Τι 17, τι 37, τι 57;

[liakjim]

15 ώρες πριν, Aigeas είπε

Το νήμα απευθύνεται στους ετοιμοθάνατους insomniacs αλλά άμα κανένα αλεπουδάκι θέλει ν' αμολήσει καμιά -twitter- εξυπνάδα θα τον συγχωρέσω! 
Λοιπόν επειδή δεν έχω καλές σχέσεις με τον πατέρα μου δεν έτυχε να έχω τέτοιες συζητήσεις, αλλά το καλοκαίρι του 2015 με επισκέφτηκε ένας Αμερικανός φίλος 70φευγα ετών που είχα γνωρίσει σε ένα φόρουμ μοτοσυκλετιστών κι επειδή ήταν η κουλτούρα του υπερβολικά ανεπτυγμένη για τα ελληνικά δεδομένα είχαμε ένα σωρό ηλίθιες συζητήσεις. Που μάλλον δεν θα τολμούσα να κάνω με τον πατέρα μου. Ανάμεσα σ' αυτές ήταν το εξής:
Ισχύει αυτό που λέγεται ότι η καρδιά παραμένει πάντα νέα; Και είναι μεγάλο μαρτύριο;
Του είπα του γέρου ότι είμαι ένα βήμα από την μέση ηλικία και τελικά τίποτε δεν άλλαξε από αυτά που ίσχυαν πριν 20 χρόνια.
Εκείνος μου είπε ότι είναι μεγάλο πακέτο το να  είναι 70+ ετών αλλά πάντα να αισθάνεται ένας παγιδευμένος έφηβος σ' ένα κορμί που καταρρέει, κι ακόμα χειρότερα, ότι το περιβάλλον του, ο γιος του κλπ. τον βλέπουν κάτι σαν μέγα-γκουρού και π@παριές που σε καμία περίπτωση δεν ισχύουν, ότι δηλαδή δεν είναι ο σεβάσμιος γέροντας που βλέπουν εκείνοι εξωτερικά, αλλά ένας τσόγλανος και μισός που αν μπορούσε θα έβαζε κόλλα στην καρέκλα του αλλουνού για να ψοφήσει από τα γέλια ή θα αγόραζε κανένα δίτροχο πύραυλο να κοροϊδεύει την τροχαία. Ή μόνη διαφορά από τα εφηβικά του χρόνια είναι η απόκτηση εμπειρίας που τον βοηθά να ανταποκρίνεται καλύτερα σε ορισμένες καταστάσεις απ' ότι αν ήταν άπειρος. Κι ότι αναγκάζεται να παίξει έναν ρόλο σαν ηθοποιός επειδή το περιβάλλον έχει κάποιες απαιτήσεις από αυτόν που δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα, τον αληθινό του ευατό που είναι ξεκάθαρα σαρδανάπαλος.
Ενώ οι γυναίκες -η γυναίκα του στην προκειμένη περίπτωση- δεν είναι το ίδιο πράγμα κι ότι εκείνες ωριμάζουν κανονικά κι αυτό δυσχεραίνει την κατάσταση. Εκείνος αν μπορούσε θα φόρτωνε τίποτε πιτσιρίκες σε κανένα γιοτ και θα ψόφαγε ευτυχισμένος από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Αλλά επειδή δεν είχε γιοτ πηγαίνει κάθε τρεις και λίγο και βαράει καινούργιο τατουάζ και να ψάχνει πιο καλή φούντα από αυτή που έπινε πριν 50 χρόνια, κάτι σαν παρηγοριά δηλαδή, πράγμα που τον απομακρύνει ακόμη περισσότερο από την συζυγό του κι έτσι μετά από τόσες δεκαετίες γάμου κοιμούνται σε ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες. Γιατί εκείνος είναι παιδί. Κι εκείνη είναι γριά. 
Ένοιωσα μια ανακούφιση με τις δικές του εξομολογήσεις είναι αλήθεια. Γιατί μια τέτοια μ@λακία αισθάνομαι και ο ίδιος!
Εσείς οι κωλόγεροι του φόρουμ πως αισθάνεστε; 
Ότι έχετε ωριμάσει και έχετε ανέβει σε ένα άλλο level όσων αφορά τα πράγματα που επιθυμείτε; Μια ανάπτυξη ας πούμε, κυριλέ, σοβαροί άνθρωποι δηλαδή; Που δεν έχουν σχέση με τον παλαιό τους ευατό;  Είστε ένας -γέρος- άλλος άνθρωπος, μεστός, κατασταλαγμένος που έχει πετύχει έναν συγκεκριμένο στόχο; Και έχει θέσει πλέον έναν νέο στόχο; 
Ή η κοινωνία σας αναγκάζει να παριστάνετε κάτι που ΔΕΝ είστε στ' αλήθεια, εξαιτίας των άσπρων τριχών, ενώ κατά βάθος είστε εκείνος ο Κωνσταντάρας στην ελληνική ταινία; 
Παγιδευμένη ψυχή σε ένα σώμα με ημερομηνία λήξης; 

Αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή σου είναι μάταιη και σε ενοχλεί.

Η πραγματικότητα είναι αυτή. Είσαι μια δεξαμενή γονιδίων.

Όλοι κατά βάθος το ξέρουν. Για αυτό καταφεύγουν σε θρησκείες κτλ μπας και μια στο εκατομμύριο εξασφαλίσουν την αιωνιότητα.

Αρλούμπες.

Ένα 50% του εαυτού σου ως (μεταλλαγμένα και μη) γονίδια θα περάσει στην επόμενη γενιά της ανθρωπότητας.

Ένα σημαντικό ποσοστό του εαυτού σου, θα επηρεάσει τα παιδιά σου και θα προσφέρει τη γνώση ώστε αυτά να μην ξανά ανακαλύψουν τα κεκτημένα.

Στο τέλος η λήθη.

Χιλιάδες χρόνια φιλοσοφίας έχουν ήδη λύσει αυτά τα ζητήματα. Σιγά μη βρεις την απάντηση στο ινσομνια.

Διάβασε, αναπαραξου, δίδαξε και πέρασε στη λήθη όπως τόσοι πριν από σένα και άλλοι τόσοι μετά.

Επεξ/σία 6 Ιουνίου 2019 από liakjim

[chrisxkar]

32 λεπτά πριν, liakjim είπε

Αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή σου είναι μάταιη και σε ενοχλεί.

Η πραγματικότητα είναι αυτή. Είσαι μια δεξαμενή γονιδίων.

Όλοι κατά βάθος το ξέρουν. Για αυτό καταφεύγουν σε θρησκείες κτλ μπας και μια στο εκατομμύριο εξασφαλίσουν την αιωνιότητα.

Αρλούμπες.

Ένα 50% του εαυτού σου ως (μεταλλαγμένα και μη) γονίδια θα περάσει στην επόμενη γενιά της ανθρωπότητας.

Ένα σημαντικό ποσοστό του εαυτού σου, θα επηρεάσει τα παιδιά σου και θα προσφέρει τη γνώση ώστε αυτά να μην ξανά ανακαλύψουν τα κεκτημένα.

Στο τέλος η λήθη.

Χιλιάδες χρόνια φιλοσοφίας έχουν ήδη λύσει αυτά τα ζητήματα. Σιγά μη βρεις την απάντηση στο ινσομνια.

Διάβασε, αναπαραξου, δίδαξε και πέρασε στη λήθη όπως τόσοι πριν από σένα και άλλοι τόσοι μετά.

πως και γιατι καταληξαμε στο θρησκευτικο υπαρξιακο?τι σχεση εχει με την ωριμοτητα του ανθρωπου σε μια κοινωνια.Και τι σχεση εχει με το αν θα επιλεξεις να πιστεψεις σε μια θεοτητα ή αν θα επιλεξεις να μην πιστεψεις σε καποια?

