Προς το περιεχόμενο

Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)


jerry banana

Προτεινόμενες αναρτήσεις

1 ώρα πριν, gtsoui είπε

Δεν εχω παιξει το Arkham Knight, μονο το City

Αν σου άρεσε το City, οπωσδήποτε να δεις και το Knight, είναι εμπειρία.

Ερώτηση για το Gotham Knights, μπορείς να τρέξεις όλη την ιστορία με έναν μόνο χαρακτήρα χωρίς να χάσεις κάτι; Ή έχουν όλοι ξεχωριστές ιστορίες και πρέπει να τους κάνεις rotation για να τις δεις;

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 1,1k
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσιευμένες Εικόνες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)
10 λεπτά πριν, xlinger είπε

Αν σου άρεσε το City, οπωσδήποτε να δεις και το Knight, είναι εμπειρία.

Ερώτηση για το Gotham Knights, μπορείς να τρέξεις όλη την ιστορία με έναν μόνο χαρακτήρα χωρίς να χάσεις κάτι; Ή έχουν όλοι ξεχωριστές ιστορίες και πρέπει να τους κάνεις rotation για να τις δεις;

Εγώ έπαιζα κάθε φορά εναλλάξ, έκανα μια περιπολία με έναν που είχα διαλέξει και ένα μέρος του main quest και στην επόμενη ευκαιρία πάντα άλλαζα. Δεν νομίζω ότι σου επιβάλλει να κάνεις rotation όμως. Υπάρχουν κάποια στοιχεία στη βάση σου που έχουν να κάνουν με την προσωπική ιστορία του καθενός αλλά δεν είναι προαπαιτούμενα για το κυρίως story. Αλλά σαν gameplay δεν υπάρχουν αποστολές που σχετίζονται ειδικά με κάποιον συγκεκριμένο ήρωα, εκτός και αν δεν ξεκλειδωσα κάτι εγώ αλλά είμαι σίγουρος πως οχι.

Επεξ/σία από gtsoui
  • Thanks 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderators
1 ώρα πριν, xlinger είπε

Αν σου άρεσε το City, οπωσδήποτε να δεις και το Knight, είναι εμπειρία.

Ερώτηση για το Gotham Knights, μπορείς να τρέξεις όλη την ιστορία με έναν μόνο χαρακτήρα χωρίς να χάσεις κάτι; Ή έχουν όλοι ξεχωριστές ιστορίες και πρέπει να τους κάνεις rotation για να τις δεις;

Γενικά θα έλεγα για όλα τα Arkham, Asylum, City και Knight. Και το Origins είναι σεβαστό κι ας μην το έχει κάνει η Rocksteady.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

56 λεπτά πριν, GhostRiderLSOV είπε

Γενικά θα έλεγα για όλα τα Arkham, Asylum, City και Knight. Και το Origins είναι σεβαστό κι ας μην το έχει κάνει η Rocksteady.

Ναι σε όλα! :D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τερματιστηκε το Re:Turn 2 Runaway στο nintendo switch το οποιο ειχα καιρο στη wishlist αλλα το ειδα σε εκπτωση τις προαλλες και ηταν ευκαιρια. 

Ειναι ενα side scrolling horror adventure παιχνιδι με pixel γραφικα στα χναρια του πρωτου μερους. 

Δεν θυμαμαι πολυ το πρωτο, αλλα βασικα χειριζοσουν μια κοπελα η οποια ειχε παει για camping με την παρεα και τον αγαπημενο της και εγκλωβιστηκαν σε ενα εγκαταλελειμενο τρενο. Το δευτερο παιχνιδι συνεχιζει την ιστορια οπου σκοπος σου πλεον ειναι να αποδρασεις απο εκει.

Τα γραφικα μου αρεσαν πολυ, ενα στυλ απεικονισης που μου αρεσε παντα και μαλιστα μπορω να πω οτι για μενα ο συνδυασμος των pixel γραφικων με το horror στοιχειο ταιριαζει απολυτα. 

