Τρελές ιστορίες από τρελούς πελάτες

[koulkos]

5 λεπτά πριν, k_w_t είπε

Εισαι τυχερος πιστεψε με...

Εχω τυχη σε γυφτικο γαμο ...

Μετρανε λεφτα πανω απο ενα πανερι για το ποιος εδωσε τα πιο πολλα...

Να λενε απο μικροφωνο ο Τασος δινει στο ζευγαρι 2.000€ ενα datsun και 50 χαλια...

Τσακωνονται μεταξυ τους και ας ειναι "ξαντερφια"

Πολλες φορες βγαινουν και οπλα κυριως για μπαλωθιες...

Δεν αμφιβάλλω καθόλου με βάση αυτά που είδα. Λογικά, υπάρχει κάποιος διαχωρισμός μεταξύ τους γιατί είχαμε αναλάβει κανα 2-3 catering σε γύφτους και είχαν εντελώς διαφορετικά έθιμα και διαφορετική προσέγγιση. Δεν ξέρω τις φάρες τους και ποιοι κάνουν τι, το σίγουρο είναι ότι δεν τους ξεχνάς. Επίσης όταν έρχονται για "κλείσιμο" στέλνουν πάντα τους πιο άσπρους και κυριλέ γιατί και οι ίδιοι ξέρουν ότι είναι ανεπιθύμητοι σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά. 

[nightwalker1990]

Στις 9/5/2019 στις 10:23 ΠΜ, koulkos είπε

Επειδή είναι λίγο μεγάλη η ιστορία τη βάζω σε spoiler.

  Απόκρυψη περιεχομένων

Δουλεύω λοιπόν πριν από αρκετά χρόνια ως λογιστής σε ένα ένα κέντρο δεξιώσεων. Μου λέει ο ιδιοκτήτης, δεν κατεβαίνεις και ως υπεύθυνος στη σάλα, την ώρα των γάμων, για να ελέγχεις την κατάσταση, με το αζημίωτο φυσικά.Να χαρώ εγώ, είχα μπανίσει και μερικές σερβιτόρες, άλλο που δεν ήθελα. Ξεκινώ λοιπόν και σ/κ στη σάλα και όλα καλά. Για όσους δεν ξέρουν, σε κάθε γάμο σχεδόν, υπάρχουν υποψήφια ζευγάρια που δοκιμάζουν το μενού και βλέπουν γενικά πως κυλάει το μαγαζί. Για να γίνει αυτό φυσικά, έχει προηγηθεί ραντεβού εντός εβδομάδος, συζήτηση για το γάμο (άτομα, κόστος) και αφού υπάρξει πραγματικό ενδιαφέρον κλείνεται ραντεβού για κάποιο σ/κ ώστε να δοκιμαστεί το μενού αλλά και να γνωρίζει το μαγαζί πόσα άτομα θα έρθουν για το σκοπό αυτό(γιατί σε αυτούς βγάζεις τα ¨καλά" πράγματα). Σκάει λοιπόν ένα Σάββατο μια γύφτικη κομπανία, εν ώρα γάμου, περίπου 12-14 άτομα και μας λένε πως θέλουν να δοκιμάσουν το μενού. Παραβλέπουμε το πρωτόκολλο, τους εξηγούμε πως μπορούν να γευματίσουν μόνο 8 άτομα, μανουριάζουν μεταξύ τους για το ποιος θα κάτσει να φάει και εν τέλει κάθονται να φάνε. Περιττό να αναφέρω το πόσο "μπαμ" κάνει αυτό το γεγονός στους καλεσμένους του γάμου. Τεσπα, τελειώνει το φαΐ, μιλάνε με τον ιδιοκτήτη, του λένε πως θα είναι 300 άτομα ο γάμος και ζητάνε κόστος. Ο ιδιοκτήτης, κάθε φορά που έβλεπε γύφτους, έδινε εξωφρενικές τιμές για σ/κ γιατί δεν τους ήθελε. Αυτοί όμως δεν χαλιούνται, βάλε μας Τετάρτη λέει. Το σκέφτεται ο δικός μας,βγάζουν πράγματα από το μενού, βγάζουν αναψυκτικά (αφήνουν μόνο κόλα) και βγαίνει ένα κοστούμι χαμηλό, για να κλείσουν τη μέρα και να πάρει κανά φράγκο μεσοβδόμαδα. Τους εξηγεί λοιπόν ότι το μενού είναι συγκεκριμένο και όχι όπως αυτό που δοκίμασαν και πως στη τιμή είναι μόνο κόλα, κρασιά και νερά. Κλείνουν στα 260 άτομα τελικά, σκάνε 4 μωβ και φεύγουν. Στην απόφαση να δώσει το μαγαζί ο ιδιοκτήτης, έπαιξε ρόλο το γεγονός πως ο κουμπάρος του ζευγαριού τον προμήθευε που και που με "και στο Άντεν πώς χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη".Θα παίξει ρόλο στη συνέχεια ο τύπος.

Έρχεται λοιπόν η Τετάρτη και ο ιδιοκτήτης για να κόψει έξοδα αφήνει το μαγαζί με τον μάγειρα, δύο σερβιτόρους, ένα κοριτσάκι 19 χρονών για τα ποτά και εμένα να επιβλέπω. Εξαφανίζεται αυτός, κλείνει και το κινητό και αρχίζουμε ετοιμασία. Χαλαροί εμείς, 260 άτομα λέμε, θα βγει καλά η βραδιά παρά τα λίγα άτομα. Το πρώτο καμπανάκι χτυπάει όταν έρχονται οι μουσικοί τους. Δεν ξέρω αν έχετε δει γύφτικο γάμο ή άλλη εκδήλωση, οι άνθρωποι έχουν ήχο που ούτε ο Ozzy στη Μαλακάσα δεν είχε. Τρία φορτηγάκια ξεφορτώνουν ηχεία και για καμιά ώρα στήνουν το "stage". Πάω να τους πάρω τα στοιχεία για να τους κάνω πρόσληψη για να μην πέσει κάνα πρόστιμο, δεν είχαν ξανακούσει τη λέξη, ο ένας δεν μιλούσε καν ελληνικά, τη ψιλιάστηκα τη δουλειά και τους άφησα στην ησυχία τους.  Έχουμε κάποια προβληματάκια με τις απαιτήσεις των μουσικών να κουμπώσουν σε δικό μας εξοπλισμό, να βγάλουμε ηχεία, τέσπα, το προσπερνάμε και αυτό.
Ξεκινά η προσέλευση των καλεσμένων, χωρίς λίστα, απλά μετρώ κεφάλια για να χρεώσουμε τα extra άτομα. 260 το πλάνο, 370 έσκασαν. Τι θα φάνε τώρα όλοι αυτοί; Οι γυναίκες ήταν ντυμένες με τα καλά γύφτικα φουστάνια, μερικές εξαιρετικά όμορφες. Οι άντρες όπως αποδείχθηκε δεν είχαν συγκεκριμένο dress code. Λαμέ, καρώ, μπαλωμένο, τρύπιο, καλόγουστο, κάθε είδους σακάκι. Από σκαρπίνι μέχρι αθλητικό και παντόφλα. Πουκάμισο, t-shirt, φανελάκι, όλα μέσα. Αλυσίδες και σκουλαρίκια στο φουλ.Τα πιτσιρίκια αμολημένα μπαίνουν στα γραφεία, στη κουζίνα, στην αποθήκη, ότι είχε πόρτα ήταν σαν να έγραφε, άνοιξε με.

