Δικαστική απόφαση και πρόστιμο σε γονιό για παιδιά που κάνουν φασαρία

[lawabiding]

Πρόσφατα μετακομίσαμε με την σύντροφό μου. Στην απέναντι οικοδομή ζει μια τετραμελής οικογένεια με δύο μικρά παιδάκια (δεν παίζει να είναι ούτε καν τεσσάρων ετών). Το τι φασαρία γίνεται καθημερινά δεν περιγράφεται. Ειδικά τις πρωϊνές ώρες σε κάνει να θες να πηδήξεις από το μπαλκόνι. Και οι δύο γονείς είναι λογικά ή άνεργοι ή εισοδηματίες - δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά δεδομένου ότι όλη μέρα είναι στο σπίτι.

Η μεν μάνα είναι μια ήσυχων τόνων γυναικούλα - αρκετά άβουλη απ' όσο υποψιάζομαι. Ο δε πατέρας είναι ένα καρναβάλι όρθιο (και είναι τουλάχιστον επιεικής αυτός ο χαρακτηρισμός). Μαλλί ξανθό μέχρι το λαιμό και μπούκλα. Κυκλοφορεί όλη μέρα με τα σώβρακα. Είναι μια καρικατούρα όρθια. Και ακόμα κι αν έδινα τόπο στην οργή και δεν τον έκρινα από την εξωτερική εμφάνιση (αν και πιστεύω ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό η εξωτερική εμφάνιση λέει πολλά για το ποιόν μας) τον έχω τρακάρει 2-3 φορές να καβαλάει το σαράβαλο το μηχανάκι του (ένα χρέπι της κακιάς ώρας - δεν περιγράφεται) και να βάζει και το μωρό του μπροστά. Τη μια φορά μάλιστα κρατούσε και καφέ στο ένα χέρι.

Με όλα όσα ανέφερα, πιστεύω μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή η κατάσταση που επικρατεί σε αυτό το σπίτι. Μιλάμε για δύο ανθρώπους - τουλάχιστον ακατάλληλους (την δεδομένη στιγμή) για να αναλάβουν τον ρόλο του γονέα. Και άντε τη μάνα δεν μπορώ να την κρίνω γιατί τον περισσότερο καιρό είναι εντός του σπιτιού. Αλλά γι αυτόν τον αναρχοχίπι τον πατέρα μόνο τα χειρότερα έχω να πω. Προφανώς τα απόλυτα θύματα σε όλη αυτή την τραγική ιστορία θορύβου είμαστε οι γείτονες. Κατά διαστήματα τους έχουν κάνει παρατήρηση αλλά φυσικά αυτός ανταπαντάει ειρωνικά.

Συνεχίζει και έχει τα παιδιά του τις πρωινές και απογευματινές ώρες στο μπαλκόνι να τσιρίζουν και φωνάζουν σαν δαιμονισμένα. Δεν είναι λίγες οι φορές μάλιστα που φωνάζει και ο ίδιος μαζί τους - και σαφέστατα είναι ακόμα περισσότερες οι φορές που τα μαλώνει έξω στο μπαλκόνι. Δεδομένου ότι επαγγελματικά εργάζομαι πολλές ώρες από το σπίτι καταλαβαίνετε το τι δράμα ζω καθημερινά. Δεν θα κινούμουν δικαστικά εναντίον του (όσο και αν βράζω από μέσα μου) αλλά τουλάχιστον χαίρομαι που κάποιος είχε τα κότσια να τρίξει τα δόντια σε κάποιον αντίστοιχο αχαίρευτο που νομίζει ότι το να κάνεις ένα παιδί είναι απλά ένα ακόμα χόμπι στη ζωή.

Και ΟΧΙ - δεν φταίνε τα παιδάκια. Αυτοί οι πλήρως ακοινώνητοι και πιθηκάνθρωποι γονείς φταίνε. Διευκρινίζω ότι τις ώρες κοινής ησυχίας τα έχουν μέσα στο σπίτι. Ωστόσο τι να το κάνω που "τηρούν τις ώρες κοινής ησυχίας" όταν ΟΛΗ την υπόλοιπη μέρα δεν αφήνουν κανέναν στην ησυχία του; Έχουν παντελή έλλειψη γνώσεων και ικανοτήτων του πως να αναθρέψουν τα παιδιά τους δυστυχώς.

