Πτυχιο Πανεπιστημίου (ΑΕΙ) ποσο μετράει να το έχεις στην αγορά?

[kristina123]

Γεια σας, θα μπορουσε να μου εξηγησει καποιος τι γινεται αν καποιος κοπηκε σε μαθηματα εξαμηνου καθως και σε εργαστηριο; Επισης, ποιο ειναι ο μεγιστος αριθμος ετων των σπουδων πλεον (το εχω αναζητησει ηδη στο internet και δεν εχω δει καποια προσφατη ενημερωση απο τοτε που ειπωθηκε αυτη η προταση απο την υπουργο παιδειας);

[acomaedo]

22 ώρες πριν, kristina123 είπε

Γεια σας, θα μπορουσε να μου εξηγησει καποιος τι γινεται αν καποιος κοπηκε σε μαθηματα εξαμηνου καθως και σε εργαστηριο; Επισης, ποιο ειναι ο μεγιστος αριθμος ετων των σπουδων πλεον (το εχω αναζητησει ηδη στο internet και δεν εχω δει καποια προσφατη ενημερωση απο τοτε που ειπωθηκε αυτη η προταση απο την υπουργο παιδειας);

Δες τον κανονισμό σπουδών του τμήματος σου.

[Paranonymus1993]

Στις 15/7/2019 στις 3:51 ΜΜ, filipN είπε

"Μετράει" με πολλούς τρόπους:

- Είναι το διαβατήριο για την "κοινωνική κινητικότητα", αυτό που λέει με άλλα λόγια ο fredd0 παραπάνω.

- Είναι απαραίτητο πλέον για όσους ενδιαφέρονται να αποκτήσουν υψηλή θέση σε όλους σχεδόν τους τομείς της τουριστικής βιομηχανίας.

- Υπάρχουν εκατοντάδες άτομα που προσπαθούν να πάρουν πτυχίο και μετά τα 40 ή τα 50, στα 30 δεν είναι αργά.

- Οι σπουδές για πτυχίο σε οποιοδήποτε ΑΕΙ δεν έχουν ως μοναδικό στόχο τη διεύρυνση των επαγγελματικών επιλογών των αποφοίτων, καθώς δεν αποκτάς σε αυτές μόνο επιστημονικά ή τεχνολογικά εφόδια και δεξιότητες. Στο πανεπιστήμιο μαθαίνεις να σκέπτεσαι και να ενεργείς με περισότερο ορθολογικό τρόπο, πράγμα που βαθμιαία αρχίζει να επηρεάζει θετικά το σύνολο των επιδιώξεων και των δραστηριοτήτων σου.

 

Με όλο το σεβασμό, θα ήθελα να μιλήσουμε ολίγον τι υποθετικά και θα εκτιμούσα εάν με βοηθούσατε να καταλάβω καλύτερα. 

- Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος δεν ταίριαξε ποτέ στο ελληνικό αναξιοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Σύστημα το οποίο προετοιμάζει κυρίως γραφιάδες και  ακαδημαϊκούς για το "πολυπόθητο" οχτάωρο+ ...
Σύστημα που η βάση του οποίου ανήκει στο πολύ μακρινό παρελθόν.
Σύστημα το οποίο αδιαφορεί για τη διαφορετικότητα του ατόμου.
Σύστημα που επιβάλλει σε όλα τα παιδιά άχρηστες πληροφορίες με τον ίδιο τρόπο, στον ίδιο χρόνο χωρίς να εξετάζει ποτέ το τι ενδιαφέρει το κάθε παιδί και πώς μπορεί το κάθε παιδί να μάθει.
Σύστημα που εξετάζει τα ψάρια από την ικανότητά τους να σκαρφαλώνουν ένα δέντρο. 
Σύστημα που περιθωριοποιεί τα παιδιά που δεν ταίριαξαν σε αυτό.
Σύστημα που δίνει μέγιστη βάση στους βαθμούς και τιμωρεί βάσει αυτών.
Σύστημα που έχει κάνει τους γονείς να παθαίνουν ψύχωση με τους βαθμούς, να βγάζουν όλα τα κόμπλεξ επάνω στα παιδιά χωρίς να αναζητούν το "μέσα" του παιδιού τους, με κύριο κόμπλεξ, "το τί θα πουν οι άλλοι".
Σύστημα που πετσοκόβει τη φαντασία και δημιουργικότητα των παιδιών.
Σύστημα που υποτιμά την τέχνη.
Σύστημα που δεν μελετά το άτομο ως αναφορά το χαρακτήρα του.
Σύστημα που δεν ελέγχει με ψυχολόγους το παιδί.
Σύστημα που δε σε μαθαίνει ούτε να αλλάζεις μία πρίζα, για να μην γίνει αναφορά σε πρώτες βοήθειες, διατροφή κτλ.
Σύστημα που δεν προσαρμόζεται στο παιδί, αλλά που απαιτεί το κάθε παιδί να προσαρμοστεί σε αυτό.
Σύστημα των βαθμών, της παπαγαλίας, του φροντιστηρίου, των άνισων ευκαιριών, των κυρώσεων. 
Σύστημα που αποθαρρύνει τα περισσότερα παιδιά στο να μάθουν.
Γιατί; δε θέλει και πολύ ανάλυση. Και μόνο που ξυπνάει το βυζανιάρικο από τις 7 το πρωί για να πάει σχολείο στις 8, να χορτάσει "γνώσεις" κι έπειτα να επιστρέψει σπίτι στις 2, για να διαβάσει άλλες 2-3-4 ώρες για το σχολείο, συν δεν ξέρω κι εγώ πόσες για τα φροντιστήρια (εφόσον μπορούν οι δικοί του). 
Πώς να αγαπήσει το παιδί αυτό τη μάθηση, το σχολείο, το περιβάλλον όλο; πώς να βρει το στοιχείο του; 
πώς να μην αποτύχει σε αυτό το σύστημα ; 

...ξέρω πως κουράζω, αλλά πάμε και στις υποθέσεις:

- Ας υποθέσουμε ότι βγήκε απ' αυτό έχοντας κατακτήσει τις βασικότερες γνώσεις.
Δηλαδή, να εκφράζεται γραπτώς, να αντιλαμβάνεται τα βασικά μαθηματικά της καθημερινότητας και να συμπεριφέρεται με σεβασμό προς το συνάνθωπο. 


-Ας υποθέσουμε ότι απ' το δημοτικό κι έπειτα το σχολείο δεν πρόσφερε κάτι σε αυτόν και απλά σκότωνε τις ώρες του εντός τάξεως, κοιμώμενος, ζωγραφίζοντας, μιλώντας με το διπλανό ή κάνοντας αταξίες και πλάκες έτσι ώστε να νιώσει κάποια ζωντάνια μέσα στην πλήξη του.  
Παρ' όλ' αυτά ας υποθέσουμε ότι ήταν από τους καλύτερους μαθητές έως και το γυμνάσιο.
Αυτοί οι μαθητές φέρουν και την ταμπέλα του "κακού μαθητή" ή του "βλάκα" ή του "κωλόπαιδου" ή του "αλήτη". 

