Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε (Console Games Version)

[Doberjohnny]

Στις 1/2/2025 στις 8:04 ΜΜ, rodosf1 είπε

Τερματισμός του Stray στο Switch με καθυστέρηση από την έκδοση του. 

Εξαιρετικό και πανέμορφο από την κίνηση της γάτας, από τους διαλόγους που είναι περιορισμένοι όπως είναι λογικό και κυρίως από.... 

cyberpunk κόσμο,

σενάριο ΚΑΙ

gameplay! 

Μαγευτικό, ποικίλο και έξυπνο το gameplay, σε κάνει να σκέφτεσαι χωρίς να σε πολυζοριζει, τόσο ώστε να απολαύσεις τον τριγύρω κόσμο και τα σώματα, τα αντικείμενα κλπ όσο θέλεις. 

Σενάριο όπως πάντα τέτοιο που σε κάνει να θέλεις να σφίξεις το χέρι των δημιουργών για την εμπειρία που σου χάρισαν. 

Θα το έπαιζα ξανά για τα collectibles ίσως, για να ξαναδώ την ομορφιά του. 

Έβαλα στην λίστα και άλλα αντίστοιχα να πιάσω και το θεωρώ από τις πολύ όμορφες εμπειρίες, όχι απλά ενα cat emulator, δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα το ότι έλεγχα μια γάτα πέρα από την αρχή που είναι χαριτωμένη.

Στο τέλος σε κάνει να σκέφτεσαι... ανθρώπινα. 

Εξαιρετικό και το Stray, θυμάμαι να το παίζω πολύ κοντά στην ημερομηνία κυκλοφορίας του και μου είχε αφήσει πολύ θετικές εντυπώσεις, και στο χειρισμό της γατούλας και στο τεχνικό κομμάτι, ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Με έκανες να θέλω να το ξαναεπισκεφτώ, φίλε μου, όπως λες ίσως για collectibles και πλατίνα!

[Tifa_LockHeart]

Καλησπέρα στην ομάδα. Επιστρέφω σε ένα θέμα που είχα ανοίξει πιο πριν, σχετικά με την εξέλιξη του Red Dead Redemption 1 . Εν τέλει το κατάφερα και έπεισα τον εαυτό μου, να το τελειώσει.

 

Θα ακολουθήσουν σποιλερς, μην συνέχισετε την ανάγνωση όσοι δεν το έχετε δοκιμάσει.

------SPOILERS--------

------   ----------   ----------

 

 

Πραγματικά, ήμουν σε σημείο να το σταματήσω, ιδίως όταν μετά το Μεξικό, επέστρεψα ξανά Βόρεια και μπήκα ξανά μανά να κυνηγάω τα γελαδια... Βαρέθηκα αυτήν την κατάληξη τρελά...

Δεν μπορούσα αυτό το γκάζι φρένο στο παιχνίδι, με είχε ανακατωσει πλέον. Εκεί που ξεκινήσουμε το ζουμί, να πάλι αποστολές και μάλιστα κυρίως, με γελαδες και άλογα,με αποτέλεσμα το pace του παιχνιδιού να είναι σαν ηλεκτροκαρδιογράφημα. 

Το σενάριο του , όσο ήταν ενεργό πάντως με δράση (γιατί είχε δράση να μην είμαι άδικος) ήταν να το πιεις στο ποτήρι και ιδίως με την κατάληξη του John Marston.

Αλλά μετά τι??? 

Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι λίγο πριν το τέλος, λίγο πριν πάμε στον επίλογο θα έχουμε πάλι γελαδια, αρκούδες και κυνήγι κορακιων που τρώνε το καλαμπόκι μας...

Μετά πάλι γκάζι και μια πανέμορφη μάχη στο τέλος με ότι ακολούθησε και ξαφνικά τέλος άνευ credits! 

Βρε πόση ώρα να ψάχνω αν κόλλησε. Τίποτα στον χάρτη... Και εκεί που ήμουν έτοιμος να πατήσω διαγραφή χωρίς να δω τέλος, εντελώς τυχαία μίλησα σε κάποιον και προχώρησε. Ούτε Dark Souls τόσο κρυμμένα μυστικά....

