Εργασία μετά τα 30

[zio10]

2 ώρες πριν, Lanike71 είπε

Έχουμε χάσει το νόημα της "καλής δουλειάς". Καλή δουλειά κάποιοι, θεωρούν μία τεμπελοδουλειά (δημόσιο) με 700 παρά μία που κουράζεσαι αλλά αμείβεσαι καλά. Επίσης το δημόσιο, κερδίζει ακόμα και να κάνεις τη δουλειά των ονείρων σου, στα ίδια λεφτά με το δημόσιο. Επίσης το δημόσιο, κερδίζει σε σχέση με το εξωτερικό.

Από αυτά τα τρία, μπορείς να βγάλεις ένα καλό συμπέρασμα για το πώς επιλέγουν μία δουλειά οι Έλληνες.

Και τελειώνοντας, να πω ότι 700+600 είναι ψίχουλα για μία οικογένεια. Ακόμα και ίσα-ίσα να τη βγάζουν, με παιδιά μικρά, κάποια στιγμή έρχονται αφόρητα έξοδα (φροντιστήρια,σπουδές,προβλήματα υγείας, αλλαγή συσκευών στο σπίτι, έπιπλα, αυτοκίνητο). Δε μπορείς για μία ζωή να τη βγάζεις με το ίσα-ίσα, αλλά ούτε και απλά να ελπίζεις ότι "κάτι θα αλλάξει". Αν δε μπορείς να κάνεις αποταμίευση, είσαι καταδικασμένος κάποια στιγμή να πουλήσεις περιουσία, αν έχεις βέβαια.

Οπότε, όπως κάποια είπαν, το να δουλεύουν δύο, δε φτάνει. Ναι, είναι μία αρχή, αλλά μακροχρόνια θα βρεθείς μπροστά σε τοίχο.

Το καλό είναι σχετικό για τον καθένα, ανάλογα τις ανάγκες, τις φιλοδοξίες και τις προτεραιότητες.

Για το άλλο θέμα, είπα ότι δεν είναι το ιδανικό αλλά είναι μια πολύ καλή αρχή. Ειδικά αν υπάρχει και δυνατότητα βοήθειας όπως γράφτηκε, που δεν ξέρω γιατί το θεωρούμε και κακό. Το νόημα της οικογένειας για μένα είναι αυτό, να βοηθάς και να βοηθιέσαι ανάλογα την περίπτωση.

[Lanike71]

32 λεπτά πριν, zio10 είπε

 

Για το άλλο θέμα, είπα ότι δεν είναι το ιδανικό αλλά είναι μια πολύ καλή αρχή. Ειδικά αν υπάρχει και δυνατότητα βοήθειας όπως γράφτηκε, που δεν ξέρω γιατί το θεωρούμε και κακό. Το νόημα της οικογένειας για μένα είναι αυτό, να βοηθάς και να βοηθιέσαι ανάλογα την περίπτωση.

Το σκεπτικό σου χάνει πολύ. Είναι ίσως και το σκεπτικό των περισσότερων Ελλήνων και γι' αυτό φτάσαμε εδώ. Γιατί δεν υπήρχε κανένας σχεδιασμός για το μέλλον και στην ουσία κινούμασταν με δανεικά.

Αυτός που εσένα σήμερα σε βοηθά με σύνταξη ή μισθό και λέγεται μπαμπάς, μαμά, παππούς, αύριο πεθαίνει ξαφνικά και χάνεις τα πάντα. Ποιός θα πληρώσει το δάνειο, το ενοίκιο, το φροντιστήριο του παιδιού; Αν δεν είσαι σίγουρος ότι θα τα βγάλεις πέρα, μεταναστεύεις αν μπορείς ή κοιτάς να κόψεις κάθε περιττό έξοδο.

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από Lanike71

[zio10]

22 λεπτά πριν, Lanike71 είπε

Το σκεπτικό σου χάνει πολύ. Είναι ίσως και το σκεπτικό των περισσότερων Ελλήνων και γι' αυτό φτάσαμε εδώ. Γιατί δεν υπήρχε κανένας σχεδιασμός για το μέλλον και στην ουσία κινούμασταν με δανεικά.

Αυτός που εσένα σήμερα σε βοηθά με σύνταξη ή μισθό και λέγεται μπαμπάς, μαμά, παππούς, αύριο πεθαίνει ξαφνικά και χάνεις τα πάντα. Ποιός θα πληρώσει το δάνειο, το ενοίκιο, το φροντιστήριο του παιδιού; Αν δεν είσαι σίγουρος ότι θα τα βγάλεις πέρα, μεταναστεύεις αν μπορείς ή κοιτάς να κόψεις κάθε περιττό έξοδο.

Σεβαστό αλλά δεν συμφωνώ. Αν είναι έτσι όποιος το πιστεύει αυτό ας αλλάξει χώρα και όνομα κι ας κάνει και αποποίηση κληρονομιάς για να μην έχει καμία σχέση και καμία βοήθεια από την οικογένεια.

Εννοείται ότι προσαρμοζέσαι στις καταστάσεις, αλλά αυτό απέχει από το να περιμένει ένα ζευγάρι να βγάζει 3000€ το μήνα για να προχωρήσει.

Άσε που μπορεί να λειτουργήσει και ως κίνητρο για βελτίωση σε όλους τους τομείς. Έχεις κάτι για το οποίο προσπαθείς περισσότερο.

