Γυμναστική και ψυχική υγεία

[pananton]

πάντως χωρίς ένα δεκάλεπτο "ζέσταμα" προπόνηση δεν έχω βγάλει ποτέ...δηλαδή και πρακτικά να το δούμε εεε δεν γίνεται να κάνεις squat για παράδειγμα 100kg χωρίς να ξεκινήσεις από τα 20...

[G30RGE]

Χαζομάρες γράφουνε ότι δεν χρειάζεται το ζέσταμα. Και όταν λέμε ζέσταμα πριν το γυμναστήριο δεν εννοούμε ποδήλατο ή διάδρομο.Οι διατάσεις είναι που είναι πάντα απαραίτητες και πριν και μετά την άσκηση. 

[Dakonblackblade]

Πρέπει να περιμένεις άλλα δύο χρόνια. 

[punky]

Για τη συμβολή της γυμναστικής στην καλή ψυχική υγεία μίλησαν άλλοι πριν και το κάλυψαν. Δεν υπάρχει καλύτερο γιατρικό. Τέλος.

Τώρα, όσον αφορά τα παιδιά που βαριούνται να γυμναστούν συστηματικά σε γυμναστήρια ή νιώθουν άβολα σε αυτά, τους προτείνω να ξεκινήσουν από πιο απλά καθημερινά πράγματα.

Γιατί το μυστικό βρίσκεται στην καθημερινότητα. Είναι πιο σημαντικό να γυμνάζεσαι 30 λεπτά την ημέρα κάθε μέρα αντί για 4 ώρες μια φορά την εβδομάδα.

Καταργήστε ασανσέρ, κυλιόμενες σκάλες και διαδρόμους. Καταργήστε τα τροχοφόρα μέσα για οποιαδήποτε διαδρομή κάτω των 5 χιλιομέτρων. Παντού με τα πόδια.
Κάντε το αυτό για 2-3 μήνες και θα δείτε πως θα αλλάξει το σώμα και η διάθεση σας. Πως το να γυμναστείτε θα σας γίνει ανάγκη κι όχι καταναγκασμός. 

Και θα υπερθεματίσω για το ποδήλατο. Ναι, ζούμε σε μια δύσκολη κι αφιλόξενη πόλη αλλά αξίζει τον κόπο. Αξίζει τον κόπο να το βάλετε στην καθημερινότητα σας, όχι μόνο για να βγείτε για "γυμναστική" αλλά για να κάνετε τις δουλειές σας, για να πάτε σε έναν φίλο, για να απολαύσετε τον κόσμο γύρω σας με το σωστό ρυθμό. Αρκετά γρήγορα σε σχέση με τα πόδια αλλά αρκετά αργά για να μπορείτε να τον παρατηρείτε. Θα δείτε πως σύντομα θα βελτιωθεί τόσο η φυσική σας κατάσταση που οι διαδρομές που τώρα σας βγάζουν τη γλώσσα θα γίνουν παιχνιδάκι.
Το ποδήλατο δεν είναι ένα πράγμα. Υπάρχουν αυτοί με τα lycra που καβαλάνε κούρσες, υπάρχουν αυτοί που παίρνουν τα βουνά για να πάνε χώμα, υπάρχουν αυτοί που γυρνάνε μέσα στην πόλη, κι υπάρχει κι ο ποδηλατικός τουρισμός.

Η κοπέλα μου δεν έμαθε ποτέ ποδήλατο όταν ήταν μικρή. Επιχείρησε μία φορά να μάθει, έπεσε και το παράτησε. 
Όπως κάθε stalker που σέβεται τον εαυτό του, έπρεπε να βρει έναν τρόπο να μπορεί να με ακολουθεί στις βραδυνές μου ποδηλατοβόλτες, οπότε μου ζήτησε να της μάθω.

Πήραμε ένα παροπλισμένο χρέπι και τα βράδια πηγαίναμε σε ένα γηπεδάκι μπάσκετ στη γειτονιά και της έκανα μαθήματα μέχρι που μια μέρα που άργησα να γυρίσω σπίτι μου ανακοίνωσε περήφανη πως τόλμησε να βγει στο δρόμο με το ποδήλατο.

