Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε

[Tobajara]

Τερμάτισα το main campaign του Tropico 4. Πραγματικά δεν είχα το κουράγιο να ασχοληθώ με έξτρα πίστες ή το Modern Times, αφ'ενός γιατί οι μηχανισμοί είχαν χάσει κάθε ενδιαφέρον και αφ'ετέρου πραγματικά ήθελα να παίξω κάτι άλλο. Γενικά η σειρά είναι "κάθε πέρσι και καλύτερα". Πολλή ομοιομορφία, λίγες αλλαγές και το χιούμορ δε μου κάνει κλικ. Αν θέλει κάποιος να αχοληθεί με τη σειρά προτείνω ανεπιφύλακτα το 3 και το προσωπικό αγαπημένο μου 2, αλλά πλέον η σειρά και είναι κουρασμένη και κουράζει. Τα σενάρια φάνηκαν πιο ενδιαφέροντα από το main campaign, ειδικά το χουντικό Sparta, αλλά μετά από 20 πίστες που έκανα το ίδιο πράγμα πραγματικά δεν άντεχα.

Περνάω περίοδο γεροντολαγνείας οπότε θα αγνοήσω όλα τα ενδιαφέροντα RPG των τελευταίων χρόνων που κάθονται στο backlog και θα βάλω...Neverwinter Nights 2. Παρά το μετριότατο σενάριο (σούπα να πω καλύτερα) ήταν η καλύτερη υλοποίηση της 3.5 έκδοσης DnD - μου έχει μείνει καημός να φτιάξω τούμπανο χαρακτήρα που να μην είναι fighter/ rogue - και κυρίως θέλω να παίξω πάλι το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Mask of the Betrayer. Ελπίζω να μη βαρεθώ στην πορεία.

[johnyskar]

Τερμάτισα χθες ένα από τα αγαπημένα μου franchise/ παιχνίδια, το Kingdom Hearts 3!

Γενικά δεν βγάζεις άκρη εύκολα με το story αυτού του παιχνιδιού καθώς είναι αρκετά πολύπλοκο, ειδικά αν δεν έχεις παίξει όλα τα ενδιάμεσα παιχνίδια που έχουν βρει σε διαφορετικές πλατφόρμες.

Εγώ έχω παίξει τα 3 main game και μου άρεσε πάρα πολύ όπως και τα προηγούμενα. Οι κόσμοι του είναι αρκετοί και αγαπημένοι όπως και οι σύμμαχοι σου και οι χαρακτήρες μεταμορφώνονται αναλόγως που είναι fun, πχ στο Monsters INC έχεις "τρομακτική" εμφάνιση.

Ποικιλία keyblades που γίνονται upgrade, σε αυτό χρειάζεται και λίγο φαρμάρισμα. Πέρα από τις τελικές και ελάχιστες άλλες μάχες δεν είναι δύσκολο στο standard mode και έχει αρκετή δράση και πολλά cutscene και κλείνει διάφορες τρύπες στο story(πριν ανοίξει άλλες).

Έχω την αίσθηση ότι τα mini games είναι λιγότερο ενσωματωμένα απ'ότι στα παλιά, όμως έχει διάφορα άλλα εντός του "gummiphone(smartphone)" για όσους τους αρέσουν.

Συνολικά ένα εξαιρετικό παιχνίδι για fans της Disney, των Final Fantasy και των RPG γενικά ενώ ονειρικό για όσους θέλουν combo όλων των παραπάνω. Απομένει να τελειώσω και το DLC Re Mind το οποίο διάβασα ότι προσφέρει και στο story νέα οπτική, το main game μου πήρε περίπου 32 ώρες.

[Maximus Decimus]

Αν δεν παινέψεις το αβαταρ σου θα πέσει να σε πλακώσει ή αλλιώς (ξανα)τερμάτισα για πολλοστή φορά το Silent Hill 4 The Room, όπου παραδόξως κατάφερα πρώτη φορά να βγάλω το Escape ending που ουσιαστικά είναι το καλύτερο πιθανό ή Good+. Φοβερή έκδοση απο GOG, δυστυχώς δεν βγάζουν και τα υπόλοιπα αλλά μπορεί κάποιος να τα βρει σε gamingdragons (το 2 τουλάχιστον είναι σίγουρα εκεί νομίζω στο 5ευρώ εννοείται download)

EDIT: 2+3+4 είναι στο gaming dragons σε καλύτερες τιμές απο GOG.