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από zio10

[Επισκέπτης]

3 ώρες πριν, project.breeze είπε

Φίλε μου πάντα υπάρχει λύση αρκεί να μην απογοητεύεσαι, να βάζεις προτεραιότητες, να θέτεις ρεαλιστικούς στόχους και να είσαι πρόθυμος να βγεις έξω από το safe zone σου. Εγώ στα 30 μου έφυγα για Αγγλία όπου και δούλευα σε street food σουβλατζίδικο, μέσα στο χειμώνα, στο Λονδίνο (όποιος έχει δει πως είναι το Λονδίνο τον χειμώνα καταλαβαίνει). Είχα πτυχίο Μηχανολόγου/Μηχανικού και αρκετά καλή προϋπηρεσία αλλά ψάχνωντας κάτι στο αντικείμενό μου ήθελα να δουλεύω παράλληλα για να ενσωματωθώ καλύτερα στην κουλτούρα και να εξασκήσω τα αγγλικά μου. Αυτό κράτησε 6 μήνες καθώς μετά βρήκα δουλειά στο αντικείμενό μου σε εταιρεία κολοσσό. Θα σου πρότεινα να κάνεις μία οποιαδήποτε δουλειά ενώ παράλληλα διαβάζεις για να αποκτήσεις κάποια δεξιότητα που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να βρεις μια αξιοπρεπή και καλοπληρωμένη δουλειά σε 1-2 χρόνια από τώρα. Εάν σου αρέσει το αντικείμενο θα σου έλεγα να ασχοληθείς με τον προγραμματισμό καθώς είναι κάτι που πληρώνει καλά και είναι δύσκολο έως απίθανο να κορεστεί ως κλάδος σύντομα. Καλή επιτυχία!

Και αυτό είναι το σωστό mindset. Ξεκινάς με ότι βρεις , αν βρεις στο αντικείμενό σου ακόμη καλύτερα. Δεν αποκλείω αργότερα τίποτα στη ζωή μου ακόμη και να βρισκόμουν στο Δημόσιο (λέμε τώρα). Ξεκινάς και κάπου θα βγεις. Έχω άλλα 2 αδέρφια έναν μικρό και έναν μεγάλο. Αν μιλήσεις μαζί τους θα φρίξεις (Φαντάσου μέσα στην ίδια οικογένεια) , όλοι περιμέναν να γίνουν διευθυντές με το καλημέρα, εμένα μάλλον με άφησε κάποιος σε καλαθάκι δεν εξηγείται αλλιώς.  Το μεγάλο στοίχημα στα επόμενα 10 χρόνια είναι να ξαναφέρουμε πίσω αυτούς που έφυγαν. Έχουμε πολύ καλή ποιότητα σε ανθρώπους , είναι ηλίου φαεινότερο , βρίσκουν δουλειά απευθείας στο εξωτερικό. Τώρα πρέπει να φτιάξουμε τις συνθήκες για να γυρίσουν και με την ποιότητά τους να ανεβάσουν την ελληνική οικονομία. Εγώ άμα ήμουν πρωθυπουργός θα έκανα το πιο απλό πράγμα , τα έχω ξαναπεί:

 

Άνοιξες εταιρεία στην Ελλάδα , 10% φορολογία για 10 χρόνια αν προσλαμβάνεις κόσμο

Έχεις εταιρεία και θέλεις χαμηλότερη φορολογία; Μάλιστα , να προσλάβεις κόσμο. Για κάθε άτομο που προσλαμβάνεις θα σου κάνουμε έκπτωση.

Κατώτερος μισθός και βλακείες δεν υπάρχουν. Αν πέσεις κάτω από ένα συγκεκριμένο νούμερο θα πληρώνεις ΔΙΠΛΆ για την περίθαλψη του μαζί με την οικογένειά του.

Κυριακές , Σάββατα κτλ τέλος, απλά δε μπορείς να βάζεις τους ίδιους να δουλεύουν. Max 1 Κυριακή το μήνα με δυο ρεπό υποχρεωτικά. Ο μισθός να παραμείνει ο ίδιος φυσικά.

Υποχρεωτική εκπαίδευση σε ΟΛΟΥΣ, δε με νοιάζει αν τους στείλεις να μάθουν να πλέκουν ή να μιλάνε Σουαχίλι. Θα εκπίπτει από τη φορολογία όλο το ποσό.

Εκπαίδευση , θέλεις να φτιάξεις μια γέφυρα ; Θέλεις να φτιάξεις ένα νέο Software για το κράτος; Θέλεις να βοηθήσεις την κίνηση στους δρόμους το Σ/Κ; Ευκολάκι , τσιμπάς μηχανικούς , developers, υποψήφιους αστυνομικούς και τους βάζεις στη δουλειά όσο είναι στην τριτοβάθμια. ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ , ας το αποφασίσουν αυτοί πως το θέλουν, να μην έχουμε κλάματα και ειρωνικά σχόλια τύπου "Έτσι τα βρήκα", μεγάλε εσύ ήσουν μηχανικός και έβγαλες στραβές προδιαγραφές, φάτα τώρα.

Φορολογία , φορολόγηση από το 1 ευρώ που βγάζεις , έστω και με 3% Για να καλλιεργήσεις τη φορολογική συνείδηση.

Δημόσιο, θέλεις να δουλέψεις περισσότερο; Μάλιστα , σου δίνουμε τη δυνατότητα υπερωρίας , με μέτρο φυσικά. Δικαίωμα για τις υπηρεσίες αυτές , πχ έξτρα διδασκαλία , όσοι παίρνουν κάτω από τον βασικό μισθό. Ούτε μαύρα στα ιδιαίτερα ούτε τίποτα. Σε πιάσαμε να κλέβεις , σε γδάραμε.  Ποιοι θα τους ελέγχουν; ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ υποψήφιοι ΛΟΓΙΣΤΕΣ στην τριτοβάθμια.

Γιατροί, θέλεις να βγάλεις το εξτραδάκι σου; Μάλιστα ορισμός ανώτερου φιλοδωρήματος και φυσικά μπορείς να τα δηλώσεις στην εφορία με ένα ποσοστό πχ 20%. Ούτε φακελάκια ούτε τίποτα.

Αστυνομία, θέλεις να βγεις στη σύνταξη στα 50; Φυσικά , απλά θα πρέπει 2-3 μέρες την εβδομάδα να βοηθάς για λίγες ώρες στη χαρτούρα και στην εκπαίδευση νέων στη δουλειά. Η ιδιότητά σου δε χάνεται ΠΟΤΕ. Μπορείς και στα 60 να κάνεις μια σύλληψη αν πιστεύεις πως κάποιος είναι επικίνδυνος.  Μπορείς αν είσαι τροχονόμος πχ να πας για 2-3 ώρες να βοηθήσεις ή να ενημερώνεις τους οδηγούς για τη σωστή οδήγηση. Το ότι βγήκες στη σύνταξη δε σημαίνει ότι πέθανες. Φυσικά σου επιτρέπω να έχεις και τις ελιές στο χωριό αν θέλεις ΦΟΡΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ

 

Και πολλά πολλά άλλα που έχουν λογική, φυσικά πρέπει πρώτα να ΘΕΛΕΙ να δουλέψει ο κόσμος. Κάτι που δεν το βλέπω ακόμη , 

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από Επισκέπτης

[Anuminas]

19 ώρες πριν, DJ_WOODY είπε

Άλλοι στα τριάντα έχουν παιδιά και δουλεύουν 2 και 3 δουλειές. 

