Τρελές ιστορίες από τρελούς πελάτες

[GiorgosT]

15 λεπτά πριν, LiquidTroll είπε

Στην ίδια, τραγική εταιρία.

Εγω: Personal Assistant, πάω στο eshop να παρω τους εκτυπωτές.....

Personal Assistant: Ααα πας να τους πάρεις? Ωραία Ναι!

Σημειωτέον, είχα παραγγείλει 4 εκτυπωτές πολυμηχανήματα, απο γνωστό eshop, που ήταν κοντά στην εταιρία, και για να μην πληρώσουμε μεταφορικά, θα πήγαινα να τους πάρω εγώ.

Σημειωτέον 2, η καινούρια λογίστρια δεν είχε ξεκινήσει ακόμα, οπότε τις πληρωμές, της έκανε η Personal Asistant.

Εγώ: ΟΚ? Αν με ζητήσει κανείς παρε με στο κινητό.

Manager: Πάς έξω? Μπορείς να πεταχτείς μέχρι την Θηβών Χ νούμερο να αφήσεις στο μαγαζί μας έναν κατάλογο?

Εγώ: Φυσικά, στον δρόμο μου είναι.....

Manager: Ok, σε μια ώρα να είσαι πίσω όμως, έχουμε meeting

Εγω : Σώπα μωρε, 15-20 λεπτά θα κάνω.

Ξεκινάω, πάω στο e-shop. Μιλάω με τον τύπο εκεί.

Υπάλληλος: Τους έχω φέρει τους εκτυπωτές, αλλά δεν έχει γίνει κατάθεση.

Εγώ: Aποκλείεται, μήπως να ξανα κοιτάγατε? Απο Πειραιώς στον λογαριασμό της δικιάς σας Πειραιώς...εταιρία ΗμαστεΜπουρδελο ΑΕ.

Ψαχνει στο CRM του, παίρνει τηλέφωνο την λογίστριά του, δημιουργείται ένας πανικός.

Υπάλληλος: Λυπάμαι, αλλά δεν υπάρχει τίποτε πουθενά, σε κανέναν λογαριασμό μας. Μπορείτε να συνενοηθείτε να μας στείλουν το αποδεικτικό είσπραξης?

Εγώ: Ok.........

Παίρνω τηλέφωνο την Personal Assistant.

Personal Assistant:(Με πολλά νεύρα...) ΤΙ ΛΕΝΕ ΜΩΡΕΕΕΕΕ.....ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΛΗΡΩΣΑ ΧΤΕΣ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ....ΑΝΤΕ ΜΩΡΕ ΠΕς ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Είμαι σε μια τραγική κατάσταση, όπου έχει τσαντιστεί ενα ολόκληρο eshop μαζί μου, αφού τους έλεγα ότι έχει γίνει η πληρωμή. ΠΕριμένω να βγάλω μια άκρη.......

Η ώρα είχε πάει 1 το μεσημέρι, και λέω πάει το meeting....το χασα. Τα νευρα μου να παίζουν.

Ξαναπαίρνω την Personal.

Εγώ: Σε παρακαλώ, βγάλε μια φωτογραφία αυτή την στιγμή, και στείλε μου στο viber, την απόδειξη πληρωμής......

Personal : Ok, τώρα στην στέλνω....

Περιμένω, περιμένω, περνάνε 20 λεπτά, ο υπάλληλος να κοντεύει να με βρίσει! Περνάνε 30 λεπτά, και ξαφνικά σκάει με το αυτοκίνητο η Assistant της Personal Assistant, με 480 € !

Εγώ: TΙ ΕΓΙΝΕ???????????????????????

Asistant της Assistant( Τσαντισμένα πολύ) Δεν ξέρω, μην με ανακατεύεις σε παρακαλώ. Παρε τα λεφτά και πλήρωσε μετρητα.

Πληρώνω, ο υπάλληλος έτοιμος να με σκοτώσει. Φορτώνω τους 4 εκτυπωτές, πάω στην εταιρία έτοιμος να κάνω τσαμπουκά! Ηταν όλοι μέσα στο meeting

Εγώ: Δεν μου λες ρε Πιτσιρικα, εγώ είμαι κανα παιδάκι που θα κάθομαι να παίζω? Για να καταλάβω δηλαδή!!!!!!!!

Personal Assistant: ......................(Δεν απαντάει, κοιτάει τσαντισμένα αλλου, ξέροντας ότι έχει κάνει μαλακία, αλλα δεν έχει τίποτε να μου απαντήσει)

Αφεντικός: Κύριε LiquidTroll? Τι συνέβη?

Εγώ : Να σας πει η κυρία Πιτσιρικα........

Personal Assistant: Θα σας πω μετα..........

Manager: Πρώτα απο όλα τι τρόπος είναι αυτός...μπήκες εδω μέσα και τρόμαξα...δευτερον έχεις αργήσει 45 λεπτά για το meeting......

Εγώ: Πιτσιρικα, τί έχεις να πεις για αυτό?

Personal Assistant: Δεν είναι το θέμα μας τώρα αυτό, άλλο συζητάγαμε, θα τα πούμε μετά.

Manager: Τον κατάλογο τον πήγες?

Εγώ: Με δουλεύεις έτσι?

Manager: ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΗΓΕΣ??????????? ΑΦΟΥ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΣ!!!!!!!! ΗΤΑΝ ΕΠΕΙΓΟΝ!!!!!!!! Liquid, είσαι μεγάλο φάουλ!

Εγώ( έχοντας σίγουρα 22/12 πίεση και 120 παλμους εκείνη την στιγμή😞 Personal, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ??????????????????????????????

Personal: Ακούστε κύριε LiquidTroll, δεν είναι δουλειά μου να κάνω πληρωμές! έχω 150 άλλα πράγματα να κάνω! Μου πετάξατε μια προσφορά, και έναν λογαριασμό τραπέζης, και μου είπατε να την πληρώσω!

Εγω : ΜΑ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΦΕΝΤΙΚΟΣ, ΟΤΙ ΕΣΥΥΥΥΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΜΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΛΟΓΙΣΤΡΙΑ!!!!!! ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΤΟ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΥσ ΠΑΡΑΛΑΒΩ!!!!!!!!!

Personal: Τελος πάντων, δεν είναι η δική μου δουλειά, οπότε δεν φέρω καμία ευθύνη για ότι έγινε.

Εγώ: Manager, εγώ για καμια ωρίτσα θα λείψω

Manager: Γιατί? Που θα πας?

Εγώ: Όπου θέλω!!!!!

Φεύγω, μπαίνω στο αμάξι με τους εκτυπωτές στο πορτ μπαγκαζ και στο πίσω κάθισμα, ξεκινάω με το αμάξι, και μπαίνω στον Κηφισσό με κάτι νεύρα, ώσπου έφτασα στα διόδια, χωρίς να έχω καταλάβει, απο τα νεύρα μου, για ποτε έφτασα εκεί. Πληρώνω διόδια, φτάνω μέχρι την Χαλκίδα, και εκει κάπως ηρέμησα.

Βλέπω το κινητό μου SMS η μάνατζερ: "Ελα πίσω, δεν είναι ώριμη συμπεριφορά αυτή, ελα πίσω"

Ηρεμώ, πάω σιγά σιγά πίσω. Μπαίνω μέσα, η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη.Δεν μιλάω σε κανέναν

Πάω στο γραφείο μου, έρχεται η μάνατζερ.

Manager: Δεν ήταν ώριμο αυτό που έκανες...αν είναι δυνατόν, με το παραμικρό, να φέυγουμε!!!!

Εγώ: (με βλέμμα θα φάω τα νειατα μου στην φυλακή,15 ισόβια, αφου θα σας σκοτώσω όλους εδω μέσα) ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗς ΗΜΕΡΑΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! ΟΥΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΦΕΝΤΙΚΟΣ! ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ!

Manager:(τρομαγμένη) Ok, σε αφήνω να ηρεμήσεις....

