Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε

[Despotas]

Unpacking και Artful Escape:

Συμφωνώ απόλυτα με ότι έγραψε ο φίλος @naruto14 εδώ:

Θα περάσετε ευχάριστα και χαλαρά 8-9 ώρες συνολικά με τους 2 τίτλους. Από τους τίτλους που αξίζουν στο Gamepass.

Trek to Yomi

Πολύ όμορφο και ξεχωριστό αισθητικά, μουσική-voice επίσης δυνατά. Διάρκεια 6-7 ώρες.

Η ουσία όμως, το gameplay, όμως έχει τα θέματά του. Η μάχη γίνεται επαναλαμβόμενη ενώ παράλληλα δε βοηθά ο χειρισμός. Η απόκριση είναι κάπως αργή (τουλάχιστον με gamepad που έπαιξα) και από ένα σημείο καταλήγεις να χρησιμοποιείς το ίδιο combo. Ούτε το dodge δούλευε πάντα ενώ όταν είχες να αντιμετωπίσεις εχθρούς και από τις 2 πλευρές χανόταν η μπάλα.

Το animation είναι επίσης κάπως περίεργο και οι εχθροί επαναλαμβανόμενοι εκτός από τα bosses.

Το παιχνίδι είναι γραμμικό. Υπάρχουν σημεία που μπορείς να διαλέξεις μονοπάτι για να πάρεις collectibles και upgrades αλλά αν τα περάσεις δε μπορείς να επιστρέψεις. Ευτυχώς τα save points είναι άφθονα και δεν κουράζει στο Bushido επίπεδο δυσκολίας που το τερμάτισα.

Για την ατμόσφαιρα και λόγω Gamepass το προτείνω για ένα πέρασμα, για αγορά προσωπικά δεν θα το άγγιζα.

Borderlands 3

Τερματίστηκε η απλή έκδοση γύρω στις 50 ώρες σε τριπλό co-op και αφήνοντας λίγα side quest. Έχω τελειώσει τα 1 και 2.

Περάσαμε ευχάριστα αν και σίγουρα το gameplay είναι γνώριμο και κοντά με τα προηγούμενα και η ποιότητα γραφής-χιούμορ σαφώς έχει μειωθεί σε σχέση με το 2.

Ωραία η ποικιλία στα περιβάλλοντα και η δυνατότητα να επισκεφτείς άλλους πλανήτες καθώς και το slide mechanic επιτέλους. Παραμένει κακή η διαχείριση του inventory και επίσης μου φάνηκαν αρκετά μεγάλοι οι χάρτες για μετακίνηση με τα πόδια (υπάρχουν ευτυχώς πολλά respawn points με οχήματα).

Επίσης παραμένει μικρό το challenge. Από ένα σημείο και έπειτα θερίζεις απλά χωρίς σταματημό, ούτε καν χρειάζεται να κρύβεσαι ή κάποια ιδιαίτερη στρατηγική. Δεν το έπαιξα True Vault Hunter Mode που ίσως να ήταν καλύτερα αλλά γενικά δεν παίζω New game plus, ο χρόνος είναι περιορισμένος για 2ο playthrough.

Με παρέα σαφώς προτείνεται. Έχοντας παίξει πιο πριν Outriders, θεωρώ το BL3 υποδεέστερο και ελπίζω να αλλάξουν κάπως τη συνταγή (ίσως με το Tiny Tina's Wonderlands?) μετά από 4 ουσιαστικά παιχνίδια (μαζί το pre-sequel που δεν έχω παίξει). Σημαντικό επίσης πως έχει crossplay με Xbox και σύντομα με PS:

https://www.engadget.com/borderlands-3-crossplay-playstation-210734766.html

Επεξ/σία 30 Μαΐου 2022 από Despotas

[SomeFun]

Δεν ξέρω αν πιάνει, αλλά το leak του πρώιμου build του Duke Nukem Forever από το 2001 (πάνω στο οποίο βασίστηκε το εξαιρετικό τρέιλερ) ήταν άκρως ενδιαφέρον. Προφανώς δεν είναι ολοκληρωμένο παιχνίδι και θέλει λίγο κόπο μέχρι να σεταριστεί για να τρέξει, αλλά όσο έκατσα να ασχοληθώ έμεινα αρκετά ικανοποιημένος με αυτά που είδα - σε πολλά σημεία η ατμόσφαιρα και το gameplay θυμίζει κάτι από Doom 3 με δόσεις από Half Life. Είναι μεγάλο κρίμα που δεν το συνέχισαν και καταλήξαμε με τη μετριότητα (για να μην πω κάτι άλλο) της Gearbox. Όσοι ενδιαφέρονται να δουν πώς θα μπορούσε ο Duke Nukem να έχει επιστρέψει, αλλά δεν τα κατάφερε και κατέληξε ως μια κακόγουστη απομίμηση του εαυτού του, θα βρουν τα σχετικά αρχεία στο Archive.org

[DiaperCh@nger101]

CALL OF DUTY:

VANGUARD -/- BLACK OPS COLD WAR -/- MODERN WARFARE

 Αγορά από battlenet με έκπτωση 40%, 50% και 50% αντίστοιχα, στα 95 ευρώ σύνολο. Τερματισμός στο μέγιστο επίπεδο δυσκολίας, veteran για το vanguard και realism για τα cold war και mw, συνολική διάρκεια περίπου 35 ώρες με το vanguard να αφήνει την αίσθηση ότι είναι λίγο πιο μικρό από τα άλλα δύο. Θα ήθελα να είχαν μεγαλύτερη διάρκεια, όμως μου κράτησαν το ενδιαφέρον, μου άρεσαν όλες οι αποστολές και παρόλο που έπαιξα σερί, όμοιες μου φάνηκαν μία sneak mission του vanguard με μία του mw. Θα σταθώ στα κορυφαία production values, τέλεια cutscenes, ωραία στημένη η πλοκή, χωρίς σεναριακά κενά, καθόλου glitches, τα controls (μόνο δύο keys έκανα remap), τέλεια textures, ωραίο animation, η αφήγηση πολύ immersive ειδικά στο cold war, γενικά και οι 3 campaign είναι AAA και φαίνεται και το εισπράτει και ο παίκτης. Άρτια τεχνικά και τα 3 παιχνίδια (αναφέρομαι στο sp) δεν είχα κανένα ctd ή bug, όλα πήγαν ρολόι, καθόλου stuttering, αν ήθελα να είμαι πολύ αυστηρός, παρατήρησα κάποια frame drops σε μερικές cutscenes του mw. Προσωπικά δεν μετάνιωσα τα 95 ευρώ για 30κάτι ώρες αναγνωρίζω όμως ότι είναι αρκετά ακριβά αν δεν σκοπεύει να ασχοληθεί κανείς και με το multiplayer.

Επεξ/σία 10 Ιουνίου 2022 από DiaperCh@nger101

[yaya14]

Στις 23/5/2022 στις 12:17 ΜΜ, NickTG είπε

Εννοείται δεν αξίζει. Και τα 57 λεπτά πολλά είναι. 

Επίσης δεν βολεύει ούτε με joystick. Να το αναφέρουμε και αυτό. 

Στις 22/5/2022 στις 4:56 ΜΜ, manolis940 είπε

 

Γiα τα 0,57€ που το αγόρα σίγουρα αξίζει τα λεφτά του, ωστόσο μάλλον ήταν κάποιο λάθος και στάθηκα τυχαιρός μιας και τον τελευταίο καιρό το βλέπω να παίζει γύρω στα 10€ και δεν ξέρω αν αξίζει να δώσεις πάνω από 5€ για το συγκεκριμένο παιχνίδι

 

Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω, το θεωρώ ένα πολύ καλό παιχνίδι και μέσα στα καλύτερα εκείνης της χρονιάς(2019), πιστεύω το 10αρικο είναι μια πολύ τίμια τιμή για το συγκεκριμένο τίτλο.

