Έχετε νιώσει προδομένοι από Φίλο?

[sanaeriko]

Καλημέρα. Ότι γράψω, πιο πολύ είναι γιατί θέλω να τα βγάλω από μέσα μου και όχι για κάτι άλλο.

Ξέρω ενα άτομο από τα 12(1η γυμνασίου) τώρα είμαστε και οι δύο 36. Από την αρχή στο σχολείο κολλήσαμε, ίδιο θρανίο, μαζί στα διαλείμματα, στο σχολασμα,στις κοπάνες κλπ. Κατι παραπάνω από κολλητοί καθώς έβλεπε ο ένας τον άλλο σαν αδερφό.Του έλεγα τα πάντα κι αυτός το ίδιο (μάλλον). Με έντονες ανησυχίες και οι δυο αναλυαμε τα πάντα, στο τηλ μιλούσαμε επί ώρες σχεδόν κάθε μέρα. Έτσι κύλησε η ζωή μας μέχρι και το τέλος του σχολείου. Ο φίλος είχε κάποια θέματα στο σπίτι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του αλλά και στην μη κοινωνικοποίηση του. Τα παραδείγματα είναι χιλιάδες δεν έχει νόημα να τα αναφέρω απλά δεν συμβαδιζε ποτέ η ηλικία του και ο τρόπος που σκεφτόταν με την όλη συμπεριφορά του. Πολλά ψυχολογικά, πολλά κόμπλεξ, δεν καθόταν έξω μετά τις 9 το βράδυ αν και 25 χρονών πχ,για φαγητό/καφέ πηγαίναμε σπάνια, σπίτι του με είχε καλέσει μια φορά όλα αυτά τα χρόνια και στο δικό μου δεν ερχόταν ποτέ(αν και τον καλούσα συνέχεια)εκτός από 2-3 φορές.Διακοπες μαζί ούτε λόγος.Παντα υπήρχε η δικαιολογία για το πρόβλημα στο σπίτι. Το μόνο που κάναμε μαζί ήταν βόλτες στην περιοχή που μέναμε και μπάλα.Ετσι κυλούσαν τα χρόνια από τα 18 και μετά,το παιδί είχε πειστεί ότι έτσι θα είναι η ζωή του για πάντα, θεωρούσε τον εαυτό του άσχημο και ότι ποτέ δεν θα βρει κοπέλα, δεν θα κάνει ποτέ σεξ, ούτε οικογένεια. Είχα περάσει ώρες και ώρες να προσπαθώ να τον βοηθήσω, ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα κλπ. Δεν σήκωνε κουβέντα. Στεναχωριομουν που χάναμε στιγμές από την ζωή μας αλλά στο τέλος παρέμενα εκεί στήριγμα. Δεν έβγαινα με άλλα παιδιά πχ για να μιλάμε στο τηλ και να μην τον αφήνω μόνο του. Γινόταν όλο και πιο σκοτεινός ο χαρακτήρας του, έμπαινε όλο και πιο βαθιά στην μιζέρια και στην θλίψη. Εγώ καλώς η κακως ΕΚΕΊ δίπλα του. Όταν ζητούσε κάτι έτρεχα. Οικονομικά ήταν καλά οι δικοί του, δεν είχε δουλέψει ποτέ, δεν είχε κάνει σχέση πότε και γενικώς. Δειλά δειλά από μια ηλικία και μετά(απο τα 31 και μετά)άρχισε να κάνει βήματα (λες και όσα του έλεγα χρόνια πριν ενεργοποιήθηκαν τότε). Σε κάποια φάση μου λέει ότι του αρέσει μια γυναίκα. Ξέχασα να αναφέρω ότι μέχρι τότε δεν μου είχε σταθεί ουσιαστικά σε καμια δυσκολία αλλά ούτε και στις χαρές.Και στα απλά ήταν μετρημενος, οταν τον ρωτούσα τι να κάνω με μια κοπέλα πχ πότε δεν θα μου απαντούσε,θες από ζήλεια,θες από κόμπλεξ; εγώ ακόμη και τότε τον δικαιολογούσα στον εαυτό μου (και ας νευριαζα). Και τότε? Ξαφνικά να και τα τηλέφωνα και παμε να βγούμε για συμβουλές και πάμε να της πάρω αυτό και πάμε το ένα το άλλο, έτρεχα εγώ. Πολλές φορές ακυρωνα με την κοπέλα μου η την έπαιρνα μαζί για να τον βοηθήσουμε(αυτό κρατησε μηνες). Χαρά εγώ; Δεν φαντάζεστε, επιτέλους έλεγα,βρηκε τον εαυτό του, λυτρώθηκε κλπ. Για καλή του τύχη τα βρίσκουν, βρίσκει δουλειά (καλή δουλειά βγάζει τα διπλάσια από μένα), ξεπερνιουνται(?) όλα τα προβλήματα στο σπίτι όλως τυχαίως..συζουν, αλλάζει το στάτους του γενικά, αλλάζει πράγματα που ήταν γι αυτόν ιερό δισκοπότηρο μέχρι τότε και απλά με κάνει στην άκρη. Όχι ξεκάθαρα και παντελονατα αλλά σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Κάθε φορά που του λέω να βρεθούμε μια δικαιολογία για το βεβαρημένο πρόγραμμα του(κοπέλα, καινούριες παρέες κλπ)που και που στέλνει κάνα μήνυμα για κανα χρόνια πολλά η καμια ελαφριά βλακειουλα. Ήθελα κάποιον φίλο να μιλήσω για κάποιες δύσκολες καταστάσεις που πέρναγα εδώ και δύο χρόνια.. πουθενά. Μάλιστα όταν έκανα κάποια παράπονα (παλιότερα) ήμουν αυτός που γκρινιάζει. Κάθε προσπάθεια να το κουβεντιάσω κατέληγε στο ότι δεν είναι έτσι και άρχιζαν οι δικαιολογίες. Δεν το κουραζα πολύ γιατί δεν ήθελα να κάνω (συγγνώμη απ' τις κυρίες)σαν γκόμενα. Φταίω; Φταίω! Δεν του ρίχνω ευθύνες για το γεγονός ότι δεν κράτησα άλλους φίλους κοντά μου και τώρα ξεμεινα.Ηταν κατα κάποιο τρόπο επιλογή μου. Νιώθω προδομένος; Νιώθω. Οι λόγοι πολλοί. Αχαριστία; Στο φουλ. Είμαι μαλακας; ΕΊΜΑΙ.