Μετά από λίγη καλόβουλη τρομοκρατία εκ μέρους μου, πείστηκε να αγοράσει ένα καλό ποδήλατο αντί να βγαίνει με τον χάρο στο δρόμο κι έκτοτε, ξεκινήσαμε καθημερινές νυχτερινές βόλτες των 5 χιλιομέτρων και τώρα φτάσαμε να κάνουμε καθημερινά 20-30 χιλιόμετρα βόλτα. Κι όχι, δεν μοιάζει με την αγγαρεία της γυμναστικής στο γυμναστήριο. Είναι η βόλτα μας. Διασχίζουμε τόσες διαφορετικές γειτονιές μέσα σε ένα βράδυ, μιλάμε, γελάμε, σταματάμε όπου μας κάνει κέφι.

Πριν λίγο καιρό φορτώσαμε τα ποδήλατα δωρεάν στο καράβι και πήγαμε σε ένα νησί με αυτά. Ο συνδυασμός της εκδρομής, της θάλασσας, της χαλαρότητας και της καθημερινής εκγύμνασης για να διασχίσουμε το νησί και να πάμε στις παραλίες, μας έκανε το τριήμερο να μοιάζει με εβδομάδα. Γυρίσαμε χαρούμενοι, ξεκούραστοι και με τρομερή ενέργεια και κέφι. 

Σε λιγότερο από ένα δίμηνο, ένα κορίτσι που δεν είχε κάνει ποτέ στη ζωή του ποδήλατο, πήγε εκδρομή με αυτό και τώρα έχει φαγωθεί να με ρωτάει πότε θα πάμε την επόμενη.
Κι έτσι χτίζεις έναν ενάρετο κύκλο όπου δεν κρατιέσαι να ξανακάνεις αυτό που σου κάνει καλό, κι αυτό που σου κάνει καλό γίνεται όλο και πιο εύκολο και πιο ευχάριστο.

Κάποτε ο Νίτσε είχε γράψει πως η αμφιβολία δεν σκοτώνει τίποτε αλλά δηλητηριάζει τα πάντα. Το ίδιο ισχύει και για την οκνηρία.

[Ison_]

1 ώρα πριν, punky είπε

Για τη συμβολή της γυμναστικής στην καλή ψυχική υγεία μίλησαν άλλοι πριν και το κάλυψαν. Δεν υπάρχει καλύτερο γιατρικό. Τέλος.

Τώρα, όσον αφορά τα παιδιά που βαριούνται να γυμναστούν συστηματικά σε γυμναστήρια ή νιώθουν άβολα σε αυτά, τους προτείνω να ξεκινήσουν από πιο απλά καθημερινά πράγματα.

Γιατί το μυστικό βρίσκεται στην καθημερινότητα. Είναι πιο σημαντικό να γυμνάζεσαι 30 λεπτά την ημέρα κάθε μέρα αντί για 4 ώρες μια φορά την εβδομάδα.

Καταργήστε ασανσέρ, κυλιόμενες σκάλες και διαδρόμους. Καταργήστε τα τροχοφόρα μέσα για οποιαδήποτε διαδρομή κάτω των 5 χιλιομέτρων. Παντού με τα πόδια.
Κάντε το αυτό για 2-3 μήνες και θα δείτε πως θα αλλάξει το σώμα και η διάθεση σας. Πως το να γυμναστείτε θα σας γίνει ανάγκη κι όχι καταναγκασμός. 

Και θα υπερθεματίσω για το ποδήλατο. Ναι, ζούμε σε μια δύσκολη κι αφιλόξενη πόλη αλλά αξίζει τον κόπο. Αξίζει τον κόπο να το βάλετε στην καθημερινότητα σας, όχι μόνο για να βγείτε για "γυμναστική" αλλά για να κάνετε τις δουλειές σας, για να πάτε σε έναν φίλο, για να απολαύσετε τον κόσμο γύρω σας με το σωστό ρυθμό. Αρκετά γρήγορα σε σχέση με τα πόδια αλλά αρκετά αργά για να μπορείτε να τον παρατηρείτε. Θα δείτε πως σύντομα θα βελτιωθεί τόσο η φυσική σας κατάσταση που οι διαδρομές που τώρα σας βγάζουν τη γλώσσα θα γίνουν παιχνιδάκι.
Το ποδήλατο δεν είναι ένα πράγμα. Υπάρχουν αυτοί με τα lycra που καβαλάνε κούρσες, υπάρχουν αυτοί που παίρνουν τα βουνά για να πάνε χώμα, υπάρχουν αυτοί που γυρνάνε μέσα στην πόλη, κι υπάρχει κι ο ποδηλατικός τουρισμός.