Εύχομαι ειλικρινά κανείς να μην περάσει αυτό που ζούμε εδώ (αν και είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί παθόντες και θα συνεχίσουν να υπάρχουν).

P.S. Και τώρα όσο τα γράφω όλα αυτά προφανώς και η φασαρία καλά κρατεί στο απέναντι μπαλκόνι  

Επεξ/σία 6 Σεπτεμβρίου 2018 από lawabiding

[bilios40]

11 λεπτά πριν, lawabiding είπε

Πρόσφατα μετακομίσαμε με την σύντροφό μου. Στην απέναντι οικοδομή ζει μια τετραμελής οικογένεια με δύο μικρά παιδάκια (δεν παίζει να είναι ούτε καν τεσσάρων ετών). Το τι φασαρία γίνεται καθημερινά δεν περιγράφεται. Ειδικά τις πρωϊνές ώρες σε κάνει να θες να πηδήξεις από το μπαλκόνι. Και οι δύο γονείς είναι λογικά ή άνεργοι ή εισοδηματίες - δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά δεδομένου ότι όλη μέρα είναι στο σπίτι.

Η μεν μάνα είναι μια ήσυχων τόνων γυναικούλα - αρκετά άβουλη απ' όσο υποψιάζομαι. Ο δε πατέρας είναι ένα καρναβάλι όρθιο (και είναι τουλάχιστον επιεικής αυτός ο χαρακτηρισμός). Μαλλί ξανθό μέχρι το λαιμό και μπούκλα. Κυκλοφορεί όλη μέρα με τα σώβρακα. Είναι μια καρικατούρα όρθια. Και ακόμα κι αν έδινα τόπο στην οργή και δεν τον έκρινα από την εξωτερική εμφάνιση (αν και πιστεύω ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό η εξωτερική εμφάνιση λέει πολλά για το ποιόν μας) τον έχω τρακάρει 2-3 φορές να καβαλάει το σαράβαλο το μηχανάκι του (ένα χρέπι της κακιάς ώρας - δεν περιγράφεται) και να βάζει και το μωρό του μπροστά. Τη μια φορά μάλιστα κρατούσε και καφέ στο ένα χέρι.

Με όλα όσα ανέφερα, πιστεύω μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή η κατάσταση που επικρατεί σε αυτό το σπίτι. Μιλάμε για δύο ανθρώπους - τουλάχιστον ακατάλληλους (την δεδομένη στιγμή) για να αναλάβουν τον ρόλο του γονέα. Και άντε τη μάνα δεν μπορώ να την κρίνω γιατί τον περισσότερο καιρό είναι εντός του σπιτιού. Αλλά γι αυτόν τον αναρχοχίπι τον πατέρα μόνο τα χειρότερα έχω να πω. Προφανώς τα απόλυτα θύματα σε όλη αυτή την τραγική ιστορία θορύβου είμαστε οι γείτονες. Κατά διαστήματα τους έχουν κάνει παρατήρηση αλλά φυσικά αυτός ανταπαντάει ειρωνικά.

Συνεχίζει και έχει τα παιδιά του τις πρωινές και απογευματινές ώρες στο μπαλκόνι να τσιρίζουν και φωνάζουν σαν δαιμονισμένα. Δεν είναι λίγες οι φορές μάλιστα που φωνάζει και ο ίδιος μαζί τους - και σαφέστατα είναι ακόμα περισσότερες οι φορές που τα μαλώνει έξω στο μπαλκόνι. Δεδομένου ότι επαγγελματικά εργάζομαι πολλές ώρες από το σπίτι καταλαβαίνετε το τι δράμα ζω καθημερινά. Δεν θα κινούμουν δικαστικά εναντίον του (όσο και αν βράζω από μέσα μου) αλλά τουλάχιστον χαίρομαι που κάποιος είχε τα κότσια να τρίξει τα δόντια σε κάποιον αντίστοιχο αχαίρευτο που νομίζει ότι το να κάνεις ένα παιδί είναι απλά ένα ακόμα χόμπι στη ζωή.

