Πανελλήνιες - Δημοσιογραφία

[Επισκέπτης]

Παιδιά, δυστυχώς είναι ανοιχτό επάγγελμα και μπορεί να το κάνει και ένας απόφοιτος Λυκείου. Τα κανάλια αργοπεθαίνουν και έκανα και εκεί έρευνα. Η Πλειοψηφία εργάζεται για ψίχουλα, πολλές ώρες και κάποιες είναι και απλήρωτες. Το θεωρώ επάγγελμα με ημερομηνία λήξεως. Αλλά σήμερα στην Ελλάδα δυστυχώς δεν επιβιώνει και κάτι. Ένα τουρισμό έχουμε που και αυτόν πάνε να τον φανε, και μια ναυτιλία που η Αθήνα είναι μονόδρομος. Εδώ Δικηγοροι διαγράφονται όπως και Πολιτικοί μηχανικοί

[gsarig]

Μπορώ να μιλήσω για το τμήμα του Παντείου, από το οποίο αποφοίτησα το 2002. Φαντάζομαι πως θα έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα στο μεταξύ, αλλά η βασική δομή υποθέτω πως παραμένει, πάνω-κάτω, ίδια. Τα πρώτα 2 χρόνια αφιερώνονται στην απόκτηση κάποιων γενικών γνώσεων από πολλά διαφορετικά πεδία: από κινηματογράφο και ιστορία της τέχνης μέχρι θέματα δικαίου, οικονομικά, ιστορία, φιλοσοφία, ακόμη και μαθήματα HTML. Στο τρίτο έτος είναι που επιλέγεις την κατεύθυνση στην οποία θες να εξειδικευτείς, με τη δημοσιογραφία να είναι μία από τις 3 διαθέσιμες επιλογές. Οι άλλες δύο ήταν (τουλάχιστον στην εποχή μου) η διαφήμιση/μάρκετινγκ και η πολιτιστική διαχείριση. Η δημοσιογραφία, δηλαδή, δεν είναι μονόδρομος καθώς ο απόφοιτος θα μπορούσε να δουλέψει σε κάποια διαφημιστική, σε έναν πολιτιστικό φορέα (π.χ. μουσείο) και γενικότερα σε ο,τιδήποτε έχει σχέση με τον χώρο της επικοινωνίας.

Σε ό,τι αφορά την δημοσιογραφική κατεύθυνση, μας έφερναν συχνά δημοσιογράφους που μας μιλούσαν για εξειδικευμένους τύπους ρεπορτάζ (π.χ. πολιτιστικό, αθλητικό κλπ) και είχαμε μαθήματα αφιερωμένα σε συγκεκριμένα μέσα (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό, διαδίκτυο). Στα πλαίσια αυτά είχαμε ήδη από το 1999 δύο online περιοδικά, πράγμα αρκετά ασυνήθιστο για την εποχή, ενώ από όσο ξέρω πλέον υπάρχει και στούντιο όπου οι φοιτητές κάνουν ραδιοφωνικές εκπομπές (εγώ δεν το πρόλαβα).

Στο πρακτικό κομμάτι, οι εξετάσεις είναι γενικά εύκολες και η σχολή μπορεί να βγει εύκολα στα 4 χρόνια αν δεν είσαι τεμπέλης. Άλλωστε, το πιο σημαντικό κριτήριο αξιολόγησης δεν θα έλεγα πως είναι τόσο οι (βαρετές) εξετάσεις όπου συχνά η αντιγραφή πήγαινε σύννεφο, όσο οι εργασίες, που σε κάθε εξάμηνο είναι πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες και σε αναγκάζουν να μάθεις να χρησιμοποιείς βιβλιογραφία, να βγεις στο δρόμο για να συλλέξεις πρωτότυπο υλικό και γενικά να κάνεις έρευνα (όση έρευνα μπορεί, φυσικά, να κάνει ένας προπτυχιακός φοιτητής).