 

Μετά απο 18 χρόνια το The Room παραμένει το παιχνίδι-ταμπού του franchise σε ότι αφορά τα πρώτα 4 παιχνίδια που επιμελήθηκε η Team Silent πριν καρατομηθεί με συνοπτικές διαδικασίες απο τα Κοναμόσκυλα. Ένα παιχνίδι που στα πρώτα βήματα του ήτανε μια κατάσταση Love or Hate, στην πορεία άρχισε να παίρνει credits και σήμερα να θεωρείται Cult classic. Προσωπικά αποτελεί για μένα τον 2ο πιο αγαπημένο SH τίτλο μετά το ερεβώδες και Ντοστογιεφσκικό 2. Ο ψυχολογικός τρόμος που ασκεί το The Room χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά της έννοιας "Ασφάλεια", καθώς ο κεντρικός χαρακτήρας είναι όμηρος του ίδιου του του διαμερίσματος, ενός χώρου που είναι συνδεδεμένος στο μαζικό υποσυνείδητο με έναν χώρο ασφάλειας, ηρεμίας και ελευθερίας. Πρόκειται για μια ευφυέστατη σύλληψη, προσδεμένη σε ένα φοβερό story και έναν ακόμα πιο τρομακτικό main antagonist που είναι ταυτόχρονα και πρωταγωνιστής. Η επιλογή του Henry ως κεντρικού χαρακτήρα, του απόλυτου average Joe, ενός εντελώς νωχέλα τύπου χωρίς την παραμικρή ιδιαιτερότητα ή ιδιοτροπία μπορεί να ξένισε πολλούς που ψέξανε τότε την εκφραστική ανεπάρκεια και τους πεζούς διαλόγους του πρωταγωνιστή, όμως η επιλογή απο πλευράς δημιουργών δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάθε άλλο αποτελεί συνειδητή επιλογή να εκθέσει έναν καθημερινό next door guy σε ένα σπιράλ παράνοιας μεσά σε μια δαιδαλώδη διαδρομή που μοιάζει με περιδίνιση χωρίς ορατή έξοδο. Πηγαίνοντας προς το φινάλε και φτάνοντας ολοένα και πιο κοντά στην αλήθεια και κατ επέκταση στην 'πηγή του κακού', το παιχνίδι πραγματικά γίνεται overwhelming σε τέτοιο βαθμό που αισθάνεσαι πραγματικά στρεσαρισμένος απο τον οπτικοακουστικό βομβαρδισμό.

Ένα παιχνίδι - έπος, άλλο ένα γνήσιο τέκνο της  - κατ εμε - χρυσής 6ης γενιάς, της gamingwise μαγικής 7ετίας 2000-2007. Εκπληκτικό art direction, ο Yamaoka σε τριπ, ίσως ο πιο φρικιαστικός εχθρός σε όλο το franchise (twin victims), και ένα SH επι της ουσίας μοναδικό που ξεχωρίζει απο το υπόλοιπο franchise είτε κάποιος αναφέρεται θετικά είτε αρνητικά. Αιωνια σου η μνήμη Team Silent, και μιας και τερμάτισα και το Legacy of Kain : Defiance επίσης πρόσφατα, έχω να πω ότι αυτά τα 2 πρέπει να είναι τα 2 απο τα πιο αδικοχαμένα franchises στο gaming. Kojima μην παραδίδεις όπλα, ντου στα Κοναμόσκυλα, βάλε λυτούς και δεμένους να τους πάρει η Sony τo franchise να στο δώσει να κάνεις παπάδες.

 

 

Επεξ/σία 27 Αυγούστου 2022 από Maximus Decimus

[kaklikos]

Στις 27/8/2022 στις 11:17 ΠΜ, Maximus Decimus είπε

Αν δεν παινέψεις το αβαταρ σου θα πέσει να σε πλακώσει ή αλλιώς (ξανα)τερμάτισα για πολλοστή φορά το Silent Hill 4 The Room, όπου παραδόξως κατάφερα πρώτη φορά να βγάλω το Escape ending που ουσιαστικά είναι το καλύτερο πιθανό ή Good+. Φοβερή έκδοση απο GOG, δυστυχώς δεν βγάζουν και τα υπόλοιπα αλλά μπορεί κάποιος να τα βρει σε gamingdragons (το 2 τουλάχιστον είναι σίγουρα εκεί νομίζω στο 5ευρώ εννοείται download)

EDIT: 2+3+4 είναι στο gaming dragons σε καλύτερες τιμές απο GOG.

