Εργασία μετά τα 30

[pirmen56]

7 λεπτά πριν, _Theo_ είπε

Γι αυτό θα πω για άλλη μια φορά πως συντελείται γενοκτονία του Ελληνικού πληθυσμού. Υπολογίστε την υπογεννητικότητα και τον κάθε λογής γύφτο που εισέρχεται παράνομα στη χώρα ( δεν εννοώ τους νόμιμους που έχουν χαρτιά κλπ) και θα καταλάβετε πως θα είναι η Ελλάδα το 2050: ένα μάτσο σκ@τά. Αν υπάρχει ακόμα δηλαδή. Αλλά αυτό όμως είναι εκτός θέματος και σηκώνει πολύ κουβέντα.

Δεν πρόκειται να γίνει γιατί θα το ρίξουν όλοι σε προγραμματισμό και udemy, ή θα γίνουν στελέχη και θα βγάζουν 2000€+ το μήνα. Αυτό που είναι λογικό και σύνηθες δηλαδή για τον μέσο άνθρωπο. Και στο παιδί σου θα του πεις να πουλήσει λεμονάδες άμα θέλει λούνα παρκ. Μη μας φταίνει για όλα οι άλλοι.

 

Στα σοβαρά τώρα. Δεν ξέρω για τους προγραμματιστές. Στον δικό μου κλάδο(λογιστικά, ελεγκτικά) βλέπω άτομα με πτυχία ΑΕΙ, ΤΕΙ που δουλεύουν αρκετά χρόνια σε λογιστήρια, λογιστικά γραφεία και ελεγκτικές παίρνοντας κοντά στα 1.000€ καθαρά. Οι πολλοί λίγο πιο κάτω και οι καλύτεροι σε τυπικά και ουσιαστικά προσόντα λίγο πιο πάνω. Εννοείται ότι σε θέσεις ευθύνης που είναι και λιγότερες ανεβαίνεις περισσότερο και φυσικά μπορείς να ξεπεράσεις τα 2.000€ με ωράρια και ευθύνες απίστευτες.

Στο Δημόσιο δεν πρέπει να συγκρίνουμε ΥΕ με ΠΕ και μεταπτυχιακό ή διδακτορικό που ανεβάζει πολύ τον μισθό. Οι τελευταίοι είναι αρκετά κοντά στους αντίστοιχους του ιδιωτικού σε παρόμοιες θέσεις μειωμένης ευθύνης, που τρώνε όμως ασύγκριτα μεγαλύτερο λούκι.

Υ.Γ: Το παν σε μια χώρα είναι να έχει βιομηχανία. Επενδύσεις αληθινές για εξαγώγιμα αγαθά. Όχι στυλ να πάρει ιδιώτης το ρεύμα ή το νερό και να το παίζει ξύπνιος με σίγουρη πελατεία.

Πρόβλημα χαμηλής ποιότητας εργασιών εξαιτίας της αποβιομηχάνισης(ας πρόσεχαν με την Κίνα) έχουν και οι ΗΠΑ. Πόσω μάλλον η Ελλαδίτσα που θέλει να παίξει μπάλα σε μεγάλες αγορές(ΟΝΕ):

https://eu.usatoday.com/story/money/2018/10/30/jobs-62-percent-fall-short-middle-class-standard-us/1809629002/

Αναφορά σε κείμενο

 

Nationally, the study found:

30 percent of jobs are “hardship jobs,” meaning they don’t allow a single adult to make ends meet.
32 percent are “living wage” jobs, enough to get by but not to take vacations, save for retirement or live in a moderately priced home.

A big reason for the dearth of middle-class jobs is the offshoring of millions of middle-income factory positions to countries with lower labor costs, such as China,

 

 

[SlickNick]

33 λεπτά πριν, polaki είπε

Το να κάνεις παιδιά ποιός είναι αυτός που το κατατάσει στα προαπαιτούμενα για να έχει κάποιος μία ολοκληρωμένη και ευχάριστη ζωή? 

Συγνώμη αν αυτό που θα πω ξινίσει σε μερικούς, αλλά δε νομίζω πως μπορούμε να μιλάμε για παιδιά όταν δεν έχουμε τα βασικά.
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ πρέπει να κάνει κάποιος παιδί αν δε νιώθει οικονομικά σταθερός. Σε σπίτι που δεν έχει ψωμί, όλοι έχουν δίκιο και όλοι γκρινιάζουν. 

