Tifa_LockHeart

[Tifa_LockHeart]

Τερμάτισα μετά από πολύ καιρό που ασχολούμαι παράλληλα και με άλλα παιχνίδια το "Superliminal" που τόσο πολύ θέλω να το πω Minimal και όχι Liminal !!!  

Αυτό το puzzle game μου πήρε συνολικά 2 ώρες, όπως έγραψε το κοντέρ του playstation και είμαι πολύ  χαρούμενος που είχα Ps Plus, ειδάλλως ούτε που γνώριζα για την ύπαρξη του και να μην το κρύψω ότι στην ιδέα ενός puzzle game δεν θα έδινα ευρώ. Κρίμα όμως για τις σκέψεις μου, γιατί όπως αποδείχθηκε έτσι χάνω μικρά διαμαντάκια, όπως και το συγκεκριμένο. 

Pillow Castle Games είναι το όνομα της εταιρείας και από ότι έψαξα , είναι ένα μικρό γκρουπάκι 6 ατόμων με τον αρχηγό τους Albert Shih να ξεκίνησε το σχέδιο στα πλαίσια μιας εργασίας στην ουσία. Ταλαντούχοι άνθρωποι! Έχει πολύ ενδιαφέρον να διαβάσετε την ιστορία του,σας την παραθέτω κάτω, προς χάριν ευκολίας. 

Αναφορά σε κείμενο

Superliminal was developed by the six-member team of Pillow Castle, led by Albert Shih, a student from the Entertainment Technology Center (ETC) at Carnegie Mellon University. Shih had developed the foundation of the game while an undergraduate student at ETC around 2013 as part of a programming assignment, looking for "what kind of interesting first person game can I build by just moving cubes around?" He improved upon the concept during his graduate work, establishing Pillow Castle in January 2014 and obtaining assistance from four other ETC students to build out the game. Shih had been inspired by successful games like Risk of Rain and Antichamber that had been made by small teams to continue his work on Superliminal. Antichamber was particularly influential to Shih, as it directed and encouraged the player to think outside the box to discover the solutions to its puzzles, an idea he wanted to recapture in Superliminal.In a similar fashion, Shih likened Superliminal's scaling puzzles to the portal-based ones in Portal, designing the puzzles to create moments of epiphany for the player.

The core concept behind Superliminal is based on forced perspective, with Shih referencing the common tourist photos of people using forced perspective to appear as if they are pushing or holding up the Leaning Tower of Pisa.Achieving the scaling mechanic in the Unity engine was itself straight-forward according to Shih. When the player picks up an object, the game tracks the object's size and the distance. Then, as the player looks around, the game figures the new distance to the farthest point directly in front of the player, and scales the object's size proportional to the change from the original distance. The more difficult factor Shih had found was accounting for the complex shapes of some objects and where the player expected the center viewpoint to be at.Other puzzles in the game involving the projecting and de-projecting of 3D objects onto 2D planes used Unity's camera and projector objects with the only challenge being related to the camera depth, something that Shih said was not well-supported in Unity, but credits programmer Phil Fortier for solving.The scaling puzzles proved to have some trouble in playtesting since players could come up with possible solutions that ultimately were not working and the game unable to provide feedback for why. Instead of having players being able to jump, which the scaling made inconsistent, they instead let player mantle up ledges making it easier to guide players to a solution.

The game was revealed as Museum of Simulation Technology as a tech demo. The demo was first featured at the 2013 Tokyo Game Show during its Sense of Wonder Night, an event dedicated to indie games. The demo won the event's "Best Technology" and "Audience Award".The tech demo was publicly released in January 2014, along with submission into the Independent Games Festival (IGF) Student Competition for 2014,where it won along with Risk of Rain and Engare.The public tech demo became of high interest, with the Reddit subforum "/r/gaming" voting Shih's post announcing the demo as the 4th highest post as of 2015 with strong comparisons to Portal.By 2015, most of the ETC students who were working on the game had graduated and left Pillow Castle. Shih worked part-time on the game while working at other jobs.Shih spent much of the time since 2014 to evaluate the direction to take the game, eventually working full time on the game and hiring additional staff to complete the title.