Σίγουρα δεν μπορείς να γράψεις μια ολόκληρη ζωή σε ένα θέμα. Μιλάμε για τοσες λεπτομέρειες που θα μπορούσα να γράψω βιβλία.(Αν βρήκατε ενδιαφέρον το θέμα ρωτήστε άφοβα για να επεκταθω) Μπορεί όπως τα έχω γράψει να φαίνεται μικρό το χρονικό διάστημα αλλά δεν είναι. Είναι χρονικά διαστήματα μεγάλα. Πολύ μεγάλα.

Ευχαριστώ που με διαβάσατε.

Γράψτε την δική σας ιστορία όσοι θέλετε.

ΥΓ. Αποφθέγματα του στυλ τους φίλους τους διαλέγουμε και μην περιμένεις σπ τους άλλους...κλπ ΔΕΚΤΑ

Επεξ/σία 3 Απριλίου 2019 από sanaeriko

[TechnoState]

... συμπάσχω, κατανοώ ...κ δεν κρατάω κακία για κανέναν.

[SB_1957]

Έτσι όπως τα περιγράφεις είναι όντως προδοσία, αλλά δείχνει ότι δεν ήταν ποτέ πραγματικός φίλος!

Πάντα θα νιώθεις πίκρα και απογοήτευση, αλλά προχώρησε στη ζωή σου με τους ανθρώπους που έχεις κοντά σου και νοιάζεστε ειλικρινά μεταξύ σας.

Κολλητούς φίλους που τους έχουμε μια ζωή ελάχιστοι άνθρωποι έχουν, γιατί οι επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις μας απομακρύνουν, όπως μας απομακρύνουν και από αγαπημένους συγγενείς, εκτός αν μένουμε σε διπλανές πόρτες!

[slk200gr]

πλεον 50 εχω καταλαβει οτι φιλος πραγματικος με την ενοια που θελουμε δεν υπαρχει ,υπαρχει ο φιλος για καφε,παρεα ,ταξιδια και εκει καπου τελειωνει το στορυ ,αν προσπαθησεις να ζητησεις περισσοτερα απλα θα πληγωθεις  ,αν θελεις πραγματικα εναν φιλο να σε αγαπαει και να σε στεκεται παρε Σκυλο

[panos4tw]

Αναφορά σε κείμενο

Δεν έβγαινα με άλλα παιδιά πχ για να μιλάμε στο τηλ και να μην τον αφήνω μόνο του.

