Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[gtsoui]

Για ακόμη μια φορά, άλλο παιχνίδι σκόπευα να ξεκινήσω και αλλού κατέληξα...

Τέλος λοιπόν και για το Monolith στο nintendo switch.

Πρόκειται για ένα κλασικό point and click adventure παιχνίδι, στο οποίο αναλαμβάνεις το ρόλο της Tessa, μιας υπαλλήλου εταιρείας εξόρυξης, το διαστημόπλοιο της οποίας συνετρίβη στην επιφάνεια ενός πλανήτη.
Σκοπος λοιπόν στο παιχνίδι είναι να βρεις τρόπο διαφυγής, ενώ ταυτόχρονα η βασική πρωταγωνίστρια έχει κενά μνήμης.

Λέγοντας στην αρχή ότι πρόκειται για κλασικό point and click adventure παιχνίδι, εννοώ φυσικά ότι ακολουθεί την συνταγή των παλιών παιχνιδιών αυτού του είδους. Δεν έχει καθόλου στοιχεία walking simulator, ούτε έχει βασικό ρόλο το narrative κομμάτι.

Κεντρικό στοιχείο λοιπόν του παιχνιδιού είναι οι γρίφοι. Έτσι λοιπόν, περιλαμβανει την συλλογή αντικειμένων καθώς και την αλληλεπίδραση μεταξύ τους αλλά φυσικά και με τον κόσμο του παιχνιδιού. Όλα αυτά μάλιστα, είναι σε αρκετά μεγάλο βαθμό, θα βρεθείς δηλαδή σε κάποιες περιπτώσεις να χρειαστεί να κάνεις scroll down στο inventory σου λόγω του αριθμού των αντικειμένων που έχεις πάνω σου.

Σε γενικές γραμμές δεν το βρήκα ιδιαίτερα δύσκολο αλλά δεν το συστήνω για κάποιους που σκοπεύουν να μπουν τώρα στον κόσμο των adventures. Αυτό γιατί, έχει γρίφους που είναι κάπως αυξημένης δυσκολίας, αλλά επίσης και κάποια στοιχεία που αυξάνουν την πολυπλοκότητα του gameplay. Για παράδειγμα, κάποια αντικείμενα μπορείς να τα συνδυάσεις μεταξύ τους και το νέο αντικείμενο που προκύπτει, μπορείς να το αποσυναρμολογήσεις ώστε να λάβεις εκ νέου τα αρχικά αντικείμενα. Αυτό, όπως γίνεται κατανοητό, αυξάνει κάπως τη δυσκολία του παιχνιδιού.

Επίσης, έχει και αρκετούς γρίφους σε μορφή mini games, οι οποία όμως μπορούν να προσπεραστουν.

Από τεχνικής άποψης, έχει όμορφα γραφικά και είναι πλήρως voice acted.

Μου άρεσε αρκετά, αν και δεν είναι φυσικά στο επίπεδο πολλών άλλων παιχνιδιών του είδους. Να πω την αλήθεια όμως, μου είναι σχεδόν αδύνατο να παίξω ένα point and click adventure παιχνίδι και να μην μου αρέσει.

Πολύ θετικές εντυπώσεις εντέλει για το Monolith και στην τιμή των 15 ευρώ περίπου αξίζει να υπάρχει στη συλλογή κάποιου φίλου του είδους. 

[MrZeroGR]

Τέλος και το Spiderman Miles Morales στο PS5. Το ενδιάμεσο παιχνίδι ουσιαστικά ανάμεσα στο 1 και στο 2...

Καταρχάς το παιχνίδι έκανε μπαμ ότι προορίζονταν για dlc και όχι για stand alone κυκλοφορία, αλλά να που βγήκε ως τέτοια.

Έχει μικρή διάρκεια, γύρω στις 6 το πολύ 7 ώρες και πέρα από τις κινήσεις που φέρνει η νέα στολή του Miles Morales δεν έχει κάτι καινούργιο ή πρωτοποριακό σε σχέση με τον προκάτοχό του. 

Story και μουσική απλά ΟΚ. Η ιστορία και η διήγηση αυτής ποτέ δεν ήταν από τα φόρτε των Spiderman και εδώ δεν έχουμε κάτι καινούργιο. Κλισέ ατάκες, ατελείωτο μιλητό στο ακουστικό του Spiderman και μία ιστορία που κρατίεσαι να σε κρατήσει... Είναι και λίγο ότι μιλάμε για καθαρά GEN Z ατμόσφαιρα που για εμένα το έκανε ένα τσαφ πιο δύσκολο. Η μουσική κυμαίνεται από rap μέχρι και Πουερτορικανική αν άκουσα καλά, αλλά όχι κάτι το τρομερό. Γενικά η φάση είναι ''φέραμε νέο Spiderman πλήρως να συμβαδίζει με τα νέο πρότυπα μόδας και τρέχουσας γενιάς''. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Τα κλισέ που περιβάλλουν το story και τον χαρακτήρα είναι...

Τα bosses οκ, δεν τρελάθηκα. 

Αυτό που παραμένει διασκεδαστικότατο είναι οι βόλτες με τον ιστό στην πόλη! Η οποία παραμένει κάπως νεκρή αν εξαιρέσεις τα πολλά σημαδάκια τριγύρω για κάποιο side mission...

7/10 με δυσκολία από εμένα. Γενικά ένα ΟΚ παιχνίδι αποφότρισης εάν βγαίνετε από κάποιο σπουδαίο παιχνίδι...

[gtsoui]

Μετά από 20 και κάτι ώρες τερματίστηκε το Rogue Waters στο ps5.

Είναι ένα turn based tactics παιχνίδι με πειρατικό θέμα και με στοιχεία rogue lite, για τα οποία θα μιλήσω παρακάτω.
Αναλαμβάνεις τον ρόλο του Cutter, ενός πειρατή, στην αναζήτηση του για εκδίκηση από τον πρώην καπετάνιο του. 
Το παιχνίδι σαν διάρθρωση θυμίζει αρκετά τα Darkest Dungeon, όσον αφορά την διαχείριση της βάσης σου αλλά και την εξερεύνηση.

Ξεκινώντας από το δεύτερο κομμάτι, αυτό της εξερεύνησης, κάθε φορά καλείσαι να επιλέξεις μεταξύ τριών αποστολών. Η μία αφορά την κεντρική ιστορία και οι άλλες δύο, δευτερεύουσες αποστολές για farming. Οι αποστολές αυτές διαφέρουν πάντα ως προς την δυσκολία τους και την διάρκεια τους. 

Ξεκινάς λοιπόν χειριζομενος το πειρατικό σου πλοίο και εδώ είναι που μοιάζει αρκετά με το Darkest Dungeon και ειδικά το δεύτερο μέρος του. Στα δεξιά της οθόνης δηλαδή, βλέπεις την διάρθρωση του επιπέδου, όπου επιλέγεις κάθε φορά το που θα πας μέσω των διακλαδώσεων που είναι διαθέσιμες. Στην αρχή φυσικά, πας λίγο στα τυφλά καθώς δεν γνωρίζεις το σημαίνει το κάθε εικονίδιο που έχεις επιλέξει να επισκεφτείς.
Δύο είναι τα κύρια στοιχεία στο κομμάτι των raids. Το ένα είναι της ναυμαχίας και το άλλο αφορά τις turn based μάχες με το πειρατικό σου πλήρωμα.

