Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[Tifa_LockHeart]

2 ώρες πριν, kavadias είπε

εμένα που το lies of P μ αρέσει πολύ αισθητικά και θέλω να το παίξω αλλά μου βγήκε η πίστη στο 3ο μπος και το άφησα, υπάρχει κανά tip? γενικώς δεν ειμαι τελείως μυρωδιάς από souls like games αλλά φαίνεται σαν να "καθυστερούν" κάπως οι εχθροί το hit πάντα απ' την ώρα που σηκώνουν οπλο οπότε δεν μου βγαίνει πάντα το guard. και απ' οτι κατάλαβα αν δεν βγαζεις guard εύκολα σ αυτο το game δεν προχωράς (το dodge-roll δεν κάνει δουλειά μόνο).

Αν μπεις στο YouTube θα δεις στο κανάλι μου πως τα έβγαλα όλα τα boss κ Ng+

George Patsonas πάτησε και δες 

16 λεπτά πριν, GhostRiderLSOV είπε

Damn, είχα δει streams και έλεγα να το περιμένω για PC...

Μπορεί να το διορθώσουν στο PC, που ξέρεις... Εμένα προσωπικά πάντως δεν με ικανοποίησε.

[polakis21]

Μολις τερματισα το death stranding στο ps5. Τι επος ηταν αυτο ρε παιδια; 55 ωρες μοναξιας, αγωνιας, απιστευτα συναισθηματα. Ρε Κοτζιμα τι παιχνιδαρα εφτιαξες; Αντε να περιμενεις το δευτερο τωρα...

[Tifa_LockHeart]

1 ώρα πριν, polakis21 είπε

Μολις τερματισα το death stranding στο ps5. Τι επος ηταν αυτο ρε παιδια; 55 ωρες μοναξιας, αγωνιας, απιστευτα συναισθηματα. Ρε Κοτζιμα τι παιχνιδαρα εφτιαξες; Αντε να περιμενεις το δευτερο τωρα...

Φοβερή εμπειρία και εγώ την θυμάμαι και μακάρι να είχα χρόνο να ασχοληθώ ξανά μαζί του. ΄Ίσως λίγο πριν το 2ο να του περάσω μια ματιά ξανά. 

[james9tito]

To Lies of Pi ειναι για μενα Goty material. Τελειωσα NG+ και ισως παω και για NG++. Καλοδουλεμενο, χωρις bugs , αψογο art direction και γενικα ειναι ενα love letter στο bloodborne. Μακραν καλυτερο απο οσα soulslike εχω παιξει και τα εχω παιξει ολα. Nioh, Surge κλπ κατωτερα του Lies of Pi. 

Διαβαζω αριστερα δεξια οτι ειναι δυσκολο και πρεπει να εισαι master of parry για να το τελειωσεις κλπ . Ειμαι ο μεγαλυτερος μυρωδιας σε οτι αφορα το parry , το Sekiro δεν μπορεσα να το παιξω, παρολαυτα αυτο εδω το τελειωσα 2 φορες χωρις να πω οτι καπου κολλησα και σκεφτηκα να το παρατησω. Μια χαρα δουλευει το dodge, μια χαρα μπορεις να κανεις μπλοκ. Το παιχνιδι σου δινει τα εργαλεια να παιξεις οπως θες. 

Μακαρι να βγει sequel που το θεωρω σιγουρο μετα την επιτυχια του 1ου. 

[gtsoui]

Τερματιστηκε το Scarlet Nexus στο ps5, ένα action jrpg με πολύ ωραιο και πρωτοτυπο combat system.

Στο παιχνιδι εχεις την επιλογη να ξεκινησεις διαλεγοντας 2 διαφορετικους χαρακτηρες, ως στρατιωτης μιας οργανωσης η οποια σκοπο εχει την προστασια της πολης από τους “Others”, ένα ειδος πλασματων που θρεφονται από τα μυαλα των θυματων τους. 

