Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[sp3cial]

Στις 29/11/2022 στις 8:43 ΠΜ, Charismo είπε

Αυτό το έπαθα εγώ με το RE 7 που ξεκίνησα λόγω PS Collection. 

Με το που μπήκα στο σπίτι και ένιωσα τι πρόκειται να γίνει, το σταμάτησα αλλά δεν το συνέχισα ποτέ. 😆

Πάρε το χρόνο σου. Όταν είσαι έτοιμος, θα παίξεις. Αν δεν έχεις παίξει κάποιο resident evil ξεκινα με το village. Λιγότερο τρομακτικό και το βρήκα πιο εύκολο. Τουλάχιστον καταλαβαίνεις πως παίζεται σωστά ένα resident evil παιχνίδι. 
 

Τερματισα τη Κυριακή το Tunic.. ωραίο παιχνίδι ναι αλλά… Θέλει απίστευτο ψάξιμο και η δυσκολία του είναι μεγάλη. Ειδικά προς το τέλος απορώ πως κάποιοι το περάσανε. Ψοφάς για πλάκα και δε παλεύεται. Προς το τέλος με είχε κουράσει ο αποπροσανατολισμός και το πολύ ψάξιμο. Με τόσο σκότωμα που έπαιζε, το έπαιξα σε god mode ίσα ίσα για να το τερματίσω. Αν έχετε τρελή υπομονή, καλή σας τύχη! Γενικά δε ξετρελαθηκα, και αυτο γιατί με κούρασε ο αποπροσανατολισμός. Όλα τα υπόλοιπα ήταν αρκετά καλά. Αν το παίξετε με κλαδάκι όλο ίσως να το πάτε σε απόλυτο souls game. Δεν έχει κανένα tutorial και δεν ξέρεις τι κάνει το κάθε item που σηκώνεις μέχρι να το ανακαλύψεις μόνος σου.

Επεξ/σία 13 Δεκεμβρίου 2022 από sp3cial

[TutaKachun]

Πριν απο λιγο τερματησα το Callisto Protocol (Series X). Ε΄να συντομο review θα έλεγα 3 προτάσεις

Καλούτσικο στορι, ενα ενδιαφέρον το είχε

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ γραφικά και ήχος

Ο χειρότερος μηχανισμος για evade/dodge που εχω δει ποτέ σε παιχνιδι. Παίζω παντα στο normal επιπεδο και ειναι το μονο παιχνιδι που το γυρισα στο easy και παλι, ειδικα με τους δικεφαλους ψοφαγα. Πραγματικα τραγικο.

Γενικά θα έλεγα αν δεν σας κατεδαφισει τα νευρα ο χειρισμος, παιξτε το. Αξιζει

[gtsoui]

Τερματιστηκε το αριστουργηματικο Pathfinder: Wrath of the Righteous στο series x. Οσα και να γραψω (που θα γραψω πολλα) ειναι λιγα.

Πρωτα ομως ενα "παραπονο". Ειναι πραγματικα κριμα παιχνιδια τετοιας ποιοτητας και value for money να μην εχουν την αναλογη αποδοχη απο το κοινο. Βεβαια, "φταιει" και το ιδιο το παιχνιδι, οχι μονο το ειδος. Γενικα η φυσικη εξελιξη των λεγομενων crpg's τα εχει περιθωριοποιησει περαιτερω.

Παρτε για παραδειγμα το Baldur's Gate 1 η αλλα παρομοια παιχνιδια.. Οι επιλογες γενικα ηταν πολυ περιορισμενες, οπως για παραδειγμα τα classes, τα οποια ηταν σχετικα λιγα και κατανοητα. Πχ warrior, mage, rogue, druid, paladin...Ακομα και για καποιον που δεν ειχε επαφη με τετοια παιχνιδια, ειχε παιξει και αλλα rpg και πανω κατω ηξερε καποια πραγματα..

