Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[gtsoui]

Τερματιστηκε το Ni No Kuni: Revenant Kingdom στο ps5 μετα απο περιπου 50 ωρες.

Τεραστια αλλαγη σε σχεση με το white witch ειναι φυσικα η απουσια των τερατων που αιχμαλωτιζεις και πολεμανε για σενα σε στυλ pokemon. Το Revenant Kingdom ειναι ενα action rpg που μοιαζει πολυ σε στυλ των Tales παιχνιδιων. Πλεον εχεις ενα group τριων χαρακτηρων και παιζεις τον εναν εξ'αυτων σε μαχες real time. Το γεγονος οτι ξεφυγε τοσο πολυ απο το πρωτο μερος δεν σημαινει οτι ειναι κενο περιεχομενου..ισα ισα που εχει εισαχθει πλεον kingdom management με παρα πολλα κτιρια να κατασκευασεις, να αναβαθμισεις και να στελεχωσεις με npc's που βρισκεις στον κοσμο του παιχνιδιου. Οι αναβαθμισεις ειναι κυριολεκτικα παρα πολλες, που σε βοηθανε σε πολλα διαφορετικα πραγματα..περισσοτερα χρηματα, περισσοτερο xp στις μαχες, καλυτερα οπλα και πανοπλιες και ενα σωρο αλλα πραγματα. Εχει επισης ενα στοιχειο που μοιαζει λιγο με το πρωτο μερος, στο γεγονος οτι μπορεις να κανεις recruit καποια στοιχεια της φυσης, σαν ζωακια ενα πραγμα και τα οποια σε βοηθανε στις μαχες ειτε κανοντας healing ειτε κανοντας summon κανονια να χτυπανε τον εχθρο.

Επισης, εχει εισαγει μαχες μεγαλυτερου βεληνεκους στις οποιες ελεγχεις ταυτοχρονα 4 group στρατιωτων με διαφορετικες ιδιοτητες το καθενα με στοχο την εκπληρωση objectives. Στην αρχη δεν με ξετρελανε αλλα μετα μου αρεσε αρκετα το συγκεκριμενο στοιχειο. Ενα πραγμα που με ξενισε λιγο ηταν οτι ενιωσα πως τα drops μετα απο καθε encounter ηταν παρα πολλα, με συνεπεια να χανω πολλες φορες τυχον οπλα η πανοπλιες. Επισης, αν και εκανα παρα πολλα quests στον χαρτη, απο το 7ο chapter αν θυμαμαι καλα και μετα, ημουν πολυ under leveled σε σχεση με τους εχθρους. Ειδικα προς το τελος, οι χαρακτηρες μου ηταν περιπου 48 lvl και οι εχθροι 60 και ανω οποτε και περασα καμποσες ωρες κανοντας farming.

Σε γενικες γραμμες μου αρεσε πολυ και δεν ξερω ακομα αν προτιμω το συστημα μαχης και συλλογης τερατων του πρωτου μερους, η αυτο που ειναι καθαρα action oriented.

Παμε γι'αλλα τωρα και ξεκιναμε απο την αρχη οπου σειρα εχει το series x με το Psychonauts 2, εκτος και αν εχει βγει κατι αλλο που μου κεντρισει το ενδιαφερον. Στο switch μετα, εχω ηδη αγορασει το εκπληκτικο (τουλαχιστον ετσι θελω να πιστευω) 13 Sentinels: Aegis Rim το οποιο περιμενα πολυ καιρο να αγορασω και μετα ξαναγυρναμε στο ps5 οπου η θα τελειωσω το Uncharted (ειμαι στην ιστορια της γυναικας) η το Conarium, ενα Lovecraftian first person horror game το οποια ειχα βρει σε εκπτωση στο store. 

Οπως και να χει, θελω μεχρι 29 Σεπτεμβρη να ειμαι καθαρος απο games γιατι περιμενω πως και πως να αγορασω day 1 το Pathfinder: Wrath of the Righteous το οποιο περιμενω σχεδον ενα χρονο να βγει κονσολες..εκτος και αν το καθυστερησω λιγο διοτι ξερω θα μου φαει καναν μηνα καθαρου παιχνιδιου!

[RazielKvlt]

Τελείωσα το FFX-2.Η ιστορία δυστυχώς είναι χάλια.Λες και γράφτηκε μέσα σε μια μέρα.Από την άλλη το παιχνίδι είναι αρκετά καλό.Το σύστημα μάχης,οι πολλές αποστολές και τα άπειρα μυστικά που έχει για τα να βρεις σου δίνουν λόγο να συνεχίσεις να παίζεις και το βασικότερο να μη βαρεθείς.