Αν είναι οκ κάποιος με αυτό στη ζωή του, εγώ πάω πάσο.. αλλά το να κρατάω το 6χρονο παιδί μου απ'το χεράκι και να μου λέει γιατί μπαμπά δεν πάμε λουναπάρκ επειδή δεν έχω 10€ να δώσω, σίγουρα δεν είναι αξιοπρέπεια και δεν θα μου φταίει κανείς αλλά αποκλειστικά και μόνο εγώ που έφερα στον κόσμο μια ψυχή που δεν μπορώ να της προσφέρω τα βασικά.

Αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι υπάρχει Λούνα Παρκ και χρήμα για να πας, απλά όχι για εσένα. Και με αυτό εκνευρίζονται κάποιοι. Έχεις δίκιο: αν δεν έχεις χρήματα για να συντηρήσεις το παιδί, γιατί να το κάνεις; Που πήγαν όμως τα χρήματα; Εξαφανίστηκαν από τη χώρα εντελώς και είμαστε όλοι στο ίδιο καζάνι; Όχι ακριβώς... ο εργοδότης σου μπορεί να βγάζει γιγάντια κέρδη και εσένα να σου δίνει 600 ευρώ το μήνα επειδή "υπάρχουν άλλοι 100 που παρακαλάνε" παράλληλα πιπιλώντας την καραμέλα της "οικονομικής κρίσης". Όταν υπάρχει χρήμα αλλά δε μοιράζεται ξεκινάει η πικρία για τον μέσο άνθρωπο. 

Άμα γκρεμιστεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και πεινάμε όλοι, τότε θα κάνουμε άλλη συζήτηση. Άλλα τώρα τσούζει να σου λένε ότι πρέπει να στερηθείς την οικογένεια, η οτιδήποτε άλλο έχει τεθεί ως στάνταρ στο Δυτικό κόσμο επειδή δε βγάζεις αρκετά. Λες και εσύ σταματάς τον εαυτό σου από το να βγάλει λεφτά.

[SB_1957]

48 λεπτά πριν, polaki είπε

Αν είναι οκ κάποιος με αυτό στη ζωή του, εγώ πάω πάσο.. αλλά το να κρατάω το 6χρονο παιδί μου απ'το χεράκι και να μου λέει γιατί μπαμπά δεν πάμε λουναπάρκ επειδή δεν έχω 10€ να δώσω, σίγουρα δεν είναι αξιοπρέπεια και δεν θα μου φταίει κανείς αλλά αποκλειστικά και μόνο εγώ που έφερα στον κόσμο μια ψυχή που δεν μπορώ να της προσφέρω τα βασικά.

Αν οι γονείς μας σκέφτονταν έτσι δεν θα υπήρχαμε και αν κι εμείς σκεφτόμασταν έτσι δεν θα υπήρχαν ούτε τα παιδιά μας.
Και η Ελλάδα θα ήταν πιο αραιοκατοικημένη και από την Σαχάρα!

Κι εμείς όπως και οι γονείς μας δυσκολευτήκαμε όταν αποκτήσαμε παιδιά.
Από 3 μηνών στον βρεφονηπιακό σταθμό γιατί τρέχαμε σε 2 δουλειές
Και όταν χρειαζόταν να δουλέψουμε Σ/Κ, που δεν λειτουργούσε ο παιδικός σταθμός, παίρναμε τα παιδιά μαζί μας!

[Επισκέπτης]

24 λεπτά πριν, aizensama24 είπε

Δε ξέρω για άλλους αλλά η ζωή είναι πολύ βαρετή αν δεν υπάρχει 3ο πρόσωπο, μετά από μία ηλικία μπορείς να βρεις νόημα σε αυτό. Δηλαδή πως να το κάνουμε, οι περισσότεροι επιθυμούν κάτι τέτιο και ειδικά στην Ελλάδα που αργοπεθαίνουμε  αμη τι άλλο θα έπρεπε να μπορούν να κάνουν ακόμη και αν δεν είναι γκουρους της εργασείας. Η οικογένεια είναι σαν επέκταση της ζωής σου. Τώρα μπορεί να είσαι 20 ξέρω γω και να βγαίνεις πολύ με φίλους ή γενικά να περνάς καλά, στα 60 τι θα κάνεις που θα έχεις βαρεθεί όλη αυτή τη ρουτίνα? τι θα έχεις να μοιραστείς με τη γυναίκα σου? θες να σαι μόνος στο νεκροκρέβατο?

