Horizon Zero Dawn Complete Edition [PC]

[Arkin]

2 λεπτά πριν, pirmen56 είπε

Τελικά είδα ότι ξεκλειδώνεις κάποια cosmetics κυρίως αν το τερματίσεις σε ultra hard. Τίποτα ιδιαίτερο.

Πάντως εθιστικό το gameplay. Πολλά πράγματα να κάνεις master. Έβγαλα χθες μια hunting αποστολή όπου πρέπει να σπάσεις Χ φιάλες στην πλάτη των grazers. Δυσκολεύτηκα αρκετά(στο ultra) στην αρχή αλλά τελικά βρήκα τη σωστή τακτική συνδυάζοντας stealth, ropecaster και τόξο.

Α ενταξει ασε τα trials ειναι μοναδικα και οντως καποια εχουν αυξημενο επιπεδο δυσκολιας δεν εχεις και πολυ χρονο οποτε θελει τακτικη σωστη. Ειναι πολυ rewarding το σωστο παιξιμο στο παιχνιδι σε ανταμειβει ως παικτη κυριως θελει skill και επειτα σε αυτα που θα σε δωσει το παιχνιδι σε loot. Για αυτο θελει mouse/keyboard για να εχεις απολυτη ακριβεια και να εχεις εσυ τον ελεγχο. Ετσι rewarding ενιωθα και στο jedi fallen order ενα επιπεδο κατω απο το max δυσκολιας μολις μαθαινεις τα κολπα εισαι αφθαρτος. Θελει skill ομως. Και εχουν μια ισορροπια σε ολο αυτο και το learning curve. Ενω πχ τα souls παιχνιδια ειναι φουλ rewarding αλλα πρωτα πρεπει να σπασουν τα νευρα σου και μετα ερχεται η ικανοποιηση εχουν αρκετα πιο δυσκολο learning curve. 

[Tobajara]

Ώρες ώρες η Aloy έχει χιούμορ.

Έχω γυρίσει με τα πόδια το μισό χάρτη και αποφασίζω να ανέβω επιτέλους βόρεια από το Daytower, για να κάνω την ξεχασμένη αποστολή της Gera. Είναι προτεινόμενη lvl 17 και ΑΠΟΡΩ ποιος σκέφτηκε να βάλει κάποιον lvl 17 να περάσει από δυο κοπάδια βίσωνες, ένα Behemoth convoy, ένα με δύο Thunderjaws, πιθανότατα ένα Stormbird και δεν αναφέρομαι σε στρουθοκαμήλους, λύκους, Watchers και δεν ξέρω τι άλλο.

Βγάζω ταυτόχρονα 3-4 Tramplers, ένα Watcher και ένα Thunderjaw (σημείωση), έχω βαρεθεί λίγο τις μάχες οπότε παρακάμπτω το Behemoth, φτάνω στο σημείο που πρέπει και μου λέει να "βρω τα μπουκάλια", δηλαδή να καθαρίσω ακόμα 6-7 Tramplers. Ούτε καν. Χώνομαι στους θάμνους, κάνω override δύο βόιδα, αρχίζουν να πλακώνονται μεταξύ τους, τους βλέπει το διπλανό Thunderjaw που αρχίζει να ρίχνει ό,τι έχει και δεν έχει και στο τέλος ορμάει στους βίσωνες και χοροπηδάει (!!!) (ναι ναι) πάνω σε ό,τι έχει απομείνει. Πραγματικά να τα πατάει κάτω με μίσος.

Και μέσα σε αυτό το χαμό, η Aloy είναι χωμένη στους θάμνους και πετάει ένα "I can get out of this"  

Η σημείωση - κάπου έχουν αρχίσει να μου τη δίνουν οι τυχαίοι περίπολοι από το πουθενά που μου σκοτώνουν τα Thunderjaws. Είναι η τρίτη ή τέταρτη φορά που μου συμβαίνει, σε βαθμό που σκέφτομαι να τα αρχίζω σε Ropecasters για να ρίχνω όσο περισσότερο στην καρδιά γίνεται. Καταντάει σπαστικό τόσο killsteal.

Επεξ/σία 16 Απριλίου από Tobajara

[Tobajara]

Τελικά το μυστικό για να ευχαριστιέσαι το παιχνίδι και να μην παίζεις τελείως φοβισμένα σε Ultra Hard 1st playthrough είναι 

1. να φτάσεις κάπου level 35-40+
2. να φορέσεις τη Nora Protector armor με δυο melee protection mods.

