κοινωνικες δεξιοτητες επακολουθωμενες απο καταθλιψη

[ego_j]

Έχω την μεγάλη ανάγκη να μιλήσω ή έστω και να εκφραστώ σε κάποιον .

Με λένε Γιώργο είμαι 16 χρονών και μένω στην Ραφήνα με πληθυσμό 2.000 κατοίκων . Η πόλη είναι σαν ένα χωρίο δηλαδή ο καθένας ξέρει τους πάντες αν όχι προσωπικά έστω φατσικά . 

ΑΝ ΘΕΣ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ( συγνώμη και πάλι για το μέγεθος του κειμένου ) ΑΠΛΩΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ "Τωρα πια ..." ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ , ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ .

Εγώ από το δημοτικό ήμουν ένα ντροπαλό αλλά αρκετά εξωστρεφές και κοινωνικό παιδί με αρκετή επίσης αυτοπεποίθηση και καλούς φίλους . Κατά τις αρχές όμως του γυμνασίου σταμάτησα να κάνω παρέα με τα παιδιά αυτά ( δεν πολύ θυμάμαι για ποιο λόγο ) και άρχισα να κάνω παρέα με πιο κλειστά , εσωστρεφή και όχι τόσο κοινωνικά παιδιά ( που δεν με πείραζε ) . Αλλά επειδή είχα συνηθίσει να κάνω παρέα με τους πάντες μέχρι τότε και τώρα να έχω τρεις φίλους είχε ως αποτέλεσμα να πεθυμήσω τη παλιά μου ζωή και φίλους ενώ και να "ζηλεύω" κατά κάποιο τρόπο τους πιο κοινωνικούς μου συμμαθητές . 

Αυτό και αρκετοί άλλοι παράγοντες πιστεύω ( δεν είμαι σίγουρος αν έφταιξε το παραπάνω γεγονός γιατί ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω από που ακριβώς προήλθε η κατάθλιψη μου ) με έφεραν στο σημείο να μειώνω τον εαυτό μου , να κλείνομαι , να μην έχω διάθεση για τίποτα , να θέλω να πεθάνω , να πιστεύω ότι δεν μου αξίζει να ζω , να θεωρώ πως οι άλλοι δεν νοιάζονται για εμένα ...... κτλ με απλά λόγια πιστεύω ( γιατί ποτέ δεν πήγα σε γιατρό ) έπαθα κατάθλιψη .

Τώρα πια τα τελευταία 2 χρόνια έχω μείνει χωρίς πραγματικούς φίλους μόνος προσπαθώντας να λύσω το πρόβλημα μου το οποίο δεν πάει καλά δεν λέω πως δεν υπήρχαν στιγμές χαράς και συγκίνησης όπου εκτιμούσα την ζωή μου και ήμουν ευγνώμων για όσα πέρασα γιατί π.χ. είμαι περήφανος για το πως διαμορφώθηκε ο εαυτός μου . Και γι'αυτό τον λόγο σταμάτησα να προσπαθώ να αλλάξω πιστεύοντας πως αυτός είμαι και ανατρέχοντας στη φράση "ότι είναι να γίνει θα γίνει" παρέδωσα τα όπλα και άφησα τα πράγματα να κυλήσουν φυσικά .

Αυτό με βοήθησε αρκετά ένιωθα λιγότερο άγχος όχι πως όμως σταμάτησε η θλίψη εκμεταλεύοντας το γεγονός αυτό χωνόμουν σε βίντεο και ιστοσελίδες με θέμα self-improvement ( πράγμα που είχα κάψει από τα αρχικά στάδια της κατάθλιψης μέχρι και σήμερα ) νομίζοντας πως από την επόμενη κιόλας ήμερα θα έχω γιατρευτεί .

Φέτος στη 1η λυκείου ήμουν πάλι χάλια πήρα καλούς βαθμούς ( btw έχω βγεί πολύ εκτός θέματος συγνώμη πάρα πολύ ) αλλά δεν με ένοιαζε τίποτα ,δεν είχα ζωή , δεν έβγαινα σχεδόν καθόλου έξω , απέφευγα τους συμμαθητές μου απλώς ήταν κενό αυτό το έτος δεν κατάλαβα πότε πέρασε και δεν θυμάμαι τίποτα εκτός από μερικές στιγμές χαράς που οι άλλοι ήταν υπεύθυνοι γι'αυτές ευτυχώς που υπήρχαν και εκείνοι .

