Συλλογή μανιταριών το χειμώνα

[tsakelep]

Με μια ελαφριά επισκόπηση στα βίντεο και άρθρα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σχετικά με τη συλλογή μανιταριών στο δάσος

συμπέρανα οτι τα περισσότερα είδη και μάλλον τα πιο γευστικά φυτρώνουν το φνινόπωρο. 

Ξέρει κανείς για χειμερινά; Όχι τρούφα φυσικά. Δεν έχω εκπαιδευμένα σκυλιά ή γουρούνια.

ευχαριστώ.

[Conan2046]

Εντελώς φιλικά αυτό που ξέρω είναι ότι αν δεν ξέρεις καλύτερα να μην επιχειρήσεις να μαζέψεις γιατί οι δηλητηριάσεις από μανιτάρια δεν αστειεύονται.

[afragorn]

Aν δεν έχεις κάποιον έμπειρο μαζί σου, μη το επιχειρήσεις! Είναι άκρως επικίνδυνο για έναν αρχάριο.

[xrist0s4]

Γιατι να μη το επιχειρησει ρε παιδια? Υπαρχουν τοσα βιντεο και φωτογραφιες που πλεον εισαι 100%  σιγουρος αν ειναι οκ.Αν δεν εισαι 100% μη το φας η ρωτα καποιον.

https://www.agriamanitaria.gr/καρποφορίες/μανιταριών/χειμώνα/

[Conan2046]

10 λεπτά πριν, xrist0s4 είπε

Γιατι να μη το επιχειρησει ρε παιδια? Υπαρχουν τοσα βιντεο και φωτογραφιες που πλεον εισαι 100%  σιγουρος αν ειναι οκ.Αν δεν εισαι 100% μη το φας η ρωτα καποιον.

https://www.agriamanitaria.gr/καρποφορίες/μανιταριών/χειμώνα/

100% σίγουρος από βίντεο και φωτογραφίες; Δεν θα το έλεγα. Στο λινκ που έβαλες μπήκα εντελώς τυχαία στο Lycoperdon utriforme και βλέπω αυτά: 

Ομοιότητες:

Το όχι συχνό, εδώδιμο Lycoperdon giganteum, καρποφορεί σε λιβάδια, έχει πολύ μεγαλύτερο μέγεθος και λεία εξωτερική επιφάνεια.

"Προσοχή Υπάρχουν επίσης ορισμένα δηλητηριώδη μανιτάρια που, όταν είναι μικρά, θα μπορούσαν να μπερδευτούν με το Lycoperdon utriforme.

Το Amanita muscaria αρχικά εμφανίζεται ως ένα στρογγυλό λευκό αυγό, το κόκκινο δέρμα του καπέλου και τα ελάσματα του θα μας βοηθήσουν στην ταυτοποίηση.
Ακόμα πιο σοβαρό και επικίνδυνο το Amanita phalloides, ξεκινάει σαν αβγόμορφο, μερικές φορές καθαρό λευκό, μια κάθετη τομή θα μας αποκαλύψει τα λαδο-πράσινα ελάσματα του.

Το αναφέρω αυτό απλώς για να τονίσω πόσο σημαντικό είναι όχι μόνο να μαθαίνουμε πώς να ταυτοποιούμε τα βρώσιμα μανιτάρια, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να εξοικειωθούμε με τα χαρακτηριστικά αναγνώρισης των δηλητηριωδών μυκήτων."

Μετά μπήκα στο Lactarius semisanguifluus και βλέπω αυτό: 

"

"Ομοιότητες:

Το συχνό, τοξικό, Lactarius chrysorrheus, μπορεί να έχει πολύ παρόμοιο καπέλο, αλλά έχει λευκό γαλακτώδη υγρό που αμέσως γίνεται θείο-κίτρινο.

Το συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius deliciosus, καρποφορεί σε δάση διαφορών ειδών πεύκης, έχει καπέλο με ομόκεντρες ζώνες και παράγει ένα γαλακτώδη πορτοκαλί υγρό που γίνεται πρασινωπό μετά από 2 ώρες.

Το μάλλον συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius sanguifluus, καρποφορεί σε δάση διαφορών ειδών πεύκης, έχει καπέλο με ομόκεντρες ζώνες και παράγει βαθύ κόκκινο-κρασάτο γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.

Το σπάνιο, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius vinosus, καρποφορεί σε ορεινά και πεδινά δάση διαφορών ειδών πεύκης, καπέλο με ομόκεντρες βιολετί-κόκκινες ζώνες και παράγει σκούρο-βυσσινί γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.