Και ΟΧΙ - δεν φταίνε τα παιδάκια. Αυτοί οι πλήρως ακοινώνητοι και πιθηκάνθρωποι γονείς φταίνε. Διευκρινίζω ότι τις ώρες κοινής ησυχίας τα έχουν μέσα στο σπίτι. Ωστόσο τι να το κάνω που "τηρούν τις ώρες κοινής ησυχίας" όταν ΟΛΗ την υπόλοιπη μέρα δεν αφήνουν κανέναν στην ησυχία του; Έχουν παντελή έλλειψη γνώσεων και ικανοτήτων του πως να αναθρέψουν τα παιδιά τους δυστυχώς.

Εύχομαι ειλικρινά κανείς να μην περάσει αυτό που ζούμε εδώ (αν και είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί παθόντες και θα συνεχίσουν να υπάρχουν).

P.S. Και τώρα όσο τα γράφω όλα αυτά προφανώς και η φασαρία καλά κρατεί στο απέναντι μπαλκόνι  

Σωστα τα λες φιλε ... γιατι υπαρχουν και γονεις πολυ κακες εξαιρεσεις πχ  γονεις : ναρκομανεις η με βαρια ψυχολογικα προβληματα .... εκει πρεπει να "δρασει" η πολυκατοικια ολοκληρη.... Τσιγκλα τους .... να τους "φοβεριση" η αστ/μια η καποια αρμοδια υπηρεσια για να ειναι καλα τα παιδακια!! και οχι εμεις....

[fingolfingr]

12 ώρες πριν, MTX είπε

Εγώ βλέπω και στοιχεία ζιλιας στο συγκεκριμένο θέμα , έχουμε ένα ζευγάρι με 4 παιδιά γερά να είναι να τους ζήσουν και ένα άλλο ζευγάρι που δεν έχει παρόλο που είναι κοντά στα 50 , ησως και να μην μπορούν να κάνουν , αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση γιατί ο καθένας θέλει την ηρεμία του οπός και να έχει , αν όμως είχανε παιδιά πιστεύω θα είχανε λίγο μεγαλύτερη κατανόηση , στο κάτω κάτω ζωντανή άνθρωποι είναι θα κάνουν και θόρυβο

 

Ζηλια ίσως θα μπορούσες να το πείς αν στο δικαστήριο πηγαιναν μόνο αυτοί. Εφόσον στο δικαστήριο παρουσιαστηκε και κατεθεσε όλη η γειτονια.... μιλαμε για πρόβλημα.

Επεξ/σία 6 Σεπτεμβρίου 2018 από fingolfingr

[silverado]

46 λεπτά πριν, phanispal είπε

Μισό λεπτό γιατί μπερδεύεσαι.

Κανείς δεν τα έβαλε με παιδιά ηλικίας τέτοιας, που δεν έχουν αναπτύξει κριτική σκέψη.

Λέμε για άλλη μία φορά ότι το πρόβλημα είναι με τους γονείς. Και πάλι, όχι όταν είναι τόσο μικρό ώστε να μην είναι σε θέση να αντιληφθεί τι του λες.

Δες τι λέω πιο πάνω.

Και οταν ειναι σε θεση να αντιληφθει τι του λες πιστευεις οτι υπαρχει μεγαλη διαφορα ;
Θα σταματησουν καποιες κακες συνηθειες και θα αρχισουν αλλες χειροτερες.
Μεχρι μια ηλικια δεν λειτουργει ο κοφτης της λογικης και υπαρχει παρορμηση.
Το θελω γινεται πραξη,  χωρις τη σκεψη των συνεπειων.

 

[qwertyuiop2]

Παρακάμπτοντας το όλο θέμα και απόψεις, όσο σεβαστές κι αν είναι:

 

Ε Π Ι Τ Ε Λ Ο Υ Σ

[phanispal]

Μεταξύ μας, δε θεωρώ πως τα παιδιά είναι προγραμματιζόμενα, ώστε να κάνουν ακριβώς ό,τι τους λες. Που και να το καταφέρει κάποιος να τους κάνει τέτοια πλύση εγκεφάλου ώστε σε μικρή ηλικία να εκτελούν εντολές σα στρατιωτάκια, δεν το θεωρώ και υγιές, κάθε άλλο.

Άλλο αυτό όμως, και άλλο να κρυβόμαστε πίσω απ' το «παιδιά είναι, τι να τους πω, στο τέλος θα κάνουν αυτό που θέλουν».

