Έχετε νιώσει προδομένοι από Φίλο?

[Επισκέπτης]

1 ώρα πριν, sanaeriko είπε

Καλημέρα. Ότι γράψω, πιο πολύ είναι γιατί θέλω να τα βγάλω από μέσα μου και όχι για κάτι άλλο.

Ξέρω ενα άτομο από τα 12(1η γυμνασίου) τώρα είμαστε και οι δύο 36. Από την αρχή στο σχολείο κολλήσαμε, ίδιο θρανίο, μαζί στα διαλείμματα, στο σχολασμα,στις κοπάνες κλπ. Κατι παραπάνω από κολλητοί καθώς έβλεπε ο ένας τον άλλο σαν αδερφό.Του έλεγα τα πάντα κι αυτός το ίδιο (μάλλον). Με έντονες ανησυχίες και οι δυο αναλυαμε τα πάντα, στο τηλ μιλούσαμε επί ώρες σχεδόν κάθε μέρα. Έτσι κύλησε η ζωή μας μέχρι και το τέλος του σχολείου. Ο φίλος είχε κάποια θέματα στο σπίτι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του αλλά και στην μη κοινωνικοποίηση του. Τα παραδείγματα είναι χιλιάδες δεν έχει νόημα να τα αναφέρω απλά δεν συμβαδιζε ποτέ η ηλικία του και ο τρόπος που σκεφτόταν με την όλη συμπεριφορά του. Πολλά ψυχολογικά, πολλά κόμπλεξ, δεν καθόταν έξω μετά τις 9 το βράδυ αν και 25 χρονών πχ,για φαγητό/καφέ πηγαίναμε σπάνια, σπίτι του με είχε καλέσει μια φορά όλα αυτά τα χρόνια και στο δικό μου δεν ερχόταν ποτέ(αν και τον καλούσα συνέχεια)εκτός από 2-3 φορές.Διακοπες μαζί ούτε λόγος.Παντα υπήρχε η δικαιολογία για το πρόβλημα στο σπίτι. Το μόνο που κάναμε μαζί ήταν βόλτες στην περιοχή που μέναμε και μπάλα.Ετσι κυλούσαν τα χρόνια από τα 18 και μετά,το παιδί είχε πειστεί ότι έτσι θα είναι η ζωή του για πάντα, θεωρούσε τον εαυτό του άσχημο και ότι ποτέ δεν θα βρει κοπέλα, δεν θα κάνει ποτέ σεξ, ούτε οικογένεια. Είχα περάσει ώρες και ώρες να προσπαθώ να τον βοηθήσω, ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα κλπ. Δεν σήκωνε κουβέντα. Στεναχωριομουν που χάναμε στιγμές από την ζωή μας αλλά στο τέλος παρέμενα εκεί στήριγμα. Δεν έβγαινα με άλλα παιδιά πχ για να μιλάμε στο τηλ και να μην τον αφήνω μόνο του. Γινόταν όλο και πιο σκοτεινός ο χαρακτήρας του, έμπαινε όλο και πιο βαθιά στην μιζέρια και στην θλίψη. Εγώ καλώς η κακως ΕΚΕΊ δίπλα του. Όταν ζητούσε κάτι έτρεχα. Οικονομικά ήταν καλά οι δικοί του, δεν είχε δουλέψει ποτέ, δεν είχε κάνει σχέση πότε και γενικώς. Δειλά δειλά από μια ηλικία και μετά(απο τα 31 και μετά)άρχισε να κάνει βήματα (λες και όσα του έλεγα χρόνια πριν ενεργοποιήθηκαν τότε). Σε κάποια φάση μου λέει ότι του αρέσει μια γυναίκα. Ξέχασα να αναφέρω ότι μέχρι τότε δεν μου είχε σταθεί ουσιαστικά σε καμια δυσκολία αλλά ούτε και στις χαρές.Και στα απλά ήταν μετρημενος, οταν τον ρωτούσα τι να κάνω με μια κοπέλα πχ πότε δεν θα μου απαντούσε,θες από ζήλεια,θες από κόμπλεξ; εγώ ακόμη και τότε τον δικαιολογούσα στον εαυτό μου (και ας νευριαζα). Και τότε? Ξαφνικά να και τα τηλέφωνα και παμε να βγούμε για συμβουλές και πάμε να της πάρω αυτό και πάμε το ένα το άλλο, έτρεχα εγώ. Πολλές φορές ακυρωνα με την κοπέλα μου η την έπαιρνα μαζί για να τον βοηθήσουμε(αυτό κρατησε μηνες). Χαρά εγώ; Δεν φαντάζεστε, επιτέλους έλεγα,βρηκε τον εαυτό του, λυτρώθηκε κλπ. Για καλή του τύχη τα βρίσκουν, βρίσκει δουλειά (καλή δουλειά βγάζει τα διπλάσια από μένα), ξεπερνιουνται(?) όλα τα προβλήματα στο σπίτι όλως τυχαίως..συζουν, αλλάζει το στάτους του γενικά, αλλάζει πράγματα που ήταν γι αυτόν ιερό δισκοπότηρο μέχρι τότε και απλά με κάνει στην άκρη. Όχι ξεκάθαρα και παντελονατα αλλά σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Κάθε φορά που του λέω να βρεθούμε μια δικαιολογία για το βεβαρημένο πρόγραμμα του(κοπέλα, καινούριες παρέες κλπ)που και που στέλνει κάνα μήνυμα για κανα χρόνια πολλά η καμια ελαφριά βλακειουλα. Ήθελα κάποιον φίλο να μιλήσω για κάποιες δύσκολες καταστάσεις που πέρναγα εδώ και δύο χρόνια.. πουθενά. Μάλιστα όταν έκανα κάποια παράπονα (παλιότερα) ήμουν αυτός που γκρινιάζει. Κάθε προσπάθεια να το κουβεντιάσω κατέληγε στο ότι δεν είναι έτσι και άρχιζαν οι δικαιολογίες. Δεν το κουραζα πολύ γιατί δεν ήθελα να κάνω (συγγνώμη απ' τις κυρίες)σαν γκόμενα. Φταίω; Φταίω! Δεν του ρίχνω ευθύνες για το γεγονός ότι δεν κράτησα άλλους φίλους κοντά μου και τώρα ξεμεινα.Ηταν κατα κάποιο τρόπο επιλογή μου. Νιώθω προδομένος; Νιώθω. Οι λόγοι πολλοί. Αχαριστία; Στο φουλ. Είμαι μαλακας; ΕΊΜΑΙ.