Το κοινό, εδώδιμο, νόστιμο, Lactarius salmonicolor καρποφορεί σε ελατοδάση και παράγει ένα πικάντικο γαλακτώδη πορτοκαλί-ρόδινο αμετάβλητο υγρό."

 

Μπήκα και σε άλλα και δεν είδα ομοιότητες με τοξικά. Το ζήτημα είναι ότι αν νομίζει κάποιος ότι μπορεί μέσω μιας φωτογραφίας και ενός βιβλίου να αναγνωρίσει ένα είδος πρέπει να είναι διατεθειμένος να πάρει και το ανάλογο ρίσκο.

¨"

[Player_x]

Από μικρός (στην Αυστρία) είχα μάθει πως τα περισσότερα λευκά μανιτάρια είναι ασφαλή. Ως επικίνδυνα ήταν όλα τα χρωματιστά καθώς και κείνα που το "δαχτυλίδι" τους είναι ευκινητο (vs σταθερό). 

[tutuyo]

Τους μανιταροπους τους μαθαινεις συνηθως με συχνες επισκεψεις και ειναι αρκετα δυσκολο να βρεθουν - σαν το στρουμφοχωριο ενα πραγμα 😄

Για'υτο και κυριως τους γνωριζουν οι ντοπιοι που οπως μπορεις να καταλαβεις το κρατανε μυστικο.

Επισης εχει πολυ μεγαλη σημασια και ο καιρος, να επιλεξεις το πρωτο 24ωρο μετα την βροχη. Ενας καλος μπουσουλας για αρχαριους ειναι να μεινεις σε ενα ειδος που ξερεις οτι ειναι βρώσιμο και να επιμεινεις σε αυτο. Η παροιμια λεει χόρτα μάζευε όσα βλέπεις, μανιτάρια όσα ξέρεις

Πχ τα πορτσινι η βωλιτης η βασιλικο βγαινει κυριως σε βορεια Πινδο (Γρεβενα-Καστορια-Κοζανη),επειτα απο καλη βροχη και το τρως αφοβα

Τιπ: εαν βρεις καποιο μανιταρι και δεν ξερεις εαν ειναι βρωσιμο, σπασε λιγο στην ακρη το καπελο του. Εαν γινει μπλε/σκουρηνει, το πετας

Αν θα πας, να εχεις ενα μικρο μαχαιρακι μαζι σου, ωστε να τα κοβεις χωρις να τα τραυματιζεις και σακουλιτσα.

Καλο κυνήγι

Επεξ/σία 13 Φεβρουαρίου 2020 από tutuyo

[xrist0s4]

5 ώρες πριν, Conan2046 είπε

100% σίγουρος από βίντεο και φωτογραφίες; Δεν θα το έλεγα. Στο λινκ που έβαλες μπήκα εντελώς τυχαία στο Lycoperdon utriforme και βλέπω αυτά: 

Ομοιότητες:

Το όχι συχνό, εδώδιμο Lycoperdon giganteum, καρποφορεί σε λιβάδια, έχει πολύ μεγαλύτερο μέγεθος και λεία εξωτερική επιφάνεια.

"Προσοχή Υπάρχουν επίσης ορισμένα δηλητηριώδη μανιτάρια που, όταν είναι μικρά, θα μπορούσαν να μπερδευτούν με το Lycoperdon utriforme.

Το Amanita muscaria αρχικά εμφανίζεται ως ένα στρογγυλό λευκό αυγό, το κόκκινο δέρμα του καπέλου και τα ελάσματα του θα μας βοηθήσουν στην ταυτοποίηση.
Ακόμα πιο σοβαρό και επικίνδυνο το Amanita phalloides, ξεκινάει σαν αβγόμορφο, μερικές φορές καθαρό λευκό, μια κάθετη τομή θα μας αποκαλύψει τα λαδο-πράσινα ελάσματα του.

Το αναφέρω αυτό απλώς για να τονίσω πόσο σημαντικό είναι όχι μόνο να μαθαίνουμε πώς να ταυτοποιούμε τα βρώσιμα μανιτάρια, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να εξοικειωθούμε με τα χαρακτηριστικά αναγνώρισης των δηλητηριωδών μυκήτων."

Μετά μπήκα στο Lactarius semisanguifluus και βλέπω αυτό: 

"

"Ομοιότητες:

Το συχνό, τοξικό, Lactarius chrysorrheus, μπορεί να έχει πολύ παρόμοιο καπέλο, αλλά έχει λευκό γαλακτώδη υγρό που αμέσως γίνεται θείο-κίτρινο.