Και τέλος πάντων πριν περίπου 2 εβδομάδες πήγα σε μία κατασκήνωση που πάω εγώ με την αδερφή ανά δύο χρόνια και λόγω που ήταν αθλητική άρχισα να γίνομαι παραγωγικός ( με απλά λόγια μου άρεσαν τα αθλήματα γιατί έκανα και γυμναστική στο σπίτι μου ) αυτό βοήθησε αρκετά μαζί και με το γεγονός ότι ήσουν περικυκλομένος από άτομα το οποίο είχε αρνητική αλλά και θετική επίδραση . 

Αρνητική : γιατί είχα συνηθίσει ( στο σπίτι ) να κλείνομαι μέσα μου ως αποτέλεσμα να κλείνομαι και εκεί και να κάνω μόνο τα αθλήματα αλλά λόγω του γεγονότος ότι περιβαλλόμουν από κοινωνικά παιδιά με έκανε μπερδεμένο για το εάν θα έπρεπε να κοινωνικοποιηθώ μαζί τους ( για αυτό τον λόγο μου ερχόντουσαν σκέψεις όπως "μην τους αφήσεις να σε επηρεάσουν , εσύ είσαι εσωστρεφής " ) και μου πήρε μέρες να ανοικτώ λιγάκι και να  μιλάω ( σε άτομα όχι από το σπιτάκι μου ) αν και αμήχανα με λάθη και πολλή απογοήτευση .

Θετική : γιατί ένιωσα καλοδεχούμενος μπορεί στις τελευταίες μέρες όλοι να μου φέρονταν κάπως γιατί είχαν ψιλό καταλάβει την κατάσταση μου αλλά είχα να μιλήσω σε κορίτσι όπου δεν ξέρω και με αγχώνει πάρα πολύ καιρό .  Μπορεί κάποιες στιγμές να άκουγα τις εσωτερικές μου φωνές ( που με μείωναν ) και να με έφερναν σε πράξεις όπως να αποφύγω αυτά τα άτομα ( να ξανακάνω τις ίδιες βλακείες ) αλλά και να ήθελα δεν μπορούσα γιατί αυτοί ήθελαν να μου μιλήσουν μπορεί επειδή με έβλεπαν μόνο αλλά μου φτάνει .

Μόλις επέστρεψα λυπημένος  επειδή μου λείπουν όλοι και η ίδια η κατασκήνωση  (αλλά "καλή" λύπη ) βγήκα από το σπίτι να πάω μία βόλτα και ήμουν πολύ χαρούμενος αυτό συνέχισε για τρείς μέρες μέχρι να απογοητευτώ με το κορίτσι που μου άρεσε ( που btw είχαμε τρομερά κοινά ) διότι πίστευα πως την έκανα να βαριέται όταν μιλάγαμε μέσω messenger ( γιατί αυτή απέχει 500 kh ) .

Τελικά της ξαναμίλησα ( πήγε πολύ καλύτερα ) και επειδή μιλάγαμε για κατάθλιψη έτσι πήρα και εγώ πάλι θάρρος/κίνητρο μέχρι που θεώρησα ότι δεν είμαι άξιος να της μιλάω πια διότι δεν έχω φίλους και είχα μόνο δύο άτομα να μιλάω ( αυτή και ένα άλλο κορίτσι από τη κατασκήνωση ) και από fb κιόλας όχι face2face . Ως αποτέλεσμα από προχθές να έχω πέσει να έχω κλειστεί στο δωμάτιο μου . Σήμερα επιτέλους πήρα την απόφαση να μην μείνω στα λόγια και να προχωρήσω κυρίως με τις κοινωνικές μου δεξιότητες . Γι'αυτό το γράφω αυτό το μυθιστόρημα για να ακούσω ιδέες .  Για παράδειγμα πως να κάνω φίλους ενώ τους ξέρω σχεδόν όλους βγάζοντας βέβαια τους παλιούς μου φίλους ( του δημοτικού γιατί ούτε που μιλάμε πια ) κτλ .

                 Ένα τεράστιο ευχαριστώ και στα άτομα που είτε διάβασαν το πρόβλημα μου ΌΛΟ ή και μέρη του και ευχαριστώ κάθε συμβουλή . Πάντως εγώ ευχαριστήθηκα να το γράφω γιατί πρώτη φόρα εκφράζομαι για το θέμα αυτό και επίσης ποτέ δεν είχα κάποιον να με ακούσει πάντα άκουγα τα προβλήματα των άλλων .  