Κάθε φορά λοιπόν που συναντάς ένα αντίπαλο πλοιο, η δυσκολία των οποίων είναι τυχαία, μπαίνεις σε ναυμαχία η οποία είναι επίσης turn based. Σε αυτή τη φάση έχεις 3 turns συνολικά, με το πέρας των οποίων μπαίνεις σε κανονική turn based μάχη με τους χαρακτήρες σου. Σκοπος σου λοιπόν στη ναυμαχία και χρησιμοποιώντας τα κανόνια σου, είναι να κάνεις όσο περισσότερη ζημιά μπορείς, ώστε η μετέπειτα μάχη να είναι πιο εύκολη. Μπορείς λοιπόν να στοχεύσεις τα αντιπαλα κανόνια, τα "αξεσουάρ" που έχει το αντίπαλο καραβι η το πλήρωμα του.  Τα αξεσουάρ που ανέφερα είναι κάποια αντικείμενα που έχει πάνω του, τα οποία συνήθως ανεβάζουν τα στατιστικά των αντιπάλων στρατιωτών, πχ περισσότερη ζωή, περισσότερη κίνηση η την δυνατότητα να αναπληρώνουν μέρος της χαμένης ζωής. 

Γενικά αυτό το σημείο ήταν από τα αγαπημένα μου και θέλει στρατηγική προσέγγιση, καθώς είναι τις περισσότερες φορές αδύνατο να καταστρέψεις τα πάντα. Άρα λοιπόν, θα πρέπει να υπολογίσεις σωστά τι μπορεί να αχρηστεύσεις στο αντίπαλο καραβι.Εννοειται φυσικά πως κατά την διάρκεια της αποστολής, θα γίνεις κάτοχος καλύτερων κανονιών, μεγαλύτερου level, τα οποία όμως είναι όλα random.

Μετά την ναυμαχία λοιπόν και αφού έχουν περάσει 3 σειρές, εισέρχεσαι στην μάχη μεταξύ των πληρωμάτων των πλοίων με τους ήρωες σου. Συνήθως μπορείς να τοποθετήσεις μέχρι 4 χαρακτήρες στο πεδίο της μάχης, εκτός και αν έχεις κάποιο αξεσουάρ στο καράβι σου που να αυξάνει τον αριθμό αυτο. Η μάχη είναι στα πρότυπα των turn based tactics παιχνιδιών αλλά έχει το πολύ ωραίο στοιχείο ότι μπορείς σχεδόν σε κάθε επίθεση να χρησιμοποιείς το πεδίο της μάχης προς όφελος σου. Κάθε φορά που χτυπάς έναν αντίπαλο, αυτός πηγαίνει πίσω ένα τετράγωνο, που σημαίνει ότι αν από πίσω του είναι κάποιο στερεό αντικείμενο τότε θα λάβει περισσότερη ζημιά. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα πεθαίνει ακαριαία, αν είναι για παράδειγμα κολλημένος στην κουπαστή.

Οι χαρακτήρες που μπορείς να χρησιμοποιήσεις είναι απλο πλήρωμα ( οι λεγόμενοι mates) που δεν έχουν καθόλου skills και είναι πλήρως αναλώσιμοι και οι κανονικοί ήρωες που στρατολογείς από την ταβέρνα στη βάση σου. Αυτοί λοιπόν έχουν κανονικά skills και φυσικά lvl up σύστημα. 

Όλες αυτές οι αποστολές λοιπόν, έχουν σκοπό να αυξήσεις τα levels των χαρακτήρων σου και να μαζέψεις υλικά για αναβαθμίσεις στην βάση σου. Εδώ μπαίνει και το rogue lite στοιχείο, ότι τίποτα άλλο δηλαδή δεν μεταφέρεται στην επόμενη αποστολή. 

Και ενώ όλα αυτά που περιέγραψα είναι από μόνα τους ωραία, χάνουν πολύ την αξία τους εξαιτίας δύο μεγάλων αρνητικων στοιχείων. Το πρώτο είναι ότι το παιχνίδι γίνεται αρκετά επαναλαμβανόμενο. Οι μάχες, τα διαφορετικά συμβάντα που αντιμετωπίζεις, όλα γίνονται μονότονα από ένα σημείο και μετά. Το άλλο στοιχείο είναι η μεγάλη του ευκολία, σε σημείο που τίποτα από τα τυχαία πράγματα που παίρνεις δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Δηλαδή, δεν έχει σημασία αν θα βρεις μεγάλου lvl κανόνια, η καλά αντικείμενα να εξοπλίσεισ τους χαρακτήρες σου η αξεσουάρ για το καράβι. Εγώ προσωπικά, μόλις έμαθα τα συστήματα του, τελείωνα τις turn based μάχες με φουλ ζωή από κάθε χαρακτήρα. Το ίδιο και οι ναυμαχίες.

Γενικά το θεωρώ ένα μέτριο προς καλό παιχνίδι, που θα το συνιστούσα μόνο σε κάποιον νέο στο είδος, λόγω ευκολίας. 

 

[gtsoui]

Μετά από κάτι παραπάνω από 52 ώρες τερματίστηκε το εκπληκτικό Dynasty Warriors: Origins στο series x.

Είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με παιχνίδι του συγκεκριμένου είδους, δηλαδή αυτό όπου πολεμάς ορδές εχθρών σε πολύ μεγάλες μαχες. θυμάμαι μόνο ότι είχα κάποτε κατεβάσει το demo του Hyrule Warriors στο switch, αλλά μέχρι εκεί.

Το σενάριο μου άρεσε πολύ, όπου βασικά βρίσκεσαι στη μέση αντιμαχόμενων πλευρών για την απόλυτη κυριαρχία στον κόσμο του παιχνιδιού. Δεν θα προβώ σε spoilers αλλά από ένα σημείο και μετά θα χρειαστεί να επιλέξεις ποια πλευρά θα ακολουθήσεις ενεργά, μεταξύ των τριών. Άρα, υπάρχει και αξία να ξαναπαίξεις το παιχνίδι για να δεις πως εκτυλίσσεται η ιστορία για την καθεμία στρατιά ξεχωριστά. Να πω την αλήθεια, λόγω των κινεζικών ονομάτων των ηρώων ( που είναι πάρα πολλοί) δυσκολευομουν πολύ να θυμηθώ σε ποιον αναφέρεται το παιχνίδι κατά τα cutscenes γενικά.

Κλείνοντας στα του σεναρίου, να πω ότι είχε κατά την γνώμη μου πολύ απότομο τερματισμό, δεν το περίμενα καθόλου. Είναι δείγμα πάντως ότι θα υπάρξει και νέο παιχνίδι στη σειρά. 

Ξεκινώντας από τον τεχνικό τομέα και χωρίς πολλά πολλά, έχει ομορφα γραφικά και μάλιστα η απόδοση του ήταν πολύ καλή. Φυσικά το έπαιξα σε performance mode.Δεν έχει γραφικά που να ρίχνουν σαγόνια αλλά θεωρώ ότι δεν θα μπορούσε και διαφορετικά..δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο σύστημα (πόσω μάλλον κονσόλα) που να μπορούσε να διαχειριστεί κυριολεκτικά εκατοντάδες η χιλιάδες στρατιώτες στην οθόνη με γραφικά στην αιχμή της τεχνολογίας..