Αυτα τα λένε οι παππούδες ελεος χαχαχα  ξερεις "εγώ οταν ήμουν νέος"

και αυτοί που στα 30 έχουν παιδιά στην Ελλάδα σήμερα ειναι μειοψηφεία. Και αν κάνουν και 2-3 δουλειες και δεν εχουν ζωη ρώτα τους αν το μετάνιωσαν.

Νηματοθέτη μη ζητάς συμβουλες απο διαδίκτυο για προσωπικά θέματα, ο καθενας γράφει το μακρι και το κοντό. Περισσότερο θα σου ριξουν το ηθικο παρά θα σε βοηθήσουν σε κάτι οι διαδικτυακές απαντήσεις σε αυτο το θεμα. Απλώς προσπάθησε το καλύτερο για σενα συμφωνα με τι εσένα προσωπικά σου αρέσει.

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από Anuminas

[Επισκέπτης]

1 ώρα πριν, zio10 είπε

Αν είναι έτσι όποιος το πιστεύει αυτό ας αλλάξει χώρα και όνομα κι ας κάνει και αποποίηση κληρονομιάς για να μην έχει καμία σχέση και καμία βοήθεια από την οικογένεια.

Δηλαδή αν δε θέλεις να εξαρτάσαι από την οικογένεια, πρέπει να τους απαρνηθείς τελείως; 

Και οχι το είμαστε τσίμα-τσίμα κάθε μήνα αλλά θα κάνουμε κι ένα παιδί, να χαρούν οι γονείς, είμαστε σε καλή ηλικία, είμαστε τόσα χρόνια μαζί...δεν έχει λογική.

Όπως είπε και ο Lanike, όταν οι γονείς δε θα μπορούν να βοηθήσουν, τι θα γίνει;

Έχω ζήσει παράδειγμα οικογένειας "τσίμα τσίμα κάθε μήνα", που χτύπησε σε τροχαίο το παιδί στα 15 και έψαχναν δανεικά από την πρώτη μέρα επειδή δεν είχαν 50€ για ούτε για ταξί και κάτι να φάνε όλη μέρα στο νοσοκομείο...και ήταν σε δημόσιο που δεν είχαν να δώσουν για νοσήλεια.

Μη τρελαθούμε τελείως...εδώ κατοικίδιο παίρνεις και το σκέφτεσαι τι θα κάνεις να χρειαστεί κάτι έξτρα ξαφνικα...

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από Επισκέπτης

[Lanike71]

1 ώρα πριν, zio10 είπε

Σεβαστό αλλά δεν συμφωνώ. Αν είναι έτσι όποιος το πιστεύει αυτό ας αλλάξει χώρα και όνομα κι ας κάνει και αποποίηση κληρονομιάς για να μην έχει καμία σχέση και καμία βοήθεια από την οικογένεια.

Εννοείται ότι προσαρμοζέσαι στις καταστάσεις, αλλά αυτό απέχει από το να περιμένει ένα ζευγάρι να βγάζει 3000€ το μήνα για να προχωρήσει.

Άσε που μπορεί να λειτουργήσει και ως κίνητρο για βελτίωση σε όλους τους τομείς. Έχεις κάτι για το οποίο προσπαθείς περισσότερο.

Zio σεβαστή και σε μένα η γνώμη σου, αλλά εγώ ως "βοήθεια" εκλαμβάνω μία έκτακτη ανάγκη που θα εμφανιστεί και το ποσό είναι απαγορευτικό.

Το να έχεις τσεκ 200, 300, 400,  ευρώ κάθε μήνα εγώ το λέω αλλιώς. Όχι πάντως "βοήθεια".

Και όλο αυτό ξεκινάει από την άρνηση των παιδιών να προσπαθήσουν σκληρά για να κερδίσουν τη ζωή τους.

[polaki]

15 ώρες πριν, SB_1957 είπε

Αν οι γονείς μας σκέφτονταν έτσι δεν θα υπήρχαμε και αν κι εμείς σκεφτόμασταν έτσι δεν θα υπήρχαν ούτε τα παιδιά μας.
Και η Ελλάδα θα ήταν πιο αραιοκατοικημένη και από την Σαχάρα!

Κι εμείς όπως και οι γονείς μας δυσκολευτήκαμε όταν αποκτήσαμε παιδιά.
Από 3 μηνών στον βρεφονηπιακό σταθμό γιατί τρέχαμε σε 2 δουλειές
Και όταν χρειαζόταν να δουλέψουμε Σ/Κ, που δεν λειτουργούσε ο παιδικός σταθμός, παίρναμε τα παιδιά μαζί μας!

Εξέφρασα προσωπική άποψη, η οποία βασίζεται στο τί στόχους έχει ο καθένας στη ζωή του. 

Ακριβώς επειδή λοιπόν οι εμπειρίες οι δικές μου ήταν εμπειρίες ευχάριστες στην παιδική μου ηλικία και δεν νιώθω να μου έχει λείψει κάτι απ'τους γονείς μου, αυτό ακριβώς θέλω να προσφέρω και στα παιδιά μου, ΧΩΡΙΣ βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είμαι διατεθειμένος να θυσιάσω το δικό μου (αλλά και της συντρόφου μου) αυτό που λέμε "πάμε ένα 2ημεράκι να ξεσκάσουμε". Γιατί αν δεν ξεσκάσει απ'τη ρουτίνα το ζευγάρι με μία εκδρομή, ένα φαγητό έξω και μία Χ δραστηριότητα βγαίνουν άλλα προβλήματα μες το χρόνο που δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε. 