Στη σημερινή εποχή, που για το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου κανείς δε μπορεί να εξασφαλίσει οτι θα έχει πάντα δουλειά και με εισόδημα που θα του επιτρέπει να ζει άνετα, είναι τουλάχιστον ανώριμο το να κάνεις παιδιά. 

Δε φτάνει η αγάπη για να μεγαλώσουν. Θα πρέπει να μπορείς εκτός από τα εντελώς απαραίτητα, να τους προσφέρεις και διασκέδαση, μόρφωση (η οποία γίνεται όλο και πιο απαιτητική, δε φτάνουν πλέον μόνο τα αγγλικά και το office, δε θα γίνουν όλοι επιστήμονες, αλλά και ένας ηλεκτρολόγος πλεον δε φτάνει να δουλέψει δίπλα στο μπαρμπα-Μήτσο για να μάθει ν αλλάζει μπρίζες και να τραβάει γραμμές για ρεύμα...μια κομμώτρια δε φτάνει δουλέψει στην κυρα-Βούλα για να μάθει σε 5 χρόνια να κάνει το πρώτο ντεκαπάζ), θα πρέπει να εξασφαλίσεις οτι θα έχει περίθαλψη, θα πρέπει να το στηρίξεις για να αποκτήσει εφόδια και να σταθεί στα πόδια του σαν ενήλικας.

Και εννοώ να του παρέχεις αυτά μέχρι τα 18 και μετά να είσαι δίπλα του να του δείξεις τον τρόπο που θα αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του σιγά σιγά...στηρίζοντας όταν υπάρχει ανάγκη. Για να μπορείς στα 60 σου να βλέπεις το 30 χρονο παιδί σου ευτυχισμένο. Για να μπορεί το παιδί σου να στηρίξει εσένα όταν χρειαστεί.

Η εποχή των γονιών μου, όταν ξεκίνησαν να κάνουν οικογένεια ήταν διαφορετική. Και χωρίς εξειδίκευση έβρισκαν εύκολα δουλειά. Και ο μισθός έφτανε να ζήσουν την οικογένεια τους ειδικά αν δούλευαν και οι δύο στο ζευγάρι.

Τώρα βλέπω ζευγάρια που έχουν συνολικό εισόδημα με το ζόρι 1200€, χωρίς καν να ειναι σταθερό, κάποιοι είναι άνεργοι και οι δυο...και κάνουν παιδιά...και απορώ πώς θα τα μεγαλώσουν...δε φτάνει η αγάπη...ναι θα μαλακώσει η οποια δυσκολία και θα πάρεις κουράγιο όταν θα τα δεις χαμογελαστά, όταν θα ονειρεύεσαι τη ζωή τους στο μέλλον...αλλα δε ζουμε στο μικρό σπίτι στο λειβάδι...

Τουλάχιστον μέχρι να αλλάξουμε σαν κοινωνία/κράτος για να μπορεί μια οικογένεια να έχει ασφάλεια...

[Επισκέπτης]

14 λεπτά πριν, Curi0us είπε

Στη σημερινή εποχή, που για το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου κανείς δε μπορεί να εξασφαλίσει οτι θα έχει πάντα δουλειά και με εισόδημα που θα του επιτρέπει να ζει άνετα, είναι τουλάχιστον ανώριμο το να κάνεις παιδιά. 

Δε φτάνει η αγάπη για να μεγαλώσουν. Θα πρέπει να μπορείς εκτός από τα εντελώς απαραίτητα, να τους προσφέρεις και διασκέδαση, μόρφωση (η οποία γίνεται όλο και πιο απαιτητική, δε φτάνουν πλέον μόνο τα αγγλικά και το office, δε θα γίνουν όλοι επιστήμονες, αλλά και ένας ηλεκτρολόγος πλεον δε φτάνει να δουλέψει δίπλα στο μπαρμπα-Μήτσο για να μάθει ν αλλάζει μπρίζες και να τραβάει γραμμές για ρεύμα...μια κομμώτρια δε φτάνει δουλέψει στην κυρα-Βούλα για να μάθει σε 5 χρόνια να κάνει το πρώτο ντεκαπάζ), θα πρέπει να εξασφαλίσεις οτι θα έχει περίθαλψη, θα πρέπει να το στηρίξεις για να αποκτήσει εφόδια και να σταθεί στα πόδια του σαν ενήλικας.