Το παιχνιδι χωριζεται σε 8 κεφαλαια τα οποια ειναι μικρα σε διαρκεια, οπως και ολοκληρο το παιχνιδι. Αν καποιος δηλαδη ειναι μυημενος στα adventure παιχνιδια, δεν θα συναντησει καμια δυσκολια στην επιλυση των γριφων. Ως συνολικο χρονο, πρεπει να μου πηρε κοντα στο δυωρο.

Εχει κλασικα στοιχεια των adventure παιχνιδιων, με inventory συστημα, συνδυασμους αντικειμενων και φυσικα αλληλεπιδραση με το περιβαλλον. Οι γριφοι του ειναι λογικοι, σχετικα απλοι και δεν ειναι και πολλοι σε αριθμο.
Υπαρχουν καποια chapters στο παιχνιδι τα οποια δεν πρεπει να εχουν πανω απο 1-2 γριφους συνολικα. 

Μοναδικο σου βοηθημα στο παιχνιδι ειναι ο φακος σου, ο οποιος εκτος του οτι φωτιζει το περιβαλλον, αναβαθμιζεται και με εναν φακο με uv ακτινοβολια ο οποιος ειναι απαραιτητος και για την επιλυση γριφων αλλα και στο να βρισκεις καποια κρυφα μηνυματα. Σε αντιθεση με το πρωτο παιχνιδι, το Re: Turn 2 δεν λαμβανει χωρα μονο στο τρενο αλλα και σε αλλους χωρους οπως και σε εξωτερικο περιβαλλον. 

Εχει επισης και εχθρους, οι οποιοι τριγυρνανε στους χωρους του παιχνιδιου και τους οποιους θα πρεπει να αποφευγεις και να κρυβεσαι, καθως δεν υπαρχει τροπος να τους αντιμετωπισεις. Ωραιο προσθήκη, αν και οχι κατι το ιδιαιτερο σε εκτελεση, που συμβαλλει εστω και λιγο στο horror στοιχειο. 

Σειρα τωρα το ps5 και γινεται ενας χαμος απο παιχνιδια γενικα.. Φαβορι γι'αυτη τη στιγμη παντως ειναι το Fate/Samurai Remnant, ενα action jrpg που κυκλοφορησε μαλιστα προσφατα. 

  • Like 4
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

31 minutes ago, gtsoui said:

Τερματιστηκε το Re:Turn 2 Runaway στο nintendo switch το οποιο ειχα καιρο στη wishlist αλλα το ειδα σε εκπτωση τις προαλλες και ηταν ευκαιρια. 

Ειναι ενα side scrolling horror adventure παιχνιδι με pixel γραφικα στα χναρια του πρωτου μερους. 

Δεν θυμαμαι πολυ το πρωτο, αλλα βασικα χειριζοσουν μια κοπελα η οποια ειχε παει για camping με την παρεα και τον αγαπημενο της και εγκλωβιστηκαν σε ενα εγκαταλελειμενο τρενο. Το δευτερο παιχνιδι συνεχιζει την ιστορια οπου σκοπος σου πλεον ειναι να αποδρασεις απο εκει.

Τα γραφικα μου αρεσαν πολυ, ενα στυλ απεικονισης που μου αρεσε παντα και μαλιστα μπορω να πω οτι για μενα ο συνδυασμος των pixel γραφικων με το horror στοιχειο ταιριαζει απολυτα. 

Το παιχνιδι χωριζεται σε 8 κεφαλαια τα οποια ειναι μικρα σε διαρκεια, οπως και ολοκληρο το παιχνιδι. Αν καποιος δηλαδη ειναι μυημενος στα adventure παιχνιδια, δεν θα συναντησει καμια δυσκολια στην επιλυση των γριφων. Ως συνολικο χρονο, πρεπει να μου πηρε κοντα στο δυωρο.

Εχει κλασικα στοιχεια των adventure παιχνιδιων, με inventory συστημα, συνδυασμους αντικειμενων και φυσικα αλληλεπιδραση με το περιβαλλον. Οι γριφοι του ειναι λογικοι, σχετικα απλοι και δεν ειναι και πολλοι σε αριθμο.
Υπαρχουν καποια chapters στο παιχνιδι τα οποια δεν πρεπει να εχουν πανω απο 1-2 γριφους συνολικα. 