Assassins Creed: Odyssey (2018)

 

Το Assassin’s Creed: Odyssey είναι ένα open world-action/adventure-rpg παιχνίδι, και ένας ακόμη τίτλος στη τεράστια συλλογή των Assassins Creed.

Το συγκεκριμένο franchise αποτελούσε ένα από τα αγαπημένα μου καθώς μεγάλωνα (το Brotherhood είναι ακόμα ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια), άλλα κάπου στο black flag σταμάτησα να ασχολούμαι χωρίς αυτό να οφείλεται σε κάτι, απλά έτυχε. Ο λόγος που επέστρεψα στη σειρά παιχνιδιών assassins ήταν η επίσκεψη τους στην αρχαία Ελλάδα κάτι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και θεώρησα ευκαιρία να επιστρέψω.

Το παιχνίδι ιστορικά παίρνει μέρος τη περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου και τη διαμάχη μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης και μέσω του βασικού quest παίρνεις μέρος και συ στην όλη διαμάχη. Γίνεται όμορφος συνδυασμός ιστορίας και μυθολογίας. Έχεις την επιλογή νομίζω για πρώτη φορά, να διαλέξεις ανάμεσα σε 2 χαρακτήρες τη Κασσάνδρα και τον Αλέξιο. Ο χαρακτήρας μας περνώντας σε μικρή ηλικία στη Σπάρτη μια τραγική σειρά γεγονότων, καταλήγει στη Κεφαλλονιά από όπου ξεκινά το παιχνίδι, έχοντας ως σκοπό να ξανά ενώσει την οικογένεια του.

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας θα έρθουμε αντιμέτωποι με τους γνωστούς templars οι οποίοι βρίσκονται στο πρώτο στάδιο της δημιουργίας τους. Επίσης, στο παιχνίδι γίνονται πολλές σημαντικές αναφορές σε πρόσωπα και θεσμούς, όπως για παράδειγμα οι Ολυμπιακοί αγώνες, ο Περικλής και υπάρχουν αρκετά αρχαία μνημεία.

Πέρα από τη βασική αποστολή υπάρχουν πολλά δευτερεύοντα, τα οποία κάποια ήτα διαφορετικά αλλά αρκετά από αυτά τα ένιωσα παρόμοια και επαναλαμβανόμενα κάτι που με κούρασε αρκετά.

Το combat ενώ ήταν ευχάριστο με την ώρα γινόταν επαναλαμβανόμενο και ένιωσα πως δε δόθηκε μεγάλη προσοχή στο assassin’s στυλ αλλά πιο πολύ στο καθαρό “ξύλο”.

Τα γραφικά ήταν εντυπωσιακά και βρήκα τον εαυτό μου πολλές φορές να χαζεύει και να εντυπωσιάζεται με το τι έχουν φτιάξει. Ένα μεγάλο θετικό ήταν οι διαφορετικές πινελιές σε κάθε πόλη και περιοχή της Ελλάδας αλλά και της άγριας φύσης.

Η μουσική ήταν ότι πρέπει και το voice acting πολύ πετυχημένο κατά τη γνώμη μου. Κάτι που μου φάνηκε περίεργο ήταν ότι δεν υπήρχε η επιλογή των Ελληνικών υποτίτλων μιας και πρόκειται για ένα παιχνίδι πάνω στην Αρχαία Ελλάδα. Το παιχνίδι μου πήρε 56 ώρες για να το τερματίσω.

Τέλος, το παιχνίδι το ευχαριστήθηκα αρκετά, με τα + και τα - , δεν ένιωσα όμως ότι πρόκειται για ένα τίτλο assassins creed αλλά σαν ένα πολύ καλοφτιαγμένο παιχνίδι ονόματι Odyssey που απλά μπήκε μπροστά από το όνομα του το “Assassins creed”, να ξεκαθαρίσω πως το παιχνίδι το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Στιγμιότυπα

[Despotas]

FAR: Changing Tides

Η συνέχεια του FAR: Lone Sails, που αυτή τη φορά διαδραματίζεται κυρίως στη θάλασσα.

Ένα ατμοσφαιρικό και χαλαρό ταξίδι 5-6 ωρών σε έναν όμορφο κόσμο χωρίς combat.

Κρατάει όσο πρέπει και το τέλος είναι έκπληξη. Είναι στο Gamepass, το προτείνω για ένα χαλαρό πέρασμα.

Crash Bandicoot 4

Είμαι φίλος των platform αλλά δεν έχω παίξει τα προηγούμενα. Είπα να αρχίσω με το σύγχρονο της σειράς.

Το παιχνίδι είναι εξαιρετικό οπτικά και ηχητικά. Οι πίστες επίσης έχουν μεγάλη ποικιλία και πολλά μυστικά. Γενικά έχει πολύ περιεχόμενο.

Όμως, η δυσκολία του είναι μεγάλη και φτάνει να γίνεται σαδιστικό στο τέλος. Το έφτασα προτελευταία πίστα και δεν κατάφερα να την ολοκληρώσω. Είδα το τέλος από YouTube, δεν άντεξα άλλο, νομίζω πέθανα πάνω από 200 φορές μόνο εκεί.

Δε συζητώ για τα challenges (να πάρεις πχ όλα τα gem κάθε πίστας), Flashback Tapes κλπ, θεωρώ πως είναι μόνο για τρελούς.

Οπλιστείτε με πολλή υπομονή, θα τη χρειαστείτε. Γύρω στις 15 ώρες αφιέρωσα.

Επεξ/σία 19 Ιουνίου 2022 από Despotas

[DiaperCh@nger101]

AGE OF EMPIRES IV

 Τα AOE και AOE II σημάδεψαν τη νιότη μου, με αυτά ανακάλυψα τη χαρά του multiplayer και συγκεκριμένα του pvp, θυμάμαι ατελείωτες ώρες σε 4vs4 ματσάρες στη ''ζώνη'' (zone.com) σε διάφορα φιλόξενα ή αφιλόξενα netcafe των νοτίων ή του κέντρου. Μετά το aoe III που πέρασε και δεν ακούμπησε, χάρηκα με την κυκλοφορία του IV παρόλο που έχω απομακρυνθεί από το genre. Το έπαιξα μέσω gamepass με διάρκεια κάτι λιγότερο από 40 ώρες και για τα 4 campaigns στο intermediate επίπεδο δυσκολίας, multiplayer δεν δοκίμασα. Όμορφα γραφικά, ωραίο animation, καθόλου stuttering, smooth γενικά και το gameplay και τα cutscenes, δεν παρατήρησα framedrops ακόμα κι όταν γέμιζε με μονάδες η οθόνη, το μόνο σκαλωματάκι εμφανιζόταν πάνω στο save. Συνάντησα διάφορα μικρά bugs, όχι gamebreaking αλλά ενοχλητικά, πχ να μην γίνεται trigger η επόμενη φάση του mission, τα relics να μην μπαίνουν στο monastery, οι villagers να μην ξεκινάνε ή να σταματάνε το χτίσιμο μένοντας idle, η κίνηση μεικτών σχηματισμών μονάδων και πολιορκητικών μηχανών απλά δεν δουλεύει, trebuchet και καταπέλτες αδυνατούν να μπουν εντός range και να ρίξουν, αυτά και δεν γκρινιάζω άλλο 😋. Τα campaign είναι πρωτότυπα και ενδιαφέροντα, τα missions έχουν ποικιλία καθώς και οι πολιτισμοί έχουν διαφορετικούς μηχανισμούς εκτός από unique units και κτήρια. Δεν ξεχωρίζω κάποιο campaign, όλα έχουν την απαραίτητη δόση ''επικότητας'' καλογυρισμένα cutscenes, τέλεια αφήγηση, το παιχνίδι είναι must για τους ιστοριοδίφεις και τους απανταχού armchair generals, το κατεβάζεις, λαμπαδιάζεις όλη την Κίνα μια Κυριακή πρωί και νιώθεις τρισέγγονος του Τζένγκις Χαν.

