Τι τερμάτισα πρόσφατα και πώς μου φάνηκε

[tommybertsen]

Τελείωσα το RDR2. Δεν χρειάζονται λόγια. Είχα το παιχνίδι από πέρυσι αφημένο στο 3ο chapter. Απαράδεκτος. 

[Arkin]

Ειστε ωραιοι πως το καταφερατε ρε αλανια να γραψετε την κριτικη ταυτοχρονα? Συμπιπτουν οι κριτικες σας εμπιστευομαστε φουλ οποτε θα μπει στο προγραμμα. 

[yaya14]

22 ώρες πριν, e-tic είπε

Path of Giants

Ένα όμορφο και ήρεμο puzzle game όπου πρέπει να χειριστείς τρείς εξερευνητές και να τους βάλεις να συνεργαστούν ώστε να φτάσουν στην έξοδο του δωματίου/γρίφου.
Έχει όμορφα γραφικά και χαλαρή μουσική ενώ οι γρίφοι είναι εύκολοι εως μέτριοι.
Χρειάζεται περίπου δυόμησι ώρες παιχνιδιού για να ολοκληρωθούν και οι 17 πίστες.
Είναι και family friendly και μπορεί άνετα να παιχτεί με τα παιδιά να βρίσκονται στον ίδιο χώρο, οπότε προτείνεται για 2-3 χαλαρά απογευματάκια!

Περπατάμε παράλληλα φίλε @yaya14

Xεχεχεχε αυτές είναι ωραίες συμπτώσεις, χαίρομαι που άρεσε και σ'εσένα  φίλε  @e-tic 

Επεξ/σία 1 Ιουνίου 2021 από yaya14

[firepc]

Call of the Sea (2020)

Νοεμβριος 1934. Μια γυναικα φευγει να βρει τον χαμενο της αντρα τον οποιο αναζητα σε ενα εξωτικο νησι καπου στον Νοτιο Ειρηνικο. Προκειται για ενα πρωτου προσωπου adventure που τα δυνατα του σημεια ειναι το μυστηριο, η ατμοσφαιρα και η αφηγηση. Δεν υπαρχει δραση αφου το παιχνιδι εχει αρκετο περπατημα απο μερος σε μερος και αυτο που καλειται κυριως να κανει ο παικτης ειναι να λυνει τους γριφους.

Το παιχνιδι εχει 6 κεφαλαια, στο καθενα υπαρχει παντα ενας μεγαλος κεντρικος γριφος και μερικες φορες κατι μικροι αριστερα δεξια.

Οι γριφοι του ειναι μετριας δυσκολιας, τουλαχιστον οι περισσοτεροι. Ενας με δυσκολεψε παρα πολυ (βρισκεται στο τελος του 4ου κεφαλαιου) τον οποιο τον ειδα απο yt και χρειαστηκα και ποση ωρα ακομα για να τον καταλαβω. Αυτο θεωρω πως ειναι το μονο μελανο σημειο του.

Απλα γραφικα, οκ ηχος και αρκετα καλες ερμηνειες των ηθοποιων ντυνουν το υπολοιπο παιχνιδι. Μην περιμενετε κατι το εξαιρετικο, αφου ολα κανουν μπαμ οτι ειναι indie παραγωγη.

[stevenfins]

Wide Ocean Big Jacket

Οι θείοι Brad και Cloanne πάνε για ένα διήμερο κάμπινγκ με την ανιψιά Mord και το φίλο της Ben. Τίποτα το παράξενο δεν συμβαίνει. Ούτε κάποιος τους επιτίθεται, ούτε κάποιος εξαφανίζεται, ούτε κάποιο αρχαίο πνεύμα εμφανίζεται. Το παιχνίδι είναι αυτό ακριβώς: ένα ευχάριστο διήμερο στη φύση δύο παιδιών με τον θείο και τη θεία. Το gameplay αποτελείται μόνο από την κίνηση των χαρακτήρων και το διάβασμα των συζητήσεων (θα μπορούσαμε ίσως να το πούμε ως συνδυασμό walking simulator και visual novel). Η ιστορία που είναι και το βασικότερο κομμάτι είναι πάρα πολύ ωραία γραμμένη με ενδιαφέροντες χαρακτήρες (ειδικά η Mord), ενώ στη μία ώρα και κάτι που μου πήρε να το τελειώσω μπορώ να πως γέλασα παραπάνω φορές απ' όσες ίσως θα περίμενα. Τα γραφικά είναι στο στυλ που φαίνονται στην εικόνα παραπάνω και μπορώ να πω πως λειτουργούν ωραία, ενώ πολύ ωραία βρήκα και τη μουσική. Το προτείνω σε όποιον θέλει να περάσει ευχάριστα μια ωρίτσα με ένα παιχνίδι που μπορεί εύκολα να σου φτιάξει τη διάθεση.