 

Μετά απο 18 χρόνια το The Room παραμένει το παιχνίδι-ταμπού του franchise σε ότι αφορά τα πρώτα 4 παιχνίδια που επιμελήθηκε η Team Silent πριν καρατομηθεί με συνοπτικές διαδικασίες απο τα Κοναμόσκυλα. Ένα παιχνίδι που στα πρώτα βήματα του ήτανε μια κατάσταση Love or Hate, στην πορεία άρχισε να παίρνει credits και σήμερα να θεωρείται Cult classic. Προσωπικά αποτελεί για μένα τον 2ο πιο αγαπημένο SH τίτλο μετά το ερεβώδες και Ντοστογιεφσκικό 2. Ο ψυχολογικός τρόμος που ασκεί το The Room χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά της έννοιας "Ασφάλεια", καθώς ο κεντρικός χαρακτήρας είναι όμηρος του ίδιου του του διαμερίσματος, ενός χώρου που είναι συνδεδεμένος στο μαζικό υποσυνείδητο με έναν χώρο ασφάλειας, ηρεμίας και ελευθερίας. Πρόκειται για μια ευφυέστατη σύλληψη, προσδεμένη σε ένα φοβερό story και έναν ακόμα πιο τρομακτικό main antagonist που είναι ταυτόχρονα και πρωταγωνιστής. Η επιλογή του Henry ως κεντρικού χαρακτήρα, του απόλυτου average Joe, ενός εντελώς νωχέλα τύπου χωρίς την παραμικρή ιδιαιτερότητα ή ιδιοτροπία μπορεί να ξένισε πολλούς που ψέξανε τότε την εκφραστική ανεπάρκεια και τους πεζούς διαλόγους του πρωταγωνιστή, όμως η επιλογή απο πλευράς δημιουργών δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάθε άλλο αποτελεί συνειδητή επιλογή να εκθέσει έναν καθημερινό next door guy σε ένα σπιράλ παράνοιας μεσά σε μια δαιδαλώδη διαδρομή που μοιάζει με περιδίνιση χωρίς ορατή έξοδο. Πηγαίνοντας προς το φινάλε και φτάνοντας ολοένα και πιο κοντά στην αλήθεια και κατ επέκταση στην 'πηγή του κακού', το παιχνίδι πραγματικά γίνεται overwhelming σε τέτοιο βαθμό που αισθάνεσαι πραγματικά στρεσαρισμένος απο τον οπτικοακουστικό βομβαρδισμό.

Ένα παιχνίδι - έπος, άλλο ένα γνήσιο τέκνο της  - κατ εμε - χρυσής 6ης γενιάς, της gamingwise μαγικής 7ετίας 2000-2007. Εκπληκτικό art direction, ο Yamaoka σε τριπ, ίσως ο πιο φρικιαστικός εχθρός σε όλο το franchise (twin victims), και ένα SH επι της ουσίας μοναδικό που ξεχωρίζει απο το υπόλοιπο franchise είτε κάποιος αναφέρεται θετικά είτε αρνητικά. Αιωνια σου η μνήμη Team Silent, και μιας και τερμάτισα και το Legacy of Kain : Defiance επίσης πρόσφατα, έχω να πω ότι αυτά τα 2 πρέπει να είναι τα 2 απο τα πιο αδικοχαμένα franchises στο gaming. Kojima μην παραδίδεις όπλα, ντου στα Κοναμόσκυλα, βάλε λυτούς και δεμένους να τους πάρει η Sony τo franchise να στο δώσει να κάνεις παπάδες.

 

 

Παίζω παιχνίδια από την εποχή RE του πρώτου. Ποτέ μου δεν έπαιξα τα SH και μπορώ να πω ότι μετά από τα γραφόμενα σου αισθάνομαι άσχημα. Με διαπέρασε ένα ρίγος του να κάτσω και να τα παίξω από την αρχή. Υπάρχει περίπτωση ν βρω να παίξω τα OG σε υπολογιστή;

[Maximus Decimus]

5 ώρες πριν, kaklikos είπε

Παίζω παιχνίδια από την εποχή RE του πρώτου. Ποτέ μου δεν έπαιξα τα SH και μπορώ να πω ότι μετά από τα γραφόμενα σου αισθάνομαι άσχημα. Με διαπέρασε ένα ρίγος του να κάτσω και να τα παίξω από την αρχή. Υπάρχει περίπτωση ν βρω να παίξω τα OG σε υπολογιστή;

Ποτέ δεν είναι αργά, αυτά τα παιχνίδια πραγματικά είναι άχρονα, δεν παλιώνουν ποτέ. Τώρα να καταλάβεις ξαναπαίζω το 2, που χάρις το mod που δημιουργήσαν οι fans έχει πάρει ανανεωμένο ενδιαφέρον. Μπορείς να βρεις τα 2+3+4 εδώ στο 5ευρω έκαστος, παίζουν απροβλημάτιστα όλα σε Windows 11 που τρέχω εγώ, καλά σε Windows 10 δεν το συζητάμε ακόμα πιο safe : https://www.gamingdragons.com/en/search-silent-hill.html

Για το 1ο επειδή δεν υπάρχει PC version τσέκαρε εδώ : https://www.youtube.com/watch?v=L1KA5zha1Ko

 

 

 

[petran79]