Επεξ/σία 19 Ιουνίου 2022 από DiaperCh@nger101

[Armoral]

Τι παιχνίδι Θεέ μου. Τι παιχνίδι.

Τελειώνοντας το Elden Ring, βλέποντας το ένα από τα τέλη του δηλαδή, ένιωσα άδειος από τα πάντα, αυτό που θα έλεγα ότι κυριαρχούσε ήταν μία ανακούφιση για την ολοκλήρωσή του αλλά και μία νοσταλγία για το ότι έζησα μέσα στον κόσμο του αναπολώντας τη στιγμή που μέσα από τον χαρακτήρα μου έγινε για πρώτη φορά η εισαγωγή μου σε αυτόν.

200 και κάτι ώρες μετά το πρώτο playthrough, έχοντας εξερευνήσει σχεδόν τα πάντα, αν και είμαι βέβαιος ότι έχω ακόμα δρόμο για το 100%, βρίσκοντας όσα όπλα και αντικείμενα ήταν δυνατό να βρεθούν μέσω εξερεύνησης, ανοίγοντας ότι ιστορία και quest καθόριζαν και επέτρεπαν οι κινήσεις,  οι ανακαλύψεις μου, οι επικοινωνίες μου με τους χαρακτήρες με τους οποίους σου επιτρέπεται να αλληλεπιδράσεις για να προχωρήσεις την ιστορία τους αλλά και οι αποφάσεις μου και περίπου καμιά χιλιάδα φορές θανάτων (ίσως να είμαι υπερβολικός ίσως και όχι) για ένα πράγμα ήμουν 100% σίγουρος.  

Η εμπειρία που προσφέρει το  Elden Ring είναι μοναδική, ανεπανάληπτη και σίγουρα θα μείνει αξέχαστη σε όποιον το δοκιμάσει, αντέξει και  συνεχίσει μέχρι τέλος του.

Είναι πολύ λίγες οι φορές στην ιστορία της gaming βιομηχανίας που ξέρεις ότι αυτό που έχεις μπροστά σου είναι πραγματικά κάτι το πολύ ξεχωριστό, κάτι σπάνιο και αναμφίβολα κάτι που θα μπορεί στο μέλλον να μνημονεύεται σαν ορόσημο σε μία κατηγορία ψυχαγωγίας στην οποία τα ζητούμενα και οι απαιτήσεις βρίσκονται σε πολύ υψηλά επίπεδα πλέον, κυρίως λόγω της τεράστιας εξέλιξης της τεχνολογίας που δίνει τη δυνατότητα στους παραγωγούς να αποτυπώσουν τις ιδέες τους με τρόπο τόσο ρεαλιστικό, όσο ποτέ άλλοτε.

Και όμως είναι γεγονός. Τα παιχνίδια πλέον δε θα αντιμετωπίζονται και δε θα κρίνονται με τον ίδιο τρόπο. Το δημιούργημα των Miyazaki και R.R. Martin έχει θέσει πλέον πολύ ψηλά τον πήχη για όλους ή τουλάχιστον για όσους είχαν την ευκαιρία να το απολαύσουν. Δε γνωρίζω σε ποιο βαθμό επηρέασε ο καθένας τους το τελικό αποτέλεσμα, από ότι είδα και διάβασα ο δεύτερος ασχολήθηκε περισσότερο με το lore, αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι αυτό που μας έδωσε η συνεργασία τους αλλά και αυτή όσων δούλεψαν μαζί τους δεν έχει προηγούμενο.

Το Elden Ring είναι ένα μοναδικό παιχνίδι. Ένα έπος, ένα αριστούργημα, ένας σταθμός στην ιστορία του gaming που έδωσε νέα πνοή σε μία κατηγορία τίτλων που εδώ και καιρό είχε αρχίσει να γίνεται επικίνδυνα βαρετή και επαναλαμβανόμενη.

Ποια όμως είναι τα συστατικά στοιχεία που προσδίδουν σε αυτόν αλλά και σε αντίστοιχους τίτλους τέτοιους πομπώδεις επιθετικούς προσδιορισμούς και τους ορίζουν ως πραγματικά ξεχωριστούς;

 Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς. Τα γραφικά, η μουσική και ο ήχος σίγουρα είναι κατηγορίες που σήμερα παίζουν μεγάλο ρόλο και έχουν ορίσει τίτλους ως επαναστατικούς στο παρελθόν. Το σενάριο και ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται και ολοκληρώνεται, η σκηνοθεσία, ο κόσμος με το μέγεθός ή το περιεχόμενο του,  η ιστορία ή οι παραδόσεις που μέσα από το χρόνο οδήγησαν σε αυτόν, το λεγόμενο Lore είναι και αυτά πολύ σημαντικοί τομείς. Η ποικιλία και οι δυνατότητες διαφορετικών επιλογών ή δρόμων που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος  όσον αφορά δομικά στοιχεία του gameplay αλλά και του τρόπου προσέγγισής του από τον κάθε παίκτη αποτελούν και αυτά με τη σειρά τους σημεία που έχουν βοηθήσει τίτλους να διακριθούν.

Ε το Elden Ring τα έχει όλα αυτά. Σε υπερθετικό βαθμό. Εκείνο το στοιχείο που όμως που το κάνει πραγματικά να ξεχωρίζει, αυτό και άλλους τίτλους που έχουν αφήσει το στίγμα τους και είναι το βασικό συστατικό που παίζει το ρόλο της συγκολλητικής ουσίας και κυριολεκτικά με ένα μαγικό τρόπο απογειώνει όλα τα υπόλοιπα είναι αυτό που πολύ σωστά άκουσα να αναφέρεται σε κάποιο άλλο review και του οποίου την ύπαρξη αφελώς αγνοούσα ή καλύτερα βλακωδώς είχα ξεχάσει, ενώ αποτυπώνεται διαρκώς και το διακρίνεις ξεκάθαρα σε κάθε ψηφιακή δημιουργία που όταν τη φέρνουμε στο μυαλό μας λέμε «Ναι, εκείνο το ταξίδι, εκείνη η εμπειρία ήταν κάτι πραγματικά ιδιαίτερο» δεν είναι άλλο από την αγάπη των δημιουργών του για το gaming. Η αγάπη των δημιουργών για το gaming είναι αυτή που οδήγησε τη Fromsoftware στο να μας παρουσιάσει έπειτα από οκτώ χρόνια ανάπτυξης αυτόν τον αριστουργηματικό τίτλο που από τις 25 Φεβρουαρίου του 2022 και μέχρι σήμερα έχουν αγοράσει 13,4 εκατομύρια χρήστες, τα 12 εκατομύρια από αυτούς μέσα στον πρώτο μήνα κυκλοφορίας του.

Αυτά ως πρόλογος και ως περίληψη ταυτόχρονα. Ακολουθούν αναφορές σε spoilers.

Πρώτο Souls παιχνίδι λοιπόν, αν κει έχω στη βιβλιοθήκη μου στο Steam, κάπου να σκονίζεται το πρώτο Dark Souls, όχι για πολύ ακόμη φυσικά, να είμαστε καλά.