Ότι και να λέμε, με 700€ x 2 δεν ξέρω ειλικρινά τί οικογένεια μπορεί να κάνει κάποιος, και πόσο ευτυχισμένος να είναι όταν δεν υπάρχει μία βοήθεια από γονείς (παππούδες) ή έστω ένα σπίτι χωρίς ενοίκιο. Αθήνα τουλάχιστον σπίτι 65 τετραγωνικών (2 υπνοδωμάτια δηλαδή για σας και το παιδί) με κάτω από 350€ δε βρίσκεις. Φως νερό τηλέφωνο κοινόχρηστα έφυγε το πρώτο 700άρι. Με το άλλο 700άρι λοιπόν έχεις να φας, να πας σουπερμάρκετ, να πληρώσεις βενζίνη και τα κάθε λογής μη-μηνιαία απρόοπτα (ασφάλειες, σέρβις, γιατροί, κλπ). Και όπως βλέπετε θεωρώ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι το αυτοκίνητο έχει ήδη ξεχρεωθεί, δεν υπάρχει δάνειο δηλαδή για το αμάξι, αλλιώς χέστα.

Βγαίνεις? Αν βγαίνεις μαγκιά σου. Όχι εσύ προσωπικά φυσικά, ο οποιοσδήποτε.

Το θέμα είναι και τί εφόδια δίνεις στο παιδί σου, και  εννοώ μπαλέτο, πιάνο, karate και ξένες γλώσσες και ότι λογής δραστηριότητα ΠΡΕΠΕΙ να έχει ένα παιδί προκειμένου να αποκτήσει νωρίς εμπειρίες, και να ανοίξει τους ορίζοντες του. 

Καθαρά προσωπική μου άποψη κρίνοντας από αυτά που έχω δει, με 1400€ συνολικό εισόδημα καλύτερα να πάμε για ψάρεμα.. και όχι να κάνουμε παιδιά.  

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από polaki

[zio10]

48 λεπτά πριν, Curi0us είπε

Δηλαδή αν δε θέλεις να εξαρτάσαι από την οικογένεια, πρέπει να τους απαρνηθείς τελείως; 

Και οχι το είμαστε τσίμα-τσίμα κάθε μήνα αλλά θα κάνουμε κι ένα παιδί, να χαρούν οι γονείς, είμαστε σε καλή ηλικία, είμαστε τόσα χρόνια μαζί...δεν έχει λογική.

Όπως είπε και ο Lanike, όταν οι γονείς δε θα μπορούν να βοηθήσουν, τι θα γίνει;

Έχω ζήσει παράδειγμα οικογένειας "τσίμα τσίμα κάθε μήνα", που χτύπησε σε τροχαίο το παιδί στα 15 και έψαχναν δανεικά από την πρώτη μέρα επειδή δεν είχαν 50€ για ούτε για ταξί και κάτι να φάνε όλη μέρα στο νοσοκομείο...και ήταν σε δημόσιο που δεν είχαν να δώσουν για νοσήλεια.

Μη τρελαθούμε τελείως...εδώ κατοικίδιο παίρνεις και το σκέφτεσαι τι θα κάνεις να χρειαστεί κάτι έξτρα ξαφνικα...

Δε μιλάμε να είσαι στον αέρα τελείως. Πχ για τη συγκεκριμένη περίπτωση που γράφτηκε, ζευγάρι με δύο δουλειές και 1300€ και μια βοήθεια αν χρειαστεί από γονείς για μένα καλά κάνει και προχωράει να κάνει παιδί.

29 λεπτά πριν, Lanike71 είπε

Zio σεβαστή και σε μένα η γνώμη σου, αλλά εγώ ως "βοήθεια" εκλαμβάνω μία έκτακτη ανάγκη που θα εμφανιστεί και το ποσό είναι απαγορευτικό.

Το να έχεις τσεκ 200, 300, 400,  ευρώ κάθε μήνα εγώ το λέω αλλιώς. Όχι πάντως "βοήθεια".

Και όλο αυτό ξεκινάει από την άρνηση των παιδιών να προσπαθήσουν σκληρά για να κερδίσουν τη ζωή τους.

Για το τελευταίο συμφωνώ απολύτως. Πρώτο πρέπει να είναι αυτό, η προσπάθεια και όχι η παραίτηση και η μιζέρια. Το έγραψα και νωρίτερα, υπάρχουν άπειρα πράγματα, άπειρες ευκαιρίες και γνώσεις. Δεν έχουμε καταλάβει σε τι εποχή ζούμε.

Αλλά δεν συμφωνώ με το να θεωρούμε τη βοήθεια κατακριτέα και κάτι κακό. Εγώ δηλαδή εφόσον έχω δεν θα δώσω στο παιδί μου αν είναι πάνω από 18 πχ; 

Η βοήθεια δεν αναιρεί την προσπάθεια δηλαδή, ή τουλάχιστον δεν θα πρέπει να την αναιρεί.

Να μη φτάσουμε όμως στο σημείο να δίνουν δάνεια οι γονείς στα παιδιά ή να τους νοικιάζουν σπίτια. Δεν το θεωρώ πρόοδο και εξέλιξη αυτό.

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από zio10

[polaki]

16 ώρες πριν, SlickNick είπε

Άμα γκρεμιστεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και πεινάμε όλοι, τότε θα κάνουμε άλλη συζήτηση. Άλλα τώρα τσούζει να σου λένε ότι πρέπει να στερηθείς την οικογένεια, η οτιδήποτε άλλο έχει τεθεί ως στάνταρ στο Δυτικό κόσμο επειδή δε βγάζεις αρκετά. Λες και εσύ σταματάς τον εαυτό σου από το να βγάλει λεφτά.

Συμφωνώ, αλλά τα δεδομένα είναι αυτά που είναι. Οι φιλοσοφικές συζητήσεις του στυλ "που πήγαν τα λεφτά, ποιός φταίει, αν γκρεμιστεί το σύστημα" δεν μας φέρνουν ψωμί στο σπίτι. Προσωπικά, τέτοιες και παρόμοιες συζητήσεις έκανα γύρω στα 16-17 μου, με μακρύ μαλλί, XXL ρούχα και μία Amstel καθισμένος σε κάποιο παγκάκι. Ε μετά μεγάλωσα και είπα να προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο που μπορώ για τον εαυτό μου, με τα όσα εφόδια που έχω and NEVER STOP LEARNING. 