The game was formally announced under the new title Superliminal in June 2019,It was announced for Windows as an Epic Games Store timed exclusive in August 2019, along with release of its full trailer. A PlayStation 4 version was announced in December 2019 with plans for release in April 2020. The PlayStation 4 release was delayed to July 7, 2020 alongside ports for the Xbox One and Nintendo Switch. PlayStation 5 and Xbox Series X/S versions were announced and released on November 21, 2022.Console ports of Superliminal were developed by PlayEveryWare. The game was released on Steam for computers on November 5, 2020. This version includes a developer commentary and a challenge mode. A free update in November 2021 brought a time-limited experimental multiplayer mode called "Group Therapy" to the Windows version based on the battle royale genre, where up to twelve players race through randomly-generated puzzle rooms to reach the exit to each first. A cooperative mode that allows up to four people to play through the game's story and five additional "Group Therapy" maps were added in a free update in December 2021.

Οι γρίφοι έχουν σαν κύριο θέμα την προοπτική, την οπτική ψευδαίσθηση κοινώς οφθαλμαπάτη και με ένα παράλληλο narrative story που εξιστορείται καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού , σου πετάει και γενικά το νόημα που έχει στα καθημερινά προβλήματα της ζωής μας , να προσπαθούμε να τα κοιτάμε με μια άλλη προοπτική για να μην μας πέρνει πάντα απο κάτω. Ψυχολογίας θέματα δηλαδή, με τέτοια μου είχε πάρει το πρώτο 40ευρω θυμάμαι , μια επίσκεψη που είχα κάνει πιο παλιά σε μια ψυχολόγο . 

Χωρίζεται σε levels που όμως δεν αλλάζει ριζικά το τοπίο. Κυρίως κινείται ο χαρακτήρας μας μέσα σε ένα χώρο με πόρτες και παράθυρα, άλλωτε κάποιου ξενοδοχείου και άλλωτε πιο εργοστασιακού χώρου. Εκεί σε κάθε επίπεδο, οι γράφοι έχουν ταξινομηθεί με διαφορετικό περιεχόμενο. Στο ένα για παράδειγμα έχει θεματικό τον κυβισμό, ενώ στο άλλο μπορεί να έχει την οφθαλμαπάτη και στο άλλο την εξαναγκασμένη προοπτική.

Συνοψίνοντας .ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι να παίξει κανείς, και ειδικά στην φάση που το έπαιξα .ήταν ότι πρέπει μιας και ήθελα να γεμίζω το κενό μου με κάτι πιο χαλαρό.

Κράζω την SONY για τις συνδρομές και τους κακούς μήνες της, αλλά που και που μου πετάει κάτι διαμαντάκια και την συγχωρώ. Τέλσπάντων... 

 

 

[AfterForever]

Στις 1/12/2023 στις 4:01 ΜΜ, koboloy είπε

Καλησπέρα σε όλους! Τελείωσα το unravel two στο switchακι, παιζόταν μόνο βράδυ με απόλυτη ησυχία και σκοτάδι , το αναφέρω αυτό γιατί εμπειρία σου δίνει ο τρόπος, το μέσω που παίζεις. Πρόκειται για ένα puzzle platformer πολύ όμορφο παιχνίδι και με πάρα πολύ ωραίες μελωδίες βιολιού που ανεβάζουν την ένταση αναλόγως με τις περιστάσεις. Από χειρισμό, που είναι και ο πυρήνας του παιχνιδιού, είναι έξυπνος χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, πολύ "λογικός". Σαν πλοκή δεν είναι κάτι σπουδαίο αλλά έχουν κάνει κάτι έξυπνο βλέποντας live στο backround την ιστορία δύο παιδιών.

Για όποιον δεν έχει ασχοληθεί με το ξεχασμένο unravel two είναι μια καλή ευκαιρία, πρέπει να είναι και σε έκπτωση στη Nintendo eshop αυτές τις μέρες.