Σίγουρα δεν μπορείς να γράψεις μια ολόκληρη ζωή σε ένα θέμα. Μιλάμε για τοσες λεπτομέρειες που θα μπορούσα να γράψω βιβλία.(Αν βρήκατε ενδιαφέρον το θέμα ρωτήστε άφοβα για να επεκταθω) Μπορεί όπως τα έχω γράψει να φαίνεται μικρό το χρονικό διάστημα αλλά δεν είναι. Είναι χρονικά διαστήματα μεγάλα. Πολύ μεγάλα.

Ευχαριστώ που με διαβάσατε.

Γράψτε την δική σας ιστορία όσοι θέλετε.

ΥΓ. Αποφθέγματα του στυλ τους φίλους τους διαλέγουμε και μην περιμένεις σπ τους άλλους...κλπ ΔΕΚΤΑ

μ αρεσει ο επιλογος διοτι δειχνει οτι καταλαβες τι θα μπορουσες να κανεις διαφορετικα. δε λεω λαθη, διοτι οταν μιλαμε για ζωες και σχεσεις μεταξυ ατομων αντε να βρεις τι ειναι σωστο και τι λαθος.

το μονο που εχω να σου πω ειναι παρε οτι μπορεις απ αυτες σου τις εμπειριες και κανε τον εαυτο σου καλυτερο. σου εκανε ολα αυτα και σε πληγωσε? υποσχεσου στον εαυτο σου οτι δεν θα κανεις το ιδιο και συ στους δικους σου ανθρωπους. θεσε νεα ορια και προσδοκιες απο τις διαφορες σχεσεις σου. δε λεω να φερεσαι λες και θα σε προδοσουν ολοι.. δε μπορω να εξηγησω πως το εννοω δεν ειμαι καλος με τα λογια. θα το βρεις μονος σου

 

[nipoa]

δυστυχως πρεπει να χωνεψεις το γεγονος οτι δεν εισασταν ποτε φιλοι.

ησουν το "σωσιβιο" του απλα και κατανοητα

απλα εισαι καλος ανθρωπος και κολησες μαζι του νομιζωντας οτι τον βοηθας

ποναει μεν αλλα γραψτον στα @@ σου και συνεχισε την ζωη σου δε το αξιζει ..ΦΙΛΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ

[vlassish]

Εγώ τα χάλασα "ευγενικά" με τον κολλητό μου λόγω του χαρακτήρα της γυναίκας του η οποία θάβει και προσβάλει τους πάντες. Υπάρχουν και τέτοια.