Κάπου εκεί, έχοντας και τα φίλτα, έχεις αρκετά HP ώστε να μην ψοφάς με το που σε στραβοκοιτάνε και έχεις αρκετή προστασία ώστε να αντέχεις μέσα στη μάχη. Παρόλο που έχω μάθει το χειρισμό, έχω συνηθίσει τις στρατηγικές κλπ, άρχισα να ευχαριστιέμαι πραγματικά τη μάχη όταν δεν ψόφαγα με το πρώτο λάθος.

Αστεία στιγμή της ημέρας: έχω βρει το Tallneck που περιστοιχίζεται από κακούληδες κι έναν Corruptor. Ρίχνουμε βέλη ο ένας στον άλλο, περνάμε μια χαρά και κάποια στιγμή πρέπει να ρίξω το ρομποτάκι. Ρίχνω μια, ρίχνω δύο και εκεί που με ψάχνει να με βρει έρχεται το Tallneck και ΧΛΑΤΣ το κάνει χαλκομανία    

Καλά του έκανε.

Σε άλλα νέα, το gameplay έχει αρχίσει και δείχνει λίγο τα όριά του. Η μάχη είναι ακόμα αρκετά ευχάριστη αλλά, έχοντας μάθει τις στρατηγικές και αποκτήσει προστασία, δεν υπάρχουν και πολλά να κάνω πέρα από καουμποϊλίκια τύπου "χώνωμαι σε 10 μηχανές" ή "τα βάζω με δυο Thunderjaws ταυτόχρονα χωρίς Ropecaster". Σεναριακά είμαι

Spoiler

στο σημείο που με πήρε τηλέφωνο ο Cedric Daniels του The Wire (ο ρεσεψιονίστ του Continental από τα John Wick ντε) και μου λέει "έλα σου έχω δωράκι", και ταυτόχρονα ψάχνω την επικεφαλή της φρουράς που μάλλον την έχουν απαγάγει οι αντάρτες.

και ομολογώ πως δε με έχει κερδίσει ακόμα σα σενάριο.

Επίσης δύο ερωτήσεις.

Με HDR υπάρχει έντονο pop-up ακόμα και σε σχετικά κοντινή απόσταση ή φταίνε κάπως οι ρυθμίσεις? Δεν υπάρχει ρύθμιση για draw distance και το μηχανάκι μου σίγουρα δε φταίει (Lenovo Legion 7, 3070 8GB, 16GB RAM, AMD Ryzen 7 5800). To pop up το παρατηρώ κυρίως στη βλάστηση, όχι στα μοντέλα ή στα κτίρια. Φαίνεται σα να αλλάζει η βλάστηση με κάτι πιο λεπτομερές.

Επίσης, πότε είναι καλή στιγμή σεναριακά να μπω στις περιοχές του expansion? Σκέφτομαι να το κάνω λίγο πριν το τέλος του main quest.

Επεξ/σία 23 Απριλίου από Tobajara

[mike299]

12 hours ago, Tobajara said:

Τελικά το μυστικό για να ευχαριστιέσαι το παιχνίδι και να μην παίζεις τελείως φοβισμένα σε Ultra Hard 1st playthrough είναι 

1. να φτάσεις κάπου level 35-40+
2. να φορέσεις τη Nora Protector armor με δυο melee protection mods.

Κάπου εκεί, έχοντας και τα φίλτα, έχεις αρκετά HP ώστε να μην ψοφάς με το που σε στραβοκοιτάνε και έχεις αρκετή προστασία ώστε να αντέχεις μέσα στη μάχη. Παρόλο που έχω μάθει το χειρισμό, έχω συνηθίσει τις στρατηγικές κλπ, άρχισα να ευχαριστιέμαι πραγματικά τη μάχη όταν δεν ψόφαγα με το πρώτο λάθος.

Αστεία στιγμή της ημέρας: έχω βρει το Tallneck που περιστοιχίζεται από κακούληδες κι έναν Corruptor. Ρίχνουμε βέλη ο ένας στον άλλο, περνάμε μια χαρά και κάποια στιγμή πρέπει να ρίξω το ρομποτάκι. Ρίχνω μια, ρίχνω δύο και εκεί που με ψάχνει να με βρει έρχεται το Tallneck και ΧΛΑΤΣ το κάνει χαλκομανία    

Καλά του έκανε.