Εξαιρετικό, είναι και στο gamepass. Το τερμάτισα στο xbox. Εξαιρετική ατμόσφαιρα, μπορείς να το παίξεις και με τα παιδιά σου co-op ή κάποιο φίλο/φίλη. Πραγματικά πολύ όμορφη ατμόσφαιρα και ωραίο gameplay.

[sheik]

Στις 6/12/2023 στις 10:50 ΠΜ, klainmaingr είπε

Δε το κάνω ποτέ uninstall γιατί είναι το μόνο παιχνίδι που επιδεικνύει όλες τις δυνατότητες της κονσόλας και είναι απίστευτα fun. Αν και είναι πάρα πολυ μικρό, δε λέω ποτέ όχι στο να το τερματίζω 100% ξανά και ξανά. Μακάρι να βγάλουν ένα πολύ μεγαλύτερο παιχνίδι βασισμένο σε αυτές τις ιδέες. Καθαρό fun και gameplay.

Ακριβώς. Για μένα που για χρόνια ήμουν Nintendακιας ήταν ότι κοντινότερο σε Nintendo feeling έχω νιώσει από παιχνίδι άλλης εταιρίας. Μεράκι, αγάπη, νοσταλγία, Φοβεροί μηχανισμοί gameplay και φαντασία. Μακάρι να ήταν μεγαλύτερο ή να έβγαινε κάτι παρόμοιο αλλά σε πλήρες παιχνίδι και όχι απλά για παρουσίαση δυνατοτήτων του dualshock

[dekulinkgr]

8 ώρες πριν, sheik είπε

Ακριβώς. Για μένα που για χρόνια ήμουν Nintendακιας ήταν ότι κοντινότερο σε Nintendo feeling έχω νιώσει από παιχνίδι άλλης εταιρίας. Μεράκι, αγάπη, νοσταλγία, Φοβεροί μηχανισμοί gameplay και φαντασία. Μακάρι να ήταν μεγαλύτερο ή να έβγαινε κάτι παρόμοιο αλλά σε πλήρες παιχνίδι και όχι απλά για παρουσίαση δυνατοτήτων του dualshock

Συμφωνω και εγω.Μου βγαζει το παιχνιδι αυτο mario galaxy vibes.Οπως λες και εσυ ελπιζω και εγω σε κανονικο full 3d platform,το οποιο ομως να μην ειναι για το psvr2.

[Arkin]

Avatar: Frontiers of Pandora[100%]

https://www.ubisoft.com/en-gb/game/avatar/frontiers-of-pandora

Το τελευταιο δημιουργημα της Ubisoft και συγκεκριμενα Massive Entertainment η οποια μας εχει δωσει τα 2 Division το οποιο ειναι ο ορισμος του σεβασμου του lore των ταινιων του Cameron απο τον συνολικο κοσμο μεχρι τις clan μεχρι το δραματικο στοιχειο που τις διακατεχει μεχρι τα συναισθηματα που βγαζουν οι χαρακτηρες κυριως οι Navi προς τον παικτη. 

Ο κοσμος ειναι χαοτικος πραγματικα αλλα και εμεις ειμαστε πανυψηλοι ωστε να διανυουμε τεραστιες αποστασεις γρηγορα. Η πρωτη επαφη μολις βγουμε απο τις ανθρωπινες εγκαταστασεις στον κοσμο της Πανδωρα ειναι ενα μεγαλο σοκ με την αγρια φυση να μας καλωσοριζει οχι και τοσο θερμα οσο θα θελαμε. Πλουσια βλαστηση τεραστια δεντρα ποταμια να κυλανε παντου μικρα ζωακια αλλα και predators που αρχικα πρεπει να αποφευγουμε ολα μαζι φτιαχνουν εναν μοναδικο κοσμο σαν αυτο των ταινιων περνουν αριστα και τους αξιζει μεγαλο μπραβο μιας και το immersion ειναι πολυ καλο για τοσο μεγαλο open world παιχνιδι. Μεσα στον κοσμο θα βρουμε 3 τεραστιες κεντρικες clan η καθε μια με τον χαρακτηρα της και τις  ιδιαιτεροτητες της αλλα και παρα πολλα camps που ζουν Navi αρκετα μικροτερα προφανως απο τις μεγαλες clan. Γενικα ο κοσμος ειναι ζωντανος και ειναι εκει να μας το επιβεβαιωσει καθε στιγμη. 