- Κατά συνέπεια, ας υποθέσουμε ότι το παιδί αυτό δεν ανακάλυψε ποτέ τι του αρέσει και ποιος είναι.
Δεν ταίριαξε στο είδος των υπέρογκων κι ανούσιων για τους περισσότερους, πληροφοριών, τις οποίες οι εν λόγω "περισσότεροι" δεν αφομοιώνουν αλλά απλώς αποστηθίζουν και με το πέρας του λυκείου, ζήτημα εάν θυμούνται το 10% εξ αυτών.
Δεν ταίριαξε ούτε στο τυποποιημένο σύστημα επίλυσης μαθηματικών προβλημάτων. 
Δοκιμάστε να ρωτήσετε έναν μαθητή που έδωσε μαθηματικά στις πανελλήνιες και έγραψε 20 στρογγυλό, να σας εξηγήσει τί είναι πραγματικά και γεωμετρικά η διακρίνουσα, τί είναι η δεύτερη παράγωγος, πώς μπορείς να βρει κανείς τη ρίζα του 1,5 χωρίς κομπιουτεράκι, τί είναι οι ταυτότητες και που εφαρμόζονται, τί είναι η δεύτερη παράγωγος, τί είναι η τρίτη παράγωγος; 
Ξέρετε πολύ καλά τι απαντήσεις θα πάρετε και πόσες θα είναι οι σωστές. 
Επομένως; επομένως τα περισσότερα εξ αυτών των παιδιών απλά τα πήγαιναν καλά με τις ρομποτικές μεθοδολογίες, την αποστήθιση και με το σύστημα. 

Συνεχάω τις υποθέσεις:

- Ας υποθέσουμε ότι οι γονείς του δεν είχαν το πνευματικό επίπεδο να τον σπρώξουν ή να τον ενθαρρύνουν στο να βρει τις κλίσεις του. Και συνάμα ας υποθέσουμε ότι οι γονείς αυτοί δεν είχαν την οικονομική άνεση να του παρέχουν τα φροντιστήρια που απαιτούνται σε αυτό το "δίκαιο" εκπαιδευτικό σύστημα του Ελλαδιστάν, συνεπώς ούτε τη δυνατότητα οικονομικής υποστήριξης για περεταίρω σπουδές σε κάποιο ανώτερο ίδρυμα ή τεχνική σχολή.

- Ας υποθέσουμε ότι το παιδί αυτό που πια έπαψε να είναι παιδί, βούτηξε στη βιοπάλη με ειδικότητα ανειδίκευτου εργάτη, ανασφάλιστου τις περισσότερες φορές βγάζοντας τα προς το ζην, και κάτι παραπάνω για να ξεγελάει τον εαυτό του ότι υπάρχει και ζωή πέρα απ' την επιβίωση. 

- Ας υποθέσουμε ότι περάσαν τα χρόνια, και μ' ένα ανοιγόκλειμα των ματιών, έφτασε τριάντα. Μ' άλλο ένα, σαράντα. Και ούτω καθεξής. 

Σας ρωτάω με κάθε σεβασμό:
Τι θα συμβουλεύατε αυτόν τον άνθρωπο στα τριάντα του; τι θα του προτείνατε; βάσει των όσων διαθέτει και μπορεί, πώς θα μπορούσε να ελιχθεί και να αρχίσει να πιστεύει ότι η λέξη αξιοπρέπεια υφίσταται; διότι μέχρι στιγμής βιώνει την εκπόρνευσή της. 

(αυτό το παιδί, είμαι εγώ)...

[Land-decked]

1 ώρα πριν, Paranonymus1993 είπε

Με όλο το σεβασμό, θα ήθελα να μιλήσουμε ολίγον τι υποθετικά και θα εκτιμούσα εάν με βοηθούσατε να καταλάβω καλύτερα. 

- Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος δεν ταίριαξε ποτέ στο ελληνικό αναξιοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Σύστημα το οποίο προετοιμάζει κυρίως γραφιάδες και  ακαδημαϊκούς για το "πολυπόθητο" οχτάωρο+ ...
Σύστημα που η βάση του οποίου ανήκει στο πολύ μακρινό παρελθόν.
Σύστημα το οποίο αδιαφορεί για τη διαφορετικότητα του ατόμου.
Σύστημα που επιβάλλει σε όλα τα παιδιά άχρηστες πληροφορίες με τον ίδιο τρόπο, στον ίδιο χρόνο χωρίς να εξετάζει ποτέ το τι ενδιαφέρει το κάθε παιδί και πώς μπορεί το κάθε παιδί να μάθει.
Σύστημα που εξετάζει τα ψάρια από την ικανότητά τους να σκαρφαλώνουν ένα δέντρο. 
Σύστημα που περιθωριοποιεί τα παιδιά που δεν ταίριαξαν σε αυτό.
Σύστημα που δίνει μέγιστη βάση στους βαθμούς και τιμωρεί βάσει αυτών.
Σύστημα που έχει κάνει τους γονείς να παθαίνουν ψύχωση με τους βαθμούς, να βγάζουν όλα τα κόμπλεξ επάνω στα παιδιά χωρίς να αναζητούν το "μέσα" του παιδιού τους, με κύριο κόμπλεξ, "το τί θα πουν οι άλλοι".
Σύστημα που πετσοκόβει τη φαντασία και δημιουργικότητα των παιδιών.
Σύστημα που υποτιμά την τέχνη.
Σύστημα που δεν μελετά το άτομο ως αναφορά το χαρακτήρα του.
Σύστημα που δεν ελέγχει με ψυχολόγους το παιδί.
Σύστημα που δε σε μαθαίνει ούτε να αλλάζεις μία πρίζα, για να μην γίνει αναφορά σε πρώτες βοήθειες, διατροφή κτλ.
Σύστημα που δεν προσαρμόζεται στο παιδί, αλλά που απαιτεί το κάθε παιδί να προσαρμοστεί σε αυτό.
Σύστημα των βαθμών, της παπαγαλίας, του φροντιστηρίου, των άνισων ευκαιριών, των κυρώσεων. 
Σύστημα που αποθαρρύνει τα περισσότερα παιδιά στο να μάθουν.
Γιατί; δε θέλει και πολύ ανάλυση. Και μόνο που ξυπνάει το βυζανιάρικο από τις 7 το πρωί για να πάει σχολείο στις 8, να χορτάσει "γνώσεις" κι έπειτα να επιστρέψει σπίτι στις 2, για να διαβάσει άλλες 2-3-4 ώρες για το σχολείο, συν δεν ξέρω κι εγώ πόσες για τα φροντιστήρια (εφόσον μπορούν οι δικοί του). 
Πώς να αγαπήσει το παιδί αυτό τη μάθηση, το σχολείο, το περιβάλλον όλο; πώς να βρει το στοιχείο του; 
πώς να μην αποτύχει σε αυτό το σύστημα ; 

...ξέρω πως κουράζω, αλλά πάμε και στις υποθέσεις:

- Ας υποθέσουμε ότι βγήκε απ' αυτό έχοντας κατακτήσει τις βασικότερες γνώσεις.
Δηλαδή, να εκφράζεται γραπτώς, να αντιλαμβάνεται τα βασικά μαθηματικά της καθημερινότητας και να συμπεριφέρεται με σεβασμό προς το συνάνθωπο. 


-Ας υποθέσουμε ότι απ' το δημοτικό κι έπειτα το σχολείο δεν πρόσφερε κάτι σε αυτόν και απλά σκότωνε τις ώρες του εντός τάξεως, κοιμώμενος, ζωγραφίζοντας, μιλώντας με το διπλανό ή κάνοντας αταξίες και πλάκες έτσι ώστε να νιώσει κάποια ζωντάνια μέσα στην πλήξη του.  
Παρ' όλ' αυτά ας υποθέσουμε ότι ήταν από τους καλύτερους μαθητές έως και το γυμνάσιο.
Αυτοί οι μαθητές φέρουν και την ταμπέλα του "κακού μαθητή" ή του "βλάκα" ή του "κωλόπαιδου" ή του "αλήτη". 

