Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[gtsoui]

Τερματισμός και για το πολύ καλό Tails of Iron 2: Whiskers of Winter στο ps5 μετά από περίπου 15 ώρες.

Είχα παίξει το πρώτο παιχνίδι στο switch και μου άρεσε επίσης πάρα πολύ αλλά όχι τόσο από άποψη απόδοσης.

.Αναλαμβάνεις τον ρόλο του Arlo, ενός αρουραίου που πολεμάει τις ορδές των λεγόμενων Nightwings ( νυχτερίδες) που κατέστρεψαν την πόλη του και δολοφόνησαν τον πατέρα του. Νομίζω ότι ο πρωταγωνιστής είναι διαφορετικός από το πρώτο μέρος αλλά δεν είμαι σίγουρος.

Από τεχνικής άποψης το βρήκα εξαιρετικό με πάρα πολύ όμορφα γραφικά. Και ο ήχος είναι πολύ καλός φυσικά και μου άρεσε πολύ ότι οι διάλογοι του παιχνιδιού γίνονται μέσω narrator, καθώς οι ομιλίες των χαρακτήρων γίνονται μέσω εικόνων (όπως στα comics).

Το gameplay του παιχνιδιού διαφέρει κατά την γνώμη μου από πολλά άλλα metroidvania, υπό την έννοια ότι η κίνηση του χαρακτήρα και γενικά η δράση του είναι πιο αργή και μεθοδική. Δεν έχει την ρευστότητα στην κίνηση που έχουν άλλα παρόμοιου είδους, όπως πχ το πρόσφατο Ender Magnolia.

Έχει και εδώ το κλασικό roll για να αποφεύγεις τις επιθέσεις, καθώς και block και μηχανισμό perfect block, όπου ο αντίπαλος γίνεται stagger και μπορείς να τον χτυπήσεις πιο εύκολα. Το παιχνίδι σε γενικές γραμμές το βρήκα δύσκολο. Οι εχθροί κάνουν πολύ ζημιά και το παραμικρό λάθος σε πολλές μάχες σημαίνει θάνατος. Αυτό ισχύει και στους απλούς εχθρούς και πολύ περισσότερο στα πολλά bosses που θα αντιμετωπίσεις.

Άλλο ένα στοιχείο που κάνει δύσκολο το παιχνίδι είναι ο μηχανισμός του healing. Το heal σου λοιπόν γίνεται πίνοντας ένα φίλτρο και η ζωή σου αναπληρώνεται σταδιακά, γεμίζοντας την μπάρα, όσο έχεις κρατημένο το αντίστοιχο κουμπι. Ο μηχανισμός αυτός κάνει τις μάχες ακόμα δυσκολότερες καθώς η διαδικασία αυτή είναι αρκετά αργή, ειδικά όταν έχεις αναβαθμίσει την ζωή σου και η μπάρα είνσι μεγαλύτερη σε μέγεθος. Όπως είναι κατανοητό, μέσα στη μάχη με τον εχθρό να επιτίθεται, θα πρέπει να έχεις πολύ καλό timing για το πότε θα ξεκινήσεις την όλη διαδικασία του healing.

Οι εχθροί του παιχνιδιού είναι παρόμοιοι με το πρώτο παιχνίδι και είναι άλλα ζώα η έντομσ, όπως βάτραχοι, νυχτερίδες, ερπετά κτλ. Πολλοί βέβαια από τους εχθρούς έχουν ανθρωποειδή χαρακτηριστικά, με τον εξοπλισμό τους ο καθένας.

Περί εξοπλισμού ο λόγος λοιπόν, ο βασικός μας χαρακτήρας έχει στην διάθεση του τρία διαφορετικά είδη όπλων, one handed, two handed και ranged. Η κάθε κατηγορία από αυτές χωρίζεται σε άλλες τρεις. Δόρατα, τσεκούρια και σπαθιά για τα melee όπλα και τόξο και τουφέκι για τα ranged. Παρόμοια διάκριση ισχύει και για τις πανοπλίες, με ελαφριά, μέτρια και βαρια. Συνολικά, μπορείς να έχεις 4 κομμάτια πανοπλίας, κράνος , ώμοι, κυρίως σώμα και ασπίδα. Η λειτουργία τους μοιάζει με αυτή των souls παιχνιδιών, όπου η βαριά armor επηρεάζει το dodge σου αλλά προσφέρει μεγαλύτερη προστασία.