Μοναδικο σου βοηθημα στο παιχνιδι ειναι ο φακος σου, ο οποιος εκτος του οτι φωτιζει το περιβαλλον, αναβαθμιζεται και με εναν φακο με uv ακτινοβολια ο οποιος ειναι απαραιτητος και για την επιλυση γριφων αλλα και στο να βρισκεις καποια κρυφα μηνυματα. Σε αντιθεση με το πρωτο παιχνιδι, το Re: Turn 2 δεν λαμβανει χωρα μονο στο τρενο αλλα και σε αλλους χωρους οπως και σε εξωτερικο περιβαλλον. 

Εχει επισης και εχθρους, οι οποιοι τριγυρνανε στους χωρους του παιχνιδιου και τους οποιους θα πρεπει να αποφευγεις και να κρυβεσαι, καθως δεν υπαρχει τροπος να τους αντιμετωπισεις. Ωραιο προσθήκη, αν και οχι κατι το ιδιαιτερο σε εκτελεση, που συμβαλλει εστω και λιγο στο horror στοιχειο. 

Σειρα τωρα το ps5 και γινεται ενας χαμος απο παιχνιδια γενικα.. Φαβορι γι'αυτη τη στιγμη παντως ειναι το Fate/Samurai Remnant, ενα action jrpg που κυκλοφορησε μαλιστα προσφατα. 

Πραγματικά ζηλεύω το χρόνο, αλλά κυρίως την όρεξη που έχεις να πιάνεις και να τερματίζεις games με τόσο μεγάλη συχνότητα!

Εγώ έχω παρατηρήσει πως πλέον αν κάποιο παιχνίδι δεν είναι του γούστου μου ή δεν με τραβήξει από τις πρώτες ώρες δεν έχω την υπομονή να ασχοληθώ μέχρι τέλους.

Αλλά απολαμβάνω να διαβάζω τις εμπειρίες σου με το ρυθμό που ανεβάζεις και την ποικιλία genres που θίγεις.

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

2 ώρες πριν, gtsoui είπε

Τερματιστηκε το Re:Turn 2 Runaway στο nintendo switch το οποιο ειχα καιρο στη wishlist αλλα το ειδα σε εκπτωση τις προαλλες και ηταν ευκαιρια. 

Ειναι ενα side scrolling horror adventure παιχνιδι με pixel γραφικα στα χναρια του πρωτου μερους. 

Δεν θυμαμαι πολυ το πρωτο, αλλα βασικα χειριζοσουν μια κοπελα η οποια ειχε παει για camping με την παρεα και τον αγαπημενο της και εγκλωβιστηκαν σε ενα εγκαταλελειμενο τρενο. Το δευτερο παιχνιδι συνεχιζει την ιστορια οπου σκοπος σου πλεον ειναι να αποδρασεις απο εκει.

Τα γραφικα μου αρεσαν πολυ, ενα στυλ απεικονισης που μου αρεσε παντα και μαλιστα μπορω να πω οτι για μενα ο συνδυασμος των pixel γραφικων με το horror στοιχειο ταιριαζει απολυτα. 

Το παιχνιδι χωριζεται σε 8 κεφαλαια τα οποια ειναι μικρα σε διαρκεια, οπως και ολοκληρο το παιχνιδι. Αν καποιος δηλαδη ειναι μυημενος στα adventure παιχνιδια, δεν θα συναντησει καμια δυσκολια στην επιλυση των γριφων. Ως συνολικο χρονο, πρεπει να μου πηρε κοντα στο δυωρο.

Εχει κλασικα στοιχεια των adventure παιχνιδιων, με inventory συστημα, συνδυασμους αντικειμενων και φυσικα αλληλεπιδραση με το περιβαλλον. Οι γριφοι του ειναι λογικοι, σχετικα απλοι και δεν ειναι και πολλοι σε αριθμο.
Υπαρχουν καποια chapters στο παιχνιδι τα οποια δεν πρεπει να εχουν πανω απο 1-2 γριφους συνολικα. 