- Κατά συνέπεια, ας υποθέσουμε ότι το παιδί αυτό δεν ανακάλυψε ποτέ τι του αρέσει και ποιος είναι.
Δεν ταίριαξε στο είδος των υπέρογκων κι ανούσιων για τους περισσότερους, πληροφοριών, τις οποίες οι εν λόγω "περισσότεροι" δεν αφομοιώνουν αλλά απλώς αποστηθίζουν και με το πέρας του λυκείου, ζήτημα εάν θυμούνται το 10% εξ αυτών.
Δεν ταίριαξε ούτε στο τυποποιημένο σύστημα επίλυσης μαθηματικών προβλημάτων. 
Δοκιμάστε να ρωτήσετε έναν μαθητή που έδωσε μαθηματικά στις πανελλήνιες και έγραψε 20 στρογγυλό, να σας εξηγήσει τί είναι πραγματικά και γεωμετρικά η διακρίνουσα, τί είναι η δεύτερη παράγωγος, πώς μπορείς να βρει κανείς τη ρίζα του 1,5 χωρίς κομπιουτεράκι, τί είναι οι ταυτότητες και που εφαρμόζονται, τί είναι η δεύτερη παράγωγος, τί είναι η τρίτη παράγωγος; 
Ξέρετε πολύ καλά τι απαντήσεις θα πάρετε και πόσες θα είναι οι σωστές. 
Επομένως; επομένως τα περισσότερα εξ αυτών των παιδιών απλά τα πήγαιναν καλά με τις ρομποτικές μεθοδολογίες, την αποστήθιση και με το σύστημα. 

Συνεχάω τις υποθέσεις:

- Ας υποθέσουμε ότι οι γονείς του δεν είχαν το πνευματικό επίπεδο να τον σπρώξουν ή να τον ενθαρρύνουν στο να βρει τις κλίσεις του. Και συνάμα ας υποθέσουμε ότι οι γονείς αυτοί δεν είχαν την οικονομική άνεση να του παρέχουν τα φροντιστήρια που απαιτούνται σε αυτό το "δίκαιο" εκπαιδευτικό σύστημα του Ελλαδιστάν, συνεπώς ούτε τη δυνατότητα οικονομικής υποστήριξης για περεταίρω σπουδές σε κάποιο ανώτερο ίδρυμα ή τεχνική σχολή.

- Ας υποθέσουμε ότι το παιδί αυτό που πια έπαψε να είναι παιδί, βούτηξε στη βιοπάλη με ειδικότητα ανειδίκευτου εργάτη, ανασφάλιστου τις περισσότερες φορές βγάζοντας τα προς το ζην, και κάτι παραπάνω για να ξεγελάει τον εαυτό του ότι υπάρχει και ζωή πέρα απ' την επιβίωση. 

- Ας υποθέσουμε ότι περάσαν τα χρόνια, και μ' ένα ανοιγόκλειμα των ματιών, έφτασε τριάντα. Μ' άλλο ένα, σαράντα. Και ούτω καθεξής. 

Σας ρωτάω με κάθε σεβασμό:
Τι θα συμβουλεύατε αυτόν τον άνθρωπο στα τριάντα του; τι θα του προτείνατε; βάσει των όσων διαθέτει και μπορεί, πώς θα μπορούσε να ελιχθεί και να αρχίσει να πιστεύει ότι η λέξη αξιοπρέπεια υφίσταται; διότι μέχρι στιγμής βιώνει την εκπόρνευσή της. 

(αυτό το παιδί, είμαι εγώ)...

Κι εγώ στα 30 έχω καταλήξει ότι αν οι γονείς σου δεν σου δείξουν τον σωστό δρόμο, είσαι τελειωμένος. Σαρεσει δε σαρεσει έτσι είναι το εκπαιδευτικό σύστημα παντού στον πλανήτη. Οι γονείς είναι αυτοί που πρέπει να καθοδηγούν, να συμβουλεύουν και κυρίως να δίνουν όραμα στα παιδιά τους. Ο καθηγητής περιμένει να πάει σπίτι του στα δικά του παιδιά του, χέστηκε για τα παιδιά της τάξης.

Αυτό που σου προτείνω εγώ είναι να συνεχίσεις την βιοπάλη, να κάνεις δικά σου παιδάκια και να τους δώσεις όσα δεν σου έδωσαν οι γονείς σου. Ξέρω Αλβανό εργάτη, που δουλεύει σαν σκυλί στην οικοδομή για να δώσει όσα δεν του έδωσαν οι δικοί του γονείς στα παιδιά του, αυστηρός και με όνειρα.