[Dante80]

Εγώ ευχαριστώ για το ότι αποφάσισες να το μοιραστείς με άλλους.

1. Στους γονείς σου έχεις μιλήσει καθόλου για το θέμα;

2. Έχεις σκεφτεί να μιλήσεις σε κάποιον επαγγελματία για το πρόβλημά σου;

Επεξ/σία 8 Αυγούστου 2019 από Dante80

[ksiksoksa]

φιλε δεν εχεις τιποτα...δεν εχεις προβλημα υγειας...απλα εισαι αυστηρος κριτης του εαυτου σου, κλειστηκες επισης πολυ, και το μυαλο αρχισε να τρεχει και να σε πηγαινει εκει που θελει εκει που εχει προγραματιστει, δηλαδη στο να νιωθεις χαλια, θλιψη ολα μαυρα και τα σχετικα...για εμενα μην σκεφτεσαι οτι θες να πεθανεις και αλλα τετοια...σκεψου οτι ηρθε επιτελους η ωρα να ζησεις...και αυτο για να συμβει πρεπει να αρχισεις να κανεις πραγματα εντελως αντιθετα απο αυτα που εχεις βολευτει και συνηθησει, πρεπει να σπασεις το προγραμματισμο του μυαλου...πολυ απλα ΖΗΣΕ...περασα και εγω απο τετοια φαση στα 15-18 μου χρονια, πηγα και σε γιατρους στα παντα...κανεις δεν με εκανε ομως να νιωσω ευτιχησμενος και παλι..γιατι κανεις δεν μπορει να δει μεσα στην ψυχη του αλλου, παρα μονο ο ιδιος μας ο εαυτος...εγω αυτα εχω να σου πω..αλλος θα σου πει αλλα και παει λεγοντας..στο τελος εσυ περνεις την αποφαση ομως για να αλλαξεις την ζωη σου σε μια ποιο γεματη και ομορφη και χαρουμενη...η ζωη οντως ειναι πανεμορφη και γεματη ομορφιες, αλλα μονο οταν την ζησεις!  ειμαι και εγω απο ραφηνα, και τωρα φτιαχνεται και το νεο γηπεδο ποδοσφαιρου που ειναι καταπληκτικο...οποτε αν θες καμια μπαλιτσα ετσι να γελασουμε μου λες! 

Επεξ/σία 8 Αυγούστου 2019 από ksiksoksa

[Bspus]

Η αδελφη σου πως τα παει κοινωνικα? Αν ειστε σε παρομοια ηλικια δεν μπορει να σε βοηθησει με το να σε παιρνει μαζι της καποιες φορες οταν βγαινει για καφε πχ? Ξερω οτι δεν ειναι ιδεωδες αλλα στην αναγκη και αυτο βοηθαει.

Αφου σου αρεσουν τα αθληματα, υπαρχουν επιλογες να γραφτεις σε καποιο συλλογο και να πηγαινεις τακτικα για ομαδικες προπονησεις. Σιγουρα ακομα και στη Ραφηνα επιλογες θα υπαρχουν.

Σκεφτεσαι να σπουδασεις στο μελλον? Σιγουρα θα βοηθησει το να ζησεις καπου αλλου μονος σου και να κανεις reboot ουσιαστικα την κοινωνικη ζωη σου με νεο κυκλο λογω σπουδων. Αλλα αυτο αργει ακομα.

[Kostasspil]

Φιλε εισαι 16 χρονων, εχεις ΟΛΗ τη ζωη μπροστα σου, να κανεις κι αλλους φιλους, να ξανακαψουρευτεις, να βγεις να διασκεδασεις κλπ. Μην αφηνεις οτιδηποτε να σε ριχνει και οπως σ ειπαν μιλα με καποιον ειδικο. Σε καμια περιπτωση μην νιωσεις αβολα, δεν ειναι ντροπη και ειναι απολυτα φυσιολογικο και κατι που συμβαινει

[Inuyasha]

Έρχεται σαββατοκύριακο, ζητώ ζητώ ζητώ

[ParhsG]

Μπορεί να βρεις λύση/διέξοδο, μπορεί και ποτέ. Η προσωπική μου άποψη ειναι:

Με κακές σκέψεις και κακή διάθεση δε θα καταφέρεις πολλά. Επίσης πρέπει να μην ανησυχείς. Χωρίς να κάνεις κάτι θα είναι απλά σκέψεις και απλα επιθυμίες.