Εχει ωραιο σεναριο το οποιο και περιπλεκεται αρκετα από ένα σημειο και μετα, δεν γνωριζω όμως αν υπαρχει ουσιαστικη διαφορα στο story αναλογα με τον χαρακτηρα που επιλεγεις. 

Το Scarlet Nexus είναι ένα γραμμικο action παιχνιδι, με στοιχεια rpg, οπου η συντριπτικη πλειοψηφια των επιπεδων του γινεται σε ξεχωριστους χωρους από αυτους που διαδραματιζεται το μικρο κομματι που εχει να κανει με το exploration. Βασικα, ελευθερος να περιηγηθεις στον κοσμο του εισαι μονο στην πολη οπου ακομα και εκει δεν υπαρχει κατι ουσιαστικο να κανεις, περαν από το να συλλεξεις καποια αντικειμενα η να παρεις καποια quests για τα οποια θα μιλησω παρακατω. 

Το πιο δυνατο του σημειο είναι οι μαχες φυσικα, στις οποιες εκτος των κλασικων απλων χτυπηματων σου, μπορεις να χρησιμοποιησεις την ιδιοτητα που εχεις, την λεγομενη «psychokinesis». Μεσω αυτης και με την δυναμη του μυαλου σου, μπορεις να εκσφενδονιζεις αντικειμενα που βρισκονται διασπαρτα στις πιστες του παιχνιδιου στους εχθρους. Είναι ένα συστημα που δινει μια πολύ ωραια νοτα στις μαχες. 

Όπως και σε αρκετα αλλα παιχνιδια πλεον, εχεις και group χαρακτηρων (αλλους 2 μπορεις να εχεις μαζι σου) οι οποιοι συμμετεχουν ενεργα στις μαχες, με τα δικα τους skills και μπαρα ζωης. Ο καθενας εχει διαφορετικη ιδιοτητα. Καποιος σου κανει το οπλο πυρινο, καποιος άλλος σε κανει ατρωτο για ένα χτυπημα, η σου δινει την δυνατοτητα να κανεις teleport. Γενικα, ο τροπος που διαδραματιζονται οι μαχες και το gameplay σχετικα με τους συντροφους σου, μου θυμησε πολύ το Tales of Arise. 

Εν μεσω των story chapters του παιχνιδιου υπαρχει και μια ενδιαμεση φαση, στην οποια διαδραματιζεται το social aspect του Scarlet Nexus. Δεν είναι στα επιπεδα αλλων παιχνιδιων, καθως το να αυξησεις την σχεση σου με τον κάθε συντροφο σου δεν οδηγει σε ρομαντσο, αλλα ανεβαζει lvl το skill του που χρησιμοποιει στις μαχες. 

Στην ενδιαμεση φαση που ανεφερα και η οποια λαμβανει χωρα σε ένα διαμερισμα, βρισκονται και ολοι οι αλλοι συντροφοι σου με τους οποιους μπορεις να μιλησεις, να αγορασεις νεα αντικειμενα η εναλλακτικα να ανταλλαξεις υλικα που βρισκεις με κατι άλλο, πχ ένα νέο οπλο. 

Οσο προχωρας στο παιχνιδι, ξεκλειδωνουν επιπλεον χαρακτηριστικα, κυριως skills που μπορεις να χρησιμοποιησεις στις μαχες και τα οποια δεν θα αναλυσω. Παντως, το combat συστημα του παιχνιδιου μου αρεσε παρα πολύ. 

Εχει παντως και καποια πραγματα τα οποια βρηκα αρνητικα. 

Όπως ανεφερα, υπαρχουν και καποια side quests που μπορεις να παρεις, συνομιλωντας με npcs στην πολη, η συντριπτικη πλειοψηφια των οποιων αφορα να σκοτωσεις συγκεκριμενους εχθρους με συγκεκριμενο τροπο η συνθηκες, κατι σαν challenges. Γενικα, τα challenges δεν μου αρεσαν ποτε σαν στοιχειο gameplay σε παιχνιδια και παντα τα απεφευγα.