Ειδικά όσον αφορά το τελευταίο, μου θύμισε πολύ το A Short Hike, που και εκείνο πραγματευόταν κάτι παρόμοιο (διακοπές στη θάλασσα) και είχε μια ωραία ιστορία ιδανική για κάτι χαλαρό μετά από κάποιο βαρύ παιχνίδι/δύσκολη μέρα.   

[yaya14]

Mothergunship ( 2018 )

 

Το Mothergunship θα το χαρακτήριζα ως fps-bullet hell παιχνίδι. Γενικά, το συγκεκριμένο είναι ένα παιχνίδι που παρόλο έχω γράψει λίγες ώρες, με απασχολεί αρκετό διάστημα, γιατί συνεχώς το άφηνα και  με  έπιανε αυτό το αίσθημα ότι εφόσον παίζεται και μπορώ θα το τελειώσω για να κλείσω με αυτό. Ξεκινάς στη βάση και επιλέγεις κάποια αποστολή στην οποία μπορείς να πάρεις μαζί σου έναν Χ αριθμό εξαρτημάτων(τα εξαρτήματα είναι α) τύπος όπλου,  β) το modifier που είναι και προαιρετικό και  γ) η βάση όπου συνδέεις τα άλλα 2 μέρη), σε περίπτωση που πεθάνεις γυρνάς πίσω στη βάση και ό,τι είχες πάρει μαζί σου ή βρήκες χάνεται. Οι πίστες σε κάθε αποστολή αποτελούνται από μια συνέχεια δωματίων, όπου υπάρχει ανάμεσα τους ένας μικρός χώρος παύσης. Συμπαθητικά γραφικά και μουσική. Η ιστορία ή έστω οι διάλογοι υπάρχουν αλλά προσωπικά μου ήταν παγερά αδιάφοροι και μετά από κάποιο σημείο επειδή κούρασε απλά τους προσπερνούσα. Μου πήρε ~4 ώρες για να βγάλω το campaign, αλλά υπάρχει και η επιλογή του endless όπως και συνέχεια αφού τελειώσεις το αρχικό campaign. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα ξερό shooting χωρίς κάτι άλλο. Προσωπικά δε με τρέλανε αλλά σίγουρα σε κάποιον που του αρέσει τέτοιο είδους shooting game θα ήταν αρκετά πιο ευχάριστο.

 

Επεξ/σία 6 Ιουνίου 2021 από yaya14

[e-tic]

Northgard

Ένα παιχνίδι στρατηγικής που έχει λίγο απο settlers και λίγο απο rise of nations. Έχει στοιχεία RTS αλλά και στοιχεία απο resource management. Η κατάκτηση του χάρτη γίνεται τμηματικά, ανά περιοχές, ενώ ταυτόχονα ο παίκτης πρέπει να διαχειριστεί την παραγωγή πρώτων υλών, την αναβάθμιση του εξοπλισμού και την διατήρηση του ηθικού του πληθυσμού.
Το παιχνίδι είναι σχετικά ήρεμο, το resource management δεν έχει το βάθος του settlers, οι στρατοί είναι ολιγάριθμοι σε οπλίτες και οι μάχες εύκολα διαχειρίσιμες. Οι αναβαθμίσεις που υπάρχουν έχουν διαφορετικό αντίκτυπο ανάλογα με την φυλή που παίζει ο παίκτης και η σωστή επιλογή τους μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην γρήγορη επικράτηση. Υπάρχει και το στοιχείο των εποχών, όπου τον χειμώνα επηρρεάζεται αρνητικά η παραγωγή πρώτων υλών αλλά και η απόδοση των στρατευμάτων.
Η ιστορία του campaign βασίζεται στην μυθολογία των vikings και εκτυλίσσεται στο νησί Northgard, όπου ο παίκτης αναζητά αρχικά το δικαίωμά του στη διαδοχή του θρόνου και καταλήγει να προσπαθεί να αποτρέψει το Ragnarok. Υπάρχουν και challenges (skirmish) τα οποία είναι σαφώς πιο απαιτητικά.
Τα γραφικά είναι όμορφα, ο ήχος καλός -αν και η background μουσική είναι μονότονη- και ο χειρισμός φυσιολογικά απλός. Συνολικά μου άφησε καλές εντυπώσεις.