Αυτό είναι  στην καλύτερη υπερβολικό και ακούγεται σαν ψέμα που κάποιος λέει στον εαυτό του.

 

Πολλοί άνθρωποι αλλάζουν στα 30 και έπειτα, τελειώνει η περίοδος χάριτος και πειραματισμού και πρέπει να βγεις στη ζωή ως ενήλικας. Πολλές φιλίες χαλάνε εκεί και ενίοτε δημιουργούνται νέες που αντικατοπτρίζουν τη νέα σου στάση στη ζωή. Απ' ότι καταλαβαίνω ο φίλος σου ούτως ή άλλως δεν είχε άλλες επιλογές για φιλίες οπότε συνέχισε να κάνει ότι έκανε από μικρός, ενώ κι εσύ βολεύτηκες σε μια κατάσταση, ίσως γιατί  σου άρεσαν αυτά που σου πρόσφερε. Σε κάθε περίπτωση,  εφόσον υπάρχει πικρία, δεν υπάρχει κανένα λόγος να διατηρείται μια τέτοια σχέση. Καλύτερα να ξεκόψετε εντελώς και αν στο μέλλον οι ζωές σας ξαναπλησιάσουν, τότε θα μπορέσετε να ανακτήσετε ένα μέρος μιας πλέον υγιούς σχέσης.

 

Προσωπικά με αρκετούς  φίλους οι σχέσεις έγιναν πιο τυπικές με το που γνώρισαν την κοπέλα την οποία και θα κατέληγαν να παντρευτούν (ή όταν η παλιά τους σχέση πήρα τέτοια τροπή). Το θεωρώ ως κάτι φυσιολογικό, ίσως αν ήμουν σε παρόμοια φάση στη ζωή μου, οι σχέσεις μας να ήταν πιο ζεστές.

Επεξ/σία 3 Απριλίου 2019 από panos4tw

[vagos789]

Τον εβαλε στο βρακι της η συζυγος, θα σου ερθει πισω μετα το διαζυγιο 

 

[sndev]

μαλακας δεν εισαι. εδεινες και σαρεσε αυτό το συναίσθημα τον έκανες να νιώθει καλά κ εσύ γέμιζες μέσα από αυτό. έτσι είσαι απλα. θελησες καποια στιγμή στήριξη και δεν στην έδωσε πότε όμως δεν στην έδωσε τοσα χρόνια δεν έκανε κάτι διαφορετικό. κάποιοι άνθρωποι μόνο δεινουν και καποιοι άνθρωποι μόνο παίρνουν. αν δε σε γεμίζει η τωρινή κατάσταση κάνεις και εσύ τις νέες σου επιλογες κ προχωράς κρατωντας τις ομορφες αναμνησεις δεν υπαρχει λογος να συντηρείς στο μυαλο σου κατι που σε "χαλαει". ανα λίγα χρόνια της ζωής μας μεγαλωνοντας αλλάζουν οι προτερεοτητες μας έτσι είναι. κ θα συμφωνησω με τον προλαλησαντα μολις αλλαξει λιγο παλι το τωρινο του περιβαλλον γτ ενας μιζερος παραμενει μιζερος απλα εχει εκλμαψεις καποιου χρονικού διαστήματος θα αναρωτηθεί τι έγινε

Επεξ/σία 3 Απριλίου 2019 από sndev

[mylo]

8 λεπτά πριν, vagos789 είπε

Τον εβαλε στο βρακι της η συζυγος, θα σου ερθει πισω μετα το διαζυγιο 

Και του δίνεις μια κλωτσιά να πάει στον αγύριστο. 

[tz3s]

Φιλος ειναι οπως τα λεει και παραπανω... Για τα υπολοιπα υπαρχουν οι ψυχολογοι!

Συνεχισε την ζωη σου ... υπαρχουν κι αλλου πορτοκαλιες

[Iris_89]

Thank you NEXT

[*nenya*]

9 minutes ago, panos4tw said:

Πολλοί άνθρωποι αλλάζουν στα 30 και έπειτα, τελειώνει η περίοδος χάριτος και πειραματισμού και πρέπει να βγεις στη ζωή ως ενήλικας. Πολλές φιλίες χαλάνε εκεί και ενίοτε δημιουργούνται νέες που αντικατοπτρίζουν τη νέα σου στάση στη ζωή.