[elenipapserres]

Δυστυχώς , ακόμα και στο Εξωτερικό, χωρίς πτυχίο δεν πας πουθενά

[Kthulhou]

@Paranonymus1993 βρες τι σου αρέσει κ γράψου στο ανοιχτό πανεπιστήμιο, σε δια βιου μάθηση κλπ κλπ κλπ και πάρε ένα χαρτί το οποίο ως ένα σημείο πιστοποιεί ότι αυτό το 30χρονο ? άτομο μπορεί να κάνει 1,2,3 πράγματα σωστά

πέρα από το τι επιβεβαιώνει ένα πτυχίο ΑΕΙ, σκέψου τι πιστοποιεί προς τον όποιο ενδεχόμενο εργοδότη η μη ύπαρξη πτυχίου.

τεμπελιά ? αδιαφορία? ακόμα και ευκαιρία στο αφεντικό να σε δοκιμάσει κ να κάνεις ως ένα σημείο τη δουλειά ενός άλλου πτυχιούχου αλλά να παίρνεις μισθό βασικό ανειδίκευτου?

ακόμα κ το επιχείρημα πως δεν μπορείς να ενταχθείς στο σύστημα, ή της διαφορετικότητας, το αφεντικό το ακούει βερεσέ. το περιβάλλον εργασίας (ως υπάλληλος) είναι μέρος κοινωνικοποίησης. Διαδραστικό με τους υπόλοιπους, πρέπει να συνυπάρξεις, να συνεργαστείς, να παράξεις και από κει κ πέρα να ταιριάξουν τα χνώτα σας αν είστε στον ίδιο χώρο κ με τον καιρό θα πείτε κ ατεία κ μλκιτσες πάνω στη δουλειά.

 

εκτός αν έχεις εμπορικό δαιμόνιο, μια σούπερ ντούπερ ιδέα και πιάσεις την "καλή"

Επεξ/σία 5 Ιανουαρίου 2022 από Kthulhou

[EcoBill]

Το να έχεις πτυχίο δεν σου ανεβάζει τις πιθανότητες να βρεις δουλειά αλλά το να μην έχεις στις μηδενίζει

[filip123go]

6 ώρες πριν, Paranonymus1993 είπε

Με όλο το σεβασμό, θα ήθελα να μιλήσουμε ολίγον τι υποθετικά και θα εκτιμούσα εάν με βοηθούσατε να καταλάβω καλύτερα. 

- Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος δεν ταίριαξε ποτέ στο ελληνικό αναξιοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Σύστημα το οποίο προετοιμάζει κυρίως γραφιάδες και  ακαδημαϊκούς για το "πολυπόθητο" οχτάωρο+ ...
Σύστημα που η βάση του οποίου ανήκει στο πολύ μακρινό παρελθόν.
Σύστημα το οποίο αδιαφορεί για τη διαφορετικότητα του ατόμου.
Σύστημα που επιβάλλει σε όλα τα παιδιά άχρηστες πληροφορίες με τον ίδιο τρόπο, στον ίδιο χρόνο χωρίς να εξετάζει ποτέ το τι ενδιαφέρει το κάθε παιδί και πώς μπορεί το κάθε παιδί να μάθει.
Σύστημα που εξετάζει τα ψάρια από την ικανότητά τους να σκαρφαλώνουν ένα δέντρο. 
Σύστημα που περιθωριοποιεί τα παιδιά που δεν ταίριαξαν σε αυτό.
Σύστημα που δίνει μέγιστη βάση στους βαθμούς και τιμωρεί βάσει αυτών.
Σύστημα που έχει κάνει τους γονείς να παθαίνουν ψύχωση με τους βαθμούς, να βγάζουν όλα τα κόμπλεξ επάνω στα παιδιά χωρίς να αναζητούν το "μέσα" του παιδιού τους, με κύριο κόμπλεξ, "το τί θα πουν οι άλλοι".
Σύστημα που πετσοκόβει τη φαντασία και δημιουργικότητα των παιδιών.
Σύστημα που υποτιμά την τέχνη.
Σύστημα που δεν μελετά το άτομο ως αναφορά το χαρακτήρα του.
Σύστημα που δεν ελέγχει με ψυχολόγους το παιδί.
Σύστημα που δε σε μαθαίνει ούτε να αλλάζεις μία πρίζα, για να μην γίνει αναφορά σε πρώτες βοήθειες, διατροφή κτλ.
Σύστημα που δεν προσαρμόζεται στο παιδί, αλλά που απαιτεί το κάθε παιδί να προσαρμοστεί σε αυτό.
Σύστημα των βαθμών, της παπαγαλίας, του φροντιστηρίου, των άνισων ευκαιριών, των κυρώσεων. 
Σύστημα που αποθαρρύνει τα περισσότερα παιδιά στο να μάθουν.
Γιατί; δε θέλει και πολύ ανάλυση. Και μόνο που ξυπνάει το βυζανιάρικο από τις 7 το πρωί για να πάει σχολείο στις 8, να χορτάσει "γνώσεις" κι έπειτα να επιστρέψει σπίτι στις 2, για να διαβάσει άλλες 2-3-4 ώρες για το σχολείο, συν δεν ξέρω κι εγώ πόσες για τα φροντιστήρια (εφόσον μπορούν οι δικοί του). 
Πώς να αγαπήσει το παιδί αυτό τη μάθηση, το σχολείο, το περιβάλλον όλο; πώς να βρει το στοιχείο του; 
πώς να μην αποτύχει σε αυτό το σύστημα ; 

...ξέρω πως κουράζω, αλλά πάμε και στις υποθέσεις:

- Ας υποθέσουμε ότι βγήκε απ' αυτό έχοντας κατακτήσει τις βασικότερες γνώσεις.
Δηλαδή, να εκφράζεται γραπτώς, να αντιλαμβάνεται τα βασικά μαθηματικά της καθημερινότητας και να συμπεριφέρεται με σεβασμό προς το συνάνθωπο. 


-Ας υποθέσουμε ότι απ' το δημοτικό κι έπειτα το σχολείο δεν πρόσφερε κάτι σε αυτόν και απλά σκότωνε τις ώρες του εντός τάξεως, κοιμώμενος, ζωγραφίζοντας, μιλώντας με το διπλανό ή κάνοντας αταξίες και πλάκες έτσι ώστε να νιώσει κάποια ζωντάνια μέσα στην πλήξη του.  
Παρ' όλ' αυτά ας υποθέσουμε ότι ήταν από τους καλύτερους μαθητές έως και το γυμνάσιο.
Αυτοί οι μαθητές φέρουν και την ταμπέλα του "κακού μαθητή" ή του "βλάκα" ή του "κωλόπαιδου" ή του "αλήτη". 

- Κατά συνέπεια, ας υποθέσουμε ότι το παιδί αυτό δεν ανακάλυψε ποτέ τι του αρέσει και ποιος είναι.
Δεν ταίριαξε στο είδος των υπέρογκων κι ανούσιων για τους περισσότερους, πληροφοριών, τις οποίες οι εν λόγω "περισσότεροι" δεν αφομοιώνουν αλλά απλώς αποστηθίζουν και με το πέρας του λυκείου, ζήτημα εάν θυμούνται το 10% εξ αυτών.
Δεν ταίριαξε ούτε στο τυποποιημένο σύστημα επίλυσης μαθηματικών προβλημάτων. 
Δοκιμάστε να ρωτήσετε έναν μαθητή που έδωσε μαθηματικά στις πανελλήνιες και έγραψε 20 στρογγυλό, να σας εξηγήσει τί είναι πραγματικά και γεωμετρικά η διακρίνουσα, τί είναι η δεύτερη παράγωγος, πώς μπορείς να βρει κανείς τη ρίζα του 1,5 χωρίς κομπιουτεράκι, τί είναι οι ταυτότητες και που εφαρμόζονται, τί είναι η δεύτερη παράγωγος, τί είναι η τρίτη παράγωγος; 
Ξέρετε πολύ καλά τι απαντήσεις θα πάρετε και πόσες θα είναι οι σωστές. 
Επομένως; επομένως τα περισσότερα εξ αυτών των παιδιών απλά τα πήγαιναν καλά με τις ρομποτικές μεθοδολογίες, την αποστήθιση και με το σύστημα. 