[e-tic]

Youropa

Οι δημιουργοί του παιχνιδιού το περιγράφουν ως μια εμπειρία στην οποία θα πρέπει να σπάσεις τους κανόνες και να σκεφτείς διαφορετικά (out of the box) και αυτό πραγματικά καταφέρνουν. Ο παίκτης χειρίζεται έναν χαρακτήρα με πόδια-βεντούζες, που μπορεί να σκαρφαλώσει σε τοίχους και να περπατήσει σε ταβάνια. Βρίσκεται σε αιωρούμενες πλατφόρμες, πάνω απο το Παρίσι, καιπρέπει να βγεί απο το στερεότυπο του πάνω/κάτω και να κινηθεί σε όλο τον χώρο προκειμένου να επιτευχθούν τα ζητούμενα σε κάθε πίστα.
Μου δημιουργήθηκε η ελαφρά αίσθηση του ιλίγγου σε κάποιες περιπτώσεις όπου βρέθηκα κρεμασμένος ανάποδα ή έτοιμος να πέσω στο κενό, ταυτίστηκα δηλαδή με τον χαρακτήρα. Το παιχνίδι βέβαια δεν είναι τιμωρητικό, καθώς μετά απο κάθε αποτυχία ο χαρακτήρας επανέρχεται στην αρχή της πίστας χωρίς να έχει χαθεί η πρόοδος (progress) της πίστας.
Όμορφα γραφικά, σχετικά εύκολος χειρισμός, ήρεμος ήχος. Υπάρχει μια ιστορία απο την οποία δεν έβγαλα νόημα, αλλά μάλλος δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Συνολικός χρόνος για ολοκλήρωση, περίπου 6 ώρες.
Είναι ένα διαφορετικό puzzle platformer που θα το πρότεινα στους λάτρεις του είδους.

Επεξ/σία 18 Ιουνίου 2021 από e-tic

[Arkin]

3 ώρες πριν, e-tic είπε

Youropa

Οι δημιουργοί του παιχνιδιού το περιγράφουν ως μια εμπειρία στην οποία θα πρέπει να σπάσεις τους κανόνες και να σκεφτείς διαφορετικά (out of the box) και αυτό πραγματικά καταφέρνουν. Ο παίκτης χειρίζεται έναν χαρακτήρα με πόδια-βεντούζες, που μπορεί να σκαρφαλώσει σε τοίχους και να περπατήσει σε ταβάνια. Βρίσκεται σε αιωρούμενες πλατφόρμες, πάνω απο το Παρίσι, καιπρέπει να βγεί απο το στερεότυπο του πάνω/κάτω και να κινηθεί σε όλο τον χώρο προκειμένου να επιτευχθούν τα ζητούμενα σε κάθε πίστα.
Μου δημιουργήθηκε η ελαφρά αίσθηση του ιλίγγου σε κάποιες περιπτώσεις όπου βρέθηκα κρεμασμένος ανάποδα ή έτοιμος να πέσω στο κενό, ταυτίστηκα δηλαδή με τον χαρακτήρα. Το παιχνίδι βέβαια δεν είναι τιμωρητικό, καθώς μετά απο κάθε αποτυχία ο χαρακτήρας επανέρχεται στην αρχή της πίστας χωρίς να έχει χαθεί η πρόοδος (progress) της πίστας.
Όμορφα γραφικά, σχετικά εύκολος χειρισμός, ήρεμος ήχος. Υπάρχει μια ιστορία απο την οποία δεν έβγαλα νόημα, αλλά μάλλος δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Συνολικός χρόνος για ολοκλήρωση, περίπου 6 ώρες.
Είναι ένα διαφορετικό puzzle platformer που θα το πρότεινα στους λάτρεις του είδους.

