Καμιά παιδεία, μόνο απληστία

[xrist0s4]

Στο μαγαζί έχει τύχει άγνωστος πελάτης να μου επιστρέψει 1,20 για ένα ένα εισητηριο που του είχα δώσει σε μια δυσκολη στιγμή μετά από ένα μήνα ενώ του είχα πει ότι είμαστε ένταξη κ ότι δεν θέλω χρήματα κ έχει τυχει κ γείτονας γνωστός να μου χρωστάει γύρω στα 200 ευρώ που του έδινα βερεσε για ένα μήνα που ειχε πρόβλημα. Είναι ανάλογα σε τι άνθρωπο θα πέσεις κ δεν μετράει η εξωτερική εμφάνιση.

[archer100]

Για αυτο το γνωστο ρητο, οχι τυχαια, λεει :

"Κανε το καλο και ριξτο στο γιαλο"

[afragorn]

Από ότι κατάλαβα παίζει να πλήρωσες όλο το ταξί της κοπέλας. Εφόσον είχε λεφτά η κοπέλα, κακώς προθυμοποιήθηκες. Στη καλύτερη να άλλαζα το 20άρικο. Είτε αυτή, είτε ο ταξιτζής μπορούσαν να βγουν να τα αλλάξουν. Η κοπέλα μετά, είτε το ξέχασε, είτε αν το θυμήθηκε είπε "έλα μωρέ, ποιος τον χέζει τώρα", είτε γύρισε και δε σε βρήκε (ας της δώσουμε και αυτή τη πιθανότητα  ).

Βάλε ένα "φίλτρο" στη καλοσύνη σου και μη σταματήσεις να βοηθάς όπου κρίνεις!

[mic2mic]

Σε γενικές γραμμές ο καθένας έχει την καλύτερη εξέλιξη όταν προσαρμόζεται στην κοινωνία που ζει. Αυτό σημαίνει ότι σε μια κοινωνία αλληλοβοήθειας θα πας καλά αν κι εσύ βοηθάς τους άλλους, αλλά σε μια κοινωνία ατομικισμού θα έχεις καλή εξέλιξη αν κι εσύ κοιτάς τον εαυτούλη σου (αλλιώς θα σε εκμεταλλεύονται συνέχεια). Κι επειδή καμμία κοινωνία δεν είναι άσπρη ή μαύρη αλλά παντού υπάρχουν διαβαθμίσεις, πρέπει ο καθένας να βρει την ισορροπία ανάμεσα στο να αισθάνεται καλά επειδή βοήθησε κάποιον και στο να αισθάνεται μαλάκας επειδή τον εκμεταλλεύτηκαν. Όταν μιλάμε για γνωστούς τα πράγματα είναι σχετικά εύκολα: Συμπεριφέρεσαι όπως σου συμπεριφέρονται. Όταν πρόκειται για άγνωστους όμως, είναι λίγο θέμα τύχης. Οπωσδήποτε κανείς δεν θα χαρίσει την περιουσία του σε έναν άγνωστο, αλλά το θέμα είναι να βοηθάμε τόσο ώστε να μην νιώθουμε και εντελώς ηλίθιοι αν ένας άγνωστος μας εκμεταλλευτεί . Είναι όλα θέμα  ισορροπιών. Δηλαδή δεν θα δώσουμε 1000 ευρώ σε έναν άγνωστο που τα έχει ανάγκη, αλλά μπορεί να τα δώσουμε σε έναν καλό φίλο. Και μπορεί να βοηθήσουμε έναν άγνωστο να σπρώξει το αμάξι του που έμεινε, αλλά δεν θα αφιερώσουμε μια μέρα για να τον βοηθήσουμε στη μετακόμιση. Φυσικά όλα είναι και θέμα αντίληψης και σωστής αξιολόγησης των άλλων.

Πάντως η Ελλάδα είναι από τις πιο ατομιστικές κοινωνίες, με πάρα πολλά παραδείγματα. Φυσικά οι ντόπιοι επιμένουν να βαυκαλίζονται ότι οι Έλληνες "βοηθάνε τον συνάνθρωπό", "έχουν ανθρωπιά", "είναι φιλόξενοι" και διάφορες άλλες πίπες. Στο World Giving Index είμαστε στη θέση 137 επί 140 χωρών. Μόνο η Υεμένη, η Παλαιστίνη και η Κίνα είναι χαμηλότερα από μας.

Επεξ/σία 15 Ιανουαρίου 2020 από mic2mic