Και fast forward στο σημερα και στο Wrath of the Righteous... Υπαρχουν καμια 15αρια "κυρια" classes να διαλεξεις για τον κυριο χαρακτηρα σου, πολλα απο τα οποια δεν γνωριζα καν και για τα οποια μπορεις να επιλεξεις, εφοσον θελεις, περιπου 4-5 subclasses για το καθενα...Τα subclasses στο περιπου, αφαιρουν ενα κυριο χαρακτηριστικο του main class και προσθετουν κατι νεο..Επισης υπαρχουν και τα prestige classes, ενας τυπος "advanced" class τα οποια τα ξεκλειδωνεις εφοσον πληρεις καποια κριτηρια..

Νεα φοβερη προσθηκη στο παιχνιδι ειναι και το mythic class το οποιο ξεκλειδωνει κατα την διαρκεια της ιστοριας αναλογα με τις επιλογες σου και "μεταμορφωνει" τον χαρακτηρα σου σε κατι αλλο...μπορεις να γινεις ενας αγγελικος πολεμιστης που πολεμαει τις δαιμονικες ορδες, μπορεις να γινεις ο ιδιος δαιμονας και αρκετα αλλα...μεχρι και δρακος μπορεις να γινεις...Το καθε ενα απο τα mythic classes (τα οποια λειτουργουν παραλληλα με το "βασικο" σου class) εχουν δικο τους, ανεξαρτητο, lvl up συστημα με νεα skills φυσικα...

Σε ολα τα παραπανω, προσθετουμε και ενα σωρο companions που βρισκεις στο παιχνιδι και σε ακολουθουν στην περιπετεια (μεχρι αλλους 5 μπορεις να χεις) και για τους οποιους ισχυουν ολα τα παραπανω, τον εξοπλισμο τους και τις συνεργειες και καταλαβαινετε οτι πλεον μιλαμε για επιστημη...Ο χρονος που μου πηρε να διαλεξω κυριο χαρακτηρα, να κανω retrain τον ιδιο και τους υπολοιπους, να διαλεξω abilities και τι αντικειμενα να βαλω και σε ποιον ηταν κατα πολυ μεγαλυτερος απο το αθροιστικο playthrough καμια 20αρια παιχνιδιων...Μην ξεχασω φυσικα και το γεγονος οτι μπορεις να κανεις σε ολους και multiclass, δηλαδη καποιος χαρακτηρας να ειναι 2 classes ταυτοχρονα οπου στο καθε lvl up διαλεγεις ποιο απο τα δυο θα ανεβασεις..

Το wrath of the righteous ξεφευγει απο την πεπατημενη οδο πολλων crpg's, καθως το setting του δεν ειναι το κλασικο fantasy setting. Ο κοσμος του παιχνιδιου εχει δεχτει δαιμονικη εισβολη, κατι το οποιο αντικατοπτριζεται και στους εχθρους...ξεχαστε τα κλασικα goblins, orcs κτλ...

Οπως και στο Pathfinder: Kingmaker εχουμε το "αμφιλεγομενο" kingdom management system. Σε αυτο το κομματι που ουστιαστικα ξεκιναει απο το 3o chapter και μετα διαχειριζεσαι το βασιλειο σου, χτιζοντας κτιρια στις πολεις που εχεις απελευθερωσει. Ταυτοχρονα, εχεις και τον ελεγχο των στρατιων σου, το λεγομενο crusade, οι οποιες κινουνται στον χαρτη οπως και το group σου, και στις οποιες αναθετεις στρατηγο, κανεις recruit νεα units και αλλα πολλα. Οι μαχες σε αυτο το κομματι, ειναι σε grid και φυσικα turn based. Γενικα το Crusade, ειδικα στις μαχες, ειναι σχεδον κοπια της σειρας Might & Magic για οποιον ξερει.

Πολυ καλο και το quest system...Γενικα τα πολλα side quests του παιχνιδιου, σου δινουν την εντυπωση οτι συμμετεχεις σε κατι μεγαλο και σημαντικο, δεν ειναι δηλαδη fetch quests και δενουν πολυ καλα με το main story.

Φοβερο soundtrack φυσικα, οπως και στο πρωτο παιχνιδι, αυτη τη φορα σε πιο επικο στυλ.

Ενα απο τα καλυτερα crpg's ολων των εποχων και φυσικα τεραστιο σε μεγεθος, παρολο που το αγορασα και χωρις το season pass!