 

Τί να πω , πολύ χλιαρή εμπειρία και με το τέλος αυτού του παιχνιδιού έχω να τους δώσω ένα μεγάλο μπράβο για το πόσο βελτιώθηκαν στο RDR2....

 

 

 

 

 

[Ren_of_Heavens]

Τελείωσα πρόσφατα έστω και με καθυστέρηση το Plague Tale: Requiem στο Series X και ειλικρινά το παιχνίδι ήταν καταπληκτικό και συνάμα ψυχοφθόρο. Έχω βιώσει στο κοντινό παρελθόν παρόμοιο περιστατικό με αυτό που διαδραματίζεται ο τίτλος και με στιγμάτισε όσο ελάχιστα παιχνίδια. Όσοι ακόμα δεν το έχετε παίξει δοκιμάστε το στο Game Pass ή αγοράστε το όπως έκανα κι εγώ και δεν θα χάσετε. Προς το παρόν αδυνατώ να ασχολήθω με κάποιο άλλο παιχνίδι.

[Mr_Terror]

Το τελείωσα πρόσφατα και εγώ.Αρκετα καλό το μόνο που με κούρασε ήταν η διάρκεια του.Αρκετα μεγάλη διάρκεια που σε συνδυασμό ότι κάνεις τα ίδια και τα ίδια κουράζει λίγο.

[Doberjohnny]

Ήταν όντως λίγο μεγάλο σε διάρκεια, αλλά όσο κράτησε το απόλαυσα στο 100% όπως και το πρώτο, τo Innocence. Το Requiem είχε ενδιαφέρουσες προσθήκες αλλά ταυτόχρονα δεν ήταν και πολύ διαφορετικό από το πρώτο, οι βασικοί μηχανισμοί ήταν πάνω κάτω ίδιοι. Αλλά και τι να αλλάξεις όταν η συνταγή είναι τόσο καλή; Δυνατό studio η Asobo!

[gtsoui]

Τέλος και για το φοβερό Ender Magnolia στο ps5, η συνέχεια του επίσης πολύ καλου Ender Lilies το οποίο είχα τερματίσει πριν 3-4 χρόνια στο switch. Αν δεν κάνω λάθος, το νέο παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει σε early access από πέρσυ την άνοιξη σε Pc και φυσικά περίμενα πως και πως την επίσημη του κυκλοφορία σε κονσόλες.

Δεν θα κάνω συγκρίσεις με το πρώτο παιχνίδι, σε γενικές γραμμές πάντως και από όσα θυμάμαι, το Ender Magnolia δεν διαφέρει σε πολλά από τον προκάτοχό του.

Από άποψη τεχνικού τομέα, είναι πάρα πολύ καλό, με πολύ όμορφα γραφικά. Και το ηχητικό κομμάτι δεν πάει πίσω, καθώς έχει επίσης πολύ καλή μουσική.

Η διάρκεια του είναι επίσης ικανοποιητική, ειδικά για metroidvania, εμένα προσωπικά μου πήρε κάτι περισσότερο από 18 ώρες. Έχει αρκετά περιβάλλοντα να εξερευνήσεις και αν ψάχνεις και για όσο το δυνατόν περισσότερα μυστικά, τότε θα κρατήσει ακόμα περισσότερες ώρες. Δεν εξερεύνησα όλο το χάρτη, αλλά πιστεύω το μεγαλύτερο του μέρος.

Από άποψη δυσκολίας, δεν το λες εύκολο σε καμία περίπτωση, αλλά ούτε κάτι το πολύ δύσκολο. Θεωρώ ότι είναι δύσκολο όσο πρέπει. Απλά θέλει προσοχή, ειδικά όσο προχωράς στο παιχνίδι, καθώς πολλοί από τους εχθρούς είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, οι περισσότεροι εχθροί κάνουν αρκετό έως πολύ damage και ακόμα και αν έχεις πολύ ζωή, πολλά χτυπήματα σε αφήνουν στο μισό. Τα boss fights ( που έχει αρκετά το παιχνίδι) φυσικά, ανεβάζουν τη δυσκολία αρκετά και κάποια από αυτά μου πήραν πολλές προσπάθειες. Σε κάθε περίπτωση όμως, με λίγη προσοχή και επιλέγοντας και τα κατάλληλα skills, αντιμετωπίζονται. Μπορείς αν θες μάλιστα, να κατεβάσεις τη δυσκολία κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, στα σημεία που κανεις save.