Η ιστορια μας εφοσον εχετε δει τις ταινιες ξερετε οτι θα δειτε κατι αδικο με αρκετο δραμα αλλα και με ψυχη των χαρακτηρων που δινουν τα παντα για την αγαπη που εχουν για την Πανδωρα και την Eywa την μητερα ολης της Πανδωρα αλλα και των ιδιων των Navi. Δεν θα επεκταθω περισσοτερο στην κεντρικη ιστορια μιας και ο καθενας πρεπει αυτο που θα ζησει να ειναι κατι πρωτογνωρο αλλα θα πω οτι μου προσφερε πολλες ανατριχιλες με πολλα συναισθηματα. Τα side quest επισης αν και οχι κατι τρομερο δεν ειναι ασχημα και γνωριζουμε περισσοτερο τους κεντρικους μας χαρακτηρες. 

Στα των γραφικων ειναι ευκολα οτι καλυτερο εχουμε δει ποτε κυριως στη ζουγκλα η οποια Massive Entertainment με τη βοηθεια της Snowdrop engine καταφερνει να αποδωσει κατι υπεροχο η καθαροτητα και η γεωμετρια των γραφικων ειναι 2 επιπεδα πανω απο οτι εχουμε δει μεχρι σημερα και αυτο δεν ισχυει μονο στο πρωτο μεγαλος δασος αλλα και στις αλλες 2 τεραστιες περιοχες. 

Η περιηγηση στον χαρτη γινετε αρχικα με τα ποδια αλλα μολις ειμαστε ετοιμοι να παμε στην δευτερη τεραστια περιοχη κανουμε bond με το Ikran το πρασινο πουλι που βλεπουμε στο poster το οποιο θα μας κρατησει συντροφια μεχρι το τελος του παιχνιδιου χωρις αυτο δεν θα πηγαινουμε πουθενα μετα απο καποιο σημειο. Το gameplay περιλαμβανει απο crafting απο υλικα που μαζευουμε στον κοσμο απο ζωα η φυτα ειναι πρωτου προσωπου στυλ Far Cry και εχει και ενα αρκετα τιμιο shooting με τοξο αλλα και shotgun spear κτλ ειναι αρκετα fluid και αμεσο. 

Δυστυχως αν πατε για 100% οπως εγω θα χτυπησει μετα τις 15-20 ωρες αυτο το ubisoft στυλ gameplay το οποιο ειναι ξεκαθαρα για να βγουν πολλες ωρες ειναι ενα αρνητικο των περισσοτερων open world παιχνιδιων αλλα στα παιχνιδια της ubisoft χτυπαει ασχημα. Το να κανεις 100 ιδια πραγματα απλα για να βγουν οι παραπανω ωρες δεν σημαινει οτι ειναι κατι καλο. Ας μην βγει 60 ωρες ας βγει 30 κανεις δεν θα πει τιποτα και θα φτιαξεις και ενα αρκετα πιο συνετο και fluid παιχνιδι στη συνοχη. Οπως και να εχει ειναι κατι που ολοι ξερουμε με τα παιχνιδια της ubisoft και προφανως δεν ειναι υποχρεωτικο να γινουν τα παντα για την ολοκληρωση του παιχνιδιου. Πολλα collectibles τα περισσοτερα ειναι πολυ ενδιαφερον και προσθετουν στον ολο κοσμο ειδικα με τα sarentu totems αλλα και τα memory painting ειναι εξαιρετικα. 