Σε οποιον αρεσουν αυτα τα παιχνιδια,  η Owlcat Games ετοιμαζει νεο παιχνιδι σε αυτο το στυλ, αλλα αυτη τη φορα στον κοσμο του Warhammer 40k!

[RazielKvlt]

Suikoden III.Μεγάλη πατάτα.Απίστευτα βαρετό,απίστευτα αργό(οι ταινίες του Αγγελόπουλου μπροστά του είναι σαν να βλέπεις Marvel),ένας χάρτης που σου προκαλεί νευρικό κλονισμό με το πόσο κακοφτιαγμένος είναι, dungeons απλά διάδρομοι με μια είσοδο και μια έξοδο,γραφικά εντελώς χοντροκομμένα, soundtrack που ξεχνάς ότι υπάρχει μουσική στο παιχνίδι(τόσο αδιάφορο που περνάει απαρατήρητο) και μια ιστορία που χωράει σε μια παράγραφο.Για τους χαρακτήρες δε χρειάζεται να πω τίποτα.Απο τους 108 και τα πέντε σκυλιά ζήτημα να βρήκα δύο τρεις που να έχουν ενδιαφέρον και να μου αρέσουν.Αυτά.Θα συνεχίσω παρόλα αυτά με τη σειρά γιατί μου μένουν μόνο το 4 και το 5.Ελπίζω να είναι καλύτερα.

[gtsoui]

Τερματιστηκε το Callisto Protocol στο ps5.

Καταρχην απο αποψη γραφικων το παιχνιδι ειναι απλα εκπληκτικο. Δεν εχω ξαναδει πιο λεπτομερεις εσωτερικους χωρους ποτε μου. Το ιδιο ισχυει φυσικα και για τον ηχο, που ειναι επισης πολυ υψηλης ποιοτητας. Επισης κατι πολυ σημαντικο, ειναι απο τα λιγα παιχνιδια που εχω παιξει σε quality mode και μου φανηκε πολυ ομαλο, δεν το περιμενα..

Παμε και στα υπολοιπα για τα οποια εγινε τοσος ντορος. Η εμπειρια μου με λιγα λογια, απειχε παρασαγγας απο αυτη που ειχε περιγραφει στα reviews του παιχνιδιου αλλα και απο αρκετους χρηστες σε διαφορα φορουμ. Ξερω οτι βγηκαν καποια patch αλλα εγω μιλαω για τα core mechanics του παιχνιδιου (εκτος και αν αλλαξαν και αυτα).

Το combat οπως εχει ειπωθει δινει μεγαλη βαση στο melee. Εδω να πω, οτι οταν ξεκιναει η μαχη με καποιον εχθρο, το παιχνιδι μοιαζει σαν να ορθωνει ενα αορατο ρινγκ και το οποιο σε "αναγκαζει" να παιξεις ξυλο μαζι του. μπορεις να ξεφυγεις αλλα γενικα δεν ενδεικνυται..Αυτο το κραταμε γιατι εχει σχεση με κατι που θα πω μετα.

Οσον αφορα το περιβοητο dodge mechanic, εγω το βρηκα πολυ ευκολο. εκ των υστερων, μπορω να πω με απολυτη σιγουρια οτι πρεπει να πετυχα το 80% των dodges και λιγο ειπα. Δεν ξερω γιατι τοσος κοσμος το βρηκε τοσο δυσκολο. Ισως εφτιαξαν κατι σε patch? Δεν γνωριζω.

Επισης, ενα αλλο θεμα το οποιο ειχε αναφερθει και απορρεει απο το dodge και γενικα την μαχη, ειναι οτι ολα τα προβληματα του combat υπερθεματιζονται οταν πολεμας ανω του ενος εχθρου ταυτοχρονα. Οπως ομως ειπα στην αρχη, παρατηρησα οτι επειδη με το που μπαινεις σε combat με καποιον, το παιχνιδι κατα καποιο τροπο σε λοκαρει σε ενα ατυπο 1v1, ο εταιρος εχθρος τηρει γενικα μια παθητικη σταση. 

Το σεναριο του παιχνιδιου επισης, στο οποιο ασκηθηκε κριτικη, το βρηκα μια χαρα. Δεν εχει το wow factor αλλα οκ, δεν χρειαζεται καθε single player παιχνιδι να εχει σκηνοθεσια επιπεδου Kubrick.