Μοναδικο σου βοηθημα στο παιχνιδι ειναι ο φακος σου, ο οποιος εκτος του οτι φωτιζει το περιβαλλον, αναβαθμιζεται και με εναν φακο με uv ακτινοβολια ο οποιος ειναι απαραιτητος και για την επιλυση γριφων αλλα και στο να βρισκεις καποια κρυφα μηνυματα. Σε αντιθεση με το πρωτο παιχνιδι, το Re: Turn 2 δεν λαμβανει χωρα μονο στο τρενο αλλα και σε αλλους χωρους οπως και σε εξωτερικο περιβαλλον. 

Εχει επισης και εχθρους, οι οποιοι τριγυρνανε στους χωρους του παιχνιδιου και τους οποιους θα πρεπει να αποφευγεις και να κρυβεσαι, καθως δεν υπαρχει τροπος να τους αντιμετωπισεις. Ωραιο προσθήκη, αν και οχι κατι το ιδιαιτερο σε εκτελεση, που συμβαλλει εστω και λιγο στο horror στοιχειο. 

Σειρα τωρα το ps5 και γινεται ενας χαμος απο παιχνιδια γενικα.. Φαβορι γι'αυτη τη στιγμη παντως ειναι το Fate/Samurai Remnant, ενα action jrpg που κυκλοφορησε μαλιστα προσφατα. 

Συνέχισε την εξαιρετική παράθεση games, ειδικά τα μικρά σε διάρκεια είναι πολύ βολικά για ενα ΣΚ ή ενα διήμερο που έχει κάποιος άδεια κ ευκαιρία να παίξει. Πολλές φορές τα θηρία των 60-70-80 ωρών ξεχνάς και τα κουμπιά αν κάνεις μερεςνα τα πιάσεις. 

  • Like 3
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Έπαιξα το Wolfenstein: The Old Blood. Είχα παίξει το New Order πριν κάποια χρόνια και παρόλο που μου άρεσε είχα αμελήσει να παίξω το prequel. Το Old Blood μου άρεσε επίσης πολύ και το βρήκα όσο όσο σε σχέση με το New Order, που θυμάμαι ότι με είχε κουράσει προς το τέλος. Ευχάριστες μάχες, με απλό αλλά καλοδεχούμενο stealth σε ένα σύμπαν που είναι διαχρονικά ενδιαφέρον, ακόμα και αν η ιστορία αυτή καθ'αυτή δεν είναι κάτι το αξιομνημόνευτο.

Το μόνο ουσιαστικά αρνητικό που βρήκα και μου άφησε πικρή γεύση ήταν το τελικό boss, το οποίο ήταν και αχρειαστο και η δυσκολία του εντελώς ξένη σε σχέση με το υπόλοιπο παιχνίδι. Έτοιμος ήμουν να δω το τέλος στο YouTube (που δεν θα έχανα και κάτι τρομερό κιόλας), αλλά μετά από πολύ προσπάθεια το κατάφερα. Μου θύμισε κάτι αντίστοιχο από το uncharted 2 πριν χρόνια. Δεν καταλαβαίνω τη λογική της υπάρξης τους.

Παρόλα αυτά, η συνολική εμπειρία του παιχνιδιού μόνο ως θετική μπορεί να περιγραφεί.

Επεξ/σία από stevenfins
  • Like 8
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πρόσφατα τερμάτισα το Assassin's creed: Mirage. Aνάμεικτα συναισθήματα. Έχει μέγεθος dlc (απο όσο είδα, ήταν προορισμένο για valhalla prequel dlc). Δε πρέπει να μου πήρε πάνω απο 20 ώρες να κάνω όλα τα quest και τώρα έχω μερικά collectibles για το platinum. Απο τη μία είναι ωραίο το να τελειώνεις ένα παιχνίδι σε λογική διάρκεια και όχι σε 120 ώρες όπως ήταν τα παλιότερα. Απο την άλλη η τιμή θα έπρεπε να ήταν πολύ πιο κάτω.