Για την ιστορία, κανεις δεν με ενοχλησε εκείνη την ημέρα, η Personal Assistant ακουσε μια χλιαρή παρατήρηση απο το αφεντικό, και η Manager την άλλη ημέρα μου τα έπρηξε πάλι για κανα 30λεπτο , εκθειάζοντας ότι θεωρητική μαλακία έχει διαβάσει περι συναισθηματικής-επαγγελματικής ωριμότητας, διαχείριση κρίσεων μεταξύ συναδέλφων και λοιπες πίπες.

Βασιλιας του τόπικ? Μαλιστα.......Οκ. οτι πεις...ήθελες να μας πεις ότι πήδηξες το Λευκορωσάκι στην ουσία...Γράψτε λοιπον ότι γουστάρετε, να το κλειδώσουν!

Φίλε, ειλικρινά απορώ πώς δεν τους λίντσαρες όλους εκεί μέσα.

Πάντως, κάθε φορά που διαβάζω ιστορία σου, μου έρχεται στο μυαλό αυτό. Δεν ξέρω γιατί

Spoiler

 

Επεξ/σία 25 Αυγούστου 2019 από GiorgosT

[Archantwn]

Ρε παιδιά σας παρακαλώ... Μην κλειδωθεί το thread... 

Επί του θέματος. 

1.Καλεί συνεργάτης και μου λέει:

Κύριε Archantwn μπορούμε να δούμε αν ένας πελάτης είναι ξοφλημένος; 

2. Πελάτης: Δεν επικοινωνεί το τερματικό. 

Arch: Πείτε μου που έχετε συνδέσει το ethernet. 

Πελάτης: Η μία άκρη είναι στην υποδοχή δικτύου του τερματικού. 

Arch: Η άλλη; 

Πελάτης: Δεν έχει άλλη άκρη το καλώδιο. 

Arch: Εννοείται ότι είναι στον αέρα; Δε συνδέεται κάπου; 

Πελάτης: Όχι, εννοώ ότι δεν έχει άλλη άκρη το καλώδιο! 

Επεξ/σία 25 Αυγούστου 2019 από Archantwn

[GiorgosT]

Άλλο περιστατικό. Πάω σε ένα χωριό σε μια πελάτισσα μια συσκευή οξυγόνου. Ηλικιωμένη αρκετά η κυρία, οπότε με περίμενε στο σπίτι ο γιος της, κάπου στα 50, ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα (αυτό κρατήστε το).

Του δείχνω τι και πώς με το μηχάνημα, του εξηγώ και τις διαδικασίες με τα ταμεία, όλα καλά, ευγενέστατος και αυτός, συνεννοούμαστε και φεύγω.

Λίγο καιρό αργότερα, ένα βράδυ πιάνει μια τρελή καταιγίδα. Κάποια φάση, πέφτει το ρεύμα στον μισό νομό (αν θυμάμαι καλά είχε πέσει κεραυνός σε κάποιον υποσταθμό). Κατά τις 2 τη νύχτα χτυπάει το τηλέφωνο, το σηκώνω και να σου ο (κατά δήλωσή του) ηλεκτρολόγος... Ας τον πούμε Ασχετίδη.

Α: Καλησπέρα φίλε.

Ε: Καλησπέρα. Τι πάθατε;

Α: Το μηχάνημα σφυρίζει.

Ε: Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει βλάβη, ή πιο πιθανό ότι δεν τροφοδοτείται με ρεύμα. Μήπως έχετε και στο χωριό διακοπή;

Α: Ναι.

Ε: Τότε, προφανώς και οφείλεται σε αυτήν. Όπως καταλαβαίνετε εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι. Έπρεπε να με πάρετε τηλέφωνο 2 το πρωί;

Α: Αααα, δηλαδή όταν δεν έχει ρεύμα δε δουλεύει;

Ε: ..............(εγκεφαλικό)

Α: Νόμιζα ότι δε θέλει ρεύμα, για να δουλέψει!

Ε: Μα τι λέτε; Πώς να δουλέψει χωρίς ρεύμα; Ηλεκτρολόγος δεν είστε, απ' ό,τι θυμάμαι; Είναι δυνατόν να μου κάνετε τέτοιες ερωτήσεις και τέτοια ώρα; Να ρωτήσω κάτι άλλο, η μητέρα σας το χρησιμοποιούσε ή το χρειάζεται τώρα;

Α: Όχι, μια χαρά είναι.

Ε: Τότε;

Α: Ναι, αλλά εγώ τι να κάνω τώρα; (να σημειώσω ότι από τη μία ο άνθρωπος δε μιλούσε θυμωμένα ή κάτι τέτοιο, ούτε και ήταν κάποιο περιστατικό βαρύ για να χρειαστεί οπωσδήποτε οξυγόνο, διαφορετικά θα τους έλεγα να πάνε γραμμή στο νοσοκομείο, από την άλλη δεν ένιωθε...)

Ε: Ό,τι κάνω και εγώ κύριε Ασχετίδη.

Α: Τι;

Ε: Υπομονή μέχρι να έρθει το ρεύμα!

Α: Σωστό και αυτό, δίκιο έχεις. Καληνύχτα φίλε, ελπίζω να μη σε ενόχλησα!

Ε: Μα τι λέτε, καθόλου. Καληνύχτα.

[snik]

Εποχές που ασχολούμουν με το Web design, στήνω ένα blog τύπου portal σε WordPress για έναν πελάτη και αφού έχω περάσει τα πρώτα 10 άρθρα ήρθε η ώρα να του το δείξω.

Η συμφωνία έλεγε 2 ώρες μαθημα για να του δείξω πως δουλεύει ώστε να ανεβάζει τα δικά του αρθρα. Τελικά μας παίρνει κάπου στις 4-5 (για εξτρα χρήματα ούτε λόγος) και ανέβασε και αυτός μερικά ποστ όσο ήμουν εκεί και από ότι φάνηκε τα κατάφερνε. Φεύγω και μετά από 3-4 ώρες χτυπάει το τηλ. 

Εγω: καλησπέρα όλα καλά; 

Πελάτης: Δεν μπορώ να ανεβάσω άρθρο έτσι όπως μου το έφτιαξες και δεν τα καταφέρνω και θα με πάει πίσω όλο αυτό. 

Ε: Μα δεν τα κατάφερες όσο ήμουν εκεί; 

Π: Τωρα δεν μπορώ θέλω αν είναι να έρχεσαι από εδώ κάθε μέρα για κάνα 2 βδομάδες να μου το δείχνεις. Και επειδή είσαι μακριά σου πληρώνω εγώ το τρένο για να έρχεσαι. 

Ε: Κυρ τάδε δεν γίνεται αυτό, η συμφωνία είχε τις εξής ώρες εκπαίδευσης δεν μπορώ να κάνω πέρα τις υπόλοιπες δουλειές μου για εσένα χωρίς έξτρα αμοιβή για τις ώρες μου. 

Π: Δεν είναι σωστό αυτό οφείλεις να με μάθεις να το δουλεύω αυτό που μου έφτιαξες. 

Γενικά είχε φρικάρει και μου λέει δεν είσαι σωστός και θα ψαχτω σε φροντιστήρια για να μάθω. Τελικά καταλήξαμε να πάω άλλη μια μέρα για 3-4 ώρες για να του δειξω πάλι τα βασικά πράγματα και στο τέλος μου έλεγε σε παρεξήγησα είσαι καλό παιδί τελικά. 

Μετά τον έκοψα από πελάτη και είχε απευθυνθεί σε 5-6 διαφορετικούς για υποστήριξη μετά από εμένα αλλά δεν τον άντεχε κάνεις. Είχα κάνει και ραντεβού μια φορά με έναν από αυτούς για να του δώσω κάτι στοιχεία και να του εξηγήσω κάποια πράγματα και τα συζητούσαμε και γελούσαμε. Μου έλεγε ότι μετά από εμένα χειροτερεύε το πράγμα, είχε γίνει και φουλ καχύποπτος στην πορεία και άλλαζε κωδικούς κάθε εβδομάδα. 