Επεξ/σία 6 Ιουνίου 2019 από chrisxkar

[StDumas]

εγω ειμαι 38 και δεν θεωρω οτι ειμαι ακομα τοσο μεγαλος ωστε να μπορω να κρινω. Γενικα εχω απωθημενα, καποια εκπληρωθηκαν καποια οχι, καποια που δεν εκπληρωθηκαν δεν με νοιαζει πλεον να εκπληρωθουνε. Στο θεμα, δεν νιωθω οπως οταν ημουν 16 η 17 (αν και θα ηθελα) και δεν απολαμβανω τα ιδια πραγματα οπως τοτε ή στον ιδιο βαθμο. Και ναι θα ηθελα να ασχολουμαι και με πιο σοβαρα πραγματα που τοτε δεν με ενδιεφερε καθολου. Και ναι, βλεπω συμπεριφορες μικροτερων ανθρωπων και εκνευριζομαι ενιοτε, αλλα μετα σκεφτομαι οτι τις ιδιες μαλακιες εκανα και εγω τοτε (και χειροτερα), οποτε καλυτερα να σκασω. Παρολα αυτα οσο και αν ακουγεται αντιφατικο αισθανομαι "παιδι" και οπου μπορω και βρω ξεκλεβω λιγο χρονο να παιξω με κατι....

[koulkos]

20 λεπτά πριν, liakjim είπε

Αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή σου είναι μάταιη και σε ενοχλεί.

Η πραγματικότητα είναι αυτή. Είσαι μια δεξαμενή γονιδίων.

Όλοι κατά βάθος το ξέρουν. Για αυτό καταφεύγουν σε θρησκείες κτλ μπας και μια στο εκατομμύριο εξασφαλίσουν την αιωνιότητα.

Αρλούμπες.

Ένα 50% του εαυτού σου ως (μεταλλαγμένα και μη) γονίδια θα περάσει στην επόμενη γενιά της ανθρωπότητας.

Ένα σημαντικό ποσοστό του εαυτού σου, θα επηρεάσει τα παιδιά σου και θα προσφέρει τη γνώση ώστε αυτά να μην ξανά ανακαλύψουν τα κεκτημένα.

Στο τέλος η λήθη.

Χιλιάδες χρόνια φιλοσοφίας έχουν ήδη λύσει αυτά τα ζητήματα. Σιγά μη βρεις την απάντηση στο ινσομνια.

Διάβασε, αναπαραξου, δίδαξε και πέρασε στη λήθη όπως τόσοι πριν από σένα και άλλοι τόσοι μετά.

Μόνο που στον αέναο αυτό κύκλο υπάρχει κάτι που μπορείς να το ονομάσεις ταξίδι και μερικές φορές είναι σημαντικότερο από τον προορισμό. 

Για αρχή, γουστάρω τέτοιες συζητήσεις όπως του ts με τον Αμερικανό. Ψοφάω για σοβαρό συνομιλητή, συνοδείας άφθονου αλκοόλ και τα καλύτερα αντ/επιχειρήματα να σου έρχονται όταν επισκεφτείς για 3η φορά την τουαλέτα για να αποβάλλεις τη μπίρα (όπως και οι καλύτερες ιδέες). Κοντεύοντας στα 33 και με την όποια εμπειρία ζωής μπορεί να έχει κάποιος σε αυτή την ηλικία, προσωπικά κατέληξα στο συμπέρασμα πως αυτό που αλλάζει μεγαλώνοντας είναι η σημαντικότητα των ανθρωπίνων σχέσεων και οι υποχρεώσεις που τις συνοδεύουν. Πιάνω τον εαυτό μου να λέει, αχ και να ήμουν πάλι 20 και να μπαινα σε ένα καράβι/τρένο και να γυρνούσα όλο τον κόσμο για 4-5 χρόνια αντί να πάω σε 10 χώρες και να πω πως απλά πήγα. Και μετά σκέφτομαι, η μάνα μου τι στεναχώρια θα τραβήξει, ο πατέρας μου τι θα έκανε στη δουλειά χωρίς τη βοήθεια μου, ο αδερφός μου τι ζόρι θα τραβάει (που δεν το εξωτερικεύει και μαζεύεται).