[sp3cial]

Τερμάτισα μόλις τώρα το Assassins Creed 2 (The Ezio collection). Μόλις το τερμάτισα μπήκα αμέσως εδώ να κάνω το /rage μου!!! Το παιχνίδι πολύ ωραίο, πολύ ωραία ιστορία.. τα τοπία η αρχιτεκτονική όλα πολύ ωραία.. αλλά το μεγάλο μείον είναι το σύστημα μάχης.. παιδιά δεν παίζει να έχω σπαστεί τόσο άσχημα σε παιχνίδι σχετικά με το σύστημα μάχης.. κάνει πολλή ώρα να σκοτωσει αυτούς με τη πανοπλία.. βαράς βαράς και δε πέφτουν και σε βαρανε αν δε προλάβεις να αμυνθείς, σε ενοχλητικά σπαστικό βαθμό. Πραγματικά αγανάκτησα προς το τέλος του παιχνιδιού που οι μαχες είναι και πολλές! Το ευχαριστήθηκα όμως στα υπόλοιπα πολύ… 

[stevenfins]

Έπαιξα το Ghost of Tsushima. Δεν ήμουν σίγουρος αν θα έγραφα κάτι, επειδή όμως μου δημιούργησε ανάμικτα συναισθήματα, είπα να γράψω δυο λόγια. Το παιχνίδι ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο μέρη: την κεντρική ιστορία με τις δευτερεύουσες πίστες και τον ανοιχτό κόσμο.

Αρχικά, όσων αφορά την ιστορία, το παιχνίδι φαίνεται πως προσπαθεί να ακολουθήσει την αρκετά πετυχημένη συνταγή των πρόσφατων 1st party παιχνιδιών της sony, με τη δημιουργία μιας ώριμης ιστορίας με γκρίζους χαρακτήρες και φόντο την Ιαπωνία των σαμουράι. Ως προς αυτό το κομμάτι, μπορώ να πω ότι είμαι αρκετά ικανοποιημένος, αφού και ο πρωταγωνιστής, αλλά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι ωραία δοσμένοι, με ενδιαφέρουσες ιστορίες (τα ξεχωριστά questlines όλων των δευτερευόντων χαρακτήρων έχουν ωραία εξέλιξη και κλείσιμο για όλους) και ωραίες ερμηνείες. Σαν ιστορία είναι αρκετά προβλέψιμη, αλλά αυτό δεν ενοχλεί καθόλου. Το μόνο μου παράπονο είναι ότι θα ήθελα και άλλες κεντρικές αποστολές, αφού μου φάνηκαν λίγες. Επίσης, να κάνω μια ειδική αναφορά και στο τέλος της ιστορίας, το οποίο και βρήκα υποδειγματικό.

Όσον αφορά το open world κομμάτι του παιχνιδιού, δεν φτάνει σε καμία περίπτωση το επίπεδο του main quest. Προσωπικά, το μόνο που το σώζει είναι η απίστευτη ομορφιά του κόσμου και το σύστημα μάχης, το οποίο ενώ δεν είναι κάτι το μοναδικό, είναι πολύ ευχάριστο με αρκετό βάθος. Πέρα από αυτά, ο κόσμος είναι φτιαγμένος σαν ένα κακό αντίγραφο των κόσμων που έφερε στη μόδα η Ubisoft. Ένας κόσμος γεμάτος ερωτηματικά που όλα όμως είναι είτε εχθρικά στρατόπεδα (πολλές φορές είναι λες και έχουν camps κάθε 50 μέτρα), αλεπούδες που ακολουθείς για να κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε φορά (49 σε όλο το νησί!!!), δοκιμασίες με μπαμπού, διακοσμητικά χρώματα για την κατάνα και διάφορα άλλα παρόμοια, που μετά τις μια δυο ώρες τα έχεις δει όλα. Το μόνο που δεν με κούρασε καθόλου σε όλη τη διάρκεια ήταν τα shrines που σκαρφάλωνες, μιας και ήταν όλα διαφορετικά, άλλα ήταν και σε πανέμορφες τοποθεσίες. Αδιάφορο βρήκα επίσης το σύστημα του προσανατολισμού με τον άνεμο, αφού ήταν περισσότερο κουραστικό να κάνεις συνέχεια swipe και θα προτιμούσα ένα κλασικό σύστημα με πυξίδα. Ενοχλητικό πολύ και χαζό θα έλεγα επίσης, βρήκα το γεγονός, ότι στους δρόμους του νησιού δεν βρίσκεις ποτέ ούτε έναν γιαπωνέζο απλά να περπατάει, αλλά είναι μόνο στις κοινότητες, ενώ όπως και με τα camps, δεν μπορείς να περπατήσεις 10 μέτρα προτού να βρεις εχθρική περιπολία.

Τελευταία αρνητικά σχόλια θέλω να κάνω για το crafting και το stealth. Στο πρώτο, απλώς όταν είσαι πάνω στο άλογο μαζεύεις ό,τι βρεις, με το κυνήγι για δέρματα να περιορίζεται σε μια αρκούδα και μερικά αγριογούρουνα, που είναι σαν να τα έβαλαν για να πουν απλώς ότι τα έχουν και κατέληξα έτσι πριν τη μέση του παιχνιδιού να είμαι πλήρως αναβαθμισμένος. Στο κομμάτι του stealth πάλι είμαι απογοητευμένος, γιατί ενώ θεωρητικά σου προσφέρει πολλά εργαλεία, στην πράξη δεν λειτουργούσε τόσο ομαλά όσο θα ήθελα, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνω σχεδόν ποτέ να κάνω κάτι χωρίς να χτυπήσει συναγερμός. Ευτυχώς όμως είναι αρκετά διασκεδαστική η μάχη, οπότε δεν είναι μεγάλο πρόβλημα.