Φυσικά, αυτό που μετράει πάνω απ' όλα είναι το gameplay και εδώ είναι που το Ender Magnolia λάμπει πραγματικά. 
Στην αρχή του παιχνιδιού, ξεκινάς μόνο με μια βασική επίθεση, αλλά όσο προχωράς αποκτάς πληθώρα skills που μπορείς να επιλέξεις. Εκτός της βασικής επίθεσης, μπορείς να έχεις αλλά 3 skills, που διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Από μακρινή επίθεση, μέχρι retaliation και summons που σε ακολουθούν και κάνουν ζημιά στους αντιπάλους. Όλα τα skills μπορούν να αναβαθμιστούν ώστε να κάνουν περισσότερη ζημιά, καθώς επίσης λαμβάνουν και διαφοροποιήσεις. Όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις craft μέσω αντικειμένων που βρίσκεις κατά την εξερεύνηση.

Έχει επίσης και σύστημα εξοπλισμού, με δυνατότητα να φοράς 2 δαχτυλίδια, την κυρίως πανοπλία σου και ένα relic, το οποίο επίσης μπορεί να αναβαθμιστεί από ένα σημείο και μετά.

Εκτός από όλα αυτά και καθώς προχωράς στο παιχνίδι, λαμβάνεις και αρκετες και αρκετές κινήσεις που βοηθάνε κυρίως στην εξερεύνηση. Το κλασικό double jump η η δυνατότητα να σπας εμπόδια είναι μερικά από αυτά. Γενικά λοιπόν, έχει πάρα πολύ ποικιλία το παιχνίδι και μπορείς να πειραματιστείς άνετα με τα skills και τις αναβαθμίσεις/ διαφοροποιήσεις τους.

Δεν εχω να πω περισσότερα. Το Ender Magnolia είναι ένα εκπληκτικό metroidvania, με πολύ καλή διάρκεια, πανέμορφο τεχνικό τομέα και εξαιρετικό χειρισμο και στην τιμή που διατίθεται ( μόλις 25 ευρώ) είναι must για οποιοδήποτε λάτρη του είδους.
 

[Charismo]

12 hours ago, gtsoui said:

Τέλος και για το φοβερό Ender Magnolia στο ps5, η συνέχεια του επίσης πολύ καλου Ender Lilies το οποίο είχα τερματίσει πριν 3-4 χρόνια στο switch. Αν δεν κάνω λάθος, το νέο παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει σε early access από πέρσυ την άνοιξη σε Pc και φυσικά περίμενα πως και πως την επίσημη του κυκλοφορία σε κονσόλες.

Δεν θα κάνω συγκρίσεις με το πρώτο παιχνίδι, σε γενικές γραμμές πάντως και από όσα θυμάμαι, το Ender Magnolia δεν διαφέρει σε πολλά από τον προκάτοχό του.

Από άποψη τεχνικού τομέα, είναι πάρα πολύ καλό, με πολύ όμορφα γραφικά. Και το ηχητικό κομμάτι δεν πάει πίσω, καθώς έχει επίσης πολύ καλή μουσική.

Η διάρκεια του είναι επίσης ικανοποιητική, ειδικά για metroidvania, εμένα προσωπικά μου πήρε κάτι περισσότερο από 18 ώρες. Έχει αρκετά περιβάλλοντα να εξερευνήσεις και αν ψάχνεις και για όσο το δυνατόν περισσότερα μυστικά, τότε θα κρατήσει ακόμα περισσότερες ώρες. Δεν εξερεύνησα όλο το χάρτη, αλλά πιστεύω το μεγαλύτερο του μέρος.