Το παιχνιδι ειναι φυσικα linear, εχοντας συνηθως ενα main objective να ακολουθησεις καθε φορα και απλα μπορεις να κανεις ενα "υποτυπωδες" exploration σε καποιους χωρους, κυριως για ευρεση resources. 

Φυσικα, δεν μπορει να ξεφυγει απο τη συγκριση με το dead space, καθως το παιχνιδι ειναι ουσιαστικα "διαδοχος" του. Δεν εχει σε καμια περιπτωση την ατμοσφαιρα του πρωτου, αλλα για μενα ειναι ενα παρα πολυ καλο παιχνιδι απο μονο του και το ευχαριστηθηκα παρα πολυ.

[RazielKvlt]

Suikoden IV.Μου άρεσε πάρα πολύ.Καμία σχέση με το III.Ομορφα αν και απλοϊκά γραφικά.Ωραια μουσική,πολύ καλό voice acting με τις φωνές των ηθοποιών να ταιριάζουν άψογα με τους αντίστοιχους ήρωες, το σύστημα μάχης αρκετά απλό δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να σε κουράσει με λεπτομέρειες και μια ωραία ιστορία που έχει αρκετό ενδιαφέρον και δε βαριέσαι.

[gtsoui]

Τερματιστηκε το The Quarry στο series x. Ενα narrative horror adventure παιχνιδι στα χναρια του Until Dawn του playstation.

Βασικα, οποιος εχει παιξει το τελευταιο θα παρατηρησει οτι ουσιαστικα ειναι ιδια παιχνιδια με μια αλλαγη στο setting. 

Και εδω εχουμε να κανουμε με μια παρεα teenagers που αποφασιζουν να περασουν μια τελευταια βραδυα στο camping, οπως επισης και το γεγονος οτι υπαρχει εντονο το στοιχειο του μεταφυσικου.

Το παιχνιδι απαρτιζεται απο 10 βασικα chapters και στα οποια σκοπος σου ειναι φυσικα το καλυτερο τελικο αποτελεσμα, δηλαδη η επιβιωση των πρωταγωνιστων. 

Ολοι οι πρωταγωνιστες ειναι playable κατα την διαρκεια του παιχνιδιου και με τους οποιους συλλεγεις στοιχεια που ξεδιπλωνουν την ιστορια του παιχνιδιου και φυσικα προσπαθεις να τους κρατησεις ζωντανους με βαση τις επιλογες σου. 

Φυσικα, οι επιλογες αυτες, κυριως  σε μορφη quick time events, ειναι το βασικοτερο στοιχειο στο gameplay και η αποτυχια πολλες φορες ισοδυναμει με το θανατο του εκαστοτε χαρακτηρα. Τα qtes αυτα, μου φανηκαν πολυ ευκολοτερα σε σχεση με αυτα του Until Dawn. 

Και στο The Quarry, εχουμε το λεγομενο butterfly effect (παρολο που δεν ονομαζεται ετσι στο παιχνιδι) οπου οι συνεπειες των επιλογων σου γινονται ορατες σε καποιο μεταγενεστερο σημειο του παιχνιδιου. 

Γενικα, ενα καλο παιχνιδι, με γνωστο cast ηθοποιων. Το αγορασα σε πολυ καλη εκπτωση και να πω την αληθεια, αν και μου αρεσε, θεωρω πολυ ακριβο για να το αγορασει καποιος σε full price. Εχει παντως replay value, καθως μπορεις να ξεκινησεις απο την αρχη και να κανεις διαφορετικες επιλογες, που οδηγουν σε διαφορετικους τερματισμους. 

Σειρα τωρα το nintendo switch στο οποιο εχω ηδη ξεκινησει το Valkyria Chronicles. 

Επεξ/σία 28 Δεκεμβρίου 2022 από gtsoui

[stevenfins]

Έπαιξα το Observation. Πρόκειται ουσιαστικά για το  HAL9000, το παιχνίδι. Πολύ ατμοσφαιρικό sci-fi, με ενδιαφέρουσα ιστορία, στην οποία ως το A.I. του διαστημοπλοίου προσπαθείς να βοηθήσεις την αστροναύτη μετά από ένα μυστηριώδες γεγονός. Ουσιαστικά εξερευνας το διαστημόπλοιο μέσα από τις κάμερες και ένα drone που χειρίζεσαι και λύνεις διάφορους γρίφους. 