Και εννοώ να του παρέχεις αυτά μέχρι τα 18 και μετά να είσαι δίπλα του να του δείξεις τον τρόπο που θα αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του σιγά σιγά...στηρίζοντας όταν υπάρχει ανάγκη. Για να μπορείς στα 60 σου να βλέπεις το 30 χρονο παιδί σου ευτυχισμένο. Για να μπορεί το παιδί σου να στηρίξει εσένα όταν χρειαστεί.

Η εποχή των γονιών μου, όταν ξεκίνησαν να κάνουν οικογένεια ήταν διαφορετική. Και χωρίς εξειδίκευση έβρισκαν εύκολα δουλειά. Και ο μισθός έφτανε να ζήσουν την οικογένεια τους ειδικά αν δούλευαν και οι δύο στο ζευγάρι.

Τώρα βλέπω ζευγάρια που έχουν συνολικό εισόδημα με το ζόρι 1200€, χωρίς καν να ειναι σταθερό, κάποιοι είναι άνεργοι και οι δυο...και κάνουν παιδιά...και απορώ πώς θα τα μεγαλώσουν...δε φτάνει η αγάπη...ναι θα μαλακώσει η οποια δυσκολία και θα πάρεις κουράγιο όταν θα τα δεις χαμογελαστά, όταν θα ονειρεύεσαι τη ζωή τους στο μέλλον...αλλα δε ζουμε στο μικρό σπίτι στο λειβάδι...

Τουλάχιστον μέχρι να αλλάξουμε σαν κοινωνία/κράτος για να μπορεί μια οικογένεια να έχει ασφάλεια...

Φυσικά και δεν είναι ώριμο αν δεν έχεις αυτά που χρειάζεται και όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχολογικά και σε άλλους τομείς, εγώ προσωπικά είμαι υπέρ ενός αυστηρού birth control ώστε να βγαίνουν υγειή παιδιά και στη ψυχή και στο σώμα. Από κει και πέρα το παιδί είπε οτι τα παιδιά δεν είναι απαραίτητα για μία ολοκληρωμένη και ευτυχισμένη ζωή. Αυτό που εγώ λέω είναι ότι το να μην έχεις τη δυνατότητα να κάνεις οικογένεια για οποιοδήποτε λόγο σίγουρα είναι μία θυσία, κάτι που σου κοστίζει σαν άνθρωπο. Σε κάποιους μπορεί το κόστος να είναι μικρότερο ή ανύπαρκτο, υπάρχουν από όλα. 

[Lanike71]

6 ώρες πριν, mary είπε

Πολυ ωραία τα λες αλλά μάλλον δεν ξες τι γίνεται γύρω σου.

Όσοι νέοι στην ηλικία μου (30+) έχουν κάνει παιδί στηρίζονται οικονομικά στους γονείς τους.

Μα θες γιατί έχουν βολευτεί το να πληρώνει άλλος τα" κερατιάτικα ", γιατί δεν ξέρουν τι να κάνουν από το να γκρινιάζουν ή γιατί δεν ξέρουν να διαχειρίζονται το χρήμα, τουλάχιστον το 95% των νέων έτσι είναι.

Είναι μια κατάσταση που με εξαγριωνει και έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι τελικά εμείς ειμασταν οι μλκς που φύγαμε έξω και είμαστε ανεξάρτητοι από το να κάτσουμε Ελλάδα και να τρώμε τα έτοιμα των γονιών και να μην έχουμε νοίκι.

Και μετά να γυρίζεις Ελλάδα για διακοπές και να σε λένε ότι καλοπερνας και ζεις άνετα ενώ αυτοί (φυτο) ζ(ω) ουν με τα έτοιμα.

