Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[gtsoui]

Τερματίστηκε το I am Setsuna στο nintendo switch ένα jrpg που από ότι κατάλαβα ήταν από τα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν στην αρχή της ζωής της κονσόλας.

Η δράση του και η οπτική του είναι σαν του diablo, δηλαδή το βλέπεις από ψηλά και αυτό ισχύει και για το exploration και στις turn based μάχες. Η εξερεύνηση είναι αρκετά υποτυπώδης καθώς δεν έχει περιοχές με side content να εξερευνήσεις (με κάποιες εξαιρέσεις). 

Το active party των χαρακτήρων αποτελείται από 3 μόνο και στο οποίο μπορείς να τους αλλάζεις μεταξύ των 6 playable που έχεις στην διάθεσή σου. Το σύστημα μάχης είναι ένα υβριδικό turn based που συναντάμε και σε αρκετά αλλά παιχνίδια όπου η σειρά ενός χαρακτήρα καθορίζεται από το πόσο γρήγορα γεμίζει η μπάρα.

Αυτό που με ξένισε λίγο ήταν το σύστημα των skills τα οποία τα αποκτάς για κάθε παίκτη μέσω υλικών που πουλάς σε κάποιον συγκεκριμένο έμπορο.τα materials αυτά βρίσκονται είτε μέσω της εξερεύνησης είτε μετά από κάθε μάχη. Τα skills αυτά με τη σειρά τους θα πρέπει να τα αποθηκεύσεις σε talismans που έχουν οι ηρωες και τα οποία επίσης μπορείς να αγοράσεις. Και εδώ ήταν αυτό που με δυσκόλεψε, μέχρι και τον τερματισμό δεν είχα πολυκαταλαβει ακριβώς τη χρήση τους αλλά πολύ περισσότερο ποιο είναι καλύτερο από το άλλο και με ποιο κριτήριο. 

Σε γενικές γραμμές πάντως μου άρεσε αρκετά. Τώρα λοιπόν πάμε στο ps5 και στο οποίο αγόρασα σήμερα το Atelier Ryza. Είναι μια σειρά παιχνιδιών την οποία παρακολουθούσα εδώ και πολύ καιρό γιατι δεν ήμουν σίγουρος αν θα μου αρέσει αλλά και επίσης από ποιο μέρος θα ξεκίναγα. Τελικά κατέληξα στην συγκεκριμένη τριλογία (το τρίτο μέρος βγαίνει φέτος) μιας και είναι η πιο 'συγχρονη'.

[gtsoui]

Τερματίστηκε το Octopath Traveler 2 στο ps5. Από τα καλύτερα jrpgs που έχω παίξει ποτέ, όπως και το πρώτο μέρος εξάλλου.

Οι διαφορές με το πρώτο παιχνίδι είναι ελάχιστες, τουλάχιστον από όσο θυμάμαι. Η ιστορία εκτυλίσσεται κατά τον ίδιο τρόπο, δηλαδή διαλέγεις τον βασικό σου χαρακτήρα στην αρχή και κατά την διάρκεια του παιχνιδιού συναντάς τους υπόλοιπους 7. Ο κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του storyline το οποίο χωρίζεται σε 4 η 5 chapters. 

Το gameplay είναι επίσης απαράλλακτο. Turn based combat χειριζομενος 4 χαρακτήρες στο party σου. Το παιχνίδι έχει μια χροιά old school σε κάποια σημεία, όπως το γεγονός ότι τα side quests που παίρνεις από npc's δεν έχουν κάποιο tracking και το μέρος που θα πρέπει να πας δεν εμφανίζεται με σήμανση στο χάρτη. Επίσης τα optional dungeons που τελειώνεις δεν εμφανίζονται στο χάρτη με κάποια ένδειξη που να το υποδηλώνει, οπότε μολυβακι και χαρτί! 

Φοβερά 2dhd γραφικα, ένα στυλ που μου αρέσει πάρα πολύ. Σχετικό άσχετο, επερχόμενο παιχνίδι με ίδιο στυλ είναι το Sea of Stars. Το soundtrack πραγματικά είναι το κάτι άλλο. Από τα καλύτερα που έχω ακούσει ποτέ σε παιχνίδι. 