17 ώρες πριν, aizensama24 είπε

Δε ξέρω για άλλους αλλά η ζωή είναι πολύ βαρετή αν δεν υπάρχει 3ο πρόσωπο, μετά από μία ηλικία μπορείς να βρεις νόημα σε αυτό. Δηλαδή πως να το κάνουμε, οι περισσότεροι επιθυμούν κάτι τέτιο και ειδικά στην Ελλάδα που αργοπεθαίνουμε  αμη τι άλλο θα έπρεπε να μπορούν να κάνουν ακόμη και αν δεν είναι γκουρους της εργασείας. Η οικογένεια είναι σαν επέκταση της ζωής σου. Τώρα μπορεί να είσαι 20 ξέρω γω και να βγαίνεις πολύ με φίλους ή γενικά να περνάς καλά, στα 60 τι θα κάνεις που θα έχεις βαρεθεί όλη αυτή τη ρουτίνα? τι θα έχεις να μοιραστείς με τη γυναίκα σου? θες να σαι μόνος στο νεκροκρέβατο?

Προσωπικά το βλέπω πολύ εγωιστικό αυτό. 

Δηλαδή μου λες ότι αν κάποιος δεν έχει χρήματα να συντηρήσει την οικογένεια του, πρέπει παρόλαυτα να κάνει παιδί και να περάσει και αυτός αλλά και το παιδί του ένα σωρό δυσκολίες επί 30-35 χρόνια ώστε να μην ΒΑΡΙΕΤΑΙ στα 60 του, και να μην είναι μόνος στο νεκροκρέβατο. Καταλαβαίνω το point σου, αλλά προσωπικά δεν συμφωνώ, δεν θέλω να περάσουμε οικογενιακά μία δύσκολη ζωή γεμάτη στερήσεις και (κακά τα ψέματα) ζήλια για το τί ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ να είχα κάνει ΑΑΑΑΝ, επειδή στα γεράματά μου θα θέλω κάποιον δίπλα μου.

17 ώρες πριν, _Theo_ είπε

Γι αυτό θα πω για άλλη μια φορά πως συντελείται γενοκτονία του Ελληνικού πληθυσμού. Υπολογίστε την υπογεννητικότητα και τον κάθε λογής γύφτο που εισέρχεται παράνομα στη χώρα ( δεν εννοώ τους νόμιμους που έχουν χαρτιά κλπ) και θα καταλάβετε πως θα είναι η Ελλάδα το 2050: ένα μάτσο σκ@τά. Αν υπάρχει ακόμα δηλαδή. Αλλά αυτό όμως είναι εκτός θέματος και σηκώνει πολύ κουβέντα.

Όχι μόνο είναι εκτός θέματος, αλλά έτσι και το αναλύσουμε περισσότερο άστο, έχουν βγει και διάφοροι "περίεργοι" νόμοι τώρα τελευταία και θα μας κατηγορήσουν για άλλα πράγματα... 

1 ώρα πριν, giotis1982 είπε

Εγώ άμα ήμουν πρωθυπουργός θα έκανα το πιο απλό πράγμα , τα έχω ξαναπεί:

Άνοιξες εταιρεία στην Ελλάδα , 10% φορολογία για 10 χρόνια αν προσλαμβάνεις κόσμο
Έχεις εταιρεία και θέλεις χαμηλότερη φορολογία; Μάλιστα , να προσλάβεις κόσμο. Για κάθε άτομο που προσλαμβάνεις θα σου κάνουμε έκπτωση.
Κατώτερος μισθός και βλακείες δεν υπάρχουν. Αν πέσεις κάτω από ένα συγκεκριμένο νούμερο θα πληρώνεις ΔΙΠΛΆ για την περίθαλψη του μαζί με την οικογένειά του.
Κυριακές , Σάββατα κτλ τέλος, απλά δε μπορείς να βάζεις τους ίδιους να δουλεύουν. Max 1 Κυριακή το μήνα με δυο ρεπό υποχρεωτικά. Ο μισθός να παραμείνει ο ίδιος φυσικά.
Υποχρεωτική εκπαίδευση σε ΟΛΟΥΣ, δε με νοιάζει αν τους στείλεις να μάθουν να πλέκουν ή να μιλάνε Σουαχίλι. Θα εκπίπτει από τη φορολογία όλο το ποσό.

Φιλε μου άσε καλύτερα τις αντίστοιχες συζητήσεις και τα ΑΝ για αυτούς που έχουν εμπειρία επιχείρησης. 

Κρίνεις με βάση τις 1000-2000 επιχειρήσεις στην Ελλάδα που έχουν κερδοφορία και κάνουν επιτούτου τις αλητείες που ξέρουμε εις βάρος του προσωπικού, επειδή τους δίνει το δικαίωμα ο νόμος και επειδή υπάρχουν 10,000 άνεργοι έξω απτην πόρτα τους. 

Εκτός απο τις 2000 επιχειρήσεις αυτές, υπάρχουν ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΛΛΕΣ που κλείνουν με το που ανοίξουν, ή δεν ανοίγουν και καθόλου, ακριβώς ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ!!!! Και ακριβώς επειδή δε βγαίνουν, δεν πληρώνουν και φορολογία ή αυτή που πληρώνουν είναι εξωφρενικά μικρή ακριβώς επειδή έχουν ελάχιστα κέρδη!

Όχι επειδή είναι λαμόγιο ο επιχειρηματίας, όχι επειδή τα τρώνε στα μπουζούκια (δεν έχουμε πασοκ πλέον), αλλά επειδή η αγοραστική δύναμη του Έλληνα είναι ΣΚΟΥΠΙΔΙ και σε συνδιασμό με το ότι αν μπορεί ο καταναλωτης να γλιτώσει ΕΝΑ ΕΥΡΩ θα το κάνει, και δεν θα προτιμήσει το δικό σου μαγαζάκι που μπορείς να πουλήσεις 6€ τη θήκη κινητού και όχι 5€, γιατί αλλιώς δεν βγαίνεις....

5 ώρες πριν, bilya είπε

το κόστος ζωής στην Ελλάδα είναι πιο ακριβό απο το ΗΒ τόσο αναλογικά οσο κ σε απόλυτα νούμερα. 