Ποσο ομορφο και ιδιαιτερο παιχνιδι ετσι? Ισχυει οτι πρεπει να σκεφτεις διαφορετικα σε πολλα σημεια στο τελος ομως που περνεις τη δυναμη να πατας σε οτι επιφανεια θελεις ολα φαινονται παιχνιδακι. Εχει καποια σημεια που οντως σου δημιουργουν αγχος και θελει κινησεις ακριβειας. Διαμαντακι ελπιζω να το μαθει περισσοτερο κοσμος.

[stevenfins]

Sagebrush

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα walking simulator. Φτάνεις με το αμάξι στο ομώνυμο Sagebrush, το οποίο είναι ένα κτήμα μιας αίρεσης που υπήρχε εκεί μέχρι πριν κάποια χρόνια και που τώρα είναι εγκαταλελειμμένο. Εξερευνώντας τα κτίρια που παραμένουν μέχρι και σήμερα (σχολείο, εκκλησία, δωμάτιο εξαγνισμού κλπ) μαθαίνεις πως λειτουργούσε η αίρεση, καθώς και για το πως έφτασε στο τραγικό της τέλος. Η ιστορία θα έλεγα πως είναι ένας συνδυασμός από συμβάντα που έχουν λάβει χώρα σε πραγματικές αιρέσεις στην Αμερική (και έχουμε δει και σε ταινίες ή βιβλία), οπότε δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα εντελώς πρωτότυπο σενάριο. Παρόλα αυτά είναι αρκετά καλογραμμένο, οπότε δεν είχα θέμα με το γεγονός ότι έβλεπα από πριν το που θα καταλήξει. Έτσι και αλλιώς, ως θεματολογία νομίζω πως είναι αρκετά σπάνια για παιχνίδι, ενώ η μοναχικότητα της εξερεύνησης στα άδεια κτίρια προκαλεί μια έντονη ανασφάλεια -ειδικότερα ενώ πέφτει το σκοτάδι- που δύσκολα θα συναντούσαμε για παράδειγμα σε μια ταινία.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι όπως στην παραπάνω εικόνα και θυμίζουν πολύ έντονα δεκαετία του '90. Προσωπικά στην αρχή με ξένισαν, αλλά περνώντας η ώρα τα συνήθισα και μπορώ να πω ότι εν τέλει λειτουργούν ωραία. Ο χρόνος που μου πήρε να το τελειώσω ήταν κάτι λιγότερο από δύο ώρες και αυτό γιατί διάβαζα τα πάντα, ενώ πολλές φορές χάζευα τους  ρεαλιστικά ανατριχιαστικούς χώρους. Το προτείνω σε όποιον φυσικά αρέσουν τα walking sims, αφού πέρα από τον συνδυασμό μερικών αντικειμένων, η αλληλεπίδραση με τον κόσμο είναι σε αρκετά χαμηλά επίπεδα και σε όποιον θέλει μια ιστορία που σπάνια βλέπουμε σε παιχνίδι (αν και δεν το έχω παίξει, δεν νομίζω το Far Cry 5 να παίρνει το θέμα στο τόσο σοβαρό).  

  

[stevenfins]

                         Little nightmares

Γνωστό παιχνίδι οπότε δεν θα πω πολλά. Δυστυχώς δεν μου άρεσε τόσο όσο περίμενα. Όντας φίλος τόσο του Limbo, όσο και του Inside είχα μεγαλύτερες προσδοκίες. Μεγαλύτερο μου θέμα ήταν η 2.5D φύση του παιχνιδιού η οποία και μου προκάλεσε προβλήματα, αφού πολλές φορές είτε έχανα κάποιο άλμα, είτε χτυπούσα σε κάποια πόρτα που θεωρούσα αρχικά πως ήμουν στην ίδια ευθεία, αλλά έκανα λάθος. Γενικά είχα αρκετούς θανάτους που οφείλονταν σε "χαζά" λάθη που σε συνδυασμό με κάποια μη κοντινά checkpoints μου προκαλούσαν εκνευρισμό.