Επομένως αρχίζεις να γίνεσαι μέρος όλων των κοινωνικών υποχρεώσεων που στα 20 σου φαίνονται γελοίες και ανώφελες. Ψάχνεις δουλειά γιατί στα 16 σου έφτανε το χαρτζιλίκι αλλά στα 20-22 θες την ανεξαρτησία σου. Μπαίνεις στο αναπόφευκτο λούκι των εξτρα εφοδίων (μεταπτυχιακά κ.α) επενδύοντας χρόνο και χρήμα. Μετά δεν σου φτάνει απλά η δουλειά, θέλεις μια εργασία στο αντικείμενο που σπούδασες, μια εργασία με ψιλονορμάλ ωράρια που να σου επιτρέπει να πας ένα σ/κ μια βόλτα με το αμόρε. Θα χρειαστείς αυτοκίνητο γιατί το σαράβαλο που σου πήρε ο μπαμπάς είναι πλέον απαρχαιωμένο και έχει σταματήσει να είναι το πρώτο αμάξι με το οποίο έμαθες να οδηγάς. Αρχίζεις και αναζητάς λίγη περισσότερη ποιότητα σε όλα. Περισσότερη ποιότητα ίσον περισσότερα έξοδα. Επομένως περισσότερη δουλειά. Ψάχνεις άλλη δουλειά με καλύτερες απολαβές και δουλεύεις 8-9-10-12 ώρες καθημερινά. Έφτασες 30 και αρχίζεις να σκέφτεσαι γάμους και πανηγύρια (ίσως και με λίγη πίεση από τον περίγυρο). Νοικιάζεις σπίτι και αντιλαμβάνεσαι πως μετατρέπεσαι στην πατρική/μητρική φιγούρα. Όλες οι σκοτούρες της δουλειάς, του σπιτιού, του αυτοκινήτου, βαραίνουν μόνο εσένα. Έχεις πλέον ευθύνες. Οι δικοί σου μεγαλώνουν και πλέον τους προσέχεις εσύ. Η δουλειά σε κουράζει και πλέον αποζητάς μόνο την ποιότητα. Ένα καλύτερο αυτοκίνητο, μια καλύτερη τηλεόραση, comotetv και netflix, καλύτερο κινητό, καλό φαγητό, καλό ουίσκι. Περισσότερη ποιότητα ίσον περισσότερα έξοδα. Ψάχνεις την ακόμη καλύτερη δουλειά ή αν σε παίρνει κάνεις παράλληλες δουλειές. Περισσότερες ευθύνες. Κάνεις οικογένεια και πλέον είστε 3. Βαρέθηκες το ενοίκιο και τα προβλήματα του. Παίρνεις δάνειο για να φτιάξεις σπίτι. Όλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα μετά το παιδί. Ο προσωπικός χρόνος είναι ελάχιστος και πλέον είσαι όμηρος των καταστάσεων. Δεν μπορείς να τα βροντήξεις όλα κάτω, έχεις παιδί. Δεν μπορείς να κάνεις του κεφαλιού σου, έχεις οικογένεια. Περνά ο χρόνος λοιπόν και έρχεται το παιδί σου στα 20 να σου πει πως θέλει να ταξιδέψει τον κόσμο όλο. Που θα πας παιδί μου, θα γίνει αυτό, θα γίνει εκείνο, τι θα γίνει με τη σχολή σου, εμάς δεν μας σκέφτεσαι. Είσαι πλέον πιστό αντίγραφο της πατρικής/μητρικής φιγούρας και το παιδί σου ετοιμάζεται να γίνει αντίγραφο της δικής του, που είσαι εσύ. 

Θεωρώ πως το 95% των ανθρώπων κάνουν αυτό τον κύκλο. Άλλοι νωρίτερα, άλλοι αργότερα, άλλοι με επιτυχία, άλλοι χωρίς, άλλοι με πολλά προβλήματα, άλλοι με λίγα, άλλοι με λεφτά, άλλοι χωρίς. Αυτοί όμως που το έκαναν γουστάροντας είναι ελάχιστοι και τους βγάζω το καπέλο. Προσωπικά αποδέχθηκα ότι θα ανήκω και εγώ σε αυτό το 95% και πλέον προσπαθώ να το κάνω γουστάροντας. Αν λοιπόν ξαναγινόμουν 20 θα έπρεπε ή να ήμουν σταρ.....ης ή να μην έχω οικογένεια για να έκανα όλα όσα ήθελα. Τώρα κάνω μόνο αυτά που μπορώ. Το αν μου φτάνουν θα φανεί αργότερα, στη σούμα. 