Δεν φταίνε μόνο οι παλιοί που πια δεν λένε αιντε σήκω φύγε να δουλέψεις (ίσως γιατί ξέρουν ότι έχουν μεγάλη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση) αλλά και οι νέοι γιατί ξέρουν ότι υπάρχει ακόμα χρήμα κάτω από το στρώμα του μπαμπά και το εκμεταλλευονται.

Mary να αισθάνεσαι περήφανος -η, για αυτό που έκανες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα από αυτό που γίνεται πλέον με μπαμπάδες, παππούδες που πρέπει να τσοντάρουν κάθε μήνα.

 

[Επισκέπτης]

Εγώ πάλι δυσκολεύομαι να καταλάβω τι είναι αυτό που διώχνει τις εταιρείες. Το παράδειγμα της Ρουμανίας δεν το έφερα έτσι τυχαία. Οι μισθοί τους στην πληροφορική είναι αντίστοιχοι με τους Ελληνικούς. Και εντάξει δε ζεις με οικογένεια με κάτω από 1200 ευρώ ας πούμε (τυχαίο νούμερο) , τι πρέπει να κάνουμε για να βγάζουν όλοι τουλάχιστον αυτά; Γιατί να τρωγόμαστε δεν οδηγεί κάπου.

[Επισκέπτης]

18 λεπτά πριν, aizensama24 είπε

Φυσικά και δεν είναι ώριμο αν δεν έχεις αυτά που χρειάζεται και όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχολογικά και σε άλλους τομείς, εγώ προσωπικά είμαι υπέρ ενός αυστηρού birth control ώστε να βγαίνουν υγειή παιδιά και στη ψυχή και στο σώμα. Από κει και πέρα το παιδί είπε οτι τα παιδιά δεν είναι απαραίτητα για μία ολοκληρωμένη και ευτυχισμένη ζωή. Αυτό που εγώ λέω είναι ότι το να μην έχεις τη δυνατότητα να κάνεις οικογένεια για οποιοδήποτε λόγο σίγουρα είναι μία θυσία, κάτι που σου κοστίζει σαν άνθρωπο. Σε κάποιους μπορεί το κόστος να είναι μικρότερο ή ανύπαρκτο, υπάρχουν από όλα. 

Στάθηκα στον οικονομικό τομέα επειδή για οικονομικά συζητάμε. Συμφωνώ με όσα γράφεις για τους υπόλοιπους τομείς και γενικότερα. 

Μιλώντας για μια μικρομεσαία οικογένεια από την οποία προέρχομαι, αν δε μπορώ να προσφέρω στο παιδί μου έστω 1% περισσότερο από αυτο που πρόσφεραν οι γονείς μου σε εμένα (όπως και αυτοί έδωσαν κάτι παραπάνω απ ότι πήραν απ τους γονείς τους) , δε θα είμαι ούτε εγώ ευτυχισμένη, ούτε οι γονείς μου. Προτιμώ λοιπόν να αισθάνομαι εγώ "μισή" κατα κάποιο τρόπο. 

Τώρα αν αλλάξω την τύχη μου στα προσεχή χρόνια, εννοείται θα κάνω όσα παιδιά προλάβω/θα αντέχω να μεγαλώσω

[Επισκέπτης]

52 λεπτά πριν, giotis1982 είπε

Εγώ πάλι δυσκολεύομαι να καταλάβω τι είναι αυτό που διώχνει τις εταιρείες. Το παράδειγμα της Ρουμανίας δεν το έφερα έτσι τυχαία. Οι μισθοί τους στην πληροφορική είναι αντίστοιχοι με τους Ελληνικούς. Και εντάξει δε ζεις με οικογένεια με κάτω από 1200 ευρώ ας πούμε (τυχαίο νούμερο) , τι πρέπει να κάνουμε για να βγάζουν όλοι τουλάχιστον αυτά; Γιατί να τρωγόμαστε δεν οδηγεί κάπου.

Το κόστος ζωής στη Ρουμανία από όσο ξέρω είναι πολύ μικρότερο, δε παίρνω και όρκο αλλά νομίζω αν έβγαζες τα ίδια λεφτά στη Ρουμανία όπως στην Ελλάδα θα ζούσες αρκετά καλά. Θυμάμαι από τότε που έπαιζα ποκερ, υπήρχαν ρουμάνοι ουκρανοί κτλ. που παίζανε στα πιο χαμηλά stakes και με τα ψύχουλα που βγάζανε ζούσανε καλύτερα από το μέσο όρο στη χώρα τους. Προσωπικά θα προτιμούσα μία χώρα όπως η Ρουμανία παρά καμία Αγγλία όπου το κόστος ζωής είναι τεράστιο άρα είναι για πολύ εξειδικευμένους. Δε ξέρω βέβαια τι παίζει με τη φορολογία στη Ρουμανία.