Τα όπλα και οι πανοπλίες του παιχνιδιού μπορείς να τα βρεις με ποικίλους τρόπους, όπως ανταμοιβή από quests, εμπόρους που βρίσκεις σε διάφορες τοποθεσίες και φυσικά crafting. Όλα τα μέρη του εξοπλισμού σου έχουν κάποιο bonus damage που αφορούν τα στοιχεία της φύσης. Πάγος, φωτιά, ηλεκτρισμός και δηλητήριο, με παρόμοια διάκριση και στις πανοπλίες με resistances.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να έχεις όπλα που κάνουν παρόμοιο damage με διαφορετικά στοιχεία όμως, ώστε να τα χρησιμοποιείς αναλόγως. Εγώ άλλαζα συνεχώς ανά περιοχή και εχθρό, κάτι που βοηθάει πάρα πολύ. Επίσης, όλα όσα κανείς craft επιδέχονται αναβαθμίσεων.

Επειδή μίλησα για την δυσκολία του πριν, θα πω ότι από τα μέσα και μετά, όταν πήρα και τις τελευταίες αναβαθμίσεις σε εξοπλισμό, το παιχνίδι έγινε αρκετά βατο.

Καθώς ξεκινάς την περιπέτεια σου στην κατεστραμμένη σου πόλη, πολλά από τα quests που παίρνεις, έχουν να κάνουν με την ανοικοδόμηση της. Έτσι λοιπόν, θα μπορέσεις να φτιάξεις σίδερα για να φτιάχνεις αντικείμενα, μαγαζί με έμπορο, κουζίνα για φαγητό κτλ. Και αυτά αναβαθμίζονται και είναι υψίστης σημασίας, ειδικά η κουζίνα, όπου ανεβάζει τη maximum ζωή σου.

Το παιχνίδι έχει επίσης και δευτερεύουσες αποστολές, οι οποίες είναι εξίσου αναγκαίες, καθώς παίρνεις χρήματα και υλικά για ανταμοιβή, τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα για τη συνέχεια.

Αυτά λοιπόν και για το Tails of Iron 2. Δύσκολο μεν, ειδικά στην αρχή, αλλά πάρα πολύ καλό και σε πολύ καλή τιμή. Φαίνεται πάντως φοβερή χρονιά φέτος για metroidvania παιχνίδια, με Ender Magnolia, τώρα αυτό και αναμένω τα Ninja Gaiden, Shinoni, Goldman και Mandragora. 

Σειρά τώρα το series x, όπου αναμένω την 18η για το Avowed.

Επεξ/σία 16 Φεβρουαρίου από gtsoui

[Tifa_LockHeart]

Καλημέρα @gtsoui συγχαρητήρια γενικά για τον τρόπο που μας παρουσιάζεις τα παιχνίδια που δοκιμάζεις. Αρκετά λεπτομερής και αρκετά αμερόληπτος σε σχέση με τα reviews από κανάλια και δημοσιογράφους θα έλεγα.

Ήθελα και την δική σου γνώμη , για το Wukong . Έγραψα για αυτό κάποιες αρχικές αρνητικές εντυπώσεις μου στον τεχνικό τομέα (ιδίως στα γραφικά τα οποία είναι θολά και μάλιστα σκεφτόμουν να ανεβάσω και φωτογραφίες) και με αφορμή ότι αντέδρασες αλλά και ότι το έχεις τερματίσει και εσύ , ήθελα να μου πεις όχι απλά αν το είδες , αλλά πιο πολύ αν σε πείραξαν  τα γραφικά του και πώς σου φαίνεται που πληρώσαμε για να πάρουμε κάτι τέτοιο στο PS5 μάλιστα, όχι σε κανένα  PS4 ή PS3.... 

[rodosf1]

Τερματισμός του Little Inferno στο Switch. 

Μικρό και χαλαρό παιχνίδι για λίγες ώρες χαλάρωσης. Μου πήρε σύνολο 3-4 ώρες νομίζω. 

Το concept πάρα πολύ απλό. Έχεις ενα τζάκι και πετάς πράγματα να καις, σε πληρώνει και αγοράζεις κ άλλα από το shop και προχωράς. 

Για να ξεκλειδώσεις το επόμενο σετ αντικειμένων όμως πρέπει να βρεις κάποια combos που ένας αριθμός σου ξεκλειδώνει την επόμενη σειρά αντικειμένων. 

Έχει φαντασία στο τι επέλεξαν ομολογώ και μεγάλη ποικιλία ειδικά στα combo που πρέπει εσύ να τα ανακαλύψεις. 

Αλλά........... 

ΓΙΑΤΙ έπιασα το παιχνίδι και γιατί με κράτησε κολλημένο στην οθόνη (επέλεξα να το παίξω με αφή και όχι με joycons)?

Μέσα στο παιχνίδι ανακαλύπτεις ότι βρίσκεσαι σε μια γκρίζα ιστορία όπου το τζάκι σου είναι ουσιαστικά κάτι που σε βγάζει..... off από αυτή την ατμόσφαιρα εκεί στην πόλη. 