Παρόλα αυτά, κάτι που μας επαναλάμβαναν αρκετές φορές οι καθηγητές είναι πως η αποφοίτηση δεν συνεπάγεται αυτόματα πως είσαι έτοιμος δημοσιογράφος, όπως το ότι παίρνεις το δίπλωμα οδήγησης δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχεις μάθει να οδηγείς πραγματικά. Στο τέλος χρειάζεται να τριφτείς με το αντικείμενο σε πραγματικές συνθήκες ώστε να αποκτήσεις την απαραίτητη εμπειρία.

Κατά τη γνώμη μου, το σημαντικότερο πράγμα που σου προσφέρει το πανεπιστήμιο δεν είναι οι γνώσεις αυτές καθαυτές αλλά η αλλαγή νοοτροπίας, το ότι αναθεωρείς κάποιες από τις βεβαιότητές σου, διευρύνεις τους ορίζοντές σου και, εν τέλει, "μαθαίνεις πώς να μαθαίνεις". Η εξειδίκευση είναι κάτι που έρχεται αργότερα, οπότε και εσύ ο ίδιος είσαι πλέον πιο έτοιμος να κατασταλάξεις κάπου. Άλλωστε, το ότι τελειώνοντας το λύκειο θες να γίνεις κάτι συγκεκριμένο δεν σημαίνει πως δεν μπορεί αργότερα να αλλάξεις γνώμη, ειδικά όταν μιλάμε για τόσο μικρές ηλικίες.

Π.χ. εγώ ξεκίνησα τις σπουδές λέγοντας πως θέλω να γίνω αθλητικογράφος αλλά ήδη από το πρώτο έτος μου πέρασε, απλώς γιατί είδα ότι υπήρχαν αρκετά πράγματα που μου φαινόταν πλέον πιο ενδιαφέροντα. Για την ακρίβεια, ακόμα και σήμερα δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρω τί θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω - για την ώρα φτιάχνω websites, πράγμα μάλλον άσχετο με αυτό που σπούδασα. Παρόλα αυτά, αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να διαλέξω κάποια άλλη σχολή δεν είμαι σίγουρος πως θα το έκανα, κυρίως γιατί προσωπικά βαριέμαι φρικτά την εξειδίκευση και μου άρεσε το ότι το πανεπιστήμιο με έφερε σε επαφή με ένα ευρύ πεδίο γνώσεων που με βοήθησαν σε απροσδόκητες φάσεις της ζωής μου.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που βρίσκω σημαντικό να κατανοήσει ένα παιδί που τελειώνει το λύκειο είναι ότι η μάθηση είναι κάτι που συνεχίζεται σε ολόκληρη τη ζωή του. Αν πιστεύει πως μπαίνοντας σε μια σχολή θα περάσει κάποια χρόνια όπου θα πάρει όλες τις απαραίτητες γνώσεις που θα τον αποκαταστήσουν επαγγελματικά για το υπόλοιπο της ζωής του και αποφοιτώντας θα "κλείσει τον διακόπτη", μάλλον αργά ή γρήγορα θα απογοητευτεί και θα καταλήξει να κατηγορεί τους κακούς καθηγητές και το ανεπαρκές σύστημα. Ένας καλός μαθητής μπορεί να νικήσει έναν κακό δάσκαλο, ενώ το αντίθετο είναι πολύ πιο δύσκολο.

[Επισκέπτης]

Στις 25/1/2019 στις 2:35 ΠΜ, gsarig είπε

Μπορώ να μιλήσω για το τμήμα του Παντείου, από το οποίο αποφοίτησα το 2002. Φαντάζομαι πως θα έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα στο μεταξύ, αλλά η βασική δομή υποθέτω πως παραμένει, πάνω-κάτω, ίδια. Τα πρώτα 2 χρόνια αφιερώνονται στην απόκτηση κάποιων γενικών γνώσεων από πολλά διαφορετικά πεδία: από κινηματογράφο και ιστορία της τέχνης μέχρι θέματα δικαίου, οικονομικά, ιστορία, φιλοσοφία, ακόμη και μαθήματα HTML. Στο τρίτο έτος είναι που επιλέγεις την κατεύθυνση στην οποία θες να εξειδικευτείς, με τη δημοσιογραφία να είναι μία από τις 3 διαθέσιμες επιλογές. Οι άλλες δύο ήταν (τουλάχιστον στην εποχή μου) η διαφήμιση/μάρκετινγκ και η πολιτιστική διαχείριση. Η δημοσιογραφία, δηλαδή, δεν είναι μονόδρομος καθώς ο απόφοιτος θα μπορούσε να δουλέψει σε κάποια διαφημιστική, σε έναν πολιτιστικό φορέα (π.χ. μουσείο) και γενικότερα σε ο,τιδήποτε έχει σχέση με τον χώρο της επικοινωνίας.