[mechpanos]

Στις 19/8/2019 στις 2:43 ΜΜ, Lodar είπε

@LiquidTroll πιστεύω ότι οι εμπειρίες σας θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι σειρά στα χνάρια του IT Crowd. Πραγματικά ήρωας!

@Paris777 συγχαρητήρια που ξεκίνησες  ένα από τα καλύτερα threads που έχω διαβάσει ποτέ. Οι ιστορίες σου είναι για case study.

Και η δική μου συμβολή στο νήμα, η οποία επειδή είναι μακροσκελής…:

  Απόκρυψη περιεχομένων

Κάπου το 2002 ή 2003 δεν είμαι σίγουρος, δούλευα σε μία πολυεθνική και για ένα έργο που πραγματοποιούνταν στην Βόρεια Αφρική. Δουλειά μας ήταν να έχουμε την μελέτη και την προμήθεια των υλικών του έργου για λογαριασμό καθώς και τον συντονισμό με τον τελικό πελάτη. Με φωνάζει ο γενικός διευθυντής στο γραφείο του.

- κ. Lodar, επειδή η παραγγελία για τα υλικά πυρόσβεσης που έχετε βάλει για το έργο είναι πολύ μεγάλη σε αξία, και επειδή και ο πελάτης έχει εκφράσει προθυμία να παραβρεθεί κατά την παράδοση θέλω να πάτε και εσείς ο ίδιος στο Μιλάνο (χαρά εγώ, πρώτη φορά θα πηγαινα) να την ελέγξετε κατά την παραλαβή  μαζί με τον μελετητή του έργου. Επίσης όπως γνωρίζετε ο πελάτης αυτός έχει μεγάλη σημασία για εμάς. Φροντίστε να μείνει ικανοποιημένος, να το βγάλετε για φαγητό κτλ.  

Ρωτάω τους παλαιότερους στο γραφείο τι σημαίνει κτλ, μου λένε, τίποτα μωρέ μόνο φαγητό και άντε κανα ποτό εάν θέλει.

Μιλάω εγώ με τον εκπρόσωπο του πελάτη, μου λέει θα έρθει αργά γιατί δεν βρήκε με την προηγούμενη πτήση, οπότε θα τον δούμε κατευθείαν το πρωί 07:30 στο ξενοδοχείο (έμενε στο ίδιο) να πάμε μαζί στο εργοστάσιο.

Φτάνουμε αργά το απόγευμα με τον συνάδελφο στο Μιλάνο. Μας παίρνει το ταξί, και πλησιάζοντας στο ξενοδοχείο που ήταν στα περίχωρα του Μιλάνου αλλά πολύ κοντά στο εργοστάσιο που θα πηγαίναμε, να έχει κάτι φανταστικά ταβερνάκια πάνω στο ποτάμι. Να μας τα διανθίζει ο ταξιτζής και να το επιβεβαιώνει και αργότερα ο υπάλληλος του ξενοδοχείου. Λέω ωραία θα φάμε τέλεια και φανταζόμουν τις τυπικές σπεσιαλιτέ μαζί με το κατάλληλο κρασί και μου έτρεχαν τα σάλια.  

Πάμε αφήνουμε βαλίτσες, πλενόμαστε και ραντεβού στην είσοδο για να παμε για φαγητό. Πάνω που βγαίνουμε μπαίνει ο πελάτης μας.

- Να ξέρεις βρήκα τελικά στην πτήση νωρίτερα και ήρθα. Πάτε για φαγητό; Εμένα θα έρθει να με πάρει ένας συμπατριώτης που είναι κανα δυό χρόνια εδώ να πάμε έξω να φάμε. Θέλετε να έρθετε μαζί;

- Όχι ευχαριστούμε, κάντε το πρόγραμμα σας και θα τα πούμε το πρωί.

- Μα όχι επιμένω. Ο φίλος μου ξέρει καλά την πόλή και θα μας πάει στα καλλίτερα.

Θα τον κερνάγαμε που θα τον κερνάγαμε, ένα άτομο παραπάνω δεν κάνει διαφορά. Μου κάνει και ο συνάδελφος νόημα, άντε λέω να πάμε.

Αφού περιμέναμε καμιά ώρα αυτόν να κατέβει από το δωμάτιο και τον φίλο του να έρθει, φεύγουμε για τα "καλλίτερα" 

Μας πάει κέντρο Μιλάνο, κόσμος χαμός, πολύ όμορφα όλα. Λέει ο συγχωριανός του:

- Θα σας πάω σε ένα πολύ ωραίο, κεντρικό εστιατόριο, έρχομαι συχνά και έχει καλό φαγητό. 

και μας πάει ο κάφρος σε ένα Autogrill, σαν να λέμε Goodies εδώ αλλά ένα κλικ πιο κυριλέ. Μας πέφτουν τα φτερά, θα φάμε βλακείες γμτ. Τι να κάνουμε όμως....

Μπαίνοντας μέσα μπανίζει που λέτε ο πελάτης δύο κοπελίτσες να κάθονται έξω σε τραπεζάκι και να πίνουν καφέ. Και οι δύο αραβικής προέλευσης. Η μία βλεπόταν ή άλλη ούτε κατά διάνοια.

Αρχίζει το μπίρι, μπίρι, για χαμπίμπι και τα σχετικά και μέχρι να κάτσουμε εμείς στο τραπέζει τις έχει φέρει μέσα και ζητάει μεγαλύτερο τραπέζι να κάτσουμε όλοι μαζί! Αρχίσαμε και να δούμε που θα καταλήξει.

Στρογγυλοκάθονται όλοι, μας συστήνει, αρχίζουμε να μιλάμε και παραγγέλνουμε. Να σκέφτομαι εγώ πως θα πληρώσω γιατί είχα μετρητά μεν από την εταιρεία αλλά δεν είχα καμία όρεξη να χρεώνομαι στην πιστωτική μου κάρτα τραπεζώματα/ξεπεταγματα. Αλλά λέω πάλι καλά που είναι Autogrill, πόσο θα πληρώσω; Γιατί εγώ θα πλήρωνα στο τέλος.

Αφού είχαμε ξενερώσει, πέρασαν κανά δυο ώρες με τον μπήχτη ε, συγνώμη πελάτη, να την πέφτει στην όμορφη και όλοι υπόλοιποι να κοιταζόμαστε και να μιλάμε. Στο μεταξύ να πραγγέλνουν κρασί, μπύρες, μια σαμπάνια.... Πήγε η ώρα 23:00 άντε λέω να πηγαίνουμε γιατί έχουμε και δουλειά αύριο.

Έρχεται ο λογαριασμός 315€. Κόκαλο εγώ, είχα 300€ όταν έφυγα από Αθήνα (υπόψιν αρχές 2000) έφταναν και περίσσευαν για να φάμε τρία άτομα ένα βράδυ, ταξί πήγαινε έλα στο αεροδρόμιο.

Ο παίκτης, ε συγνώμη πελάτης, και οι υπόλοιποι την πάπια. Αφού τσοντάρει ο συνάδελφος πληρώνουμε και πάμε να φύγουμε. 

Λέει ο παίκτης, μην πάμε ακόμα ξενοδοχείο. Πάμε για κανένα ποτάκι τώρα που περνάμε ωραία.

Τι ωραία ρε παπάρα που μας χάλασες την βραδυά. Αρχίζω ε΄γω, είναι αργά, αύριο πρωί πρέπει να φύγουμε νωρίς, μπας και την γλιτώσουμε….

Αμ δε. Αρχίζει ο παικταράς, ναι αλλά περνάμε ωραία και μεταξύ σοβαρού και αστείου, είμαι ο πελάτης, πρέπει να με βγάλετε έξω και τα σχετικά.

Τι να πεις τώρα. Επεμβαίνει και ο συντοπίτης του, ξέρω ένα καλό μέρος εδώ κοντά (ναι @@σαν το εστιατόριο που μας πήγες). Πάμε, δεν θα αργήσουμε, και εγώ δουλεύω αύριο.