Σε άλλα νέα, το gameplay έχει αρχίσει και δείχνει λίγο τα όριά του. Η μάχη είναι ακόμα αρκετά ευχάριστη αλλά, έχοντας μάθει τις στρατηγικές και αποκτήσει προστασία, δεν υπάρχουν και πολλά να κάνω πέρα από καουμποϊλίκια τύπου "χώνωμαι σε 10 μηχανές" ή "τα βάζω με δυο Thunderjaws ταυτόχρονα χωρίς Ropecaster". Σεναριακά είμαι

  Hide contents

στο σημείο που με πήρε τηλέφωνο ο Cedric Daniels του The Wire (ο ρεσεψιονίστ του Continental από τα John Wick ντε) και μου λέει "έλα σου έχω δωράκι", και ταυτόχρονα ψάχνω την επικεφαλή της φρουράς που μάλλον την έχουν απαγάγει οι αντάρτες.

και ομολογώ πως δε με έχει κερδίσει ακόμα σα σενάριο.

Επίσης δύο ερωτήσεις.

Με HDR υπάρχει έντονο pop-up ακόμα και σε σχετικά κοντινή απόσταση ή φταίνε κάπως οι ρυθμίσεις? Δεν υπάρχει ρύθμιση για draw distance και το μηχανάκι μου σίγουρα δε φταίει (Lenovo Legion 7, 3070 8GB, 16GB RAM, AMD Ryzen 7 5800). To pop up το παρατηρώ κυρίως στη βλάστηση, όχι στα μοντέλα ή στα κτίρια. Φαίνεται σα να αλλάζει η βλάστηση με κάτι πιο λεπτομερές.

Επίσης, πότε είναι καλή στιγμή σεναριακά να μπω στις περιοχές του expansion? Σκέφτομαι να το κάνω λίγο πριν το τέλος του main quest.

Και εγώ ένιωσα κόπωση σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού. Η διάρκεια του είναι μεγαλύτερη από όσο αντέχει νομιζω. Ευτυχώς πάνω που έλεγα να το παρατήσω "άνοιξε" το καταπληκτικό story του και με έτρεξε μέχρι τον τερματισμό.

Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς άλλο, "τρέξε"το main quest line. Αξίζει τον κόπο.

Σχετικά με το dlc, εγώ το ξεκίνησα μόλις έφτασα στο απαραίτητο level. Σαν gameplay είναι καλό καθώς αλλάζει λίγο η στρατηγική με την είσοδο των νέων εχθρών.

Σαν ιστορία μπορείς και πριν και μετά το τέλος του main να το παίξεις, καθώς δίνει κάποια hints χωρίς να spoilerαρι πολύ την κεντρική ιστορία.

Τώρα για καλύτερα δεν ξέρω. Νομιζω ότι φτιάχτηκε με γνώμονα ότι θα παιχτεί μετά τον τερματισμό, αλλά προσωπικά ένιωσα τόσο γεμάτος που το dlc θα μου φαινόταν αδιάφορο μετά (ξέρεις και τι έχει συμβεί στον κόσμο). Ας πουν και άλλοι την άποψη τους όμως.

[Tobajara]

Τσούκου τσούκου έχω μπει για τα καλά στα Frozen Wilds και το παιχνίδι έχει βελτιωθεί σημαντικά.

Πέρα από το επίπεδο πρόκλησης, δηλαδή τους λύγκες (Scorchers), τα Frozen Wilds είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ. Αν ήσουν στη Σαχάρα κι έπαιζες θα άνοιγες καλοριφέρ. Σκέφτομαι πόσο κρίμα είναι που δεν έβαλαν κάποιο περιορισμό του τύπου αν το Freeze resistance σου είναι κάτω από Χ% να έχεις ποινή. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι στο animation των cutscenes, που υπάρχει σαφής διαφορά και δείχνει πόσο ξύλινο ήταν αρκετές φορές το κανονικό παιχνίδι. Τα collectibles έχουν ενσωματωθεί πιο οργανικά στο παιχνίδι, καθώς υπάρχει κάποια λογική (πχ τα Bluegleams βρίσκονται συνήθως σε απομονωμένα σημεία και σε συστάδες). Υπάρχει ένα στοιχείο platform και γρίφων, που χωρίς να είναι κάτι τρομερό (λόγω μηχανισμών Assassins Creed, μην αρχίσω τώρα) σπάει τη ρουτίνα, και το σενάριο φαίνεται καλούτσικο.