Κλείνοντας, παρά το πολλά παράπονα που έχω, το παιχνίδι λόγω της ιστορίας, του setting και του συστήματος μάχης, μου άφησε θετικό πρόσημο και για αυτό άλλωστε έχω ξεκινήσει και αμέσως το DLC. Θέλω να πιστεύω, πως το σίκουελ που σίγουρα βρίσκεται υπό ανάπτυξη, θα διορθώσει τα κακώς κείμενα που αφορούν το open world και θα έχουμε την απόλυτη samurai εμπειρία (σύμφωνα με τις φήμες και το Assassin’s Creed οδεύει προς Ιαπωνία με το Infinity, οπότε το μέλλον προβλέπεται ενδιαφέρον).

Υ.γ Ένα τελευταίο παράπονο/επιθυμία στο spoiler.

Spoiler

Δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται δεν πρόκειται να γίνει, αλλά παρόλα αυτά θα ήθελα παρά πολύ το παιχνίδι να ακολουθούσε το παράδειγμα του Red Dead 2. Να απομακρυνθεί δηλαδή από το σύστημα κίνησης που φέρνει πολύ σε assassin’s, κρατώντας βέβαια την ικανότητα να σκαρφαλώνει, και να πήγαινε στον πιο βαρύ και αργό ρυθμό του red dead. Να πάρει δηλαδή αυτό που κάνει challenge στην αρχή τους εχθρούς, καθώς και τις μονομαχίες με τα 1v1 με την τεταμένη ατμόσφαιρα, και να το κάνουν επί 10. Όπως αντίστοιχα δηλαδή ήταν οι σπαγγέτι γουέστερν ταινίες σε σχέση με αυτές του Kurosawa, έτσι να είχαμε και ένα παιχνίδι με samurai σαν το red dead. Ή έστω αν δεν μπορεί να αλλάξει σε τέτοιο βαθμό, να προσομοίαζε αν γινόταν τον Geralt στο Wild Hunt, που τον θεωρώ κάτι ενδιάμεσο σε Arthur Morgan και Bayek/Kassandra/Eivor.

        

[stevenfins]

Μιας και έπαιξα και είδα μεγάλη βελτίωση σε σχέση με το βασικό παιχνίδι, να πω και δυο λόγια για το Iki island του Ghost of Tsushima. Επιγραμματικά:

 

- Η βασική ιστορία είναι απλή, αλλά εμπλουτίζεται πολύ γιατί μαθαίνουμε σχετικά με την ιστορία του πατέρα του Jin, μέσα από την οποία ερχόμαστε πιο κοντά στον ίδιο τον Jin, κάνοντας τον μέχρι το τέλος από τους πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες που έχω δει τα τελευταία χρόνια σε παιχνίδι.

 

- Όλες οι πίστες είναι μία και μία και συγκρίνονται με τις καλύτερες του βασικού παιχνιδιού. Ειδικά μία προς το τέλος με μια μεγάλη μάχη που θύμιζε την πρώτη πίστα του παιχνιδιού ήταν απλά κορυφαία.

 

- Πολύ καλές και εμφανώς βελτιωμένες είναι και οι δευτερεύουσες αποστολές, με καμία να μη θυμίζει απλό fetch quest, από τα οποία είχε κάμποσα στο βασικό παιχνίδι, αλλά να στέκονται άνετα μόνες τους.

 

- Βελτιωμένες δραστηριότητες στον ανοιχτό κόσμο. Το μεγαλύτερο μου παράπονο στο βασικό παιχνίδι ήταν τα ανούσια ερωτηματικά στο χάρτη. Εδώ, τα camps των εχθρών είναι ακριβώς όσα πρέπει, ώστε να μην κουράζουν, δεν έχει χαζά, τύπου ακόλουθα την αλεπού πάλι, ενώ προσθέτει κάποια, τα οποία ενώ είναι απλά και παρόμοια μεταξύ τους, δεν είναι ούτε πολλά σε αριθμό, αλλά επίσης μας δίνουν πολλές πληροφορίες σχετικά με τη σχέση του Jin με τη μητέρα του. Αυτά τα τελευταία, εμπλουτίζουν ακόμη περισσότερο τον χαρακτήρα του.

 

Γενικά, είμαι πολύ ικανοποιημένος με το DLC γιατί φαίνεται ότι και η ίδια η Sucker Punch συμφώνησε με αρκετά από τα παράπονα μου και έφτιαξε έτσι ένα πιο δεμένο expansion, χωρίς ανούσια στοιχεία, με ωραία ιστορία και έναν χαρακτήρα που ανυπομονείς να παίξεις ξανά σε κάποιο sequel.

[gtsoui]

Ειχα πει οτι ειχε ερθει η σειρα του series x με το psychonauts 2 αλλα δεν ημουν σε αυτο το mood. Οποτε και αγορασα το tiny tina's wonderlands να αρχισει να μειωνεται και το backlog. 

Πολυ ωραιο παιχνιδι γενικα, χωρις ομως να εχει κατι το ιδιαιτερο για μενα. Πολυ ωραιο art style στα γραφικα αν και εχει ενα σπαστικο προβλημα οπου μετα απο load η οταν εμπαινες σε μια περιοχη αργουσαν να φορτωσουν τα γραφικα του.. Δεν ξερω να το εξηγησω καλυτερα. 