Από μια ματιά που έριξα στα reviews ( αφού είχα πάρει το παιχνίδι) είδα ότι επικεντρώθηκαν κυρίως σε δύο σημεία. Το πρώτο ήταν στο σενάριο ( που δε συμφωνώ) και το άλλο ότι δεν σου δίνεται η επιλογή στο παιχνίδι να παίξεις και με άλλους χαρακτήρες κατά την διάρκεια της ροής του, αλλά από την αρχή χειρίζεσαι μόνο έναν. Προφανώς, αυτό έρχεται σε αντίθεση με τους παλαιότερους τίτλους της σειράς κάτι που καταλαβαίνω μπορεί να μην αρέσει σε αυτούς που έχουν μέτρο σύγκρισης με τα προηγούμενα παιχνίδια.

Άλλο στοιχείο επίσης που μπορεί να μην αρέσει είναι το γεγονός ότι δεν έχει πολύ ποικιλία το παιχνίδι γενικά. Αυτό φαίνεται κυρίως σε δύο σημεια. Το πρώτο είναι στις τοποθεσίες και στα πεδία των μαχών, τα οποία εκτός κάποιων εξαιρέσεων, φαίνονται παρόμοια, σαν στεπες. Βέβαια, είναι λογικό από την άλλη καθώς έτσι εξυπηρετείται το κεντρικό concept του παιχνιδιού, μάχες δηλαδή με χιλιάδες εχθρούς ταυτόχρονα στην οθόνη. 

Το δεύτερο είναι οτι νιώθεις πως τα objectives σου είναι σχεδον πάντα ίδια. Να νικήσεις τον αντίπαλο στρατηγό και ταυτόχρονα να μην πεθάνει ο δικός σου. Σε κάθε μάχη δηλαδή, σφάζεις χιλιάδες στρατιώτες στο διάβα σου, μέχρι να φτάσεις στην τοποθεσία όπου θα λάβει χώρα η κυρια - και συνάμα μεγαλύτερη- μάχη. Υπάρχουν βέβαια και αποστολές διαφορετικού στυλ και σε κάποιες μάχες διαδραματίζονται μοναδικά γεγονότα  αλλά το γενικό αίσθημα είναι αυτό που περιέγραψα.

Βέβαια, τα δύο αυτά αρνητικά σημεία που παρέθεσα σκοντάφτουν πάνω στο εξής....το gameplay του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά εθιστικό! Το να σκοτώνεις δηλαδή με ένα χτύπημα εκατοντάδες αντιπάλους και να τους βλέπεις να εκσφενδονίζονται δεξιά και αριστερά είναι άκρως πορωτικο.

Φυσικά, το κεντρικο στοιχείο του Dynasty Warriors Origins είναι οι μάχες και πριν από όλες, είσαι στο αρχηγείο όπου βλέπεις όλο το χάρτη της περιοχής. Σε αυτή τη φάση λοιπόν, παρατίθεται το πλάνο που θα ακολουθήσουν οι στρατιές σου, καθώς και τα αρχικά σημεία εκκίνησης τους, τόσο για τους συμμάχους, όσο και για τους αντιπάλους. Όπως γίνεται κατανοητό, σε κάθε μάχη δεν είσαι μόνος σου, αλλά συμμετέχουν και πολλοί άλλοι ήρωες, οπου ο καθένας οδηγεί την στρατιά του. Επίσης, βλέπεις και τις συνθήκες νίκης και ήττας, όπου και οι δύο αφορούν την υποχώρηση η ήττα κάποιου από τους ήρωες.  Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο δικός σου ρόλος είναι ελεύθερος.

Αυτό, είναι και ένα από τα στοιχεία που μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν νιώθεις ότι είσαι μόνος στο πεδίο της μάχης και ξεκομμενος από τους υπόλοιπους. Το αντίθετο μάλιστα. Θα πρέπει να βλέπεις συχνά τι γίνεται στο πεδίο της μάχης και να αντιδρας αναλόγως. Προφανώς θα πρέπει να βοηθάς οπότε χρειάζεται τον ήρωα εκείνο που είναι συνδεδεμένος με τη συνθήκη ήττας αλλά αυτό ισχύει σε ένα βαθμό και για όλους τους υπόλοιπους. Αν αφήσεις κάποιον να πεθάνει, τότε ο αντίπαλος θα σου ασκήσει πίεση κάπου αλλου. Αν πάλι βοηθήσεις τον σύμμαχο σου, τότε θα μεταβεί με τα στρατεύματα του σε κάποιο άλλο σημείο. Ότι κανεις δηλαδή, έχει άμεσο αντίκτυπο στην εξέλιξη της μάχης. Ειδικά προς το τέλος, γίνεται κυριολεκτικα της τρελής, με μάχες που συμμετέχουν πάνω από  20 ήρωες από την αντίπαλη μεριά. Σε ότι κάνεις λοιπόν, υπάρχει η αίσθηση της βιασύνης και του επειγοντος, θα πρέπει να ανταποκρίνεσαι στις προκλήσεις στο πεδίο της μάχης χωρίς καθυστέρηση.

Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι παίζει σαν ένα κλασικό action, με απλό χτύπημα, δυνατό και φυσικά τα skills σου τα οποία εξαπολύεις στους αντιπάλους όταν γεμίζει μια μπάρα. Οι εχθροί που αντιμετωπίζεις είναι οι αντίπαλοι στρατιώτες και ήρωες. Οι στρατιώτες δεν αποτελούν σημαντική απειλή συνήθως αλλά δρουν περισσότερο ως "καύσιμο" προκειμένου να κάνεις πιο εύκολα τα skills σου. Υπάρχουν πάντως περιπτώσεις που η δυσκολία τους αυξάνει, περισσότερο διότι σε καθυστερούν από το να κάνεις αλλά πράγματα. Οι αντίπαλοι ήρωες είναι σαφέστατα η μεγαλύτερη σου απειλή, ανάλογα με την δύναμη του καθενός, και μάλιστα κάποιοι είναι πολύ επικίνδυνοι.

Τα όπλα που χρησιμοποιείς είναι αρκετά, αν θυμάμαι καλά καμιά δεκαριά. Σπαθιά, δόρατα, μεγάλη σπάθα κτλ είναι μερικά από αυτά. Όσο χρησιμοποιείς ένα όπλο, ανεβαίνει και το rank του, κάτι που ξεκλειδώνει επιπλέον skills για το όπλο αυτο. Ένα άλλο στοιχείο που μου άρεσε είναι ότι τα ranks των όπλων είναι άμεσα συνδεδεμένα με το lvl up του χαρακτήρα. Ανεβαίνεις levels λοιπόν μόνο όταν αυξάνεται το rank ενός όπλου. Από τη στιγμή που όσο μεγαλύτερο lvl είναι το όπλο, τόσο πιο δύσκολα ανεβαίνει, αυτό σημαίνει ότι το παιχνίδι σε αναγκάζει να χρησιμοποιείς διαφορετικά όπλα στις μάχες. Σε διαφορετική περίπτωση θα μείνεις πιστεύω πίσω σε levels ως χαρακτήρας.