Η δουλεια που εχει πεσει στο παιχνιδι φαινεται παντου. Υπαρχει ενας τεραστιος καταλογος απο log που μαζευουμε απο ολοκληρα κατεβατα για το καθε ζωο για το καθε φυτο και τον καθε χαρακτηρα που θα συναντησουμε στο παιχνιδι αυτο που εχουν φτιαξει με τις πληροφοριες στα παντα στον κοσμο σε λιγα παιχνιδια θα το δουμε και μου αρεσε πολυ. 

Να κλεισω λεγοντας οτι ειναι απο τα παιχνιδια που μπορεις να περασεις πολλες ωρες συνεχομενα χωρις να το καταλαβεις εχει τοσα πραγματα που αν υπαρξει μια ισορροπια μεταξυ κεντρικης ιστοριας side quests looting και collectibles θα περασετε τελεια. Προσωπικα το ελιωσα με 8 συνεχομενες μερες με 8ωρα καθημερινα μου πηρε ακριβως 64 ωρες για το 100% εκανα κυριολεκτικα τα παντα και το απολαυσα. 

Το προτεινω στο 100% σε οσους αγαπανε τις ταινιες το παιχνιδι τιμαει απειρα οτι αντιπροσωπευει το Avatar αλλα και ο κοσμος της Πανδωρα και οσοι ειστε completionist και βρισκετε ανιαρο να κανετε πολλες φορες τα ιδια και τα ιδια τοτε μεινετε μακρια. Αν παλι δεν εχετε θεμα και θελετε να δειτε αποκλειστικα την κεντρικη ιστορια να το παιξετε σιγουρα. Αναμφιβολα ενας δυνατος τιτλος για το 2023 με πολλα θετικα αλλα και τις παραξενιες που διεπουν την Ubisoft εδω και πολλα χρονια. 7.9/10

Παρακατω φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/PxyyyFS

[gtsoui]

Μετά από περίπου 75 ώρες τερματίστηκε το Hogwarts Legacy στο ps5 με σχεδόν ένα χρόνο καθυστέρηση. Νομίζω πάντως ότι επέλεξα την καταλληλη περίοδο για το παιχνίδι.

Φυσικά, βασίζεται στη δημιουργία της Rowling  αλλά διαδραματίζεται σε προγενέστερη περίοδο και είναι ένα open world action rpg 3ου προσώπου. Στο παιχνίδι φτιάχνεις τον δικό σου χαρακτήρα, ο οποίος είναι μαθητής στο κάστρο Hogwarts.

Από τεχνικής άποψης το βρήκα εξαιρετικό. Πολύ ωραία γραφικά σε ένα σύμπαν εμπνευσμένο όπως είπα από τον κόσμο του Harry Potter. Αυτό που μου προκάλεσε τον μεγαλύτερο θαυμασμό ήταν η απίστευτη λεπτομέρεια του κόσμου του και ειδικά του κάστρου. Είναι αχανές, σε σημείο που θα μπορούσε να είναι -με μια δόση υπερβολης- ολόκληρος ο κόσμος ενός παιχνιδιού. Ένα άλλο σημείο είναι και ο αριθμός των npc που βρίσκονται εκεί. Σε κάθε γωνιά του κάστρου, σε κάθε διάδρομο και αίθουσα βρίσκεις μαθητές να περιφέρονται. Ενδεικτικά να πω, ότι ξεκινώντας το παιχνίδι, θα πρέπει να πας στο common room του οίκου σου, τον οποίο περίμενα σχετικά αδειο. Μπαίνοντας μέσα όμως έμεινα άναυδος, μπορεί να είχε πάνω από 20 άλλους χαρακτήρες.

Εκτός όμως από αυτά, υπάρχουν και ένα σωρό άλλα πράγματα που προσθέτουν στην συνολική ατμόσφαιρα του παιχνιδιού και τα οποία είναι τόσα πολλά που δεν μπορώ να τα αναφέρω όλα. "Ζωντανοί" πίνακες στους τοίχους, φαντάσματα να περιφέρονται στους διαδρόμους, διακοσμητικές πανοπλίες που μιλάνε, ιπτάμενα βιβλία και ένα σωρό άλλα. Το επίπεδο της λεπτομέρειας παραμένει σε υψηλά επίπεδα και σε ολόκληρο τον κόσμου του, από τους οικισμούς που είναι διάσπαρτοι στον χάρτη και φυσικά στο Hogsmeade, το κυρίως χωριό.