22 ώρες πριν, kaklikos είπε

Παίζω παιχνίδια από την εποχή RE του πρώτου. Ποτέ μου δεν έπαιξα τα SH και μπορώ να πω ότι μετά από τα γραφόμενα σου αισθάνομαι άσχημα. Με διαπέρασε ένα ρίγος του να κάτσω και να τα παίξω από την αρχή. Υπάρχει περίπτωση ν βρω να παίξω τα OG σε υπολογιστή;

και για τα Re έχουν βγει mods που αναβάθμιζουν και τα φόντα σε HD, και κάνουν την έκδοση για κονσόλες περιττες αρκεί να είναι από την ιαπωνική έκδοση sourcenext. Το ίδιο και με το πρώτο Dino Crisis 

[Arkin]

STAR WARS Jedi Fallen Order™[100%]

https://store.steampowered.com/app/1172380/STAR_WARS_Jedi_Fallen_Order

Η Respawn μετα το Titanfall μας φερνει ισως το καλυτερο Star Wars παιχνιδι απο την εποχη του πρωτου Kotor το οποιο μενει αρκετα πιστο στο lore το τιμαει αξιοπρεπεστατα και μας δινει μια πολυ δυνατη εμπειρια. Η ιστορια μας ξεκιναει απο τον πλανητη Bracca οπου εμεις ο Cal Kestis ζουμε πολλα χρονια εκει. Σε μια καταστροφη στη Bracca ο Cal για να σωσει τον φιλο του χρησιμοποιει τη δυναμη που κρυβει μεσα του και ετσι ανακαλυπτει οτι ειναι Jedi. Με αυτη την κινηση του η αυτοκρατορια τον καταλαβαινει και μιας και ειναι ο τελευταιος εν ζωη Jedi προσπαθει να τον εξοντωσει. Η Cere και ο Geez θα βρεθουν στο δρομο του Cal και θα τον βοηθησουν να δραπετευσει. Και οι 3 τους θα ξεκινησουν ενα τεραστιο και απεραντο ταξιδι στην προσπαθεια τους να επαναφερουν την Jedi Order για να μπορουν να πολεμησουν την αυτοκρατορια. Solid ιστορια μεσα απο τα logs μαθαινουμε παρα πολλα για τον κοσμο του Star Wars και σε βαζουν 100% στο κλιμα. Μου αρεσαν επισης παρα πολυ οι διαλογοι μεταξυ Cere/Geez/Cal μεσα στο Mantis το διαστημοπλοιο μας. 

Οι κοσμοι που θα βρεθουμε ειναι αρκετοι 7 κανονικοι με τoν Bracca συν το τελος στη βαση των κακων. Ολοι μοναδικοι κανεις δεν μοιαζει με τον αλλο και ολοι αρκετα τεραστιοι για εξερευνηση αν και καπως δυσκολοι στην περιηγηση σε σημεια ο χαρτης ηθελε λιγη παραπανω προσοχη και να ειναι πιο κατανοητος. Οπως και να εχει χαιρεσαι να τους εξερευνεις και να ανακαλυπτεις νεα logs cosmetics και να ανεβαζεις τη ζωη και το force σου. Στην παρεα μας σε ολη την εξερευνηση ο BD1 ενα ρομποτακι που θα μας κραταει συντροφια αλλα και θα μας βοηθαει συνεχως σχεδον στα παντα απο σκαναρισμα logs εχθρων μεχρι να μας δινει τα stims και πολλα ακομη.

Στα του gameplay το παιχνιδι προσπαθει να γινει ενα Sekiro ενα Dark Souls και κατα ενα μερος το καταφερνει. Αν και στην αρχη δεν νιωθουμε και πολυ Jedi μιας και ολα θα μας φαινονται δυσκολα[το επαιξα στην τριτη δυσκολια Jedi Master μεχρι το τελος]. Βεβαια ο καθε εχθρος ειναι μοναδικος και θελει τον δικο του τροπο για να πεθανει. Μολις αρχισουμε να περνουμε stims[extra life] ανεβαζουμε τη δυναμη μας και ξεκλειδωνουμε skills ολα θα γινουν πολυ πιο ευκολα εκτος απο κανα 2 bosses που θα μας ζορισουν προς το τελος. Συνολικα ωραιες μαχες πληθωρα εχθρων απο troppers μεχρι εντομα μεχρι δυνατους bounty hunters τεραστια 20 μετρα ρομποτ. Μιας και πηγα για 100% στα παντα στο παιχνιδι+achievements στις 32 ωρες συνολο το backtracking ηταν ενα θεματακι που θα ξενισει αρκετους. Πρεπει σε περιπτωσεις να διασχισουμε ολοκληρο το χαρτη ενος πλανητη που δεν ειναι μικρος ωστε να παρουμε αυτο το ενα log που μας λειπει για το 100%. Χωρις fast travel ηταν απο τα βασικα θεματακια του παιχνιδιου. 