Καλώ εναγωνίως τον ιδιοκτήτη στο κινητό να δούμε τι θα κάνουμε με το φαγητό 100+ ατόμων, τίποτα, κλειστό. Αποφασίζουμε με τον μάγειρα να βάζουμε μικρότερες μερίδες μπας και φτάσουν για όλους.Σε αυτό το σημείο το καμπανάκι έγινε καμπάνα Παναγίας των παρισίων και σκέφτομαι πονηρά. Σε τέτοιες φάσεις πρέπει να βρεις τον πιο συνεννοήσιμο άνθρωπο από τους "απέναντι" και να τον πάρεις όσο γίνεται με το μέρος σου. Στη δική μου περίπτωση αυτός ήταν ο κουμπάρος που είναι λίγο dealer, λίγο κλεπταποδόχος και έχει κάνει παρέα πολλάκις με τον καπετανάκη. Του εξηγώ πως έχουν έρθει 100+ άτομα από αυτά που συμφωνήσαμε, έχουμε τεράστιο θέμα με το φαγητό και αν μπορεί να εξηγεί την κατάσταση στον κόσμο που εν τω μεταξύ έχει ξεσαλώσει στη σάλα. Πίνουν τις κόλες και τα κρασιά από το μπουκάλι, βάζουν κόλα μέσα στο μπουκάλι κρασιού, σπάνε αβέρτα πιάτα και ποτήρια, τα μικρά παίζουν με κουρτίνες και πολυελαίους, ένας χαμός. Το service αργό, φυσιολογικό με τόσα λίγα άτομα, το κοριτσάκι στα ποτά τα έχει παίξει  και είναι τέρμα φοβισμένο γιατί του κλείνουν το μάτι όταν πάει να σερβίρει,ο μάγειρας σε απόγνωση και εγώ να τρέχω να σώσω ότι μπορώ, προσπαθώντας να βρω τον ιδιοκτήτη μπας και φέρει ενισχύσεις. Ξεκινά το σερβίρισμα του κυρίως και εκεί αρχίζει το πρώτο μεγάλο μπαμ. Σε κάθε τραπέζι το ίδιο πράγμα. Γιατί δεν έχει σουβλάκι κοτόπουλο, γιατί δεν έχει σνίτσελ, γιατί δεν έχει το ένα και το άλλο. Προσπαθούμε να εξηγήσουμε πως έτσι αποφάσισε το ζευγάρι (δεν μπορούσαμε να πούμε πως ήταν τσίπιδες και έβγαλαν πράγματα από το μενού) αλλά ήταν σαν να εξηγείς το offside σε ξανθιά. Βλέπουν και το φτωχό πιάτο και ήρθε και έδεσε. Ξεκινούν τις επισκέψεις στη κουζίνα, μπαίνουν εντελώς μέσα, πάνε πάνω από τις κατσαρόλες και τα κάρβουνα, λένε στο μάγειρα, ρε φίλε, αφού έχεις σουβλάκι κρυμμένο,το ξέρω, δώσε με ένα, και πολλά τέτοια ωραία. Παράλληλα αρχίζει να χωλαίνει και η ροή των ποτών γιατί οι άνθρωποι έπιναν σαν να μην υπήρχε αύριο. Μπαίνουν και αυτοί μέσα, παίρνουν κρασιά, κόλες, ότι έβρισκαν. Εγώ να είμαι στην είσοδο της κουζίνας και να προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι δεν πρέπει να μπαίνουν μέσα και ότι θέλουν θα τους το δώσουμε εμείς. Φευ, 2-3 μου έκλειναν το μάτι και έστελναν φιλάκια, σαν να μου λένε ή θα πάρω αυτό που θέλω τώρα ή θα φύγεις βιασμένος. 

Έρχεται το ζευγάρι, δεν θυμάμαι αν έκοψε τούρτα, και αρχίζουν τους χορούς. Είχαν ένα σύστημα, πριν από κάθε τραγούδι έπαιρνε το μικρόφωνο ο γαμπρός και έλεγε,αυτό το τραγούδι είναι για την οικογένεια τάδε, και αυτοί έπρεπε να το χορέψουν. Κάνει μία-δύο αφιερώσεις και αρχίζουν τα ωραία. Αυτό είναι για τον αδερφό μου που μόλις βγήκε από τη φυλακή, αυτό για τον άλλο αδερφό μου που τον έφαγαν οι τάδε, αυτό για τον μικρό μου αδερφό που είναι τώρα στη φυλακή. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Τελειώνει το φαγητό και ήταν λες και έπεσε σύνθημα να βγάλουν όλοι από ένα ποτό από τις τσάντες των γυναικών. Το 95% βότκα ή τζιν, τύπου lidl ή ρώσικες. Αρχίζουν να ζητάνε λεμονάδα, τους λέμε μόνο κόλα έχουμε, that's the deal, είναι σε φάση βρες μου λεμονάδα για να μη μπω και σήμερα φυλακή και παίρνω το αμάξι να πάω να πάρω από καμια κάβα. Εν τω μεταξύ, αυτοί που έμπαιναν στην κουζίνα βρήκαν μερικές λεμονάδες και όλοι νόμιζαν πως τις κρύβαμε. Η αλήθεια είναι πως είχαμε μια κάσα (20 νομίζω μπουκαλάκια) και 3-4 ξέμπαρκες στο ψυγείο. Η κάβα κλειστή, πάω σε περίπτερο, αδειάζω το ψυγείο και επιστρέφω. Με παίρνουν χαμπάρι παρόλο που πάω να μπω από πίσω, από την κουζίνα (είπαμε, είναι πλέον παντού) και μου την πέφτουν σαν τα ζόμπι όταν μυρίζουν σάρκα. Παίρνουν πάνω από τα μισά μπουκάλια(πλαστικά 1,5lt), τους καταλαβαίνουν και μέσα στη σάλα ότι έσκασαν λεμονάδες και έχουμε νέο γύρο επισκέψεων στην κουζίνα. Ξαναμπαίνω στο αμάξι να φέρω και άλλες γιατί η κατάσταση ήταν οριακή. Νομίζω πήγα 4 φορές για λεμονάδες. Το κοριτσάκι είχε αρχίσει να κλαίει και να κρύβεται, γιατί, μεθυσμένοι πλέον, της την έπεφταν εντελώς αισχρά. Προσπαθώ να τη συνεφέρω αλλά τζίφος. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ στη θέση της δεν θα ξαναέβγαινα. Της λέω, άραξε, κάνε ένα τσιγάρο και κάτσε στην κουζίνα να μαζεύεις και να τακτοποιείς. 