[Cummins]

Eσύ τον θεωρούσες αδελφό και κολλητό αγαπητέ θεματοθέτη, αυτός όμως απλά φίλο για να μην είναι μόνος και να περνά η ώρα του με κάποιον.

Από την άλλη όμως, από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι έχει επηρεαστεί πολύ από το προβληματικό περιβάλλον του σπιτιού του, ίσως βίωσε μια κατάσταση όχι τόσο ομαλή. Ζώντας λοιπόν υπό αυτές τις συνθήκες από μικρό παιδί, διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας του κάπως διαφορετικά, νιώθοντας ίσως άρνηση από όλα και για όλα, χαμηλή αυτοεκτίμηση, απαισιοδοξία, κόμπλεξ όπως είπες κλπ. Οπότε υπό αυτό το πρίσμα, ας του δώσεις και συ κάποια ελαφρυντικά, κρίμα είναι, μη νομίζεις ότι όλα αυτά τα χρόνια αυτός περνούσε ζάχαρη. Πάλευε με το θηρίο (μέσα του) κι αυτός, όπως όλοι μας, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο. Γι΄αυτό μην του κρατάς μέσα σου κακία και μην αισθάνεσαι πληγωμένος, ούτε μαλάκας. Πληγώθηκε ο εγωισμός σου γιατί δεν σου "ανταπέδωσε", ενώ εσύ του έδινες για χρόνια ολόκληρα. Απλά να έχεις στο μυαλό σου ότι έκανες το σωστό - ηθικό - δίκαιο επειδή έτσι ένιωθες και μπράβο σου. Οι φιλότιμοι και καλοπροαίρετοι άνθρωποι, έτσι πράττουν. Έπειτα δες το και σαν ευκαιρία να δεις στα ίσα τον ίδιο του τον εαυτό, την εγωιστική πλευρά, που έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως. Τότε ίσως δεις ότι αυτή φταίει και αισθάνεσαι έτσι προδομένος γιατί περίμενε ανταπόδοση. Όλοι μας είμαστε εγωιστές, οι εξωστρεφείς το δείχνουν φανερά και οι ήπιοι - ήρεμοι χαρακτήρες το κρύβουν (με πολύ κόστος η αλήθεια είναι) μέσα τους.

Αν θέλεις μια φιλική συμβουλή από μένα και το φτωχό μυαλό μου, να χαίρεσαι που βρήκε τον δρόμο του ο φίλος σου. Να εύχεσαι και να προσεύχεσαι κρυφά γι΄αυτόν να είναι πάντα χαρούμενος κι ευτυχισμένος, όπως ακριβώς θα έκανες σε ένα πολύ αγαπημένο δικό σου πρόσωπο. Και να το κάνεις χωρίς υπερηφάνεια ή έπαρση, ότι τάχα κάτι κάνεις ανώτερο. Ανώτερο είναι φυσικά, αλλά μην δώσεις τροφή πάλι στον εγωισμό σου, αυτό εννοώ. Έχω την εντύπωση ότι αυτός ο φίλος σου αποδείχθηκε δάσκαλος για σένα.

 

[trib]

Διάβασα το εύστοχο σχόλιο του @slk200gr και θεωρώ δεν θα υπάρξει καλύτερη απάντηση. Όχι γιατί δεν πιστεύω στους ανθρώπους, αλλά γιατί δεν πιστεύω τους ανθρώπους.

[scullyist]

Σε ό,τι π@π@ριά διαβάσεις, πάρε ακόμη μία σκέψη στα φωναχτά με ένα "ΙΣΩΣ" στο συν άπειρο:

Λένε πως, είναι σημαντικό να έχεις δίπλα σου έστω και έναν άνθρωπο (φίλο, όχι συγγενή) στη ζωή σου που σε ξέρει από παιδί, που περάσατε μαζί τα όμορφα, τα άσχημα, τα τρελά, που μοιραστήκατε τα και τα... τέλος πάντων, την συντροφιά στη θύμηση και στη νοσταλγία* της όμορφης* παιδικής ηλικίας και νεότητας, εκείνο το "θυμάσαι ρε μαλάκα τότε που...", στα 40-50-60...μπλα.

