Δένομαι με ανοησίες

[PCharon]

21 ώρες πριν, evabb είπε

Το σπιτι πρεπει να ειναι αδειο, λιτο κι απαιρητο. Οι παπαριες που πιανουν χρησιμο χωρο δεν εχουν θεση μεσα στο σπιτι μου. Λες και θα τις παρω στον ταφο μου τις αναμνησεις απο το σχολειο ή τους ακυρους πρωην. Οτι ειναι σημαντικο μενει στην ζωη σου δεν γινεται απλως αναμνηση.

Επιπλέον, θεωρώ ασέβεια/υποκρισία να είμαι με κάποια σήμερα και να μην μπορώ να ξεπεράσω πχ την κούπα που μου άφησε η πρώην ή εκείνη την ωραία φωτό που είχαμε από το τάδε μέρος κτλ.

 

Επίσης ξεφορτώνομαι οτιδήποτε μη απαραίτητο, διότι δε θέλω να αναλώνομαι με υλικά αντικείμενα και βοηθάει να έχω το χώρο μου ταχτοποιημένο. Δε μου αρέσει να έχω «κούτες με υπάρχοντα». Έχω μόνο τα απαραίτητα και μια κούτα με πράγματα από πολύ παιδική ηλικία (η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να είχαν σωθεί περισσότερα, χαχα). ΟΚ, μπορεί να κρατήσω κάτι τύπου «αναμνηστικό άνευ χρησιμότητας», αλλά ύστερα από κάποιο διάστημα το ξεπερνώ και το απορρίπτω.

Για διάφορα αντικείμενα που τα κρατάω «επειδή αξίζουν κάτι και μπορεί να χρειαστούν» εφαρμόζω τη λογική πως αν ύστερα από αρκετό καιρό (αναλόγως το αντικείμενο, μήνες ως λίγα χρόνια) εμφανιστούν μπροστά μου και δεν έχουν χρειαστεί ακόμα, τότε έχει έρθει η ώρα να τα ξεφορτωθώ.

Προσωπικά όσο περνάνε τα χρόνια, χάνω όλο και περισσότερο την τάση του συλλέκτη.

Υ.Γ. Στο «ξεφόρτωμα» έχει βοηθήσει πολύ η ύπαρξη της ανακύκλωσης καθώς και η δυνατότητα να χαρίσεις κάτι ή να το πουλήσεις μέσω ebay κτλ. Έχω απελευθερώσει μπόλικο χώρο έτσι, διαφορετικά θα με έπιαναν οι τύψεις πως μολύνω και το περιβάλλον ή πετάω κάτι χρήσιμο για κάποιον άλλο.

[evabb]

10 λεπτά πριν, PCharon είπε

Επιπλέον, θεωρώ ασέβεια/υποκρισία να είμαι με κάποια σήμερα και να μην μπορώ να ξεπεράσω πχ την κούπα που μου άφησε η πρώην ή εκείνη την ωραία φωτό που είχαμε από το τάδε μέρος κτλ.

Επίσης ξεφορτώνομαι οτιδήποτε μη απαραίτητο, διότι δε θέλω να αναλώνομαι με υλικά αντικείμενα και βοηθάει να έχω το χώρο μου ταχτοποιημένο. Δε μου αρέσει να έχω «κούτες με υπάρχοντα». Έχω μόνο τα απαραίτητα και μια κούτα με πράγματα από πολύ παιδική ηλικία (η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να είχαν σωθεί περισσότερα, χαχα). ΟΚ, μπορεί να κρατήσω κάτι τύπου «αναμνηστικό άνευ χρησιμότητας», αλλά ύστερα από κάποιο διάστημα το ξεπερνώ και το απορρίπτω.

Για διάφορα αντικείμενα που τα κρατάω «επειδή αξίζουν κάτι και μπορεί να χρειαστούν» εφαρμόζω τη λογική πως αν ύστερα από αρκετό καιρό (αναλόγως το αντικείμενο, μήνες ως λίγα χρόνια) εμφανιστούν μπροστά μου και δεν έχουν χρειαστεί ακόμα, τότε έχει έρθει η ώρα να τα ξεφορτωθώ.