Σε ό,τι αφορά την δημοσιογραφική κατεύθυνση, μας έφερναν συχνά δημοσιογράφους που μας μιλούσαν για εξειδικευμένους τύπους ρεπορτάζ (π.χ. πολιτιστικό, αθλητικό κλπ) και είχαμε μαθήματα αφιερωμένα σε συγκεκριμένα μέσα (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό, διαδίκτυο). Στα πλαίσια αυτά είχαμε ήδη από το 1999 δύο online περιοδικά, πράγμα αρκετά ασυνήθιστο για την εποχή, ενώ από όσο ξέρω πλέον υπάρχει και στούντιο όπου οι φοιτητές κάνουν ραδιοφωνικές εκπομπές (εγώ δεν το πρόλαβα).

Στο πρακτικό κομμάτι, οι εξετάσεις είναι γενικά εύκολες και η σχολή μπορεί να βγει εύκολα στα 4 χρόνια αν δεν είσαι τεμπέλης. Άλλωστε, το πιο σημαντικό κριτήριο αξιολόγησης δεν θα έλεγα πως είναι τόσο οι (βαρετές) εξετάσεις όπου συχνά η αντιγραφή πήγαινε σύννεφο, όσο οι εργασίες, που σε κάθε εξάμηνο είναι πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες και σε αναγκάζουν να μάθεις να χρησιμοποιείς βιβλιογραφία, να βγεις στο δρόμο για να συλλέξεις πρωτότυπο υλικό και γενικά να κάνεις έρευνα (όση έρευνα μπορεί, φυσικά, να κάνει ένας προπτυχιακός φοιτητής).

Παρόλα αυτά, κάτι που μας επαναλάμβαναν αρκετές φορές οι καθηγητές είναι πως η αποφοίτηση δεν συνεπάγεται αυτόματα πως είσαι έτοιμος δημοσιογράφος, όπως το ότι παίρνεις το δίπλωμα οδήγησης δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχεις μάθει να οδηγείς πραγματικά. Στο τέλος χρειάζεται να τριφτείς με το αντικείμενο σε πραγματικές συνθήκες ώστε να αποκτήσεις την απαραίτητη εμπειρία.

Κατά τη γνώμη μου, το σημαντικότερο πράγμα που σου προσφέρει το πανεπιστήμιο δεν είναι οι γνώσεις αυτές καθαυτές αλλά η αλλαγή νοοτροπίας, το ότι αναθεωρείς κάποιες από τις βεβαιότητές σου, διευρύνεις τους ορίζοντές σου και, εν τέλει, "μαθαίνεις πώς να μαθαίνεις". Η εξειδίκευση είναι κάτι που έρχεται αργότερα, οπότε και εσύ ο ίδιος είσαι πλέον πιο έτοιμος να κατασταλάξεις κάπου. Άλλωστε, το ότι τελειώνοντας το λύκειο θες να γίνεις κάτι συγκεκριμένο δεν σημαίνει πως δεν μπορεί αργότερα να αλλάξεις γνώμη, ειδικά όταν μιλάμε για τόσο μικρές ηλικίες.