Στα των γραφικων δεν εχω να πω πολλα. Αληθοφανες σε πολλα σημεια γενικα εξαιρετικος ο τεχνικος οπτικος τομεας. Βεβαια μιας και εχουμε unreal engine 5 δεν λειπουν τα stutters καθε τοσο. Εβαλα DXVK το ελυσα καπως το θεμα των stutters παλι ομως εχουμε fps drop σε συγκεκριμενα σημεια σε καθε χαρτη. Δεν ειναι deal breaker η unplayable απλα λιγο σπαστικο οταν τα συναντας γενικα ομως ειχα παντα 90 fps στα 3440x1440 με epic ρυθμισεις περα απο αυτα τα σημεια σε καθε χαρτη. Ultrawide εχουμε native εκτος τα cutscenes που το ελυσα με ενα αρχειακι σε μισο λεπτο. Συνολικα αξιοπρεπεστατο παιχνιδι που αν ηταν λιγο πιο polished στις μαχες και στο backtracking στους χαρτες θα του εδινα ανω του 9. Αναμενω πως και πως το sequel μιας και εχει ζουμι η ιστορια. 8.8/10

Παρακατω φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/GD3qpJQ

Επεξ/σία 1 Σεπτεμβρίου 2022 από Arkin

[Maximus Decimus]

Blasphemous

Αλλά καθόλου δεν βλαστήμησα, ούτε λεπτό μην σας πω. Ένα μικρό έπος. Με σωστά δάνεια εκεί που πρέπει αλλά και με δικιά του ταυτότητα συνολικά. Φοβερό art direction ένα εικαστικό διαμάντι σαν χαμένος πίνακας του Goya, απλό μεν εθιστικό δε gameplay, ανταποδοτικό στην εξερεύνηση και στην μελέτη, τίμιο επίπεδο δυσκολίας, ικανοποιητικότατη διάρκεια (κοντά στο 20ωρο για 100%) με μεγάλο replay value χάρις και στα penitences, metroidvania στα καλύτερα του και πάντα με μια ρετρό νοσταλγία να επανέρχεται...Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Άψογο, έκανα δύο playthrough ένα basic και ένα perfectionist, κύλησε νεράκι.

Flaws μοναδικά ίσως κάποια cheap deaths που προήλθαν απο την απουσία invincibilty frames σε κάτι γωνίες που δεν προλάβαινες να σηκωθείς και ξανάπεφτες, η απουσία άλλου όπλου πλην του σπαθιού, κενό που προσπαθούν να καλύψουν με τα weapon arts, που όμως δεν αρκεί και αυτά. 

Εκεί στην Ιθπανία στην Game Kitchen τελικά ξέρετε απο μαγείρεμα, ελπίζω να τους ανεβάσει το game να διαχειριστούν μεγαλύτερο project γιατί το χουν τα παλικάρια. 

8,5/10

[Speculoos]

Mages of Mystralia

Χαλαρό action adventure με καρτουνίστικα γραφικά που είχε δοθεί δωρεάν από το epic κάποια στιγμή στο παρελθόν.

Σε έναν τόπο που η μαγεία είναι παράνομη γιατί κάποτε ένας τρελός βασιλιάς ήταν και μάγος και ήθελε να μαξάρει το potential του για αυτό άρχισε να ασχολείται με ουράνια μαγεία που είναι απαγορευμένη και αποτρελάθηκε, ένα κοριτσάκι η Ζία ξαφνικά εκδηλώνεται ως μάγισα, καίει το σπιτάκι της, καίει ζωντανό και τον θείο της, αλλά όλα καλά, στο χωριό την αγαπάνε ακόμα, την παίρνει μετά ένας μάγος μέντορας υπό την προστασία του και την πάει στην κρυφή πόλη-καταφύγιο των μάγων, ευτυχώς βρίσκει ένα βιβλίο με τηλεπαθητικές ιδιότητες γιατί ο μέντορας είναι λίγο για τα μπάζα, ούτε δεξί κλικ δε θα μαθαίναμε να κάνουμε χωρίς το βιβλίο, και η Ζία ξεκινάει σε ένα ταξίδι μέσα σε δάση, πόλεις, κάστρα, βουνά, ερημους και ηφαίστεια για να βρει την ταυτότητά της, να ξεδιαλύνει το μυστήριο μιας έκλειψης που εμφανίστηκε στα καλά καθούμενα, να ψάξει κάτι κρυστάλλους, να γνωρίσει νεκρομάντες (μαθαίνουμε ότι το necromancy είναι παρεξηγημένο) και να πολεμήσει ορδές από στερεοτυπικά goblins, φαντάσματα και σαύρες μεχρι την τελική μάχη και ένα κάτι σαν plot twist. Γενικά, το σενάριο είναι υποτυπώδες και αφορμή για να υπάρξει το παιχνίδι. Και να μη διαβάσετε γραμμή από τους διαλόγους μια χαρά θα τα πάτε.