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από aizensama24

[Donovan]

2 ώρες πριν, Curi0us είπε

Τώρα βλέπω ζευγάρια που έχουν συνολικό εισόδημα με το ζόρι 1200€, χωρίς καν να ειναι σταθερό, κάποιοι είναι άνεργοι και οι δυο...και κάνουν παιδιά...και απορώ πώς θα τα μεγαλώσουν...δε φτάνει η αγάπη...ναι θα μαλακώσει η οποια δυσκολία και θα πάρεις κουράγιο όταν θα τα δεις χαμογελαστά, όταν θα ονειρεύεσαι τη ζωή τους στο μέλλον...αλλα δε ζουμε στο μικρό σπίτι στο λειβάδι...

Τουλάχιστον μέχρι να αλλάξουμε σαν κοινωνία/κράτος για να μπορεί μια οικογένεια να έχει ασφάλεια...

Είναι γιατί στην Ελλάδα υπάρχει αυτή η νοοτροπία ότι πρέπει να παντρευτείς.Κι αυτό περνάει από γενιά σε γενιά.Αν δεν παντρευτείς και δεν έχεις δικιά σου οικογένεια μετά από μια ηλικία,σίγουρα θα λένε διάφορα για σένα πίσω από την πλάτη σου.Έχει λοιπόν ο άλλος μια δουλειά με 700 ευρώ,έχει και η γυναίκα με 500-600,έχουνε και το μπαμπά με τη μαμά να λένε 'εδώ είμαστε εμεις' και βουρ.

[Apoll]

12 ώρες πριν, Donovan είπε

Μισό λεπτό για να μην τρελαθούμε.Πες ότι κάποιος έχει την δυνατότητα να επιλέξει 'Δημόσιο,με 8ωρο και αργίες' vs 'ιδιωτικό με 12ωρο,δουλειά ΣΚ,χωρίς άδειες' .Και με τα ίδια λεφτά και τα δύο.Εσύ τί πιστεύεις ότι θα διαλέξουν οι περισσότεροι;

Μετανάστευση στο εξωτερικό. 

[zio10]

6 ώρες πριν, Donovan είπε

Είναι γιατί στην Ελλάδα υπάρχει αυτή η νοοτροπία ότι πρέπει να παντρευτείς.Κι αυτό περνάει από γενιά σε γενιά.Αν δεν παντρευτείς και δεν έχεις δικιά σου οικογένεια μετά από μια ηλικία,σίγουρα θα λένε διάφορα για σένα πίσω από την πλάτη σου.Έχει λοιπόν ο άλλος μια δουλειά με 700 ευρώ,έχει και η γυναίκα με 500-600,έχουνε και το μπαμπά με τη μαμά να λένε 'εδώ είμαστε εμεις' και βουρ.

Η κατάσταση που περιγράφεις δεν είναι και τραγική για να κάνεις κάποιος οικογένεια. Δεν είναι η ιδανική, αλλά ούτε και απαγορευτική.

6 ώρες πριν, Apoll είπε

Μετανάστευση στο εξωτερικό. 

Δεν πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα διάλεγαν αυτό, η πλειοψηφία από ανάγκη φεύγει. Με μια καλή δουλειά εδώ ούτε ένας στους δέκα δεν θα έφευγε...

[bilya]

8 ώρες πριν, aizensama24 είπε

Το κόστος ζωής στη Ρουμανία από όσο ξέρω είναι πολύ μικρότερο, δε παίρνω και όρκο αλλά νομίζω αν έβγαζες τα ίδια λεφτά στη Ρουμανία όπως στην Ελλάδα θα ζούσες αρκετά καλά. Θυμάμαι από τότε που έπαιζα ποκερ, υπήρχαν ρουμάνοι ουκρανοί κτλ. που παίζανε στα πιο χαμηλά stakes και με τα ψύχουλα που βγάζανε ζούσανε καλύτερα από το μέσο όρο στη χώρα τους. Προσωπικά θα προτιμούσα μία χώρα όπως η Ρουμανία παρά καμία Αγγλία όπου το κόστος ζωής είναι τεράστιο άρα είναι για πολύ εξειδικευμένους. Δε ξέρω βέβαια τι παίζει με τη φορολογία στη Ρουμανία.