Π.χ. εγώ ξεκίνησα τις σπουδές λέγοντας πως θέλω να γίνω αθλητικογράφος αλλά ήδη από το πρώτο έτος μου πέρασε, απλώς γιατί είδα ότι υπήρχαν αρκετά πράγματα που μου φαινόταν πλέον πιο ενδιαφέροντα. Για την ακρίβεια, ακόμα και σήμερα δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρω τί θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω - για την ώρα φτιάχνω websites, πράγμα μάλλον άσχετο με αυτό που σπούδασα. Παρόλα αυτά, αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να διαλέξω κάποια άλλη σχολή δεν είμαι σίγουρος πως θα το έκανα, κυρίως γιατί προσωπικά βαριέμαι φρικτά την εξειδίκευση και μου άρεσε το ότι το πανεπιστήμιο με έφερε σε επαφή με ένα ευρύ πεδίο γνώσεων που με βοήθησαν σε απροσδόκητες φάσεις της ζωής μου.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που βρίσκω σημαντικό να κατανοήσει ένα παιδί που τελειώνει το λύκειο είναι ότι η μάθηση είναι κάτι που συνεχίζεται σε ολόκληρη τη ζωή του. Αν πιστεύει πως μπαίνοντας σε μια σχολή θα περάσει κάποια χρόνια όπου θα πάρει όλες τις απαραίτητες γνώσεις που θα τον αποκαταστήσουν επαγγελματικά για το υπόλοιπο της ζωής του και αποφοιτώντας θα "κλείσει τον διακόπτη", μάλλον αργά ή γρήγορα θα απογοητευτεί και θα καταλήξει να κατηγορεί τους κακούς καθηγητές και το ανεπαρκές σύστημα. Ένας καλός μαθητής μπορεί να νικήσει έναν κακό δάσκαλο, ενώ το αντίθετο είναι πολύ πιο δύσκολο.

Ολόσωστα αυτά που λες. Εμείς τις είπαμε να κανει ναι μεν αυτό που αγαπάει, αλλά να ξέρει τα υπερ και τά κατά αυτού του επαγγέλματος. Μη το ψάχνετε γενικά. Σήμερα όλα τα επαγγέλματα περνάνε κρίση και κορεσμό. Εδω δικηγόροι διαγράφονται από τα Μητρώα τους και Πολιτικοί μηχανικοί. Παιδιά που αρίστευσαν στις Πανελλήνιες. Κανείς δεν σου προδικάζει κάτι ή σου υπόσχεται κάτι. Εξάλλου, η ζωή θέλει τύχη και ταλέντο. Αν τα έχεις αυτά δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα

[airtrelomike13]

Επειδή το έψαχνα και εγώ για μεταπτυχιακό στη ΔΗμοσιογραφία, το μόνο που έχω να πω είναι ότι σαν κλάδος δεν αξίζει στη χώρα μας. Καλύτερα να πάει στο εξωτερικό να το σπουδάσει , για να αποκτήσει και γερό βιογραφικό. Δεν νομίζω να υπάρχει διαφορά σε αυτόν που θα τελειώσει ιεκ δημοσιογραφίας από τον αει δημοσιογραφίας εδώ στη χώρα, πέρα από ΕΡΤ και γραφεία τύπου. Στο εξωτερικό με το πτυχίο Δημοσιογραφίας και επικοινωνιολογίας αποκτάς άλλη διάσταση, γερό βιογραφικό , ενώ εργάζεσαι ταυτόχρονα. Πλεον όπως έγινε η χώρα μας, δεν αξίζει να σπουδάσεις εδώ. Προσωπικά το μετάνιωσα που το 2011 , έκατσα να σπουδάσω στην Ελλάδα και να αγχώνομαι με το θέμα των πανελληνίων. Το μόνο θετικό που προσφέρει η χώρα μας είναι ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ= ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Στο εξωτερικό σχεδόν όλα ιδιωτικά

[aimopetalio]

Για μένα δεν έχει νόημα κανείς να σπουδάζει δημοσιογραφία. Μπορείς να έχεις τελειώσει οποιαδήποτε σχολή και να το ασκήσεις. Ένας γιατρός δεν μπορεί να κάνει ιατρικό ρεπορτάζ; Ένας δικηγόρος, ένας πολιτικός επιστήμονας δεν μπορούν να ασχοληθούν με πολιτικο ρεπορτάζ; Και πάει λέγοντας. Και να σπουδάσει 4 χρόνια για να κάνει τι; Τι γλάστρα δίπλα σε κάποιον μεγάλο παρουσιαστή; Να λέει τηλεφωνήστε στο τάδε νούμερο για να πάρετε τον αποχυμωτή; Να προπαγανδίζει υπέρ του όποιου πελάτη; Να γράφει ότι χαζομάρα υπάρχει για να πάρει μερικά κλικς στο ίντερνετ;