Στο μαγαζί είχαμε και λουλούδια επομένως και λουλουδού. Δίναμε 4 ευρώ το πανέρι αν θυμάμαι καλά.Αρχίζουν λοιπόν ο ένας μετά τον άλλον, πέτα στον έναν που χορεύει, πέτα στον άλλον που πίνει. Τους εξηγεί η λουλουδού πως αυτά χρεώνονται και αυτοί είναι σε φάση, εγώ δεν πληρώνω, ξέρεις ποιος είμαι εγώ και τέτοια. Παίρνω λοιπόν τον κουμπάρο πάλι δίπλα, ο οποίος αρχίζει και μου ξεφεύγει πίνοντας, και του λέω πες τους δικούς σου πως τα λουλούδια χρεώνονται, μην έρχονται εδώ και ζητάνε τζάμπα. Ήδη έφυγαν τόσοι δίσκοι στο τζάμπα. Οκ μου λέει, αλλά θα μου χρεώνεις εμένα τα λουλούδια με 2 ευρώ. Συμφωνώ, ενημερώνω τη λουλουδού και προχωράμε. Μετά από 10 λεπτά, με φωνάζει η λουλουδού και μου λέει πως έρχονται όλοι και ζητάνε λουλούδια εκ μέρους του κουμπάρου. Κουμπάρε, λέω από μέσα μου, δεν μας τα λες καλά. Της λέω δώσε σε όλους με 2 ευρώ να τελειώνουμε, αρκεί να παίρνουμε τα λεφτά. Οι μισοί έχουν έρθει με πλαστά (η λουλουδού 30 χρόνια στη νύχτα πιάνει τα πλαστά πιο γρήγορα από το μηχάνημα της τράπεζας), άλλοι δίνουν ψεύτικα δολάρια, ότι να ναι. Ξέχασα να αναφέρω πως στους χορούς πετούσαν ψεύτικα δολάρια. Δεν κρατά για πολύ η ηρεμία, έρχεται ο κουμπάρος και λέει τα θέλω με 1 ευρώ. Του λέω τέτοια απόφαση δεν μπορώ να πάρω μόνος, πρέπει να βρούμε το αφεντικό. Εξαφανισμένος αυτός ακόμη (ήξερε τι θα γινόταν) και το μαγαζί να καταστρέφεται σιγά σιγά. Κάποια στιγμή προς το τέλος (3-4 το πρωί) το σηκώνει και του λέω για τα λουλούδια. Δώστα μου λέει με 1 ευρώ αλλά πες του να σου αφήσει κάτι που συνεννοηθήκαμε και εσύ θα του δώσεις τόσα λεφτά. Καταλαβαίνω που πάει το πράγμα αλλά τι να κάνεις εκείνη την ώρα. Πάω να τον βρω και είναι σε ένα τραπέζι φάτσα φόρα μπροστά στην ορχήστρα και σνιφάρει. Του λέω αυτά που μου είπε ο ιδιοκτήτης και αλλάζει χίλια χρώματα. Τώρα τι να τα κάνω τα λουλούδια, πες του μακακα πως θα πάρει τα @@@ μου τώρα, και τέτοια. Μαζεύονται τριγύρω όσοι έχουν απομείνει, οι μισοί σκέτο σουρωμένοι και οι άλλοι μισοί σουρωμένοι-φτιαγμένοι, με έχουν βάλει στη μέση και φωνάζουν. Βασικά δεν ήξεραν γιατί φώναζαν αλλά αφού φωνάζει ο κουμπάρος θα έχει δίκιο. Σκάει μύτη το αφεντικό επιτέλους, σαν από μηχανής θεός (έχει φάει ΤΑ μπινελίκια από όλους μας) και αναλαμβάνει δράση εκείνος. Τέσπα, πάνε στο γραφείο του, λένε τα δικά τους και έρχεται το ζευγάρι να πληρώσει το υπόλοιπο. Νέος γύρος εκεί. Δεν πληρώνουμε γιατί δεν είχατε λεμονάδες, τα φαγητά δεν είχαν σουβλάκι και άλλες παρόμοιες δικαιολογίες του κώλου. Τρελάθηκα εγώ, του λέω ήρθαν 100+ άτομα παραπάνω και το μενού ήταν συγκεκριμένο, συμφωνημένο εξαρχής. Ανένδοτοι αυτοί, τελικά μετά από κανα τέταρτο κάνει ένα γερό σκόντο ο δικός μας,του δίνει  ο γαμπρός άλλα 4 μωβ και φεύγουν. Φεύγοντας, η πολιτική του μαγαζιού ήταν να καθόμαστε να χαιρετίσουμε το ζευγάρι και τους γονείς. Χαιρετάμε λοιπόν και σκάει τελευταίος ο κουμπάρος. Με αγκαλιάζει και μου λέει: είσαι σπαθί,να είσαι εδώ και στα βαφτίσια. Πρώτος και καλύτερος, του λέω. Μην σας χάσουμε από πελάτες (από μέσα μου αυτό).

Την επόμενη μέρα στο στρώσιμο της σάλας έγινε ο απολογισμός. Δύο σπασμένοι καθρέπτες στα μπάνια, όλες οι τουαλέτες βρώμικες σε σημείο χολέρας, πουθενά χαρτί ή σαπούνι, σπασμένος πολυέλαιος,καμμένη μοκέτα σε πολλαπλά σημεία, καμένες κουρτίνες, σπασμένες καρέκλες, κομμάτι σπασμένο από τραπέζι, αποτσίγαρα σε κάθε πιθανό σημείο της σάλας αλλά και εκτός αυτής, εκατοντάδες ψεύτικα δολάρια πατημένα και κολλημένα στη μοκέτα και στην πίστα, λειψά μαχαιροπήρουνα, πάρα πολλά σπασμένα ποτήρια και φευγάτες 4-5 σαμπανιέρες. Ευτυχώς τα παιδιά είχαν μπροστά τους δύο ημέρες για να στρώσουν γιατί αλλιώς δεν έβγαινε. Καμιά φορά που μαζευόμαστε και τα θυμόμαστε, γελάμε, αλλά  εκείνη την ημέρα δεν γελούσαμε καθόλου.

 

Σε καταλαβαίνω επειδή κάνουν τα πιο γερά γλέντια...όσοι έχουν δουλέψει σε κέντρα δεξιώσεων και catering ξέρουν τι εννοώ.. Υπάρχουν 2 ειδών όμως... αυτοί που ντρέπεσαι να τους κοιτάξεις όχι για τα λεφτά τους, επειδή έχουν τρόπους και μιλάνε καλύτερα και απο την Θεία σου απο το χωριό και οι άλλοι που όχι μόνο είναι τσίπηδες, αν  τους φέρεις αντίρρηση σε έχουν πάρει χθές στο βανάκι, σε κάνουν βόλτα σε όλα τα στενά και τραγουδάς πονάει η αλήθεια μάτια μου πονάει......  Να υποθέσουμε ότι δουλεύεις ακόμα εκεί? 😂😂😜

Επεξ/σία 10 Μαΐου 2019 από nightwalker1990

[Fausto Coppi]

Στις 9/5/2019 στις 10:23 ΠΜ, koulkos είπε

Επειδή είναι λίγο μεγάλη η ιστορία τη βάζω σε spoiler.