Όσον αφορά τους εχθρούς, ναι επιτέλους υπάρχει σοβαρή πρόκληση σε endgame κλπ, αν παίξεις λίγο χωρίς min-max στον εξοπλισμό. Οι λύγκες είναι μακράν οι καλύτεροι αντίπαλοι του παιχνιδιού, σου σπάνε τα νεύρα, και ο μόνος σχετικά αξιόπιστος τρόπος που έχω βρει είναι να τους ρίχνω τον εκτοξευτή, να τους δένω και να τους αδειάζω τον εκτοξευτή πάνω τους. Το εκνευριστικό είναι πως οι νάρκες είναι άυλες μέχρι να προσγειωθούν, οπότε πρέπει να είσαι σε ακριβή απόσταση και να στοχεύεις πολύ καλά. Προς το παρόν εξασκούμαι σε ένα σημείο που σου βγάζει δυο Daemonic Scorchers, που ζευγάρι δεν ξέρω αν μπορώ να τους βγάλω. Άλλοι τρόποι, όπως να τους παγώνω και να τους ρίχνω στη μουσούδα, απλά δε μου βγαίνουν. Οι αρκούδες, από την άλλη, δε με πολυπειράζουν. Τέσσερα Daemonic κορκοδειλάκια που αντιμετώπισα με ζόρισαν αρκετά. Γενικά το The Cut είναι όντως endgame περιοχή.

Όσον αφορά την Aloy, όλο και περισσότερο μου φαίνεται χαμένη ευκαιρία σα σύλληψη. Ενώ μπορούσαν να της έχουν δώσει τόσο ωραία στοιχεία και βάθος, όλοι και όλα περνάνε ανεκμετάλλευτα. Θα μπορούσε να είναι ακοινώνητη, κοινωνικά απροσάρμοστη και εσωστρεφής λόγω της ανατροφής της αλλά το δηκτικό σαρκασμό τον έχει στο τσεπάκι λες και τη δασκάλεψαν. Εκεί που εντυπωσιαζόταν από το πλήθος στη Mother's Cradle, τριγυρνάει σε αρχαία ερείπια, τη Meridian και τόσα μέρη και δεν της καίγεται καρφί. Αντί να έρχεται στο προσκήνιο το ότι είναι απόβλητη από πουθενά, έχω συναντήσει μόνο ένα σχόλιο σε ένα διάλογο με την κυνηγό της. Πολύ επίπεδη γραφή, οι ιδέες και οι λαβές υπάρχουν αλλά δε χρησιμοποιούνται.

[chrisde]

Ισχύουν όλα όσα γράφεις. Αν και δεν με πείραξε ιδιαίτερα το wokeness σε αυτό το παιχνίδι επειδή σέβομαι την επιλογή των δημιουργών, η αλήθεια είναι ότι τους περιόρισε δημιουργικά. Όλοι σχεδόν οι άντρες είναι είτε κακοί, είτε ηλίθιοι, είτε κομικά παράξενοι (με εξαίρεση ίσως τον Varl) ενώ οι περισσότερες γυναίκες είναι σαν να απαγορεύεται να έχουν κάποιο χτυπητό ελάττωμα, συμπεριλαμβανομένης της Alloy. Για τον σχεδιασμό τους, τα έχουμε ξαναπεί, είναι σαν να μπήκε πλαφόν ομορφιάς για τα θηλυκά με εξαίρεση την Talanah, άντε και κανα δυο ακόμη. Ε κάπου κουράζει αυτό το συνεχές μοτίβο και καταντά προβλέψιμο και μονότονο και είναι όντως κρίμα γιατί κατά τα άλλα οι εντυπώσεις μου και από τα δυο παιχνίδια είναι πάρα πολύ καλές.

[just_a_dude]

Η Talanah είναι έρωτας. Παίζει να είναι η μόνη μαζί με την Αλόη που έχουν ίσια κοιλιά στο game.

[chrisde]

Το αστείο είναι ότι η συνηθέστερη δικαιολογία που ακούω για την "ασχήμια" των γυναικών στο παιχνίδι είναι ότι επειδή είναι πρωτόγονες οι φυλές, δεν ασχολούνται με τον καλλωπισμό όπως κάνουνε σήμερα ξέρω γω.