Σου έρχονται γράμματα με περιγραφές τα οποία δεν μπορείς να απαντήσεις, με ερωτήσεις που τελικά όλα κολλάνε στο γκρίζο τοπίο. 

Αν δεν κάνω λάθος είναι η εταιρία πίσω από το World of Goo που είχα παίξει στο Wii και είναι διαθέσιμο σε android δωρεάν για συνδρομητές Netflix, μου θυμίζει η όλη αισθητική του και η αντίληψη περί ματαιοτητας αρκετά το World of Goo. 

Αν ψάχνετε λοιπόν ενα Game με το οποίο θα κολλήσετε και δεν θα κάνετε διάλειμμα ούτε για φαγητό και θα σας απορροφήσει ελαφρά και χωρίς πολλά πολλά με γρήγορο και εύκολο σχετικά τερματισμό χτυπήστε το. 

Έχει κάτι λυτρωτικό η φωτιά άλλωστε... pyromaniacs stay away!! 

 

 

[gtsoui]

4 ώρες πριν, Tifa_LockHeart είπε

Καλημέρα @gtsoui συγχαρητήρια γενικά για τον τρόπο που μας παρουσιάζεις τα παιχνίδια που δοκιμάζεις. Αρκετά λεπτομερής και αρκετά αμερόληπτος σε σχέση με τα reviews από κανάλια και δημοσιογράφους θα έλεγα.

Ήθελα και την δική σου γνώμη , για το Wukong . Έγραψα για αυτό κάποιες αρχικές αρνητικές εντυπώσεις μου στον τεχνικό τομέα (ιδίως στα γραφικά τα οποία είναι θολά και μάλιστα σκεφτόμουν να ανεβάσω και φωτογραφίες) και με αφορμή ότι αντέδρασες αλλά και ότι το έχεις τερματίσει και εσύ , ήθελα να μου πεις όχι απλά αν το είδες , αλλά πιο πολύ αν σε πείραξαν  τα γραφικά του και πώς σου φαίνεται που πληρώσαμε για να πάρουμε κάτι τέτοιο στο PS5 μάλιστα, όχι σε κανένα  PS4 ή PS3.... 

Ευχαριστώ για τα λόγια σου, συνέχισε και συ να χαίρεσαι τα παιχνίδια!

Για το wukong τώρα, σίγουρα είναι πολύ βαρύ για το ps5 αλλά εμένα προσωπικά δεν με ενόχλησε αυτό με τα γραφικά που αναφέρεις, ειδικά μάλιστα σε τέτοιο βαθμό.

Πάντως, από το 2ο κεφάλαιο και μετά ( δεν ξέρω που είσαι ακριβώς) το παιχνίδι γίνεται καλύτερο και ο κόσμος του ανοίγει αρκετά. Αξίζει πιστεύω να του δώσεις μια ευκαιρία. Εσένα εκτός από τα γραφικά που σε ενοχλουν, δεν σου αρέσει και γενικότερα?

[Tifa_LockHeart]

47 λεπτά πριν, gtsoui είπε

Ευχαριστώ για τα λόγια σου, συνέχισε και συ να χαίρεσαι τα παιχνίδια!

Για το wukong τώρα, σίγουρα είναι πολύ βαρύ για το ps5 αλλά εμένα προσωπικά δεν με ενόχλησε αυτό με τα γραφικά που αναφέρεις, ειδικά μάλιστα σε τέτοιο βαθμό.

Πάντως, από το 2ο κεφάλαιο και μετά ( δεν ξέρω που είσαι ακριβώς) το παιχνίδι γίνεται καλύτερο και ο κόσμος του ανοίγει αρκετά. Αξίζει πιστεύω να του δώσεις μια ευκαιρία. Εσένα εκτός από τα γραφικά που σε ενοχλουν, δεν σου αρέσει και γενικότερα?

Δεν θα το σχολίαζα τόσο βασικά αν δεν έβλεπα τόσο καιρό αυτά που μας είχαν υποσχεθεί. Το Lies of P για παράδειγμα, ήρθε μια όμορφη μέρα, μας έδωσε ένα υπέροχο demo και κυκλοφόρησε κουκλί, με όλα του να είναι σούπερ και μάλιστα άνευ διαφήμισης. Ίσως ετοίμαζαν τόσο καιρό το wukong για το ps4, να μην πήγε καλά το πρόγραμμα τους και να κατέληξαν στο ps5.

Κοίτα εγώ με είμαι στην μέση του χάρτη από το δεύτερο chapter. Έχω ήδη εντοπίσει ότι δεν είναι τόσο γραμμικό όσο το δάσος, αλλά και πάλι, δεν είναι το λες ανοιχτό όσο δείχνει. Πολλές φορές έχω πέσει σε αόρατους τοίχους. Νόμιζα ότι πήγαινε ο δρόμος, αλλά έπεφτα σε αόρατο τοίχο.