Επισης, αν και καποια επιπεδα του παιχνιδιου ηταν ωραια, τα περισσοτερα δεν μου εκαναν ιδιαιτερη εντυπωση. Οι εχθροι που αντιμετωπιζεις, αν και πολύ ωραιοι σε εμφανιση και αρκετα πρωτοτυποι ηταν σχετικα λιγοι σε ποικιλια. 

Τελος, αφορα ένα στοιχειο που το εχω συναντησει σε πολλα jrpgs και πολλες φορες μου φαινεται «καπως». Δεν είναι άλλο από αυτή την «καλοσυνη» που διακατεχει τον κεντρικο χαρακτηρα, δεν μπορω αλλιως να το εξηγησω. Το γεγονος δηλαδη ότι μπορει καποιος εχθρος να σου εχει κανει τα χιλια μυρια, και να συνομιλεις μαζι του σαν να μην εχει γινει τιποτα. Τρανο παραδειγμα, οπου μετα από ένα επιπεδο στο οποιο τελικο boss ηταν τρεις ανθρωπινοι εχθροι που προσπαθουν να σε σκοτωσουν, συναντιεσαι με έναν από αυτους και συνομιλεις σαν να ειστε φιλοι. 

Γενικα μου αρεσε παρα πολύ το παιχνιδι, το ειχα στη λιστα μου και το αγορασα μιας και υπηρχε σε εκπτωση. Η deluxe εκδοση κοστιζε μονο 20 ευρω. 

Σειρα τωρα το series x, στο οποιο θα επαιζα το καινουριο Like a Dragon, αλλα μιας και δεν εχει βγει ακομα πρεπει να παω σε κατι άλλο. Φαβορι είναι το Alan Wake 2 που απ’ότι εχω δει, μπορει να είναι και το goty μου για φετος…

[klainmaingr]

Αν και είχα πάρει το Cyberpunk 2077 στο launch και ειχα αφιερώσει ηδη τότε καμια 90 ωρες, δεν το ειχα τερματίσει ποτε.

Ειχα ξεκινησει να κανω ολα τα ncpd quests και να καθαριζω το μαπ ωστε στο τέλος να κανω τα endings και να το σβησω.

Ε. Κάποια στιγμή το ειχα αφήσει για λόγους που δε θυμάμαι και κατεληξα δυο; τρια; χρόνια μετά να το ξαναπιανω.

Έβγαλα πραγματικά τα παντα 100%. Εντάξει ηδη το είχα παρα πολυ ψηλά τότε, αλλα με καποια quality of life changes που έχουν κανει το παιχνίδι ειναι 10/10. Άπειροι τρόποι για να προσεγγίσεις τις αποστολές, άπειροι τροποι gameplay και πολλα endings με ουσιαστικές διαφορές. Αλλα πανω απ'ολα, οπως και με το witcher, ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ γράψιμο. Το τελευταίο τυχαιο side job και μια τρύπα σε ενα βράχο έχουν καλυτερο γράψιμο και πλοκη απο τα περισσότερα main stories αλλων παιχνιδιών. Η CDPR εχει κανει λάθη αλλα στο γράψιμο και στα quests δεν έχει όμοια. Οι άνθρωποι παίζουν σε ενα εντελώς δικο τους επιπεδο.

Το dlc το αφηνω προς το παρόν και θα το πιασω σε μερικούς μηνες. Και τώρα, οπως συμβαίνει παντα μετά απο τέτοια παιχνίδια, οτιδήποτε αλλο μου φαίνεται πατάτα.

Έπιασα να τερματίσω το Hogwarts legacy (που το ειχα επισης αφημενο στο 90% λογω collectibles - αυτη η μαστιγα). Μαλλον θα παω σερι τις δυο τρεις αποστολες που έμειναν κ uninstall κ αυτό. Το backlog εχει φτασει δυσθεώρητα επιπεδα.