Μετά την εισαγωγή, τη δημιουργία του χαρακτήρα σου επιλέγοντας από δέκα (!!) διαφορετικές κλάσεις είσαι κυριολεκτικά χαμένος. Φεύγεις δίχιτος από ένα boss του οποίου την ύπαρξη δεν καταλαβαίνεις τόσο νωρίς και ξεκινά το δεύτερο μέρος της εισαγωγής και μετά το πέρας του tutorial ανοίγεις τη μεγάλη πόρτα και βλέπεις το Limgrave σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Δεν ξέρεις τι να κάνεις, που να πας, που να μιλήσεις, τι σου λέει και για ποιο πράγμα μιλάει αυτός που σου μίλησε και τι σου ζητά να κάνεις, τι δείχνει το site of Grace, αν πρέπει να επιτεθείς στον καβαλάρη που βλέπεις στο βάθος ή αν θα το πληρώσεις και ποιο δρόμο να ακολουθήσεις. Δεν υπάρχουν markers, δεν υπάρχουν quest logs, δεν υπάρχει καν χάρτης! Μόνο εσύ και μπροστά σου να απλώνεται ένας αχανής (που να ήξερα τότε) όπως φαίνεται και σκοτεινός κόσμος και η μοναδική επιλογή που έχεις είναι να εξερευνήσεις, να δοκιμάσεις, να επιτύχεις ή να αποτύχεις και ανάλογα να κινηθείς στη συνέχεια.

Το Elden Ring έχει να κάνει κυρίως με την εξερεύνηση. Μέσα από την εξερεύνηση ανακαλύπτεις τα πάντα. Τα αντικείμενα, τα όπλα, τα spells, τις επιπρόσθετες ικανότητες των όπλων (Ash of War), τις επιλογές σου για να ανεβάσεις το χαρακτήρα σου, ποια στατιστικά παίζουν σημαντικότερο ρόλο ανάλογα με την κλάση που έχεις επιλέξει και εν τέλει τον τρόπο μέσα από τον οποίο μπορείς να προχωρήσεις στο παιχνίδι.

Αν περιμένεις ένα παιχνίδι που θα σε αφήσει να προχωρήσεις στη βασική ιστορία του εύκολα και σύντομα είσαι γελασμένος. Το παιχνίδι σε αυτό τον τομέα είναι αμείλικτο για τους αμύητους και ωμά κυνικό. Θέλεις να προχωρήσεις; Βγες στο χάρτη, σκότωσε εχθρούς, μάζεψε runes  (οι ψυχές σε άλλα souls games) για να προχωρήσεις. Θα δώσεις χρόνο στην ανάπτυξη του χαρακτήρα σου, των δεξιοτήτων του, ειδάλλως  κάποια στιγμή νομοτελειακά θα σταματήσεις το παιχνίδι αγανακτισμένος και θα ζητάς refund.

Μόνο η εξερεύνηση και η ανακάλυψη του χάρτη ή των χαρτών μπορεί να σε οδηγήσει σε όλα όσα χρειάζεσαι προκειμένου να είσαι σε κάποια στιγμή έτοιμος να προχωρήσεις τη βασική ιστορία ή να σου επιτρέψει να το κάνεις αυτό. Και μιας και μιλάμε για χάρτες. Αυτό που θα συναντήσεις στο Elden Ring πολύ δύσκολα το έχεις δει αλλού.

Ξεκινάς από το Limgrave, λες εντάξει μεγάλος ο κόσμος του παιχνιδιού, άντε να έχει κανα δυο περιοχές ακόμη. Αφού ανακαλύψεις διάφορα camps, άλλα μικρά και άλλα μεγάλα, περιπλανώμενους εχθρούς, ερείπια, μία μεγάλη λίμνη που κρύβει την πρώτη μεγάλη έκπληξη του παιχνιδιού, χώρους στους οποίους δε μπορείς να εισέλθεις χωρίς τη χρήση συγκεκριμένων αντικειμένων (και καλύτερα που συμβαίνει αυτό) διαπιστώνεις ότι όπου και να πας υπάρχει κάτι να κάνεις και αν δεν το κάνεις οργανωμένα και με σχέδιο ή σημειώσεις δεν υπάρχει περίπτωση να ανακαλύψεις τα πάντα.

Όταν νιώσεις περισσότερο έτοιμος και πιο άνετος αποφασίζεις να περάσεις το φυλαγμένο πέρασμα στα βορειοδυτικά και βρίσκεσαι στο Stοrmhill, μία περιοχή με συνεχείς πολύ δυνατούς ανέμους και συνεχώς νέους εχθρούς και νέα μέρη να σου αποκαλύπτονται. Γυρίζεις το χάρτη και στα βορειοανατολικά βρίσκεται το σκοτεινό Caelid, Στα δυτικά το Stormveil Castle, το πρώτο μεγάλο κάστρο του παιχνιδιού με dungeon, φανερά και κρυφά, υπόγεια ή στις οροφές, αν και όποτε καταφέρεις να νικήσεις το πρώτο μεγάλο boss της ιστορίας και ένα από τα δυσκολότερα, ειδικά για πρώτο boss. Αν δεν έχεις χτίσει σωστά το χαρακτήρα σου ή δεν έχεις τις απαραίτητες βοήθειες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ξοδέψεις πολλές ώρες άδικα, αφού μιλάμε για boss πολύ επιθετικό με εξαιρετικά δυνατές συνεχείς κινήσεις σε ένα στενό σχετικά διάδρομο από το οποίο μπορείς να πέσεις στο κενό αν δεν προσέξεις τις κινήσεις σου.

Γυρίζεις στο Limgrave, στα νότια νάσου μία νέα περιοχή, η Weeping Peninsula με ένα επιπλέον μεγάλο κάστρο με πολλές διαφορετικές διαδρομές να συμπληρώνει ήδη την τεράστια περιοχή που μόλις ανακάλυψες.

Και φυσικά δεν τελειώνουμε εκεί, μετά το Stormveil η εκπληκτικά σχεδιασμένη Liurnia με τον τεράστιο βάλτο και τη λίμνη της, έπειτα το επίσης εκπληκτικά σχεδιασμένο Altus Plateau με τις πεδιάδες του και το γεμάτο ηφαίστεια βουνό του που οδηγεί στην υπέροχη και γεμάτη εκπλήξεις πρωτεύουσα Leyndell και έπειτα άλλη περιοχή και άλλη περιοχή και άλλη περιοχή. Και να ξανά το teleport σε νέα περιοχή και ώπα εδώ νέα υπόγεια περιοχή και άλλη υπόγεια περιοχή και ξανά νέα υπόγεια περιοχή και νέα περιοχή που προκύπτει από boss fight!

 Με λίγα λόγια, το παιχνίδι είναι αρρωστημένα μεγάλο και αρρωστημένα γεμάτο με περιεχόμενο. Η δε Leyndell είναι κάτι το απίστευτο. Ξέχωρα από την πόλη που έχει ότι μπορείς να φανταστείς από εχθρούς, bosses, mini ή κανονικά, έχει ξεχωριστά dungeons τα οποία οδηγούν σε άλλα dungeons που και αυτά στη σειρά τους οδηγούν στο τελευταίο dungeon του παιχνιδιου που τελικά οδηγεί σε νέα υπόγεια περιοχή στην οποία έχεις και άλλο τρόπο να πας αλλά αν ακολουθήσεις αυτό τον δρόμο μόνο θα χάσεις κάποια αντικείμενα! Και όλα αυτά μέσα από δαιδαλώδεις διαδρόμους ή σωλήνες με πολλές και διαφορετικές καταλήξεις και πολύ δυνατούς εχθρούς να καραδοκούν.

