Joker (2019)

[Zerg13]

Μια χαρα ειναι οι διπροσωπικες σχεσεις και στο Joker. Ολοκληρο οπλο του χαριζουν  ξερετε κανεναν να χαριζει ετσι ενα αντικειμενο τετοιας αξιας; Ή αυτη η σκηνη χαλαει ολες τις θεωριες που εχετε αναπτυξει καποιοι γυρω απ την ταινια οποτε ας την διαγραψουμε;

Επεξ/σία 10 Νοεμβρίου 2019 από Zerg13

[Mhlogiatros]

Δειτε και το Taxi driver μετα και πειτε για παλιες ταινιες ...

[elpaso1]

3 hours ago, mrpink said:

Και πάνω που αναρωτιόμουν πως κι άργησε ο θείος απ' την Κορέα. Ωραίους...

Να περιμενω θα αργησει σε καλη ποιοτητα ή να παω κινηματογραφο αυτη την εβδομαδα;

[Επισκέπτης]

5 λεπτά πριν, elpaso1 είπε

Να περιμενω θα αργησει σε καλη ποιοτητα ή να παω κινηματογραφο αυτη την εβδομαδα;

Μέσα Δεκέμβρη μάλλον.

[Sanjuro]

Εξαρτάτε τι εννοεί "καλή ποιότητα". Αν κρίνω απ'τα screenshots που είδα και τα σχόλια που έχω διαβάσει εδώ και εκεί μια χαρά είναι η ποιότητα αυτού που βγήκε τις τελευταίες ώρες. Η καλύτερη ποιότητα μάλλον έρχεται λίγο πριν ή ταυτόχρονα με τα επίσημα DVD/BR release της ταινίας.

Πάντως, για να βοηθήσω λίγο αφού έχω δει την ταινία... αμφιβάλλω πως η συγκεκριμένη ταινία κερδίζει πολλά στον κινηματογράφο. Οι πρόσφατες ταινίες που απογειώνονται όταν τις βιώσει κανείς στον κινηματογράφο είναι δυστυχώς ελάχιστες. π.χ. Η φωτογραφία στο Τζόκερ είναι πραγματικά ωραία αλλά πάνω-κάτω το ίδιο ωραία θα είναι και στο σπίτι σου.

[Glikos]

Εντάξει δεν είναι επιπέδου Φώσκολου αλλά βλέπεται η ταινία.

Επεξ/σία 10 Νοεμβρίου 2019 από Glikos

[mrpink]

3 ώρες πριν, elpaso1 είπε

Να περιμενω θα αργησει σε καλη ποιοτητα ή να παω κινηματογραφο αυτη την εβδομαδα;

Θα μας κράξουν τώρα, αλλά είναι τοπ η ποιότητα φίλε. Η καλύτερη που έχω δει ποτέ σε κορεάτικο. Πεντακάθαρο σαν κανονικό web-dl από itunes

[archer100]

4 ώρες πριν, elpaso1 είπε

Να περιμενω θα αργησει σε καλη ποιοτητα ή να παω κινηματογραφο αυτη την εβδομαδα;

Καλυτερα κινηματογραφο

Εχει λιγο κοσμο τωρα και επισης η ταινια εχει πολυ ωραια μουσικη, θα σου αρεσει πιο πολυ στον κινηματογραφο

[~mxls~]

Στις 7/11/2019 στις 11:43 ΜΜ, Zerg13 είπε

.... Καλη ηταν η ταινια πολυ καλη η ερμηνεια του Phoenix. Πολυ καταθλιπτικη η ταινια, δεν ειναι του στηλ μου.

α και για να το καταλαβεται καποιοι γιατι γραφεται οτι απαγορευτικε κατω των 18 λογο βιας, οχι κανετε λαθος. Απαγορευτικε λογο ψυχοπλακωματος καταθλιψης και του αναρχικου/χαοτικου μηνυματος που περναει που μπορει να παρεξηγηθει απο καποιο πιτσιρικο/ανηλικο. Δεν ειναι ταινια για παιδια και η σωματικη βια δεν ειναι το Νο1 εδω...ψυχολογικη βια θα ελεγα στο max.

 

Δεκτό ότι δεν είναι για όλους,  και το αναφέρουν και άλλα άτομα ότι τους κάνει να νιώθουν άσχημα, και είναι σεβαστό.