Είναι επιστροφή σε καθαρά stealth mechanics. Δεν έχει τα skill trees και το ατελείωτο loot whoring των προηγούμενων. Έχει μετρημένα όπλα και outfits. Χρησιμοποιεί πολύ το parry που για μένα ήταν ευχάριστη έκπληξη.

Όλο το παιχνίδι ουσιαστικά διαδραματίζεται σε μία (μεγάλη) πόλη που στα προηγούμενα ήταν μια πόλη απο τις δεκάδες. Δεν έχει τίποτα τρομερό και αξιομνημόνευτο για να πείς οτι αξίζει να τρέχεις σα το χαζό περά δώθε στην πόλη. Όλες οι γειτονιές είναι πανομοιότυπες και το παρκούρ είναι ψιλοαδιάφορο. Το ίδιο και το story. H έρημος είναι κυριολεκτικά έρημος με ελάχιστα points of interest.

ΑΛΛΑ. Οι αποστολές είχαν πλάκα απο άποψη gameplay. Τα assassinations είχα πολύ ωραία δομή αλλα hitman και γενικά πέρασα πολύ καλά όσο ασχολήθηκα. Λογικά θα κάνω τα πάντα 100% αλλα δεν θα πρότεινα σε κανέναν να το πάρει full price, ούτε απο γειτονικά stores. Στα 10-20 ευρώ μάλιστα.

  • Like 10
  • Thanks 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

20 λεπτά πριν, klainmaingr είπε

Πρόσφατα τερμάτισα το Assassin's creed: Mirage. Aνάμεικτα συναισθήματα. Έχει μέγεθος dlc (απο όσο είδα, ήταν προορισμένο για valhalla prequel dlc). Δε πρέπει να μου πήρε πάνω απο 20 ώρες να κάνω όλα τα quest και τώρα έχω μερικά collectibles για το platinum. Απο τη μία είναι ωραίο το να τελειώνεις ένα παιχνίδι σε λογική διάρκεια και όχι σε 120 ώρες όπως ήταν τα παλιότερα. Απο την άλλη η τιμή θα έπρεπε να ήταν πολύ πιο κάτω.

Είναι επιστροφή σε καθαρά stealth mechanics. Δεν έχει τα skill trees και το ατελείωτο loot whoring των προηγούμενων. Έχει μετρημένα όπλα και outfits. Χρησιμοποιεί πολύ το parry που για μένα ήταν ευχάριστη έκπληξη.

Όλο το παιχνίδι ουσιαστικά διαδραματίζεται σε μία (μεγάλη) πόλη που στα προηγούμενα ήταν μια πόλη απο τις δεκάδες. Δεν έχει τίποτα τρομερό και αξιομνημόνευτο για να πείς οτι αξίζει να τρέχεις σα το χαζό περά δώθε στην πόλη. Όλες οι γειτονιές είναι πανομοιότυπες και το παρκούρ είναι ψιλοαδιάφορο. Το ίδιο και το story. H έρημος είναι κυριολεκτικά έρημος με ελάχιστα points of interest.

ΑΛΛΑ. Οι αποστολές είχαν πλάκα απο άποψη gameplay. Τα assassinations είχα πολύ ωραία δομή αλλα hitman και γενικά πέρασα πολύ καλά όσο ασχολήθηκα. Λογικά θα κάνω τα πάντα 100% αλλα δεν θα πρότεινα σε κανέναν να το πάρει full price, ούτε απο γειτονικά stores. Στα 10-20 ευρώ μάλιστα.

ωραίο review και.. αβαταρ! 

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Όπως οι περισσότεροι μας έτσι και εγώ έχουμε γεμίσει τους καταλόγους μας με παιχνίδια που θέλουμε να παίξουμε είτε κατευθείαν μόλις κυκλοφορήσουν και άλλα μόλις η τιμή πέσει εκεί που εμείς νομίζουμε ότι αξίζει να τα αγοράσουμε. Από του καλοκαίρι μάζεψα και έπαιξα αρκετά παιχνίδια με κάποια όμως να ξεχωρίζουν . 