Και όλα αυτά δοσμένα και σχεδιασμένα με τρόπο ανυπέρβλητο, η κάθε περιοχή με τη δική της ατμόσφαιρα, εχθρούς, μουσική και καιρικά φαινόμενα. Μιλάμε για κατόρθωμα, το να δίνεις τέτοιο αποτέλεσμα σε τέτοια μηχανή γραφικών μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηρισθεί.

Το Elden Ring βρίθει περιεχομένου. Σε όλα αυτά τα πολλά που βλέπουμε στην επιφάνεια να μην ξεχάσουμε να προσθέσουμε τις πάρα πολλές σπηλιές ή τούνελ που αν και επαναλαμβάνονται στο σχεδιασμό τους παρόλα αυτά το καθένα έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, bosses και ανταμοιβές, τα επιπλέον κάστρα, manors ή ακαδημίες προς εξερεύνηση και φυσικά τα evergaols με τα boss fights και τις εξειδικευμένες ανταμοιβές. Πάντα υπάρχει κάτι να κάνεις ακόμη και εκεί που πιστεύεις ότι τα έχεις κάνει όλα σε σημείο που να λες δε γίνεται, δε μπορεί εδώ πρέπει να είναι το τέλος. Απελπισία, μόνο λόγω μεγέθους αλλά και ταυτόχρονα μεγάλη θέληση, ενδιαφέρον και περιέργεια να τα δεις όλα. Είναι από τα λίγα παιχνίδια που πιστεύω ότι δε σε κάνουν να βαριέσαι παρά των όγκο όλων αυτών που έχεις να διαχειρισθείς.

Η ποικιλία των εχθρών απίστευτα μεγάλη, αν και η αλήθεια είναι ότι από κάποιο σημείο και μετά κάποιες επαναλήψεις σε mini bosses και σε τέρατα θα τις δεις, δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς άλλωστε. Ο σχεδιασμός, οι επιθέσεις τους, ο τρόπος που επιτίθενται, η ζημιά που μπορούν να σου κάνουν και ο τρόπος που λειτουργούν ομαδικά είναι απαράμιλλος. Η δουλειά που έχουν κάνει στη Fromsoft και σε αυτό τον τομέα είναι ε-ξαι-ρε-τι-κή.

Όσον αφορά τα όπλα, εκεί υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία και επιπλέον επιλογές αναβάθμισής τους μέσα από ειδικές πέτρες, έχεις τη δυνατότητα να χτίσεις το χαρακτήρα σου όπως θέλεις, να επιλέξεις ότι spell θέλεις από μία πολύ μεγάλη γκάμα το μεγαλύτερο μέρος της οποίας θα πρέπει να το ανακαλύψεις, όποια επιπρόσθετη δυνατότητα επιθυμείς μέσα από ένα σύνολο πολλών επιλογών και φυσικά τον τύπο της πανοπλίας που θα φορέσεις.

Τα δε Bosses, ο αριθμός τους και ειδικά αυτά της βασικής ιστορίας είναι κάτι που δεν έχω συναντήσει ξανά σε παιχνίδι και από ότι διαβάζω είναι τα περισσότερα σε παιχνίδι της Fromsoftware. Κάποια από αυτά είναι ψυχοβγάλτες, συζητάμε για πολλά deaths. οι δε μάχες μαζί τους αλλά και το ρεπερτόριο κινήσεων ή επιθέσεών τους είναι εντυπωσιακότατες. Τα δε μεγέθη κάποιων από αυτά σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.

Υπάρχει φυσικά σύστημα crafting, με συνταγές που και αυτές έρχονται μέσα από την εξερεύνηση και σου παρέχουν πολύ σημαντικά βοηθήματα στην πορεία σου μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού και φυσικά υπάρχουν και τα Summons που είναι όλα αναβαθμίσιμα σε έως +10 μέσα από ειδικά αντικείμενα και συγκεκριμένο npc και αποτελούν την πιο σημαντική καινοτομία της Fromsoftware σε σχέση με άλλους Souls τίτλους, αφού είναι στην κυριολεξία ο ορισμός της ρύθμισης της δυσκολίας του παιχνιδιού ανάλογα με την όρεξή σου.

Το παιχνίδι έχει και κάποιους γρίφους σε συγκεκριμένες περιοχές, κάποιοι δε από αυτούς είναι αρκετά δύσκολοι.

Και τέλος υπάρχουν και τα quest. Απλά ξεχνάς ότι ήξερες. Εδώ δε γνωρίζεις που βρίσκεται ο npc, τι πρέπει να κάνεις για να τον ξαναβρείς, πως θα τον ξαναβρείς και αν θα τον δεις μετά από ώρες παιχνιδιού και της κόπωσης που αυτές επιφέρουν. Πρέπει να σημειώνεις ότι σου λένε, να μην τους σκοτώσεις από λάθος και φυσικά θα ξοδέψεις πάρα πολλές ώρες για να τους βρεις, υπερβολικά πολλές ώρες αν δε διαβάσεις κάποιον οδηγό.

Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα, ότι και να πούμε είναι λίγο. Η Budapest Film Orchestra δίνει ρέστα και ντύνει με ιδανικό τρόπο και υπέροχα μουσικά θέματα τις περιοχές και τις μάχες. Οι ηθοποιοί που υποδύονται τους NPCs και το voice acting βρίσκονται και αυτοί σε αντίστοιχο επίπεδο με μερικές εξαιρέσεις που δε χαλούν όμως το τελικό αποτέλεσμα.

Όσον αφορά τη δυσκολία, ναι φαίνεται ως τυπικό souls παιχνίδι, αλλά σε αυτό τον τίτλο η Fromsoftware σου δίνει ότι όπλο χρειάζεσαι για να κάνεις το παιχνίδι ευκολότερο. Και ναι για εμένα είναι ιδανικό παιχνίδι για να ξεκινήσεις τη μύησή σου στη σειρά των Souls παιχνιδιών, γιατί είναι αυτό που σου συγχωρεί τα λάθη περισσότερο από τους παλαιότερους τίτλους.

Κάποια tips έστω και 4 μήνες μετά. Κάποιοι θα το παίξουν αργότερα άλλωστε.

Βασική τακτική. Δε μπορείς να περάσεις το boss και φεύγεις με ένα ή δύο hit. Φεύγεις, πας κάνεις κάτι άλλο, grind και level up στο χαρακτήρα σου, τα αντικείμενα ή τα summon σου και όταν θα το αντιμετωπίσεις πάλι, όλα θα είναι ευκολότερα.

Αν κατάφερα να τελειώσω εγώ το παιχνίδι, τότε μπορεί ο καθένας. Και φυσικά μην ακούς όσους εφαρμόζουν κανόνες για το τι είναι cheat και τι όχι. Αν θέλεις σκότωσε όλα τα bosses χωρίς summons, αν θέλεις κάντο με summons, αν θέλεις σκότωσέ τα με τα χέρια ή κραυγές, παίξε όπως ταιριάζει σε εσένα κάνε ότι θέλεις ή ότι χρειάζεται για να τελειώσεις το παιχνίδι χωρίς να νιώθεις ενοχές. Πάντα υπάρχει άλλωστε η δυνατότητα να τα ξαναδείς όλα ή να ανεβάσεις τη δυσκολία μέσω του New Game Plus.

Χρησιμοποίησε τα κατάλληλα talisman για την κλάση σου και το τι έχεις απέναντί σου. Είναι ικανά να κάνουν τη διαφορά. Χρησιμοποίησε τα Ash of Wars. Και για αυτά ισχύει το ίδιο.