[bluesattack]

Η εφηβεια , ως γνωστο διαρκει μεχρι τα 49 .Μολις πατησεις τα 50 ωριμαζεις ψυχολογικα και μπαινεις στην κατηγορια των τριανταρηδων πια .

Υπαρχουν και καποιοι που ωριμαζουν γρηγορα και ριχνονται με τα μουτρα στην δουλεια και τις υποχρεωσεις για να ...σωσουν την οικονομια 

[Επισκέπτης]

2 ώρες πριν, liakjim είπε

Αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή σου είναι μάταιη και σε ενοχλεί.

Η πραγματικότητα είναι αυτή. Είσαι μια δεξαμενή γονιδίων.

Όλοι κατά βάθος το ξέρουν. Για αυτό καταφεύγουν σε θρησκείες κτλ μπας και μια στο εκατομμύριο εξασφαλίσουν την αιωνιότητα.

Αρλούμπες.

Ένα 50% του εαυτού σου ως (μεταλλαγμένα και μη) γονίδια θα περάσει στην επόμενη γενιά της ανθρωπότητας.

Ένα σημαντικό ποσοστό του εαυτού σου, θα επηρεάσει τα παιδιά σου και θα προσφέρει τη γνώση ώστε αυτά να μην ξανά ανακαλύψουν τα κεκτημένα.

Στο τέλος η λήθη.

Χιλιάδες χρόνια φιλοσοφίας έχουν ήδη λύσει αυτά τα ζητήματα. Σιγά μη βρεις την απάντηση στο ινσομνια.

Διάβασε, αναπαραξου, δίδαξε και πέρασε στη λήθη όπως τόσοι πριν από σένα και άλλοι τόσοι μετά.

Tι σχέση έχουν όλα αυτά;
Πριν καμιά 200αριά χρόνια οι άντρες θα έπαιρναν τ' αλόγατα και θα πήγαιναν με τους φίλους τους να παίξουν πολέμους. Μπορεί και να γύριζαν σπίτι μετά από 30 χρόνια. Κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν εκείνη την εποχή ''ωριμότητα'' αλλά η αλήθεια είναι πως οι άντρες διασκεδάζουν εύκολα, γι' αυτό κι ο Ξενοφώντας σπούδασε σε υψηλό επίπεδο, ήταν φιλόσοφος, είχε λυμένο το οικονομικό του αλλά άνετα πήγε να παίξει πόλεμο στο διαβόλου τον πατέρα παρέα με τον Κύρο. Με κίνδυνο να ψοφολογήσει σε καμιά έρημο ή να τον λιθοβολήσουν προϊστορικοί μπαμπουϊνοι. 
Και ποιος σου είπε ότι αισθάνομαι ότι η ζωή μου είναι μάταιη; Ειδικά όταν τσιμπάς λίγο το γκάζι και βρυχάται η μοτοσυκλέτα μια χαρά είναι η ζωή!
Μάλλον η βιολογία θα τα λύσει κάποτε αυτά τα ζητήματα και όχι η φιλοσοφία. 

Επεξ/σία 6 Ιουνίου 2019 από Επισκέπτης

[kallair]

Προσωπικα πιστευω οτι ο χαρακτηρας του καθενος διαμορφωνεται μεχρι καποια ηλικια. μετα μενεις ιδιος και απλα ειναι στο σωμα σου αν μπορει να ακολουθησει το πνευμα σου. Το αν αισθανεσαι "νεος γεματος ζωη" ή οτι "θες να βαλεις κολλα στην καρεκλα του διπλα να πεθανεις στο γελιο" ειναι θεμα χαρακτηρα και ωριμοτητας. Απο κει κ περα το κατα ποσο θα ακολουθησεις αυτες τις "ορμες" σου, ειναι θεμα καθαρα ποσης ενεργειας κρυβεις μεσα σου και ποσο θεληση για ζωη.