Θα μου πει κάποιος τώρα, ωραία όλα αυτά, αλλά από gameplay τι σκαμπαζει το παιχνίδι?

Κατά την γνώμη μου, δεν διαφέρει ως εμπειρία σε αυτό το κομματι από την πλειοψηφία των open world παιχνιδιών που έχω παίξει.

Κλασικό quest system, με την κυρίως ιστορία και τα side quests, τα οποία είναι αρκετά σε αριθμό και τα οποία βρήκα αρκετά διασκεδαστικά. 

Το σύστημα μάχης του δεν διεκδικεί δάφνες επίσης αν και εμένα μου άρεσε αρκετά. Πολεμάς φυσικά με τα μαγικά σου, τα οποία μαθαίνεις είτε μέσω της διδασκαλίας σου στο κάστρο είτε μέσω quests και τα οποία αποκτώνται σταδιακά. Πάντως, τα μαγικά που έχεις στη διάθεσή σου είναι αρκετά σε αριθμο και μπορείς να κάνεις αρκετούς συνδυασμούς στις μάχες.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείψει το exploration και γενικά οι δραστηριότητες που μπορείς να κάνεις  οι οποίες είναι πάρα πολλές. Το αν θα τις βρει κάποιος ενδιαφέρουσες βέβαια, είναι άλλο θέμα..

Καλλιέργεια φυτών και potion crafting, εξερεύνηση σε σπηλιές και dungeons, ζώα που σωνεις από κυνηγούς και τα οποία ζουν μαζι σου, γρίφοι που λύνεις στον κόσμο του παιχνιδιού, είναι μόνο μερικά από τα πράγματα που μπορείς να κάνεις. Είναι πραγματικά τόσα πολλά, που θα καταναλώσω πάρα πολύ χώρο ακόμα και αν τα αναφέρω επιγραμματικά.

Φυσικά δεν λείπουν και κάποια πράγματα που τα θεωρώ ως δυνητικά αρνητικά για κάποιους.

Πρώτον, θεωρώ ότι αρκετοί ίσως βρουν κοινά σημεία του τρόπου με τον οποίο διαχειρίζεται τον κόσμο του το Hogwarts Legacy με τα παιχνίδια της ubisoft. Από το layout του χάρτη, τα εικονίδια που είναι διάσπαρτα κτλ.

Όπως επίσης, έχει έντονο το στοιχείο των cosmetic αντικειμένων, ως ανταμοιβή σε πολλά quests και στο exploration. Αυτό μπορεί να είναι κάτι που να απωθήσει κάποιους από το να εξερευνήσουν το open world κομμάτι του παιχνιδιού όσο πρέπει.

Εμένα προσωπικά, τίποτα από αυτά δεν με πειραξε. Με απορρόφησε πλήρως ο κόσμος του, τον οποία βρήκα μαγευτικό και θεωρώ το Hogwarts Legacy από τα καλύτερα open world παιχνίδια που έχω παιξει. Κατά πάσα πιθανότητα, το ποσο θα αρέσει σε κάποιον εξαρτάται και από το αν είναι φαν του Χάρι Πότερ.

Γυρνάμε λοιπόν στο series x και στο οποίο ξεκινάω το Alan Wake 2.

 

[Tifa_LockHeart]

9 ώρες πριν, Arkin είπε

Avatar: Frontiers of Pandora[100%]

https://www.ubisoft.com/en-gb/game/avatar/frontiers-of-pandora

Το τελευταιο δημιουργημα της Ubisoft και συγκεκριμενα Massive Entertainment η οποια μας εχει δωσει τα 2 Division το οποιο ειναι ο ορισμος του σεβασμου του lore των ταινιων του Cameron απο τον συνολικο κοσμο μεχρι τις clan μεχρι το δραματικο στοιχειο που τις διακατεχει μεχρι τα συναισθηματα που βγαζουν οι χαρακτηρες κυριως οι Navi προς τον παικτη. 