Ο χειρισμός του drone μέχρι το τέλος μου δημιούργησε προβλήματα. Επίσης κάμποσες φορές χρησιμοποίησα οδηγό μιας και έχανα τον δρόμο μου εύκολα, ενώ και κάποιοι γρίφοι ήταν περίεργοι. Παρόλα αυτά, ο πανέμορφος τρόπος με τον οποίο έχουν αναπαραστήσει τον διαστημικό σταθμό, η ιστορία που σε προκαλεί να τη δεις μέχρι το τέλος, (αν και δεν είναι κάτι εντελώς πρωτότυπο στο είδος), οι πολύ καλές ερμηνείες και η ωραία μουσική, βοήθησαν στο να περάσω πολύ καλά με το παιχνίδι. 

Ειδικά πάντως όποιος είναι φίλος του Space Odyssey, αλλά και παρόμοιων ταινιών/βιβλίων να του ρίξει οπωσδήποτε μια ματιά.

 

[The_Judas]

Στις 28/12/2022 στις 9:06 ΜΜ, stevenfins είπε

Έπαιξα το Observation. Πρόκειται ουσιαστικά για το  HAL9000, το παιχνίδι. Πολύ ατμοσφαιρικό sci-fi, με ενδιαφέρουσα ιστορία, στην οποία ως το A.I. του διαστημοπλοίου προσπαθείς να βοηθήσεις την αστροναύτη μετά από ένα μυστηριώδες γεγονός. Ουσιαστικά εξερευνας το διαστημόπλοιο μέσα από τις κάμερες και ένα drone που χειρίζεσαι και λύνεις διάφορους γρίφους. 

Ο χειρισμός του drone μέχρι το τέλος μου δημιούργησε προβλήματα. Επίσης κάμποσες φορές χρησιμοποίησα οδηγό μιας και έχανα τον δρόμο μου εύκολα, ενώ και κάποιοι γρίφοι ήταν περίεργοι. Παρόλα αυτά, ο πανέμορφος τρόπος με τον οποίο έχουν αναπαραστήσει τον διαστημικό σταθμό, η ιστορία που σε προκαλεί να τη δεις μέχρι το τέλος, (αν και δεν είναι κάτι εντελώς πρωτότυπο στο είδος), οι πολύ καλές ερμηνείες και η ωραία μουσική, βοήθησαν στο να περάσω πολύ καλά με το παιχνίδι. 

Ειδικά πάντως όποιος είναι φίλος του Space Odyssey, αλλά και παρόμοιων ταινιών/βιβλίων να του ρίξει οπωσδήποτε μια ματιά.

 

Συμφωνω ειναι πολυ καλο παιχνιδι με εξαιρετικη ατμοσφαιρα αλλα μερικοι γριφοι ειναι περιεργοι και ειχε καποια  bugs οταν το επαιξα.

Καπου στον τελευταιο γριφο το παρατησα λογω bug και ειδα το τελος στο youtube.

[gtsoui]

Μετα απο περιπου 36 ωρες τερματιστηκε το φοβερο Valkyria Chronicles στο Nintendo Switch, ενα tactics rpg με το οποιο ανεπτυξα μια σχεση αγαπης/μισους που θα εξηγησω παρακατω.

Το σεναριο του παιχνιδιου μοιαζει πολυ με εναν "εναλλακτικο" παγκοσμιο πολεμο, στον οποιο χειριζεσαι τις δυναμεις της αντιστασης εναντιον των αυτοκρατορικων στρατιων. Η ιστορια του εκτυλισσεται μεσα απο τις σελιδες ενος εικονογραφημενου βιβλιου, μεσα απο τις οποιες προχωραει το main story. Το καθε κεφαλαιο εχει 1-2 μαχες το πολυ, και ολα τα υπολοιπα γεγονοτα αφορουν το story.