Επίσης αφιέρωσα πολύ ώρα να δω πώς δουλεύει, με αποτέλεσμα χωρίς να το θέλω σχεδόν να έχω ξεκλειδώσει τα περισσότερα skills και να έφτασα σε σημείο να είναι η μαϊμού πολύ op. Την αρκούδα του 1ου κεφαλαίου την κατέβασα με την πρώτη προσπάθεια και τον wondering με την 4η προσπάθεια. 

Παρατηρώ ότι είναι μια κίνηση που κάνει συνέχεια η.μαιμου και αν μάθεις ποτε να την ξεκινήσεις το combo πάει καλά. Και το βρήκα φτωχό να έχω μόνο ένα combo με ένα μόνο όπλο επίσης! Αφού ξεκλείδωσα τα 3 spells, το προσωρινό stun με το immobilize κάπως προσπαθεί να εμβαθύνει το gameplay, αλλά και πάλι μου δείχνει κ από δυσκολία σχετικά εύκολο. 

Τώρα βρίσκομαι ακριβώς μετά την μάχη στο 2ο κεφάλαιο με δύο πέτρινους γίγαντες που παλεύουν μόνοι τους... 

Τελοσοσπαντων, 60€+ έσωσα θα το παίξω, αλλά είναι μέτρια τα συναισθήματα μου.

[Vasilis 07]

Ολοκλήρωσα πρόσφατα το Sniper Elite Resistance.

Με χαλαρό ρυθμό γιατί ήθελα να το ευχαριστηθώ το παιχνίδι, μου πήρε γύρω στις 6 μέρες να το ολοκληρώσω (κάποιες μέρες παίζοντας 1-2 ώρες και κάποιες παίζοντας 5-6 ώρες). Να ξεκαθαρίσω πως είμαι φανατικός της σειράς (και του Β΄ΠΠ). Το παιχνίδι όπως ακριβώς είναι ένα Sniper Elite. Ουσιαστική διαφορά ότι ο χαραχτήρας δεν είναι ο γνώριμος Karl Fairburne της σειράς αλλά ο Harry Hawker Βρετανός πράκτορας της SOE, που πάει στην Γαλλία να συνεργαστεί με την αντίσταση πριν την απόβαση των συμμάχων στις ακτές της Νορμανδίας. Οι φανατικοί του franchise ορμάτε !!!

Επεξ/σία Κυριακή στις 02:15 μμ από Vasilis 07

[rodosf1]

4 λεπτά πριν, Vasilis 07 είπε

Ολοκλήρωσα πρόσφατα το Sniper Elite Resistance.

Με χαλαρό ρυθμό γιατί ήθελα να το ευχαριστηθώ το παιχνίδι, μου πήρε γύρω στην 6 μέρες να το ολοκληρώσω (κάποιες μέρες παίζοντας 1-2 ώρες και κάποιες παίζοντας 5-6 ώρες). Να ξεκαθαρίσω πως είμαι φανατικός της σειράς (και του Β΄ΠΠ). Το παιχνίδι όπως ακριβώς είναι ένα Sniper Elite. Ουσιαστική διαφορά ότι ο χαραχτήρας δεν είναι ο γνώριμος Karl Fairburne της σειράς αλλά ο Harry Hawker Βρετανός πράκτορας της SOE, που πάει στην Γαλλία να συνεργαστεί με την αντίσταση πριν την απόβαση των συμμάχων στις ακτές της Νορμανδίας. Οι φανατικοί του franchise ορμάτε !!!

φανατικός εδώ!

και κυνηγάμε ανελέητα όλα τα achievements εννοείται! 

[rodosf1]

Καιρό ήθελα να πιάσω το "Before I Forget" στο Switch. 

Καταπιάνεται με το πολύ δύσκολο θέμα της άνοιας/Alzheimer κλπ...... 

Οποίος ξέρει ξέρει και ο τίτλος είναι χαρακτηριστικός. 

Θα προσπαθήσω να αποφύγω spoilers για να μην χαλάσω την εμπειρία. 

Βαρύ παιχνίδι σε πρώτο πρόσωπο σε στυλ walking simulator της πρωταγωνίστριας. 

Γραφικά απλά και όμορφα κυρίως σε Retro εικόνες. 

Ήχος, θέλει οπωσδήποτε ακουστικά και μουσική υπέροχη με πιάνο. 

Διάρκεια μικρή, κοντά στην μια ώρα πάνω κάτω μου πήρε. 

Ιστορία: Τέλεια, καθηλωτική και σε βάζει να αναμετρηθείς με τον ίδιο σου τον εαυτό, η πιο δύσκολη αναμέτρηση! 

Παίξτε το οπωσδήποτε ακόμα και αν δεν αντέχετε αυτό το ζήτημα. 