Το συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius deliciosus, καρποφορεί σε δάση διαφορών ειδών πεύκης, έχει καπέλο με ομόκεντρες ζώνες και παράγει ένα γαλακτώδη πορτοκαλί υγρό που γίνεται πρασινωπό μετά από 2 ώρες.

Το μάλλον συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius sanguifluus, καρποφορεί σε δάση διαφορών ειδών πεύκης, έχει καπέλο με ομόκεντρες ζώνες και παράγει βαθύ κόκκινο-κρασάτο γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.

Το σπάνιο, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius vinosus, καρποφορεί σε ορεινά και πεδινά δάση διαφορών ειδών πεύκης, καπέλο με ομόκεντρες βιολετί-κόκκινες ζώνες και παράγει σκούρο-βυσσινί γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.

Το κοινό, εδώδιμο, νόστιμο, Lactarius salmonicolor καρποφορεί σε ελατοδάση και παράγει ένα πικάντικο γαλακτώδη πορτοκαλί-ρόδινο αμετάβλητο υγρό."

Μπήκα και σε άλλα και δεν είδα ομοιότητες με τοξικά. Το ζήτημα είναι ότι αν νομίζει κάποιος ότι μπορεί μέσω μιας φωτογραφίας και ενός βιβλίου να αναγνωρίσει ένα είδος πρέπει να είναι διατεθειμένος να πάρει και το ανάλογο ρίσκο.

¨"

Ε αυτό μη το φας.

[tsakelep]

Στις 13/2/2020 στις 1:01 ΜΜ, Conan2046 είπε

100% σίγουρος από βίντεο και φωτογραφίες; Δεν θα το έλεγα. Στο λινκ που έβαλες μπήκα εντελώς τυχαία στο Lycoperdon utriforme και βλέπω αυτά: 

Ομοιότητες:

Το όχι συχνό, εδώδιμο Lycoperdon giganteum, καρποφορεί σε λιβάδια, έχει πολύ μεγαλύτερο μέγεθος και λεία εξωτερική επιφάνεια.

"Προσοχή Υπάρχουν επίσης ορισμένα δηλητηριώδη μανιτάρια που, όταν είναι μικρά, θα μπορούσαν να μπερδευτούν με το Lycoperdon utriforme.

Το Amanita muscaria αρχικά εμφανίζεται ως ένα στρογγυλό λευκό αυγό, το κόκκινο δέρμα του καπέλου και τα ελάσματα του θα μας βοηθήσουν στην ταυτοποίηση.
Ακόμα πιο σοβαρό και επικίνδυνο το Amanita phalloides, ξεκινάει σαν αβγόμορφο, μερικές φορές καθαρό λευκό, μια κάθετη τομή θα μας αποκαλύψει τα λαδο-πράσινα ελάσματα του.

Το αναφέρω αυτό απλώς για να τονίσω πόσο σημαντικό είναι όχι μόνο να μαθαίνουμε πώς να ταυτοποιούμε τα βρώσιμα μανιτάρια, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να εξοικειωθούμε με τα χαρακτηριστικά αναγνώρισης των δηλητηριωδών μυκήτων."

Μετά μπήκα στο Lactarius semisanguifluus και βλέπω αυτό: 

"

"Ομοιότητες:

Το συχνό, τοξικό, Lactarius chrysorrheus, μπορεί να έχει πολύ παρόμοιο καπέλο, αλλά έχει λευκό γαλακτώδη υγρό που αμέσως γίνεται θείο-κίτρινο.

Το συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius deliciosus, καρποφορεί σε δάση διαφορών ειδών πεύκης, έχει καπέλο με ομόκεντρες ζώνες και παράγει ένα γαλακτώδη πορτοκαλί υγρό που γίνεται πρασινωπό μετά από 2 ώρες.

Το μάλλον συχνό, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius sanguifluus, καρποφορεί σε δάση διαφορών ειδών πεύκης, έχει καπέλο με ομόκεντρες ζώνες και παράγει βαθύ κόκκινο-κρασάτο γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.

Το σπάνιο, εδώδιμο, εξαιρετικά νόστιμο, Lactarius vinosus, καρποφορεί σε ορεινά και πεδινά δάση διαφορών ειδών πεύκης, καπέλο με ομόκεντρες βιολετί-κόκκινες ζώνες και παράγει σκούρο-βυσσινί γαλακτώδες υγρό που δεν μεταχρωματίζεται.