Μια και δυο ξεκινάμε τελικά. Και που μας πηγαίνει ο άχρηστος; Αντί να πάμε σε κανα καλό μαγαζί, είμαστε Μιλάνο λέμε, μας πάει σε στριπτιτζάδικο….. Ήρθα στο Μιλάνο για να φάω σε ταχυφαγέιο και να καταλήξω σε στριπτιτζάδικο.

Και δώστου να παραγγέλνουν ποτά, γυναίκες, μαζί και οι Μαροκινές! Εμείς παθητικοί συμμετέχοντες. Κάπου προς το τέλος του μαρτυρίου, με πλησιάζει ο παικταράς/παιχτούρας/τρισμέγιστος.

- Ξέρεις, θέλω να πάρω την όμορφη στο ξενοδοχείο μαζί μου. Είναι εδώ σαν φοιτήτριες και της είπα να την δώσω κάτι για την παρέα, να της βοηθήσω θέλω

- Μπράβο σου, να την πάρεις και να της δώσεις και κάτι. (ναι από αυτούς είσαι να κάνεις και ψυχικό)

- Ναι αλλά δεν έρχεται εάν δεν έρθει και η φίλη της μαζί.

- Ας έρθει και η φίλη της μαζί, τι με νοιάζει εμένα.

- Δεν κατάλαβες, θέλει και η φίλη της παρέα. Μπορείς εσύ ή ο φίλος σου να την πάρετε στο δωμάτιο σας; Μου είπε η όμορφη ότι είναι πολύ καλή.

Τον κοιτάω αποσβολωμένος, την φαντάζομαι να μου περνάει τσιμεντοκονία τις γωνίες στους τοίχους. Με ρωτάει ο συνάδελφος τι μου είπε και τι έπαθα. Του εξηγώ, μένει κάγκελο και πεθαίνει στα γέλια. Μας πιάνει όλους νευρικό, εμείς οι δύο να ξέρουμε, οι άλλοι όχι, αλλά έτσι πιόμα που ήταν τι να καταλάβουν.

Μιλάω προς τον παικταρά.

- Ξέρεις. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να την πάρουμε εμείς. Πρώτον είμαστε φρεσκοπαντρεμένοι (αλήθεια) και δεύτερον όρεξη που είχαμε να πάμε με την κατεδαφισμένη Μαροκινή.

- Ας την πάρει ο φίλος σου.

- Δεν θέλει, και επίσης ντρέπεται να είναι στο ίδιο δωμάτιο με εμένα.

- Λυπάμαι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για το πρόβλημα του.

- Και τι να κάνω τώρα;

- Πάρε και τις δύο.

- Λες;

- Ναι ρε αφού είσαι παικταράς. Έχεις ξαναπάει με δύο;

- Όχι.

- Σήμερα είναι η τυχερή σου μέρα.

Η ώρα μία μετά τα μεσάνυχτα. Έρχεται ο λογαριασμός. 400€. Πιστωτική χωρίς πολλά πολλά, μετρητά τέλος και να σκέφτομαι τι να γράψω στο εξοδολόγιο προς την εταιρεία και τι να εξηγήσω στην γυναικά μου…

Μας πάει ξενοδοχείο. Ο Παικταράς αγκαλιά με την όμορφη μπροστά, να παρακαλώ μην μας σταματήσει κανένα μπλόκο και άντε να εξηγούμε., εμείς πίσω με την άλλη, να έχουμε κολλήσει όσο πιο μακριά γινόταν από αυτήν, μην τυχόν και της μπουν ιδέες.

Φτάνουμε κατά τις δύο, γιατί ο έμπειρος οδηγός, έχασε τον δρόμο δύο φορές. Λέω άντε επιτέλους να τελειώσει η βραδυά.

Αφού είμαι δωμάτιο, έχω πλυθεί, ετοιμάσει τα πράγματα μου για αύριο, χτυπάει το τηλέφωνο του δωματίου.

- Παρακαλώ;

- Έλα εγώ είμαι ο παικταράς.

- Και;;

- Έχεις προφυλακτικά;

- Τι; Πας καλά, όχι γιατί να έχω;

- Και τι να κάνω τώρα; Δεν μου κάθεται χωρίς

- Δεν ξέρω, βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει.

- Μπορείς να ρωτήσεις τον φίλο σου;

- Έχεις τρελαθεί του λέω;

- Σε παρακαλώ καίγομαι. Θα στο χρωστάω (μαζί με τα 700€ που πλήρωσα για πάρτυ σου)

- Καλά θα ρωτήσω (να τον αφήσω έτσι να καίγεται; Μίλησε ο καλός σαμαρείτης μέσα μου)

Τηλέφωνο στον συνάδελφο, κοιμόταν ήδη. Του λέω τι θέλω, με βρίζει που ον ξύπνησα, γελάει και μου λέει ότι έχει ένα που του είχε ξεμείνει στο νεσεσέρ του από τις καλοκαιρινές διακοπές του. Πάω το παίρνω και πάω στον παικταρά. Κτυπάω πόρτα. Ανοίγει, μέσα τεκές και αυτός σε άθλια κατάσταση.

- Τι έγινε τι έπαθες;

- Ανοίξαμε όλα τα ποτάκια στο mini bar και τα ανακατέψαμε, τα ήπιαμε όλα σχεδόν και νομίζω με πείραξαν.

- Πάρε το προφυλακτικό

- Τι, μόνο ένα; Και τι θα κάνω με την άλλη; Θα ζητήσεις από την ρεσεψιόν.

- Καληνύχτα και τα λέμε το πρωί. Μην αργήσεις. (Ο καλός σαμαρείτης έβγαλε τον σκασμό)

Το πρωί με την δροσούλα, είμαστε έτοιμοι με τον συνάδελφο. Άφαντος το πελάτης/παικτάρας. Δεν απαντούσε ούτε στο κινητό, ούτε στο δωμάτιο. Ο οδηγός να περιμένει. Αφήνω μήνυμα στην ρεσεψιόν και φεύγουμε.

Φτάνουμε εργοστάσιο στις 8:00 και πιάνουμε αμέσως δουλειά. Κατά τις 12:00 τηλέφωνο. Ο παικταράς, μόλις ξύπνησε, θα ετοιμαστεί και θα έρθει. Αν μπορούμε να του στείλουμε αυτοκίνητο να το πάρει, τα υπόλοιπα από κοντά.

Κατά τη μία, να σου ο παικταράς, σε κακό χάλι, με βρώμικα ρούχα, ταλαιπωρημένος σαν να είχε φάει ξύλο. Τον παίρνω παράμερα και αρχίζει να λύνεται το μυστήριο.

- Τι έγινε, τι έπαθες; Είσαι καλά;

- Καλά είμαι, πονάω λίγο βέβαια από το ξύλο.

- Ποιο ξύλο, ποιος σε χτύπησε;

- Να θυμάσαι που μου έφερες μόνο ένα προφυλακτικό;

- Ξεχνιούνται αυτά;

- Ε, αφού το χρησιμοποίησα και ήρθε η σειρά της άλλης, της είπα ότι δεν έχω και άρχισε να με βαράει.

- Καλά και εσύ τι έκανες;

- Προσπάθησα να την σταματήσω αλλά άρχισε να με βαράει και η φίλης της

Προσπαθώντας να μην γελάσω αλλά να φαντάζομαι την σκηνή

- Και μετά;

- Τελικά ηρέμησαν οι !@#!@# μόλις τους είπα ότι θα τους δώσω χρήματα. Τους έδωσα 50€, αλλά ήθελαν και άλλα. Τελικά του έδωσα 100€ και με έβρισαν. Με έβαλαν στο κρεβάτι και πήγαν στην τουαλέτα να πλυθούν. Μετά με πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησα, είδα ότι μου πήραν το πορτοφόλι που είχα μέσα άλλα 400€ και μου κατούρησαν την βαλίτσα με τα ρούχα.

- ……. Άναυδος….. Οκ, τα ρούχα σου μπορείς να τα πλύνεις στο ξενοδοχείο. Έχεις χρήματα για να φύγεις αύριο;

- Δεν έχω, αν μπορείς να μου δώσεις 400€;;;;;

- Θα δω τι μπορώ να κάνω…

Τελικά του έδωσα 100€ που δανείστηκα από τον εργοστασιάρχη (μεγάλη ξεφτίλα και αυτό). Φύγαμε το απόγευμα για το αεροδρόμιο. Αυτός τελικά γύρισε πίσω χωρίς άλλα συμβάντα.

Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτήν την εμπειρία.

ότι πιο τρελό έχω διαβάσει ποτέ!!!

[mechpanos]

Εγώ έχω μέτρια ιστορία τρελού πελάτη...

Είχα πάει σε έκθεση, παρουσιάζοντας τα προϊόντα "Κεραμίδια Πάνος"... γενικά στις εκθέσεις εκτός από αυτούς που ενδιαφέρονται περνάνε και πολλοί αργόσχολοι/εξυπνάκηδες/βλάκες απλά για να σκοτώσουν την ώρα τους. Αλλά επειδή δεν ξέρεις αν είναι βλάκας ή απλά περίεργος πελάτης, και επειδή θες να κρατήσεις και ένα επίπεδο, απαντάς σοβαρά και με υπομονή...

Σκάει λοιπόν επισκέπτης: 

Πάνο έχεις τα χειρότερα κεραμίδια.

Γιατί;;;

Μαυρίσανε όλα, έγιναν χάλια!!!

Μα κύριε αποκλείεται, δεν μαυρίζουν αλλά και αν μαυρίσουν μετά από 10χρονια γιατί φυσικό υλικό με πόρους είναι, δίνετε ένα μεροκάματο σε έναν μάστορα και σας τα πλένει δεν είναι ελάττωμα του προϊόντος μπλα μπλα μπλα τεχνικές εξηγήσεις...

Τιιιι... Καλά το έλεγα εγώ στο μάστορα, να μην μου βάλει κεραμίδια Βαγγέλη, ορίστε τώρα με κοροϊδεύετε...

Εν τω μεταξύ έχει μαζευτεί κόσμος και ακούει το σκηνικό μας έχει κάνει ρεζίλι...

Έξω από εδώ ρε μπάρμπα σήκω και φύγε...Και πήγαινε στον Βαγγέλη να του τα πεις...

[snik]

Φωτογραφιζω γαμο ως 2ος φωτογραφος, δηλαδη αλλος ειχε κλεισει τη δουλεια οποτε αλλος ειχε το κομματι της επικοινωνιας. Τελειωσε ο γαμος και στηνουμε το ζευγαρι με γονεις κλπ για οικογενειακες φωτογραφιες.

Ειχε λοιπον μαζευτει η οικογενεια και το σοι του γαμπρου και της νυφης, οποτε ειχαμε γονεις και αδερφια και γενικα καμια 10αρια ατομα μπροστα μας. Λεει λοιπον ο φωτογραφος ωραια απλα να ερθει η αδερφουλα λιγο πιο κοντα. Τι το θελε, το ακουει ο πατερας και στραβωνει και λεει μεσα στον κοσμο "εμενα ειπες αδερφουλα ρε; Θα σου πω μετα ποιος ειναι αδερφουλα".

Ευτυχως τον μαζεψαν τα παιδια για να μην εχουμε χειροτερα 😂

Επεξ/σία 26 Αυγούστου 2019 από snik

[AliasAndrew]

Πολλοι μπαινουν ινσομνια για το θεμα αυτο αποκλειστικα. Μην το κλειδωσετε. Δωστε σε καποιον αλλον την δυνατοτητα να σβηνει τα off topic του συγκεκριμενου θεματος αφου δεν μπορειτε/θελετε να ασχοληθειτε.

 

Mια γυναικα γυρω στα 65-70 ειχε αγορασει ενα λαστιχο μπαστουνιου αξιας 50 λεπτων. Μετα απο κανα 2 μερες το φερνει πισω:

Γ: Θελω να αλλαξω αυτο να παρω ενα αλλο, δεν του εκανε του παππου αυτο.

Ε: Βεβαιως, εχουμε και αυτο που ειναι καλυτερης ποιοτητας.

Γ: Ωραια δωστο μου και πληρωσε μου την διαφορα.

Ε: Αυτο που πηρατε τωρα ειναι πιο ακριβο, εχει 1 ευρω. Θα μου δωσετε αλλα 50 λεπτα.

Γ: !!! Εγω να πληρωσω?

Ε: Αυτο που σας δινω τωρα εχει 1 ευρω. Εκεινο που ειχατε παρει προχτες κανει 50 λεπτα. Θα μου δωσετε αλλα 50 λεπτα για να συμπληρωθει το 1 ευρω.

Γ: Ναι, αρα ΕΣΥ θα μου δωσεις 50 λεπτα

Ε: Αφου ειναι πιο ακρ... Δεν βγαινει ακρη. Ας κανουμε το αλλο. Οριστε τα 50 λεπτα σας πισω, παιρνω πισω αυτο που φερατε. Τωρα ειμαστε ενταξει, ετσι; Δεν σας χρωσταω δεν μου χρωστατε. Ετσι?

Γ: Ναι σωστα.

Ε: Τωρα αν θελετε να αγορασετε εκεινο κανει 1 ευρω.

Γ: Πας να με γελασεις? Αφου ειχα πληρωσει εκεινο.

Ε: Μα σας τα εδωσα πισω...

Καπως ετσι συνεχιστηκε ο διαλογος για κανα 10λεπτο. Να τα εξηγω ξανα και ξανα, ολο και πιο απλα, ωσπου μεχρι και πελατες μεσα στο μαγαζι που ακουγανε της εξηγουσαν οτι ετσι εχουν τα πραγματα και δεν πηγαινα να την ληστεψω. Αυτηνης της ειχε καρφωθει η ιδεα ομως οτι θα κανει αλλαγη και θα παρει και λεφτα. Στο τελος πηρε το λαστιχο του 1 ευρω, το πληρωσε και εφυγε κατηγορωντας με ως κλεφτη.

Σημειωση, δεν ειναι τρελη, στην γειτονια εδω μενει, μια χαρα ειναι και σημερα μετα απο αρκετα χρονια. Εκεινη την ημερα δεν ξερω τι μυγα την τσιμπησε

Επεξ/σία 26 Αυγούστου 2019 από AliasAndrew

[GiorgosT]

12 λεπτά πριν, AliasAndrew είπε

Πολλοι μπαινουν ινσομνια για το θεμα αυτο αποκλειστικα. Μην το κλειδωσετε. Δωστε σε καποιον αλλον την δυνατοτητα να σβηνει τα off topic του συγκεκριμενου θεματος αφου δεν θελετε να ασχοληθειτε.

Mια γυναικα γυρω στα 65-70 ειχε αγορασει ενα λαστιχο μπαστουνιου αξιας 50 λεπτων. Μετα απο κανα 2 μερες το φερνει πισω:

Γ: Θελω να αλλαξω αυτο να παρω ενα αλλο, δεν του εκανε του παππου αυτο.

Ε: Βεβαιως, εχουμε και αυτο που ειναι καλυτερης ποιοτητας.

Γ: Ωραια δωστο μου και πληρωσε μου την διαφορα.

Ε: Αυτο που πηρατε τωρα ειναι πιο ακριβο, εχει 1 ευρω. Θα μου δωσετε αλλα 50 λεπτα.

Γ: !!! Εγω να πληρωσω?

Ε: Αυτο που σας δινω τωρα εχει 1 ευρω. Εκεινο που ειχατε παρει προχτες κανει 50 λεπτα. Θα μου δωσετε αλλα 50 λεπτα για να συμπληρωθει το 1 ευρω.

Γ: Ναι, αρα ΕΣΥ θα μου δωσεις 50 λεπτα

Ε: Αφου ειναι πιο ακρ... Δεν βγαινει ακρη. Ας κανουμε το αλλο. Οριστε τα 50 λεπτα σας πισω, παιρνω πισω αυτο που φερατε. Τωρα ειμαστε ενταξει, ετσι; Δεν σας χρωσταω δεν μου χρωστατε. Ετσι?

Γ: Ναι σωστα.

Ε: Τωρα αν θελετε να αγορασετε εκεινο κανει 1 ευρω.