Από άποψη δυσκολίας, δεν το λες εύκολο σε καμία περίπτωση, αλλά ούτε κάτι το πολύ δύσκολο. Θεωρώ ότι είναι δύσκολο όσο πρέπει. Απλά θέλει προσοχή, ειδικά όσο προχωράς στο παιχνίδι, καθώς πολλοί από τους εχθρούς είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, οι περισσότεροι εχθροί κάνουν αρκετό έως πολύ damage και ακόμα και αν έχεις πολύ ζωή, πολλά χτυπήματα σε αφήνουν στο μισό. Τα boss fights ( που έχει αρκετά το παιχνίδι) φυσικά, ανεβάζουν τη δυσκολία αρκετά και κάποια από αυτά μου πήραν πολλές προσπάθειες. Σε κάθε περίπτωση όμως, με λίγη προσοχή και επιλέγοντας και τα κατάλληλα skills, αντιμετωπίζονται. Μπορείς αν θες μάλιστα, να κατεβάσεις τη δυσκολία κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, στα σημεία που κανεις save.

Φυσικά, αυτό που μετράει πάνω απ' όλα είναι το gameplay και εδώ είναι που το Ender Magnolia λάμπει πραγματικά. 
Στην αρχή του παιχνιδιού, ξεκινάς μόνο με μια βασική επίθεση, αλλά όσο προχωράς αποκτάς πληθώρα skills που μπορείς να επιλέξεις. Εκτός της βασικής επίθεσης, μπορείς να έχεις αλλά 3 skills, που διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Από μακρινή επίθεση, μέχρι retaliation και summons που σε ακολουθούν και κάνουν ζημιά στους αντιπάλους. Όλα τα skills μπορούν να αναβαθμιστούν ώστε να κάνουν περισσότερη ζημιά, καθώς επίσης λαμβάνουν και διαφοροποιήσεις. Όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις craft μέσω αντικειμένων που βρίσκεις κατά την εξερεύνηση.

Έχει επίσης και σύστημα εξοπλισμού, με δυνατότητα να φοράς 2 δαχτυλίδια, την κυρίως πανοπλία σου και ένα relic, το οποίο επίσης μπορεί να αναβαθμιστεί από ένα σημείο και μετά.

Εκτός από όλα αυτά και καθώς προχωράς στο παιχνίδι, λαμβάνεις και αρκετες και αρκετές κινήσεις που βοηθάνε κυρίως στην εξερεύνηση. Το κλασικό double jump η η δυνατότητα να σπας εμπόδια είναι μερικά από αυτά. Γενικά λοιπόν, έχει πάρα πολύ ποικιλία το παιχνίδι και μπορείς να πειραματιστείς άνετα με τα skills και τις αναβαθμίσεις/ διαφοροποιήσεις τους.

Δεν εχω να πω περισσότερα. Το Ender Magnolia είναι ένα εκπληκτικό metroidvania, με πολύ καλή διάρκεια, πανέμορφο τεχνικό τομέα και εξαιρετικό χειρισμο και στην τιμή που διατίθεται ( μόλις 25 ευρώ) είναι must για οποιοδήποτε λάτρη του είδους.
 

Ενώ είναι μεγάλος fan των metroidvania, το Ender Lilies το είχα παρατήσει στα μισά. 

Ένιωθα πως δεν είχε «βαρύτητα» το σύστημα μάχης, χτυπούσες τους αντιπάλους και δεν ένιωθες τα χτυπήματα. Έμοιαζε ρηχό.

Θα δώσω κάποια στιγμή μια ευκαιρία και στο Magnolia. 

[xaerialtwistx]

Αναφορά σε κείμενο

Blasphemous.