Φυσικά το παιχνίδι είναι πανέμορφο με τα επίπεδα στην κουζίνα και στο δείπνο να είναι τα αγαπημένα μου. Παρόλα αυτά, από θέμα ιστορίας μου φάνηκαν αρκετά ασύνδετα μεταξύ τους χωρίς να μπορώ να βγάλω κάποιο νόημα (δεν διάβασα κάποια ανάλυση στο ίντερνετ και ενώ και η playdead ακολουθεί παρόμοια αφηρημένη δομή, η διαφορά με το inside, τουλάχιστον, όπου και με έκανε να σκεφτώ κάποια πράγματα μόνος μου, μου φάνηκε μεγάλη). Τέλος, δεν προχώρησα στην αγορά των DLCs και δεν ξέρω αν θέλω να παίξω και το sequel μιας και έχω διαβάσει ότι ουσιαστικά είναι μια από τα ίδια. Θα δείξει. Ίσως να είχα λανθασμένες προσδοκίες εξαρχής.

[Arkin]

Σιγουρα παιξε τα DLC φιλε steven δειχνει πως δημιουργουνται τα gnomes και γενικα κλεινει καποια ερωτηματα απο το βασικο παιχνιδι. Ισχυει οτι σε καποια σημεια θελει αλματα ακριβειας εκει χαναμε λογικα οι περισσοτεροι μιας και στα υπολοιπα σημεια ηθελε προσοχη στο stealth κομματι κυριως να μην μας παρουν χαμπαροι οι κακοι. 

[Arkin]

Days Gone[100%]