Γ: Πας να με γελασεις? Αφου ειχα πληρωσει εκεινο.

Ε: Μα σας τα εδωσα πισω...

Καπως ετσι συνεχιστηκε ο διαλογος για κανα 10λεπτο. Να τα εξηγω ξανα και ξανα, ολο και πιο απλα, ωσπου μεχρι και πελατες μεσα στο μαγαζι που ακουγανε της εξηγουσαν οτι ετσι εχουν τα πραγματα και δεν πηγαινα να την ληστεψω. Αυτηνης της ειχε καρφωθει η ιδεα ομως οτι θα κανει αλλαγη και θα παρει και λεφτα. Στο τελος πηρε το λαστιχο του 1 ευρω, το πληρωσε και εφυγε κατηγορωντας με ως κλεφτη.

Σημειωση, δεν ειναι τρελη, στην γειτονια εδω μενει, μια χαρα ειναι και σημερα μετα απο αρκετα χρονια. Εκεινη την ημερα δεν ξερω τι μυγα την τσιμπησε

Τι μου θύμισες τώρα...

Για να διευκολύνουμε τους πελάτες που ήταν ασφαλισμένοι σε συγκεκριμένο ταμείο, δεν τους ζητούσαμε να πληρώνουν το ενοίκιο των μηχανημάτων από την τσέπη τους, αλλά τους ζητούσαμε να καταθέτουν έγκαιρα τα χαρτιά για τις δαπάνες και όταν πιστώνονται τα λεφτά στους λογαριασμούς τους να μας τα δίνουν.

Περιττό να πω πόσα χρήματα χάθηκαν από αμελείς/σταφρυδιστές αλλά και από λαμόγια. Να πρέπει να τους κυνηγάμε για να καταθέτουν τα χαρτιά αλλά και να δώσουν τα λεφτά. Αλλά αυτά θα τα δούμε άλλη στιγμή...

Μια μέρα, παίρνει τηλέφωνο μια κυρία (ευγενέστατη και τυπικότατη), κάπου στα 70+  που είχε μηχάνημα.

Π: Καλημέρα. Μπήκαν τα λεφτά, περάστε να σας τα δώσω.

Ε: Καλημέρα κυρία Τάδε, ευχαριστώ για την ειδοποίηση. Θα περάσω σε λίγο.

Π: Ναι παιδί μου, θα είναι η κόρη μου στο σπίτι με τα λεφτά. (η κόρη γύρω στα 45-50)

Βγάζω απόδειξη είσπραξης (ήμασταν πάντα τυπικοί με αυτά, για να μη δίνουμε πατήματα σε λαμόγια -θα γίνω αντιληπτός σε μεταγενέστερη ανάρτηση) και πάω από το σπίτι.

Ε: Καλημέρα σας, τηλεφώνησε η κυρία Τάδε για να περάσω για τα χρήματα της δαπάνης.

Κ: Ναι, μισό λεπτό. (έρχεται και μου δίνει κάποια χρήματα)

Ε: Ξέρετε, αυτά είναι τα μισά.

Κ: Ε και τι; Εμείς να μην κρατήσουμε τίποτα;

Ε: (μετά το πρώτο σοκ) Εσείς γιατί να κρατήσετε; Τα χρήματα αυτά είναι για το ενοίκιο του συμπυκνωτή. 

Κ: Ναι. Αλλά αφού σε εμάς τα βάζουν, δικά μας δεν είναι κανονικά;

Ε: Όχι φυσικά. Είναι τα χρήματα που κανονικά θα έπρεπε να πληρώνετε σε εμάς και να περιμένετε εσείς από το ταμείο σας. Διευκόλυνση σας κάνουμε. (μπας και καταλάβει ότι χάρη τους κάναμε με ρίσκο να μη δούμε ποτέ τα λεφτά σε περιπτώσεις όπως αυτή...)

Κ: Ναι αλλά τόσα παίρνετε! Εμείς να μην πάρουμε κάτι; (να σημειώσω ότι ΠΟΤΕ δεν χρεώναμε για την τακτική συντήρηση και τυχόν αναλώσιμα)

Ε: (πλέον έχω αρχίσει να βγάζω καπνούς απ' τ' αυτιά) Συγνώμη, το μαγαζί συνεταιρικό το έχουμε και θέλετε και μερίδιο;

Κ: Ναι αλλά...

Ε: Αν θέλετε, για να είμαστε πιο τυπικοί και να αντιληφθείτε πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα, μπορείτε από τον επόμενο μήνα να πληρώνετε κανονικά το ενοίκιο και να περιμένετε εσείς τα χρήματα.

Κ: Όχι, καλύτερα όπως είναι τώρα 

Και μου δίνει τα λεφτά, παίρνει την απόδειξη και την κάνω.

Την επόμενη μέρα μας πήρε τηλέφωνο η κυρία που είχε το μηχάνημα, για να ζητήσει συγγνώμη για το συμβάν... Από τότε, κάθε φορά που πήγαινε κάποιος από μας για συντήρηση ή διαδικαστικά ήταν μέσα στα χαμόγελα και τις ευγένειες η κόρη...

Το παράξενο είναι ότι συνήθως θα περίμενε κανείς να συμβεί (και συνέβαινε) το αντίθετο. Όπως και να το κάνουμε, οι ηλικιωμένοι έχουν και το ακαταλόγιστο και δε δίνεις σημασία σε αυτά. Όμως όταν είχαμε να κάνουμε με ανθρώπους 40-50 που ξαφνικά κάνανε τους χαζούς προκειμένου να κάνουν τη λαμογιά, τα νεύρα χτυπούσαν κόκκινο.

[ZauZ]

Απογευματάκι χαλαρά στο γραφείο… Χτυπάει το τηλέφωνο

(Σχετικά με μια cloud εφαρμογή)

 

Πελάτισσα : Γειά σας, Μα τι θα γίνει επιτέλους ; Σας έχω πληρώσει εδώ και μέρες δεν μου έχετε πιστώσει το λογαριασμό μου και επιπλέον ακόμα να μου επιστρέψετε τα χρήματα από την προηγούμενη φορά που είχατε κάνει λάθος.

Εγώ : Εμμ… Πείτε μου σας παρακαλώ τον κωδικό πελάτη ή το username σας στην εφαρμογή για να δω τι έχει γίνει.

 

Πελάτισσα : Είστε Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-Ο-Ι , καθόλου επαγγελματίες, ντροπή, είστε κλέφτες, κάθε φορά το ίδιο κάνετε.

(έχω μείνει άφωνος… η τύπισσα τα είχε πάρει στο κρανίο).

Εγώ : Ναι, συγγνώμη, όμως για να σας εξυπηρετήσω μου λέτε το username σας.

Πελάτισσα : stupidcustomer τάδε…

Εγώ (Ψάχνω στο σύστημα και δεν βρίσκω πουθενά τέτοιο username) : Συγγνώμη αλλά μπορείτε να μου πείτε το email σας ή το κινητό σας τηλέφωνο για δεν μου βγάζει τίποτα με το username που μου δώσατε.

Πελάτισσα : Αν είναι δυνατόν… το κινητό μου είναι 6969696969 και το email μου superstupidcustomer@tade

(Συνεχίζω να μην μπορώ να βρω τα στοιχεία της)

Εγώ : Δυστυχώς δεν μπορώ να σας βρω στο σύστημα. Μήπως έχετε λογαριασμό με κάποια άλλα στοιχεία ;

 

Πελάτισσα : Είστε απατεώνες ! Με δουλεύετε ; Εχθές δεν μιλήσαμε για την κατάθεση και μου είπατε ότι επιστρέψατε τα λεφτά και τώρα είμαστε οκ ;

 (άρχισα να την ψυλλιάζομαι τη δουλειά)

Εγώ : Συγγνώμη…. Σε ποια εταιρία έχετε πάρει τηλέφωνο ;

 

Πελάτισσα : Μα με κοροϊδεύετε ;;;; Δεν ντρέπεστε ;;;; Φυσικά στην εταιρία AAA. Έχω βαρεθεί να ασχολούμαι μαζί σας.