Πραγματικά κρίμα που το παιχνίδι δείχνει να μην έχει εμπορική επιτυχία..

Σειρά παίρνει τώρα το series x και μάλλον το Atomic Heart, εκτός και αν πέσει το μάτι μου σε κάτι άλλο..

[chrisde]

Στις 16/3/2023 στις 7:58 ΠΜ, gtsoui είπε

Τερματίστηκε το Octopath Traveler 2 στο ps5. Από τα καλύτερα jrpgs που έχω παίξει ποτέ, όπως και το πρώτο μέρος εξάλλου.

Οι διαφορές με το πρώτο παιχνίδι είναι ελάχιστες, τουλάχιστον από όσο θυμάμαι. Η ιστορία εκτυλίσσεται κατά τον ίδιο τρόπο, δηλαδή διαλέγεις τον βασικό σου χαρακτήρα στην αρχή και κατά την διάρκεια του παιχνιδιού συναντάς τους υπόλοιπους 7. Ο κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του storyline το οποίο χωρίζεται σε 4 η 5 chapters. 

Το gameplay είναι επίσης απαράλλακτο. Turn based combat χειριζομενος 4 χαρακτήρες στο party σου. Το παιχνίδι έχει μια χροιά old school σε κάποια σημεία, όπως το γεγονός ότι τα side quests που παίρνεις από npc's δεν έχουν κάποιο tracking και το μέρος που θα πρέπει να πας δεν εμφανίζεται με σήμανση στο χάρτη. Επίσης τα optional dungeons που τελειώνεις δεν εμφανίζονται στο χάρτη με κάποια ένδειξη που να το υποδηλώνει, οπότε μολυβακι και χαρτί! 

Φοβερά 2dhd γραφικα, ένα στυλ που μου αρέσει πάρα πολύ. Σχετικό άσχετο, επερχόμενο παιχνίδι με ίδιο στυλ είναι το Sea of Stars. Το soundtrack πραγματικά είναι το κάτι άλλο. Από τα καλύτερα που έχω ακούσει ποτέ σε παιχνίδι. 

Πραγματικά κρίμα που το παιχνίδι δείχνει να μην έχει εμπορική επιτυχία..

Σειρά παίρνει τώρα το series x και μάλλον το Atomic Heart, εκτός και αν πέσει το μάτι μου σε κάτι άλλο..

Αν δεν το έχει παίξει, δες το Chained Echoes. Highly recommended!

[ilias78]

Τέλος το callisto κ από μένα. 2 playthrough για την πλατίνα. Πανέμορφο παιχνίδι,  όπως το περίμενα. Πολύ ωραία γραφικά, ωραίο στορυ, δεν μου άρεσε κ τόσο η αργή κίνηση του Jacob, αλλά έτσι πρέπει χαρην του ρεαλισμού. Στο ng+ το maximum security επίπεδο δύσκολο είναι πολύ εύκολο να βγει. Οπότε όσοι πάτε για πλατίνα γνώμη  μου να το πάτε έτσι. 

[johnnyman]

Χθες τερματισα το ragnarok.

Τι να πεις γι αυτο το game...

Γραφικα,ιστορια.ηχος,gameplay ολα αριστα!!

Καλυτερο απο το πρωτο και αρκετα μεγαλο!!

30+ ωρες!!

 

[RazielKvlt]

The legend of Zelda The Wind Waker.Δε μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τα Zelda.Μέχρι στιγμής από όσα έχω παίξει μου άρεσαν όλα.Είναι σαν τα Shin Megami Tensei.Δεν έχω βρει κάποιο που να είναι έστω μέτριο.

[gtsoui]

Τελος και για το Soul Hackers 2 στο series x. Ενα παιχνιδι το οποιο ειναι στο gamepass και δεν ειχε παρει ιδιαιτερα θετικες κριτικες. 