Μακραν το καλυτερο σημειο του παιχνιδιου ειναι το voice acting, ειδικα της γυναικας ειναι για βραβειο. 

Το παιχνιδι ειναι η χαρα αυτων που τους αρεσει το min maxing. Εχει αρκετα classes να διαλεξεις, skills, talents και φυσικα πλειαδα οπλων με πολλαπλες ιδιοτητες.. Συν φυσικα το γεγονος οτι απο ενα σημειο και μετα μπορεις να κανεις multiclassing. 

Αφηνουμε λοιπον το series x και ξεκιναμε aegis rim στο switch! 

Γενικα προσπαθω να βαλω μια ταξη καθως απο τη μια εχω πολυ μεγαλο backlog και απο την αλλη εχω σταμπαρει καμια 15αρια παιχνιδια που βγαινουν απο σεπτεμβρη μεχρι τελη δεκεμβρη σε ολα τα συστηματα..

[stevenfins]

27 λεπτά πριν, gtsoui είπε

Μακραν το καλυτερο σημειο του παιχνιδιου ειναι το voice acting, ειδικα της γυναικας ειναι για βραβειο

Ashley Burch εγγύηση

[giannakos100]

13 ώρες πριν, gtsoui είπε

Ειχα πει οτι ειχε ερθει η σειρα του series x με το psychonauts 2 αλλα δεν ημουν σε αυτο το mood. Οποτε και αγορασα το tiny tina's wonderlands να αρχισει να μειωνεται και το backlog. 

Πολυ ωραιο παιχνιδι γενικα, χωρις ομως να εχει κατι το ιδιαιτερο για μενα. Πολυ ωραιο art style στα γραφικα αν και εχει ενα σπαστικο προβλημα οπου μετα απο load η οταν εμπαινες σε μια περιοχη αργουσαν να φορτωσουν τα γραφικα του.. Δεν ξερω να το εξηγησω καλυτερα. 

Μακραν το καλυτερο σημειο του παιχνιδιου ειναι το voice acting, ειδικα της γυναικας ειναι για βραβειο. 

Το παιχνιδι ειναι η χαρα αυτων που τους αρεσει το min maxing. Εχει αρκετα classes να διαλεξεις, skills, talents και φυσικα πλειαδα οπλων με πολλαπλες ιδιοτητες.. Συν φυσικα το γεγονος οτι απο ενα σημειο και μετα μπορεις να κανεις multiclassing. 

Αφηνουμε λοιπον το series x και ξεκιναμε aegis rim στο switch! 

Γενικα προσπαθω να βαλω μια ταξη καθως απο τη μια εχω πολυ μεγαλο backlog και απο την αλλη εχω σταμπαρει καμια 15αρια παιχνιδια που βγαινουν απο σεπτεμβρη μεχρι τελη δεκεμβρη σε ολα τα συστηματα..

να συμπληρώσω επειδή ασχολουμε και εγω με το τινα οτι εχουν πετύχει στο 100% τον εθισμό στο κομπατ των borderlands!

[RazielKvlt]

Τερμάτισα το FFXII την έκδοση για ps2.Το παιχνίδι είναι τόσο καλό που ενώ θα μπορούσα να το τελειώσω στις σαράντα ώρες περίπου το τράβηξα μέχρι τις ογδόντα κάνοντας side quests,hunts και grind για να ανοίξω όλο το license board σε όλους τους χαρακτήρες.Από τα είκοσι FF που έχω παίξει μέχρι στιγμής μπαίνει άνετα στα πέντε καλύτερα.

[skiabox]

Τερμάτισα το tiny Tina’s Wonderland.

Not bad για παιχνίδι borderlands χωρίς σε καμία περίπτωση να μπορεί να θεωρηθεί borderlands 4.

Ούτε καν borderlands 3.5 δηλαδή.

Στα γραφικα ειδικά σε υψηλή ανάλυση άψογο, αλλά θέλει και οθόνη 144hz.

Ίσως σε κάποιους να φανεί και λίγο μικρό αλλά πιστεύω ότι τώρα που έπεσε και η τιμή του αξίζει να το αγοράσει κάποιος.

Τιμιο game χωρίς φυσικά να φτάνει τα επίπεδα ενός έπους βέβαια, όπως είναι για παράδειγμα το elden ring.

Θα το βαθμολογούσα με 7/10.

Επεξ/σία 18 Σεπτεμβρίου 2022 από skiabox

[Charismo]

Σήμερα τελείωσα το Xenoblade Chronicles Definitive Edition στο Switch.

Το παιχνίδι έχει φοβερό world design, ενώ το main story μόνο είναι εύκολα 50+ ώρες. Απίστευτα πολύ content, έξυπνο σύστημα μάχης και ωραίο cast. Αν και είναι τεράστιο δεν το βαρέθηκα στιγμή.

Το story του, που είναι και το δυνατό του σημείο, θα μπορούσε να συναγωνιστεί ταινία επιστημονικής φαντασίας. 

Το ένα παράπονο που έχω είναι πως, ειδικά στις πρώτες περιοχές του παιχνιδιού, τα sidequests είναι τόσο πολλά που για έναν completionist χαλάνε κάπως το pacing του παιχνιδιού. Τα περισσότερα είναι και σε παρόμοιο μοτίβο, όποτε τείνουν να γίνουν κάπως κουραστικά.