https://store.steampowered.com/app/1259420/Days_Gone

Ενα απο τα πιο underrated παιχνιδια εκει εξω το οποιο εθαψαν οι κριτικοι για καποιο ανεξηγητο λογο αλλα αγαπηθηκε απο τον κοσμο. Η ιστορια μας ξεκιναει με την αποκαλυψη την εξαπλωση του ιου που μεταμορφωσε τους παντες σε ζομπι και ο χαρακτηρας μας Deacon St. John με τη γυναικα του Sarah και τον καλυτερο του φιλο Boozer προσπαθουν να επιβιωσουν. Οταν ενα παιδακι μαχαιρωσει τη Sarah θα την βαλουμε σε ενα ελικοπτερο της κυβερνησης για να την σωσουν εμεις μενουμε πισω με τον Boozer. Επειτα η ιστορια μας μεταφερει 2 χρονια μετα το συμβαν και ξεκιναει ο αγωνας για την επιβιωση μας και του Boozer και την αναζητηση της Sarah. Ο κοσμος του Days Gone διαδραματιζεται στο Oregon μια πολιτεια της Αμερικης εχει γινει πιστη απεικονιση με τα πραγματικα μερη. Το παιχνιδι ειναι πληρως εξελληνισμενο η δουλεια που εκαναν οι μεταφραστες ειναι υποδειγματικη και οταν μιλαει ο χαρακτηρας μας με αλλους αλλα και στα collectibles τα οποια ειναι 240 ολα ειναι τακτοποιημενα και μαθαινουμε τα παντα για τον κοσμο που περιπλανιομαστε οπως και τους χαρακτηρες που θα συναντησουμε οπως και τι συμβαινει με τον ιο και τα ζομπι μεσα απο αρχεια της κυβερνησης. Στα του gameplay εχουμε ενα σχετικα απλο συστημα μαχης με 3 ειδων οπλα στην κατοχη μας μαζι με αυτα που φτιαχνουμε απο ροπαλα και μαχαιρι οπως και βομβες μολοτοφ επιδεσμους και διαφορα κολπα για να αποφυγουμε τους εχθρους. Το επαιξα στο επιπεδο δυσκολο 2 και δεν μου φανηκε τοσο δυσκολο ειδικα οσο προχωρουσα και ξεκλειδωνα οπλα και δεξιοτητες οποτε προτεινω αυτη τη δυσκολια να υπαρχει και καποιο challenge. Η πρωτη μερα στον κοσμο του Days Gone με βρηκε αβοηθητο χωρις βενζινη στη μηχανη και με ελαχιστες σφαιρες οποτε το παλεψα φουλ stealth ωστε να βρω βενζινη για τη μηχανη. Απιστευτο immersion με τον δυναμικο καιρο που ανα πασα στιγμη μπορει να αρχισει καταιγιδα η να χιονιζει και σιγα σιγα να το στρωνει οπως στην πραγματικοτητα. Ο κοσμος του Days Gone ειναι παρα πολυ εχθρικος. Περα απο τα ζομπι θα συναντησουμε καταδρομεις ανθρωπους που θελουν να μας κλεψουν ζομπι διαφορων ειδων αλλα δεν λειπει και η πανιδα του Oregon η οποια μολυσμενη και αυτη απο τον ιο δεν χανει ευκαιρια να μας επιτεθει. Εχουμε στοιχεια επιβιωσης στο παιχνιδι απο τη μηχανη που θελει βενζινη καθε τοσο ειδικα οσο το ντεποζιτο ειναι μικρο οπως και το να φτιαχνουμε επιδεσμους μολοτοφ βομβες απο μικρα πραγματακια που βρισκουμε. Μεχρι τη μεση του παιχνιδιου το ψαξιμο ειναι αναγκαιο ωστε να μην μας λειψει τιποτα οποτε προσοχη. Οσον αφορα τη μηχανη ειναι πληρως παραμετροποιησιμη εκαναν εξαιρετικη δουλεια και εχει πολυ καλα physics το καθε τι μετραει και νιωθεις το βαρος της οδηγησης. Καποιοι χαρακτηρες που θα συναντησουμε στο παιχνιδι μενουν και προσφερουν συναισθηματα. Μαζι με τη Sarah και το Βοοzer ξεχωρισα τον Mike αρχηγο του τριτου camp τον Carlos τον τρελο αρχηγο των RIP[αιρεση τρελων] και τον O'Brian μελος της μυστικης κυβερνησης Nero που μας βοηθαει να βρουμε τη Sarah. Το παιχνιδι σε αρκετα σημεια μας δειχνει flashbacks απο το παρελθον και δημιουργει εντονα συναισθηματα μεταξυ των χαρακτηρων αλλα και προς τον παιχτη. Η Bend Studio εριξε μερακι στο παιχνιδι και φαινεται σε πολλα σημεια. Στα αρνητικα θα βαλω τα επαλαμβανομενα side quest απο τα camps τα οποια ειναι κυριως πηγαινε εκει πιασε αυτον η πηγαινε εκει σκοτωσε τους καταδρομεις τα οποια ειναι αρκετα μονοτονα και ειναι ενα μελανο σημειο που εχω συναντησει σχεδον σε ολα τα open world παιχνιδια. Το τεραστιο θετικο του παιχνιδιου περα απο τη χημεια και τα συναισθηματα των χαρακτηρων ειναι οι ορδες. Οι ορδες ειναι πολλα μαζεμενα ζομπι που μπορει να ειναι απο 100 μεχρι 500 μαζι που αν σε παρουν χαμπαρι γινεται ενας χαμος και σε περνουν στο κυνηγι. Μεχρι τις πρωτες 15-20 ωρες ουτε καν σκεφτεσαι να πας να καθαρισεις καμια σε εχουν φαει πριν προλαβεις να κανεις 10 βηματα. Οσο αναβαθμιζομαστε ομως σε οπλα δεξιοτητες μιας και το παιχνιδι εχει αυτη την ευχαριστηση οτι νιωθεις οτι ο Deacon οσο προχωραμε το παιχνιδι γινομαστε ολο και καλυτεροι και εκει που δεν μπορουσαμε να σκοτωσουμε 2-3 ζομπι μαζι στο τελος καθαριζουμε ολοκληρες ορδες τη μια μετα την αλλη. Τρομερη αισθηση ανοδου του χαρακτηρα ως προς την αντιμετωπιση των εχθρων. Στα γραφικα μπορω να πω οτι ειναι απο τα πιο αληθοφανη παιχνιδια που εχω παιξει τρομερα texture φωτισμο σκιες τα παντα ειναι πανεμορφα και με το αναλογο συστημα το παιχνιδι ριχνει σαγονια και στα γραφικα. Απο τα λιγα παιχνιδια που native εχουν 100% υποστηριξη ultrawide απο τα menu μεχρι τα cutscenes. Το DX11 συνεχιζει να εχει καποια μικρα σπαστικα stutters ειδικα σε μερη με πολλους NPC η με πολλα κτηρια και οταν οδηγαμε τη μηχανη αλλα με το DXVK τα ελυσα ολα και απολαυσα το παιχνιδι οπως πρεπει. Συνολικα ενα αρτιο παιχνιδι μεσα στα καλυτερα με μια μετα αποκαλυπτικη ιστορια με ζομπι και μακαρι να βγαλουν και νουμερο 2 γιατι το τελος αφηνει υπονοιες για ενα αναλογα καλο δευτερο μερος. Το παιχνιδι μου προσφερε 78 ωρες για 100% στο δυσκολο 2 εχει πολυ αξιολογη διαρκεια και δεν με κουρασε λεπτο. Μπραβο στη Bend Studio που εβαλε ολη της την ψυχη στο Days Gone μην το χασει κανεις γιατι το παιχνιδι προσφερει μεγαλες ανατριχιλες και οχι μονο εξαιτιας των ζομπι αλλα και πολλες στιγμες χαρακτηρων μενουν για το ποσο συναισθημα βγαζουν. 8.8/10