Επιγραμματικά θα αναφέρω τους τίτλους των παιχνιδιών που τελείωσα από Ιούλιο περίπου μέχρι Όκτώβριο και θα πω 2-3 πραματάκια συνοπτικά αργότερα για το καθένα. 

Το καλοκαίρι μου  (εκτός των διακοπών μου που έκανα νηστεία από gaming) μου  το ξόδεψε το Final Fantasy XVI. Μετά ακολούθησε το Resident Evil 4 Remake, το DLC Final Transmission του The Calllisto Protocol, το DLC Separate Ways του Resident Evil 4 Remake και προσφάτως τελείωσα (το παιχνίδι της χρονιάς για μένα ίσως και του είδους) το Lies of P

To Final Fantasy 16 , έκανε δυστυχώς αυτό που υποψιαζόμουν και ήμουν και πολύ καχύποπτος με όλα αυτά που έβλεπα από εδώ και απο εκεί. Ανέβασε τον πήχυ των προσδοκιών όλων πολύ ψηλά και προσωπικά για μένα ήταν μεγάλη πτώση από ύψος. Ένα συνονθύλευμα θα τολμούσα να πω από ωραίες, πολύ ωραίες , βαρετές και κακές στιγμές που η σειρά των προηγουμένων ,δεν ήταν ποτέ με την ίδια σειρά.

Δεν θα πω ότι δεν είδα συγκλονιστικά πράματα να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μου ,αλλά δεν μπορώ να αποσιωπήσω ότι την επομένη στιγμή ,που ένας Θεός κατέστρεφε έναν μετεωρίτη με το ένα του δάκτυλο ενώ με το άλλο προκαλούσε διαγαλαξιακό σεισμό, έμπαινες στην διαδικασία να δεις ταινία για 20' να κάνεις ένα βήμα και μετά να ακολουθήσει άλλο ένα cutscene 30' ή να μαζέψεις 4 μανιτάρια από την μια άκρη του χάρτη και να τα δώσεις σε κάποιον κάνοντας Fast Travel γιατί απλά βαριούσουν το μεγάλο άδειο τίποτα περιβάλλον.

Τελοσπαντων να μην κουράσω, τα αρνητικά του γενικά ήταν πολύ περισσότερα από τα θετικά του για μένα, τα τεχνικά του προβλήματα (όταν το έπαιξα εγώ πριν το patch που πήρε κοντά Σεπτέμβρη ) ήταν πολλά και ενοχλητικά , όχι μόνο πολλά. Η μάχη πολύ απλοική, καλό σενάριο αλλά μετά από λίγο αναμενόμενο και βαρετό , το μεγάλωσαν ανευ λόγου, θα μπορούσε να είναι το μισό σε διάρκεια. Δεν ήταν τίτλος με next gen περιεχόμενο για μένα .  Του έδωσα πραγματικά πολύ χρόνο μπας και καταφέρει να με αλλάξει γνώμη αλλά τελικό συμπέρασμα για ένα βγαίνει με αρνητικό πρόσημο, ένα παιχνίδι που για να φτάσει το FInal Fantasy 7 Remake απέχει αιώνες για τα γούστα μου , για να δούμε αν θα το λούσουν με το Rebirth. ( ελπίζω πως όχι ) . final-fantasy-16-has-gone-gold_7fa7.jpg.8886da3505c4185c5bfb91d7d815ba21.jpg