Ειναι ενα κλασικο jrpg με μαχες turn based και την γνωστη πλεον συνταγη των τερατων που παιρνεις στην ομαδα σου για τις μαχες. Στην αρχη ημουν λιγο σκεπτικος διοτι συνηθως τετοιου ειδους παιχνιδια σημαινουν αρκετο farming..

Το βασικο χαρακτηριστικο του παιχνιδιου περιστρεφεται γυρω απο τα τερατα (στην συγκεκριμενη περιπτωση ειναι δαιμονες) που εντασεις στην ομαδα σου των 4 ατομων. Τους δαιμονες αυτους, δεν τους βλεπεις ουτε τους χειριζεσαι στην μαχη αλλα οι χαρακτηρες που ελεγχεις αποκτουν τις δυναμεις τους. Τους δαιμονες τους βρισκεις με δυο τροπους, ειτε κατα την περιπλανηση σου στα dungeons ειτε μεσω της ενωσης δυο η και περισσοτερων δαιμονων που εχεις, το λεγομενο fusion. 

To fusion ειναι και η ραχοκοκαλια του παιχνιδου και σημαντικη προυποθεση για το progression, καθως οι νεοι δαιμονες που προκυπτουν απο το fusion ειναι μεγαλυτερο lvl καθε φορα, και αποκτουν καλυτερα και δυνατοτερα skills. Συνηθως καθε φορα που ο κεντρικος σου χαρακτηρας ανεβαινει lvl, ξεκλειδωνουν 2-3 νεοι για να "φτιαξεις". Εδω εχει και αρκετη στρατηγικη προσεγγιση του παιχνιδι, καθως θα πρεπει να αποφασισεις ποιους δαιμονες θα κανεις fuse, τα χρηματα που θα χρειαστεις και τα skills τους που θα μεταφερεις στον καινουριο. 

Περα απο αυτα, το Soul Hackers 2 εχει και αρκετα αλλα πραγματα να κανεις, οπως side quests, αναβαθμισεις οπλων και αποκτηση νεων αξεσουαρ που ανεβασουν τα stats και την αμυνα κτλ.

Πολυ ωραια πλοκη στο παιχνιδι, κατι το οποιο ειναι πλεον συνηθισμενο σε πολλα jrpgs. Ο γραφικος τομεας του παιχνιδιου ειναι μια χαρα, χωρις ομως κατι το ιδιαιτερο. Πολυ ωραιο soundtrack επισης. 

Γενικα, το παιχνιδι το ευχαριστηθηκα παρα πολυ, ασχοληθηκα τουλαχιστον καμια 30αρια ωρες και ευτυχως που ηταν στο gamepass και μου δοθηκε η ευκαιρια να το παιξω. Με μετρια βαθμολογια που ειχε αποκομισει, δεν υπηρχε περιπτωση να το αγοραζα. Οχι γιατι εμπιστευομαι 100% τα reviews αλλά εχω παρατηρησει οτι οταν ενα παιχνιδι παιρνει αρκετα χαμηλη βαθμολογια, τοτε και σε μενα συνηθως δεν μου πολυαρεσει.

Σειρα παιρνει τωρα το switch, στο οποιο να πω την αληθεια δεν ξερω τι θα αγορασω. Πιθανον το Lost Sphear που ειναι απο την ιδια εταιρεια που εφτιαξε το προηγουμενο παιχνιδι που τερματισα στο switch, το I am Setsuna.

[stevenfins]

Έπαιξα το Prey (2017). Δυστυχώς δεν το χάρηκα όσο περίμενα. Δεν το βρήκα σε καμία περίπτωση κακό, αλλά οι πάρα πολλοί εχθροί ειδικά μετά τη μέση του παιχνιδιού, η ψιλοαδιαφορη ιστορία με τις λίγες ενδιαφέρουσες δευτερεύουσες ιστορίες ( σε σχέση ειδικά με το Dishonored) και διάφορα άλλα ακόμη που με ενόχλησαν, μου δημιούργησαν  απογοήτευση μιας και είχα υψηλές προσδοκίες. Το αστείο παρόλα αυτά είναι ότι κάθε φορά που το έβαζα να παίξω πέρναγε η ώρα πολύ άνετα. Περίεργα πράγματα..