Meanwhile είναι όλες/όλοι βαμμένοι με περίτεχνα σχέδια, στολισμένοι με διάφορα μπιχλιμπίδια και τα μαλλιά τους είναι να απορείς πως διάολο τα φτιάχνουνε και κυρίως τα συντηρούνε. Ειδικά η Alloy τι διάολο δεν λούζεται ποτέ, πώς τα φτιάχνει έτσι τα μαλλιά της κάθε φορά;

[xtrmsnpr]

ενω αν ήταν έτσι, το ένα χέρι κάτω από το γραφείο θα ήταν  κιχ δε θα έβγαινε τότε

(δεν είναι η Αλόη αυτή)

[just_a_dude]

Η Αλόη και έτσι όπως την έχουν μια χαρά είναι. Οι άλλες πέρα της Ταλάνας δεν βλέπονται.

[omghi2u]

20 ώρες πριν, chrisde είπε

Το αστείο είναι ότι η συνηθέστερη δικαιολογία που ακούω για την "ασχήμια" των γυναικών στο παιχνίδι είναι ότι επειδή είναι πρωτόγονες οι φυλές, δεν ασχολούνται με τον καλλωπισμό όπως κάνουνε σήμερα ξέρω γω.

Meanwhile είναι όλες/όλοι βαμμένοι με περίτεχνα σχέδια, στολισμένοι με διάφορα μπιχλιμπίδια και τα μαλλιά τους είναι να απορείς πως διάολο τα φτιάχνουνε και κυρίως τα συντηρούνε. Ειδικά η Alloy τι διάολο δεν λούζεται ποτέ, πώς τα φτιάχνει έτσι τα μαλλιά της κάθε φορά;

 

freaking bigot :@

 

Αναφορά σε κείμενο

Η Αλόη και έτσι όπως την έχουν μια χαρά είναι. Οι άλλες πέρα της Ταλάνας δεν βλέπονται.

 

yup, a good ole decent looking dude

Επεξ/σία 4 Ιουνίου από omghi2u

[Tobajara]

Λοιπόν, το τερμάτισα! Μερικές σκέψεις στα γρήγορα.