Μου άφησε εξαιρετική αίσθηση και συναίσθημα...

Δύναμη εύχομαι σε όσους περνάνε δύσκολα. 

 

[The_Judas]

Στις 23/2/2025 στις 12:42 ΜΜ, Vasilis 07 είπε

Ολοκλήρωσα πρόσφατα το Sniper Elite Resistance.

Με χαλαρό ρυθμό γιατί ήθελα να το ευχαριστηθώ το παιχνίδι, μου πήρε γύρω στις 6 μέρες να το ολοκληρώσω (κάποιες μέρες παίζοντας 1-2 ώρες και κάποιες παίζοντας 5-6 ώρες). Να ξεκαθαρίσω πως είμαι φανατικός της σειράς (και του Β΄ΠΠ). Το παιχνίδι όπως ακριβώς είναι ένα Sniper Elite. Ουσιαστική διαφορά ότι ο χαραχτήρας δεν είναι ο γνώριμος Karl Fairburne της σειράς αλλά ο Harry Hawker Βρετανός πράκτορας της SOE, που πάει στην Γαλλία να συνεργαστεί με την αντίσταση πριν την απόβαση των συμμάχων στις ακτές της Νορμανδίας. Οι φανατικοί του franchise ορμάτε !!!

και εγω φανατικος με οτιδήποτε εχει sniper και β'ππ ή ιστορικα. Δυστυχώς δεν βγαινουν πια τετοια παιχνιδια πλεον.. μονο multiplayer ή πολεμικά παπαριές με ζομπι-εξωγηινους...

Εγγυηση το resistance... αξίζει, ειναι πολύ διασκεδαστικό χωρίς ομως να φερνει κατι το νεο.

Αρνητικο για μένα οτι εχουν δωσει πολύ hitman υφος σε ορισμενες πίστες.

Επεξ/σία Τρίτη στις 12:05 πμ από The_Judas

[koproli8os]

κι εγω φανατικος με ο,τι σναιπερ, οπως προειπαν οι συντροφοι, δυστυχως δεν βγαζουν αλλα και το χειροτερο ειναι πως λειπουν απο λιστες τοπ παιχνιδιων στον συσωληνα οποτε θαβονται περαιτερω.... εχω το σναιπερ ελιτ 5 στο πσ5 εδω και μισο χρονο και δεν το παιζω για να εχω την χαρα της προσμονης, ομως μολις αποκτησω την αντισταση θα το τσακισω...

[ParafronGR]

Είχα να παίξω single player παιχνίδι από το καλοκαίρι που τελείωσα το Spiderman 2 (πλατίνα) και πάνω που έλεγα μήπως πάει για πούλημα το PS5, ήρθε το Life is Strange: True Colors. 

Το πρώτο παιχνίδι το είχα παίξει το 15 στο PS3 και μου άρεσε πολύ αν και ήταν το κλασικό "αμερικάνικο high school drama - έχω πρόβλημα με τους γονείς μου κτλ" και δν ήταν τόσο της ηλικίας μου, αλλά πέρασα ευχάριστα. Μετά ήρθε το "Before The Storm" που έβαλε παραπάνω lore στην πρώτη ιστορία ενώ με το Life Is Strange 2 έφαγα τόση ξενέρα που είπα "οκ, τέλος τα LiS για μένα". 

Το True Colors, όμως, το λάτρεψα από την αρχή - πολύ ωραίο story, υπέροχα γραφικά (που μου έλειπαν από αυτή τη σειρά), και όλα τα μηνύματα που περνούσε το παιχνίδι (αλτσχάιμερ, γονιός που δεν θέλει το παιδί του κτλ), ήταν πιο κοντά πλέον σε μένα σαν 30άρης από το teenage drama των προηγούμενων και η δύναμη της ηρωίδας ήταν πιο "down to earth" σε σύγκριση με τα "rewind" και τα παράλληλα σύμπαντα τών άλλων. κατ'όπιν εορτής έμαθα ότι η ίδια η Deck Nine είχε κάνει spoil από το τρέιλερ ποιος θα πέθαινε στο παιχνίδι, και παίζοντάς το χωρίς να ξέρω τίποτα, έμεινα ψιλό μακάκας - αν το είχα δει από πριν, θα είχα ξενερώσει τη ζωή μου.

Επίσης, λόγω της ιστορίας, έπρεπε να φτάσω στο τελευταίο κεφάλαιο για να συνειδητοποιήσω ότι όλο το παιχνίδι διαδραματίζεται ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΘΕΙΑ, σ'ένα τετράγωνο!! Δεν μπορείς να πας πουθενά αλλού και εκτός από το πάρκο, έχεις στη διάθεσή σου άλλα 2-3 μαγαζιά και τέλος! Και την ταράτσα. 