Συνεχάω τις υποθέσεις:

- Ας υποθέσουμε ότι οι γονείς του δεν είχαν το πνευματικό επίπεδο να τον σπρώξουν ή να τον ενθαρρύνουν στο να βρει τις κλίσεις του. Και συνάμα ας υποθέσουμε ότι οι γονείς αυτοί δεν είχαν την οικονομική άνεση να του παρέχουν τα φροντιστήρια που απαιτούνται σε αυτό το "δίκαιο" εκπαιδευτικό σύστημα του Ελλαδιστάν, συνεπώς ούτε τη δυνατότητα οικονομικής υποστήριξης για περεταίρω σπουδές σε κάποιο ανώτερο ίδρυμα ή τεχνική σχολή.

- Ας υποθέσουμε ότι το παιδί αυτό που πια έπαψε να είναι παιδί, βούτηξε στη βιοπάλη με ειδικότητα ανειδίκευτου εργάτη, ανασφάλιστου τις περισσότερες φορές βγάζοντας τα προς το ζην, και κάτι παραπάνω για να ξεγελάει τον εαυτό του ότι υπάρχει και ζωή πέρα απ' την επιβίωση. 

- Ας υποθέσουμε ότι περάσαν τα χρόνια, και μ' ένα ανοιγόκλειμα των ματιών, έφτασε τριάντα. Μ' άλλο ένα, σαράντα. Και ούτω καθεξής. 

Σας ρωτάω με κάθε σεβασμό:
Τι θα συμβουλεύατε αυτόν τον άνθρωπο στα τριάντα του; τι θα του προτείνατε; βάσει των όσων διαθέτει και μπορεί, πώς θα μπορούσε να ελιχθεί και να αρχίσει να πιστεύει ότι η λέξη αξιοπρέπεια υφίσταται; διότι μέχρι στιγμής βιώνει την εκπόρνευσή της. 

(αυτό το παιδί, είμαι εγώ)...

@Paranonymus1993 εσύ έχεις κάνει κάτι για να γίνεις καλύτερος; Εσύ σαν άτομο. Έχεις διαβάσει κάποιο βιβλίο που θα σε βοηθήσει να πας μπροστά; Έχεις παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο;  Εχεις κάνει κανένα online μάθημα;;  Επίσης υπάρχουν επαλ καθαρα τεχνικά. Με περισσότερα εργαστήρια και λιγότερη θεωρία.
Επίσης "χτυπημένος από το σύστημα" όχι απλά δεν θα στο επικροτήσει ο εργοδότης, ίσα ίσα, που θα σε χάσεις και πόντους. Life isnt fair. 

Τέλος, διαφορετικός δεν σημαίνει απαραίτητα και χρήσιμος.  

6 λεπτά πριν, EcoBill είπε

Το να έχεις πτυχίο δεν σου ανεβάζει τις πιθανότητες να βρεις δουλειά αλλά το να μην έχεις στις μηδενίζει

To έχω πει πολλές φορές εδω μέσα. Εκτος δημοσίου, το πτυχίο σε φτάνει μόνο μέχρι το interview. Από εκεί και πέρα είσαι εσυ και οι γνώσεις σου. Και 10 πτυχία να έχεις, αν δεν τα πας καλά στο interview, δεν θα σε προσλάβουν ποτέ..