[Επισκέπτης]

1 ώρα πριν, aimopetalio είπε

Για μένα δεν έχει νόημα κανείς να σπουδάζει δημοσιογραφία. Μπορείς να έχεις τελειώσει οποιαδήποτε σχολή και να το ασκήσεις. Ένας γιατρός δεν μπορεί να κάνει ιατρικό ρεπορτάζ; Ένας δικηγόρος, ένας πολιτικός επιστήμονας δεν μπορούν να ασχοληθούν με πολιτικο ρεπορτάζ; Και πάει λέγοντας. Και να σπουδάσει 4 χρόνια για να κάνει τι; Τι γλάστρα δίπλα σε κάποιον μεγάλο παρουσιαστή; Να λέει τηλεφωνήστε στο τάδε νούμερο για να πάρετε τον αποχυμωτή; Να προπαγανδίζει υπέρ του όποιου πελάτη; Να γράφει ότι χαζομάρα υπάρχει για να πάρει μερικά κλικς στο ίντερνετ;

δεν θα διαφωνήσω. Απλά αν θες να μπεις τηλεόραση θες καποιο χαρτι προφανως. Είτε απο ΙΕΚ, ειτε μαστερ, ειτε αει. Βεβαια, οι μισθοι ειναι τοσο της πλακας που δεν αξιζει. 

[evo481]

Τα πράγματα είναι όπως τα είπε ο gsarig. Στην Ελλάδα τα ΜΜΕ υποφερουν εδω και πολλα χρονια, αν θα παει σε αυτη τη σχολη θα πρεπει να εχει στο νου της να φυγει εξωτερικο και να ειδικευτει σε τομεις του μαρκετινγκ. Ετσι θα καταφέρει να έχει ενα μισθο επαρκη. Ελλαδα και δημοσιογραφια ειναι απιστευτα δύσκολο προτζεκτ με πολυ λιγες πιθανοτητες επιτυχιας για τα επομενα 15 χρονια σιγουρα. 

Προσωπικα θα συμβουλευα μονο ατομα κομμαντο να πανε στη σχολη αυτη τη στιγμη. Οταν βλεπω δε να προτεινονται λυσεις σα τη λογιστικη σαν εναλλακτικες της δημοσιογραφιας τοτε μάλλον το ατομο δεν ξερει τι θελει να κανει γενικα.

[Επισκέπτης]

4 ώρες πριν, evo481 είπε

Τα πράγματα είναι όπως τα είπε ο gsarig. Στην Ελλάδα τα ΜΜΕ υποφερουν εδω και πολλα χρονια, αν θα παει σε αυτη τη σχολη θα πρεπει να εχει στο νου της να φυγει εξωτερικο και να ειδικευτει σε τομεις του μαρκετινγκ. Ετσι θα καταφέρει να έχει ενα μισθο επαρκη. Ελλαδα και δημοσιογραφια ειναι απιστευτα δύσκολο προτζεκτ με πολυ λιγες πιθανοτητες επιτυχιας για τα επομενα 15 χρονια σιγουρα. 

Προσωπικα θα συμβουλευα μονο ατομα κομμαντο να πανε στη σχολη αυτη τη στιγμη. Οταν βλεπω δε να προτεινονται λυσεις σα τη λογιστικη σαν εναλλακτικες της δημοσιογραφιας τοτε μάλλον το ατομο δεν ξερει τι θελει να κανει γενικα.