Γενικά λοιπόν οι μάχες είναι και το απόλυτο highlight του Dynasty Warriors και δεν θα αναφερθώ σε άλλες λεπτομέρειες. Σε περίπτωση που χάσεις για τον οποιονδήποτε λόγο, δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις τη μάχη από την αρχή αλλά μέσω μιας μπάρας στο πάνω μέρος της οθόνης, μπορείς να επιλέξεις από ποιο σημείο της αναμέτρησης θέλεις να ξεκινήσεις ξανά. Επίσης πολύ ωραίο στοιχείο.

Εκτός από τα όπλα έχεις και αξεσουάρ τα οποία φοράς ανάλογα με την περίσταση. Δηλαδή, εφόσον ξεκινήσει μια μάχη, το μόνο που μπορείς να αλλάξεις είναι το όπλο σου, όλα τα υπόλοιπα κομμάτια εξοπλισμού είναι κλειδωμένα. Άρα ανάλογα με την κάθε πίστα καλό είναι να ελέγχεις τον εξοπλισμό σου γενικα. Εγώ για παράδειγμα είχα ένα trinket που έκανα 4% επιπλέον ζημιά για κάθε βάση που είχα στην κατοχή μου. Άρα λοιπόν, σε μια αποστολή που δεν έχει καθόλου βάσεις αλλά είναι για παράδειγμα rescue mission, το συγκεκριμένο κομμάτι είναι άχρηστο.

Στον χάρτη της περιοχής και πέρα από τις μάχες, υπάρχουν κάμποσα πράγματα να ασχοληθείς τα οποία να πω την αλήθεια δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Farming για υλικά κατά κύριο λόγο και φυσικά οι δευτερεύουσες αποστολές που σου δίνονται από τους npcs. Στις περισσότερες από αυτές, πάλι θα κληθεις να μπεις σε μάχες αλλά φυσικά σε πολύ μικρότερη κλίμακα από αυτές της κυρίως ιστορίας. Κατά κύριο λόγο τα quests που παίρνεις είναι στο στυλ " σκότωσε 200 εχθρούς με skills από το Χ όπλο". Είναι απαραίτητο να το κάνεις όμως καθώς παίρνεις skill points που αναθέτεις στον χαρακτήρα σου.

Αυτά λοιπόν για το Dynasty Warriors Origins. Στην αρχή ήμουν πολύ επιφυλακτικός λόγω της υψηλής του τιμής ( 80 ευρώ αρχική) αλλά όταν ένα παιχνίδι έχει τέτοια διάρκεια, θεωρώ ότι αξίζει τα λεφτά του. Ωραία ιστορία και πολύ εθιστικό gameplay, με έκαναν φίλο του είδους και της σειράς. 

[darko__77]

Το τελευταίο διάστημα

• Under the Waves

Πανέμορφο, ωραία ιστορία δύτη που θέλει να ξεφύγει από "θέματα" στη ζωή του και βρίσκεται σε υποβρύχια εγκατάσταση. Πιάνει και περιβαλλοντικά θέματα.

• Silent Hill 2

Δεν το είχα όταν έπρεπε, το remake μου έδωσε την ευκαιρία και το ευχαριστήθηκα όσο δεν πάει. Φωτογραφίες εντός!

• Somerville

Άλλο ένα ωραίο 5ωρο, όχι κάτι απίστευτο αλλά έχει τις δυνατές στιγμές του.

• Syberia The World Before

Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με την σειρά, το έκανα τώρα και δεν έχασα. Έχει recap για να παρακολουθήσεις την ιστορία των πρώτων παιχνιδιών και να μπεις στο κλίμα, η ιστορία του πολύ δυνατή.

 

[Marcos_Aurilius]

21 hours ago, darko__77 said:

• Syberia The World Before

Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με την σειρά, το έκανα τώρα και δεν έχασα. Έχει recap για να παρακολουθήσεις την ιστορία των πρώτων παιχνιδιών και να μπεις στο κλίμα, η ιστορία του πολύ δυνατή.

 

Το είχα κάνει ένα review εδώ μέσα πριν κανένα δίμηνο, υπέροχο παιχνίδι και άξια ολοκλήρωση της θρυλικής σειράς του Benoit Sokal.

[Tifa_LockHeart]

Στις 28/3/2025 στις 12:56 ΜΜ, darko__77 είπε

Το τελευταίο διάστημα

• Under the Waves

Πανέμορφο, ωραία ιστορία δύτη που θέλει να ξεφύγει από "θέματα" στη ζωή του και βρίσκεται σε υποβρύχια εγκατάσταση. Πιάνει και περιβαλλοντικά θέματα.

• Silent Hill 2

Δεν το είχα όταν έπρεπε, το remake μου έδωσε την ευκαιρία και το ευχαριστήθηκα όσο δεν πάει. Φωτογραφίες εντός!

• Somerville

Άλλο ένα ωραίο 5ωρο, όχι κάτι απίστευτο αλλά έχει τις δυνατές στιγμές του.

• Syberia The World Before

Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με την σειρά, το έκανα τώρα και δεν έχασα. Έχει recap για να παρακολουθήσεις την ιστορία των πρώτων παιχνιδιών και να μπεις στο κλίμα, η ιστορία του πολύ δυνατή.

 

Εκτός του Syberia, έχω να πω ότι και τα τρία ήταν αξία παιχνίδια με το silent hill να παίζει σε άλλα επίπεδα όπως είναι λογικό. Αλλά κ τα δύο μικρότερα εξίσου καλά με το Somerville να εντυπωσιάζει ίσως πολύ παραπάνω από ότι θα έπρεπε. Με θύμησε πολύ τα τρελά της remedy που έχω δει στο Control, αλλά μερικές Κοτζιμιές που τα βλέπεις σου αρέσουν αλλά δεν έχεις ιδέα τι είναι αυτό που βλέπεις.

Τα προτείνω ανεπιφύλακτα να δοκιμαστούν, όσο για το Syberia θα ήθελα να μάθω περί τίνος πρόκειται μιας και δεν έχω την παραμικρή ιδέα για τη σειρά.

[darko__77]

11 ώρες πριν, Tifa_LockHeart είπε

όσο για το Syberia θα ήθελα να μάθω περί τίνος πρόκειται μιας και δεν έχω την παραμικρή ιδέα για τη σειρά.

 

[gtsoui]

Τέλος μετά από περίπου 6 ώρες το πολύ καλό Nine Witches: Family Disruption στο nintendo switch.

Είναι ένα adventure παιχνίδι που μου θύμησε το εξίσου καλό Vlad Circus ( το οποίο παρεμπιπτόντως λαμβάνει και sequel). Αναλαμβάνεις τον ρόλο δύο πρωταγωνιστών, του ανάπηρου καθηγητή Krakovitz και του προσωπικού του βοηθού Akiro. Διαδραματίζεται σε μια μικρή πόλη της Νορβηγίας το έτος 1944 και προσπαθείς να δώσεις τέλος στα σχέδια των ναζί να κυριεύσουν τον κόσμο μέσω της λεγόμενης Okkulte 55, μιας μυστικιστικής οργάνωσης που ασχολείται με μεταφυσικά φαινόμενα.