Απιστευτο Metroidvania που καθε φορα που νομιζα πως πλησιαζα στο τελος εβρισκα μια καινουργια σειρα απο collectables, αποτελεσμα ηταν να κλεισω μια 100αρα ωρες (με ολα τα DLC και achievement). Επισης μου αρεσαν πολυ τα boss τα οποια οντως σε κανουν να καταλαβαινεις πως γινεσαι καλυτερος οσες περισσοτερες φορες τα αντιμετωπιζεις. Πριν λίγο καιρο εγινε και unofficial port στο PS Vita, αν και δεν αξιζει παρα μονο για τον προγραμματιστη που το καταφερε.

[sleepychris]

13 hours ago, gtsoui said:

Τέλος και για το φοβερό Ender Magnolia στο ps5,

το βρηκες καπου σε physical copy (γιατι το ψαχνω καιρο) ή απο PSstore?

On 30/01/2025 at 15:58, Doberjohnny said:

Gris: https://store.steampowered.com/app/683320/GRIS/ 

Neva: https://store.steampowered.com/app/2420660/Neva/

 

περιμενω πως κ πως τις deluxe editions για το ps5 !

[gtsoui]

7 λεπτά πριν, sleepychris είπε

το βρηκες καπου σε physical copy (γιατι το ψαχνω καιρο) ή απο PSstore?

περιμενω πως κ πως τις deluxe editions για το ps5 !

Από το store το πήρα, δεν έχω και επιλογή βασικά καθώς έχω το digital ps5. Απο όσα έχω διαβάσει δεν φαίνεται να έχει βγει ακόμα σε φυσική μορφή αλλά πιστεύω θα γίνει κάποια στιγμή.

[Doberjohnny]

Steam: Chants of Sennaar

Τερμάτισα το Chants of Sennaar, ένα μικρό indie puzzle game όπου πρέπει να λύσουμε έξυπνους και ιδιαίτερους γρίφους και να ανέβουμε στον επιβλητικό πύργο 5 ορόφων στον οποίο βρισκόμαστε παγιδευμένοι. Για να καταφέρουμε όμως να λύσουμε αυτούς τους γρίφους πρέπει πρώτα να αποκωδικοποίησουμε τις λέξεις, και το συντακτικό κάθε μίας από τις γλώσσες που συναντάμε στο παιχνίδι και αντιστοιχούν στις διαφορετικές φυλές των κατοίκων του πύργου.

Ο παίκτης καλείται να μάθει να διαβάζει τη γλώσσα του σώματος, τον σκοπό/στόχο/intent του κάθε npc που συναντάει ώστε να συμπληρώσει κομμάτι κομμάτι το λεξικό της κάθε φυλής και να μπορέσει να προχωρήσει στο παιχνίδι. Στην πραγματικότητα το παιχνίδι αποδίδει μία μοντέρνα ερμηνεία στην ιστορία του πύργου της Βαβέλ και στην ανθρώπινη πολυγλωσσικότητα. Όμορφα γραφικά, φανταστική μουσική και πανέξυπνοι γρίφοι σε ένα indie πακετάκι περίπου 10 ωρών. Οι φανς των puzzle games (και ειδικά όσοι παίξατε και σας άρεσε το Tunic) αξίζει να του ρίξετε μία ματιά.

[gtsoui]

Τέλος και για το Space Marine 2 στο series x μετά από περίπου 16 ώρες.

Αδικαιολόγητη καθυστέρηση μπορώ να πω καθώς είμαι λάτρης του συγκεκριμένου κόσμου αλλά οκ. Βασικά, ήμουν ανάμεσα σε 2-3 παιχνίδια, αλλά είπα να ξεμπερδευω με τα του 2024.

Ξεκινώντας από τον τεχνικό τομέα δεν έχω να πω πολλά. Τα γραφικά του είναι εκπληκτικά με πανέμορφα περιβάλλοντα και μοντέλα. Έπαιξα σε performance mode και εκτός από κάποια cutscenes κυρίως στην αρχή του παιχνιδιού, έτρεχε άψογα. Λογικά, θα έπαιξε ρόλο και το ότι η τηλεόραση μου υποστηρίζει vrr. Σε εξίσου υψηλό επίπεδο κυμαίνεται και το ηχητικό κομμάτι.