Στην Αγγλία αυτό που εκτοξεύει το κόστος είναι το σπίτι, και ειδικά αν μιλάμε για Λονδίνο. 
Μένεις σε ΤΡΥΠΕΣ με 1200€ ενοίκιο. Και πληρώνεις και council tax μία φορά το χρόνο γύρω στα 700-1000 ευρώ ανάλογα το που μένεις, άρα πρακτικά το ενοίκιο σου είναι ακόμα πιο υψηλό. 

Όλα τα άλλα είναι κοντά στα Ελληνικά δεδομένα από άποψη οικονομικού. 

Παρόλαυτά επειδή έχω ζήσει 4 χρόνια Αγγλία, και έχω αρκετούς φίλους που ζουν ακόμα εκεί τόσο Έλληνες όσο και ξένους (διαφόρων εθνικοτήτων), η ποιότητα ζώης ενος ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΥ είναι σαφώς καλύτερη στην Ελλάδα, παρά στην Αγγλία. Αυτό αλλάζει για κάποιον που έχει εξειδικευση η οποία πρακτικά σε χρήματα μεταφράζεται 45,000+€ το χρόνο. 

Με οτιδήποτε κάτω από 30,000€ το χρόνο στο Λονδίνο ζεις σαν "Ασιάτης".

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από polaki

[Επισκέπτης]

10 λεπτά πριν, zio10 είπε

Δε μιλάμε να είσαι στον αέρα τελείως. Πχ για τη συγκεκριμένη περίπτωση που γράφτηκε, ζευγάρι με δύο δουλειές και 1300€ και μια βοήθεια αν χρειαστεί από γονείς για μένα καλά κάνει και προχωράει να κάνει παιδί.

Για το τελευταίο συμφωνώ απολύτως. Πρώτο πρέπει να είναι αυτό, η προσπάθεια και όχι η παραίτηση και η μιζέρια. Το έγραψα και νωρίτερα, υπάρχουν άπειρα πράγματα, άπειρες ευκαιρίες και γνώσεις. Δεν έχουμε καταλάβει σε τι εποχή ζούμε.

Αλλά δεν συμφωνώ με το να θεωρούμε τη βοήθεια κατακριτέα και κάτι κακό. Εγώ δηλαδή εφόσον έχω δεν θα δώσω στο παιδί μου αν είναι πάνω από 18 πχ; 

Η βοήθεια δεν αναιρεί την προσπάθεια δηλαδή, ή τουλάχιστον δεν θα πρέπει να την αναιρεί.

Να μη φτάσουμε όμως στο σημείο να δίνουν δάνεια οι γονείς στα παιδιά ή να τους νοικιάζουν σπίτια. Δεν το θεωρώ πρόοδο και εξέλιξη αυτό.

Αν τα 1300 είναι από δουλειές που μπορούν να θεωρηθούν μόνιμες (όσο γίνεται αυτό) και ξέρεις πώς να διαχειριστείς αυτά τα χρήματα, οκ για ένα παιδί το κάνεις. Δε θα ζει πλούσια, αλλά με καλή διαχείριση θα μπορέσει να μάθει μια ξένη γλώσσα, να πληρώσεις για ένα χόμπυ του. Γενικά θα μπορέσεις να προγραμματίσεις κάπως οτι πρώτα θα κάνει αυτό, σε λίγα χρόνια το άλλο. Θα βάλεις 50€ το μήνα στην άκρη να βρίσκονται. Η βοήθεια από τους τριγύρω θα είναι συμπληρωματική όταν υπάρξει σοβαρός λόγος.

Αλλά αν τα 1300 είναι τώρα και όχι σίγουρα και σε 6 μήνες μπορεί ο ένας να χάσει τη δουλειά του και να γινουν 600 ή να αλλάξει δουλειά και να γίνουν 800...όσο και να τα τραβάς δε θα φτάσουν.

Και θα κοπεί το χόμπυ, θα αναγκαστεί να πληρώσει ο παππούς την ξένη γλώσσα ή τις πάνες από το σ/μ ή τον παιδίατρο...και δεν έχουν όλοι οι παππούδες τη δυνατότητα...δε θα πάει στο πάρτι του συμμαθητή γιατί δε θα χει 15€ για δωράκι, οι γονείς θα πρέπει να μειώσουν ότι μπορεί να θεωρηθεί περιττό, που όμως δίνει έστω αυτή την εφήμερη χαρά (μια μονοήμερη εκδρομή, ένα φαγητό με φίλους έξω κλπ)...και θα αρχίσει η φαγωμάρα ακόμα και γιατί πήγε ένα γήπεδο μια φορά ο άντρας ή γιατί πήγε ένα κομμωτήριο μετά από 5 μήνες η γυναίκα για ένα κούρεμα των 15€.

Και είναι άλλη εννοείται η περίπτωση που ένα ζευγάρι ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις την οικογένεια του και στραβώνει κάτι από το πουθένα, που λέμε,στην πορεία...εκεί ναι, θα στηρίξουν με όποιο τρόπο μπορούν και γονείς και φίλοι...

[SB_1957]

4 ώρες πριν, Anuminas είπε

Αυτα τα λένε οι παππούδες ελεος χαχαχα  ξερεις "εγώ οταν ήμουν νέος"

και αυτοί που στα 30 έχουν παιδιά στην Ελλάδα σήμερα ειναι μειοψηφεία. Και αν κάνουν και 2-3 δουλειες και δεν εχουν ζωη ρώτα τους αν το μετάνιωσαν.

Όχι δεν μετανοιώσαμε κι ας περάσαμε φάσεις που ψάχναμε τις τσέπες μας για κανένα ξεχασμένο κέρμα να αγοράσουμε γάλα, γιατί με 2 δουλειές και πάλι δεν βγαίναμε, αλλά από τους γονείς δεν ζητήσαμε!
Και οι δυσκολίες δεν διέλυσαν ούτε τη σχέση ούτε την οικογένεια και τα παιδιά μας έμαθαν να εκτιμούν την αξία του χρήματος.

Το θέμα της οικογένειας με τους μισθούς των 600 και 700 ευρώ μήπως το τοποθετούμε σε λάθος βάση?