[gtsoui]

Τελικά ποτέ δεν παίζω το παιχνίδι που έχω αρχικά κατά νου, καθώς το backlog είναι τεράστιο τους τελευταίους μήνες και βρίσκω συνεχώς κάποια σε έκπτωση που τα έχω στο τεφτέρι μου. 

Τερματίστηκε λοιπόν το Control στο series x.

Στο παιχνίδι αναλαμβάνεις τον ρόλο της Jesse, η οποία προσπαθεί να σώσει τον αδερφό της ο οποίος απήχθη από μια μυστική οργάνωση που μελετά μεταφυσικά φαινόμενα. 

Όλο το παιχνίδι διαδραματίζεται στο αρχηγείο της συγκεκριμένης οργάνωσης το οποίο έχει έχει δεχθεί επίθεση από μια μυστηριώδη οντότητα, την λεγόμενη Hiss, η οποία έχει καταλάβει τους ανθρώπους εκεί. Εξ' ου και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εχθρών είναι οι φρουροί και εργαζόμενοι  στο συγκρότημα.

Το Control είναι ένα action παιχνίδι και το gameplay του είναι μια μίξη του Max Payne και του Alan Wake - και τα δύο της ίδιας εταιρείας. Συνδυάζει δηλαδή το καθαρό action κομμάτι του ενός με το μυστήριο και το θρίλερ  που διακατέχει το δεύτερο.

 

Στην αρχή ξεκινάς με ένα απλό πιστολι αλλά στην συνέχεια μπορείς να κάνεις craft και άλλα όπλα τα οποία δεν έχουν μεγάλη ποικιλία και είναι κατάλληλα για διαφορετικές περιστασεις. Επίσης και κατά την διάρκεια του παιχνιδιού αποκτάς και κάποιες ιδιότητες, όπως το να πετάς αντικείμενα στις εχθρούς η να αιωρείσαι κτλ.

Όπως προείπα, η δράση του παιχνιδιού λαμβάνει χώρα αποκλειστικά σε εσωτερικούς χώρους και αρκετές φορές είναι η αλήθεια, ο 'κοσμος' του παιχνιδιού μου φάνηκε δαιδαλώδης. Ήταν αρκετές οι φορές που προσπαθούσα να βρω για κάμποσα λεπτά πως να πάω σε ένα συγκεκριμένο μέρος και ο χάρτης του παιχνιδιού δεν βοηθάει πάντα. 

Σε αρκετά σημεία του χάρτη, υπάρχουν waypoints, όπου σώζεται η πρόοδος σου και λειτουργούν και ως teleports για fast travel μεταξύ των διαφορετικών ορόφων.

 

Σε αυτά τα σημεία μπορείς να κάνεις lvl up τον χαρακτήρα σου καθώς και να craftαρεις νέα όπλα η να αναβαθμίσεις τα υπάρχοντα.

Εντύπωση μου έκανε η δυσκολία του. Δεν είναι δύσκολο αλλά το παιχνίδι σε τιμωρεί αν δεν παίξεις σωστά στις μάχες. Γενικά, πεθαίνεις αρκετά εύκολα αν δεν προσέξεις.

Ένα αρνητικό που βρήκα ήταν το backtracking που κανείς σε περίπτωση θανατου. Το παιχνίδι σώζεται μόνο στα waypoints και σε περίπτωση θανάτου, σε ξεκινάει από εκεί. Ειδικά προς το τέλος που έχασα 3-4 φορές, ήταν αρκετά κουραστικό να τρέχω μέχρι το σημείο που ήμουν.

Η εμπειρία γενικά είναι linear, παρ'ολα αυτά έχει αρκετό exploration και side περιεχόμενο μέσω quests. Μπορείς να αναλάβεις αποστολές από τους npcs η από έγγραφα που συλλέγεις στις διάφορες περιοχές. Υπάρχουν επίσης και κάποια timed quests τα οποία από ότι κατάλαβα ενεργοποιούνται τυχαία και έχεις μόνο μια ευκαιρία για να τελειώσεις.