Και εδώ έρχεται το πρόβλημα της τιμής: οκ, εγώ το έπαιξα με το PS Plus Premium δωρεάν οπότε κλάιν, δεν γίνεται όμως να φτιάχνεις ένα τόσο μικρό παιχνίδι και από θέμα χώρου κι από θέμα ιστορίας (μου πήρε μαξ 9 ώρες παίρνοντας το χρόνο μου) και να ζητάς και 60€ (άσχετα που τώρα κάνει 15) και να ζητάς και επιπλέον 15€ για DLC ενός χαρακτήρα διάρκειας μιας ώρας το οποίο είναι πραγματικό snoozefest. Είναι DOA όπως και το νέο Life Is Strange που βγήκε πριν 2-3 μήνες.

Μακάρι να δούμε κι άλλα ωραία τέτοια παιχνίδια της σειράς στο μέλλον, αν και με τη "φόλα" που λένε ότι είναι το καινούργιο, μάλλον δύσκολο.

Επίσης, έπαιξα ένα 6ώρο το Lost Records: Bloom & Rage που το έφτιαξαν οι og του LiS αλλά ξαναγύρισαμε στα πολύ "κοριτσίστικα"/εφηβικά παιχνίδια και πλέον, δεν με συγκινούν. Ένα 6/10 του βάζω ειδικά λόγω του ότι έτρεχε στα 30fps και σε κάποιες περιπτώσεις, έβλεπες τα frames να κάνουν ακόμα μεγαλύτερη βουτιά. Απαράδεκτο για τέτοιου είδους παιχνίδια.

Επεξ/σία χθες στις 04:00 μμ από ParafronGR

[Doberjohnny]

3 ώρες πριν, ParafronGR είπε

Είχα να παίξω single player παιχνίδι από το καλοκαίρι που τελείωσα το Spiderman 2 (πλατίνα) και πάνω που έλεγα μήπως πάει για πούλημα το PS5, ήρθε το Life is Strange: True Colors. 

Το πρώτο παιχνίδι το είχα παίξει το 15 στο PS3 και μου άρεσε πολύ αν και ήταν το κλασικό "αμερικάνικο high school drama - έχω πρόβλημα με τους γονείς μου κτλ" και δν ήταν τόσο της ηλικίας μου, αλλά πέρασα ευχάριστα. Μετά ήρθε το "Before The Storm" που έβαλε παραπάνω lore στην πρώτη ιστορία ενώ με το Life Is Strange 2 έφαγα τόση ξενέρα που είπα "οκ, τέλος τα LiS για μένα". 

Το True Colors, όμως, το λάτρεψα από την αρχή - πολύ ωραίο story, υπέροχα γραφικά (που μου έλειπαν από αυτή τη σειρά), και όλα τα μηνύματα που περνούσε το παιχνίδι (αλτσχάιμερ, γονιός που δεν θέλει το παιδί του κτλ), ήταν πιο κοντά πλέον σε μένα σαν 30άρης από το teenage drama των προηγούμενων και η δύναμη της ηρωίδας ήταν πιο "down to earth" σε σύγκριση με τα "rewind" και τα παράλληλα σύμπαντα τών άλλων. κατ'όπιν εορτής έμαθα ότι η ίδια η Deck Nine είχε κάνει spoil από το τρέιλερ ποιος θα πέθαινε στο παιχνίδι, και παίζοντάς το χωρίς να ξέρω τίποτα, έμεινα ψιλό μακάκας - αν το είχα δει από πριν, θα είχα ξενερώσει τη ζωή μου.

Επίσης, λόγω της ιστορίας, έπρεπε να φτάσω στο τελευταίο κεφάλαιο για να συνειδητοποιήσω ότι όλο το παιχνίδι διαδραματίζεται ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΘΕΙΑ, σ'ένα τετράγωνο!! Δεν μπορείς να πας πουθενά αλλού και εκτός από το πάρκο, έχεις στη διάθεσή σου άλλα 2-3 μαγαζιά και τέλος! Και την ταράτσα. 

Και εδώ έρχεται το πρόβλημα της τιμής: οκ, εγώ το έπαιξα με το PS Plus Premium δωρεάν οπότε κλάιν, δεν γίνεται όμως να φτιάχνεις ένα τόσο μικρό παιχνίδι και από θέμα χώρου κι από θέμα ιστορίας (μου πήρε μαξ 9 ώρες παίρνοντας το χρόνο μου) και να ζητάς και 60€ (άσχετα που τώρα κάνει 15) και να ζητάς και επιπλέον 15€ για DLC ενός χαρακτήρα διάρκειας μιας ώρας το οποίο είναι πραγματικό snoozefest. Είναι DOA όπως και το νέο Life Is Strange που βγήκε πριν 2-3 μήνες.