Κάποια βασικά πράγματα μπορείς να τα μεταλαμπαδεύσεις στο παιδί σου, αρκεί να σκαμπάζεις κι εσύ ο ίδιος. Αν εγώ γκαρίζω καθημερινά με τη γυναίκα μου και μας ακούει το μωρό, τι περιμένουμε να γίνει μεγαλώνοντας; Αν κοπανάμε τις πόρτες και τα συρτάρια, αν τη νύχτα μιλάμε όπως όλη την υπόλοιπη μέρα, αν, αν, πώς περιμένουμε να προσαρμοστεί το παιδί;

Ξεσπάσματα θα υπάρχουν, αλλά αν αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, κάτι δεν κάνουν καλά οι γονείς, νομίζω είναι τόσο απλό. Που και εντελώς απροσάρμοστο να είναι το παιδί, όσο ικανοί κι αν είναι οι γονείς του, φαντάζομαι θα υπάρχουν τρόποι επίλυσης του προβλήματος ή μείωσης του φαινομένου.

[*nenya*]

Και επίσης ΔΕΝ είναι ντροπή μερικοί γονείς να ζητάτε και την βοήθεια παιδαγωγών ώστε να σας καθοδηγήσουν. Μπορούν να βελτιώσουν απίστευτα την συμπεριφορά των παιδιών σας αλλά και την σχέση σας μαζί τους. Κάθε παιδί είναι ξεχωριστή περίπτωση και κάτι που δούλεψε στο παιδί φιλικού σας ζευγαριού δεν σημαίνει ότι θα δουλέψει και στο δικό σας παιδί.

[Spect~]

7 λεπτά πριν, phanispal είπε

Μεταξύ μας, δε θεωρώ πως τα παιδιά είναι προγραμματιζόμενα, ώστε να κάνουν ακριβώς ό,τι τους λες. Που και να το καταφέρει κάποιος να τους κάνει τέτοια πλύση εγκεφάλου ώστε σε μικρή ηλικία να εκτελούν εντολές σα στρατιωτάκια, δεν το θεωρώ και υγιές, κάθε άλλο.

Άλλο αυτό όμως, και άλλο να κρυβόμαστε πίσω απ' το «παιδιά είναι, τι να τους πω, στο τέλος θα κάνουν αυτό που θέλουν».

Κάποια βασικά πράγματα μπορείς να τα μεταλαμπαδεύσεις στο παιδί σου, αρκεί να σκαμπάζεις κι εσύ ο ίδιος. Αν εγώ γκαρίζω καθημερινά με τη γυναίκα μου και μας ακούει το μωρό, τι περιμένουμε να γίνει μεγαλώνοντας; Αν κοπανάμε τις πόρτες και τα συρτάρια, αν τη νύχτα μιλάμε όπως όλη την υπόλοιπη μέρα, αν, αν, πώς περιμένουμε να προσαρμοστεί το παιδί;

Ξεσπάσματα θα υπάρχουν, αλλά αν αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, κάτι δεν κάνουν καλά οι γονείς, νομίζω είναι τόσο απλό. Που και εντελώς απροσάρμοστο να είναι το παιδί, όσο ικανοί κι αν είναι οι γονείς του, φαντάζομαι θα υπάρχουν τρόποι επίλυσης του προβλήματος ή μείωσης του φαινομένου.

Αν και δεν έχω παιδί, οι γονείς του φόρουμ πιστεύω θα συμφωνήσουν, ένα υπάκουο παιδί δεν είναι υπάκουο γιατί το έχεις κάνει στρατιωτάκι αλλά γιατί του έχεις μάθει να καταλαβαίνει πότε κάτι που κάνει είναι σωστό ή όχι. Αυτο επιτυγχάνεται με το να του εξηγείς κάθε φορά τον λόγο για τον οποίο πρέπει να κάνει κάτι και οχι με το να του λες δεν θα το κανείς και τελείωσε.

[pontez2]

2 λεπτά πριν, Spect~ είπε

Αυτο επιτυγχάνεται με το να του εξηγείς κάθε φορά τον λόγο για τον οποίο πρέπει να κάνει κάτι και οχι με το να του λες δεν θα το κανείς και τελείωσε.

Και υπομονή...πολύ υπομονή. 

[fingolfingr]

41 λεπτά πριν, billdanos είπε

Να τους ακούνε όταν προσπαθούν να τους πουν πως κάτι δεν πάει καλά όταν οι ίδιοι δεν το αντιλαμβάνονται... 