  Απόκρυψη περιεχομένων

Δουλεύω λοιπόν πριν από αρκετά χρόνια ως λογιστής σε ένα ένα κέντρο δεξιώσεων. Μου λέει ο ιδιοκτήτης, δεν κατεβαίνεις και ως υπεύθυνος στη σάλα, την ώρα των γάμων, για να ελέγχεις την κατάσταση, με το αζημίωτο φυσικά.Να χαρώ εγώ, είχα μπανίσει και μερικές σερβιτόρες, άλλο που δεν ήθελα. Ξεκινώ λοιπόν και σ/κ στη σάλα και όλα καλά. Για όσους δεν ξέρουν, σε κάθε γάμο σχεδόν, υπάρχουν υποψήφια ζευγάρια που δοκιμάζουν το μενού και βλέπουν γενικά πως κυλάει το μαγαζί. Για να γίνει αυτό φυσικά, έχει προηγηθεί ραντεβού εντός εβδομάδος, συζήτηση για το γάμο (άτομα, κόστος) και αφού υπάρξει πραγματικό ενδιαφέρον κλείνεται ραντεβού για κάποιο σ/κ ώστε να δοκιμαστεί το μενού αλλά και να γνωρίζει το μαγαζί πόσα άτομα θα έρθουν για το σκοπό αυτό(γιατί σε αυτούς βγάζεις τα ¨καλά" πράγματα). Σκάει λοιπόν ένα Σάββατο μια γύφτικη κομπανία, εν ώρα γάμου, περίπου 12-14 άτομα και μας λένε πως θέλουν να δοκιμάσουν το μενού. Παραβλέπουμε το πρωτόκολλο, τους εξηγούμε πως μπορούν να γευματίσουν μόνο 8 άτομα, μανουριάζουν μεταξύ τους για το ποιος θα κάτσει να φάει και εν τέλει κάθονται να φάνε. Περιττό να αναφέρω το πόσο "μπαμ" κάνει αυτό το γεγονός στους καλεσμένους του γάμου. Τεσπα, τελειώνει το φαΐ, μιλάνε με τον ιδιοκτήτη, του λένε πως θα είναι 300 άτομα ο γάμος και ζητάνε κόστος. Ο ιδιοκτήτης, κάθε φορά που έβλεπε γύφτους, έδινε εξωφρενικές τιμές για σ/κ γιατί δεν τους ήθελε. Αυτοί όμως δεν χαλιούνται, βάλε μας Τετάρτη λέει. Το σκέφτεται ο δικός μας,βγάζουν πράγματα από το μενού, βγάζουν αναψυκτικά (αφήνουν μόνο κόλα) και βγαίνει ένα κοστούμι χαμηλό, για να κλείσουν τη μέρα και να πάρει κανά φράγκο μεσοβδόμαδα. Τους εξηγεί λοιπόν ότι το μενού είναι συγκεκριμένο και όχι όπως αυτό που δοκίμασαν και πως στη τιμή είναι μόνο κόλα, κρασιά και νερά. Κλείνουν στα 260 άτομα τελικά, σκάνε 4 μωβ και φεύγουν. Στην απόφαση να δώσει το μαγαζί ο ιδιοκτήτης, έπαιξε ρόλο το γεγονός πως ο κουμπάρος του ζευγαριού τον προμήθευε που και που με "και στο Άντεν πώς χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη".Θα παίξει ρόλο στη συνέχεια ο τύπος.

Έρχεται λοιπόν η Τετάρτη και ο ιδιοκτήτης για να κόψει έξοδα αφήνει το μαγαζί με τον μάγειρα, δύο σερβιτόρους, ένα κοριτσάκι 19 χρονών για τα ποτά και εμένα να επιβλέπω. Εξαφανίζεται αυτός, κλείνει και το κινητό και αρχίζουμε ετοιμασία. Χαλαροί εμείς, 260 άτομα λέμε, θα βγει καλά η βραδιά παρά τα λίγα άτομα. Το πρώτο καμπανάκι χτυπάει όταν έρχονται οι μουσικοί τους. Δεν ξέρω αν έχετε δει γύφτικο γάμο ή άλλη εκδήλωση, οι άνθρωποι έχουν ήχο που ούτε ο Ozzy στη Μαλακάσα δεν είχε. Τρία φορτηγάκια ξεφορτώνουν ηχεία και για καμιά ώρα στήνουν το "stage". Πάω να τους πάρω τα στοιχεία για να τους κάνω πρόσληψη για να μην πέσει κάνα πρόστιμο, δεν είχαν ξανακούσει τη λέξη, ο ένας δεν μιλούσε καν ελληνικά, τη ψιλιάστηκα τη δουλειά και τους άφησα στην ησυχία τους.  Έχουμε κάποια προβληματάκια με τις απαιτήσεις των μουσικών να κουμπώσουν σε δικό μας εξοπλισμό, να βγάλουμε ηχεία, τέσπα, το προσπερνάμε και αυτό.
Ξεκινά η προσέλευση των καλεσμένων, χωρίς λίστα, απλά μετρώ κεφάλια για να χρεώσουμε τα extra άτομα. 260 το πλάνο, 370 έσκασαν. Τι θα φάνε τώρα όλοι αυτοί; Οι γυναίκες ήταν ντυμένες με τα καλά γύφτικα φουστάνια, μερικές εξαιρετικά όμορφες. Οι άντρες όπως αποδείχθηκε δεν είχαν συγκεκριμένο dress code. Λαμέ, καρώ, μπαλωμένο, τρύπιο, καλόγουστο, κάθε είδους σακάκι. Από σκαρπίνι μέχρι αθλητικό και παντόφλα. Πουκάμισο, t-shirt, φανελάκι, όλα μέσα. Αλυσίδες και σκουλαρίκια στο φουλ.Τα πιτσιρίκια αμολημένα μπαίνουν στα γραφεία, στη κουζίνα, στην αποθήκη, ότι είχε πόρτα ήταν σαν να έγραφε, άνοιξε με.

Καλώ εναγωνίως τον ιδιοκτήτη στο κινητό να δούμε τι θα κάνουμε με το φαγητό 100+ ατόμων, τίποτα, κλειστό. Αποφασίζουμε με τον μάγειρα να βάζουμε μικρότερες μερίδες μπας και φτάσουν για όλους.Σε αυτό το σημείο το καμπανάκι έγινε καμπάνα Παναγίας των παρισίων και σκέφτομαι πονηρά. Σε τέτοιες φάσεις πρέπει να βρεις τον πιο συνεννοήσιμο άνθρωπο από τους "απέναντι" και να τον πάρεις όσο γίνεται με το μέρος σου. Στη δική μου περίπτωση αυτός ήταν ο κουμπάρος που είναι λίγο dealer, λίγο κλεπταποδόχος και έχει κάνει παρέα πολλάκις με τον καπετανάκη. Του εξηγώ πως έχουν έρθει 100+ άτομα από αυτά που συμφωνήσαμε, έχουμε τεράστιο θέμα με το φαγητό και αν μπορεί να εξηγεί την κατάσταση στον κόσμο που εν τω μεταξύ έχει ξεσαλώσει στη σάλα. Πίνουν τις κόλες και τα κρασιά από το μπουκάλι, βάζουν κόλα μέσα στο μπουκάλι κρασιού, σπάνε αβέρτα πιάτα και ποτήρια, τα μικρά παίζουν με κουρτίνες και πολυελαίους, ένας χαμός. Το service αργό, φυσιολογικό με τόσα λίγα άτομα, το κοριτσάκι στα ποτά τα έχει παίξει  και είναι τέρμα φοβισμένο γιατί του κλείνουν το μάτι όταν πάει να σερβίρει,ο μάγειρας σε απόγνωση και εγώ να τρέχω να σώσω ότι μπορώ, προσπαθώντας να βρω τον ιδιοκτήτη μπας και φέρει ενισχύσεις. Ξεκινά το σερβίρισμα του κυρίως και εκεί αρχίζει το πρώτο μεγάλο μπαμ. Σε κάθε τραπέζι το ίδιο πράγμα. Γιατί δεν έχει σουβλάκι κοτόπουλο, γιατί δεν έχει σνίτσελ, γιατί δεν έχει το ένα και το άλλο. Προσπαθούμε να εξηγήσουμε πως έτσι αποφάσισε το ζευγάρι (δεν μπορούσαμε να πούμε πως ήταν τσίπιδες και έβγαλαν πράγματα από το μενού) αλλά ήταν σαν να εξηγείς το offside σε ξανθιά. Βλέπουν και το φτωχό πιάτο και ήρθε και έδεσε. Ξεκινούν τις επισκέψεις στη κουζίνα, μπαίνουν εντελώς μέσα, πάνε πάνω από τις κατσαρόλες και τα κάρβουνα, λένε στο μάγειρα, ρε φίλε, αφού έχεις σουβλάκι κρυμμένο,το ξέρω, δώσε με ένα, και πολλά τέτοια ωραία. Παράλληλα αρχίζει να χωλαίνει και η ροή των ποτών γιατί οι άνθρωποι έπιναν σαν να μην υπήρχε αύριο. Μπαίνουν και αυτοί μέσα, παίρνουν κρασιά, κόλες, ότι έβρισκαν. Εγώ να είμαι στην είσοδο της κουζίνας και να προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι δεν πρέπει να μπαίνουν μέσα και ότι θέλουν θα τους το δώσουμε εμείς. Φευ, 2-3 μου έκλειναν το μάτι και έστελναν φιλάκια, σαν να μου λένε ή θα πάρω αυτό που θέλω τώρα ή θα φύγεις βιασμένος. 