Μακάρι να δούμε κι άλλα ωραία τέτοια παιχνίδια της σειράς στο μέλλον, αν και με τη "φόλα" που λένε ότι είναι το καινούργιο, μάλλον δύσκολο.

Επίσης, έπαιξα ένα 6ώρο το Lost Records: Bloom & Rage που το έφτιαξαν οι og του LiS αλλά ξαναγύρισαμε στα πολύ "κοριτσίστικα"/εφηβικά παιχνίδια και πλέον, δεν με συγκινούν. Ένα 6/10 του βάζω ειδικά λόγω του ότι έτρεχε στα 30fps και σε κάποιες περιπτώσεις, έβλεπες τα frames να κάνουν ακόμα μεγαλύτερη βουτιά. Απαράδεκτο για τέτοιου είδους παιχνίδια.

Συμφωνώ μαζί σου στα περισσότερα, γενικά λατρεύω τα LiS, το πρώτο το έπαιξα σε μία ηλικία κοντά στις Max/Chloe οπότε θυμάμαι να ταυτίζομαι με κάποια συναισθήματα και άβολες καταστάσεις οπότε πρακτικά μεγάλωσα μαζί με το game, το κουβαλάω μέσα μου σαν εμπειρία. Το Before the Storm όντως συμπληρώνει κάποια κομμάτια στην ιστορία με πολύ ωραίες ερμηνείες εννοείται (λατρεύω Rachel). Έχω και μία συλλογή από spin-off comics αλλά δε θα τα πρότεινα σε όποιον δεν του άρεσε το time travel/παράλληλα σύμπαντα setting. Το 2 ήταν όμορφο αλλά από story έτσι κι έτσι δεν τρελάθηκα. Σε όλο το game ήθελα να χτυπήσω τον Daniel, τον μικρό αδερφό. Το True Colors (και το DLC του) ήταν επίσης φανταστικό, ακραία συμπαθητικοί οι περισσότεροι χαρακτήρες, φοβερές ερμηνείες από σχεδόν όλους τους ηθοποιούς, πανέμορφο οπτικά, το καλύτερο soundtrack σε όλα τα installments της σειράς (κουβάλησε η Steph). Θα συμφωνήσω στο θέμα της τιμής, ισχύει ήταν λίγο τσιμπημένο. Περιμένω να βγει και το άλλο μισό του Lost Records τον Μάρτιο αν δεν κάνω λάθος για να το παίξω όλο μαζί.

[ParafronGR]

18 λεπτά πριν, Doberjohnny είπε

Συμφωνώ μαζί σου στα περισσότερα, γενικά λατρεύω τα LiS, το πρώτο το έπαιξα σε μία ηλικία κοντά στις Max/Chloe οπότε θυμάμαι να ταυτίζομαι με κάποια συναισθήματα και άβολες καταστάσεις οπότε πρακτικά μεγάλωσα μαζί με το game, το κουβαλάω μέσα μου σαν εμπειρία. Το Before the Storm όντως συμπληρώνει κάποια κομμάτια στην ιστορία με πολύ ωραίες ερμηνείες εννοείται (λατρεύω Rachel). Έχω και μία συλλογή από spin-off comics αλλά δε θα τα πρότεινα σε όποιον δεν του άρεσε το time travel/παράλληλα σύμπαντα setting. Το 2 ήταν όμορφο αλλά από story έτσι κι έτσι δεν τρελάθηκα. Σε όλο το game ήθελα να χτυπήσω τον Daniel, τον μικρό αδερφό. Το True Colors (και το DLC του) ήταν επίσης φανταστικό, ακραία συμπαθητικοί οι περισσότεροι χαρακτήρες, φοβερές ερμηνείες από σχεδόν όλους τους ηθοποιούς, πανέμορφο οπτικά, το καλύτερο soundtrack σε όλα τα installments της σειράς (κουβάλησε η Steph). Θα συμφωνήσω στο θέμα της τιμής, ισχύει ήταν λίγο τσιμπημένο. Περιμένω να βγει και το άλλο μισό του Lost Records τον Μάρτιο αν δεν κάνω λάθος για να το παίξω όλο μαζί.

το 2 το παράτησα κάπου μετά το δεύτερο επεισόδιο καθώς ήταν πολύ αργό και ψιλοβαρέθηκα το concept του παιχνιδιού - ήταν ενδιαφέρον όταν ξεκίνησε, αλλά κάπου μετά κάπου μ'έχασε. Προτιμώ να το δώ στο YT.