Οι μαχες ειναι σε turn based μορφη και σε 3rd person, κατι που δεν εΙχα συνηθισει. Το ποιον στρατιωτη θα επιλεξεις να χρησιμοποιησεις καθε φορα γινεται μεσω του χαρτη, οπου βλεπεις το πεδιο της μαχης σε πανοραμικη μορφη και μετεπειτα χειριζεσαι τον χαρακτηρα σε 3rd person. Το παιχνιδι εχει καποια στοιχεια τα οποια το κανουν αρκετα δυσκολο κατα την αποψη μου και αρκετες φορες εφτασα στο σημειο να το παρατησω. Και αυτο, διοτι οι μαχες απο ενα σημειο και μετα γινονται αρκετα περιπλοκες και χρονοβορες (μπορει καποιες αποστολες να μου πηραν και μια ωρα να τις τελειωσω). Συν το γεγονος φυσικα, οτι εχει καποια στοιχεια στο gameplay τα οποια με δυσκολεψαν αρκετα μεχρι να τα μαθω. Για παραδειγμα, ολοι οι εχθροι (οπως και οι δικοι σου στρατιωτιες) ειναι μονιμα σε overwatch, δηλαδη με το που φτανεις στην ακτινα δρασης τους σε πυροβολουν. Αυτο σημαινει οτι θα πρεπει να επιλεγεις τον καταλληλο χαρακτηρα, την καταλληλη στιγμη και για την αναλογη περισταση. Να μην τα πολυλογω, το παραμικρο λαθος σε μια αποστολη μπορει να στοιχισει ολοκληρη την μαχη. Κατι που επαθα αρκετες φορες και οπως καταλαβαινετε, οταν γινεται αυτο αφου εχεις σπαταλησει μια ωρα και βαλε, ειναι λογος για ragequit!!!!

Εκτος της μαχης, μπορεις να ανεβασεις lvl τα classes των χαρακτηρων σου, να αναβαθμισεις τα οπλα τους η να επιλεξεις μαχες εκτος του story ωστε να παρεις χρηματα και experience που βοηθουν παρα πολυ το progress.

Φυσικα, αγορασα ηδη το valkyria chronicles 4, αλλα αυτη τη φορα στο ps5 καθως για καποιο λογο ειναι πιο φθηνο απο το switch. Δεν προκειται να το ξεκινησω ακομα, καθως με περιμενει το Kena: Bridge of Spirits, που θα ειναι θεωρω μια ευχαριστη αλλαγη. Αρα λοιπον παμε στο playstation τωρα και μετα ξεκιναμε ξανα τον κυκλο, οπου μαλλον παω για το Pentiment στο series x η το High on Life. 

[gust]

 

Στις γιορτές τελείωσα το signalis στις 15 περίπου ώρες (σύμφωνα με το save) - 9 ώρες σκέτο παιχνίδι.

Καταπληκτικό σε όλα του, μάχες, εξερεύνηση, χάρτες, γρίφους. Δε θα παραπονεθώ για μικρά ψεγάδια γιατι φτιάχτηκε ουσιαστικά από 2 άτομα. Για εμένα core στοιχείο του είναι η πλοκή και η γραφή του που σίγουρα δεν θα αφήσουν παραπονεμένο κανεναν cyber sci-fi και dystopian worlds οπαδό. Πολλά φιλοσοφικά ερωτήματα και Mindfuck καταστάσεις που στο τέλος σε αφήνουν να ψάχνεσε. Ακόμα διαβάζω ερμηνείες στο reddit.

Είναι μικρό και νομίζω αξίζει την στήριξη και τον χρόνο πολλών gamer

[klainmaingr]

Χθές τερμάτισα 100% το the messenger μετά απο πολύ καιρό που το γλυκοκοιτούσα. Ήξερα οτι αμα το πιάσω θα θέλω να κάνω τα πάντα όλα, όπως και έγινε.