Πολύ καλός ο τεχνικός τομέας παρόλο που έχουν περάσει σχεδόν 4 χρόνια από την κυκλοφορία του.

Σε γενικές γραμμές, το Control μου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις.

Σειρά τώρα το switch στο οποίο μόλις τώρα ξεκινώ μια νέα κυκλοφορία, το Vlad Circus: Descend Into Madness.

 

[Tifa_LockHeart]

Στις 5/11/2023 στις 9:07 ΜΜ, gtsoui είπε

Πολύ καλός ο τεχνικός τομέας παρόλο που έχουν περάσει σχεδόν 4 χρόνια από την κυκλοφορία του.

Σε γενικές γραμμές, το Control μου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις.

Ενώ έφαγε αρκετά αρνητικά σχόλια από πολλούς , για μένα το Control είναι μέσα στα τοπ παιχνίδια που έχω παίξει και με τις φήμες να λένε για ένα sequel του,  έχω μεγάλες προσδοκίες. 

Κ τα γραφικά του και ο χειρισμός του (πλην του κάπως δύσκολου χάρτη) ήταν απίθανα.

To έπαιξα στο PS4 το απλό και πάντα το έχω στο backlogue για ένα replay, μιας και θα ήθελα να ζήσω τα 60fps και τα γρήγορα loadings στο PS5.

Επίσης , από τα πιο δυνατά για μένα σημεία στο παιχνίδι : 

1. Ο τρόπος που τα πάντα μπορούσες να τα πετάξεις και να σκορπίσουν από εδώ και από εκεί
2. Η αποστολή λίγο πριν το τέλος που ήσουν σε λούπες ενός διαδρόμου με ένα ροκ κομμάτι να παίζει σαν χαλί ( ψυχεδέλεια εκεί μέσα με πόρτες να ανοίγουν στο ταβάνι και να διπλώνουν δωμάτια στα δύο) 
3.  

Spoiler

Η Αιώρηση, που είναι μια δεξιότητα που ξεκλειδώνει αργότερα στο παιχνίδι και θα το ήθελα από την αρχή να πω την αλήθεια... 

Αντιθέτως, με το Alan Wake Remastered  μου φάνηκε ότι κάτι έλειπε και το έπαιξα μόνο και μόνο για να μπορώ να έχω γνώμη γιατί όλοι γράφαν για αυτό λες και είναι το Ιερό Δισκοπότηρο...

Ελπίζω να λένε αλήθεια αυτοί που λένε ότι το Alan Wake 2 έχει δανειστεί χειρισμό και μάχη από το Control . 

[GhostRiderLSOV]

Είχα περάσει κι εγώ καλά με το Control.

Highlight σκηνή, όσοι έχετε παίξει και ξέρετε:

Spoiler

 

Εdit: Α, αναφέρθηκε ήδη.

[gtsoui]

Τερματίστηκε το φοβερό Vlad Circus στο nintendo switch..

Είναι ένα κράμα adventure παιχνιδιού με κάποια στοιχεία action και survival horror.

Το παιχνίδι διαδραματίζεται στην δεκαετία του 1920 και αναλαμβάνεις τον ρόλο του Oliver, ενός κλόουν τσίρκου το οποίο είχε καταστραφεί εξαιτίας πυρκαγιάς κάποια χρόνια πριν..Η περιπέτεια σου ξεκινάει στην έπαυλη του πρώην αφεντικού σου, ύστερα από πρόσκληση που δέχεσαι μαζί με τα άλλα μέλη του θιάσου.

Όπως προείπα το παιχνίδι εχει στοιχεία action και adventure παιχνιδιού, αλλά μεγαλύτερο βάρος δίνεται στην επίλυση γρίφων. 

Το action κομμάτι αφορά την δυνατότητα που έχεις είτε με melee είτε με ranged όπλα (πιστόλι και καραμπίνα) να αντιμετωπίζεις τους αποκοσμους εχθρούς του παιχνιδιού. 