Το True Colors έγινε για μένα το 1ο πλέον LiS παιχνίδι και πιστεύω καθαρά λόγω ηλικίας, άνετα το ξαναέπαιζα και 3η φορά ενώ ίσως αγοράσω κάποια στιγμή στο μέλλον το remaster του πρώτου καθαρά και μόνο για τα τρόπαια. Για το DLC θα διαφωνήσω καθαρά λόγω τιμής. Ναι μεν είναι ωραίο που έβαλαν παραπάνω lore και πιστεύω ότι το έκαναν ξεκάθαρα λόγω της Steph (επειδή ήταν και στο BtS), αλλά σε καμμία περίπτωση ένα expansion 2 ωρών να αξίζει 15€ ειδικά όταν όλο το στόρι εξελλίσεται μέσα στο δισκοπωλείο! Και δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Πιο πολύ ενθουσιάστηκα με την τελευταία σκηνή που μπαίνει η Άλεξ παρά με το υπόλοιπο.

Το Lost Records βγαίνει ολόκληρο στα μισά του Απρίλη και αξίζει ένα παίξιμο, έχει ένα ενδιαφέρον, αλλά θα το παίξω μόνο για τα τρόπαια ΑΝ βγάλουν 60fps patch - τρέχει άθλια σε PS5. Απορώ πώς γίνεται να έχουμε τόσο καλές κονσόλες και σε τέτοιου είδους παιχνίδια που είναι τελείως κλειστά να έχουμε pop up και loading των γραφικών σε τόσο μεγάλο βαθμό. Σε μία σκηνή στο Lost Records μιλάς με μία φίλη σου σ'ένα καφέ και για τουλάχιστον 10'' το τζάκετ της ακόμα δεν είχε φορτώσει - είχε πρόσωπο PS5 με τζάκετ PS3. Και ζητάνε 40€ - pathetic. 

PS: Τελείωσα την πρώτη κασσέτα του LR - ήταν 6 ώρες το playthrough με ΠΟΛΥ χαλαρό ρυθμό, οπότε ίσως με το Tape 2 να έχουμε λίγο μεγαλύτερη ιστορία από τα Life Is Strange αν και έχει παρα πολύ αργό ρυθμό. 😕 

Επεξ/σία χθες στις 07:42 μμ από ParafronGR

[Doberjohnny]

7 λεπτά πριν, ParafronGR είπε

το 2 το παράτησα κάπου μετά το δεύτερο επεισόδιο καθώς ήταν πολύ αργό και ψιλοβαρέθηκα το concept του παιχνιδιού - ήταν ενδιαφέρον όταν ξεκίνησε, αλλά κάπου μετά κάπου μ'έχασε. Προτιμώ να το δώ στο YT.

Το True Colors έγινε για μένα το 1ο πλέον LiS παιχνίδι και πιστεύω καθαρά λόγω ηλικίας, άνετα το ξαναέπαιζα και 3η φορά ενώ ίσως αγοράσω κάποια στιγμή στο μέλλον το remaster του πρώτου καθαρά και μόνο για τα τρόπαια. Για το DLC θα διαφωνήσω καθαρά λόγω τιμής. Ναι μεν είναι ωραίο που έβαλαν παραπάνω lore και πιστεύω ότι το έκαναν ξεκάθαρα λόγω της Steph (επειδή ήταν και στο BtS), αλλά σε καμμία περίπτωση ένα expansion 2 ωρών να αξίζει 15€ ειδικά όταν όλο το στόρι εξελλίσεται μέσα στο δισκοπωλείο! Και δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Πιο πολύ ενθουσιάστηκα με την τελευταία σκηνή που μπαίνει η Άλεξ παρά με το υπόλοιπο.

Το Lost Records βγαίνει ολόκληρο στα μισά του Απρίλη και αξίζει ένα παίξιμο, έχει ένα ενδιαφέρον, αλλά θα το παίξω μόνο για τα τρόπαια ΑΝ βγάλουν 60fps patch - τρέχει άθλια σε PS5. Απορώ πώς γίνεται να έχουμε τόσο καλές κονσόλες και σε τέτοιου είδους παιχνίδια που είναι τελείως κλειστά να έχουμε pop up και loading των γραφικών σε τόσο μεγάλο βαθμό. Σε μία σκηνή στο Lost Records μιλάς με μία φίλη σου σ'ένα καφέ και για τουλάχιστον 10'' το τζάκετ της ακόμα δεν είχε φορτώσει - είχε πρόσωπο PS5 με τζάκετ PS3. Και ζητάνε 40€ - pathetic. 

PS: Τελείωσα την πρώτη κασσέτα του LR - ήταν 6 ώρες το playthrough με ΠΟΛΥ χαλαρό ρυθμό, οπότε ίσως με το Tape 2 να έχουμε λίγο μεγαλύτερη ιστορία από τα Life Is Strange αν και έχει παρα πολύ αργό ρυθμό. 😕 

Ευτυχώς μου το είπες, σκεφτόμουν να το παίξω PS5!