Το Resident Evil 4 Remake   , δεν είχα παίξει ποτέ το αρχικό σε καμία κονσόλα. Είχα αφήσει την σειρά στο Resident Evil 3 Nemesis και την ξαναέπιασα αλλαγμένη στο Resi7 και στο Village. Ήμουν για αυτό το παιχνίδι τόσο πεσμένος από το FFXVI , που άλλη μια αποτυχία θα ήταν πολύ μεγάλο αγκάθι για μένα. Ευτυχώς απόδειξε η Capcom για άλλη μια φορά , ότι αν μια εταιρεία έχει γνώσεις, σε συνδυασμό με ένα ήδη πετυχημένο ,δικό της παιχνίδι που προυπήρχε, δίνει ρέστα . Παρέδωσε ένα άρτιο παιχνίδι σε όλους τους τομείς πραγματικά. Παιχνίδι με τα όλα του. Γραφικά, χειρισμός, μοντέλα, διάλογοι που ταιριάζουν σε αυτό το b-movie της καταστάσεως, όπλα πιστολίδι και ανάποδες κλωτσιές που όσο και να ακούγεται ελαφρολαικό , επειδή αυτό ήταν από ότι διάβασα κ είδα και παλιά το Resi4 , αυτό είναι και τώρα αλλά στο 2023. Πολύ καλό , με επαναληπτικότητα και πρόκληση ώστε να σε βάλει να το παίξεις ξανά και ξανά. Ξόδεψα πολύ ευχάριστα τις ώρες μου . Μιας και έπιασα να γράφω για το Resident, αργότερα τον Οκτώβριο ασχολήθηκα με το DLC Separate Ways της θεάς Ada Wong η οποία παλεύει στις προτιμήσεις μου πλέον με την Tifa Lockheart,την Claire Redfield και την Lara Croft...  Άλλη ένα σφηνάκι τέλειο από την Capcom που το πάει τρένο τελευταία, με ένα πολύ οικονομικό συνάμα DLC, που έδωσε και μια φρεσκάδα, παικτικά στην ιστορία . Μου άρεσε που έβλεπα όλο το παιχνίδι που είχα παίξει από μια άλλη ματιά. Απλά υπέροχη εμπειρία από τις 3 καλύτερες μου για το 2023. spacer.png

Μιας και έπιασα DLC's , αναμέσα στα 2 προηγούμενα δωράκια της Capcom , άλλο ένα παιχνίδι που με είχε κερδίσει, ήρθε να δώσει το κάτι παραπάνω και αναφέρομαι στο Final Trasmission DLC του The Calisto Protocol . Το παιχνίδι θα πω ξανά όπως είχα γράψει όταν το το είχα τελειώσει , είναι αδικημένο και πραγματικά είναι θέμα πώς το προσεγγίζει κανείς και το πόσο υπομονή έχει για να το ευχαριστηθεί. Εγώ το απόλαυσα αρκετά το βασικό παιχνίδι και η οι προσθήκες στο DLC για μένα ήταν ευπρόσδεκτες και τις χάρηκα. Νέα animations, νέο σενάριο που δίνει στο τέλος ένα ξάφνιασμα, νέοι εχθροί και όπλο. Εντάξει θεωρώ πως είνα καλά. Μια χαρά ευχαριστήθηκα λίγο δόση ακόμα από Calιsto Protocol που ήθελα. the-callisto-protocol.jpg.ef06f4761d16e33a828525e8bc153728.jpg

Τέλος (για τον Οκτώβρη γιατί έρχονται και άλλοι μήνες και δεν ξέρω πόσα ακόμα θα προάβω να τελειώσω ) τελείωσα μέχρις στιγμής 2 φορές το Lies of P και πηγαίνω για τον 3ο τερματισμό για την πλατίνα,αλλά και για την διασκέδαση. Eίμαι λάτρης του είδους,  έχω παίξει σχεδόν τα περισσότερα soulslike (εκτός Nioh και Surge) , το συγκεκριμένο δεν με αφήνει να το αφήσω. Δεν μπορώ πραγματικά να σταματήσω να παίζω, ακόμα και όταν δεν παίζω μου αρέσει να βλέπω άλλους να παίζουν!

Γραφικά, απόκριση χειρισμού, ιστορία που έχει δανειστεί πολλά από την ιστορία του πινόκιο αλλά την έχει βουτήξει όσο περισσότερο στην μαυρίλα, ήχος και μουσική σε άλλα επίπεδα. Προσοχή στην λεπτομέρεια σε εξωφρενικά σημεία, δείχνουν πόσο αγάπη και κόπο έδωσε αυτή η Κορεάτικη Ομάδα NEOWIZ και η ROUND8 που πιστεύω ότι αυτό είναι μόνο η αρχή , με την FromSoftware πραγματικά να έχει κάποιον ακριβώς απέναντι και να την κοιτάει μέσα στα μάτια.