Όπως λοιπόν είπα και στην αρχή, χειρίζεσαι δύο χαρακτήρες, τον χειρισμό των οποίων μπορείς να αλλαξεις στιγμιαία ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Ο μεν καθηγητής, όντας ανάπηρος, δεν μπορεί να λάβει μέρος στην επίλυση κλασικών γρίφων αλλά μπορεί με τη δύναμη του μυαλού του να προβάλει τον αυλό εαυτό του. Έτσι, έχει τη δυνατότητα να μιλάει με τους νεκρούς αλλά επίσης, έχει και χρησιμότητα στην επίλυση κάποιων γρίφων καθώς μπορεί για παράδειγμα να περνάει μέσα από κλειδωμένες πόρτες. Είναι ένα ωραίο στοιχείο ( αναφέρομαι στους διπλούς πρωταγωνιστές) αλλά σε κάθε περίπτωση η χρήση του καθηγητή είναι σχετικά περιορισμένη.

Την περισσότερη ώρα θα παίζεις με τον Akiro, τον γκαφατζή βοηθό. Αναφορικά με το γενικό gameplay του παιχνιδιού, πατάει στα κλασικά adventure παιχνίδια, με επίλυση γρίφων ως το κύριο στοιχείο του. Οι γρίφοι είναι ωραίοι, λογικοί οι περισσότεροι τουλάχιστον, και τους βρήκα σχετικά εύκολους. 

Έχει επίσης και κάποιες σκηνές δράσης, όπου ο κεντρικός χαρακτήρας πολεμάει με περίστροφο η αλλά όπλα τους ναζί. Σε αυτές τις στιγμές, το Nine Witches παίζει σαν τα παλιά side scrolling shooters και ενώ φοβήθηκα στην αρχή μήπως χαλάσει την γενική εμπειρία, τα κομμάτια με αυτό το είδος δράσης μου άρεσαν πολύ. Εξάλλου, τις περισσότερες φορές έχουν μικρή διάρκεια. Ούτε αυτά είναι δύσκολα, αν και έχασα κάποιες φορές, καθώς δεν αντέχεις πολλά χτυπήματα και επίσης πρέπει να προστατεύσεις και τον καθηγητή που είναι ανήμπορος.

Στον τεχνικό τομέα δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο, τα γραφικά θυμίζουν εποχές 8bit και μου άρεσαν πολύ. Για voice acting ούτε λόγος φυσικά. 

Γενικά λοιπόν εγώ ευχαριστήθηκα παρά πολύ το παιχνίδι, έχει ωραίους γρίφους, όμορφα περιβάλλοντα και αρκετή δόση χιούμορ. Στο τέλος και ενόσω έτρεχαν τα credits του παιχνιδιού, δεν μέτρησα πάνω από 3-4 ανθρώπους που το έφτιαξαν. Με τιμή κοντά στα 18 ευρώ, το προτείνω σε όποιον του αρέσουν τέτοια παιχνίδια.

[Tifa_LockHeart]

Καλημέρα στην παρέα.

Έπεσα στην κλασική παγίδα του Ps Store, αγόρασα σε έκπτωση 80% το Robocop Rogue city στα 8 ευρώ περίπου , όπως κάνανε και πολλοί γνωστοί μου και το έδωσε τον επόμενο μήνα δωρεάν. Πόσες φορές την έχω πατήσει έτσι και πάλι συνεχίζω την παράδοση.

 

Τέλοσπαντων, ήταν μια αγορά που όπως και να έχει την είχα στην Wishlist μου , αλλά περίμενα την κατάλληλη στιγμή και μου ήταν σχεδόν αδύνατο να φανταστώ καλύτερη τιμή από τα 8 ευρώ! Που να φανταστώ ότι υπάρχει και το καλύτερο και είναι το δωρεάν! 😭

 

Στα περί παιχνιδιού τώρα. Το έπαιξα στο PS5 το απλό και μου πήρε 16 ώρες. Είναι ένα παιχνίδι FPP(first person perspective) όπου χειρίζεσαι τον γνωστό αστυνομικό Alex Murphy ο οποίος μετά την δολοφονία του , έγινε ο Robocop και μοιράζει πόνο! Σε cutscenes έχεις την ευκαρία να το δεις μιας και γίνεται Third person perspective. 

Βασικά ξεκίνησα το παιχνίδι ακούγοντας τα καλύτερα όσο από ρετρολάγνους αλλά και από κλασικούς μεσήλικες σαν εμένα που μεγάλωσαν με τις ταινίες Robocop, που από τότε ήταν οι αγαπημένες μου και ο τύπος από το βιντεοκλάμπ της γειτονιάς είχε συνηθίσει να με βλέπει να νοικιάζω ταινίες του. 

Η ταινίες λοιπόν κάνουν μία εξαιρετική, θα την έλεγα κατά την γνώμη μου μεταφορά στο παιχνίδι, σε όλους τους τομείς. Το παιχνίδι σε τομείς Οπτικούς , ηχητικούς και συνάμα σεναριακά, είναι σαν να ζεις ξανά τις ταινίες, λέγοντας απλώς σαν ένα παράπονο ότι θα ήθελα να ήταν από τα θεμέλια ,παίζοντας σαν Alex Murphy ,προτού γίνει το κακό! (αν και κάτι τέτοιο νομίζω έρχεται στο sequel που υποθέτω ότι θα είναι ακόμα καλύτερο) . 

Μου άρεσαν τα γραφικά που αν και PS5 απλό , τα κατάφερνε σχετικά καλά. Υπήρχαν κάποια σημεία με αντικατοπρισμούς που έκλανε μαλλί η κονσόλα και τα έδειχνε ότι να ναι , όπως και κάποιες στιγμές που πυροβολούσες και διαλύονταν έπιπλα , σκαμπό και οτιδήποτε υπήρχε μέσα σε κλειστούς χώρους και τα frames έκαναν πάρτυ , αλλά και πάλι δεν ήταν κάτι το οποίο με έκανε να χάσω την ευχαρίστηση μου, αλλά πρέπει να πω ότι υπάρχουν γιατί θα τα συναντήσετε. Γενικά κάποιος που είναι τρίχας και κοιτάει τα πάντα , ιδίως αν έχει πληρώσει full price 60-70 ευρώ , τότε ναι, θα βρει πολλά να πει. Μαλλιά , βλέμματα, επαναλαμβανόμενα textures και assets υπάρχουν και πολλα.

Εγώ γελάω με κάτι τέτοια , άλλος γίνεται έξαλλος. Θυμάμαι έναν τυπά που φτιάξανε και νομίζω ότι τον γούσταραν τόσο πολύ , που το μοντέλο του , το έχουν σχεδόν 2-3 φορές ακόμα και στην ίδια απόστολή. Άλλωτε να σκάει μύτη μπάτσος, άλλωτε σαν γραμματέας άλλωτε σαν ένα απλο πολίτη που θα σου μιλήσει. Αρχικά δεν είχα πάρει πρέφα και ψαχνόμουν γιατί άλλαξε ρουχά και κάνει πως δεν με ξέρει , ενώ προ ολίγου με συνάντησε και μου έδωσε το task!