Το κοινό, εδώδιμο, νόστιμο, Lactarius salmonicolor καρποφορεί σε ελατοδάση και παράγει ένα πικάντικο γαλακτώδη πορτοκαλί-ρόδινο αμετάβλητο υγρό."

Μπήκα και σε άλλα και δεν είδα ομοιότητες με τοξικά. Το ζήτημα είναι ότι αν νομίζει κάποιος ότι μπορεί μέσω μιας φωτογραφίας και ενός βιβλίου να αναγνωρίσει ένα είδος πρέπει να είναι διατεθειμένος να πάρει και το ανάλογο ρίσκο.

¨"

Με εξαίρεση το Lycoperdon, αυτά που μου γράφεις τα έμαθα απο βίντεο και άρθρα. Θα αρκεστώ σ' αυτά που έχω μάθει καλά, παρότι η εμπειρία της συλλογής ίσως είναι ο πιο

καθοριστικός παράγοντας για την αποφυγή λάθους. Σκέφτηκα να ξεκινήσω συζήτηση για να συλλέξω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ. Χάρηκα που υπάρχουν Amanita, Cantharellus και 

Lactarius το χειμώνα. Τώρα μένει μόνο να κάνω την πρώτη μου εξόρμηση. Ευχαριστώ!

Στις 13/2/2020 στις 1:19 ΜΜ, tutuyo είπε

Τους μανιταροπους τους μαθαινεις συνηθως με συχνες επισκεψεις και ειναι αρκετα δυσκολο να βρεθουν - σαν το στρουμφοχωριο ενα πραγμα 😄

Για'υτο και κυριως τους γνωριζουν οι ντοπιοι που οπως μπορεις να καταλαβεις το κρατανε μυστικο.

Επισης εχει πολυ μεγαλη σημασια και ο καιρος, να επιλεξεις το πρωτο 24ωρο μετα την βροχη. Ενας καλος μπουσουλας για αρχαριους ειναι να μεινεις σε ενα ειδος που ξερεις οτι ειναι βρώσιμο και να επιμεινεις σε αυτο. Η παροιμια λεει χόρτα μάζευε όσα βλέπεις, μανιτάρια όσα ξέρεις

Πχ τα πορτσινι η βωλιτης η βασιλικο βγαινει κυριως σε βορεια Πινδο (Γρεβενα-Καστορια-Κοζανη),επειτα απο καλη βροχη και το τρως αφοβα

Τιπ: εαν βρεις καποιο μανιταρι και δεν ξερεις εαν ειναι βρωσιμο, σπασε λιγο στην ακρη το καπελο του. Εαν γινει μπλε/σκουρηνει, το πετας

Αν θα πας, να εχεις ενα μικρο μαχαιρακι μαζι σου, ωστε να τα κοβεις χωρις να τα τραυματιζεις και σακουλιτσα.

Καλο κυνήγι

Πολύ χρήσιμες συμβουλές! Τον Βωλίτη τον λιμπίστηκα απ΄ τα βίντεο και θα χαρώ πολύ αν καταφέρω

να τον συλλέξω. Αν ανακαλύψω μανιταρότοπο δε θα τον αποκαλύψω σε κανέναν 😁θενξ!

[*Kopanos*]

Τυπε φάε κανένα μανιτάρι μαγικό να γουστάρεις.

[l337]

9 ώρες πριν, *Kopanos* είπε

Τυπε φάε κανένα μανιτάρι μαγικό να γουστάρεις.

Δεν έχουμε Ελλάδα.

[nogoso]

16 λεπτά πριν, l337 είπε

Δεν έχουμε Ελλάδα.

Amanita muscaria, το βρίσκεις σχετικά εύκολα σε αρκετά δάση της χώρας μας και μπορείς άνετα να το μπερδέψεις με το Amanita Caesarea, ειδικά αν έχει προηγηθεί βροχή. 

Για τον ts τώρα,  εγώ ξεκίνησα παράλληλα με το hiking που έκανα έτσι κι αλλιώς. Βιβλίο, διάβασμα αλλά και αρκετά μέσω ίντερνετ.  Στην αρχή έκοβα από ένα,  το έπαιρνα μαζί μου και το μελετουσα. Προτείνω να βρεις κάποιον στην περιοχή σου που ξέρει ώστε μετά να σου επιβεβαιώνει την δική σου υπόθεση. Πέταξα αρκετά μέχρι να φάω πρώτη φορά χωρίς να μου επιβεβαιώσει κάποιος. Πιο συγκεκριμένα για χειμώνα, αυτή η περίοδος είναι σχετικά νεκρή,  όλοι περιμένουν τις μορχελες. 