το κόστος ζωής στην Ελλάδα είναι πιο ακριβό απο το ΗΒ τόσο αναλογικά οσο κ σε απόλυτα νούμερα. 

 

[Lanike71]

1 ώρα πριν, zio10 είπε

 

Δεν πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα διάλεγαν αυτό, η πλειοψηφία από ανάγκη φεύγει. Με μια καλή δουλειά εδώ ούτε ένας στους δέκα δεν θα έφευγε...

Έχουμε χάσει το νόημα της "καλής δουλειάς". Καλή δουλειά κάποιοι, θεωρούν μία τεμπελοδουλειά (δημόσιο) με 700 παρά μία που κουράζεσαι αλλά αμείβεσαι καλά. Επίσης το δημόσιο, κερδίζει ακόμα και να κάνεις τη δουλειά των ονείρων σου, στα ίδια λεφτά με το δημόσιο. Επίσης το δημόσιο, κερδίζει σε σχέση με το εξωτερικό.

Από αυτά τα τρία, μπορείς να βγάλεις ένα καλό συμπέρασμα για το πώς επιλέγουν μία δουλειά οι Έλληνες.

Και τελειώνοντας, να πω ότι 700+600 είναι ψίχουλα για μία οικογένεια. Ακόμα και ίσα-ίσα να τη βγάζουν, με παιδιά μικρά, κάποια στιγμή έρχονται αφόρητα έξοδα (φροντιστήρια,σπουδές,προβλήματα υγείας, αλλαγή συσκευών στο σπίτι, έπιπλα, αυτοκίνητο). Δε μπορείς για μία ζωή να τη βγάζεις με το ίσα-ίσα, αλλά ούτε και απλά να ελπίζεις ότι "κάτι θα αλλάξει". Αν δε μπορείς να κάνεις αποταμίευση, είσαι καταδικασμένος κάποια στιγμή να πουλήσεις περιουσία, αν έχεις βέβαια.

Οπότε, όπως κάποια είπαν, το να δουλεύουν δύο, δε φτάνει. Ναι, είναι μία αρχή, αλλά μακροχρόνια θα βρεθείς μπροστά σε τοίχο.

Επεξ/σία 6 Μαΐου 2019 από Lanike71

[project.breeze]

Φίλε μου πάντα υπάρχει λύση αρκεί να μην απογοητεύεσαι, να βάζεις προτεραιότητες, να θέτεις ρεαλιστικούς στόχους και να είσαι πρόθυμος να βγεις έξω από το safe zone σου. Εγώ στα 30 μου έφυγα για Αγγλία όπου και δούλευα σε street food σουβλατζίδικο, μέσα στο χειμώνα, στο Λονδίνο (όποιος έχει δει πως είναι το Λονδίνο τον χειμώνα καταλαβαίνει). Είχα πτυχίο Μηχανολόγου/Μηχανικού και αρκετά καλή προϋπηρεσία αλλά ψάχνωντας κάτι στο αντικείμενό μου ήθελα να δουλεύω παράλληλα για να ενσωματωθώ καλύτερα στην κουλτούρα και να εξασκήσω τα αγγλικά μου. Αυτό κράτησε 6 μήνες καθώς μετά βρήκα δουλειά στο αντικείμενό μου σε εταιρεία κολοσσό. Θα σου πρότεινα να κάνεις μία οποιαδήποτε δουλειά ενώ παράλληλα διαβάζεις για να αποκτήσεις κάποια δεξιότητα που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να βρεις μια αξιοπρεπή και καλοπληρωμένη δουλειά σε 1-2 χρόνια από τώρα. Εάν σου αρέσει το αντικείμενο θα σου έλεγα να ασχοληθείς με τον προγραμματισμό καθώς είναι κάτι που πληρώνει καλά και είναι δύσκολο έως απίθανο να κορεστεί ως κλάδος σύντομα. Καλή επιτυχία!