Μπορείς να καλέσεις και φίλο σου στα Boss Fights, κάνοντάς τον summon μέσω συγκεκριμένης διαδικασίας αλλά εκεί ξεχνάς τον Torrent, το κάτι σαν άλογο που έχεις για να μετακινείσαι, οπότε όποια μάχη δίνει την επιλογή ή θα ήταν ευκολότερη με άλογο τώρα θα γίνει πολύ πιο δύσκολη.

Πρόσεξε το load σου να μην είναι heavy και να είναι οπωσδήποτε Medium ή χαμηλότερο αν αυτό είναι εφικτό γιατί αυτό επηρεάζει τις κινήσεις σου υπερβολικά αρνητικά και δε μπορείς να κάνεις σωστά τα dodge rolls. Επίσης ανέβασε οπωσδήποτε Vigor που ορίζει και τα συνολικα hit point σου για να μη φεύγεις με ένα hit.

Κάτι που εμένα με βοήθησε. Μην ξεχνάς να κάνεις copy/paste το savegame σου από το φάκελο C:\\Users\\User\Appdata\Elden Ring σε κάποιον άλλο έτσι ώστε να μην κάνεις κάποια επιλογή που δεν είναι αναστρέψιμη, να μπορείς να δεις διαφορετικές καταλήξεις quest σύμφωνα με τις επιλογές σου, να κρατήσεις το τελευταίο σου save πριν ξεκινήσεις το New Game+ ή να μη χάσεις την πρόοδό σου στο παιχνίδι.

Επίσης εντυπωσιακή η βοήθεια της κοινότητας του Elden Ring. Ότι και να πω για όλο αυτό τον κόσμο είναι λίγο. Αν εξαιρέσεις κάποιους κλασσικούς Dark Soulάδες που το μόνο που ξέρουν να αναπαράγουν είναι το “Git Gud”, οι υπόλοιποι παρέχουν τεράστια βοήθεια για όλα τα σημεία του παιχνιδιού. Έχω μείνει άφωνος, από οδηγούς και βοήθεια για τα πάντα (builds, quests, στατιστικά, όπλα, lore, rune και άλλα glitches κτλ) μέχρι ολιγόλεπτα speedruns.

Για το τέλος κάποια αρνητικά. Βρε Fromsoftware, αυτό το quest system είναι όντως δικό σου χαρακτηριστικό αλλά ταυτόχονα πραγματικά αδυσώπητο. Πως να γνωρίζω ότι ο χαρακτήρας που θα βρω  σε ένα grace point μίας περιοχής έχει μεταφερθεί σε σημείο άλλης γιγαντιαίας περιοχής εντελώς άσχετης που δεν έχει grace point ή σε άλλη άσχετη με την αρχική τεράστια πάλι σε μέγεθος περιοχή σε σημείο που δυσκολεύομαι να τον διακρίνω ή ότι ας πούμε περιμένει να σκοτώσω ένα boss για να εμφανιστεί ενώ εγώ τον ψάχνω εκεί που εσύ μέσα από την αλληλεπίδρασή μου με τα Npcs μου έχεις πει να τον ψάξω. Ότι σημειώσεις και να έχω δε μπορώ να έχω αυτή την πληροφορία. Πρέπει κάπως αλλιώς να το προσεγγίσεις, γιατί τα quest κατά τα άλλα είναι πολύ όμορφα και χωρίς τη βοήθεια της κοινότητας δε θα ήταν εφικτή η ολοκλήρωση κάποιων από αυτά.

Δεύτερον 60 fps όριο γιατί; Υποθέτω για να έχουν όλοι την ίδια εμπειρία. Είναι θέμα της μηχανής γραφικών;

Τρίτον κάποια ελάχιστα stutters, δε χαλούν τη συνολική εμπειρία και είναι πραγματικά σπάνια.

10/10 εύκολα. Αν ένα παιχνίδι αξίζει τα χρήματά του είναι αυτό και αν φυσικά έχετε τη διάθεση να τα δώσετε θα σας προσφέρει τόσο περιεχόμενο και τόση αξία σε βαθμό που ελάχιστα παιχνίδια το καταφέρνουν.

Επεξ/σία 29 Ιουνίου 2022 από Armoral

[petran79]

TMNT Shredder's Revenge είναι ενδιαφέρον γιατί φτιάξαν διάφορα mods που κανουν το παιχνιδι πολυ καλυτερο.

Πχ ακουγα παραπονα γιατι καναν την April  μαχημη αφου στο καρτουν δεν παλευε. Καποιος προς εκπληξην μου ειχε σκεφτει οτι και εγω και εκανε mod οταν ειχε γινει μεταλλαγμενη γατα σε ενα επεισοδιο και μαλιστα εβαλε και τον ηχο απο τη σειρά! Ετσι δικαιολογειται η παρουσια της και η δυναμη της. 

Η' κρυβουν το μπουστο της στις εικονες, σε αντιθεση με τα παλια βιντεοπαιχνιδια. Τα καρτουν του 80/90 ειχαν τετοιες σκηνες που θα καναν εξαλλους τους τωρινους γονεις, δηλαδη τα παιδια του τοτε.... Καναν mod που να φαινεται εστω η σχισμη ενω ενας αλλος την εβαλε στον τερματισμο  με μπικινι.

Στα πρωτα τρεηλερ εδειχναν τον Bebop με μια ξανθια γκομενα απο το καρτουν, ομως την βγαλανε. Ε λοιπον και αυτη την επανεφεραν, εστω και σε διαφορετικη σκηνη.

Εβγαλα την εισαγωγη του παιχνιδιου και εβαλα την τηλεοπτικη. Μπορεις επισης να βαλεις και τα χρωματα των κομικς στους χαρακτηρες και στους εχθρους.

Και διαφορα αλλα , οπως διακοσμητικα χαρακτηρων κλπ. Και συνεχως προστιθενται νεα.

Για beatemup ειναι ολο αυτο κατι πρωτογνωρο και ευχαριστο

 

[yaya14]

Rogue Legacy 2 ( 2022 )

 

Το Rogue Legacy 2 πρόκειται για τον δεύτερο τίτλο της σειράς και πρόκειται για ένα rogue like-metroidvania παιχνίδι.

Το παιχνίδι συνεχίζει την πετυχημένη συνταγή του πρώτου τίτλου με κάποιες πινελιές και προσθήκες που βελτιώνουν/μεγαλώνουν την εμπειρία.

O στόχος του παιχνιδιού είναι να εξουδετερώσουμε τους Estuaries/άρχοντες που υπάρχουν στο κάστρο που διαδραματίζεται σε κάθε run το παιχνίδι. Γενικά, η ιστορία του παιχνιδιού δεν είναι το δυνατό κομμάτι του, όπως και στο πρώτο τίτλο της σειράς, αλλά στην ιδιαιτερότητα των “gamemodes” και την ποικιλία κλάσεων που υπάρχουν, που οδηγούν σε διαφορετικό στυλ gameplay.

Στο συγκεκριμένο έχουν προστεθεί κλάσεις, εχθροί και Relics (αντικείμενα που δίνουν κάποια μπόνους). Για όποιον δεν ξέρει το πρώτο να εξηγήσω πως “ιδιαιτερότητα gamemodes” εννοώ, ότι κάθε run έχει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Κάποια παραδείγματα είναι:

π.χ. 1 μπορεί να παίζεις με εικόνα σε ασπρόμαυρο χρώμα,

π.χ. 2 μπορεί οι εχθροί να ναι μαυρισμένοι ώστε να μη ξέρεις ποιο είδος εχθρού είναι

π.χ. 3 μπορεί να ναι ορατός μόνο ο χαρακτήρας σου και ένας μικρός κύκλος γύρω από αυτόν και το υπόλοιπο να ναι καθαρά μαύρο.