Αλλά σε μια ταινία με τίτλο "Joker", το αναρχικό/χαοτικό που αναφέρεις δεν γίνεται να θεωρηθεί αρνητικό. Είναι αναμενόμενο.

 

[Επισκέπτης]

2 ώρες πριν, ~mxls~ είπε

Δεκτό ότι δεν είναι για όλους,  και το αναφέρουν και άλλα άτομα ότι τους κάνει να νιώθουν άσχημα, και είναι σεβαστό.

Αλλά σε μια ταινία με τίτλο "Joker", το αναρχικό/χαοτικό που αναφέρεις δεν γίνεται να θεωρηθεί αρνητικό. Είναι αναμενόμενο.

Σου φάνηκε και εσένα ότι η ταινία είχε κάποιο σαφές φίλο-αναρχικό μήνυμα;

[7nisiotis]

Η έκδοση που βγήκε στα γνωστά μέρη βλέπεται. ΑΛΛΑ, σε σχέση με την προβολή στο σινεμά που σύγκρινα φυσικά και χάνεται η ποιότητα της φωτογραφίας ( η οποία είναι εξαιρετική ) όπως επίσης και ο ήχος. 

Για κάποιον που ΔΕΝ την είδε στο σινεμά η ποιότητα που κυκλοφορεί είναι οκ για θέαση στο σπίτι σε οθόνη υπολογιστή.

Για πιο  home theater καταστάσεις υπομονή 3 με 4 βδομάδες.

_________

Παρατήρησα ότι ανέβηκε το soundtrack της ταινίας στο Spotify.

Και αυτά που ξεχώρισα: α) Call me Joker,  β) Defeated Clown, γ) Bathroom Dance

Επεξ/σία 12 Νοεμβρίου 2019 από 7nisiotis

[7nisiotis]

Εν ολίγοις για όσους σκέφτονται να τη δω από αλλού ή να πάω σινεμά;

-εάν έχεις χρόνο πας σινεμά όσο παίζεται ακόμη.

 

 

Επεξ/σία 12 Νοεμβρίου 2019 από 7nisiotis

[Sanjuro]

6 ώρες πριν, pokife2563 είπε

Μα γιατι; ας πιστεψουν οι προλετάριοι στον Κιμ Γιον Ουν!

περα απο την πλακα, ακομα και στην Σ.Ε. υπηρχε αρχουσα ταξη, αυτοι που ηταν στο κομμα. Και αν σε γουσταριζαν, σαλτα στο γκουλακ.

Ευτυχώς που πήγες πέρα απ'την πλάκα. Εγώ αν δεν μάθαινα αυτά απο'σενα (τώρα μόλις έβαλα στο γκουγκλ τι λέξη "γκουλακ", ακόμα διαβάζω το γουϊκι) θα εξακολουθούσα να είμαι τανκι. Καπα

 

Σοβαρά τώρα (όντως όμως) η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης χρησιμοποιήθηκε απ'τις παγκοσμιοποιημένες νεοφιλελευθερες ελιτ ως επιχείρημα πως there is no alternative. Αυτό δεν πρόκειται για υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης από μεριάς μου αλλά για απλή ανάγνωση της ιστορίας.

Όπως και να'χει, ο Richard Rorty στο "Achieving our country" περιγράφει το πρόβλημα της ήττας και αλλαγής της αριστεράς κλπ αναλυτικότερα... 

Spoiler

With this partial substitution of Freud for Marx as a source of social theory, sadism rather than selfishness has become the principal target of the Left. The heirs of the New Left of the Sixties have created, within the academy, a cultural Left. Many members of this Left specialize in what they call the "politics of difference" or .. of identity" or .. of recognition." This cultural Left thinks more about stigma than about money, more about deep and hidden psychosexual motivations than about shallow and evident greed.

This shift of attention came at the same time that intellectuals began to lose interest in the labor unions, partly as a result of resentment over the union members' failure to back George McGovern over Richard Nixon in 1 9 7 2. Simultaneously, the leftist ferment which had been centered, before the Sixties, in the social science departments of the colleges and the universities moved into the literature departments. The study of philosophy-mostly apocalyptic French and German philosophy-replaced that of political economy as an essential preparation for participation in leftist initiatives.