Στόχος στη ζωή του ανθρώπου δεν μπορεί να είναι μια δουλειά με τον βασικό μισθό εφ' όρου ζωής, αλλά μια δουλειά στην οποία εξελίσεσαι επαγγελματικά και οικονομικά.
Θα υπάρχουν δυσκολίες τα πρώτα χρόνια, αλλά αν πιστεύεις ότι αυτό δεν θα αλλάξει και θα είσαι πάντα με 3,60 τότε οκ μην κάνεις οικογένεια και συνέχισε να ζεις με τους γονείς ή μόνος σου για να σου φτάνουν ίσα να ζεις και να χεις για τσιγάρα και καφέ!

Και το ξαναλέω, αν περίμεναν οι γονείς μας να αποκτήσουν λεφτά δεν θα υπήρχαμε και αν περιμέναμε κι εμείς πότε θα ανέβουμε επαγγελματικά/οικονομικά -κοντά 40- για να κάνουμε οικογένεια δεν θα υπήρχαν τα παιδιά μας!

Και ναι, η παροιμία λέει ότι "η φτώχεια φέρνει γκρίνια", αλλά υπάρχει και η άλλη που λέει ότι "τα πλούτη δεν φέρνουν την ευτυχία".

Το αν θα κρατηθεί μια σχέση ή/και μια οικογένεια εξαρτάται από άλλους παράγοντες πιο σημαντικούς από το οικονομικό.

[Επισκέπτης]

6 ώρες πριν, polaki είπε

 

 

 

1 ώρα πριν, polaki είπε

Συμφωνώ, αλλά τα δεδομένα είναι αυτά που είναι. Οι φιλοσοφικές συζητήσεις του στυλ "που πήγαν τα λεφτά, ποιός φταίει, αν γκρεμιστεί το σύστημα" δεν μας φέρνουν ψωμί στο σπίτι. Προσωπικά, τέτοιες και παρόμοιες συζητήσεις έκανα γύρω στα 16-17 μου, με μακρύ μαλλί, XXL ρούχα και μία Amstel καθισμένος σε κάποιο παγκάκι. Ε μετά μεγάλωσα και είπα να προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο που μπορώ για τον εαυτό μου, με τα όσα εφόδια που έχω and NEVER STOP LEARNING. 

Προσωπικά το βλέπω πολύ εγωιστικό αυτό. 

Δηλαδή μου λες ότι αν κάποιος δεν έχει χρήματα να συντηρήσει την οικογένεια του, πρέπει παρόλαυτα να κάνει παιδί και να περάσει και αυτός αλλά και το παιδί του ένα σωρό δυσκολίες επί 30-35 χρόνια ώστε να μην ΒΑΡΙΕΤΑΙ στα 60 του, και να μην είναι μόνος στο νεκροκρέβατο. Καταλαβαίνω το point σου, αλλά προσωπικά δεν συμφωνώ, δεν θέλω να περάσουμε οικογενιακά μία δύσκολη ζωή γεμάτη στερήσεις και (κακά τα ψέματα) ζήλια για το τί ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ να είχα κάνει ΑΑΑΑΝ, επειδή στα γεράματά μου θα θέλω κάποιον δίπλα μου.

Όχι μόνο είναι εκτός θέματος, αλλά έτσι και το αναλύσουμε περισσότερο άστο, έχουν βγει και διάφοροι "περίεργοι" νόμοι τώρα τελευταία και θα μας κατηγορήσουν για άλλα πράγματα... 

Φιλε μου άσε καλύτερα τις αντίστοιχες συζητήσεις και τα ΑΝ για αυτούς που έχουν εμπειρία επιχείρησης. 

Κρίνεις με βάση τις 1000-2000 επιχειρήσεις στην Ελλάδα που έχουν κερδοφορία και κάνουν επιτούτου τις αλητείες που ξέρουμε εις βάρος του προσωπικού, επειδή τους δίνει το δικαίωμα ο νόμος και επειδή υπάρχουν 10,000 άνεργοι έξω απτην πόρτα τους. 

Εκτός απο τις 2000 επιχειρήσεις αυτές, υπάρχουν ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΛΛΕΣ που κλείνουν με το που ανοίξουν, ή δεν ανοίγουν και καθόλου, ακριβώς ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ!!!! Και ακριβώς επειδή δε βγαίνουν, δεν πληρώνουν και φορολογία ή αυτή που πληρώνουν είναι εξωφρενικά μικρή ακριβώς επειδή έχουν ελάχιστα κέρδη!

Όχι επειδή είναι λαμόγιο ο επιχειρηματίας, όχι επειδή τα τρώνε στα μπουζούκια (δεν έχουμε πασοκ πλέον), αλλά επειδή η αγοραστική δύναμη του Έλληνα είναι ΣΚΟΥΠΙΔΙ και σε συνδιασμό με το ότι αν μπορεί ο καταναλωτης να γλιτώσει ΕΝΑ ΕΥΡΩ θα το κάνει, και δεν θα προτιμήσει το δικό σου μαγαζάκι που μπορείς να πουλήσεις 6€ τη θήκη κινητού και όχι 5€, γιατί αλλιώς δεν βγαίνεις....

Στην Αγγλία αυτό που εκτοξεύει το κόστος είναι το σπίτι, και ειδικά αν μιλάμε για Λονδίνο. 
Μένεις σε ΤΡΥΠΕΣ με 1200€ ενοίκιο. Και πληρώνεις και council tax μία φορά το χρόνο γύρω στα 700-1000 ευρώ ανάλογα το που μένεις, άρα πρακτικά το ενοίκιο σου είναι ακόμα πιο υψηλό. 

Όλα τα άλλα είναι κοντά στα Ελληνικά δεδομένα από άποψη οικονομικού. 

Παρόλαυτά επειδή έχω ζήσει 4 χρόνια Αγγλία, και έχω αρκετούς φίλους που ζουν ακόμα εκεί τόσο Έλληνες όσο και ξένους (διαφόρων εθνικοτήτων), η ποιότητα ζώης ενος ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΥ είναι σαφώς καλύτερη στην Ελλάδα, παρά στην Αγγλία. Αυτό αλλάζει για κάποιον που έχει εξειδικευση η οποία πρακτικά σε χρήματα μεταφράζεται 45,000+€ το χρόνο. 