Η κοπέλα μου δεν έμαθε ποτέ ποδήλατο όταν ήταν μικρή. Επιχείρησε μία φορά να μάθει, έπεσε και το παράτησε. 
Όπως κάθε stalker που σέβεται τον εαυτό του, έπρεπε να βρει έναν τρόπο να μπορεί να με ακολουθεί στις βραδυνές μου ποδηλατοβόλτες, οπότε μου ζήτησε να της μάθω.

Πήραμε ένα παροπλισμένο χρέπι και τα βράδια πηγαίναμε σε ένα γηπεδάκι μπάσκετ στη γειτονιά και της έκανα μαθήματα μέχρι που μια μέρα που άργησα να γυρίσω σπίτι μου ανακοίνωσε περήφανη πως τόλμησε να βγει στο δρόμο με το ποδήλατο.

Μετά από λίγη καλόβουλη τρομοκρατία εκ μέρους μου, πείστηκε να αγοράσει ένα καλό ποδήλατο αντί να βγαίνει με τον χάρο στο δρόμο κι έκτοτε, ξεκινήσαμε καθημερινές νυχτερινές βόλτες των 5 χιλιομέτρων και τώρα φτάσαμε να κάνουμε καθημερινά 20-30 χιλιόμετρα βόλτα. Κι όχι, δεν μοιάζει με την αγγαρεία της γυμναστικής στο γυμναστήριο. Είναι η βόλτα μας. Διασχίζουμε τόσες διαφορετικές γειτονιές μέσα σε ένα βράδυ, μιλάμε, γελάμε, σταματάμε όπου μας κάνει κέφι.

Πριν λίγο καιρό φορτώσαμε τα ποδήλατα δωρεάν στο καράβι και πήγαμε σε ένα νησί με αυτά. Ο συνδυασμός της εκδρομής, της θάλασσας, της χαλαρότητας και της καθημερινής εκγύμνασης για να διασχίσουμε το νησί και να πάμε στις παραλίες, μας έκανε το τριήμερο να μοιάζει με εβδομάδα. Γυρίσαμε χαρούμενοι, ξεκούραστοι και με τρομερή ενέργεια και κέφι. 

Σε λιγότερο από ένα δίμηνο, ένα κορίτσι που δεν είχε κάνει ποτέ στη ζωή του ποδήλατο, πήγε εκδρομή με αυτό και τώρα έχει φαγωθεί να με ρωτάει πότε θα πάμε την επόμενη.
Κι έτσι χτίζεις έναν ενάρετο κύκλο όπου δεν κρατιέσαι να ξανακάνεις αυτό που σου κάνει καλό, κι αυτό που σου κάνει καλό γίνεται όλο και πιο εύκολο και πιο ευχάριστο.

Κάποτε ο Νίτσε είχε γράψει πως η αμφιβολία δεν σκοτώνει τίποτε αλλά δηλητηριάζει τα πάντα. Το ίδιο ισχύει και για την οκνηρία.

 

Δεν ξέρω γιατί, απλά ευχαριστώ για αυτό το post.

[lightsout]