Ο κοσμος ειναι χαοτικος πραγματικα αλλα και εμεις ειμαστε πανυψηλοι ωστε να διανυουμε τεραστιες αποστασεις γρηγορα. Η πρωτη επαφη μολις βγουμε απο τις ανθρωπινες εγκαταστασεις στον κοσμο της Πανδωρα ειναι ενα μεγαλο σοκ με την αγρια φυση να μας καλωσοριζει οχι και τοσο θερμα οσο θα θελαμε. Πλουσια βλαστηση τεραστια δεντρα ποταμια να κυλανε παντου μικρα ζωακια αλλα και predators που αρχικα πρεπει να αποφευγουμε ολα μαζι φτιαχνουν εναν μοναδικο κοσμο σαν αυτο των ταινιων περνουν αριστα και τους αξιζει μεγαλο μπραβο μιας και το immersion ειναι πολυ καλο για τοσο μεγαλο open world παιχνιδι. Μεσα στον κοσμο θα βρουμε 3 τεραστιες κεντρικες clan η καθε μια με τον χαρακτηρα της και τις  ιδιαιτεροτητες της αλλα και παρα πολλα camps που ζουν Navi αρκετα μικροτερα προφανως απο τις μεγαλες clan. Γενικα ο κοσμος ειναι ζωντανος και ειναι εκει να μας το επιβεβαιωσει καθε στιγμη. 

Η ιστορια μας εφοσον εχετε δει τις ταινιες ξερετε οτι θα δειτε κατι αδικο με αρκετο δραμα αλλα και με ψυχη των χαρακτηρων που δινουν τα παντα για την αγαπη που εχουν για την Πανδωρα και την Eywa την μητερα ολης της Πανδωρα αλλα και των ιδιων των Navi. Δεν θα επεκταθω περισσοτερο στην κεντρικη ιστορια μιας και ο καθενας πρεπει αυτο που θα ζησει να ειναι κατι πρωτογνωρο αλλα θα πω οτι μου προσφερε πολλες ανατριχιλες με πολλα συναισθηματα. Τα side quest επισης αν και οχι κατι τρομερο δεν ειναι ασχημα και γνωριζουμε περισσοτερο τους κεντρικους μας χαρακτηρες. 

Στα των γραφικων ειναι ευκολα οτι καλυτερο εχουμε δει ποτε κυριως στη ζουγκλα η οποια Massive Entertainment με τη βοηθεια της Snowdrop engine καταφερνει να αποδωσει κατι υπεροχο η καθαροτητα και η γεωμετρια των γραφικων ειναι 2 επιπεδα πανω απο οτι εχουμε δει μεχρι σημερα και αυτο δεν ισχυει μονο στο πρωτο μεγαλος δασος αλλα και στις αλλες 2 τεραστιες περιοχες. 

Η περιηγηση στον χαρτη γινετε αρχικα με τα ποδια αλλα μολις ειμαστε ετοιμοι να παμε στην δευτερη τεραστια περιοχη κανουμε bond με το Ikran το πρασινο πουλι που βλεπουμε στο poster το οποιο θα μας κρατησει συντροφια μεχρι το τελος του παιχνιδιου χωρις αυτο δεν θα πηγαινουμε πουθενα μετα απο καποιο σημειο. Το gameplay περιλαμβανει απο crafting απο υλικα που μαζευουμε στον κοσμο απο ζωα η φυτα ειναι πρωτου προσωπου στυλ Far Cry και εχει και ενα αρκετα τιμιο shooting με τοξο αλλα και shotgun spear κτλ ειναι αρκετα fluid και αμεσο. 