Πολύ ευχάριστο platformer με κάποια σημεία ικανοποιητικής δυσκολίας και με πολύ ωραίο theme. Γενικά όλο το πρώτο παρτ του παιχνιδιού είναι 8 bit και μόλις τερματίσεις αυτό το πρώτο μέρος γυρνάει σε 16 bit metroidvania που εναλλάσεις 8 και 16 bit για να ξεκλειδώσεις όλες τι περιοχές και τα secrets του παιχνιδιού. Για κάποιον που απλά θέλει να τερματίσει το παιχνίδι, είναι αρκετά εύκολο. Για κάποιον που θέλει να πάρει τα πάντα και να τερματίσει 100% και το free dlc είναι τόσο όσο δύσκολο. Δεν πλησιάζει celeste, smb κτλ αλλα είναι πολύ δυνατό challenge και κάποια achievements οριακά τρολάρουν, όπως το "I swear this is my first time" που βγάζεις μια ολόκληρη και σχετικά δύσκολη πίστα, ΕΝΤΕΛΏΣ στα τυφλά. Μια μαύρη οθόνη.

Όσο αστείο και να ακούγεται, έχει πάρα πολύ καλογραμμένους διαλόγους και γενικά οι ιστορίες του shopkeeper είναι απολαυστικές και αρκετά φιλοσοφικές. Απρόσμενα βαθιές, τόσο που έχει και ένα achievement που λέγεται "I thought this was a platformer" όταν εξαντλήσεις όλα τα κρυφά stories.

Αν είστε του platformer ξεκινήστε το χθές.

Παράλληλα αποφάσισα να τελειώσω και το τελευταίο mission του ghost of tsushima που το είχα παρατημένο. Εντάξει καλό παιχνίδι. Δε μπορώ να καταλάβω το ανελέητο hype αλλα σίγουρα η αισθητική του και μόνο του δίνει πολλούς free πόντους. Καταπληκτικά σκηνικά και το σύστημα μάχης εξελίσσεται σε κάτι αρκετά ενδιαφέρον όταν ξεκλειδώσουν όλα τα stances και τα ghost weapons. Όμορφα side stories, generic main story και άπειρο repetition στα collectibles. Μου μείνανε κάτι ψιλά οπότε θα τα καθαρίσω για το plat αλλα θα μπορούσαν να έχουν λίγο πιο συμμαζεμένο χάρτη.

 

[Ren_of_Heavens]

Στις 17/12/2022 στις 9:42 ΠΜ, gtsoui είπε

Τερματιστηκε το αριστουργηματικο Pathfinder: Wrath of the Righteous στο series x. Οσα και να γραψω (που θα γραψω πολλα) ειναι λιγα.

Πρωτα ομως ενα "παραπονο". Ειναι πραγματικα κριμα παιχνιδια τετοιας ποιοτητας και value for money να μην εχουν την αναλογη αποδοχη απο το κοινο. Βεβαια, "φταιει" και το ιδιο το παιχνιδι, οχι μονο το ειδος. Γενικα η φυσικη εξελιξη των λεγομενων crpg's τα εχει περιθωριοποιησει περαιτερω.

 

Είσαι υπέροχος φίλε. Σήμερα αυτό το είδος των rpg είναι παρεξηγημένο λόγω της τεχνικής πρόσεγγισης στον οπτικό τομέα αλλά περισσότερο εξαιτίας της πολυπλοκότητας του gameplay και πολλές φορές την μη user friendly φιλοσοφία του. Αν μου έλεγε κάποιος ότι το kickstarter, όταν έκανε τα πρώτα δειλά του βήματα, θα βλέπαμε σήμερα τόσα πολλά παιχνίδια του είδους και πολλά από αυτά να έρχονται σε κονσόλες δεν θα το πίστευα. Προσωπικά, θεωρώ ευτύχημα το γεγονός ότι αναπτύσσονται τέτοιοι τίτλοι για κονσόλες δεδομένου την δυσκολία χειρισμού τους σε controller pad.

 Μέχρι στιγμής έχουμε τίτλους όπως: 

Baldur's Gate and Baldur's Gate II: Enhanced Editions

Divinity: Original Sin - Enhanced Edition

Divinity: Original Sin 2 - Definitive Edition

Neverwinter Nights: Enhanced Edition

Pathfinder: Kingmaker - Definitive Edition

Pathfinder: Wrath of the Righteous

Pillars of Eternity

Pillars Of Eternity II: Deadfire

Planescape: Torment and Icewind Dale: Enhanced Editions

Shadowrun Returns

Shadowrun: Dragonfall - Director's Cut

Shadowrun: Hong Kong - Extended Edition

Wasteland 2: Director's Cut

Wasteland 3

Torment: Tides of Numenera

Καθόλου άσχημα αν σκεφτούμε ότι σε προηγούμενες γενιές δεν είχαμε τίποτα σε κονσόλες.