Έρχεται το ζευγάρι, δεν θυμάμαι αν έκοψε τούρτα, και αρχίζουν τους χορούς. Είχαν ένα σύστημα, πριν από κάθε τραγούδι έπαιρνε το μικρόφωνο ο γαμπρός και έλεγε,αυτό το τραγούδι είναι για την οικογένεια τάδε, και αυτοί έπρεπε να το χορέψουν. Κάνει μία-δύο αφιερώσεις και αρχίζουν τα ωραία. Αυτό είναι για τον αδερφό μου που μόλις βγήκε από τη φυλακή, αυτό για τον άλλο αδερφό μου που τον έφαγαν οι τάδε, αυτό για τον μικρό μου αδερφό που είναι τώρα στη φυλακή. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Τελειώνει το φαγητό και ήταν λες και έπεσε σύνθημα να βγάλουν όλοι από ένα ποτό από τις τσάντες των γυναικών. Το 95% βότκα ή τζιν, τύπου lidl ή ρώσικες. Αρχίζουν να ζητάνε λεμονάδα, τους λέμε μόνο κόλα έχουμε, that's the deal, είναι σε φάση βρες μου λεμονάδα για να μη μπω και σήμερα φυλακή και παίρνω το αμάξι να πάω να πάρω από καμια κάβα. Εν τω μεταξύ, αυτοί που έμπαιναν στην κουζίνα βρήκαν μερικές λεμονάδες και όλοι νόμιζαν πως τις κρύβαμε. Η αλήθεια είναι πως είχαμε μια κάσα (20 νομίζω μπουκαλάκια) και 3-4 ξέμπαρκες στο ψυγείο. Η κάβα κλειστή, πάω σε περίπτερο, αδειάζω το ψυγείο και επιστρέφω. Με παίρνουν χαμπάρι παρόλο που πάω να μπω από πίσω, από την κουζίνα (είπαμε, είναι πλέον παντού) και μου την πέφτουν σαν τα ζόμπι όταν μυρίζουν σάρκα. Παίρνουν πάνω από τα μισά μπουκάλια(πλαστικά 1,5lt), τους καταλαβαίνουν και μέσα στη σάλα ότι έσκασαν λεμονάδες και έχουμε νέο γύρο επισκέψεων στην κουζίνα. Ξαναμπαίνω στο αμάξι να φέρω και άλλες γιατί η κατάσταση ήταν οριακή. Νομίζω πήγα 4 φορές για λεμονάδες. Το κοριτσάκι είχε αρχίσει να κλαίει και να κρύβεται, γιατί, μεθυσμένοι πλέον, της την έπεφταν εντελώς αισχρά. Προσπαθώ να τη συνεφέρω αλλά τζίφος. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ στη θέση της δεν θα ξαναέβγαινα. Της λέω, άραξε, κάνε ένα τσιγάρο και κάτσε στην κουζίνα να μαζεύεις και να τακτοποιείς. 

 Στο μαγαζί είχαμε και λουλούδια επομένως και λουλουδού. Δίναμε 4 ευρώ το πανέρι αν θυμάμαι καλά.Αρχίζουν λοιπόν ο ένας μετά τον άλλον, πέτα στον έναν που χορεύει, πέτα στον άλλον που πίνει. Τους εξηγεί η λουλουδού πως αυτά χρεώνονται και αυτοί είναι σε φάση, εγώ δεν πληρώνω, ξέρεις ποιος είμαι εγώ και τέτοια. Παίρνω λοιπόν τον κουμπάρο πάλι δίπλα, ο οποίος αρχίζει και μου ξεφεύγει πίνοντας, και του λέω πες τους δικούς σου πως τα λουλούδια χρεώνονται, μην έρχονται εδώ και ζητάνε τζάμπα. Ήδη έφυγαν τόσοι δίσκοι στο τζάμπα. Οκ μου λέει, αλλά θα μου χρεώνεις εμένα τα λουλούδια με 2 ευρώ. Συμφωνώ, ενημερώνω τη λουλουδού και προχωράμε. Μετά από 10 λεπτά, με φωνάζει η λουλουδού και μου λέει πως έρχονται όλοι και ζητάνε λουλούδια εκ μέρους του κουμπάρου. Κουμπάρε, λέω από μέσα μου, δεν μας τα λες καλά. Της λέω δώσε σε όλους με 2 ευρώ να τελειώνουμε, αρκεί να παίρνουμε τα λεφτά. Οι μισοί έχουν έρθει με πλαστά (η λουλουδού 30 χρόνια στη νύχτα πιάνει τα πλαστά πιο γρήγορα από το μηχάνημα της τράπεζας), άλλοι δίνουν ψεύτικα δολάρια, ότι να ναι. Ξέχασα να αναφέρω πως στους χορούς πετούσαν ψεύτικα δολάρια. Δεν κρατά για πολύ η ηρεμία, έρχεται ο κουμπάρος και λέει τα θέλω με 1 ευρώ. Του λέω τέτοια απόφαση δεν μπορώ να πάρω μόνος, πρέπει να βρούμε το αφεντικό. Εξαφανισμένος αυτός ακόμη (ήξερε τι θα γινόταν) και το μαγαζί να καταστρέφεται σιγά σιγά. Κάποια στιγμή προς το τέλος (3-4 το πρωί) το σηκώνει και του λέω για τα λουλούδια. Δώστα μου λέει με 1 ευρώ αλλά πες του να σου αφήσει κάτι που συνεννοηθήκαμε και εσύ θα του δώσεις τόσα λεφτά. Καταλαβαίνω που πάει το πράγμα αλλά τι να κάνεις εκείνη την ώρα. Πάω να τον βρω και είναι σε ένα τραπέζι φάτσα φόρα μπροστά στην ορχήστρα και σνιφάρει. Του λέω αυτά που μου είπε ο ιδιοκτήτης και αλλάζει χίλια χρώματα. Τώρα τι να τα κάνω τα λουλούδια, πες του μακακα πως θα πάρει τα @@@ μου τώρα, και τέτοια. Μαζεύονται τριγύρω όσοι έχουν απομείνει, οι μισοί σκέτο σουρωμένοι και οι άλλοι μισοί σουρωμένοι-φτιαγμένοι, με έχουν βάλει στη μέση και φωνάζουν. Βασικά δεν ήξεραν γιατί φώναζαν αλλά αφού φωνάζει ο κουμπάρος θα έχει δίκιο. Σκάει μύτη το αφεντικό επιτέλους, σαν από μηχανής θεός (έχει φάει ΤΑ μπινελίκια από όλους μας) και αναλαμβάνει δράση εκείνος. Τέσπα, πάνε στο γραφείο του, λένε τα δικά τους και έρχεται το ζευγάρι να πληρώσει το υπόλοιπο. Νέος γύρος εκεί. Δεν πληρώνουμε γιατί δεν είχατε λεμονάδες, τα φαγητά δεν είχαν σουβλάκι και άλλες παρόμοιες δικαιολογίες του κώλου. Τρελάθηκα εγώ, του λέω ήρθαν 100+ άτομα παραπάνω και το μενού ήταν συγκεκριμένο, συμφωνημένο εξαρχής. Ανένδοτοι αυτοί, τελικά μετά από κανα τέταρτο κάνει ένα γερό σκόντο ο δικός μας,του δίνει  ο γαμπρός άλλα 4 μωβ και φεύγουν. Φεύγοντας, η πολιτική του μαγαζιού ήταν να καθόμαστε να χαιρετίσουμε το ζευγάρι και τους γονείς. Χαιρετάμε λοιπόν και σκάει τελευταίος ο κουμπάρος. Με αγκαλιάζει και μου λέει: είσαι σπαθί,να είσαι εδώ και στα βαφτίσια. Πρώτος και καλύτερος, του λέω. Μην σας χάσουμε από πελάτες (από μέσα μου αυτό).