Υπάρχει το καθιερωμένο hub που κάνεις αναβαθμίσεις προτού μπεις στο κάστρο με ότι χρυσό και υλικά μάζεψες από το τελευταίο σου run, με το τρικ ότι δεν δοθεί για αναβάθμισή ή αγορά χάνεται από ένα χαρακτήρα που μας μεταφέρει κάθε φορά στο κάστρο.

Τα γραφικά έχουν αλλάξει και βελτιωθεί σε σχέση με το πρώτο τίτλο και έχουν προστεθεί και 3d στοιχεία.

Επίσης, η διάρκεια είναι μεγάλη αν θες να δοκιμάσεις τα πάντα ή να κυνηγήσεις να κάνεις τα πάντα. Προσωπικά σταμάτησα στις 19 ώρες έχοντας τερματίσει το παιχνίδι και πειραματιστεί λίγο μετά το τέλος του. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον ξαναδοκιμάσω σιγά σιγά για το 100%.

Κλείνοντας, το παιχνίδι το προτείνω ανεπιφύλακτα ειδικά αν άρεσε σε κάποιον ο πρώτος τίτλος, πρόκειται γι’ ένα πολύ καλό sequel σε έναν πολύ δυνατό indie παιχνίδι της προηγούμενης δεκαετίας.

 

Στιγμιότυπο

 

Gevaudan (2017)

Όχι απλά όχι, αποφύγετε το παιχνίδι!!

Δε θέλω να χαλάσω παραπάνω λέξεις για το παραπάνω, και ευτυχώς βρέθηκε σε μένα δωρεάν και δεν έδωσα χρήματα.

 

Επεξ/σία 8 Ιουλίου 2022 από yaya14

[Arkin]

Snake Pass[100%]

https://store.steampowered.com/app/544330/Snake_Pass

Ως φαν των δυσκολων platformers ειπα να ξανα πιασω ενα παιχνιδι με το οποιο ειχα ασχοληθει κανα μισαωρακι το 2018 με controller τοτε και κατι μου ειχε φανει υπερβολικα δυσκολο ακομα απο το πρωτο level. Πριν 4 μερες κατι με τραβηξε παλι για δυσκολο platformer και ημουν σε mood για platformer με αρκετο χρωμα και περιεργους μηχανισμους. Αυτη τη φορα δοκιμασα με πληκτρολογιο/ποντικι μιας και η αμεσοτητα δεν συγκρινεται με αυτη ενος χειριστηριου και μιας και παλιοτερα πλατινιασα το Crash Bandicoot 1 παλι με mouse/keyboard το οποιο το δινουν βαθμο δυσκολιας 8/10 για 100% achievements λεω δεν μπορει κατι εκανα λαθος τοτε το 2018 μιας και το Snake Pass το δινουν 7/10 δυσκολια.

Τελικα μετα το πρωτο βουτηγμα στα βαθια μιας και πηγα για 100% μετα τα πρωτα 2 level κατι ξυπνησε μεσα μου και καταφερα να μαθω να χειριζομαι το φιδι σχετικα ανετα ακομα και σε πολυ δυσκολια σημεια η εμπειρια του gameplay ανεβηκε κατακορυφα μιας και μπορει αρχικα να φαινεται πολυ tricky οταν ομως μαθεις τα physics και τους μηχανισμους το παιχνιδι γινεται μια απολαυση. Προφανως παλι παραμενει αρκετα δυσκολο για να μαζεψουμε ολα τα collectibles ομως οσο παιζουμε μαθαινουμε η εκμαθηση ειναι εκθετικη. Το ιδιο ομως και η δυσκολια που σε καθε επιπεδο ανεβαινει εκθετικα και ειδικα στα 3 τελευταια που μπαινει στην εξισωση ο αερας τα physics αποκτουν αλλη διασταση. 

Τις πρωτες 8 ωρες τελειωσα ολα τα levels 15 ειναι μαζι με το 100% των collectibles. Για τα υπολοιπα achievements χρειαστηκα ακομα 5 ωρες μιας και το πιο δυσκολο αυτο να περασουμε καθε level χωρις να χασουμε καθολου ειναι το πιο δυσκολο και θελει υπομονη γιατι μολις κανουμε ενα λαθος παμε παλι απο την αρχη ολη την πιστα. Σε σημεια μπορει να σπασουν τα νευρα σας δικαιολογημενα παντα οταν ομως το καταφερετε η ικανοποιηση ειναι μεγαλη μιας και το challenge του παιχνιδιου ειναι μεγαλο. 

Στα των γραφικων το παιχνιδι οπτικα ειναι πανεμορφο τρεχει αψογα και υποστηριζει ultrawide κανονικα. Το μικρο μπλε πουλι που βλεπουμε στο poster μας βοηθαει σε σημεια μας κραταει την ουρα κυριως το χρειαστηκα σε 1 achievement που πρεπει να περασεις ενα level χωρις να ακουμπησεις καθολου στο νερο και χωρις αυτο δεν γινεται οπως και στα 3 τελευταια levels που μας πιανει για να μας περασει απεναντι με τη βοηθεια του αερα. 

Συνολικα ενα πολυ αρτιο και polished παιχνιδι διαβασα αρκετες αποψεις οτι ειναι παρα πολυ δυσκολο και αδικο και για αυτο το παρατησαν αλλα προσωπικα το βρηκα απολυτα δικαιο εφοσον δεν κανουμε καποιο λαθος εμεις αν και δυσκολο ειναι σιγουρα οταν πηγαινουμε για 100% τα παντα. Οσοι ειστε fan των platformers αξιζει να το παιξετε ειναι απο τα καλυτερα simulator παιχνιδια που εχω παιξει αν και δυσκολο οποτε ισως οι πιο νεοι gamers να το παρατησουν αν δεν ειναι μαθημενοι σε τετοιο challenge. 8.5/10

Παρακατω φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/cswc03N

[tommybertsen]

Guardians of the Galaxy  (μέσω game pass)

85% περίπου. Έμειναν κάτι πραγματάκια άνευ σημασίας και ελάχιστα achievements. 

Διασκεδαστικό παιχνίδι, καταιγιστική δράση, ωραίοι διάλογοι και χιούμορ, καλό voice acting. Στον τομέα της μάχης προστίθενται διάφορα κάθε τόσο και ένα καλό είναι ότι, το επίπεδο δυσκολίας είναι πολύ παραμετροποιήσιμο.

Κερασάκι η 80s μουσική. 

Εκεί που λες ότι επαναλαμβάνεται, προστίθεται και κάτι ακόμη. Έτσι δεν βαρέθηκα τις ~35 ώρες που έπαιξα και ήταν πολύ διασκεδαστικό.

Ένα 9/10. 

[yaya14]

Mist of Aiden ( 2020 )

 

Το Mist of Aiden πρόκειται για έναν indie horror τίτλο από την εταιρεία Steppe Hare Studio.

Το παιχνίδι έχει ενδιαφέρον ιστορία και ένα ιδιαίτερο τρόπο να σου την αναλύει-δίνει όσο προχωράς, και δεν είναι όσο απλή μπορεί να φαίνεται στην αρχή. Αυτό με την ιστορία το καταφέρνει χρησιμοποιώντας τον εξής τρόπο , κάθε φορά που ακολουθείς ένα μονοπάτι ή μια σειρά πράξεων στο σπίτι που διαδραματίζεται όλο αυτό (είναι λίγο καθοδηγούμενο αυτό το κομμάτι) ξεδιπλώνεται μια νέα ιστορία, η οποία μόλις ολοκληρωθεί, γυρίζει πίσω στο σημείο που ξεκίνησες την εξερεύνηση και σε οδηγεί σε άλλη πορεία. ‘Όλες αυτές οι ιστορίες που αποκαλύπτονται σιγά σιγά,  συνδέονται μεταξύ τους και όλα βγάζουν νόημα προς το τέλος. Υπάρχουν δύο διαφορετικά τέλη.