Εχω παραδειγμα συγγενικου μου προσωπου που μεχρι τα 86 του εχει τρελη επιθυμια για γυναικες. ηταν μια ζωη γυναικας και ωραιος ανθρωπος, δραστηριος και προσεχε και προσεχει τον εαυτο του γτ εχει ακομα θεληση για ζωη. Δεν μπορει ομως να ακολουθησει ακριβως τον ιδιο τροπο ζωης που ειχε πριν καποια χρονια, οχι λογω ελλειψης θελησης για ζωη αλλα λογω ελλειψης ενεργειας λογω ηλικιας. Αναλογικα ομως αν βαλεις στην εξισωση το οτι ειναι πλεον 86 και το σωμα του εχει την αναμενομενη φθορα, εχει την ιδια θεληση για ζωη, ιδιο χαρακτηρα κ ιδιες αποψεις και ιδια θελω, με οτι ειχε παντα.

Στην εξισωση με τον καιρο μπαινει και η εμπειρια που αναλογα τον χαρακτηρα και την ωριμοτητα, εχει λιγοτερη/περισσοτερη επιδραση στις αντιδρασεις σου. αλλα πιστευω οτι απο μια ηλικια κ μετα ο χαρακτηρας/ωριμοτητα του καθενος εχει διαμορφωθει και δεν αλλαζει παρα απειροελαχιστα.

[nosugar]

1) Προσπαθώ να απολαύσω τη διαδρομή.
2) Είμαι εντάξει απέναντι στους άλλους και στις υποχρεώσεις μου.
3) Ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και όχι από τα θέλω και πρέπει του καθενός.
4)Επιστρέφω στην κοσμάρα μου. Καλό απόγευμα.

[mp123]

Ειμαι 46..εχω κλεισει ραντεβου την αλλη εβδομαδα για τατουαζ ολο το μπρατσο του χεριου.δεν καταλαβενω τι λετε εδω για ηλικιες.θα κανω οτι θελω ανεξαρτητα τι ηλικια εχω.τωρα μου ηρθε τωρα θα το κανω.

Αμα πια παλιογεροι εδω μεσα.

[Επισκέπτης]

2 λεπτά πριν, mp123 είπε

Ειμαι 46..εχω κλεισει ραντεβου την αλλη εβδομαδα για τατουαζ ολο το μπρατσο του χεριου.δεν καταλαβενω τι λετε εδω για ηλικιες.θα κανω οτι θελω ανεξαρτητα τι ηλικια εχω.τωρα μου ηρθε τωρα θα το κανω.

Αμα πια παλιογεροι εδω μεσα.

Σε θαυμάζω. Τώρα που χτυπάνε όλοι εγώ θέλω να τα σβήσω όλα!
Ούτε παρακμιακός δεν μπορείς να είσαι πια στις μέρες μας. 

[momotis]

21 ώρες πριν, Aigeas είπε

Εσείς οι κωλόγεροι του φόρουμ πως αισθάνεστε;

Συλλέκτες πληροφορίας,στον ατέρμονο αχλαδόκαμπο της ζωής.

[ntguitar]

Πολύ απλό: να αγαπάτε και να αγαπιέστε σαν να ζείτε μόνο μια μέρα σ αυτή την ζωή!Τα είπα όλα,ευχαριστώ πολύ!

[mp123]

53 λεπτά πριν, Aigeas είπε

Σε θαυμάζω. Τώρα που χτυπάνε όλοι εγώ θέλω να τα σβήσω όλα!
Ούτε παρακμιακός δεν μπορείς να είσαι πια στις μέρες μας. 

Οκ καταλαβα.τι να σου πουμε κσι εμεις απο την πληκτικη ζωουλα που ζουμε.

[9-11]

Στις 6/6/2019 στις 9:38 ΠΜ, tarantules είπε

Ένα τέτοιο topic σε ένα άλλο forum που έχω στο μυαλό μου (αρχίζει από b και τελειώνει σε a) , θα είχε τρομερό σουξέ και πολύ πιο ψαγμένες απαντήσεις απ’ ότι εδώ....

Μην μας πείς πως το δεύτερο γράμμα είναι "o" και το προτελευταίο "l". Μερακλίδικα πράγματα 😜