Σειρά τώρα έχει το δεύτερο. Το universe της σειράς μου άρεσε πολύ.

[giannakos100]

Στις 18/9/2022 στις 6:05 ΠΜ, skiabox είπε

Τερμάτισα το tiny Tina’s Wonderland.

Not bad για παιχνίδι borderlands χωρίς σε καμία περίπτωση να μπορεί να θεωρηθεί borderlands 4.

Ούτε καν borderlands 3.5 δηλαδή.

Στα γραφικα ειδικά σε υψηλή ανάλυση άψογο, αλλά θέλει και οθόνη 144hz.

Ίσως σε κάποιους να φανεί και λίγο μικρό αλλά πιστεύω ότι τώρα που έπεσε και η τιμή του αξίζει να το αγοράσει κάποιος.

Τιμιο game χωρίς φυσικά να φτάνει τα επίπεδα ενός έπους βέβαια, όπως είναι για παράδειγμα το elden ring.

Θα το βαθμολογούσα με 7/10.

δοκίμασε τα trials με παρεα εγω εκει το ευχαριστήθηκα γιατι ανεβαίνει η δυσκολία και σταματάει να ειναι βολτα στο παρκο..όπως επίσης αλλάζει και loot κατα πολύ!

[gtsoui]

Τερματιστηκε το εκπληκτικο 13 Sentinels: Aegis Rim στο switch.

Ένα παιχνίδι το οποίο πιστεύω πως δεν είναι για όλους για λόγους που θα
παραθέσω παρακάτω.

Το παιχνίδι χωρίζεται σε δύο βασικά κομμάτια.

Το πρώτο είναι το story όπου εκτυλίσσεται η ιστορία του παιχνιδιού μέσα από τα μάτια των 13 πρωταγωνιστών καλύπτοντας διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Ο χρήστης μπορεί ελεύθερα να διαλέξει τον χαρακτήρα κάθε φορά, κάτι παρόμοιο με την επιλογή που δίνεται στο octopath traveler. Το κομμάτι του παιχνιδιού αυτό, είναι αποκλειστικά διάλογοι και τίποτα παραπάνω. Δεν έχει κανενός είδους δράση, παρά μόνο χειρίζεσαι τον εκάστοτε χαρακτήρα και προσπαθείς να μάθεις το παρελθόν σου (και το μέλλον σου). Σε αυτούς που τους αρέσει η δράση δεν νομίζω ότι θα βρουν κάτι ενδιαφέρον σε σχέση με το gameplay στο story κομμάτι του παιχνιδιού. Τα γραφικά πάντως είναι πανέμορφα. Στο remembrance (έτσι λέγεται και το story κομμάτι του παιχνιδιού) έρχεται και το πρώτο (και μοναδικό) πρόβλημα που αντιμετώπισα. Θα χρειαστεί πολλές φορές να επαναλάβεις την ίδια "πίστα" παραπάνω από μία φορά, προκειμένου να φτάσεις σε διαφορετικά αποτελέσματα και να προχωρήσεις την ιστορία του κάθε χαρακτήρα.

Το δεύτερο κομμάτι του παιχνιδιού είναι το destruction, όπου εκεί εκτυλίσσονται οι μάχες σε turn based μορφή. Εδώ, τα γραφικά του παιχνιδιού είναι θα λεγα, αρκετά απλοϊκά, με το πεδίο μάχης να είναι κάθε φορά το ίδιο, δηλαδή μια πόλη με την κάμερα ψηλά και στην οποία χειρίζεσαι τα sentinels των ηρώων του παιχνιδιού, κάτι σαν την ταινία Pacific Rim. Βέβαια, όπως είπα και πριν, μην νομίζει κανείς ότι τα βλέπεις όλα αυτά. Εκτός από την πόλη που φαίνεται όπως τα ολογράμματα, οι χαρακτήρες σου και οι εχθροί δεν είναι τίποτα παραπάνω από κυβάκια στο πεδίο της μάχης. Το κάθε sentinel έχει διαφορετικές λειτουργίες και εξοπλισμό (melee, long range, support κτλ) και για το καθ' ένα υπάρχει η επιλογή διαφορετικών skills τα οποία αναβαθμίζονται. Γενικά οι αναβαθμίσεις είναι πάρα πολλές, όπως level up των ηρώων, των όπλων, της βάσης σου και αρκετά άλλα.

Μην ξεχάσω το σενάριο το οποίο είναι φοβερό, αν και μπορεί να μπερδέψει.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, ευχαριστήθηκα το παιχνίδι πάρα πολυ και μπορώ να πω ότι είναι από τα καλύτερα που έπαιξα μέσα στο έτος.