Σε σχέση με τα γυμναστήρια, νομίζω ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το ίδιο το γυμναστήριο. Καταρχάς, να πω ότι εμένα μου φαίνεται η γυμναστηριακή προπόνηση βαρετή από τη φύση της. Φαντάζομαι ότι η χρόνια ενασχόληση μου με τον κλασσικό αθλητισμό παίζει ρόλο σε αυτό, όπου η προπόνηση με βάρη γινόταν συμπληρωματικά, ήταν απολύτως στοχευμένη και φυσικά ήταν για μένα αγγαρεία!! Μεγαλώνοντας όμως και σταματώντας τον αθλητισμό, κατέφυγα κι εγώ στα γυμναστήρια. Αυτό που παρατήρησα στον εαυτό μου, ήταν ότι στις μεγάλες γυμναστηριακές αλυσίδες όχι μόνο η ψυχολογία μου δεν ανέβηκε, αλλά πήγαινα για την προπόνηση μου και κατέληγα πάντα με έναν εκνευρισμό. Την μία γιατί είχε αναμονή στα μηχανήματα, την άλλη γιατί τα μηχανήματα ήταν χαλασμένα για μήνες και δεν τα έφτιαχναν, γιατί οι γυμναστές ήταν ζαμανφου και άσχετοι (το τονίζω αυτό), γιατί κανείς δεν έκανε παρατήρηση στους βρωμιάρηδες που έμπαιναν στα μηχανήματα χωρίς πετσέτα (ή δεν είχαν καν πετσέτα!) κ.α. Το αποτέλεσμα; Όσες φορές δοκίμασα μεγάλη αλυσίδα με τιμές-χώμα, τα είχα παρατήσει εντός τετραμήνου(max). Σκεφτόμουν από πριν ότι θα πάω και χαλαστώ, οπότε τελικά δεν πήγαινα καθόλου. Μου είχε τύχει πριν μερικά χρόνια, σε γυμναστήριο -ολοκαίνουργιο- πολύ μεγάλης αλυσίδας, να μην ανοίγουν τα κλιματιστικά Ιούνιο μήνα. Σε ένα κτίριο, όπου όλη η πρόσοψη ήταν τζαμένια και την βάραγε ο ήλιος από τις 12-1 το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Μιλάμε για κανονικό θερμοκήπιο και οι τύποι έκαναν οικονομία. Ε, σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορείς να γυμναστείς. Μία χρονιά όμως που πήγα σε γυμναστήριο στο οποίο πλήρωνα 170 το εξάμηνο, γυμνάστηκα αποτελεσματικά, είδα σαφή βελτίωση τόσο στο σώμα μου όσο και στην ψυχολογία μου. 

[doubtful]

Στις 18/6/2019 στις 10:07 ΜΜ, rafinos είπε

Καλησπέρα παιδιά!

Ξέρει κανείς αν η γυμναστική (όποια μορφή της), κάνει το σώμα μας να εκκρίνει κάποια ουσία που βοηθάει τη διάθεσή μας ή απλά η ενέργεια που απαιτείται για την γυμναστική μας κουράζει και δεν σκεφτόμαστε τα όσα μας βασανίζουν; 

Ή μήπως τα όσα λέω είναι τελείως άκυρα;

Κάνε γυμναστικη !

[vamour]

16 ώρες πριν, Dakonblackblade είπε

Άμα  ασκείσαι σοβαρά, δε χρειάζεται να πειράξεις την διατροφή σου για να δεις διαφορά. Μη σου πως σε παίρνει να τρως και πολύ περισσότερο ή και απαιτείται.

Μεγάλο δίκιο. Κλασικές βλακείες που μεταδίδονται δεκαετίες τώρα χωρίς κανένα λόγο. Στην τελική κάνε διατάσεις όταν βλέπεις τηλεόραση. Για ζέσταμα δεν το συζητάω, μιλάμε για άπειρο χάσιμο χρόνου στο γυμναστήριο. 

Αυτός πάντως είναι καλυμένος. Τώρα αν εσύ μεγαλώσεις χωρίς να γυμνάζεσαι, τι μπορεί να πάει στραβά? Θα πάρεις τα χαπάκια σου και θα είσαι κομπλέ. 

Δηλαδή ο ιστός πότε θεραπεύεται? Έκανα ένα απλό google και οι περισσότερες πηγές αναφέρουν ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ. ΕΛΕΟΣ

ελα πες τώρα ... για τρολαρισμα τα γράφεις έτσι??? Δεν πρέπει να τα πιστεύεις ούτε εσύ.

[logistoulis]

6 ώρες πριν, G30RGE είπε

Χαζομάρες γράφουνε ότι δεν χρειάζεται το ζέσταμα. Και όταν λέμε ζέσταμα πριν το γυμναστήριο δεν εννοούμε ποδήλατο ή διάδρομο.Οι διατάσεις είναι που είναι πάντα απαραίτητες και πριν και μετά την άσκηση. 