Προσωπικά όσο περνάνε τα χρόνια, χάνω όλο και περισσότερο την τάση του συλλέκτη.

Υ.Γ. Στο «ξεφόρτωμα» έχει βοηθήσει πολύ η ύπαρξη της ανακύκλωσης καθώς και η δυνατότητα να χαρίσεις κάτι ή να το πουλήσεις μέσω ebay κτλ. Έχω απελευθερώσει μπόλικο χώρο έτσι, διαφορετικά θα με έπιαναν οι τύψεις πως μολύνω και το περιβάλλον ή πετάω κάτι χρήσιμο για κάποιον άλλο.

πολυ σωστος.

[poulinos]

εχω πλεον μια απλη λογικη. οτιδηποτε δεν χρησιμοποιειται παει για πεταμα. οι αναμνησεις ειναι δυο μορφων. ενα στο μυαλο β. σε φωτογραφιες. ουτε μαγνητακια ουτε κουπες ουτε δεν ξερω τι. ακομα και αν παρω κατι αναμνηστικο θα ειναι κατι που μπορω να χρησιμοποιησω πχ μια μπλουζα απο καποιο βουνο. με αυτον τον τροπο ελυσα τα θεματα μου. δεν μαζευω σαβουρες  δεν μου δημιουργω εξτρα αγχος. επισης αντιθετα με αλλα ατομα προσπαθω να χαιρομαι την καθε μου στιγμη και να κανω πραγματα συνεχειαααααα

[akmakas]

Στις 16/7/2020 στις 4:02 ΜΜ, ChimairaX είπε

 

Εννοώ ότι μια τυχαία απόδειξη από μια συγκεκριμένη έξοδο δεν θα την πετάξω αλλά θα την κρατήσω γιατί θέλω να θυμάμαι την μέρα εκείνη.
Ένα χάρτινο ποτήρι καφέ μιας χρήσης δεν το έχω χρησιμοποιήσει ακόμα από το 2018 γιατί μου είχε πει η αδερφή μου ότι της άρεσε το χρώμα του και δεν θέλω να το πετάξω.
Ένα μπουκάλι κολώνια που είχα βάλει στο 1ο ραντεβού με την κοπελιά μου υπάρχει ακόμα άδεια στο ντουλάπι μου εδώ και 6 χρόνια.

Σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο πάμε για αυτό το πρόβλημα;

👽

Φιλε μου αυτό σε προχωρημένα στάδια λέγεται σύνδρομο αποθησαύρισης είναι ψυχιατρικό το θέμα καθαρά..Ξεκινάει με συλλογή αντικειμένων που όλοι μας λίγο πολύ έχουμε τάση να κρατάμε αλλά αν το αφήσεις μπορεί να σε καταλήξει σε συλλογές πολλών μικρών και μη αντικειμένων με έντονες συναισθηματικές δράσεις μέσα σου όποτε τα βλέπεις.Ουσιαστικά τα αντικείμενα αυτά παίρνουν διαφορετική τροπή σε αυτούς τους ανθρώπους.

Μην το αφήσεις να σε κρατάει αυτό αποχωρίσου κάποια από αυτά η αν γίνεται πέταξε τα όλα.Με τον καιρό θα μάθεις να τα πετάς η τα τα πουλάς κλπ.Εγώ προσωπικά έχω διάφορες συλλογές.Έχω μια αποθήκη η οποία είχε μέσα μέχρι και τηλεόραση του 1975 που είχαμε στο σπίτι μικροί αλλά και μεταγενέστερες.Όλα τα αντικείμενα είχαν πολλές αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία και τα κρατούσα σαν να ήταν κάτι πολύ πολύτιμο.Μια μέρα έκανα την υπέρβαση..Τα πέταξα όλα.

Ένιωσα σαν να μου ξεριζώνουν την καρδιά αλλά έτσι έπρεπε να γίνει.Δεν κράτησα απολύτως τίποτα.

Κράτησε μια συλλογή από κάτι αλλά μέχρι εκεί.