Την επόμενη μέρα στο στρώσιμο της σάλας έγινε ο απολογισμός. Δύο σπασμένοι καθρέπτες στα μπάνια, όλες οι τουαλέτες βρώμικες σε σημείο χολέρας, πουθενά χαρτί ή σαπούνι, σπασμένος πολυέλαιος,καμμένη μοκέτα σε πολλαπλά σημεία, καμένες κουρτίνες, σπασμένες καρέκλες, κομμάτι σπασμένο από τραπέζι, αποτσίγαρα σε κάθε πιθανό σημείο της σάλας αλλά και εκτός αυτής, εκατοντάδες ψεύτικα δολάρια πατημένα και κολλημένα στη μοκέτα και στην πίστα, λειψά μαχαιροπήρουνα, πάρα πολλά σπασμένα ποτήρια και φευγάτες 4-5 σαμπανιέρες. Ευτυχώς τα παιδιά είχαν μπροστά τους δύο ημέρες για να στρώσουν γιατί αλλιώς δεν έβγαινε. Καμιά φορά που μαζευόμαστε και τα θυμόμαστε, γελάμε, αλλά  εκείνη την ημέρα δεν γελούσαμε καθόλου.


 

γραψε και αλλα σε βιβλιο

θα το αγορασουμε

ΘΕΟΣ 

[koulkos]

1 ώρα πριν, nightwalker1990 είπε

Σε καταλαβαίνω επειδή κάνουν τα πιο γερά γλέντια...όσοι έχουν δουλέψει σε κέντρα δεξιώσεων και catering ξέρουν τι εννοώ.. Υπάρχουν 2 ειδών όμως... αυτοί που ντρέπεσαι να τους κοιτάξεις όχι για τα λεφτά τους, επειδή έχουν τρόπους και μιλάνε καλύτερα και απο την Θεία σου απο το χωριό και οι άλλοι που όχι μόνο είναι τσίπηδες, αν  τους φέρεις αντίρρηση σε έχουν πάρει χθές στο βανάκι, σε κάνουν βόλτα σε όλα τα στενά και τραγουδάς πονάει η αλήθεια μάτια μου πονάει......  Να υποθέσουμε ότι δουλεύεις ακόμα εκεί? 😂😂😜

Εξαφανίστηκα πάνω στον 1,5 χρόνο φίλε, στην ουσία δύο σεζόν πρόλαβα. Έκανα το κομμάτι μου, είδα αυτά που ήθελα να δω (που είναι πολλά και πολύ διδακτικά) και μετά την κοπάνησα γιατί δεν θα είχε επιστροφή από εκεί και ύστερα.. Η κοπελιά μου σχολούσε στις 4, εγώ στις 3 πήγαινα στη δουλειά. Συνάντηση μεσοβδόμαδα που είχα το ρεπό. Σ/Κ εννοείται δουλειά και μετά από κάθε γάμο απαραιτήτως ποτό, καταλαβαίνεις. Εκεί ή χωρίζεις ή αφήνεις τη δουλειά. Καλά λεφτά, πολλά μαύρα, πολλή πουστιά και δηθενιά, ελάχιστοι κιμπάρηδες και μπεσαλήδες. Και επειδή αυτός είχε και άλλα μαγαζιά (καφέ, ρεμπετάδικο), είδα αρκετά πράγματα και σε αυτά. Άσε που λόγω θέσης είχα το ταμείο και έφευγα τα σ/κ με κάτι 10χιλιαρα στις τσέπες. Έπρεπε να πάω πρώτα σπίτι να τα κρύψω και μετά ξαναγυρνούσα στην περιοχή για ποτό. Δεν θέλει και πολύ να μαθευτεί και μετά να αντικρίσεις κανα μαχαίρι στη μούρη ή να σε κάνουν μαύρο. 

1 ώρα πριν, Fausto Coppi είπε

γραψε και αλλα σε βιβλιο

θα το αγορασουμε

ΘΕΟΣ 

Νομίζω ότι αν γράψει κάποιος maitre τέτοιου κέντρου ή μπουζουξίδικου που να είναι χρόνια στην πιάτσα, θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Προσωπικά θα το αγόραζα. Έχω μερικές ακόμη ιστορίες από εκεί όπως τη μέρα που είχε ο ιδιοκτήτης την τρομερή ιδέα να κάνει 5 γάμους την ίδια ώρα (οι χώροι στην ουσία είναι για 2,5), που ήταν ότι πιο δύσκολο έζησα σε δεξίωση. Τέτοιο κράξιμο ούτε σε διαιτητή αγώνα ΠΑΟΚ -ΑΡΗΣ που έχει δώσει penalty στον Άρη στο 92' για foul πέντε μέτρα εκτός περιοχής. Τέτοια ντροπή δεν έξω ξανανιώσει (και το γαμώτο είναι ότι δεν φταις σε τίποτα εσύ). Μόλις βρω χρόνο θα τη γράψω και αυτή.  

[pontez2]

Όταν ακόμα το έπαιζα καριερίστας στα εξωτερικά σε πολυεθνικές.

Ένα απόγευμα Παρασκευής, περίπου στις 17.30, με καλεί ο Μάνατζερ του τμήματος (Άγγλος παρεμπιπτόντως).

Αφού με καλοπιάνει, χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος, μου λέει να κάτσω μαζί του για ένα καφέ ή ένα γρήγορο ποτό για να μιλήσουμε λίγο για την αξιολόγησή μου.

-Dear Pontez είσαι τρομερά εξελίξιμος και ήρθε η ώρα να το αποδείξεις.

Και μου σκάει ένα τεράστιο αρχείο με εκρεμμότητες

Όταν ξανακοίταξα το ρολόι μου, η ώρα ήταν 2 το βράδυ, η αξιολόγηση δεν είχε γίνει ποτέ, αλλά του είχα βγάλει όλη του τη δουλειά για το ΣΚ που του είχε βάλει ο senior Manager.

Έκτοτε κατάλαβα πως όταν κερνάει ο διευθυντής, δεν είναι ποτέ για καλό :P

[theo93]

1 ώρα πριν, pontez2 είπε

Όταν ακόμα το έπαιζα καριερίστας στα εξωτερικά σε πολυεθνικές.

Ένα απόγευμα Παρασκευής, περίπου στις 17.30, με καλεί ο Μάνατζερ του τμήματος (Άγγλος παρεμπιπτόντως).

Αφού με καλοπιάνει, χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος, μου λέει να κάτσω μαζί του για ένα καφέ ή ένα γρήγορο ποτό για να μιλήσουμε λίγο για την αξιολόγησή μου.

-Dear Pontez είσαι τρομερά εξελίξιμος και ήρθε η ώρα να το αποδείξεις.

Και μου σκάει ένα τεράστιο αρχείο με εκρεμμότητες

Όταν ξανακοίταξα το ρολόι μου, η ώρα ήταν 2 το βράδυ, η αξιολόγηση δεν είχε γίνει ποτέ, αλλά του είχα βγάλει όλη του τη δουλειά για το ΣΚ που του είχε βάλει ο senior Manager.