Προτείνονται επαγγέλματα οπως η λογιστική, γτ ανοίγουν πορτες. Σαν λογιστρια επειδη ειμαι χρονια μπορεις να εργαστειςς παντου. Από το λογιστικό γραφειο της γειτονιας, μεχρι το τουρισμό, τη ναυτιλία, τα μιντια, λογιστικες εταιρειες και κλπ. Ενα πιατο  φαγητο σιγουρο, ασφαλες επαγγελμα

[evo481]

Δεν ξερω αν εθιξα πχ τη λογιστικη αλλα δεν ηταν αυτος ο σκοπος μου. Το παιδι που θελει να παει πραγματικα δημοσιογραφια δεν θα ασχοληθει με τετοια επαγγελματα γιατι η δημοσιογραφια ειναι οντως σαρακι. Κανεις δεν εχει παει ποτε δημοσιογραφια γιατι ηταν ασφαλες επαγγελμα. Θελει και πολυ γερο στομαχι. Αυτο ηθελα να τονισω. Δημοσιογραφια μονο στο εξωτερικο για την επομενη δεκαετια οπου οντως μπορεις να κανεις πολλα πραγματα σε διαφορους τομεις και με καλες αμοιβες, μη μενουμε στα ελληνικα δεδομενα. 

[Επισκέπτης]

1 ώρα πριν, evo481 είπε

Δεν ξερω αν εθιξα πχ τη λογιστικη αλλα δεν ηταν αυτος ο σκοπος μου. Το παιδι που θελει να παει πραγματικα δημοσιογραφια δεν θα ασχοληθει με τετοια επαγγελματα γιατι η δημοσιογραφια ειναι οντως σαρακι. Κανεις δεν εχει παει ποτε δημοσιογραφια γιατι ηταν ασφαλες επαγγελμα. Θελει και πολυ γερο στομαχι. Αυτο ηθελα να τονισω. Δημοσιογραφια μονο στο εξωτερικο για την επομενη δεκαετια οπου οντως μπορεις να κανεις πολλα πραγματα σε διαφορους τομεις και με καλες αμοιβες, μη μενουμε στα ελληνικα δεδομενα. 

Ακόμα και στο Εξωτερικό, το επάγγελμα του Δημοσιογράφου δεν είναι safe job. Σου τα λέω γιατί έκανα έρευνα. Δεν έχει τα χάλια που έχει εδώ, έχει ναι μεν απορροφητικότητα, αλλά και εκεί υπάρχουν επάγγελματα που είναι καλύτερα από θέμα αμοιβής από το δημοσιογράφο. Κακά τα ψέματα, η δημοσιογραφία και στη χώρα μας και παντού δεν ήταν εκτός από ασφαλές επάγγελμα, δεν ήταν ποτέ και πλούσιο επάγγελμα. Κανείς δεν έγινε πλούσιος από το επάγγελμα, ούτε απέδειξε κάποιο εισόδημα που τον έκανε πλούσιο. Με εξαίρεση 10-15 από το χώρο των media, κανείς δεν έγινε πλούσιος. Το ξέρω ότι δεν είχε στόχο ούτε σκοπό να θίξεις τη λογιστική σαν επάγγελμα, αλλά εγώ προσπαθώ να βάλω το μυαλό του άλλου στο κεφάλι του και να μη παίρνει αέρα. Είναι μικρή, και θα έρθει στιγμή που θα το μετανιώσει αν το κάνει στην Ελλάδα. Για το εξωτερικό συμφωνώ, το θέμα είναι ότι εξωτερικό χρειάζονται παραπάνω χρήματα για να σπουδάσει κάποιος νέος

[evo481]

Επειδη ειναι το επαγγελμα μου και ειμαι εκτος Ελλαδας, υπαρχει ενα ευρυ πεδιο δρασης για καποιον που θα ασχοληθει με τη δημοσιογραφια σοβαρα στο εξωτερικο. Οι υποτομεις ειναι αρκετοι και εχουν και αμοιβες. Θελει ομως συνεχη ενασχοληση και μερακι και χαμενες ωρες. Οπως ειδες και εγω θα απετρεπα καποιον να ασχοληθει με τη δημοσιογραφια εντος ελληνικων οριων. Μπορω να σου πω οτι καποτε στην Ελλαδα ηταν και καλοπληρωμενο επαγγελμα, απλα οι παλιοι θεωρουσαν οτι οι ωρες ενασχολησης ηταν υπερβολικες. Προσωπικα εχοντας τραβηξει ζορι στην Ελλαδα, χανοντας τις καλες εποχες, αν ημουν παλι 18 και ηθελα να ζησω στη χωρα δε θα πηγαινα στο συγκεκριμενο επαγγελμα.