Εγώ : Μάλιστα… εμείς όμως είμαστε η εταιρία ΒΒΒ…

 

Πελάτισσα : Τουτ…. Τουτ…. Τουτ…. Τουτ….

[tutuyo]

1 ώρα πριν, snik είπε

Φωτογραφιζω γαμο ως 2ος φωτογραφος, δηλαδη αλλος ειχε κλεισει τη δουλεια οποτε αλλος ειχε το κομματι της επικοινωνιας. Τελειωσε ο γαμος και στηνουμε το ζευγαρι με γονεις κλπ για οικογενειακες φωτογραφιες.

Ειχε λοιπον μαζευτει η οικογενεια και το σοι του γαμπρου και της νυφης, οποτε ειχαμε γονεις και αδερφια και γενικα καμια 10αρια ατομα μπροστα μας. Λεει λοιπον ο φωτογραφος ωραια απλα να ερθει η αδερφουλα λιγο πιο κοντα. Τι το θελε, το ακουει ο πατερας και στραβωνει και λεει μεσα στον κοσμο "εμενα ειπες αδερφουλα ρε; Θα σου πω μετα ποιος ειναι αδερφουλα".

Ευτυχως τον μαζεψαν τα παιδια για να μην εχουμε χειροτερα 😂

ωαχαχαχχαχααχχααχχα

ΕΠΟΣ

[pontez2]

Προ εκατοντάδων ετών, βρέθηκα κι εγώ σε δικαστήριο ως μάρτυρας για μια υπόθεση ενός τροχαίου (ευτυχώς χωρίς τραγική κατάληξη). Πρωτού ξεκινήσει η δίκη, κάθομαι στον διάδρομο έξω από την αίθουσα περιμένοντας τον δικηγόρο και τους εμπλεκόμενους.

Ξαφνικά με πλησιάζει ένας περίεργος τυπάκος. Κοντόχοντρος, με ένα λαχανί σακάκι και ένα (πιθανόν) πορτοκαλί παντελόνι..

Λαχανί σακάκι - "Φίλε…γιατί σε κατηγορούν";

Εγώ -"Eεεε, δεν…"

-Ελα έλα έχεις 100 ευρώ να πάρουμε μια αναβολή; Δωστα μου τώρα και το κανονίζω αμέσως

-Εγώ - "Ξέρετε, μάρτυρας είμαι…"

Λαχανί σακάκι- "Πωωωωωωωωωωω και χάνω τον χρόνο μου."

Τελειώνει η φάση, έρχονται οι εμπλεκόμενοι, καθόμαστε στην αίθουσα να έρθει η σειρά μας, αφού προηγείται άλλη δίκη.

Ξάφνου, βλέπω τον τυπάκο με το λαχανί σακάκι να έχει δίπλα του έναν αλλοδαπό πιτσιρικά (20 χρονών το πολύ) που ήταν κατηγορούμενος

Πλησιάζει ο τυπάκος στην έδρα και αρχίζει

Λαχανί σακάκι -“Κυρία πρόεδρε…κοιτάχτε τον. Είναι καλό παιδί. Δε το ήθελε. Να ορίστε θα ζητήσει συγνώμη (ψιθυριστά) «πες συγνώμη ρε»

Κατηγορούμενος – «Συγκνώμμη Συγκνώμη» (γέλια από κάτω, χαμός)

-«Ησυχία, ησυχία», φωνάζει η πρόεδρος

- «Δηλαδή, θέλετε να αθωώσουμε τον κατηγορούμενο επειδή είναι απλά καλό παιδί» λέει μια άλλη κυρία στην έδρα (προφανώς εισαγγελέας)

Λαχανί σακάκι - « Μα είναι τόσο καλό παιδί. Κοιτάξτε τον. Κοιτάξτε ύφος. Θα μπορούσε να το κάνει επίτηδες;» (ο αλλοδαπός έχει πάρει το ύφος του κουταβιού,  το προεδρείο με το ζόρι να κρατάει τα γέλια και τα δάκρυα)

Κάποιος απ την έδρα - «Κατηγορούμενε τι έχεις να πεις»

-«Συγκνώμμη, συγκνώμμη» (βουητό, ξεκαρδισμένοι από κάτω)

Λαχανί σακάκι - «Δως του μια ευκαιρία και θα δείτε»

Βγαίνει η απόφαση, καταδικαστική, κάποιο πρόστιμο απ΄ότι θυμάμαι και κάποιες ημέρες φυλάκιση με αναστολή

Λαχανί σακάκι -«Το αδικήσατε το καλό το παιδί κυρία πρόεδρε. Το αδικήσατε» (κλάμα από κάτω, πλέον να γελάει και το προεδρείο)

Spoiler

(αργότερα με ενημέρωσαν ότι το συγκεκριμένο είδος (δεν ξέρω αν ειναι δικηγόροι), έχουν παρατσούκλι αλλά δε το θυμάμαι ) @paredwse μηπως ξέρεις; )

 

[geomos]

7 ώρες πριν, GiorgosT είπε

Τι μου θύμισες τώρα...

Για να διευκολύνουμε τους πελάτες που ήταν ασφαλισμένοι σε συγκεκριμένο ταμείο, δεν τους ζητούσαμε να πληρώνουν το ενοίκιο των μηχανημάτων από την τσέπη τους, αλλά τους ζητούσαμε να καταθέτουν έγκαιρα τα χαρτιά για τις δαπάνες και όταν πιστώνονται τα λεφτά στους λογαριασμούς τους να μας τα δίνουν.

Περιττό να πω πόσα χρήματα χάθηκαν από αμελείς/σταφρυδιστές αλλά και από λαμόγια. Να πρέπει να τους κυνηγάμε για να καταθέτουν τα χαρτιά αλλά και να δώσουν τα λεφτά. Αλλά αυτά θα τα δούμε άλλη στιγμή...

Μια μέρα, παίρνει τηλέφωνο μια κυρία (ευγενέστατη και τυπικότατη), κάπου στα 70+  που είχε μηχάνημα.

Π: Καλημέρα. Μπήκαν τα λεφτά, περάστε να σας τα δώσω.

Ε: Καλημέρα κυρία Τάδε, ευχαριστώ για την ειδοποίηση. Θα περάσω σε λίγο.

Π: Ναι παιδί μου, θα είναι η κόρη μου στο σπίτι με τα λεφτά. (η κόρη γύρω στα 45-50)

Βγάζω απόδειξη είσπραξης (ήμασταν πάντα τυπικοί με αυτά, για να μη δίνουμε πατήματα σε λαμόγια -θα γίνω αντιληπτός σε μεταγενέστερη ανάρτηση) και πάω από το σπίτι.

Ε: Καλημέρα σας, τηλεφώνησε η κυρία Τάδε για να περάσω για τα χρήματα της δαπάνης.

Κ: Ναι, μισό λεπτό. (έρχεται και μου δίνει κάποια χρήματα)

Ε: Ξέρετε, αυτά είναι τα μισά.

Κ: Ε και τι; Εμείς να μην κρατήσουμε τίποτα;

Ε: (μετά το πρώτο σοκ) Εσείς γιατί να κρατήσετε; Τα χρήματα αυτά είναι για το ενοίκιο του συμπυκνωτή. 

Κ: Ναι. Αλλά αφού σε εμάς τα βάζουν, δικά μας δεν είναι κανονικά;

Ε: Όχι φυσικά. Είναι τα χρήματα που κανονικά θα έπρεπε να πληρώνετε σε εμάς και να περιμένετε εσείς από το ταμείο σας. Διευκόλυνση σας κάνουμε. (μπας και καταλάβει ότι χάρη τους κάναμε με ρίσκο να μη δούμε ποτέ τα λεφτά σε περιπτώσεις όπως αυτή...)

Κ: Ναι αλλά τόσα παίρνετε! Εμείς να μην πάρουμε κάτι; (να σημειώσω ότι ΠΟΤΕ δεν χρεώναμε για την τακτική συντήρηση και τυχόν αναλώσιμα)

Ε: (πλέον έχω αρχίσει να βγάζω καπνούς απ' τ' αυτιά) Συγνώμη, το μαγαζί συνεταιρικό το έχουμε και θέλετε και μερίδιο;

Κ: Ναι αλλά...