*Βάλε τώρα στο ζύγι πως, υπάρχουν άνθρωποι που το παραπάνω είναι ο χειρότερος εφιάλτης τους όταν δεν έχουν κάτι καλό να θυμούνται. Αν ένας άνθρωπος με στενάχωρο βίωμα, κάποια στιγμή κάνει μια στροφή από το σκοτάδι στο φως -αυτό περιγράφεις- και νοιώσουν "νέοι άνθρωποι", πολλές φορές θέλουν να απομακρυνθούν στο νέο με καμία σύνδεση και θύμηση με το παρελθόν και ειδικά με όποιον τους ξέρει απ'έξω κι ανακατωτά. Ειδικά αν κουβαλάνε και ντροπή, ενοχές -whatever- για πράγματα που δεν θα ήθελαν να τα μάθουν οι νέοι άνθρωποι στη ζωή τους. Αυτοί λοιπόν κάνουν πέρα και τους ανθρώπους που αποτελούν καθρέφτη των προηγούμενων βιωμάτων τους.  Χωρίς απαραίτητα να σημαίνει πως δεν σε αγάπησαν ή δεν σε εκτίμησαν. Για φυγή και αποφυγή πρόκειται. Από την θύμηση, το παρελθόν και εν τέλει από τον ίδιο τους τον εαυτό (ελπίζουν).

ΙΣΩΣ.

Επεξ/σία 3 Απριλίου 2019 από scullyist

[TheGrisGrisMan]

Μάθε απο την εμπειρία και move on. Επικέντρωσε στους υπολοιπους ανθρώπους που έχεις γύρω σου. 

Επεξ/σία 3 Απριλίου 2019 από TheGrisGrisMan

[spyroskonst]

Αν βρέθηκες προδωμένος είσαι τυχερός. Μόλις βρεθείς χρεωμένος απο φίλο, να δεις την γλύκα.

Να δουλεύεις μισό χρόνο να πληρώνεις μαμησιάτικα, και να σε ζουν οι άνεργοι γονείς σου.

 

Όλοι παθαίνουμε και μαθαίνουμε. Όπως είπαν οι πιο πάνω, δεν υπάρχουν φίλοι. Μόνο άνθρωποι που τους φιλτράρεις και περνάς χρόνο μαζί τους, ανάλογα τα ενδιαφέροντά σας.

Το ίδιο και με τις σχέσεις. Άλλη μεγάλη κουβέντα εκεί. Δεν είναι κάτι κακό, απλά that's life.

[puelito]

Ρε παιδια ηρεμηστε λιγο που δεν υπαρχει φιλία.

Με τον ιδιο τροπο που αγαπαει το φιλο του ο TS υπαρχουν πολλοι ανθρωποι, οι οποιοι τιμουν την φιλια τους και κοιτανε παντα το καλυτερο για τον εκλεκτο φιλο τους.

Δεν λεω οτι παντα ειναι 100% αμοιβαιο, δεν παυει να υπαρχει ομως.

Απλα στην συγκεκριμενη περιπτωση επενδυσες πολυ χρονο σε κατι που δεν αξιζε. Πηρες το μαθημα σου, προχώρα παρακατω σοφοτερος....end of story.

Σε ολους εχει τυχει και ισως με πολυ πιο ασχημο τροπο.

[The_Judas]

Ολοι έχουμε περάσει παρόμοιες καταστάσεις. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί που όταν βρίσκουν κοπέλα/γκόμενα ξαφνικά εξαφανίζονται απο προσώπου γης και επιστρέφουν όταν τους παρατήσει.

Λάθος σου είναι επίσης ότι έπαιζες τον ρόλο του ψυχολόγου και ήσουν τόσο αφοσιωμένος για να τον βοηθάς συνέχεια.

Προσωπικά προτιμάω να έχω αυτόνομους και φιλότιμους φίλους, οι οποίοι δεν έρχονται κάθε μέρα να μου ζητάνε χάρες-βοήθειες-ψυχολογική στήριξη κλπ. Αυτού του είδους οι άνθρωποι, προσπαθούν να μεταφέρουν τα προβλήματά σου σε σένα.

Το ίδιο ακριβώς κάνω και εγώ, δεν τους ζητάω βοήθεια με το παραμικρό. Οταν βέβαια χρειαστεί ξέρω ότι θα βοηθήσει ο ένας τον άλλο.

Το καλό είναι ότι έχεις αυτογνωσία και κατάλαβες ότι  πρέπει να έχεις πάντα επαφές και με άλλες παρέες.

 

Επεξ/σία 3 Απριλίου 2019 από The_Judas

[Iamthagod]

3 ώρες πριν, The_Judas είπε

Ολοι έχουμε περάσει παρόμοιες καταστάσεις. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί που όταν βρίσκουν κοπέλα/γκόμενα ξαφνικά εξαφανίζονται απο προσώπου γης και επιστρέφουν όταν τους παρατήσει.

Λάθος σου είναι επίσης ότι έπαιζες τον ρόλο του ψυχολόγου και ήσουν τόσο αφοσιωμένος για να τον βοηθάς συνέχεια.