Στο Vlad Circus, όπως και σε αρκετά αλλά παιχνίδια, υπάρχει το λεγόμενο stress meter το οποίο ανεβαίνει κάθε φορά που συναντάς έναν εχθρό αλλά δουλεύει κάπως διαφορετικά σε σχέση με άλλα παιχνίδια. Το stress meter είναι ουσιαστικά και η ζωή του χαρακτήρα και κάθε φορά που δέχεσαι ζημιά, ανεβαίνει. Ευτυχώς- και χρησιμοποιώντας το φυλακτό σου μπορείς να κάνεις heal το στρες χωρίς περιορισμό χρήσης. 

Μπορεί να ξενίσει μερικούς το inventory management σύστημα του καθώς, όπως και σε mainstream survival horror παιχνίδια, είναι πολύ περιορισμένο σε χώρο. Ξεκινάς το παιχνίδι με 5 η 6 θέσεις στο inventory μόνο, αλλά ευτυχώς μπορείς κατά την διάρκεια του να αυξήσεις τον χωρο. Πάντως, ήταν αρκετές οι φορές που χρειάστηκε να αφήσω κάτω αντικείμενα για εξοικονόμηση χώρου. 

ΟΙ γρίφοι του παιχνιδιού είναι πολλοί σε αριθμό αλλά είναι λογικοί και όχι ιδιαίτερα δύσκολοι, αν και σε μερικές περιπτώσεις μου πήρε κάμποση ώρα μέχρι να καταλάβω που πρέπει να πάω και τι να κάνω. 

Όπως φαίνεται και από τις εικόνες, έχει pixel γραφικά, τα οποία όμως δένουν πάρα πολύ ωραία με την όλη ατμόσφαιρα.

Είναι σχετικά μικρό σε διάρκεια, ανάλογα φυσικά και με την εξοικείωση του καθενός στην επίλυση γρίφων, εμένα προσωπικά μου πήρε περίπου 5-6 ώρες. 

Το συστήνω σε όποιον αρέσουν τέτοιου είδους indie κυκλοφορίες και η τιμή του είναι στα 20 ευρώ. 

Σειρά τώρα το ps5 στο οποίο έχω αγοράσει και εκεί μια νέα indie κυκλοφορία, το Little Goody Two Shoes.

[BlueBlade]

19 ώρες πριν, gtsoui είπε

Τερματίστηκε το φοβερό Vlad Circus στο nintendo switch..

Είναι ένα κράμα adventure παιχνιδιού με κάποια στοιχεία action και survival horror.

Το παιχνίδι διαδραματίζεται στην δεκαετία του 1920 και αναλαμβάνεις τον ρόλο του Oliver, ενός κλόουν τσίρκου το οποίο είχε καταστραφεί εξαιτίας πυρκαγιάς κάποια χρόνια πριν..Η περιπέτεια σου ξεκινάει στην έπαυλη του πρώην αφεντικού σου, ύστερα από πρόσκληση που δέχεσαι μαζί με τα άλλα μέλη του θιάσου.

Όπως προείπα το παιχνίδι εχει στοιχεία action και adventure παιχνιδιού, αλλά μεγαλύτερο βάρος δίνεται στην επίλυση γρίφων. 

Το action κομμάτι αφορά την δυνατότητα που έχεις είτε με melee είτε με ranged όπλα (πιστόλι και καραμπίνα) να αντιμετωπίζεις τους αποκοσμους εχθρούς του παιχνιδιού. 

Στο Vlad Circus, όπως και σε αρκετά αλλά παιχνίδια, υπάρχει το λεγόμενο stress meter το οποίο ανεβαίνει κάθε φορά που συναντάς έναν εχθρό αλλά δουλεύει κάπως διαφορετικά σε σχέση με άλλα παιχνίδια. Το stress meter είναι ουσιαστικά και η ζωή του χαρακτήρα και κάθε φορά που δέχεσαι ζημιά, ανεβαίνει. Ευτυχώς- και χρησιμοποιώντας το φυλακτό σου μπορείς να κάνεις heal το στρες χωρίς περιορισμό χρήσης. 