Νομιζω ομως οτι κατάλαβες που τεινουν οι αποψεις, μετα ειναι θεμα του παιδιου να αποφασισει πως θα πορευτει γιατι δεν ειναι και λυση να κανει δουλειες που δεν τον/την γεμιζουν καθολου. 

Επεξ/σία 4 Φεβρουαρίου 2019 από evo481

[Επισκέπτης]

1 ώρα πριν, evo481 είπε

Επειδη ειναι το επαγγελμα μου και ειμαι εκτος Ελλαδας, υπαρχει ενα ευρυ πεδιο δρασης για καποιον που θα ασχοληθει με τη δημοσιογραφια σοβαρα στο εξωτερικο. Οι υποτομεις ειναι αρκετοι και εχουν και αμοιβες. Θελει ομως συνεχη ενασχοληση και μερακι και χαμενες ωρες. Οπως ειδες και εγω θα απετρεπα καποιον να ασχοληθει με τη δημοσιογραφια εντος ελληνικων οριων. Μπορω να σου πω οτι καποτε στην Ελλαδα ηταν και καλοπληρωμενο επαγγελμα, απλα οι παλιοι θεωρουσαν οτι οι ωρες ενασχολησης ηταν υπερβολικες. Προσωπικα εχοντας τραβηξει ζορι στην Ελλαδα, χανοντας τις καλες εποχες, αν ημουν παλι 18 και ηθελα να ζησω στη χωρα δε θα πηγαινα στο συγκεκριμενο επαγγελμα.

Νομιζω ομως οτι κατάλαβες που τεινουν οι αποψεις, μετα ειναι θεμα του παιδιου να αποφασισει πως θα πορευτει γιατι δεν ειναι και λυση να κανει δουλειες που δεν τον/την γεμιζουν καθολου. 

Αν επιτρέπεται , εκεί τι θέμα αμοιβών παίζει για τη δημοσιογραφία. ?

Εγώ θα σου πω το δικό μου γεγονός όταν ήμουν 18. Και εγώ ήθελα να σπουδάσω δημοσιογραφία και μου άρεσε σαν επάγγελμα. Τότε μάλιστα  είχαν ανοίξει οι σχολές ΕΚΠΑ, ΑΠΘ, ΠΑΝΤΕΙΟ. Υπήρχε και  το δημοσιογραφικό εργαστήρι αν δεν κάνω λάθος. Γινόσουν δημοσιογράφος χωρίς κάποιο χαρτί, ώρες ατελείωτες, φαντάσου μπορεί να δούλευες μέχρι και 3 χρόνια άμισθος. Έτσι ψάχτηκα για το Εξωτερικό, μιας και ήξερα εκεί ότι λειτουργούν 500 χρόνια μπροστά.. Μετά αφού πήρα τις τότε απαραίτητες πληροφορίες , ένας μεγαλοδημοσιογραφος τοτε μου ειπε την εξης ατακα που μεχρι σημερα προσπαθω να ερμηνεύσω. " Αυτό το επάγγελμα πρέπει να το αγαπάς πολυ  για να το κάνεις, και όχι να το κάνεις για επιβίωση. Πρέπει να έχεις υπομονή, στομάχια, να αντέξεις για να ανταμοιφθείς". Ρίσκο πολύ. Λέω καλύτερα να παω να τελειωσω κατι αλλο που να μου αρεσει κιολας. Έτσι τελειωσα λογιστικα και χρηματοοικονομικα και ηταν η πιο σοφη κινηση που εκανα, ξέροντας το 8ωρο-9ωρο στανταρ, ασφαλες επαγγελμα, σαββατοκυριακα free, και προσωπικη ζωη αψογη. 