[Loinen]

Ολο το νημα διατριβη για ψυχολογο. Να βγουμε ολο μαζι να γινουμε φιλοι να ξεχασουμε τις ψυχικες διαταραχες.  Να σας πω και εγω την δικια μου πινοντας κρασι!!!

[koeltzakoatl]

Εγώ ξεφορτώνομαι πράγματα δίχως αύριο. Έχω θεσπίσει την πρώτη Κυριακή του Μαΐου (άλλος ψυχαναγκασμός αυτός) σαν ημέρα εκκαθάρισης.

φετος έπαιξε μετακόμιση, εκεί ανακάλυψα δεκάδες κούτες άχρηστες. Πρέπει να το κάνω διήμερο το ετήσιο καθάρισμα...

[Agent_Orange]

16 ώρες πριν, poulinos είπε

ουτε κουπες ουτε δεν ξερω τι

θα πετάξω κούπες για τα λόγια που 'πες

[adi32]

Το καλό είναι να καταλαβαίνει κανείς ότι κάτι που κάνει είναι ανοησία. 

Έτσι υπάρχει ελπίδα να το διορθώσει και μόνος του. 

[ChimairaX]

20 ώρες πριν, evabb είπε

αυτα τα «για ωρα αναγκης» ειναι και τα πιο αχρηστα. Γιατι ποτε δεν θυμασαι οτι τα εχεις. Για μενα ειναι απλο το πραμα. Αν κατι δεν το εχω χρησιμοποιησει εδω και δυο χρονια ή εχω ξεχασει οτι το ειχα φευγει στα σκουπιδια ή δωριζεται αν ξερω οτι σε καποιον μπορει να φανει χρησιμο.

Εδώ θα διαφωνήσω. Εγώ πάντα κρατάω χαλασμένα ηλεκτρονικά, και πάντα έχουν φανεί χρήσιμα. Πιο πρόσφατο παράδειγμα μετά από ένα έντονο rage σε παιχνίδι, χτύπησα το ποντίκι και χάλασε το μεσαίο κλικ και έφυγε μια αντίσταση, από αυτές τις αντιστάσεις που είναι σε μέγεθος μυρμηγκιού. Και τα 2 αυτά παρτς τα βρήκα μέσα σε ένα παλιό ηλεκτρονικό τσιγάρο που είχα στη σαβούρα μου. Κάπως έτσι έσωσα το ποντίκι

[kathytherion]

Στις 18/7/2020 στις 12:17 ΜΜ, ChimairaX είπε

Εδώ θα διαφωνήσω. Εγώ πάντα κρατάω χαλασμένα ηλεκτρονικά, και πάντα έχουν φανεί χρήσιμα. Πιο πρόσφατο παράδειγμα μετά από ένα έντονο rage σε παιχνίδι, χτύπησα το ποντίκι και χάλασε το μεσαίο κλικ και έφυγε μια αντίσταση, από αυτές τις αντιστάσεις που είναι σε μέγεθος μυρμηγκιού. Και τα 2 αυτά παρτς τα βρήκα μέσα σε ένα παλιό ηλεκτρονικό τσιγάρο που είχα στη σαβούρα μου. Κάπως έτσι έσωσα το ποντίκι

Είσαι τυχερός που έτυχε να είναι συμβατά τα εξαρτήματα ώστε να το επιδιορθώσεις. Επειδή ασχολούμαι με μικροεπιδιοριωσεις και με κατασκευές κρατάω κι εγώ κάποια just in case μικροαντικείμενα βίδες κλπ αλλά τείνω να τα θεωρώ εργαλεία και υλικά αυτά,όχι σαβουρα. Όμως έβαλα έναν όρο στον εαυτό μου,να μπαίνουν όλα αυτά σ ένα σκαμπό κουτί. Αν ξεπεράσουν σε όγκο τη χωρητικότητα του σκαμπό τότε πέφτει ξεσκαρταρισμα.