• Ωραίο φινάλε και τερματισμός, αποκαρδιωτική τελική μάχη. Ένα πρόσωπο με πρόσωπο με τον κακούλη που ξεπηδάει από το πουθενά σαν την Αόρατη Απειλή και είναι άτρωτος στα βέλη από κοντά (!!!), ένα σημείο με μαζικά μπαμ μπουμ με κανόνια που εντάξει, πλάκα είχε αλλά δεν ήταν και ό,τι πιο τεχνικό, και...ένας ψωμωμένος Deathbringer. Υπήρχαν σημεία και μάχες στο παιχνίδι που ήταν και πιο έξυπνα και πιο προκλητικά. Αλήθεια, γιατί δεν υπήρχαν καθόλου άνθρωποι στο πεδίο της μάχης?
• Αν και είχα διαβάσει πολλά για την εξέλιξη της ιστορίας από ένα σημείο και μετά, οι τύποι κατάφεραν να με κάνουν να νιώθω ένα σφίξιμο και δέος στα σημαντικά σημεία. Το σημείο όπου η ανθρωπότητα πέθανε, το σημείο όπου η τελευταία της ελπίδα δημιουργήθηκε, το σημείο που ξαναγεννήθηκε...Ήταν έντονες εμπειρίες, το παραδέχομαι. Βοήθησε και το ότι έπαιξα σερί Grave Hoard - Frozen Wilds - Eclipse base - Zero Dawn - Mother's Cradle - GAIA Prime, χωρίς ενδιάμεσες αποστολές ή collectibles, οπότε απόλαυσα το σενάριο. Το πέτυχαν.
• Είναι δυο ιστορίες σε μία, που οι συγγραφείς τις ενώνουν στο τέλος (έξυπνο) αλλά παραμένουν ποιοτικά άνισες. Πρέπει να περάσεις το μισό παιχνίδι για να αρχίσει να σου κρατά το ενδιαφέρον η ιστορία, ενώ για χαρακτήρες και διαλόγους τα έχω πει ήδη. Η Aloy, που βρήκε το μάστορά της στο Sylens, μου έγινε πολύ πιο συμπαθής στο τέλος ενώ τη θεωρώ και από τις πιο όμορφες ηρωίδες που έχω δει. Επιτέλους οι κοφτές, σαρκαστικές απαντήσεις της είχαν λόγο να δίνονται. Έχοντας όμως περάσει δεν ξέρω κι εγώ πόσες ώρες με μέτριους διαλόγους, βιαστική εξέλιξη αποστολών, ένα στατικό και λίγο νερόβραστο κόσμο και κάτι κακούς τετάρτης κατηγορίας από ξεχασμένο τεύχος Κόναν ο Βάρβαρος, δεν είμαι τελείως ικανοποιημένος. Από την άλλη, η βασική ιδέα του να "παίζεις" και στο παρελθόν και στο παρόν λειτούργησε πολύ καλά για το παρελθόν αλλά όχι και για το παρόν. Ο λόγος είναι πως το παρόν είναι ελαφρώς σούπα: δεν υπάρχουν καλοσχεδιασμένες αποστολές, sub-plots της προκοπής, διάλογοι της προκοπής, καλή εκμετάλλευση του open world (μπορούσα να καταλάβω αν σε κάποια στιγμή θα διαδραματιζόταν αποστολή σε κάποιοι σημείο γιατί ήταν τελείως σκηνογραφημένο) και γενικά...σούπα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως η Aloy από την αρχή μέχρι το τέλος φαίνεται ελλιπής σα χαρακτήρας. ΟΚ, της κόβει ξυράφι, είναι τσαούσα και δεν τα παρατάει με τίποτα, αλλά δεν εξελίσεται σχεδόν καθόλου και πέρα από κάποιες ατάκες δε βλέπουμε πουθενά τις σκέψεις της, τα κίνητρά της ή άλλες, λιγότερο προφανείς πλευρές.
• Ναι, θα έπρεπε να είναι action RPG αντί για σκέτο action. Τα action της προκοπής όμως έχουν και χαρακτήρες της προκοπής. Η Aloy είναι χαμένη ευκαιρία. Αν δεν υπήρχαν οι διάλογοι με το Sylens και, σε μικρότερο βαθμό, στα Frozen Wilds (σαφώς η πληρέστερη περιοχή σε όλα τα επίπεδα), θα την είχα διαγράψει.
• Η απάντηση στο πόσες ώρες μπορεί να με κρατήσει ένας εξαιρετικός χάρτης, ένα πολύ καλό σύστημα μάχης και μια έξυπνη σύλληψη κόσμου είναι 240. Το παραξέσκισα.
• Η μάχη, παραδόξως, παρέμεινε διασκεδαστική μέχρι το τέλος. Δεν είχα καταλάβει, σαν κόπανος, ότι από ένα σημείο και μετά δε θες να πέφτουν τα ευάλωτα σημεία (οπότε δε θες Tear) γιατί αντέχεις αρκετά ώστε να τα βαράς συνεχώς. Από τη στιγμή που φόρτωσα damage τα Hardpoint arrows και μοίραζα πόνο, η μάχη έστρωσε. Από την άλλη, μόνο Λύγκες και Αρκούδες μετράνε σαν αντίπαλοι σε αυτό το σημείο, τα Thunderjaws μου φαίνονταν σα Watchers (για Deathbringers που κοιμούνται όρθιοι ούτε λόγος). Ο χειρισμός είναι για κλωτσιές, ειδικά στα μενού.
• Εντελώς προσωπικό αρνητικό, οι μεγάλες ομοιότητες με Assassins Creed στο gameplay. Αυτό το καλούπωμα δεν το μπορώ. "Εδώ" θα ανέβεις, "εδώ" θα κάνεις αποστολή, "εδώ" θα κάνεις το ένα και το άλλο, πάρε και 850 ανούσια πράγματα να νομίζεις ότι κάτι κάνεις. Έλεος, έχει πνιγεί το είδος πια.

Θα παίξω και το δεύτερο, μετά από αρκετό καιρό όμως, όταν βγει σε καλές προσφορές. Πολύ ευχάριστη εμπειρία γενικά. Δεν είναι το παιχνίδι που θα μου μείνει στη μνήμη, αλλά σίγουρα αξίζει το χρόνο του.