[Lakou]

Days Gone 

Τι να πω… το σνόμπαραεδω και αρκετό καιρό και μετά από παρότρυνση του ανιψιού αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία… τι ευκαιρία δηλαδή αγγαρεία βασικά…. 
Έπαθα σοκ είχα παρά πολλά χρόνια να παίξω ένα τόσο ολοκληρωμένο παιχνίδι   Φοβερή ιστορία πολύ καλή ισσοροπια  στην εξέλιξη του πρωταγωνιστή και φυσικά αυτό που μου αρεσε ήταν ότι έκανες όλες τις αποστολές για να φτάσεις στο τέλος …..  περιττω να αναφερθώ γραφικά και αλλά. 
σιγουρα ότι καλύτερο έπαιξα τελευταία……

Μόλις τώρα, Lakou είπε

 

Επεξ/σία 20 Σεπτεμβρίου 2022 από Lakou

[Armoral]

Control Ultimate Edition

Αφορά την έκδοση για PC, το παιχνίδι όμως παραμένει το ίδιο και στις κονσόλες με κάποιες υποχωρήσεις ή χαμηλότερα framerates στα γραφικά και στο raytracing. Αν οι Mod θεωρούν ότι δεν ταιριάζει, μπορούν να το αφαιρέσουν.

Σύντομη εκδοχή:

Το Control είναι ένας πολύ τίμιος τίτλος. Εντυπωσιακά γραφικά με ολοκληρωμένη υποστήριξη raytracing (PC έκδοση), καλός ήχος, ενδιαφέρουσα ιστορία τουλάχιστον στη βάση της, μεγάλος κόσμος, πολύ ψάξιμο, πολύ διάβασμα, δύσκολες και διασκεδαστικές μάχες, αμεσότητα στο χειρισμό, ικανοποιητικότατο έως μεγάλο επίπεδο δυσκολίας και δύο πολύ καλά dlc αποτελούν μία δημιουργία που προτείνω να δοκιμάσετε δίνοντάς του λίγο χρόνο καθώς ξεκινά νωχελικά με πληροφορίες μάλλον υπερβολικά πολλές.

Βαθμολογία: Βασικό παιχνίδι: 7/10. DLC 8/10.

 

Αναλυτική, “Control”, εκδοχή:

Έχοντας μόλις τελειώσει το Marvel’s Spider-Man και ψάχνοντας στον κατάλογο τον επόμενο τίτλο, το μάτι μου έπεσε στο sci-fi παιχνίδι της Remedy και της 505 Games, το Control και μάλιστα στην Ultimate έκδοση που αν δεν κάνω λάθος είχα αγοράσει στο παρελθόν, ενώ στη συνέχεια δόθηκε δωρεάν και από το Epic Games Store.

Παρά το γεγονός ότι το είχα εγκαταστήσει κάποιες φορές και μάλιστα μία το ξεκίνησα, δεν είχα ασχοληθεί μαζί του. Εγκατάσταση λοιπόν και ξεκινάμε.

Στο παιχνίδι αναλαμβάνουμε το ρόλο της Jesse Faden και η ιστορία εκκινεί βλέποντάς την να κάνει την είσοδό της σε ένα μοντέρνο κτίριο κάποιας κρατικής υπηρεσίας, χωρίς να έχουμε ιδέα όπως είναι φυσικό για το σκοπό ή την αιτία της επίσκεψής της. Έπειτα από μια μικρή αναζήτηση που μας οδηγεί στο να βρούμε και να μιλήσουμε με τον επιστάτη του κτιρίου, το κουβάρι των αποκαλύψεων αρχίζει να ξετυλίγεται.

Η περιπλάνηση μέσα στο κτίριο είναι ο τρόπος για να ανακαλύψουμε τα πάντα. Μέσα από έγγραφα, video, οπτικοακουστικό υλικό και διάφορα άλλα στοιχεία αποκτάμε σιγά σιγά μια εικόνα για το σκοπό της δημιουργίας και ύπαρξης του οργανισμού που στεγάζεται στο κτίριο και κατανοούμε ότι τελικά είναι το πρόβλημα είναι ότι κάποιες οντότητες έχουν καταλάβει τμήματα του κτιρίου.

Η δουλειά μας λοιπόν είναι να αρχίζουμε να απελευθερώνουμε τους ορόφους και τις περιοχές τους, ανοίγοντας Control Points, σημεία από και προς τα οποία μπορούμε να τηλεμεταφερόμαστε. Μία πλειάδα αποστολών, ακόμη περισσότερα έγγραφα, επαφές και επικοινωνίες με τους υπάλληλους του κτιρίου που είναι υπεύθυνοι για τη φύλαξη διαφόρων τομέων αλλά και οι διάφορες συναντήσεις με τις οντότητες που μας επιτίθενται του βοηθούν την ιστορία να προχωρήσει και την ηρωίδα να αναλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στη λειτουργία ενός οργανισμού του οποίου την ύπαρξη μέχρι σήμερα αγνοούσε.

Αυτό είναι το Control. Εκκινώντας από την είσοδο του κτιρίου, η Remedy και το studio παραγωγής έχουν ευφάνταστα χτίσει επάνω στην ιδέα τους και έχουν δημιουργήσει ένα αρκετά μεγάλο κόσμο ή μάλλον κόσμους, γεμάτο εχθρικούς αλλά και φιλικούς NPC, αρκετά μεγάλη βασική ιστορία, διάφορες παράλληλες αποστολές αλλά και πολλά αντικείμενα που βοηθούν η παρεμποδίζουν τις προσπάθειές μας.