Αλλά και πάλι , αυτά εμένα δεν με απασχόλησαν στο συγκεκριμένο παιχνίδι  , που είχε να μου δώσει θετικά περισσότερα από αυτά τα λίγα αρνητικά, που και πάλι για τα 8 ευρώ (ακόμα περισσότερο για αυτούς που θα το παίξουν τώρα τζαμπέ ) περνάν χωρίς να επηρεάζουν την εμπειρία μου. 

Το gameplay του απλό και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από κάποιον και πολύ basic σε φάση που μπορείς να το πεις ότι είναι από μια άλλη εποχή , αλλά και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα αν ήταν επιτηδευμένο ή έτσι τους βγήκε . Πάντως το ότι ήταν πιο κλασικό το είδος του παιχνιδιού ταιριάζει συνάμα και με την χρονολογία που αναφέρεται το παιχνίδι , οπότε εγώ το πάντραψα έτσι και έμεινα ικανοποιημένος. Δεν  ξέρω , νομίζω ότι σε αυτό το παιχνίδι η υποκειμενικότητα μου κυριαρχεί και μου πατάει στο λαιμό την αντικειμενικότητα μου να γράψω για το παιχνίδι χωρίς να επηρεάζομαι από την αγάπη μου για τις ταινίες του Robocop που έβλεπα.

Ξάφνου εκεί που έπαιζα , έγινε και κάπως πιο ανοιχτό , δίνοντας μου την ευκαιρία να επιλέξω αν θέλω να κινηθώ στους δρόμους του Ντιτρόιτ, ή απλά να συνεχίσω την βασική μου ιστορία , πράμα που με εντυπωσίασε θετικά. 

Υπάρχουν και υποασποστολές δηλαδή που μπορείς να τις ζήσεις για το έξτρα περιεχόμενο και να μαζέψεις xp και να κάνεις ψιλοαναβαθμίσεις, οι οποίες και χωρίς να τις κάνεις το έχεις το παιχνίδι στο άνετο.

 

Το έπαιξα στο normal και δεν μου φάνηκαν και τόσο αναγκαίες , το είχα νομίζω και χωρίς πολλές από αυτές. Οτάν είχα φτάσει στο 70% του παιχνιδιού ήμουν μια φονική μηχανή , χωρίς να μπορώ να πέσω κάτω από κανένα. Τώρα στο Hard, Extreme και στο κρυφό επίπεδο δυσκολίας που ξεκλειδώνει μετά το τέλος , ίσως να παίζουν ρόλο. Δεν έχω άποψη. Ασχολήθηκα πάντως αρκετά με τις υποασποστολές και για αυτό έφτασα και στις 16 ώρες παιχνιδιού. Μετά από ένα σημείο κοντά στο 80% όμως άρχισα να κουράζομαι και έβαλα τα πόδια στο κεφάλι και ακολουθούσα μόνο το main story να δω τί θα συμβεί στο τέλος! 

Λίγο πριν το τέλος να αναφέρω ότι σπουδαία και τα ηχητικά του παιχνιδιού όσο στην μουσική επιμέλεια που υπάρχει σε σημεία σαν χαλάκι τόσο και στα υπόλοιπα ηχητικά , όπως οι μηχανικές κινήσεις του robocop και τα βήματα του! 

Peter Weller στην φωνή του Alex Murphy , απευθείας βάζει τελεία στο θέμα συζήτησης για το αν έχει το παιχνίδι καλό voice actors από πίσω... Εκτος του Peter Weller που σε ανατριχιάζει, δεν μπορείς να πεις ότι και οι υπόλοιποι ηθοποιοί δεν αξίζουν ιδιαίτερη μνεία για την ερμηνεία τους.

 

 

To σενάριο του μου άρεσε πολύ με ένα ωραίο pacing που δεν ένιωσα να με κούρασε, ούτε να έκανε κοιλιά σε κάποιο σημείο εκτός αν κάποιος προσπαθήσει να το πάει για πλατίνα (που δεν είναι και τόσο δύσκολο) όπου εκεί θα αναγκαστεί να κάνει πράματα που ίσως επαναλαμβάνονται και μπορεί να κουράσουν κάποιους. Παράδειγμα να περιφέρεσαι στην πόλη και να βάζεις κλήσεις για πράξεις ενάντια στο νόμο, πράμα το οποίο είναι υποαποστολή η οποία επαναλαμβάνεται 3 φορές μάλιστα! Κατά τα άλλα όμως επαναλαμβάνω ότι είναι κάτι το προαιρετικό και αν θες το κάνει χωρίς να επηρεάζει το βασικό story. 

Aυτά βασικά , δεν έχω να πω κάτι άλλο παίξτε το, ιδίως τώρα που το πέταξε έτσι δωρεάν άχαστο θα το έλεγα. Φαντάζομαι είναι μήνας που πολλοί χρήστες θα το δοκιμάσουν, οπότε μιλάμε για το παιχνίδι του μήνα που θα παιχτεί από τους περισσότερους εκτός από μένα που πήγα και το αγόρασα 😅! 

 

 

[PanosK212]

Ακριβώς το ίδιο έπαθα κι εγώ αλλά τι να κάνουμε τώρα θα προσέχουμε στο μέλλον!! Δεν το ξεκίνησα ακόμα αλλά ανυπομονώ τώρα

[Tifa_LockHeart]

1 ώρα πριν, PanosK212 είπε

Ακριβώς το ίδιο έπαθα κι εγώ αλλά τι να κάνουμε τώρα θα προσέχουμε στο μέλλον!! Δεν το ξεκίνησα ακόμα αλλά ανυπομονώ τώρα

Προσπαθώ να βρω την πατέντα και πως πάει αλλά δεν το έχω βρει να δουλεύει πάντα σωστά. Τις περισσότερες φορές όταν βλέπω discount σε φάση -80% τότε υπάρχει περισσότερη πιθανότητα να μπει σε 2-3 μήνες δωρεάν στο Extra ή στα Monthly games.... 

[PanosK212]

Κάπως έτσι πρέπει να πηγαίνει αλλά προφανώς όχι πάντα κ στάνταρ οπότε εκεί πρέπει να ρισκάρουμε να μην το αγοράσουμε κι αν κι εφόσον μπει καλώς αλλιώς πάλι αναμονήγια έκπτωση.. 

[Brazhlias]

Στις 27/3/2025 στις 8:59 ΜΜ, gtsoui είπε

Μετά από κάτι παραπάνω από 52 ώρες τερματίστηκε το εκπληκτικό Dynasty Warriors: Origins στο series x.

Είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με παιχνίδι του συγκεκριμένου είδους, δηλαδή αυτό όπου πολεμάς ορδές εχθρών σε πολύ μεγάλες μαχες. θυμάμαι μόνο ότι είχα κάποτε κατεβάσει το demo του Hyrule Warriors στο switch, αλλά μέχρι εκεί.