Βεβαια, τα γραφικά είναι τόσο καλά διότι συνοδεύονται από αντίστοιχου επιπέδου αρτιστικο κομμάτι. Έχω δει πολλά παιχνίδια με καλά γραφικά, που δεν " φαίνονται" λόγω του αδιάφορου κόσμου τους. Φυσικά, μιλάμε για warhammer 40k, θα ήταν κατόρθωμα να έχει το Space Marine 2 πρόβλημα στον συγκεκριμένο τομέα.

Όποιος έχει παίξει το πρώτο παιχνίδι, δεν θα βρει μεγάλες διαφορές όσον αφορά την διάρθρωση του. Παίζεις μια αποστολή, επιστρέφεις στη βάση και μέσω cutscenes προχωράει η ιστορία του.

Όταν είσαι στη βάση σου δεν έχεις επιλογές, πέραν από το γεγονός ότι πριν από κάθε αποστολή μπορείς να διαλέγεις τα αρχικά σου όπλα για melee και δύο για ranged. Στα ranged όπλα έχει αρκετή ποικιλία, κάποια έχουν δυνατότητα zoom, φλογοβόλα, plasma που κανείς charged τη βολή σου κτλ.

Όταν τελειώσει το briefing κάθε αποστολής, μεταφέρεται στην κάθε πίστα του παιχνιδιού, μοτίβο που όπως είπα ακολουθεί όλο το παιχνίδι. Από την αρχή επίσης, έχεις και δύο συντρόφους οι οποίοι έχουν ουσιαστική συμβολή στις μάχες. Μου άρεσε πολύ το story κομμάτι που τους αφορά, καθώς βλέπεις σε κάθε cutscene την σχέση των μελών της ομάδας.

Εκτός από τις κύριες αποστολές, μπορείς να λάβεις μέρος και στα λεγόμενα operations, σαν δευτερεύουσες αποστολές με συνεργατικό χαρακτήρα ( εφόσον θες) όπου παίζεις άλλο χαρακτήρα και επιλέγεις το class σου. Στο πέρας αυτών, μαζεύεις experience και ανεβαίνουν lvl τα όπλα που έχεις χρησιμοποιήσει, αλλά δεν μεταφέρεται τίποτα από αυτά στο βασικό campaign. Είναι ένας τρόπος να παίξεις από όσα κατάλαβα co-op και να ασχοληθείς περισσότερες ώρες με το παιχνίδι.

Ως λάτρης των single player εμπειριών, το ζουμί του Soace Marine 2 είναι το βασικό campaign, στο οποίο αναλαμβάνεις για ακόμα μια φορά τον ρόλο του Titus. Μόνο που αυτή η φορά, ο βασικός σου εχθρός δεν είναι τα orks αλλά τα tyranids, ένα είδος εξελιγμένων " εντόμων", σαν τα zergs του starcraft. Μάλιστα, έψαξα να δω ποιο εμπνεύστηκε από που και διάβασα ότι τα tyranids είχαν πρωτοπαρουσιαστει στο warhammer το 1989.

Τα επίπεδα του παιχνιδιού είναι τελείως γραμμικά και τα μοναδικα μικρά μονοπάτια που παρεκκλίνουν της διαδρομής σου, οδηγούν είτε σε πυρομαχικά, stim packs ( λειτουργούν ως φίλτρα για ζωή) και κάποια data logs.

Τα περιβάλλοντα του είναι εκπληκτικά, από ζούγκλες και κτιριακά συγκροτήματα, μέχρι κατεστραμμένες πόλεις και ορυχεια. Έχει κατά πάσα πιθανότητα τα καλύτερα background που έχω δει ποτέ σε παιχνίδι. Πολλές φορές κάθησα να θαυμάσω τις ορδές των tyranids στον ορίζοντα να κατηφορίζουν τις βουνοπλαγιές, με τους στρατιώτες να αμύνονται.