Το πρωτότυπο του παιχνιδιού βασίζεται στη διαμόρφωση των spells που έχεις στη διάθεση σου και επιδράς με το περιβάλλον. Έχοντας 4 βασικά pillars μπορείς να κολλάς διάφορα runes όπως και elements (παγο, φωτια, γη, αερα) για να φτιάξεις δεκάδες διαφορετικά spells. Aυτό είναι ίσως και το πιο διασκεδαστικό κομμάτι καθώς το interaction με NPCs είναι μηδαμινό και οι εχθροί λίγο πολύ επαναλαμβανόμενοι (ασπρα goblins με air resistance, κόκκινα με τι άλλο, fire resistance κτλ). Οι μάχες ακόμα και των bosses δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, δύσκολα θα πεθάνετε στο playthrough. Έχει κι ένα mini puzzle game που παίζουμε όταν θέλουμε να ανοίξουμε hidden places και το οποίο αν αδιαφορήσουμε θα το παίξουμε ούτως ή άλλως στην τελική μάχη.

Τα γραφικά είναι ευχάριστα αν και η σχεδίαση των χαρακτήρων θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερη ακόμα και για indie παραγωγή. Η μουσική μου φάνηκε βαρετή και οι "φωνές" των πρωταγωνιστών ακόμα περισσότερο. Σύντομη η διάρκειά του, μου πήρε περίπου 8 ώρες να το τελειώσω για το 92%. Όσοι είστε perfectionists μην πάτε στην τελική μάχη προτού συλλέξετε τα πάντα γιατί δεν έχει freeroaming μετά.

Αν θέλετε κάτι σύντομο και nobrainer είναι μια τίμια επιλογή αν και δε συμφωνώ με τις διθυραμβικές κριτικές των χρηστών.

6.8/10 και το έχω απορία πώς δικαιολογούνται τα 10GB που θέλει για εγκατάσταση.

[>-Nosakos<-]

Φέτος τερμάτισα 3 games: 

Pathfinder: Wrath of the Righteous

Τι να πρωτοπώ γι' αυτό το επικό game. Τέτοια isometric RPGs βγαίνουν σπάνια! ¨Έρχεται και γεμίζει το κενό που άφησε το BG2, Θα τολμήσω να πω ότι είναι καλύτερο απο το τωρινό BG3 και από άποψη διαλόγων και από άποψη ατμόσφαιρας. Το παιχνίδι είναι τεράστιο, με πάνω απο 100h+ ώρες για ένα play-through και προσφέρει απίστευτο replay-ability ανάλογα με τις επιλογές σου. Έχει τρομερή ιστορία και καθ' όλη την διάρκεια της αισθάνεσαι πραγματικά ότι είσαι mythic hero.

Το game όταν βγήκε είχε αρκετά bugs, αλλά εδώ και κάποιους μήνες έχει φτιάξει σε αξιοπρεπές βαθμό. Το character creation κομμάτι είναι αρκετά στριφνό και δύσκολο για νέα άτομα στο χώρο του pathfinder και δυστυχώς χωρίς guide δεν παίζονται οι ανώτερες δυσκολίες. Αφού ψαχτείς όμως λίγο, γίνεται πολύ ευχάριστο να συνδυάζεις κλάσεις και skills. Αν και υποστηρίζει RTWP και TB modes, το real time κομμάτι είναι τόσο χαοτικό που δεν καταλαβαίνεις τίποτα, οπότε θα πρότεινα TB με κλειστά τα μάτια. Επίσης αν και έχει πάρει πολλές βελτιώσεις, το strategy κομμάτι του είναι αρκετά απλοϊκό και το πιο αδύναμο σημείο του. Τέλος δεν είναι απαραίτητο να έχεις παίξει το προηγούμενο της σειράς.

Προσωπικά, παρά τις ατέλειες του, το βάζω στα top παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ μου!

 

Rome Expeditions

Άλλο ένα διαμαντάκι τύπου X-Com αλλά στην εποχή της Ρωμαίικής Αυτοκρατορίας. Ενδιαφέρον ιστορία, έξυπνους χαρακτήρες και πάνω απ' όλα ένα απίστευτα απολαυστικό game play. Καθ' όλη την διάρκεια το παιχνίδι βρίσκει τρόπους να σε βάζει σε νέες καταστάσεις όπου αναγκάζεσαι να ξανασκεφτείς την στρατηγική σου από την αρχή! Από πλευράς role-playing, δεν εμβαθύνει όπως άλλα αντίστοιχα games τύπου DOS, POE etc., αλλά επανορθώνει και με το παραπάνω στις τοποθεσίες και στα fight mechanics του! Επίσης το strategy part είναι ίσως το πιο αδύναμο στοιχείο και θα μπορούσε να έλειπε. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους RPG-άκηδες! 