[mike299]

16 hours ago, Tobajara said:

Λοιπόν, το τερμάτισα! Μερικές σκέψεις στα γρήγορα.

• Ωραίο φινάλε και τερματισμός, αποκαρδιωτική τελική μάχη. Ένα πρόσωπο με πρόσωπο με τον κακούλη που ξεπηδάει από το πουθενά σαν την Αόρατη Απειλή και είναι άτρωτος στα βέλη από κοντά (!!!), ένα σημείο με μαζικά μπαμ μπουμ με κανόνια που εντάξει, πλάκα είχε αλλά δεν ήταν και ό,τι πιο τεχνικό, και...ένας ψωμωμένος Deathbringer. Υπήρχαν σημεία και μάχες στο παιχνίδι που ήταν και πιο έξυπνα και πιο προκλητικά. Αλήθεια, γιατί δεν υπήρχαν καθόλου άνθρωποι στο πεδίο της μάχης?
• Αν και είχα διαβάσει πολλά για την εξέλιξη της ιστορίας από ένα σημείο και μετά, οι τύποι κατάφεραν να με κάνουν να νιώθω ένα σφίξιμο και δέος στα σημαντικά σημεία. Το σημείο όπου η ανθρωπότητα πέθανε, το σημείο όπου η τελευταία της ελπίδα δημιουργήθηκε, το σημείο που ξαναγεννήθηκε...Ήταν έντονες εμπειρίες, το παραδέχομαι. Βοήθησε και το ότι έπαιξα σερί Grave Hoard - Frozen Wilds - Eclipse base - Zero Dawn - Mother's Cradle - GAIA Prime, χωρίς ενδιάμεσες αποστολές ή collectibles, οπότε απόλαυσα το σενάριο. Το πέτυχαν.
• Είναι δυο ιστορίες σε μία, που οι συγγραφείς τις ενώνουν στο τέλος (έξυπνο) αλλά παραμένουν ποιοτικά άνισες. Πρέπει να περάσεις το μισό παιχνίδι για να αρχίσει να σου κρατά το ενδιαφέρον η ιστορία, ενώ για χαρακτήρες και διαλόγους τα έχω πει ήδη. Η Aloy, που βρήκε το μάστορά της στο Sylens, μου έγινε πολύ πιο συμπαθής στο τέλος ενώ τη θεωρώ και από τις πιο όμορφες ηρωίδες που έχω δει. Επιτέλους οι κοφτές, σαρκαστικές απαντήσεις της είχαν λόγο να δίνονται. Έχοντας όμως περάσει δεν ξέρω κι εγώ πόσες ώρες με μέτριους διαλόγους, βιαστική εξέλιξη αποστολών, ένα στατικό και λίγο νερόβραστο κόσμο και κάτι κακούς τετάρτης κατηγορίας από ξεχασμένο τεύχος Κόναν ο Βάρβαρος, δεν είμαι τελείως ικανοποιημένος. Από την άλλη, η βασική ιδέα του να "παίζεις" και στο παρελθόν και στο παρόν λειτούργησε πολύ καλά για το παρελθόν αλλά όχι και για το παρόν. Ο λόγος είναι πως το παρόν είναι ελαφρώς σούπα: δεν υπάρχουν καλοσχεδιασμένες αποστολές, sub-plots της προκοπής, διάλογοι της προκοπής, καλή εκμετάλλευση του open world (μπορούσα να καταλάβω αν σε κάποια στιγμή θα διαδραματιζόταν αποστολή σε κάποιοι σημείο γιατί ήταν τελείως σκηνογραφημένο) και γενικά...σούπα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως η Aloy από την αρχή μέχρι το τέλος φαίνεται ελλιπής σα χαρακτήρας. ΟΚ, της κόβει ξυράφι, είναι τσαούσα και δεν τα παρατάει με τίποτα, αλλά δεν εξελίσεται σχεδόν καθόλου και πέρα από κάποιες ατάκες δε βλέπουμε πουθενά τις σκέψεις της, τα κίνητρά της ή άλλες, λιγότερο προφανείς πλευρές.
• Ναι, θα έπρεπε να είναι action RPG αντί για σκέτο action. Τα action της προκοπής όμως έχουν και χαρακτήρες της προκοπής. Η Aloy είναι χαμένη ευκαιρία. Αν δεν υπήρχαν οι διάλογοι με το Sylens και, σε μικρότερο βαθμό, στα Frozen Wilds (σαφώς η πληρέστερη περιοχή σε όλα τα επίπεδα), θα την είχα διαγράψει.
• Η απάντηση στο πόσες ώρες μπορεί να με κρατήσει ένας εξαιρετικός χάρτης, ένα πολύ καλό σύστημα μάχης και μια έξυπνη σύλληψη κόσμου είναι 240. Το παραξέσκισα.
• Η μάχη, παραδόξως, παρέμεινε διασκεδαστική μέχρι το τέλος. Δεν είχα καταλάβει, σαν κόπανος, ότι από ένα σημείο και μετά δε θες να πέφτουν τα ευάλωτα σημεία (οπότε δε θες Tear) γιατί αντέχεις αρκετά ώστε να τα βαράς συνεχώς. Από τη στιγμή που φόρτωσα damage τα Hardpoint arrows και μοίραζα πόνο, η μάχη έστρωσε. Από την άλλη, μόνο Λύγκες και Αρκούδες μετράνε σαν αντίπαλοι σε αυτό το σημείο, τα Thunderjaws μου φαίνονταν σα Watchers (για Deathbringers που κοιμούνται όρθιοι ούτε λόγος). Ο χειρισμός είναι για κλωτσιές, ειδικά στα μενού.
• Εντελώς προσωπικό αρνητικό, οι μεγάλες ομοιότητες με Assassins Creed στο gameplay. Αυτό το καλούπωμα δεν το μπορώ. "Εδώ" θα ανέβεις, "εδώ" θα κάνεις αποστολή, "εδώ" θα κάνεις το ένα και το άλλο, πάρε και 850 ανούσια πράγματα να νομίζεις ότι κάτι κάνεις. Έλεος, έχει πνιγεί το είδος πια.