Προσωπικά προτιμάω να έχω αυτόνομους και φιλότιμους φίλους, οι οποίοι δεν έρχονται κάθε μέρα να μου ζητάνε χάρες-βοήθειες-ψυχολογική στήριξη κλπ. Αυτού του είδους οι άνθρωποι, προσπαθούν να μεταφέρουν τα προβλήματά σου σε σένα.

Το ίδιο ακριβώς κάνω και εγώ, δεν τους ζητάω βοήθεια με το παραμικρό. Οταν βέβαια χρειαστεί ξέρω ότι θα βοηθήσει ο ένας τον άλλο.

Το καλό είναι ότι έχεις αυτογνωσία και κατάλαβες ότι  πρέπει να έχεις πάντα επαφές και με άλλες παρέες.

Άρα δεν έχεις φίλους, έχεις άτομα με τα οποία κάνεις απλά παρέα. 

Θα συμφωνησω και εγω με τον @slk200gr  Δεν υπάρχουν πραγματικές φιλίες. Όλοι χρειαζόμαστε κάποιον να κάνουμε καλαμπούρι, να κάνουμε ή να μας κάνει τον ψυχολόγο, να πιούμε ένα καφέ, να παίξουμε video games κτλ. Ως εκεί.

[The_Judas]

Οχι απλά δεν θεωρώ φιλία το να φορτώνω άλλους με  προβλήματα ούτε είμαι εγωιστής για να τους θέλω για αποκλειστικούς νοσοκόμους-ψυχολόγους όπως έκανε ο ts. Αυτά για μένα είναι αρρωστημένες καταστάσεις. Εχω εμπειρία από τέτοια άτομα και συνήθως η κατάληξη είναι αρνητική. 

Επεξ/σία 4 Απριλίου 2019 από The_Judas

[Επισκέπτης]

26 λεπτά πριν, Iamthagod είπε

Άρα δεν έχεις φίλους, έχεις άτομα με τα οποία κάνεις απλά παρέα. 

Θα συμφωνησω και εγω με τον @slk200gr  Δεν υπάρχουν πραγματικές φιλίες. Όλοι χρειαζόμαστε κάποιον να κάνουμε καλαμπούρι, να κάνουμε ή να μας κάνει τον ψυχολόγο, να πιούμε ένα καφέ, να παίξουμε video games κτλ. Ως εκεί.

δεν ισχυει αυτο... στο περιπου δηλαδη. η αληθεια ειναι οτι ολοι βιαζονται να θεωρησουν καποιο γνωστο τους ως φιλο, σε σημειο που χανει το νοημα η λεξη. προσωπικα εχω εναν κολλητο, αρκετα ατομα παρεα, και ποοοοοοοοολους γνωστους, φιλο ομως δεν εχω κανενα (ο κολλητος ειναι πιο πανω στην ιεραρχια)

Επεξ/σία 4 Απριλίου 2019 από Επισκέπτης

[polaki]

13 ώρες πριν, slk200gr είπε

πλεον 50 εχω καταλαβει οτι φιλος πραγματικος με την ενοια που θελουμε δεν υπαρχει ,υπαρχει ο φιλος για καφε,παρεα ,ταξιδια και εκει καπου τελειωνει το στορυ ,αν προσπαθησεις να ζητησεις περισσοτερα απλα θα πληγωθεις  ,αν θελεις πραγματικα εναν φιλο να σε αγαπαει και να σε στεκεται παρε Σκυλο

Στα 39 θα συμφωνήσω. Έχω δει να συμβαίνουν τα απίστευτα, τα οποία πλέον είναι μια χαρά πιστευτά. 
Συνεπώς όσες λιγότερες απαιτήσεις έχουμε από φίλους, τόσο πιο ήσυχοι κοιμόμαστε τα βράδια.

Έχω Γαλλικό Bulldog και ξέρω δεν θα με πληγώσει ποτέ. Γι'αυτό και ΠΡΩΤΑ θα φάει και θα φροντιστεί ιατρικά ο σκύλος μου σε ότι χρειαστεί, και μετά θα αγοράσω το οτιδήποτε για μένα.

[theripper7]

Αρχικα θελω να κανω μια άσχετη ερώτηση, πως το πηρε η κοπελα του οτι ενας αντρας 30 χρονων δεν εχει κανει σχεση αρα και σεξ;  Τωρα ως προς την ερωτηση σου καλα κανεις και νιωθεις προδομένος αλλα υπαρχει η δικαιολογια οτι ειναι η πρωτη του σχεση και σαν άμαθος τον κανει οτι θελει.