Για να σπάσω τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του Prey, έπαιξα παράλληλα και το Chicory: A Colorful Tale. Πολύ ευχάριστο παιχνίδι, με έναν απλό μηχανισμό ζωγραφικής που όμως δεν τον βαρέθηκα καθόλου στις 15 ώρες που μου πήρε να το τελειώσω. Ωραία γραμμένο, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, αστείο αλλά και σοβαρό, καταπιάνεται με διάφορα θέματα, όπως η κατάθλιψη, η φιλία κ.ά. Οι γρίφοι του είναι απλοί, αλλά όχι βαρετοί. Στα θετικά του να προσθέσω και την ωραία μουσική. Γενικά μπορώ να πω πως με ικανοποίησε πάρα πολύ και παίζοντας το παράλληλα με το Prey, αυτό το ευχαριστήθηκα περισσότερο.

[gtsoui]

Σε μια μέρα ταξίδεψα στο μακρινό πλέον 1986 και τερμάτισα στο switch το Dragon Quest 1.

Παιχνίδι της 8bit εποχής χωρίς πολλά πολλά, cinematics κτλ. Κατευθείαν στο ψητό με τον βασιλιά να σου αναθέτει με το που ξεκινάει το παιχνίδι να σώσεις το βασίλειο από τον κακό.

Turn based μάχες με στατικές εικόνες των εχθρών και χωρίς group χαρακτήρων. Πολύ απλοϊκό σύστημα μάχης με επιλογές απλού χτυπήματος με το όπλο η κάποιων από τα λιγοστά μαγικά που έχεις στην διάθεσή σου και τα οποία από ένα σημείο και μετά είναι ψιλοαχρηστα. 

Δεν είναι εμφανές που πρέπει να πας κάθε φορά για να προχωρήσεις το παιχνίδι και φυσικά δεν υπάρχει quest tracking και τέτοιες πολυτέλειες. 

Παρόλο που έχω αφήσει πίσω μου ανεπιστρεπτί αυτή την εποχή και δεν προτιμώ να παίζω παιχνίδια με τόσο παλιους μηχανισμούς το ευχαριστήθηκα πολύ. Ένα σπαστικό που έχει το παιχνίδι είναι τα random encounters στον χάρτη. Πραγματικά μπορεί και ανά τέσσερα βήματα να στην έπεφταν εχθροί και δεν κρύβω ότι είχα εκνευρίσει αρκετά. Ευτυχώς αποκτώντας ένα μαγικό μετά από κάποια lvl τα encounters μειώνονται αρκετά στον χάρτη.

Το παιχνίδι το αγόρασα με έκπτωση χαζεύοντας το store, δεν έκανε ούτε ένα πακέτο τσιγάρα και θεωρώ ότι αξίζει. Σκέφτομαι όταν θα ξανάρθει η ώρα του switch να παίξω το δεύτερο μέρος (στο store είδα είχε μέχρι και το τρίτο νομιζω).

Πάμε τώρα στο ps5 και νομίζω ότι ήρθε η ώρα του Hogwarts Legacy. 

[Exodia The Forbidden One]

Shadows awakening το έπαιξα τυχαία γιατί δεν ήξερα τι να παίξω το είχα πάρει τσάμπα από Xbox gold για μένα κρυμμένο διαμαντακι, λέω να δοκιμάσω και το προηγούμενο να μπω lore 

[ikaruga24]

131 ώρες μετά τίτλοι τέλους για το Persona 5 royal. Κατά την άποψή μου είναι το καλύτερο Persona μέχρι σήμερα και το καλύτερα στημένο. Αισθάνεσαι λες και θα είναι το τελευταίο Persona ever για τόση δουλειά που έπεσε. 

Μουσικαρες, τρομερή ιστορία που κάνει ένα βήμα πίσω και έρχεται στα χωράφια του μπαμπά του (Shin megami tensei) και επίσης η ιστορία είναι η πιο μαύρη μεταξύ όλων των Persona. 