Δυστυχως αν πατε για 100% οπως εγω θα χτυπησει μετα τις 15-20 ωρες αυτο το ubisoft στυλ gameplay το οποιο ειναι ξεκαθαρα για να βγουν πολλες ωρες ειναι ενα αρνητικο των περισσοτερων open world παιχνιδιων αλλα στα παιχνιδια της ubisoft χτυπαει ασχημα. Το να κανεις 100 ιδια πραγματα απλα για να βγουν οι παραπανω ωρες δεν σημαινει οτι ειναι κατι καλο. Ας μην βγει 60 ωρες ας βγει 30 κανεις δεν θα πει τιποτα και θα φτιαξεις και ενα αρκετα πιο συνετο και fluid παιχνιδι στη συνοχη. Οπως και να εχει ειναι κατι που ολοι ξερουμε με τα παιχνιδια της ubisoft και προφανως δεν ειναι υποχρεωτικο να γινουν τα παντα για την ολοκληρωση του παιχνιδιου. Πολλα collectibles τα περισσοτερα ειναι πολυ ενδιαφερον και προσθετουν στον ολο κοσμο ειδικα με τα sarentu totems αλλα και τα memory painting ειναι εξαιρετικα. 

Η δουλεια που εχει πεσει στο παιχνιδι φαινεται παντου. Υπαρχει ενας τεραστιος καταλογος απο log που μαζευουμε απο ολοκληρα κατεβατα για το καθε ζωο για το καθε φυτο και τον καθε χαρακτηρα που θα συναντησουμε στο παιχνιδι αυτο που εχουν φτιαξει με τις πληροφοριες στα παντα στον κοσμο σε λιγα παιχνιδια θα το δουμε και μου αρεσε πολυ. 

Να κλεισω λεγοντας οτι ειναι απο τα παιχνιδια που μπορεις να περασεις πολλες ωρες συνεχομενα χωρις να το καταλαβεις εχει τοσα πραγματα που αν υπαρξει μια ισορροπια μεταξυ κεντρικης ιστοριας side quests looting και collectibles θα περασετε τελεια. Προσωπικα το ελιωσα με 8 συνεχομενες μερες με 8ωρα καθημερινα μου πηρε ακριβως 64 ωρες για το 100% εκανα κυριολεκτικα τα παντα και το απολαυσα. 

Το προτεινω στο 100% σε οσους αγαπανε τις ταινιες το παιχνιδι τιμαει απειρα οτι αντιπροσωπευει το Avatar αλλα και ο κοσμος της Πανδωρα και οσοι ειστε completionist και βρισκετε ανιαρο να κανετε πολλες φορες τα ιδια και τα ιδια τοτε μεινετε μακρια. Αν παλι δεν εχετε θεμα και θελετε να δειτε αποκλειστικα την κεντρικη ιστορια να το παιξετε σιγουρα. Αναμφιβολα ενας δυνατος τιτλος για το 2023 με πολλα θετικα αλλα και τις παραξενιες που διεπουν την Ubisoft εδω και πολλα χρονια. 7.9/10

Παρακατω φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/PxyyyFS

Eρωτήσεις: 

1. Κάτι σχετικά με Register που διάβαζα από εδώ και από εκεί, για να μην μπορείς να δώσεις το retail σου σε κάποιον άλλο ισχύουν ή απλά ήταν φήμες? Γιατί πολλοί έσπευσαν γρήγορα γρήγορα να πουν περί τέλους των retails και η κλασική τοξική κοινότητα να ανοίξει για άλλη μια φορά την αγκαλιά της για μάχες πίσω από πληκτρολόγια! 

2. Τα παιχνίδια ''Far Cry'' δεν μου άρεσαν για πολλά θέματα, το ''Avatar" κάνει κάτι ώστε να ξεφύγει από αυτά, ή είναι απλώς ''Far Cry'' με skin "Avatar" ? 

3. Bugs ή θέματα με το παιχνίδι αντιμετώπισες? 

4. Ο χειρισμός ενδύκνειται για controller ή καλύτερα για mouse/keyboard? 

5. Για κάποιον που δεν έχει ιδέα από τις ταινίες θα καταλάβει κάτι ή είναι αποκλειστικά για τους λάτρεις των ταινιών?