Ως Space Marine, είσαι κυριολεκτικά ένα τανκ, με κύριο στοιχείο στις μάχες το melee όπου διαμελιζεις τους εχθρούς με το όπλο σου. Αλυσοπρίονο, σπαθί, μαχαίρι και σφυρί είναι οι επιλογές που έχεις γενικά. Σε κάθε πίστα, έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις εξοπλισμο σε αρκετά σημεία της. Στο παιχνίδι υπάρχουν και πυροβόλα όπλα τα οποία συνήθως όμως λειτουργούν ως υποβοηθητικά. Έχει επίσης το κλασικό dodge μηχανισμό αλλά και parry σύστημα.

Από άποψη δυσκολίας το βρήκα προς το ευκολο. Στην αρχή το ξεκίνησα στο veteran αλλά δεν άντεξα. Το παραμικρό λάθος στο συγκεκριμένο επιπεδο δυσκολίας σε φέρνει ένα σημείο πριν το θάνατο. Και στο normal όμως, ένα δύο λάθη στο dodge πχ, μπορεί να σε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση. Πάντως, είναι έτσι φτιαγμένο το παιχνίδι που σε ωθεί να ορμας στους εχθρούς, καθώς αυτός ειναι και ο τρόπος να αναπληρώνεις ζωή και armor, σφάζοντας τους αντιπάλους σου.
Περί αντιπάλων ο λόγος, δεν έχουν πολύ μεγάλη ποικιλία αλλά δε θα κάνω spoilers στο τι θα αντιμετωπίσεις στο παιχνίδι.

Αυτά λοιπόν για το Space Marine 2.
Το θεωρώ άξιο συνεχιστή του αρχικού παιχνιδιού, το οποίο και είχα στο xbox 360. Είναι ένα απλό παιχνίδι δράσης, χωρίς skill trees, αναβαθμίσεις και lvl ups, αλλά να πω την αλήθεια δεν τα χρειάζεται κιόλας. Δεν χρειάζεται κάθε παιχνίδι να έχει rpg στοιχεία. Όπως επίσης, ο τελείως γραμμικός κόσμος του, με μια περιοχή κάθε φορά, όπως και στο αρχικό παιχνίδι, είναι πάντα καλοδεχούμενος για μένα. Απ' ότι φαίνεται και από τον τερματισμό του, δείχνει να επίκειται και τρίτο παιχνίδι στη σειρά.

Παρ'ολα αυτά δεν μπορώ να μη μιλήσω και για ένα αρνητικό στοιχείο που βρήκα στο παιχνίδι.

Η δράση του και το καθαρο gameplay κομμάτι είναι επαναλαμβανόμενο. Το τι κινήσεις έχεις ως χαρακτήρας και το τι μπορείς να κάνεις γενικά, σου γίνονται γνωστά στα πρώτα 5 λεπτά του παιχνιδιού, με εξαίρεση την χρήση του jumppack που έρχεται λίγο αργότερα. Έχεις με το βασικό σου όπλο 2 combos ουσιαστικά, 3 χτυπήματα και aoe η 1-2 και επίθεση με τον ώμο η κλωτσια. Ναι μεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις αλλά 3 όπλα για μάχη σώμα με σώμα αλλά δεν αλλάζει επί της ουσίας κάτι περισσότερο, για το θεαθηναι υπάρχουν. Δείγμα όλων αυτών είναι ότι κατα την προετοιμασία των αποστολών, λαμβάνεις ενημερώσεις ότι έχουν γίνει διαθέσιμα νέα όπλα, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν έβρισκα καν το λόγο να ελέγχω τι ξεκλειδωθηκε.

Θα μπορούσε πιστεύω να είχε πολύ περισσότερη ποικιλία με δεδομένο ότι μιλάμε για γραμμική εμπειρία, πχ να λαμβάνεις τον ρόλο αλλού χαρακτήρα σε κάποιες αποστολές με τελείως διαφορετικό gameplay (όχι space marine) η να μπαίνεις σε οχήματα κτλ.

Ακόμα και έτσι όμως, αυτά τα λιγα που κάνεις στο παιχνίδι και ο τρόπος που εκτυλίσσεται η δράση του, είναι άκρως εθιστικά και συνολικά αποτέλεσε μια πολύ ωραία εμπειρία.