Ε: Αν θέλετε, για να είμαστε πιο τυπικοί και να αντιληφθείτε πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα, μπορείτε από τον επόμενο μήνα να πληρώνετε κανονικά το ενοίκιο και να περιμένετε εσείς τα χρήματα.

Κ: Όχι, καλύτερα όπως είναι τώρα 

Και μου δίνει τα λεφτά, παίρνει την απόδειξη και την κάνω.

Την επόμενη μέρα μας πήρε τηλέφωνο η κυρία που είχε το μηχάνημα, για να ζητήσει συγγνώμη για το συμβάν... Από τότε, κάθε φορά που πήγαινε κάποιος από μας για συντήρηση ή διαδικαστικά ήταν μέσα στα χαμόγελα και τις ευγένειες η κόρη...

Το παράξενο είναι ότι συνήθως θα περίμενε κανείς να συμβεί (και συνέβαινε) το αντίθετο. Όπως και να το κάνουμε, οι ηλικιωμένοι έχουν και το ακαταλόγιστο και δε δίνεις σημασία σε αυτά. Όμως όταν είχαμε να κάνουμε με ανθρώπους 40-50 που ξαφνικά κάνανε τους χαζούς προκειμένου να κάνουν τη λαμογιά, τα νεύρα χτυπούσαν κόκκινο.

Κάτι ανάλογο έπαθε και ο κουνιάδος μου όταν κάποτε το ΙΚΑ κάλυπτε ένα Χ ποσό το μήνα σε νεφροπαθείς για να περνουν ταξί (για επαρχία μιλάω, δεν ξέρω τι γίνεται στα αστικά κέντρα). 

Αναλαμβάνει να μεταφέρει μία κυρία κάνει τα χαρτιά τρέχει στο ΙΚΑ όλα καλά το πρώτο μήνα. Σημείωση τα λεφτά δεν τα έπαιρνε από το ταμείο ο ταξιτζής αλλά ο ασθενής. Τον 2 μήνα του δίνει 200 ευρώ λιγότερα με πρόφαση ότι δεν είχε λεφτά για φάρμακα. Καλώς ή κακώς το δέχτηκε. Ήταν η τελευταία φορά που τον πλήρωσε!!! Ευτυχώς μπήκε μόνο ένα μήνα μέσα. Η κυρία επανέλαβε το ίδιο κόλπο και σε άλλο ταξιτζή, αποτέλεσμα ήταν να μαθευτεί, μιλαμε για μικρή κοινωνία με 10 ταξιτζήδες και κανείς δεν την αναλάμβανε μετά. Έμαθα ότι έχωνε ένα ανιψιό της και πλήρωνε τις βενζίνες από τη τσέπη της. Κακό πράγμα η απληστία 

[Archantwn]

Πελάτης: Ναι γειά σας το τερματικό μου δεν περνά ανέπαφες συναλλαγές και έχω το πελάτη εδώ και τον ταλαιπωρώ! 

Arch: Μα πριν λίγο κάνατε κανονικά. Έβγαλε κάποιο μήνυμα; 

Πελάτης: Όχι τίποτα. 

Arch: Είναι ανέπαφη η κάρτα; 

Πελάτης: Δεν έχουμε τη κάρτα. Έχει περάσει στο κινητό την κάρτα και το περνάμε από εκεί. Ο πελάτης μας αναφέρει ότι πάντα έτσι δούλευε! 

Arch: Ποια εφαρμογή έχετε; Δουλεύει το nfc; 

Πελάτης: Ποια εφαρμογή; Φωτογραφία έχει βγάλει τη κάρτα και από τις 2 μεριές και μάλιστα είναι και σε καλή ανάλυση! 

Επεξ/σία 26 Αυγούστου 2019 από Archantwn

[iwnas28]

12 ώρες πριν, AliasAndrew είπε

Πολλοι μπαινουν ινσομνια για το θεμα αυτο αποκλειστικα. Μην το κλειδωσετε. Δωστε σε καποιον αλλον την δυνατοτητα να σβηνει τα off topic του συγκεκριμενου θεματος αφου δεν μπορειτε/θελετε να ασχοληθειτε.

Mια γυναικα γυρω στα 65-70 ειχε αγορασει ενα λαστιχο μπαστουνιου αξιας 50 λεπτων. Μετα απο κανα 2 μερες το φερνει πισω:

Γ: Θελω να αλλαξω αυτο να παρω ενα αλλο, δεν του εκανε του παππου αυτο.

Ε: Βεβαιως, εχουμε και αυτο που ειναι καλυτερης ποιοτητας.

Γ: Ωραια δωστο μου και πληρωσε μου την διαφορα.

Ε: Αυτο που πηρατε τωρα ειναι πιο ακριβο, εχει 1 ευρω. Θα μου δωσετε αλλα 50 λεπτα.

Γ: !!! Εγω να πληρωσω?

Ε: Αυτο που σας δινω τωρα εχει 1 ευρω. Εκεινο που ειχατε παρει προχτες κανει 50 λεπτα. Θα μου δωσετε αλλα 50 λεπτα για να συμπληρωθει το 1 ευρω.

Γ: Ναι, αρα ΕΣΥ θα μου δωσεις 50 λεπτα

Ε: Αφου ειναι πιο ακρ... Δεν βγαινει ακρη. Ας κανουμε το αλλο. Οριστε τα 50 λεπτα σας πισω, παιρνω πισω αυτο που φερατε. Τωρα ειμαστε ενταξει, ετσι; Δεν σας χρωσταω δεν μου χρωστατε. Ετσι?

Γ: Ναι σωστα.

Ε: Τωρα αν θελετε να αγορασετε εκεινο κανει 1 ευρω.

Γ: Πας να με γελασεις? Αφου ειχα πληρωσει εκεινο.

Ε: Μα σας τα εδωσα πισω...

Καπως ετσι συνεχιστηκε ο διαλογος για κανα 10λεπτο. Να τα εξηγω ξανα και ξανα, ολο και πιο απλα, ωσπου μεχρι και πελατες μεσα στο μαγαζι που ακουγανε της εξηγουσαν οτι ετσι εχουν τα πραγματα και δεν πηγαινα να την ληστεψω. Αυτηνης της ειχε καρφωθει η ιδεα ομως οτι θα κανει αλλαγη και θα παρει και λεφτα. Στο τελος πηρε το λαστιχο του 1 ευρω, το πληρωσε και εφυγε κατηγορωντας με ως κλεφτη.

Σημειωση, δεν ειναι τρελη, στην γειτονια εδω μενει, μια χαρα ειναι και σημερα μετα απο αρκετα χρονια. Εκεινη την ημερα δεν ξερω τι μυγα την τσιμπησε

Αφου δεν την εστειλες πουθενα αλλου εισαι μαγκας!

 

3 ώρες πριν, Archantwn είπε

Πελάτης: Ναι γειά σας το τερματικό μου δεν περνά ανέπαφες συναλλαγές και έχω το πελάτη εδώ και τον ταλαιπωρώ! 

Arch: Μα πριν λίγο κάνατε κανονικά. Έβγαλε κάποιο μήνυμα; 

Πελάτης: Όχι τίποτα. 

Arch: Είναι ανέπαφη η κάρτα; 

Πελάτης: Δεν έχουμε τη κάρτα. Έχει περάσει στο κινητό την κάρτα και το περνάμε από εκεί. Ο πελάτης μας αναφέρει ότι πάντα έτσι δούλευε! 

Arch: Ποια εφαρμογή έχετε; Δουλεύει το nfc; 

Πελάτης: Ποια εφαρμογή; Φωτογραφία έχει βγάλει τη κάρτα και από τις 2 μεριές και μάλιστα είναι και σε καλή ανάλυση! 

Αν ειναι δυνατον ρε φιλε...Επιβεβαιωνεται ο Αινσταιν ξανα και ξανα....