Μπορεί να ξενίσει μερικούς το inventory management σύστημα του καθώς, όπως και σε mainstream survival horror παιχνίδια, είναι πολύ περιορισμένο σε χώρο. Ξεκινάς το παιχνίδι με 5 η 6 θέσεις στο inventory μόνο, αλλά ευτυχώς μπορείς κατά την διάρκεια του να αυξήσεις τον χωρο. Πάντως, ήταν αρκετές οι φορές που χρειάστηκε να αφήσω κάτω αντικείμενα για εξοικονόμηση χώρου. 

ΟΙ γρίφοι του παιχνιδιού είναι πολλοί σε αριθμό αλλά είναι λογικοί και όχι ιδιαίτερα δύσκολοι, αν και σε μερικές περιπτώσεις μου πήρε κάμποση ώρα μέχρι να καταλάβω που πρέπει να πάω και τι να κάνω. 

Όπως φαίνεται και από τις εικόνες, έχει pixel γραφικά, τα οποία όμως δένουν πάρα πολύ ωραία με την όλη ατμόσφαιρα.

Είναι σχετικά μικρό σε διάρκεια, ανάλογα φυσικά και με την εξοικείωση του καθενός στην επίλυση γρίφων, εμένα προσωπικά μου πήρε περίπου 5-6 ώρες. 

Το συστήνω σε όποιον αρέσουν τέτοιου είδους indie κυκλοφορίες και η τιμή του είναι στα 20 ευρώ. 

Σειρά τώρα το ps5 στο οποίο έχω αγοράσει και εκεί μια νέα indie κυκλοφορία, το Little Goody Two Shoes.

Εμένα πάντως μου το "πούλησες". Δεν είχα πάρει καν χαμπάρι την ύπαρξη του συγκεκριμένου.

Παίρνει σειρά μόλις με το καλό τελειώσω το Alan Wake Remastered.

[gtsoui]

43 λεπτά πριν, BlueBlade είπε

Εμένα πάντως μου το "πούλησες". Δεν είχα πάρει καν χαμπάρι την ύπαρξη του συγκεκριμένου.

Παίρνει σειρά μόλις με το καλό τελειώσω το Alan Wake Remastered.

Ελπίζω να σου αρέσει και να μη με βρίζεις μετά ότι σε παρέσυρα!

[gtsoui]

Τερματίστηκε λοιπόν και το Little Goody Two Shoes στο ps5..

Το παιχνίδι θα το χαρακτήριζα σαν ένα ανάλαφρο life sim με ένα όμως σκοτεινό σενάριο, ένα dark fantasy παραμύθι.

Αναλαμβάνεις τον ρόλο της ορφανής Elise η οποία έχει ως όνειρο να φύγει κάποια μέρα από το χωριό της και γι'αυτό το λόγο συνάπτει συμφωνία με μια μάγισσα.

Το gameplay loop είναι αρκετά απλό. Κάθε story τμήμα του παιχνιδιού χωρίζεται ανά μία μέρα της εβδομάδας. Καθε πρωί που ξυπνάς, πηγαίνεις στο χωριό όπου εκτός από το main quest, μπορείς να αναλάβεις δουλειές η να ασχοληθείς με τα romance options που είναι διαθέσιμα στο παιχνίδι. Σημειώνω σε αυτό το σημείο ότι τα τρία άτομα με τα οποία μπορείς να κάνεις romance είναι επίσης κοπέλες. Προσωπικά δεν με ενοχλεί κάτι τέτοιο απλά το καταθέτω..

Όι δουλειές που αναλαμβάνεις λειτουργούν ως mini games τα οποία τα βρήκα αρκετά ωραια. Για παράδειγμα μαζεύεις μήλα, όπου μέσω του dpad τρέχεις αριστερά  δεξιά προσεχωντας να μην μαζέψεις και άλλα αντικείμενα. Η κόβεις ξύλα τα οποία εκσφενδονίζονται προς εσένα μαζί και με άλλα πράγματα που δεν θα πρέπει να κόψεις αλλιώς χάνεις πόντους. 