Καλό πάντως είναι να προετοιμαστείτε για πολύ διάβασμα, κάτι σε System Shock 2, όπου ανακάλυπτες την ιστορία μέσα από τα logs που έβρισκες από εδώ και από εκεί. Αν θυμάμαι καλά δηλαδή γιατί πάνε και κάποιες δεκαετίες από τότε. Μέσα από την ανάγνωση εγγράφων, αναφορών, συζητήσεων, video ή ηχητικών εγγραφών, μαθαίνουμε πολλά για τον οργανισμό, τα μέλη του, τις σχέσεις τους αλλά τους λόγους που οδήγησαν στην κατάσταση που αντιμετωπίζει.

Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία της εξερεύνησης και με την ολοκλήρωση κάθε αποστολής, ο παίκτης έχει την ευκαιρία να αποκτήσει πόντους ικανοτήτων και να αποκτήσει ή αναβαθμίσει τις δεξιότητές του. Παράλληλα, εξολοθρεύοντας εχθρούς συλλέγει τη νομισματική μονάδα του Control, το source, έτσι ώστε να μπορεί να αποκτήσει ή να αναβαθμίσει το όπλο του αποκτώντας τα weapon forms, τις αναβαθμίσεις τους, αλλά και διάφορα mods που βελτιώνουν τον εξοπλισμό ή τις ικανότητές του.

Το δένδρο ικανοτήτων κρίνεται βασικό. Κάνει τη δουλειά όπως πρέπει, χωρίς να εντυπωσιάζει, οι  βασικές δεξιότητες που έχει ο παίκτης είναι συγκεκριμένες και σταδιακά προσθέτει πάνω σε αυτές. Οι ικανότητες δε είναι μία μίξη από αυτές που συνήθως συναντάμε στο Star Wars και κάποιες που είναι αποτέλεσμα της δημιουργικότητας της ομάδας παραγωγής και η απόκτησή τους γίνεται όσο προχωράμε.

Τα γραφικά του παιχνιδιού ξεχωρίζουν, κυρίως για την πολύ όμορφη αποτύπωση των διαφόρων δυναμικών περιβάλλοντων και χώρων στους οποίους θα περιηγηθεί ο παίκτης, με μία πλήρη υλοποίηση raytracing (Diffuse lighting, shadow effects, solid και transparent reflections) και πραγματικά εντυπωσιάζουν.

Βέβαια αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το παιχνίδι να είναι βαρύ και σε 4k ανάλυση, η 3080TI μάλλον αγκομαχούσε για να τα βγάλει πέρα χωρίς τη χρήση DLSS. Όταν ενεργοποιήσουμε τη συγκεκριμένη τεχνική, το παιχνίδι πετάει αν και το αποτέλεσμα σε σχέση με την αρχική ανάλυση έχει διαφορές που σε συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι εμφανείς. Εξαιρετική προσπάθεια λοιπόν σε αυτό τον τομέα και ανάλογο το αποτέλεσμα. Αυτά  για την έκδοση στο PC,  στο PS5 όταν δοκίμασα να ενεργοποιήσω Raytracing, η αρνητική επίδραση στο framerate ήταν εμφανής και απογοητευτική.

Ο ήχος και η μουσική δεν είναι τομείς το παιχνιδιού που θα μας αφήσουν άφωνους. Εντάξει, εντυπωσιακά τα εφέ και οι ήχοι που ακούγονται, μάλλον επαναλαμβανόμενοι όμως και η μουσική του παιχνιδιού με ελάχιστες εξαιρέσεις κρίνεται από αδιάφορη έως εντελώς απούσα. Ο δε ήχος που ακούγεται διαρκώς όταν δεν υπάρχει δράση ή όταν διαβάζουμε κάτι, ενώ έχει σκοπό να δημιουργήσει κάποια αγωνία μάλλον γίνεται κουραστικός.

Οι ικανότητες της ηρωίδας έχουν αποδοθεί πολύ όμορφα, τόσο αυτές όσο και το σύστημα μάχης βασίζονται στην ενέργεια, άρα απαιτείται προσεκτική χρήση της. Σε αυτό το σημείο έχει γίνει πολύ καλή δουλειά, καθώς πολλές από τις μάχες είναι χορταστικές και ιδιαίτερα εντυπωσιακές, με πολύ γρήγορο ρυθμό μέσα σε ένα καταιγισμό πυρών και ηχητικών εφέ.

Όσον αφορά τους εχθρούς υπάρχει μία σχετική ποικιλία τόσο στις μορφές τους όσο και στις ικανότητές τους αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισής του αν και πολλές φορές και ειδικά προς το τέλος συναντάς τις ίδιες ομάδες αντιπάλων, χωρίς όμως αυτό να μειώνει την εμπειρία. Το δε AI του είναι ικανοποιητικότατο, ο καθένας επιτίθεται, καλύπτεται, συνεργάζεται ή χρησιμοποιεί τις δυνατότητές του με τον καλύτερο τρόπο και αυτό προσθέτει πολύ στη συνολική εμπειρία.

Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και ένα σύνολο γρίφων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και αφορούν είτε την επίλυση διαφόρων puzzle ή την εύρεση της κατάλληλης διαδρομής για την ηρωίδα που τελικά έχουν τη δική τους θετική συνεισφορά στο παιχνίδι και φυσικά τη δυσκολία του.