Κάποιοι θα πουν ότι η From γέννησε το είδος, ναι συμφωνώ , αλλά το θέμα είναι και η εξέλιξη. Κάποτε άκουσα έναν που μου έιπε κάτι που ταιριάζει. Μου είχε πει : "...η Βραζιλία γέννησε το ποδόσφαιρο αλλά η Αγγλία το μεγάλωσε... ". Δεν ξέρω αν είναι ο ενθουσιασμός μου, αλλά νομίζω ότι κάτι τέτοιο γίνεται μέσα στο μυαλό μου αυτήν την στιγμή για το Lies of P.

Περισσότερα δεν θα γράψω , ειδικά για το Lies of P μιας και απευθύνεται και σε πολύ συγκεκριμένο κοινό, που οι περισσότεροι καταλαβαίνουν γιατί έχουν παίξει. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί που συμφωνούν με μένα ή που θα πουν άνετα ότι υπάρχουν παιχνίδια της From υποδιέστερα αλλά σίγουρα πολλοί από εμάς διψάμε και θέλουμε να παίζουμε τέτοια παιχνίδια...Τελειώνοντας να πω ότι δεν θα το πρότεινα από θέμα δυσκολίας σε κάποιον που ΔΕΝ έχει ασχοληθεί με το είδος και λόγω hype , αποφάσισε να δοκιμάσει το genre. Καλύτερα να πάει σε κάτι πιο βατό όπως το Elden Ring για αρχή. 

Καλό παίξιμο παιδιά, υγεία να χουμε να παίζουμε, το 2023 είναι μεγάλο ακόμα από θέμα κυκλοφοριών σε διάφορα είδη και διαθέσεις.  836687-the-lies-of-p-le-point-sur-le-jeu-souls-like-inspire-de-pinocchio.jpg.32f37a2bdbe0187f353837f28604d354.jpg

 

  • Like 12
  • Thanks 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 ώρα πριν, Tifa_LockHeart είπε

 

 

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΉ ανάλυση.

Lies of P, τι παιχνίδι πραγματικά!

χαίρεσαι να βλέπεις και άλλον να παίζει, όπως είπες, στο twitch είναι χάρμα οφθαλμών τα streams. 

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Το πρώτο μου του είδους είναι το Lies of P, έφαγα αρκετό ξύλο στην αρχή όπως είχα γράψει, αλλά πλέον έχω μάθει τη λογική του και είναι πιο βατό, βοηθάνε και τα upgrades στον εξοπλισμό σου με αποτέλεσμα να μην έχω χάσει πάνω από 10 φορές σε κάποιο boss μετά το Fuco.

Οπότε και αρχάριοι μπορούν να το παίξουν νομίζω αν έχουν λίγο υπομονή στην αρχή που θα πεθαίνουν συνέχεια (αρχάριοι στο είδος, όχι στα video games).

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

εμένα που το lies of P μ αρέσει πολύ αισθητικά και θέλω να το παίξω αλλά μου βγήκε η πίστη στο 3ο μπος και το άφησα, υπάρχει κανά tip? γενικώς δεν ειμαι τελείως μυρωδιάς από souls like games αλλά φαίνεται σαν να "καθυστερούν" κάπως οι εχθροί το hit πάντα απ' την ώρα που σηκώνουν οπλο οπότε δεν μου βγαίνει πάντα το guard. και απ' οτι κατάλαβα αν δεν βγαζεις guard εύκολα σ αυτο το game δεν προχωράς (το dodge-roll δεν κάνει δουλειά μόνο).

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderators
6 ώρες πριν, Tifa_LockHeart είπε

Τελοσπαντων να μην κουράσω, τα αρνητικά του γενικά ήταν πολύ περισσότερα από τα θετικά του για μένα, τα τεχνικά του προβλήματα (όταν το έπαιξα εγώ πριν το patch που πήρε κοντά Σεπτέμβρη ) ήταν πολλά και ενοχλητικά , όχι μόνο πολλά.

Damn, είχα δει streams και έλεγα να το περιμένω για PC...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...