Αν είσαι Αθήνα υπάρχουν ομάδες που κάνουν εξορμήσεις με ταυτόχρονη εκπαίδευση. 

[l337]

1 λεπτό πριν, nogoso είπε

Amanita muscaria, το βρίσκεις σχετικά εύκολα σε αρκετά δάση της χώρας μας και μπορείς άνετα να το μπερδέψεις με το Amanita Caesarea, ειδικά αν έχει προηγηθεί βροχή. 

Για τον ts τώρα,  εγώ ξεκίνησα παράλληλα με το hiking που έκανα έτσι κι αλλιώς. Βιβλίο, διάβασμα αλλά και αρκετά μέσω ίντερνετ.  Στην αρχή έκοβα από ένα,  το έπαιρνα μαζί μου και το μελετουσα. Προτείνω να βρεις κάποιον στην περιοχή σου που ξέρει ώστε μετά να σου επιβεβαιώνει την δική σου υπόθεση. Πέταξα αρκετά μέχρι να φάω πρώτη φορά χωρίς να μου επιβεβαιώσει κάποιος. Πιο συγκεκριμένα για χειμώνα, αυτή η περίοδος είναι σχετικά νεκρή,  όλοι περιμένουν τις μορχελες. 

Αν είσαι Αθήνα υπάρχουν ομάδες που κάνουν εξορμήσεις με ταυτόχρονη εκπαίδευση. 

Πολύ πιθανά αυτά που γράφεις (δεν είμαι γνώστης των συγκεκριμένων) και καλά κάνεις και ασχολείσαι, φαίνεται ενδιαφέρον. Εγώ αναφερόμουν πριν στα μανιτάρια "μαγικά" (που ανέφερε ο *Kopanos*),  δηλαδή τα Strophariaceae, γένος Psilocybe και τα οποία δεν υπάρχουν Ελλάδα.

[conkal]

Στις 13/2/2020 στις 1:01 ΜΜ, Player_x είπε

Από μικρός (στην Αυστρία) είχα μάθει πως τα περισσότερα λευκά μανιτάρια είναι ασφαλή. Ως επικίνδυνα ήταν όλα τα χρωματιστά καθώς και κείνα που το "δαχτυλίδι" τους είναι ευκινητο (vs σταθερό). 

αυτο με το δαχτυλιδι σαν κανονας ισχυει αλλα μονο για τις Αμανίτες(που κατα 90% ειναι δηλητιώδεις ετσι και αλλιως )για να τις ξεχωριζεις απο τα αγαρικους που τρογωνται κατα πλειοψηφία. Τα αλλα ειναι λαθος, το χρωμα δεν δειχνει την τοξικοτητα ή μη. Θελω να πω οτι δεν υπαρχει γενικός κανονας. 

Ο μονος κανονας για την αναγνωριση των μανιταριων ειναι ενας :

καποιος εμπειρος και σοβαρος στο αντικειμενο ανθρωπος σας εξηγει πως να βεβαιωνετε οτι ενα μανιταρι ειναι 120% βρωσιμο. Απο το καπέλο ώς την "ριζα" και το περιβαλλον που "φυτρωνει".  Οταν το πετυχετε με επιβλεψη αρκετες φορες τοτε και μονο τοτε μπορειτε να συλλέξετε το συγκεκριμενο ειδος και μονο μανιταριου. Οτι δεν μπορεις να αναγνωρισεις περαν αμφιβολιας θεωρειται μη-βρωσιμο. 

Δεν υπαρχει γενικος κανονας στα μανιταρια . παρα μονο καποιες κατευθυνσεις ή εξειδικευμενοι κανονες για υποείδη που δεν γενικεύονται πχ. απο ολα τα ηδη αμανιτα που ανεφερα και πανω τρώγεται μονο η αμανιτα καισάρεια. ή ότι στα λακτάριους που εχουν λευκο ή κίτρινο "γαλα" ειναι δηλητηριριώδη. ή οτι στα porcini που αποχρωματίζονται οταν τα τραυματιζεις ειναι κατα κανονα δηλητηριώδη.  

Τα βιβλιαρακια οδηγοι οπως του Κωνσταντινιδη ειναι χρησιμα αλλα δεν μπορει να ειναι η μονη πηγη πληφορορίας.

Επεξ/σία 17 Φεβρουαρίου 2020 από conkal