Το παιχνίδι έχει καλά φτιαγμένη ατμόσφαιρα που συνδυάζεται υπέροχα με τον ήχο και τα voice acting που ναι πολύ καλά. Επίσης, τα γραφικά είναι αρκετά καλά.

Ο χειρισμός είναι απλός, όπως και θα έπρεπε σε ένα τίτλο τρόμου. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι μικρή, μου πήρε μιάμιση ώρα για να το βγάλω 100%, όπου σε άλλες περιπτώσεις θα το έβρισκα ως αρνητικό, αλλά θεώρησα πως ήταν αρκετό για το συγκεκριμένο τίτλο.

Δύο αρνητικά που έχω να πω είναι ότι το περιβάλλον δεν ήταν και τόσο διαδραστικό (δε με πείραξε πολύ, αλλά θα το ήθελα) και ότι το παιχνίδι άνοιγε το vr όσο το έτρεχα.

Συμπερασματικά, το παιχνίδι το προτείνω αλλά λόγω της μικρής διάρκειας θα πρότεινα να αγοραστεί σε κάποια προσφορά.

 

Στιγμιότυπα

[e-tic]

Κάπου ανάμεσα στο read dead redemption 2, το οποίο αποφάσισα να αφήσω μέχρι να πάρω καλύτερη GPU, και στο disco elysium, το οποίο άφησα για αργότερα αφού η βαριά του ιστορία μου κατέστρεφε την καλοκαιρινή διάθεση, ασχολήθηκα με μερικά ενδιαφέροντα παιχνιδάκια:

Chasm

Ένα metroidvania rogue-like platformer με όμορφα pixel graphics. Έχει ενδιαφέρουσα ιστορία και το gameplay του είναι άνετο. Όπως κάθε metroidvania που σέβεται τον εαυτό του έτσι και το chasm σε φτάνει σε σημείο να λές οτι "τα έχω κάνει όλα αλλά η πλοκή δεν προχωράει, τι γίνεται;" και μετά απο αρκετό πήγαινε-έλα και ψάξιμο να βρίσκεις το τμήμα εκείνο της πίστας που δεν είχες επισκεφθεί και τελικά ξεκλειδώνει την συνέχεια του παιχνιδιού. Οι πίστες είναι ωραία φτιαγμένες και οι εχθροί απο βατοί εως δύσκολοι, αλλά όχι ιδιαίτερα εκνευριστικοί. Τα boss fights είναι δυσκολούτσικα στην πρώτη προσπάθεια αλλά στην δεύτερη, με την βοήθεια και μερικών healing potions, βγαίνουν. Μου πήρε κάτι παραπάνω απο 9 ώρες για να το τελειώσω.

Iconoclasts

Και αυτό είναι metroidvania rogue-like platformer αλλά είναι πιο ρηχό απο το chasm. Τα γραφικά είναι πιο πιξελιασμένα και η ιστορία αδιάφορη. Παρόλα αυτά δεν το χαρακτηρίζω ως τελείως κακό, το έπαιξα σχετικά άνετα και μου γέμισε 10+ ώρες με το gameplay του.

Evergarden

To evergarden είναι ένα ήρεμο puzzle game που θυμίζει το κλασικό 2048 όπου πρέπει να συνδυάσεις γειτονικά αντικείμενα ίδιου επιπέδου για να παράξεις ένα μεγαλύτερο. Η διαφορετικότητά του είναι οτι το ταμπλώ αποτελείται απο εξάγωνα και έχει και challenges μέσα στη πίστα όπου ζητάει να καταφέρεις να τοποθετήσεις αντικείμενα με συγκεκριμένο τρόπο μέσα στο ταμπλώ για να σου δώσει το εκάστοτε bonus. Παρότι το ξεκίνησα στο PC , το τελείωσα στο smartphone μιας που ο χειρισμός με την οθόνη αφής μου φάνηκε πιο εύκολος σε σχέση με το ποντίκι.

Crowntakers

Πάρα πολύ ωραίο rogue-like strategy (tactics) με RPG στοιχεία. Σε κάθε playthrough κερδίζεις κάποιες αναβαθμίσεις ή ξεκλειδώνεις κάποια χαρακτηριστικά που μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις στις επόμενες σου προσπάθειες. Σε κάθε playthrough ο κόσμος είναι διαφορετικός και το πόσο θα προχωρήσεις εξαρτάται άμεσα απο τις επιλογές σου. Οι μάχες είναι turn based και αυξάνουν σε δυσκολία όσο προχωράει το παιχνίδι. Τα γραφικά και τα χρώματα είναι όμορφα. Ο κόσμος, η ιστορία και το gameplay μου έφεραν μνήμες απο τις εποχές που ήμουν παιδί και έπαιζα τα βιβλιοπαιχνίδια του Joe Dever (Lone Wolf). Χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια για να το τερματίσω στη normal δυσκολία, δεν επεδίωξα μα δοκιμάσω σε πιο δύσκολο.

BangBangRacing

Arcade racing παιχνίδι, αρκετά διασκεδαστικό, με ωραία γραφικά και χρώματα. Έχει τα εκνευριστικά στοιχεία των arcade racers που οι αντίπαλοι κολλάνε πίσω σου όσο καλά και αλάνθαστα να οδηγείς καθώς και το ότι με μεγάλη ευκολία βρίσκεσαι απο πρώτος τελευταίος λόγω ενός αργοπορημένου φρεναρίσματος ή μιας ανοιχτής στροφής, αλλά σε γενικές γραμμές παίζεται ευχάριστα. Δεν έχει αναβαθμίσεις, είναι ξερό ραλάκι. Η κάμερα (isometric view) αργεί να ακολουθήσει την κίνηση του αυτοκινήτου κάτι που στους πρώτους, αργούς αγώνες είναι διασκεδαστικό αλλά όταν αρχίζει να αυξάνει η ταχύτητα δημιουργεί πρόβλημα καθώς δεν προλαβαίνεις να δεις τις επόμενες στροφές. Το συγκεκριμένο παιχνίδι απο εμένα παίρνει like!

[stevenfins]

11 ώρες πριν, e-tic είπε

Iconoclasts

Και αυτό είναι metroidvania rogue-like platformer αλλά είναι πιο ρηχό απο το chasm. Τα γραφικά είναι πιο πιξελιασμένα και η ιστορία αδιάφορη. Παρόλα αυτά δεν το χαρακτηρίζω ως τελείως κακό, το έπαιξα σχετικά άνετα και μου γέμισε 10+ ώρες με το gameplay του.

Ήθελα να το παίξω μιας και είχα διαβάσει μια συνέντευξη του δημιουργού, ο οποίος και το είχε φτιάξει ολόκληρο μόνος του νομίζω. Δυστυχώς το είχα παρατήσει μετά από μια ώρα, γιατί δεν μου ήμουν πολύ σε mood, αλλά θα ήθελα να το ξαναπιάσω κάποια στιγμή.

[e-tic]

2 ώρες πριν, stevenfins είπε

Ήθελα να το παίξω μιας και είχα διαβάσει μια συνέντευξη του δημιουργού, ο οποίος και το είχε φτιάξει ολόκληρο μόνος του νομίζω. Δυστυχώς το είχα παρατήσει μετά από μια ώρα, γιατί δεν μου ήμουν πολύ σε mood, αλλά θα ήθελα να το ξαναπιάσω κάποια στιγμή.

Για one man project είναι πολύ καλό.
Όπως γράφω το έπαιξα ευχάριστα, αλλά ανάμεσα σε iconoclasts και chasm θα προτείνω το chasm.