για διατάσεις πριν υπάρχει πιστεύω η θεωρία ότι δεν είναι καλό να συμβαίνει (άλλο το ζέσταμα) μπορεί να παίξει πιο εύκολα τραυματισμός

 

για μετά εννοείται ότι πρέπει να κάνεις 

[Musclemar]

Το όλο θέμα σχέσης άσκησης-διάθεσης έχει μελετηθεί σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό, με πολύ θετικά ευρήματα. Αυτή εδώ η πρόσφατη ανάλυση μελετών έδειξε πως η άσκηση με βάρη μείωσε σημαντικά τα καταθλιπτικά συμπτώματα: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29800984 .

Και βέβαια όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ το γνωστό "runner's high" που αισθάνονται όσοι κάνουν τρέξιμο/τζογκιν κλπ, το οποίο περιγράφεται ως μια αίσθηση ευφορίας, που ουσιαστικά είναι αύξηση σε ορισμένους νευροδιαβιβαστές όπως π.χ. ντοπαμίνη, σεροτονίνη κλπ. 
 

[mp123]

Σήμερα επειδή βιαζόμουν δεν έκανα σχεδόν καθόλου ζέσταμα.πλακωθηκα στα γρήγορα κοιλιακούς, push ups και χωρις διάλειμμα  στους αλτηρες και λιγο ποδια .50 λεπτά χωρίς διακοπή.ειδα διαφορα.ουτε κουράστηκα και ένοιωσα καλά.εσεις που ξέρετε τι λέτε; 50 λεπτά συνεχόμενα εντατικά χωρίς διαλείμματα η μιάμιση ώρα στο πιο χαλαρό;

Επεξ/σία 22 Ιουνίου 2019 από mp123

[Επισκέπτης]

2 ώρες πριν, mp123 είπε

Σήμερα επειδή βιαζόμουν δεν έκανα σχεδόν καθόλου ζέσταμα.πλακωθηκα στα γρήγορα κοιλιακούς, push ups και χωρις διάλειμμα  στους αλτηρες και λιγο ποδια .50 λεπτά χωρίς διακοπή.ειδα διαφορα.ουτε κουράστηκα και ένοιωσα καλά.εσεις που ξέρετε τι λέτε; 50 λεπτά συνεχόμενα εντατικά χωρίς διαλείμματα η μιάμιση ώρα στο πιο χαλαρό;

Eξαρτάται. Αν το ζητούμενο είναι να χάσεις βάρος ή να πάρεις όγκο ή να βελτιώσεις την φυσική σου κατάσταση. Αναλόγως. 

[mp123]

5 ώρες πριν, Aigeas είπε

Eξαρτάται. Αν το ζητούμενο είναι να χάσεις βάρος ή να πάρεις όγκο ή να βελτιώσεις την φυσική σου κατάσταση. Αναλόγως. 

Μονο γραμωση θελω.τιποτε αλλο.1.70  65 κιλα ειμαι.απο φυσική κατάσταση δεν έχω θέμα λογο δουλειάς.

[panostom]

9 ώρες πριν, Musclemar είπε

Το όλο θέμα σχέσης άσκησης-διάθεσης έχει μελετηθεί σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό, με πολύ θετικά ευρήματα. Αυτή εδώ η πρόσφατη ανάλυση μελετών έδειξε πως η άσκηση με βάρη μείωσε σημαντικά τα καταθλιπτικά συμπτώματα: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29800984 .

Και βέβαια όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ το γνωστό "runner's high" που αισθάνονται όσοι κάνουν τρέξιμο/τζογκιν κλπ, το οποίο περιγράφεται ως μια αίσθηση ευφορίας, που ουσιαστικά είναι αύξηση σε ορισμένους νευροδιαβιβαστές όπως π.χ. ντοπαμίνη, σεροτονίνη κλπ. 
 

Μην ξεχνάς κι αυτούς που κολυμπάνε!!

[Επισκέπτης]

3 ώρες πριν, mp123 είπε

Μονο γραμωση θελω.τιποτε αλλο.1.70  65 κιλα ειμαι.απο φυσική κατάσταση δεν έχω θέμα λογο δουλειάς.

εντάξει τότε. Κινείσαι σωστά.