Δεν ξέρω αν θα το έβαζα στο Top 10 των J-rpg μου όμως εύκολα φλερτάρει με θέση ανάμεσα τους οπότε καταλαβαίνει κάποιος για πόσο κορυφαίο είναι. 

Η μόνη μεγάλη μαχαίρα που θα σας χωθεί στο λαιμό είναι σε ένα συγκεκριμένο σημείο που η δυσκολία πάει από 2/10 στο 12/10 επειδή αλλάζουν εντελώς οι κανόνες και όσα μαθαίνατε στη μάχη μέχρι τότε. Επιπλέον είναι πιθανό να φάτε τελεσίδικο μπλόκο αν δεν έχετε εξελίξει συγκεκριμένα στοιχεία στο built σας και αν δεν έχετε αρκετά από συγκεκριμένα αντικείμενα που είναι απαραίτητα για περάσετε αυτές τις μάχες.

 

Αυτό το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που αφαιρώ εύκολα 2 βαθμούς από την τελική του βαθμολογία. Είμαι σίγουρος ότι αν ξόδεψες περίπου 70 ώρες ως εκείνο το σημείο δεν θα αισθανόσουν και πολύ ωραία αν το παιχνίδι σου πετούσε ένα "πάρτα μωρή άρρωστη" και σε απέκλειε από το υπόλοιπο παιχνίδι. 

[Brazhlias]

Στις 1/4/2023 στις 11:27 ΜΜ, ikaruga24 είπε

131 ώρες μετά τίτλοι τέλους για το Persona 5 royal. Κατά την άποψή μου είναι το καλύτερο Persona μέχρι σήμερα και το καλύτερα στημένο. Αισθάνεσαι λες και θα είναι το τελευταίο Persona ever για τόση δουλειά που έπεσε. 

Μουσικαρες, τρομερή ιστορία που κάνει ένα βήμα πίσω και έρχεται στα χωράφια του μπαμπά του (Shin megami tensei) και επίσης η ιστορία είναι η πιο μαύρη μεταξύ όλων των Persona. 

Δεν ξέρω αν θα το έβαζα στο Top 10 των J-rpg μου όμως εύκολα φλερτάρει με θέση ανάμεσα τους οπότε καταλαβαίνει κάποιος για πόσο κορυφαίο είναι. 

Η μόνη μεγάλη μαχαίρα που θα σας χωθεί στο λαιμό είναι σε ένα συγκεκριμένο σημείο που η δυσκολία πάει από 2/10 στο 12/10 επειδή αλλάζουν εντελώς οι κανόνες και όσα μαθαίνατε στη μάχη μέχρι τότε. Επιπλέον είναι πιθανό να φάτε τελεσίδικο μπλόκο αν δεν έχετε εξελίξει συγκεκριμένα στοιχεία στο built σας και αν δεν έχετε αρκετά από συγκεκριμένα αντικείμενα που είναι απαραίτητα για περάσετε αυτές τις μάχες.

 

Αυτό το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που αφαιρώ εύκολα 2 βαθμούς από την τελική του βαθμολογία. Είμαι σίγουρος ότι αν ξόδεψες περίπου 70 ώρες ως εκείνο το σημείο δεν θα αισθανόσουν και πολύ ωραία αν το παιχνίδι σου πετούσε ένα "πάρτα μωρή άρρωστη" και σε απέκλειε από το υπόλοιπο παιχνίδι. 

Το κομματι με την δυσκολια που αναφερεσαι, αφορα το P5  royal, γιατι εγω στο κανονικο δεν συναντησα κατι τετοιο;

[ikaruga24]

1 ώρα πριν, Brazhlias είπε

Το κομματι με την δυσκολια που αναφερεσαι, αφορα το P5  royal, γιατι εγω στο κανονικο δεν συναντησα κατι τετοιο;

Δεν ξέρω αν υπάρχει στο original P5, μιλάω για το Royal που έχει νέες προσθήκες και ανασχεδιασμενα αρκετά στοιχεία και μάχες. 