Καλή χρονιά με υγεία και καλό gaming να έχουμε.

 

[DelsinGR]

Ολοκλήρωσα το Sonic Frontiers. Σαν άνθρωπος που έχει να παίξει Sonic από το PS2 και απλά μου αρέσει το σύμπαν του, αυτό ήταν το περσινό GOTY μου. Έπαιξα, Elden Ring, Ragnarok, Plague Tale 2, Horizon FW αλλά το Sonic με έκανε να νιώσω ξανά σαν παιδί. Είχε πολλά λάθη ναι, ειδικά όταν μιλάμε για ΑΑΑ τίτλο αλλά ο κόσμος και το gameplay του αγκάλιαζαν το παίκτη και αυτό το μετέτρεψε σε πολύ ξεχωριστή εμπειρία. 

Παρόλα τα προβλήματα, η Sonic team έχει χτίσει μία βάση και μπορεί να συνεχίσει από εδώ και έπειτα.

[gtsoui]

Ειχα ξεκινησει το Kena: Bridge of Spirits και ειχα παιξει καμια ωρα περιπου, αλλα κατι με ετρωγε.... Τελικα, ενεδωσα και τερματισα λοιπον το Valkyria Chronicles 4 στο ps5. Μου ειχε αρεσει τοσο πολυ το πρωτο μερος στο switch, που δεν ηθελα καποιο αλλο παιχνιδι.

Ενω οι βασικοι πρωταγωνιστες του Valkyria Chronicles 4 ειναι διαφορετικοι, το παιχνιδι εκτυλισσεται παραλληλα με τα γεγονοτα του πρωτου μερους και οχι σε μεταγενεστερο χρονο. Μαλιστα, κατα την διαρκεια του campaign συναντας και συναναστρεφεσαι με τους πρωταγωνιστες του πρωτου παιχνιδιου και μπορεις να εχεις στις μαχες ολους τους ηρωες του. Αυτο ηταν κατι που μου αρεσε πολυ, καθως δεν ειναι συνηθες σε sequels το να παιζεις καποιον αλλον πρωταγωνιστη στην ιδια χρονικη περιοδο με το προηγουμενο παιχνιδι.

Απο αποψη gameplay δεν εχω να πω πολλα καθως ολοι οι μηχανισμοι ειναι ιδιοι με αυτους του πρωτου μερους. Υπαρχουν βεβαια καποιες προσθηκες οπως για παραδειγμα ενα επιπλεον class, παραπανω τανκς στην διαθεση σου (πχ μεταφορας στρατιωτων μεσα στη μαχη), και αρκετα ακομα. Επισης, εχει εισαχθει στο παιχνιδι ενα υποτυπωδες inventory system με το οποιο μπορεις να εξοπλισεις καθε στρατιωτη με ενα αντικειμενο που αυξανει λιγο τα stats του.  

Οι διαφορες ειναι και αλλου, που εχουν να κανουν με τον τροπο που αντιμετωπιζεις τις μαχες οπως για παραδειγμα οτι τα τανκς πλεον κοστιζουν 1 action point για να τα χειριστεις αντι για 2 του πρωτου παιχνιδιου. Αυτο, σε συνδυασμο με το επιπλεον class ( που χειριζεται ολμο και βαραει απο αρκετα μακρυα) αλλα και καποια εξτρα στοιχεια δινουν μεγαλυτερο βαθος στην προσεγγιση των μαχων. Γενικα παντως, το gameplay δεν εχει υποστει καποια αλλαγη και αυτο φαινεται απο το γεγονος οτι τις μαχες τις βρηκα πολυ ευκολοτερες, μιας και μετεφερα την εμπειρια μου απο το Valkyria 1.

Καταπληκτικο παιχνιδι, με πολυ ομορφα γραφικα, πολυ ωραιο σεναριο και χαρακτηρες. Ελπιζω καποια στιγμη να βγει sequel αν και δεν το βλεπω πιθανο.

Παμε τωρα στο series x και στο Pentiment.