The new cultural Left which has resulted from these changes has few ties to what remains of the pre-Sixties reformist Left. That saving remnant consists largely of labor lawyers and labor organizers, congressional staffers, lowlevel bureaucrats hoping to rescue the welfare state from the Republicans, journalists, social workers, and people who work for foundations. These are the people who worry about the way in which the practices of the National Labor Relations Board changed under the Reagan administration, about the details of alternative proposals for universal health care, about budgetary constraints on Head Start and daycare programs, and about the reversion of welfare programs to state and local governments. This residual reformist Left thinks more about laws that need to be passed than about a culture that needs to be changed.

The difference between this residual Left and the academic Left is the difference between the people who read books like Thomas Geoghegan' s Which Side Are You On?-a brilliant explanation of how unions get busted-and people who read Fredric Jameson's Postmodernism, or The Cultural Logic of Late Capitalism. The latter is an equally brilliant book, but it operates on a level of abstraction too high to encourage any particular political initiative. After reading Geoghegan, you have views on some of the things which need to be done. After reading Jameson, you have views on practically everything except what needs to be done.

The academic, cultural Left approves-in a rather distant and lofty way-of the activities of these surviving reformists. But it retains a conviction which solidified in the late Sixties. It thinks that the system, and not just the laws, must be changed. Reformism is not good enough. Because the very vocabulary of liberal politics is infected with dubious presuppositions which need to be exposed, the first task of the Left must be , just as Confucius said, the rectification of names. The concern to do what the Sixties called "naming the system" takes precedence over reforming the laws.

"The system" is sometimes identified as "late capitalism," but the cultural Left does not think much about what the alternatives to a market economy might be, or about how to combine political freedom with centralized economic decisionmaking. Nor does it spend much time asking whether Americans are undertaxed, or how much of a welfare state the country can afford, or whether the United States should back out of the North American Free Trade Agreement. When the Right proclaims that socialism has failed. and that capitalism is the only alternative, the cultural Left has little to say in reply. For it prefers not to talk about money. Its principal enemy is a mind-set rather than a set of economic arrangements-a way of thinking which is, supposedly, at the root of both selfishness and sadism. This way of thinking is sometimes called "Cold War ideology," sometimes "technocratic rationality," and sometimes "phallogocentrism" (the cultural Left comes up with fresh sobriquets every year) . It is a mind-set nurtured by the patriarchal and capitalist institutions of the industrial West, and its bad effects are most clearly visible in the United States.

To subvert this way of thinking. the academic Left believes, we must teach Americans to recognize otherness. To this end, leftists have helped to put together such academic disciplines as women's history, black history, gay studies, Hispanic-American studies, and migrant studies. This has led Stefan Collini to remark that in the United States, though not in Britain. the term "cultural studies" means .. victim studies." Cellini's choice of phrase has been resented, but he was making a good point: namely, that such programs were created not out of the sort of curiosity about diverse forms of human life which gave rise to cultural anthropology, but rather from a sense of what America needed in order to make itself a better place. The principal motive behind the new directions taken in scholarship in the United States since the Sixties has been the urge to do something for people who have been humiliated-to help victims of socially acceptable forms of sadism by making such sadism no longer acceptable.

Whereas the top-down initiatives of the Old Left had tried to help people who were humiliated by poverty and unemployment, or by what Richard Sennett has called the "hidden injuries of class," the top-down initiatives of the post-Sixties left have been directed toward people who are humiliated for reasons other than economic status. Nobody is setting up a program in unemployed studies, homeless studies, or trailerpark studies, because the unemployed, the homeless, and residents of trailer parks are not "other" in the relevant sense. To be other in this sense you must bear an ineradicable stigma, one which makes you a victim of socially accepted sadism rather than merely of economic selfishness.

 

Επεξ/σία 13 Νοεμβρίου 2019 από Sanjuro

[~mxls~]

15 ώρες πριν, Manuel είπε

Σου φάνηκε και εσένα ότι η ταινία είχε κάποιο σαφές φίλο-αναρχικό μήνυμα;

Η ταινία ναι. Ο Τζόκερ ως χαρακτήρας όχι, δεν έχει πολιτικά κίνητρα.

[Επισκέπτης]

57 λεπτά πριν, ~mxls~ είπε

Η ταινία ναι. Ο Τζόκερ ως χαρακτήρας όχι, δεν έχει πολιτικά κίνητρα.

Ενδιαφέρον.

Δηλαδη ποιο σημείο της ταινίας σε κάνει να πιστεύεις ότι βλέπει την αναρχία αδιαμφισβήτητα ως κάτι θετικο; Βάλε σε σπόιλερ, αν χρειαστεί.