 

Marvel's Spider-Man

Το παιχνίδι που αισθάνεσαι Spider-Man! Μια ανάλαφρη ιστορία με τον Spidey που όλοι γνωρίζουμε. Τα highlights για μένα ήταν το swinging μέσα στην πόλη που ήταν τρομερό και οι μάχες που θύμιζαν λίγο σε Batman Arkham Knight. Θα έλεγα ότι το stealth στοιχείο δεν το πέτυχαν όπως και τα side-quests, που ευτυχώς τα παράτησα και κατάφερα να ολοκληρώσω το game, αλλιώς θα είχα βαρεθεί την ζωή μου. Αν ακολουθήσεις την ιστορία σχεδόν αποκλειστικά θα το ευχαριστηθείς, ίσως χαλάει λίγο την ατμόσφαιρα η υπερβολική αθωότητα του Peter και η γενικά ανάλαφρη αίσθηση, αλλά το παιχνίδι παίζεται πολύ ευχάριστα. Το προτείνω άνετα σε fans του είδους! 

[Stefanos683]

black ops cold war ,εντυπωσιακα γραφικα, πολλες σκηνες δρασης. πρωτοτυπη πλοκη.

στο multiplayer εχει πολυ πλακα, σε σκοτωνουν κ δεν καταλαβαινεις απο που σου ηρθε.

θελει εξασκηση,σε τρωνε με τη μια.

επιασα κ εγω ενα αυτοματο κ βαραγα τα παντα κ εφαγα κ μερικους δικους μας,χαχα

[HALF EVIL]

52 λεπτά πριν, Stefanos683 είπε

black ops cold war ,εντυπωσιακα γραφικα, πολλες σκηνες δρασης. πρωτοτυπη πλοκη.

στο multiplayer εχει πολυ πλακα, σε σκοτωνουν κ δεν καταλαβαινεις απο που σου ηρθε.

θελει εξασκηση,σε τρωνε με τη μια.

επιασα κ εγω ενα αυτοματο κ βαραγα τα παντα κ εφαγα κ μερικους δικους μας,χαχα

Για cod δεν ήταν καθόλου κακό. 

Ωραία ατμόσφαιρα 80ς , γραφικά πολύ καλά, το γνωστό gameplay και μια ανατροπή στο τέλος που έδενε με το σενάριο. 

Το multi φυσικά ούτε που το αγγίζουμε

 

[Stefanos683]

1 ώρα πριν, HALF EVIL είπε

Για cod δεν ήταν καθόλου κακό. 

Ωραία ατμόσφαιρα 80ς , γραφικά πολύ καλά, το γνωστό gameplay και μια ανατροπή στο τέλος που έδενε με το σενάριο. 

Το multi φυσικά ούτε που το αγγίζουμε

 

τα μουλτι προσφερουν χαβαλε, ειδικα πολλοι πιτσιρικαδες βολευονται με κατι τετοια, ειναι σαν εκτονωση.

με τα μουλτι αυξανουν την δραση, κ το παιξιμο, κ τωρα καταλαβα γιατι τα πουλανε ως κ 60ευρω.

μπορεις να γραψεις πολλες ωρες, πολυ περισσοτερες απο τις 5,10,30 που μπορει να διαρκει το σεναριο

[e-tic]

Endless Sky

Ένα 2D top-down rpg space trading παιχνίδι στηριγμένο στο ιστορικό Escape Velocity (1996). Ξεκινάς με ένα μικρό διαστημοπλοιάκι και εκτελείς αποστολές για να μαζέψεις χρήματα και να αγοράσεις νέα διαστημόπλοια, όπλα, αναβαθμίσεις. Εξερευνάς τα πλανητικά συστήματα και επιλέγεις με ποιούς θα συμμαχήσεις και ποιούς θα πολεμήσεις. Μπορείς να το παίξεις φιλήσυχος έμπορος, σερίφης του διαστήματος ή άγριος πειρατής.
Το παιχνίδι έχει μια συνέχεια, μερικές αποστολές που αποτελούν κοινή και εξελισσόμενη ιστορία, αλλά απο ένα σημείο και μετά σε αφήνει ελεύθερο να κάνεις ότι θέλεις, χωρίς να βγάζει τίτλους τέλους.  Δύσκολο στην αρχή που πρέπει να επιζήσεις με ένα μικρό σκαφάκι, αλλά όταν φτάσεις σε σημείο να έχεις μια αρμάδα με καμιά 30ριά μεγάλα διαστημόπλοια τότε δεν έχεις να φοβηθείς και πολλά.
Έφαγα αρκετά αυγουστιάτικα μεσημέρια με αυτό και έμεινα ευχαριστημένος. Το παιχνίδι, αν και υπάρχει και στο steam προς πώληση, ανήκει στην κατηγορία του λογισμικού ΕΛΛΑΚ και μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ.