Καλλυντικά έχω αρκετά δίπλα και τριπλά ,ειδικά σε ότι αφορά είδη μπάνιου αφρολουτρα κλπ καθώς επωφελούνται συχνά από προσφορές 1+1 και τετοια(το κάνω και με αναλώσιμα είδη σπιτιού πχ καθαριστικά)όμως τα θεωρώ χρήσιμα αναλώσιμα οπότε δεν πετιουνται,απλά πλέον δεν αγοράζω αλλά. Μου φερνουν και δώρα καμία.φορα οπότε υπάρχει μια.μικρη ανατροφοδότηση. Όμως τα τελευταία χρόνια συνειδητοποίησα ότι φοράω ελάχιστα και πολύ συγκεκριμένα είδη μακιγιάζ οπότε εκεί έφυγε πολύς όγκος προϊόντων. Ουσιαστικά κράτησα ένα μεγάλο νεσεσερ με χύμα μολύβια κλπ,και μια μίνι πολυπαλετα που είναι δώρο και είναι μικρή σαν 2 πακέτα Καρέλια το ένα πάνω στο άλλο και μου έρχεται κουτί.

Από πρώην σχέσεις υπάρχουν ελάχιστα αντικείμενα τα οποία.κρατησα για την ανάμνηση αλλά κι.επειδη έχουν ενδιαφέρον σαν αντικείμενα καθως προκειται για λίγα cd και βιβλία αλλά νομίζω θα πέσει τσεκούρι κι εκεί σύντομα( κάνα 2 βιβλια μυθοπλασιας.πχ θα τα.διαβασω και γεια σας). Δεν το θεωρώ ασέβεια απέναντι στον σύντροφο μου ,είναι κάτι απ' το παρελθόν στο οποίο δεν ανατρέχω σχεδόν ποτέ,όμως δεν τα χω διαβάσει και όταν βρω χρόνο κ διάθεση θα το κάνω. Τώρα cd ίσως ψηφιοποίησω κάποια άλλα θα δω τι θα κάνω τα λυπάμαι κιόλας γιατί.ειναι του γούστου μου η μουσική.

 

[Βασίλης_29]

Το δικό μου σπίτι είναι ο παράδεισος του παλιατζη και το βασίλειο της σαβούρας. Μεγάλωσαν τέσσερις γενιές εδώ και έχουμε κάποια πράγματα από την εποχή των προπαππουδων. Επειδή το σπίτι είναι τεράστιο, τόσο εμείς όσο και ολοι όσοι έμεναν εδώ πριν από εμάς κρατούσαν πράγματα αβέρτα χωρίς να έχουμε πρόβλημα χώρου, κανένας δεν κοίταξε να πετάξει και να δει τι χρειαζόμαστε τι είναι αξίας και τι είναι για πέταμα.

Από την άλλη, έχοντας χάσει πατέρα και γιαγιά σε σχετικά μικρή ηλικία έχω την τάση σε κάθε τι που βλέπω να το κρίνω πρωτίστως ανάλογα με την χρονολογία που αγοραστικε και ποιος μου το πήρε και δευτερευοντως αν είναι χρήσιμο. Σε όλα αυτά προστέθηκαν και τα κουσούρια της μητέρας μου, που ως ψυχικά άρρωστη, είναι ικανή άμα δει μια πλάκα χρυσού να την πετάξει στα σκουπίδια ενώ αν δει μια κουραδα να την πάρει και να την βάλει μέσα σε ένα χρηματοκιβωτιο, ενώ αν πας να κάνεις την παραμικρή αλλαγή στο σπιτι, έστω ένα μικρό αντικείμενο, διατατασεται η ηρεμία της την πιάνουν κάποιες φοβίες και ανασφάλειες με αποτέλεσμα να ξεσπάει επάνω μου. 

Τα τελευταία χρόνια λοιπόν έχω μπει σε ένα διαρκές mode τι να κρατησω τι να πετάξω, αν κάτι θα το πουλήσω/χαρίσω η θα πάει στην ανακύκλωση. Μερικά πράγματα τα πέταξα, αλλά όχι ακόμα γιατί έχω διαρκείς φασαρίες και τσακωμούς με την μητέρα μου όταν πάω να κάνω κάτι, καταστάσεις που δεν αντέχω πλέον. Το σπίτι για να γίνει ξεσκαρταρισμα χρειάζεται υπάλληλο πλήρους απασχόλησης και γεμίζουμε μιση νταλίκα με πράγματα για πέταμα. 