Ακριβώς αυτό που περιγράφεις εδώ έζησα κι εγώ πρόσφατα. Είναι σαν να έφυγε ένα πέπλο αφέλειας που κάλυπτε μερικές φιλικές σχέσεις και έγινε χοντρό ξεσκαρτάρισμα.
 

Είναι αναπόφευκτο, κάποιοι άνθρωποι θα τραβήξουν δρόμο τόσο διαφορετικό απ'τον δικό μας που θα φτάσουμε να χωρίσουμε για πάντα. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Μιλάω για το ξεσκαρτάρισμα. Στα 30 μας μπορούμε κρίνουμε με άλλα μάτια και άλλη ωριμότητα τις φιλικές σχέσεις που δημιουργήσαμε πχ στα φοιτητικά ή παιδικά μας χρόνια...και διαπιστώνουμε πόσο αληθινές ή όχι ήταν τελικά. Προσωπικά, την αχαριστία και την έπαρση δεν την συγχωρώ. Επίσης, ο ΦΙΛΟΣ δεν είναι δίπλα σου μόνο για να σε στηρίξει στα δύσκολα/άσχημα, αλλά επίσης στα καλά θα χαρεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με την χαρά σου και τις επιτυχίες σου. Τέλος, ο ΦΙΛΟΣ δεν μας παρατάει όταν βρει αγόρι/κοπέλα και ούτε μας θυμάται όταν ξεμείνει μόνος/η πάλι. 

@sanaerikoκαταλαβαίνω λοιπόν πως νοιώθεις αυτή την στιγμή. Αλλά γιατί να μένεις σε μια 'φιλία' που είναι χτισμένη σε σαθρά θεμέλια; Όπως βλέπεις όντως γκρεμίστηκε τελικά. Κάνε ΦΥΣΙΚΑ κι εσύ την αυτοκριτική σου και εύχομαι να σου πάνε σύντομα όλα καλά, να βρεις το άτομο που θα σου σταθεί και θα του στέκεσαι με όλη τη σημασία της λέξης φίλος. Ναι, είναι δύσκολο. Όχι όμως ακατόρθωτο (σε οποιαδήποτε ηλικία).

[melodicpunk]

Ολοι την εχουμε πατησει απο φιλους. Μην στεναχωριεσαι και μην μετανιωνεις για την σταση σου. Εσυ ξερεις ποιος ησουν και πως επραξες. Στην τελικη στις φιλιες δινουμε χωρις να ειναι σιγουρο οτι θα παρουμε.

[Επισκέπτης]

Ο φίλος σου δεν είχε προσωπικότητα. Λογικό όταν μπήκε σε μια σοβαρή σχέση να του έβαλε η γυναίκα του τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι. Δεν θεωρώ ότι σε πούλησε. Εσύ είχες ανεδαφικές προσδοκίες από ένα άτομο που σύμφωνα με αυτά που γράφεις ήταν ανώριμο. Και γενικότερα δεν βλέπω γιατί επενδύεις τόσο πολύ σε κάποιον που μέχρι πρότινος είχε μηδενική εμπειρία από την ζωή. Σε τι να σε συμβουλέψει; Τι κέρδιζες εσύ από αυτή τη σχέση;

Χέστον και προχώρα παρακάτω. Χωρίς πίκρες και κακίες. Η φιλία ούτως ή άλλως είναι υπερτιμημένη κι όσο περνάνε τα χρόνια το καταλαβαίνεις καλύτερα. Στην εφηβεία όλα είναι εύκολα οπότε και τις σχέσεις τις εξιδανεικεύουμε.

[nipoa]

θυμαμαι καποτε ειχα νιωσει προδομενος απο καποιον δηθεν φιλο, μετα αυτος ενιωσε μαχαιρωμενος..

[~mxls~]

45 λεπτά πριν, vagos789 είπε

Τον εβαλε στο βρακι της η συζυγος, θα σου ερθει πισω μετα το διαζυγιο 

Έχουμε έναν σε κοινή παρέα που ανήκει στο παραπάνω κλαμπ, τον έφαγε η μαρμάγκα.

Περιμένω τη στιγμή που θα φάει ΤΟ ξεφτιλίκι όταν βρεθούμε (αν βρεθούμε ποτέ ξανά).