Με οτιδήποτε κάτω από 30,000€ το χρόνο στο Λονδίνο ζεις σαν "Ασιάτης".

Σκέψου όμως το παιδί σου να βγάλει πολλά λεφτά, να σε αγαπάει και να ζεις σαν βασιλειάς στα 50-60, μπορεί και πολύ νωρίτερα, σκέψου όταν θα στήνεται ένα μεγάλο τραπέζι κάθε χριστούγεννα ή πάσχα ή θα πάτε όλοι μαζί διακοπές ή στο σινεμά ή όταν θα είσαι άρρωστος και δεν θα έχεις κανέναν να σε πάει στο νοσοκομείο. Δεν υπάρχει μόνο μία πλευρά στη ζωή αλλά γενικά αν δεν ρισκάρεις δε παίρνεις κιόλας. Κάποιος είπε να πεις στο παιδί σου να πουλήσει λεμονάδες για να πάει λούνα παρκ, προσωπικά δε θα το πήγαινα τόσο μακρία ώστε να φανώ απάνθρωπος σε αυτό αλλά σίγουρα θα το έβαζα από μικρό να μάθει να επιβιώνει και να μπορεί να οργανώνει projects από μόνο του γιατί ότι μαθαίνεις από μικρός και στη πράξη το μαθαίνεις καλύτερα. Θα προτιμούσα να το σκληραγωγώ αρκετά χωρίς ωστόσο να το κάνω με τρόπο που να δείχνω κακός ή υπερβολικός. Δεν θα ήθελα ποτέ να νιώσει ικέτης της ζωής και να θιχτεί η υπερηφάνια του όταν μεγαλώσει ή να μη μπορεί κάτω από δύσκολες συνθήκες να πολεμήσει. Δε με νοιάζει τι θα προσφέρει ή να βγάλει το σχολείο με 20 αρκεί να μπορεί να απολαμβάνει τη ζωή του στα 20+ αντί να τρέχει και να μη φτάνει. Κάποιοι άλλοι τα αφήνουν όλα στον αυτόματο πιλότο ή μπορεί να χρησιμοποιούν και βία, άλλοι πάλι θεωρούν ότι το παιδί πρέπει να είναι σκλάβος και υπάκουος της κοινωνίας, εγώ θεωρώ τραγικά λάθοι όλα αυτά.

Εμένα οι γονείς μου είναι επιστήμονες και από μικρή ηλικία μου τα πρίζανε, "όταν μεγαλώσεις θα γίνεις επιστήμονας για να προσφέρεις στη κοινωνία" κλασσικό κουμουνιστικό mindset, εκτιμούν πιο πολύ την αδερφή μου που είναι μουσικός και βγάζει 100ε το μήνα  από ωδείο γιατί είναι έντιμο παρά εμένα που ασχολούμε με εμπόριο και μαρκετινγκ γιατί είναι τοιχοδιωκτικό και καπιταλιστικό, αφού δεν έγινα επιστήμονας έπρεπε να γίνω σερβιτόρος για να είμαι έντιμος. Μου κάνανε τη ζωή αφόρητη με τις τραγικές ιδεοληψίες τους, καλά πέρα ότι τους έγραψα γιατί δεν με ενδιέφερε αυτό το πράγμα (διοίκηση επιχειρήσεων σπούδασα επειδή ήταν τσάμπα, δεν με ενδιέφερε τότε), έπρεπε μόνος μου να μάθω αυτά που έιχαν αξία και μάλιστα με πολύ σκληρό τρόπο και όχι οι σπουδές δε με βοήθησαν καθόλου, μόνο ότι έκανα στη πράξη μόνος μου έμαθε πράγματα, άντε να πήρα 2-3 καλές συμβουλές από το πανεπιστίμιο, σαν να μη πήγα είναι. Τέλος πάντων, υποθέτω πολλοί Έλληνες είναι θύματα αυτού του κουμμουνιστικού τρόπου σκέψης και εγώ από τα μεγαλύτερα, δε θέλω σίγουρα το παιδί μου να παγιδευτεί έτσι, ακόμη και επιστήμονας αν γίνει.

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από aizensama24

[SB_1957]

3 ώρες πριν, polaki είπε

Το θέμα είναι και τί εφόδια δίνεις στο παιδί σου, και  εννοώ μπαλέτο, πιάνο, karate και ξένες γλώσσες και ότι λογής δραστηριότητα ΠΡΕΠΕΙ να έχει ένα παιδί προκειμένου να αποκτήσει νωρίς εμπειρίες, και να ανοίξει τους ορίζοντες του. 

Και όμως τους τα προσφέραμε όλα. Και το μπαλέτο και το ωδείο και τις ξένες γλώσσες και τα χόμπι και τα λούνα πάρκ και τις εκδρομές κ.λπ. γιατί όταν έγιναν 9-10 χρονών, δεν ήμασταν στην χαμηλόμισθη δουλειά, αλλά είχαμε εξελιχθεί επαγγελματικά και οικονομικά, καθώς δεν περιοριστήκαμε σε όσα μάθαμε στο σχολείο ή/και πανεπιστήμιο και στις δουλειές μας δεν είμασταν το στυλ "αυτό δεν είναι αρμοδιότητά μου" ή "αυτό δεν ξέρω να το κάνω" ή "δεν προλαβαίνω/δεν μπορώ" και υπερωρίες και Σ/Κ και ξενύχτια κάναμε για να βγει η δουλειά στην ώρα της κ.λπ.

 

[Donovan]

10 ώρες πριν, zio10 είπε

Δεν πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα διάλεγαν αυτό, η πλειοψηφία από ανάγκη φεύγει. Με μια καλή δουλειά εδώ ούτε ένας στους δέκα δεν θα έφευγε...

Αυτό το πιστεύω κι εγώ.Και όταν λέμε καλή δουλειά,εννοούμε κάτι μόνιμο με 1000,1200 ή 1500 ευρώ καθαρά το μήνα.Πόσοι θα έφευγαν άραγε έξω εαν μπορούσαν να βγάζουν αυτά τα λεφτά εδώ;Και να έχαναν και όλες τις ανέσεις που έχουν στην Ελλάδα(οικογένεια,φίλους,ήλιο,κλπ);