Επεξ/σία 21 Ιουλίου 2020 από Βασίλης_29

[evabb]

3 ώρες πριν, Βασίλης_29 είπε

Το δικό μου σπίτι είναι ο παράδεισος του παλιατζη και το βασίλειο της σαβούρας. Μεγάλωσαν τέσσερις γενιές εδώ και έχουμε κάποια πράγματα από την εποχή των προπαππουδων. Επειδή το σπίτι είναι τεράστιο, τόσο εμείς όσο και ολοι όσοι έμεναν εδώ πριν από εμάς κρατούσαν πράγματα αβέρτα χωρίς να έχουμε πρόβλημα χώρου, κανένας δεν κοίταξε να πετάξει και να δει τι χρειαζόμαστε τι είναι αξίας και τι είναι για πέταμα.

Από την άλλη, έχοντας χάσει πατέρα και γιαγιά σε σχετικά μικρή ηλικία έχω την τάση σε κάθε τι που βλέπω να το κρίνω πρωτίστως ανάλογα με την χρονολογία που αγοραστικε και ποιος μου το πήρε και δευτερευοντως αν είναι χρήσιμο. Σε όλα αυτά προστέθηκαν και τα κουσούρια της μητέρας μου, που ως ψυχικά άρρωστη, είναι ικανή άμα δει μια πλάκα χρυσού να την πετάξει στα σκουπίδια ενώ αν δει μια κουραδα να την πάρει και να την βάλει μέσα σε ένα χρηματοκοβωτιο, ενώ αν πας να κάνεις την παραμικρή αλλαγή στο σπιτι, έστω ένα μικρό αντικείμενο, διατατασεται η ηρεμία της την πιάνουν κάποιες φοβίες και ανασφάλειες με αποτέλεσμα να ξεσπάει επάνω μου. 

Τα τελευταία χρόνια λοιπόν έχω μπει σε ένα διαρκές mode τι να κρατησω τι να πετάξω, αν κάτι θα το πουλήσω/χαρίσω η θα πάει στην ανακύκλωση. Μερικά πράγματα τα πέταξα, αλλά όχι ακόμα γιατί έχω διαρκείς φασαρίες και τσακωμούς με την μητέρα μου όταν πάω να κάνω κάτι, καταστάσεις που δεν αντέχω πλέον. Το σπίτι για να γίνει ξεσκαρταρισμα χρειάζεται υπάλληλο πλήρους απασχόλησης και γεμίζουμε μιση νταλίκα με πράγματα για πέταμα. 

Το μυστικο για τετοιες υποθεσεις ειναι το εξης. Πετας πραματα που δεν θυμαται οτι υπαρχουν και προφανως χωρις να σε δει. Αν συνηδειτοποιησει οτι λειπει κατι απλα κανεις τον κινεζο (που δεν προκειται να το συνηδειτοποιησει). Ετσι πεταξαμε κατι μαλακιες που κραταγε η αδερφη μου πριν 3 χρονια κι ακομα δεν το εχει καταλαβει.

[Βασίλης_29]

Χαχαχ, η μάνα τα θυμάται όλα σχεδόν χαρτί και καλαμάρι. Τα περισσότερα φαίνονται και έχουν πολύ μεγάλο μέγεθος, ξύλινα κουτιά μεγάλα, μπαουλα, χαλασμένο πλυντήριο ψυγείο τηλεοράσεις κτλ. Έχω αγοράσει μια σεγα για να κόψω τα μπαουλα σε κομμάτια αλλιώς δεν μεταφέρονται από την σκάλα. Αυτό που λες κατάφερα και το έκανα με κάτι παλαιά περιοδικα, τα έβαζα όλα μέσα σε κάτι σακες από τα μαθητικά χρόνια που τις είχα αφημενες και όταν ήταν να βγω έξω έπαιρνα λίγα λίγα σε σακουλα στο χέρι να τα πετάξω, έτσι δεν τα έβλεπε, μου πήρε ένα έτος να τα πετάξω έτσι, η μάνα βέβαια άνοιξε τις σακες μια φορά και τα ειδε μέσα και άρχισε την ανάκριση, όταν τα πέταξα έβαλα αλλα βιβλία μέσα εκεί για να μην νομίζει ότι εξαφανίστηκαν, άσε γενικά έχω συνεχώς προβλήματα με αυτά τα θέματα. 