Κάθε μία από αυτές τις δραστηριότητες έχει ως αποτέλεσμα να προχωράει και η μέρα. 

Όταν φτάσει το βράδυ και κατά το λεγόμενο witching hour, το παιχνίδι αλλάζει από άποψη gameplay και τείνει προς το action. 

Σε αυτό το κομμάτι είτε αντιμετωπίζεις του διάφορους εχθρούς του παιχνιδιού (ουσιαστικά τους αποφεύγεις μόνο καθώς δεν μπορείς να τους επιτεθείς) είτε λύνεις κάποιους γρίφους οι οποίοι είναι εύκολοι. 

Το παιχνίδι έχει επίσης και resource management σύστημα το οποίο σχετίζεται με τρία stats που έχεις. Ζωή, fatigue ( μειώνεται κάθε φορά που κάνεις μια δουλειά στην πόλη η ασχολείσαι με το social κομμάτι του) και την ψυχική σου υγεία. Η διαχείριση τους δεν είναι δύσκολη, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι κανένα από αυτά δεν αναπληρώνεται από μονο του. 

Ουσιαστικά, θα χρειαστεί να βρεις μια ισορροπία μεταξύ του social κομματιού και των mini games, καθώς τα τελευταία σε επιβραβεύουν με χρήματα για να αγοράσεις αντικείμενα που αναπληρώνουν τα χαρακτηριστικά που ανέφερα. 

Να σημειώσω τέλος, ότι έχει αρκετούς διαφορετικούς τερματισμούς.

Σε γενικές γραμμές δεν έμεινα ευχαριστημένος όσο ήθελα από το Little Goody Two Shoes.. νόμιζα ότι θα είχε στοιχεία rpg και gameplay σε ανάλογο ύφος κάτι το οποίο δεν ισχύει..

Επίσης, αν και τα γραφικά του και το ύφος του μου άρεσαν πολύ, διέκρινα μια 'θολουρα', όπως όταν παίζεις ένα παιχνίδι χαμηλής ανάλυσης..δεν μετάνιωσα που το πήρα στο ps5 αλλά εκ των υστέρων θεωρώ ότι θα του πήγαινε περισσότερο η μικρή οθόνη του switch.

Μέτρια λοιπόν η εμπειρία μου αλλά φυσικά δεν πτοουμαι... 

Έχω ήδη κατεβάσει το νέο Like a Dragon στο series x..απλά περιμένω την σύζυγό να ξεκολλήσει από το dreamlight valley...

[VonLoutsos]

On 25/10/2023 at 07:45, polakis21 said:

Μολις τερματισα το death stranding στο ps5. Τι επος ηταν αυτο ρε παιδια; 55 ωρες μοναξιας, αγωνιας, απιστευτα συναισθηματα. Ρε Κοτζιμα τι παιχνιδαρα εφτιαξες; Αντε να περιμενεις το δευτερο τωρα...

 

On 25/10/2023 at 09:43, Tifa_LockHeart said:

Φοβερή εμπειρία και εγώ την θυμάμαι και μακάρι να είχα χρόνο να ασχοληθώ ξανά μαζί του. ΄Ίσως λίγο πριν το 2ο να του περάσω μια ματιά ξανά. 

Το εχω ξεκινησει χωρίς να περιμενω πολλά με βάση αυτά που έλεγαν. Είναι όμως απίστευτο παιχνίδι.

[filippos001]

Μολις τερμάτισα το Nier Automata.

1η φορά , καθως απ ότι καταλαβα , το ξαναπαιζεις απο την αρχή υπό τη σκοπιά άλλου πρωταγωνιστη ..

Καλό , αλλά περιεργο παιχνίδι , σιγουρα δεν ασπάζομαι τα διθυραμβικά σχόλια που διαβάζω από δω κ από κει , δεν ξέρω αν θα το συνεχίσω . ...