Έκτοτε κατάλαβα πως όταν κερνάει ο διευθυντής, δεν είναι ποτέ για καλό :P

Πήρες καμιά αύξηση τουλάχιστον;

[pontez2]

13 λεπτά πριν, theo93 είπε

Πήρες καμιά αύξηση τουλάχιστον;

....ωραρίου!!

[Thulogur]

@koulkos  Απο περιέργεια, ειναι προς Ημαθία μεριά το κέντρο αυτο ;

[Fausto Coppi]

17 λεπτά πριν, Thulogur είπε

@koulkos  Απο περιέργεια, ειναι προς Ημαθία μεριά το κέντρο αυτο ;

στην τηνο ειναι

[koulkos]

@Thulogur Θεσσαλονίκη.

[agrio.imeros]

Στις 9/5/2019 στις 11:02 ΠΜ, censOred είπε

Ωραία ιστορία αλλά ο πελάτης όχι ακριβώς τρελός 😜 

Μη βλέπετε που το διακωμωδώ μετά από 20+ χρόνια
Ίσως και να έχεις δίκιο. Με τρελούς θα έβγαζα άκρη.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ντελίβερι νο3

Spoiler

 

  Συνάδελφοι με ενημερώνουν για μια παράξενη εκκεντρική πελάτισσα που έχει ένα αγγλικό μπουλντόγκ.
Χτυπάς το κουδούνι, εμφανίζεται η πελάτισσα, παίρνει το πακέτο, φεύγει να σε φέρει τα χρήματα δήθεν
και τότε εμφανίζεται το μπουλντόγκ που σε καβαλάει το πόδι για να κάνει τη δουλειά του. Μερακλής.
Οι συνάδελφοι με είπαν ότι είναι πάρα πολύ δυνατό παρόλο που είναι κοντό. Όρθιο στα πίσω του πόδια
είναι λίγο πιο πάνω από  το γόνατο ενός ανθρώπου, ήταν η περιγραφή τους.
- Ρε συ το σπρώχνουμε με τα δυο χέρια και δεν ξεκολλάει από πάνω μας.
- Δεν είπατε τίποτα στην ιδιοκτήτρια; 
- Της είπαμε αλλά ντεμέκ κάνει  πως τον μαλώνει. Για το σκύλο είναι το πακέτο. Γι΄αυτό παραγγέλνει και
δείχνει να διασκεδάζει με το όλο σκηνικό.
   Κάποτε έρχεται και η σειρά μου να της πάω παραγγελία. Στο τηλέφωνο της λέμε ότι γνωρίζουμε ότι έχει
ένα σκύλο και ότι οι διανομείς δε θέλουν να έρθουν σε επαφή μαζί του. Αυτή είπε ότι τον έχει πάντα δεμένο
και δεν έχει ενοχλήσει ποτέ κανέναν διανομέα. Καλά εντάξει, σε πιστέψαμε.
Για καλό και για κακό όμως- εκτός τη παραγγελία της "κυρίας"- προετοιμάζομαι παίρνοντας και αρκετά κόκαλα
σ΄ένα αλουμινόχαρτο,  από αυτά που μάζευαν οι σερβιτόροι για τα σκυλιά των πελατών.
Φτάνω στην πόρτα του διαμερίσματος, εμφανίζεται η "κυρία", παίρνει το πακέτο, λέει ότι θα με φέρει τα λεφτά
και καθώς φεύγει να που εμφανίζεται και ο κουσγκούνης. Είχαν δίκιο οι συνάδελφοι.  Μια μπάλα με ένα χαζό ύφος,
με τη γλώσσα στραβά, λες και έχει πάθει εγκεφαλικό ένα πράμα.
 Ξετυλίγω γρήγορα το αλουμινόχαρτο, τον πιάνουν οι μυρωδιές και τρελαίνεται. Ανοίγω την πόρτα από το ασανσέρ
και ρίχνω τα κόκαλα μέσα. Μπαίνει και ο γαμίκουλας μέσα και κλείνω πόρτα.  Φάε, σκάσε και τράβα και μια παχιά...
Βγαίνει αυτή έξω με πληρώνει.
- Δεν είναι εδώ ο Ράμπο;
- Ποιος είναι ο Ράμπο;
- Ο σκύλος μου. Ένα μπουλντόγκ.
Ήξερε η κιούσπα ότι θα είναι έξω μαζί μου. Άλλα μας έλεγε στο τηλέφωνο.
- Τον είδα, αλλά δεν το ξέρετε μανδάμ, ότι όταν περιμένετε διανομέα πρέπει να έχετε το σκύλο σας περιορισμένο;
  Δε σας έχουν ενημερώσει;
- Σιγά καλέ, ο Ράμπο συμπαθεί όλους τους ανθρώπους. 
- Επειδή έχω γάτα, μάλλον δε θα με συμπάθησε. Το θέμα όμως είναι ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι  ίδιοι και κάποιοι
δεν τα πάνε καλά με τα ζώα για διάφορους λόγους.
Στην κοσμάρα της αυτή -για να μην πω τίποτα άλλο-  μπαίνει μέσα,  κλείνοντας την πόρτα στη μούρη μου. 
Χτυπάω ξανά  το κουδούνι της.
- Συμβαίνει κάτι;  με ρωτάει με ύφος.
- Στο ασανσέρ έχει ένα σκύλο.
- Ράμπο τι κάνεις εκεί παλιόπαιδο κτλ κτλ
Δεν ασχολήθηκα άλλο. Δεν καταλάβαινε μία.  Έφυγα από τις σκάλες...

Όσο καιρό έμεινα στο κατάστημα δεν της ξαναπήγα παραγγελία. Δε ήθελε "αυτόν με τις γάτες".
Κρίμα, γιατί  αν πήγαινα ξανά είχα σκοπό εκτός από κόκαλα να έπαιρνα και μια από τις αδέσποτες
σκυλίτσες που ταΐζαμε έξω από το μαγαζί ...

 

 

Επεξ/σία 17 Μαΐου 2019 από agrio.imeros

[LittyMeek]

Στις 17/5/2019 στις 12:49 ΜΜ, agrio.imeros είπε

Μη βλέπετε που το διακωμωδώ μετά από 20+ χρόνια
Ίσως και να έχεις δίκιο. Με τρελούς θα έβγαζα άκρη.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ντελίβερι νο3