Παρακατω μερικες φωτογραφιες απο το παιχνιδι

https://postimg.cc/gallery/TwMJ4T6

Επεξ/σία 9 Ιουλίου 2021 από Arkin

[yaya14]

Undertale ( 2015 )

 

Ένα ιδιαίτερο παιχνίδι που βασίζεται στην ιστορία του και τους χαρακτήρες του σε 8bit γραφικά. Ξεκινάς παίζοντας ως ένα παιδί που βρίσκεται ξαφνικά στο κόσμο των τεράτων και προσπαθεί να διαφύγει από αυτόν, επικοινωνώντας και αλληλοεπιδρώντας με πολλούς χαρακτήρες. Παρόλο που μπορεί να φανεί περίεργο σε πολλούς, (έμεινα μετά τη μάχη με ένα χαρακτήρα λουλουδιού που αν κατάλαβα τελειώνει το πρώτο play through )δε μου έμεινε θετική γνώμη, ίσως φταίει ότι περίμενα να δω τρελά πράγματα από το τρελό hype που περιβάλει τον συγκεκριμένο τίτλο. Οι γρίφοι και οι περισσότερες μάχες δεν ήταν άσχημες απλά μου φάνηκαν λίγο κουραστικές με κάποιες εξαιρέσεις. Καταλαβαίνω ότι είχε ιδιαίτερο χιούμορ και βασιζόταν κυρίως στην ιστορία και τους ενδιαφέρον χαρακτήρες αλλά σαν να ψιλό ξέχναγε λίγο το gameplay γενικά, ίσως γι' αυτό δε μπορούσε να με κρατήσει με τίποτα ή απλά το παιχνίδι σε καθαρά ελληνικά δεν ήταν my cup of tea :P . Στα θετικά ευχαριστήθηκα τη μουσική. Εν κατακλείδι δε το θεωρώ κακό παιχνίδι και σε πολύ κόσμο (όπως ήδη δηλαδή) θα αρέσει και μπορώ να καταλάβω γιατί, αλλά για μένα τείνει πιο πολύ προς το μέτριο.

[e-tic]

Black the Fall

Ένα 2D platformer που εκτυλλίσεται σε έναν δυστοπικό κόσμο, όπου ο ήρωας απαγκιστρώνεται απο τα δεσμά του και ξεκινάει να τρέχει για να ξεφύγει απο το σύστημα και να ελευθερώσει και τους υπόλοιπους.
Έχει ωραία τοπία με μουντά χρώματα και η συνολική ατμόσφαιρα δημιουργεί την αίσθηση οτι όντως βρισκόμαστε σε αυτό που οι δυτικοί θεωρούν οτι είναι η παρακμή των αριστερών ολοκληρωτικών καθεστώτων. Ο ήχος είναι καλός αλλά ο χειρισμός είναι glitchy σε κάποια σημεία. Δεν έχει κάτι ιδιαίτερο σε puzzle και γενικά είναι εύκολο παιχνίδι. Η δυσκολία είναι να βρεθούν όλα τα collectibles/challenges τα οποία είναι καλά κρυμμένα και πράγματι απαιτούν αρκετό ψάξιμο για να τα βρείς.
Εννοείται οτι οι χρωματικές επιλογές παραπέμπουν στο Inside και το όλο στήσιμο του παιχνιδιού μοιάζει με limbo, inside & monochroma. Δεν είναι κακό παιχνίδι, και αν δεν είχα παίξει τα προαναφερθέντα θα μου είχε αρέσει περισσότερο, αλλά τώρα δεν θεώρησα οτι είχε να μου προσφέρει κάτι διαφορετικό απο τα άλλα.

Επεξ/σία 15 Ιουλίου 2021 από e-tic