Το σενάριο μου άρεσε πολύ, όπου βασικά βρίσκεσαι στη μέση αντιμαχόμενων πλευρών για την απόλυτη κυριαρχία στον κόσμο του παιχνιδιού. Δεν θα προβώ σε spoilers αλλά από ένα σημείο και μετά θα χρειαστεί να επιλέξεις ποια πλευρά θα ακολουθήσεις ενεργά, μεταξύ των τριών. Άρα, υπάρχει και αξία να ξαναπαίξεις το παιχνίδι για να δεις πως εκτυλίσσεται η ιστορία για την καθεμία στρατιά ξεχωριστά. Να πω την αλήθεια, λόγω των κινεζικών ονομάτων των ηρώων ( που είναι πάρα πολλοί) δυσκολευομουν πολύ να θυμηθώ σε ποιον αναφέρεται το παιχνίδι κατά τα cutscenes γενικά.

Κλείνοντας στα του σεναρίου, να πω ότι είχε κατά την γνώμη μου πολύ απότομο τερματισμό, δεν το περίμενα καθόλου. Είναι δείγμα πάντως ότι θα υπάρξει και νέο παιχνίδι στη σειρά. 

Ξεκινώντας από τον τεχνικό τομέα και χωρίς πολλά πολλά, έχει ομορφα γραφικά και μάλιστα η απόδοση του ήταν πολύ καλή. Φυσικά το έπαιξα σε performance mode.Δεν έχει γραφικά που να ρίχνουν σαγόνια αλλά θεωρώ ότι δεν θα μπορούσε και διαφορετικά..δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο σύστημα (πόσω μάλλον κονσόλα) που να μπορούσε να διαχειριστεί κυριολεκτικά εκατοντάδες η χιλιάδες στρατιώτες στην οθόνη με γραφικά στην αιχμή της τεχνολογίας..

Από μια ματιά που έριξα στα reviews ( αφού είχα πάρει το παιχνίδι) είδα ότι επικεντρώθηκαν κυρίως σε δύο σημεία. Το πρώτο ήταν στο σενάριο ( που δε συμφωνώ) και το άλλο ότι δεν σου δίνεται η επιλογή στο παιχνίδι να παίξεις και με άλλους χαρακτήρες κατά την διάρκεια της ροής του, αλλά από την αρχή χειρίζεσαι μόνο έναν. Προφανώς, αυτό έρχεται σε αντίθεση με τους παλαιότερους τίτλους της σειράς κάτι που καταλαβαίνω μπορεί να μην αρέσει σε αυτούς που έχουν μέτρο σύγκρισης με τα προηγούμενα παιχνίδια.

Άλλο στοιχείο επίσης που μπορεί να μην αρέσει είναι το γεγονός ότι δεν έχει πολύ ποικιλία το παιχνίδι γενικά. Αυτό φαίνεται κυρίως σε δύο σημεια. Το πρώτο είναι στις τοποθεσίες και στα πεδία των μαχών, τα οποία εκτός κάποιων εξαιρέσεων, φαίνονται παρόμοια, σαν στεπες. Βέβαια, είναι λογικό από την άλλη καθώς έτσι εξυπηρετείται το κεντρικό concept του παιχνιδιού, μάχες δηλαδή με χιλιάδες εχθρούς ταυτόχρονα στην οθόνη. 

Το δεύτερο είναι οτι νιώθεις πως τα objectives σου είναι σχεδον πάντα ίδια. Να νικήσεις τον αντίπαλο στρατηγό και ταυτόχρονα να μην πεθάνει ο δικός σου. Σε κάθε μάχη δηλαδή, σφάζεις χιλιάδες στρατιώτες στο διάβα σου, μέχρι να φτάσεις στην τοποθεσία όπου θα λάβει χώρα η κυρια - και συνάμα μεγαλύτερη- μάχη. Υπάρχουν βέβαια και αποστολές διαφορετικού στυλ και σε κάποιες μάχες διαδραματίζονται μοναδικά γεγονότα  αλλά το γενικό αίσθημα είναι αυτό που περιέγραψα.

Βέβαια, τα δύο αυτά αρνητικά σημεία που παρέθεσα σκοντάφτουν πάνω στο εξής....το gameplay του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά εθιστικό! Το να σκοτώνεις δηλαδή με ένα χτύπημα εκατοντάδες αντιπάλους και να τους βλέπεις να εκσφενδονίζονται δεξιά και αριστερά είναι άκρως πορωτικο.

Φυσικά, το κεντρικο στοιχείο του Dynasty Warriors Origins είναι οι μάχες και πριν από όλες, είσαι στο αρχηγείο όπου βλέπεις όλο το χάρτη της περιοχής. Σε αυτή τη φάση λοιπόν, παρατίθεται το πλάνο που θα ακολουθήσουν οι στρατιές σου, καθώς και τα αρχικά σημεία εκκίνησης τους, τόσο για τους συμμάχους, όσο και για τους αντιπάλους. Όπως γίνεται κατανοητό, σε κάθε μάχη δεν είσαι μόνος σου, αλλά συμμετέχουν και πολλοί άλλοι ήρωες, οπου ο καθένας οδηγεί την στρατιά του. Επίσης, βλέπεις και τις συνθήκες νίκης και ήττας, όπου και οι δύο αφορούν την υποχώρηση η ήττα κάποιου από τους ήρωες.  Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο δικός σου ρόλος είναι ελεύθερος.

Αυτό, είναι και ένα από τα στοιχεία που μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν νιώθεις ότι είσαι μόνος στο πεδίο της μάχης και ξεκομμενος από τους υπόλοιπους. Το αντίθετο μάλιστα. Θα πρέπει να βλέπεις συχνά τι γίνεται στο πεδίο της μάχης και να αντιδρας αναλόγως. Προφανώς θα πρέπει να βοηθάς οπότε χρειάζεται τον ήρωα εκείνο που είναι συνδεδεμένος με τη συνθήκη ήττας αλλά αυτό ισχύει σε ένα βαθμό και για όλους τους υπόλοιπους. Αν αφήσεις κάποιον να πεθάνει, τότε ο αντίπαλος θα σου ασκήσει πίεση κάπου αλλου. Αν πάλι βοηθήσεις τον σύμμαχο σου, τότε θα μεταβεί με τα στρατεύματα του σε κάποιο άλλο σημείο. Ότι κανεις δηλαδή, έχει άμεσο αντίκτυπο στην εξέλιξη της μάχης. Ειδικά προς το τέλος, γίνεται κυριολεκτικα της τρελής, με μάχες που συμμετέχουν πάνω από  20 ήρωες από την αντίπαλη μεριά. Σε ότι κάνεις λοιπόν, υπάρχει η αίσθηση της βιασύνης και του επειγοντος, θα πρέπει να ανταποκρίνεσαι στις προκλήσεις στο πεδίο της μάχης χωρίς καθυστέρηση.

Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι παίζει σαν ένα κλασικό action, με απλό χτύπημα, δυνατό και φυσικά τα skills σου τα οποία εξαπολύεις στους αντιπάλους όταν γεμίζει μια μπάρα. Οι εχθροί που αντιμετωπίζεις είναι οι αντίπαλοι στρατιώτες και ήρωες. Οι στρατιώτες δεν αποτελούν σημαντική απειλή συνήθως αλλά δρουν περισσότερο ως "καύσιμο" προκειμένου να κάνεις πιο εύκολα τα skills σου. Υπάρχουν πάντως περιπτώσεις που η δυσκολία τους αυξάνει, περισσότερο διότι σε καθυστερούν από το να κάνεις αλλά πράγματα. Οι αντίπαλοι ήρωες είναι σαφέστατα η μεγαλύτερη σου απειλή, ανάλογα με την δύναμη του καθενός, και μάλιστα κάποιοι είναι πολύ επικίνδυνοι.