Επεξ/σία 20 Ιουλίου 2020 από Βασίλης_29

[logistoulis]

Εγώ πάντως το hoarding το πήρα από τη μια γιαγιά μου που πρέπει να της είχε μείνει κάποιο κατοχικό σύνδρομο

Κανένας άλλος στην οικογένεια δεν έχει αυτό το πρόβλημα

Και εννοείται ότι θυμάσαι το σκουπιδαριο που έχεις μαζέψει και αν στο πετάξει κανείς μόλις το αντιληφθείς θα κάνεις χαμό

Τελευταία φορά πέταξα μερικές σακούλες σκουπιδιών πριν από μερικά χρόνια αλλά μάλλον με αυτά που διαβάζω πρέπει να το ξανακάνω φέτος, γιατί αντικειμενικά πάρα πολύ σπάνια μου είναι χρήσιμο κάτι από όλα αυτά, απλά θέλω να νιώθω ότι είναι διαθέσιμα μπας και

 

Και φυσικά έχω κι εγώ το θέμα να δενομαι με αντικείμενα που μου φέρνουν αναμνήσεις.. ανούσιο και αυτό

επίσης έχω και "αγαπημένα" πράγματα που χρησιμοποιώ συνέχεια και δεν θέλω να παίρνω άλλα μέχρι τελικής πτώσης, πχ έχω την αγαπημένη μπλούζα παραλίας εδώ και 10+ χρόνια , φέτος αποφάσισε να τρυπήσει και μέχρι να το πάρω χαμπάρι κυκλοφορούσα με τρύπια μπλούζα 

Επεξ/σία 21 Ιουλίου 2020 από logistoulis

[evabb]

10 ώρες πριν, Βασίλης_29 είπε

Χαχαχ, η μάνα τα θυμάται όλα σχεδόν χαρτί και καλαμάρι. Τα περισσότερα φαίνονται και έχουν πολύ μεγάλο μέγεθος, ξύλινα κουτιά μεγάλα, μπαουλα, χαλασμένο πλυντήριο ψυγείο τηλεοράσεις κτλ. Έχω αγοράσει μια σεγα για να κόψω τα μπαουλα σε κομμάτια αλλιώς δεν μεταφέρονται από την σκάλα. Αυτό που λες κατάφερα και το έκανα με κάτι παλαιά περιοδικα, τα έβαζα όλα μέσα σε κάτι σακες από τα μαθητικά χρόνια που τις είχα αφημενες και όταν ήταν να βγω έξω έπαιρνα λίγα λίγα σε σακουλα στο χέρι να τα πετάξω, έτσι δεν τα έβλεπε, μου πήρε ένα έτος να τα πετάξω έτσι, η μάνα βέβαια άνοιξε τις σακες μια φορά και τα ειδε μέσα και άρχισε την ανάκριση, όταν τα πέταξα έβαλα αλλα βιβλία μέσα εκεί για να μην νομίζει ότι εξαφανίστηκαν, άσε γενικά έχω συνεχώς προβλήματα με αυτά τα θέματα. 

Πω πω κακομοίρη. Πραγματικά σε λυπάμαι. Μήπως να την στείλεις διακοπές κάπου και για μερικές μέρες να το κάνεις καλοκαιρινό το σπίτι ; θα ουρλιάζει μετά αλλά αφού δεν θα μπορεί να τα ξαναβρεί στο τέλος θα σταματήσει. Φοβάσαι την αντίδραση της απ ότι καταλαβαίνω και πίστεψε με σε νιώθω 100% γιατί κι εγώ τραβάω τέτοιο πακέτο. 

Πρέπει να πατήσεις πόδι. Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Να φωνάξει, να ούρλιαξει, να κάνει ότι λυποθημαει, να σε γεμίσει τύψεις, να σε κατηγορισει; Έχει όνομα όλη αυτή η συμπεριφορά αν ρωτήσεις κάποιο ψυχολόγο.