 

Escape Goat 2

Retro-λαγνείας συνέχεια... Με είχε πιάσει μια μανία να ξαναπαίξω το solomons key (1986) αλλά δεν ασχολήθηκα να ρυθμίσω κατάλληλα το dosbox για να παίζει σωστά (έτρεχε σε δαιμονισμένη ταχύτητα). Τελικά βρήκα αυτό το διαμαντάκι το οποίο είναι στο ίδιο στυλ αλλά με σύγχρονα γραφικά και αρκετή δόση χιούμορ.
Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο μιας κατσίκας που βρίσκεται σε ένα πύργο με πολλά δωμάτια απο τα οποία θα πρέπει να δραπετεύσει λύνοντας τους γρίφους τους. Σε κάποιες πίστες είναι μόνη της ενώ σε άλλες έχει την βοήθεια απο ένα ποντίκι που αποκτάει κάποιες ειδικές δυνάμεις, ανάλογα με την περίσταση. Κάθε πίστα είναι μια οθόνη και συνολικά υπάρχουν καμιά 100ριά πίστες. Υπάρχουν και κάποιες κρυφές πίστες τις οποίες εγώ δεν θα έβρισκα με τίποτα χωρίς walkthrough, αλλά ακόμα και με αυτό δυσκολεύτικα αρκετά να τις ξεκλειδώσω.

 

Tomato Jones

Πρόκειται για ένα 3D roll-the-ball platformer το οποίο είναι επενδυμένο με ένα indiana jones theme. Αντί για μπάλα χειρίζεσαι μια τομάτα που πρέπει να ξεπεράσει τα εμπόδια του τύμβου στον οποίο βρίσκεται και να μαζέψει όλα τα νομίσματα για να φτάσει στο τέλος. Έχει 20 πίστες οι οποίες δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολες, αν και σε αρκετές περιπτώσεις πέθαινα, κυρίως λόγω βιασύνης ή/και λάθος μικροχειρισμού.
Μου άρεσε η δουλειά που έχει γίνει στα γραφικά ενώ ήταν ευχάριστη έκπληξη να μάθω οτι έχει φτιαχτεί με blender και python αντί για κάποια απο τις δημοφιλείς μηχανές που υπάρχουν (Unity, Unreal). Ευχάριστο, μικρό παιχνιδάκι που έχει άλλες δύο συνέχειες τις οποίες θα πιάσω κάποια στιγμή.

[stevenfins]

Έπαιξα το Valiant Hearts: The Great War της Ubisoft. Πόσο κρίμα που αυτή η εταιρεία έφυγε τόσο μακριά από τέτοιες εμπειρίες. Για όποιον δεν γνωρίζει, το παιχνίδι είναι μια 2D περιπέτεια που λαμβάνει χώρα στο δυτικό μέτωπο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Χειρίζεσαι τέσσερις χαρακτήρες, συν έναν σκύλο που σε συνοδεύει σχεδόν παντού και λύνεις κάποιους αρκετά απλούς γρίφους, σε διάφορα σκηνικά, όπως είναι τα χαρακώματα και οι βομβαρδισμενες πόλεις.

Το παιχνίδι αντιμετωπίζει με απόλυτο σεβασμό τη φρίκη του πολέμου. (Έτυχε τις προάλλες να δω μερικά βίντεο από το νέο online FPS, το Isonzo, το οποίο ενώ γενικά δεν έχω θέμα με τέτοια παιχνίδια, μου φάνηκε τρομερά κακόγουστο, ειδικά βλέποντας πράγματα σαν το αέριο μουστάρδας, να αντιμετωπίζονται σαν απλός gaming μηχανισμός.) Ειδικά οι πληροφορίες που σου λέει το παιχνίδι σχετικά με τα γεγονότα, καθώς και διάφορα γράμματα και αντικείμενα των στρατιωτών που συλλέγεις, ήταν πραγματική γροθιά στο στομάχι.

Το παιχνίδι λόγω του χαρακτηριστικού εικαστικού του παραμένει πανέμορφο μέχρι και σήμερα, ενώ και η μουσική του είναι κορυφαία. Προτείνεται σε όποιον δεν το έχει παίξει ακόμα με κλειστά μάτια.

Υ.Γ. Παίζοντας αυτό και το Rayman πριν λίγα χρόνια, βλέπω ότι στο Μονπελιέ έχουν μια αγάπη με τα μουσικά λεβελς. Τα βρήκα πετυχημένα και εδώ.