Μία δυσκολία της οποίας το επίπεδο δεν ορίζεται από τον παίκτη. Είναι ορισμένο από τους δημιουργούς του και το κρίνω από δύσκολο αν οι κινήσεις του παίκτη είναι προσεκτικές έως πολύ δύσκολο αν δεν προσέξεις και επιτίθεσαι χωρίς σχέδιο. Σε συνδυασμό με το AI των εχθρών και τα περιορισμένα resources (ενέργεια και pistol rounds) αλλά και το γεγονός ότι σε αρκετές από αυτές θα πρέπει κυριολεκτικά να ταξιδέψεις από το τελευταίο control point μέχρι το σημείο της σύγκρουσης μαζί τους, δημιουργείται ένα αποτέλεσμα που θυμίζει τη γνωστή τιμωρητική τακτική των souls like παιχνιδιών, έστω και αν αυτή υπάρχει σε σημαντικά μικρότερο βαθμό.

Περίμενα περισσότερα από κάποιους ηθοποιούς, οι οποίοι απλά δεν κάνουν για τέτοια παραγωγή, με βάση όσα έχουμε δει σε άλλες δημιουργίες της gaming βιομηχανίας. Ο ένας δε, βασικός από αυτούς, τόσο όσον αφορά την υποκριτική αλλά και όσον αφορά την τελική εξέλιξη που του έχουν επιφυλάξει οι δημιουργοί είναι τουλάχιστον παρωδία.

Η ηρωίδα; Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Εδώ ίσως θα μπορούσαν να έχουν δουλέψει περισσότερο έτσι ώστε ο παίκτης να νιώσει κάποια σύνδεση με την ιστορία της, το παρελθόν της ή ακόμη και την ίδια.

Συνολικά το Control είναι ένας πολύ τίμιος τίτλος και αυτός και αυτό είναι το δυνατό αλλά και το αδύνατο σημείο του.

Δυνατό γιατί αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής των δυνατοτήτων που δίνει το Raytracing και γιατί σα συνολική εμπειρία δε θα σε απογοητεύσει. Αυτό που περιμένεις από την εταιρία, το όνομα, την ποιότητα αλλά και όσα φαντάζεσαι τα βλέπεις σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο με κάποιες πολύ ξεχωριστές στιγμές, άρα δεν έχεις χάσει το χρόνο σου.

Αδύνατο γιατί η βασική ιστορία του ενώ ξεκινά καλά, τελικά δεν ξεχωρίζει. Το δε τέλος του βασικού παιχνιδιού μάλλον δεν είναι αυτό που περιμένουμε και σε κάποια σημεία η ιστορία δεν είναι συμπαγής ή δεν έχει την εξέλιξη για την οποία σε προϊδεάζει. Γενικά φαίνεται ότι όσοι ενεπλάκησαν στη σύλληψη και τη μεταφορά της στον κόσμο του παιχνιδιού κάπου το έχασαν στο συγκεκριμένο τομέα.

Βαθμολογία του βασικού παιχνιδιού; Αμφιταλαντεύομαι. Ανάμεσα στο 7.0 και στο 7.5/10. Πάντως σίγουρα όχι κοντά στα όσα διθυραμβικά διαβάζω στο Internet.

Τέλος; Μάλλον όχι. Σε αυτό το σημείο, όσον αφορά τη συνολική εικόνα αλλά και τη βαθμολογία, για εμένα αλλάζουν όλα.

Με την ολοκλήρωση της βασικής ιστορίας (αποτελεί βασική προϋπόθεση) και μιας και μιλάμε για την Ultimate Edition, αποκτάμε πρόσβαση στα δύο DLC του παιχνιδιού, το Foundation και το AWE στο οποίο συμμετέχει ο Alan Wake.

Αυτά τα δύο dlc θεωρώ ότι βελτιώνουν κατά πολύ την τελική εικόνα του τίτλου προσθέτοντας νέες μεγάλες περιοχές προς εξερεύνηση, εμπλουτίζοντάς τους φυσικά με επιπλέον γρίφους και εχθρούς και το καλύτερο boss του παιχνιδιού. Είναι ουσιαστικά αυτό που έπρεπε να είναι το Control αρχικά. Οι περιοχές, τα περιβάλλοντα, οι γρίφοι, τα bosses είναι πιο κοντά σε αυτό που περίμενα από τον τίτλο, όλες οι μάχες είναι πλέον δυσκολότερες και λόγω του ότι σε τόσο προχωρημένο στάδιο οι ικανότητες της Jesse αλλά και ο οπλισμός της είναι σε υψηλό επίπεδο, εξαιρετικά διασκεδαστικές. Πραγματικά τα ευχαριστήθηκα και βελτιώνουν τη βαθμολογία κατά μία μονάδα πολύ εύκολα.

Αξίζει να το παίξει κάποιος; Αν έχει το κουράγιο να διαβάσει αρκετά, ναι. Αν όχι, αν βαριέται, αν δεν είναι του τύπου του να το ψάχνει πολύ το πράγμα, τότε ας δοκιμάσει κάτι άλλο. Σε κάθε περίπτωση, όποιος θελήσει να ασχοληθεί, όπως ανάφερα δε θα χάσει το χρόνο του, ειδικά αν ολοκληρώσει και τα δύο DLC.