Σήμερα ακούω από γνωστούς που έχουν παιδιά-φιλοι-ανηψια και κλπ , που εργάζονται στα μεγαλο-καναλια, και δουλευουν 16ωρα , βαρδιες, αναξιοκρατια και παιρνουν 700-800 ευρω, 'όσα παίρνει και η πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Δεν ξέρω αν αυτά που μου είπαν αληθεύουν, αυτά ίσως μπορείς να τα επιβεβαιώσεις εσύ που είσαι μέσα στα πράγματα. 

 

Εγώ πάλι θεωρώ ότι είναι επάγγελμα, που έχει ημερομηνία λήξεως, υπό την ευρεία έννοια, ότι αν έχεις οικογένεια, ή είσαι μεγάλος ηλικιακά, δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις πάντα στις απαιτήσεις αυτού. Δες πόσοι δημοσιογράφοι με την κρίση, εξαφανίστηκαν, ειτε με το κλεισιμο εφημεριδων, καναλιών, περιοδικών. Είναι και κάποιες φορές που το σύστημα σε πετάει απέξω, ενώ το αγαπημένο μπλοκάκι σε κυνηγάει αργότερα φορολογικά

[airtrelomike13]

Στις 4/2/2019 στις 1:28 ΜΜ, evo481 είπε

Επειδη ειναι το επαγγελμα μου και ειμαι εκτος Ελλαδας, υπαρχει ενα ευρυ πεδιο δρασης για καποιον που θα ασχοληθει με τη δημοσιογραφια σοβαρα στο εξωτερικο. Οι υποτομεις ειναι αρκετοι και εχουν και αμοιβες. Θελει ομως συνεχη ενασχοληση και μερακι και χαμενες ωρες. Οπως ειδες και εγω θα απετρεπα καποιον να ασχοληθει με τη δημοσιογραφια εντος ελληνικων οριων. Μπορω να σου πω οτι καποτε στην Ελλαδα ηταν και καλοπληρωμενο επαγγελμα, απλα οι παλιοι θεωρουσαν οτι οι ωρες ενασχολησης ηταν υπερβολικες. Προσωπικα εχοντας τραβηξει ζορι στην Ελλαδα, χανοντας τις καλες εποχες, αν ημουν παλι 18 και ηθελα να ζησω στη χωρα δε θα πηγαινα στο συγκεκριμενο επαγγελμα.

Νομιζω ομως οτι κατάλαβες που τεινουν οι αποψεις, μετα ειναι θεμα του παιδιου να αποφασισει πως θα πορευτει γιατι δεν ειναι και λυση να κανει δουλειες που δεν τον/την γεμιζουν καθολου. 

Νομίζω τα είπες όλα. Αν και να πούμε και το σωστό ότι και στο Εξωτερικό το επάγγελμα της δημοσιογραφίας, απαιτεί σκληρή δουλειά και πολλές ώρες. Έχει βέβαια περισσότερα μιντία να απασχοληθείς, τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το χάλι αυτό εδώ. Εκεί αποκτάς μια τεράστια υποδομή από νεαρός και σε στηρίζουν επενδύοντας πάνω σου. Όμως να πούμε οτι και στο Εξωτερικό, υπάρχουν καθυστερήσεις πληρωμών στο επάγγελμα και το κυριότερο κάποιοι δημοσιογράφοι με την κρίση ειδικά στην Αμερική έχασαν τη δουλειά τους. Για μένα είναι επάγγελμα, το οποίο πάντα θα χρειάζεται, δηλ η ενημερωση απαιτεί δημοσιογραφία. Αλλά πως να πειστεί σήμερα ένα παιδί στην Ελλάδα να κάνει αυτό το επάγγελμα με 60% ανεργία, λεφτά κάτω του βασικού, αναξιοκρατία, καθυστερήσεις πληρωμών και κλπ. Όταν ξεκινάς άμισθος, ή δουλευεις 15 ωρες για 200-300 ευρώ και αυτά μαύρα πως να κάνεις τη σωστη δουλεια που πρέπει. Και αντε πες οτι εχεις βισμα και μπαινεις σε καναλι. Χωρίματα, 15ωρα, λεφτα βασικου μισθου και αλλα ποσα αρνητικά.