Θα παίξω και το δεύτερο, μετά από αρκετό καιρό όμως, όταν βγει σε καλές προσφορές. Πολύ ευχάριστη εμπειρία γενικά. Δεν είναι το παιχνίδι που θα μου μείνει στη μνήμη, αλλά σίγουρα αξίζει το χρόνο του.

Συμφωνώ με όλα όσα αναφέρεις, ειδικά στο ότι έπρεπε να είναι  περισσότερο RPG και στο ότι η Aloy δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθής για κεντρικός χαρακτήρας.

Στο μόνο που διαφωνώ είναι στο ότι δεν θα σου μείνει στην μνήμη. Δεν θα ξεχάσω την τραγικότητα της ιστορίας του και τα γεγονότα που εξελίσσονται (στο παρελθόν)

[stevenfins]

Στις 27/7/2024 στις 10:31 ΠΜ, mike299 είπε

Στο μόνο που διαφωνώ είναι στο ότι δεν θα σου μείνει στην μνήμη. Δεν θα ξεχάσω την τραγικότητα της ιστορίας του και τα γεγονότα που εξελίσσονται (στο παρελθόν)

Η ιδέα και όλη η πορεία, του πως κατέληξε η ανθρωπότητα να ζει σε προϊστορικά επίπεδα με μηχανικούς δεινόσαυρους-ρομπότ να κυκλοφορούν στη Γη, είναι από τις πιο έξυπνες και ενδιαφέρουσες scifi περιπτώσεις που έχω δει ποτέ, συμπεριλαμβάνοντας βιβλία και ταινίες. Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από την ιστορία της Aloy, αλλά μου έχουν μείνει ακόμα και μετά από τόσο καιρό, πολλά πράγματα από την ιστορία του "παρελθόντος". 

Σίγουρα δεν ήμουν ο μόνος, που βλέποντας τα πρώτα trailer του παιχνιδιού, θεωρούσα πως δεν υπήρχε περίπτωση να εξηγήσουν την ύπαρξη των δεινοσαύρων με λογικό/καλογραμμένο τρόπο. Για αυτό και η έκπληξη ήταν ακόμα μεγαλύτερη στο τέλος. 

[xtrmsnpr]

Horizon Zero Dawn Remastered is coming to PS5, PC October 31, 2024

Για 10€ που θα κάνει η αναβάθμιση, οκ νταξ να το μιλήσουμε το πράμα.
Αλλιώς το 50αρι που ζητάει για όποιους δε το έχουν, όξω από δω χάμω!

Επεξ/σία 25 Σεπτεμβρίου από xtrmsnpr