Τα όπλα που χρησιμοποιείς είναι αρκετά, αν θυμάμαι καλά καμιά δεκαριά. Σπαθιά, δόρατα, μεγάλη σπάθα κτλ είναι μερικά από αυτά. Όσο χρησιμοποιείς ένα όπλο, ανεβαίνει και το rank του, κάτι που ξεκλειδώνει επιπλέον skills για το όπλο αυτο. Ένα άλλο στοιχείο που μου άρεσε είναι ότι τα ranks των όπλων είναι άμεσα συνδεδεμένα με το lvl up του χαρακτήρα. Ανεβαίνεις levels λοιπόν μόνο όταν αυξάνεται το rank ενός όπλου. Από τη στιγμή που όσο μεγαλύτερο lvl είναι το όπλο, τόσο πιο δύσκολα ανεβαίνει, αυτό σημαίνει ότι το παιχνίδι σε αναγκάζει να χρησιμοποιείς διαφορετικά όπλα στις μάχες. Σε διαφορετική περίπτωση θα μείνεις πιστεύω πίσω σε levels ως χαρακτήρας.

Γενικά λοιπόν οι μάχες είναι και το απόλυτο highlight του Dynasty Warriors και δεν θα αναφερθώ σε άλλες λεπτομέρειες. Σε περίπτωση που χάσεις για τον οποιονδήποτε λόγο, δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις τη μάχη από την αρχή αλλά μέσω μιας μπάρας στο πάνω μέρος της οθόνης, μπορείς να επιλέξεις από ποιο σημείο της αναμέτρησης θέλεις να ξεκινήσεις ξανά. Επίσης πολύ ωραίο στοιχείο.

Εκτός από τα όπλα έχεις και αξεσουάρ τα οποία φοράς ανάλογα με την περίσταση. Δηλαδή, εφόσον ξεκινήσει μια μάχη, το μόνο που μπορείς να αλλάξεις είναι το όπλο σου, όλα τα υπόλοιπα κομμάτια εξοπλισμού είναι κλειδωμένα. Άρα ανάλογα με την κάθε πίστα καλό είναι να ελέγχεις τον εξοπλισμό σου γενικα. Εγώ για παράδειγμα είχα ένα trinket που έκανα 4% επιπλέον ζημιά για κάθε βάση που είχα στην κατοχή μου. Άρα λοιπόν, σε μια αποστολή που δεν έχει καθόλου βάσεις αλλά είναι για παράδειγμα rescue mission, το συγκεκριμένο κομμάτι είναι άχρηστο.

Στον χάρτη της περιοχής και πέρα από τις μάχες, υπάρχουν κάμποσα πράγματα να ασχοληθείς τα οποία να πω την αλήθεια δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Farming για υλικά κατά κύριο λόγο και φυσικά οι δευτερεύουσες αποστολές που σου δίνονται από τους npcs. Στις περισσότερες από αυτές, πάλι θα κληθεις να μπεις σε μάχες αλλά φυσικά σε πολύ μικρότερη κλίμακα από αυτές της κυρίως ιστορίας. Κατά κύριο λόγο τα quests που παίρνεις είναι στο στυλ " σκότωσε 200 εχθρούς με skills από το Χ όπλο". Είναι απαραίτητο να το κάνεις όμως καθώς παίρνεις skill points που αναθέτεις στον χαρακτήρα σου.

Αυτά λοιπόν για το Dynasty Warriors Origins. Στην αρχή ήμουν πολύ επιφυλακτικός λόγω της υψηλής του τιμής ( 80 ευρώ αρχική) αλλά όταν ένα παιχνίδι έχει τέτοια διάρκεια, θεωρώ ότι αξίζει τα λεφτά του. Ωραία ιστορία και πολύ εθιστικό gameplay, με έκαναν φίλο του είδους και της σειράς. 

Συμφωνώ στα περισσοτερα απ'οσα λες. Διαφωνώ μονο στο κομμάτι του σεναρίου, το οποίο θεωρω οτι χωλαίνει. Νομιζω πως ολα γινονται καπως βιαστικα, πολλοί σημαντικοι χαρακτήρες εμφανιζονται για δυο αποστολές και δεν τους ξαναβλέπεις, αλλοι ερχονται απο το πουθενα και ασκουν μεγάλη επιρροη στους υπόλοιπους.

Γενικά η ιστορία στην οποια βασίζεται το παιχνίδι, ειναι εκπληκτική. Η Κίνα στην εποχή της δυναστείας των Χαν, είναι καταπληκτική βαση. Επισης τα περισσότερα πρόσωπα που βλέπουμε ειναι πραγματικά. Ομως η υλοποίηση με χάλασε λιγο. Ενα παράδειγμα: Πολεμούσες μεχρι θανάτου έναν αντίπαλο στρατηγό και στην ακριβώς επόμενη αποστολη, συμμαχούσες μαζι του για να τον σώσεις με καθε κόστος. Αυτο εμένα με χάλασε, θα προτιμούσα να το έχτιζαν λιγο καλύτερα.

Για τις μαχες συμφωνώ, ειναι αρκετα απλές, αλλα εθιστικές, χωρίς να σπας το κεφάλι σου ιδιαίτερα. Το δυνατότερο σημείο του τίτλου, κατά τη γνώμη μου. Επισης ο μηχανισμός όπου επιλεγεις απο ποιο σημείο της μάχης θα ξεκινήσεις σε περίπτωση που χάσεις, με ξαφνιασε ευχάριστα.

Γενικά, το παιχνίδι αξιζει να το παιξει κάποιος. Πετυχαίνει το σκοπό του απόλυτα.

Επεξ/σία 10 Απριλίου από Brazhlias

[ParafronGR]

Στις 6/4/2025 στις 2:00 ΜΜ, PanosK212 είπε

Ακριβώς το ίδιο έπαθα κι εγώ αλλά τι να κάνουμε τώρα θα προσέχουμε στο μέλλον!! Δεν το ξεκίνησα ακόμα αλλά ανυπομονώ τώρα

Η υπομονή είναι αρετή και το λέω εγώ που έχω χάσει 50ρικα έτσι :p 

Το ίδιο σκεφτόμουν με το Hogwarts Legacy - περίμενα από πέρσι το φθινόπωρο που το έβλεπα σε κάθε έκπτωση να είναι γύρω στα 20€ - και επειδή το έβλεπα σ'αυτή την τιμή σε κάθε promo που έτρεχε πχ january sales, flash sales, winter sales κτλ κτλ, έλεγα, "θα το βάλουν έστω στο premium, δεν γίνεται". Ειδικά μετά το Failguard, ήμουν 99% ότι με τον έναν ή τον αλλο τρόπο, θα το δώσουν.

Κρίμα που ακυρώθηκε το DLC.