  Απόκρυψη περιεχομένων

  Συνάδελφοι με ενημερώνουν για μια παράξενη εκκεντρική πελάτισσα που έχει ένα αγγλικό μπουλντόγκ.
Χτυπάς το κουδούνι, εμφανίζεται η πελάτισσα, παίρνει το πακέτο, φεύγει να σε φέρει τα χρήματα δήθεν
και τότε εμφανίζεται το μπουλντόγκ που σε καβαλάει το πόδι για να κάνει τη δουλειά του. Μερακλής.
Οι συνάδελφοι με είπαν ότι είναι πάρα πολύ δυνατό παρόλο που είναι κοντό. Όρθιο στα πίσω του πόδια
είναι λίγο πιο πάνω από  το γόνατο ενός ανθρώπου, ήταν η περιγραφή τους.
- Ρε συ το σπρώχνουμε με τα δυο χέρια και δεν ξεκολλάει από πάνω μας.
- Δεν είπατε τίποτα στην ιδιοκτήτρια; 
- Της είπαμε αλλά ντεμέκ κάνει  πως τον μαλώνει. Για το σκύλο είναι το πακέτο. Γι΄αυτό παραγγέλνει και
δείχνει να διασκεδάζει με το όλο σκηνικό.
   Κάποτε έρχεται και η σειρά μου να της πάω παραγγελία. Στο τηλέφωνο της λέμε ότι γνωρίζουμε ότι έχει
ένα σκύλο και ότι οι διανομείς δε θέλουν να έρθουν σε επαφή μαζί του. Αυτή είπε ότι τον έχει πάντα δεμένο
και δεν έχει ενοχλήσει ποτέ κανέναν διανομέα. Καλά εντάξει, σε πιστέψαμε.
Για καλό και για κακό όμως- εκτός τη παραγγελία της "κυρίας"- προετοιμάζομαι παίρνοντας και αρκετά κόκαλα
σ΄ένα αλουμινόχαρτο,  από αυτά που μάζευαν οι σερβιτόροι για τα σκυλιά των πελατών.
Φτάνω στην πόρτα του διαμερίσματος, εμφανίζεται η "κυρία", παίρνει το πακέτο, λέει ότι θα με φέρει τα λεφτά
και καθώς φεύγει να που εμφανίζεται και ο κουσγκούνης. Είχαν δίκιο οι συνάδελφοι.  Μια μπάλα με ένα χαζό ύφος,
με τη γλώσσα στραβά, λες και έχει πάθει εγκεφαλικό ένα πράμα.
 Ξετυλίγω γρήγορα το αλουμινόχαρτο, τον πιάνουν οι μυρωδιές και τρελαίνεται. Ανοίγω την πόρτα από το ασανσέρ
και ρίχνω τα κόκαλα μέσα. Μπαίνει και ο γαμίκουλας μέσα και κλείνω πόρτα.  Φάε, σκάσε και τράβα και μια παχιά...
Βγαίνει αυτή έξω με πληρώνει.
- Δεν είναι εδώ ο Ράμπο;
- Ποιος είναι ο Ράμπο;
- Ο σκύλος μου. Ένα μπουλντόγκ.
Ήξερε η κιούσπα ότι θα είναι έξω μαζί μου. Άλλα μας έλεγε στο τηλέφωνο.
- Τον είδα, αλλά δεν το ξέρετε μανδάμ, ότι όταν περιμένετε διανομέα πρέπει να έχετε το σκύλο σας περιορισμένο;
  Δε σας έχουν ενημερώσει;
- Σιγά καλέ, ο Ράμπο συμπαθεί όλους τους ανθρώπους. 
- Επειδή έχω γάτα, μάλλον δε θα με συμπάθησε. Το θέμα όμως είναι ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι  ίδιοι και κάποιοι
δεν τα πάνε καλά με τα ζώα για διάφορους λόγους.
Στην κοσμάρα της αυτή -για να μην πω τίποτα άλλο-  μπαίνει μέσα,  κλείνοντας την πόρτα στη μούρη μου. 
Χτυπάω ξανά  το κουδούνι της.
- Συμβαίνει κάτι;  με ρωτάει με ύφος.
- Στο ασανσέρ έχει ένα σκύλο.
- Ράμπο τι κάνεις εκεί παλιόπαιδο κτλ κτλ
Δεν ασχολήθηκα άλλο. Δεν καταλάβαινε μία.  Έφυγα από τις σκάλες...

Όσο καιρό έμεινα στο κατάστημα δεν της ξαναπήγα παραγγελία. Δε ήθελε "αυτόν με τις γάτες".
Κρίμα, γιατί  αν πήγαινα ξανά είχα σκοπό εκτός από κόκαλα να έπαιρνα και μια από τις αδέσποτες
σκυλίτσες που ταΐζαμε έξω από το μαγαζί ...

 

Χαχαχα αν του πήγαινες και σκυλίτσα θα γινόταν ο Ράμπο πολυτεκνος

[talibanakos]

Στις 17/5/2019 στις 12:49 ΜΜ, agrio.imeros είπε

- Στο ασανσέρ έχει ένα σκύλο.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ

[Paris777]

Αλλη κλασσικη περιπτωση βλαβης σημερα....

Γεια σας θα ηθελα σιδηρο για τα λουλουδια μου

Οριστε παρακαλω η δοσολογια ειναι ενα κουταλακι του γλυκου σε 5 λιτρα νερα

Εγω δεν τα ξερω αυτα πες μου ποσο να ριξω στην γλαστρα

Κανονικα πρεπει να το διαλυσετε κυρια μου γιατι δεν θελουμε να πεσει σε μεγαλη συγκεντρωση σε ενα σημειο μονο

Πες μου ποσο πρεπει να βαλω στο κουταλι

(καλα λεω απο μεσα μου)Βαλτε λιγο στην μυτουλα και ριξτε

 .......................φευγει και μετα απο 10 λεπτα..... τηλεφωνο

Ντριν ντριν

Παρακαλω

Σαν δεν ντρεπεστε να εξαπατατε τον κοσμο

Παρακαλω? Ποιος ειναι?

Ηρθα να μου δωσετε σιδηρο και με εξαπατησατε

Κυρια μου αυτο που σας δωσαμε ειναι χηλικος σιδηρος για τα φυτα σας

Αγορι μου δεν ξερεις να διαβαζεις?Δεν γραφει πουθενα σιδηρος πανω!

Κυρια μου διαβαστε μου μια τι γραφει μεχρι να βρω την συσκευασια να σας πω

Καλα δεν εχετε μπροστα σας ουτε την συσκευασια ,μα καλα πως το δουλευετε το μαγαζι σας

Περιμενετε κυρια μου εχω αλλους 3 πελατες και εσας να ουρλιαζετε στο τηλεφωνο

(βρισκω την συσκευασια και απαντω)

Κυρια μου το σκευασμα που εχετε γραφει 4%Fe πρωτο πρωτο στα συστατικα

Ναι αλλα δεν γραφει σιδηρο πουθενα ,δεν ντρεπεστε να εξαπατατε τους πελατες σας( δευτερη φορα που το λεει)

Κυρια μου 4% Fe Σημαινει 4% Σιδηρο στην χημεια

Μου κανετε τον εξυπνο και τον διαβασμενο κυριε μου εγω δεν εχω τελειωσει χημικος

Ναι αλλα εχουμε τελειωσει εμεις και σας λεμε οτι ειναι σιδηρος

Οχι δεν ειναι θελω 100% σιδηρο οχι 4%

Τοτε να ερθετε να σας δωσω ενα σιδερενιο λουκετο να βαλετε στην γλαστρα σας που ειναι 100% σιδηρος

Καλα με κοροιδευετε θελω να ερθω να παρω ενα σιδηρο τι δεν καταλαβενετε

Ελατε να σας δωσω τοτε θειικο σιδηρο

Και τι ειναι αυτο

Ενα σκευασμα που στην ετικετα γραφει σιδηρο

Ωραια

(αφου ερχεται απο εδω και ριχνει 1000 καταρες παιρνει ενα θειικο σιδηρο και με ρωταει πως να το χρησιμοποιησει)

Πως το βαζω αυτο αγορι μου

Θα μου βαλετε αυτο και αυτο σε τοσο κλπ

Αστο δεν ξερεις τιποτα τσαμπα το πανεπιστημιο κριμα τα λεφτα του πατερα σου δεν θα πατε μπροστα ετσι

Να ειστε καλα κυρια μου ,απο πισω γραφει τι να κανετε ,να ειστε καλα

(Εφυγα και πηγα στους αλλους 4 πελατες που γελαγανε)

[12180]

48 λεπτά πριν, Paris777 είπε

 

Πάντως, αν οι ιστορίες είναι ακριβείς, θαυμάζω την υπομονή σου. Αν ήμουν εγώ στη δεύτερη τσιρίδα θα 'χε φύγει παναγία σαν τον Καλάθη στον αιφνιδιασμό