 

Ειλικρινά δεν ξέρω τι σκεφτοντουσαν όταν σχεδίαζαν αυτό το συγκεκριμένο σημείο. Δεν ντρέπομαι καν να πω ότι έπρεπε να διαβάσω οδηγό για να το περάσω και ακόμα και με αυτόν ήμουν τυχερός που είχα τα απαιτούμενα στοιχεία για να περάσω τη μάχη αλλιώς η πορεία μου τελείωνε εκεί. 

 

Αν διαβάσεις είναι σημείο που όσοι δεν συνέχισαν το παιχνίδι είναι ακριβώς σε αυτό το κομμάτι. Έχασα 4 ώρες από τη ζωή μου διότι ακόμα και με οδηγό και πλήρης προετοιμασία δεν εγγυάται κανείς ότι θα το περάσεις. Δεν φτάνει που είναι παλούκι του κέρατά αλλά έχει και κάποια τυχαία στοιχεία που μπορούν να σου καταστρέψουν την στρατηγική σου. 

[stormrain]

Tελειωσα προχθες το Max: The Curse of Brotherhood στο Switch. Αρκετα συμπαθητικο παιχνιδακι, προφανως τιποτα βαθυ και ιδιαιτερο, αλλα με κρατησε αρκετα. Εξυπνοι διαλογοι και συμπαθητικες δυναμεις απο τον μαρκαδορο. 
Νομιζω αν ειχα και κανενα πιτσιρικι θα ηταν must have παιχνιδακι για το Switch

 

Το οποιο ηταν ευχαριστη αλλαγη απο το  The Legend of Zelda the Skyward Sword, το οποιο προς το τελος με εκανε να το αισθανομαι σαν δουλεια το παιχνιδι και να το εχω οριακα σιχαθει. Οχι πως ηταν κακο συνολικα, αλλα ηθελε 20% λιγοτερη διαρκεια. Ειδικα ενα boss ειχα σιχαθει να το βλεπω και να προσπαθω να τον κερδισω. Εν τω μεταξυ ειχε και ενα συγκεκριμενο σημειο που για να παρεις μια σουπερ ασπιδα, απαραιτητη για το final battle, επρεπε να να σκοτωσεις 8 previous bosses. Και πρπεει να σκοτωσα τον συγκεκριμενο καμια 20ρια φορες στο παιχνιδι. Ε σε πιανει μια αηδια.

 

[gtsoui]

Είχα πει ότι μάλλον θα ξεκίναγα το Hogwarts Legacy στο ps5 αλλά σκέφτηκα ότι δεν μου καθόταν καλά να παίξω το συγκεκριμένο τέτοια εποχή. Οπότε το αφήνουμε για τις επερχόμενες γιορτές!

Αγόρασα λοιπόν που βρήκα σε έκπτωση και το σκεφτόμουν καιρό το Mafia 1 και φυσικά την remastered έκδοση. Θυμάμαι το είχα παίξει πολύ παλιά στο steam.

Το παιχνίδι και το franchise γενικότερα δεν νομιζω ότι θεωρείται από τους περισσότερους ως κάτι ιδιαίτερο αλλά εγώ το βρήκα εκπληκτικό! 

Μου αρέσουν πάρα πολύ τα story based παιχνίδια που δεν είναι open world, όπως τα uncharted η τα gears of war και φυσικά και αυτό. Και το setting φυσικά βοηθάει πολύ καθώς διαδραματίζεται στα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης. 

Σύστημα μάχης όπως τα παιχνίδια που προανέφερα, δηλαδή πυροβολείς υπό κάλυψη. Αυτό όμως που μου άρεσε ίσως περισσότερο από όλα ήταν η οδήγηση! Όχι ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο από άποψη μηχανισμών, κάθε άλλο. Απλά μου αρεσε πολύ η εμπειρία του να οδηγώ (ειδικά την νύχτα) στην πόλη. Ήταν πραγματικά σαν ταξίδι στην τότε εποχή.

Πάμε τώρα στο series x και κατά πάσα πιθανότητα θα ξεκινήσω το Like a Dragon: Ishin μιας και είμαι μεγάλος φαν των yakuza παιχνιδιών.

Επεξ/σία 4 Απριλίου 2023 από gtsoui