Ένας που δεν ξέρει προγραμματισμό, μπορεί εύκολα να εντοπίσει κάτι λάθος στο τελικό σου προϊόν ή να σου περιγράψει κάτι (χωρίς στοιχεία κώδικά) που θα σε βοηθήσει να το κάνεις καλύτερο.

Είναι περιεργη φάση το να είσαι γονιος και δεν είναι ευκολο καποιος που είναι απεξω να καταλαβει. Και το χειρότερο είναι ότι κάποιοι συμπεριφέρονται σαν ειδικοί και προτείνουν με ύφος διάφορα ενώ η εμπειρία τους περιοριζεται σε 1 ώρα την ήμερα με τα ανηψια. Προφανώς και όλοι οι γονείς κανουν κάπου λάθος και προφανως και πρεπει να ακουνε συμβουλες από τους αλλους ανεξαρτητα αν εχουν παιδια ή όχι. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι συμβουλες είναι πάνταεφαρμόσιμες και ότι οι απεξω εχουν παντα δίκιο.

 

Να προσθέσω επίσης ότι συμφωνα με πολλους ο χαρακτήρας του παιδιου διαμορφώνεται μεχρι τα 5 ή 6. Ότι σπείρεις μεχρι τότε, πολύ πιθανόν αυτό θα θερήσεις αργότερα. Επίσης, όσο καλός και προσεκτικός και αν είναι ο γονιος, τα παιδια επηρρεάζονται τώρα πια από πολυ περισσότερους εξωτερκους παραγοντες από ότι εμείς καποτε. Εγώ, όπως και οι περισσότεροι της γενιας μου, για 1η φορά πήγα σχολείο στα 5 (νηπιαγωγείο). Μεχρι τότε σπίτι με την μητερα, στους παπουδες κλπ. Τώρα τα παιδια ξεκινάνε παιδικό σταθμό από 18 μηνων. Μερικά ακομα μικρότερα. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι σημαντικό ρόλο στην διαπαιδαγωγηση του παιδιου και την διαμορφωση του χαρακτήρα του παίζει όχι μόνο ο γονιος αλλα και ο "δασκαλος". Που σε πολλες περιπτωσεις είναι απαραδεκτοι. Επίσης λόγω των παιδικων το παιδι ερχεται  από μικρό σε επαφή με αλλα παιδια που εχουν αλλες..... "ελευθερίες" από τους γονεις τους οποτε λογικό είναι να αλλαζει συμπεριφορά και αυτό.

[billdanos]

1 hour ago, pontez2 said:

 

Πως μπορει ένας μη γονιός η ακόμα και ένας γονιός, να κρίνει αν κάτι δε πάει καλά με το παιδί του άλλου; 

Ειναι εξειδικευμένος παιδαγωγός; Eίναι παιδοψυχολόγος; 

Η φασαρία του παιδιού σου, δε σε κάνει πάντα κακό γονιό. Η αδιαφορία στη φασαρία σε κάνει αδιάφορο προς τους γείτονες και ασεβή.

update: Nα διευκρινίσω εδω τι εννοώ΄. Αν το παιδί σου μεγάλωνε σε αγρούς και έπαιζε ολη μέρα φασαριόζικα αυτο θα σε έκανε κακο γονιό; Γιατι αν ηταν έτσι, χιλιάδες παιδιά που μεγάλωσαν με αυτο το τρόπο, χωρις να ενοχλουν  κανέναν διοτι δεν υπηρχε κάποιος να ενοχλησουν θα ηταν παιδιά κακων γονιων.

Αντιθετα, το να μένεις σε πολυκατοικία και να μην επεμβένεις στη φασαρία του παιδιου σου, σε κάνει αδιάφορο προς τους γειτονες.

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις πως κάτι δεν πάει καλά σε μια οικογένεια που μένει δίπλα σου. Δεν αναφέρομαι στους συνηθισμένους ήχους όταν παίζει το παιδί ή όταν η οικογένεια κάνει εργασίες, ακούει μουσική, βλέπει μια ταινία, έχει καλεσμένους, κλπ κλπ κλπ. Αναφέρομαι σε καθημερινή και συστηματική φασαρία που δείχνει πως κάτι δεν πάει καλά... Ένα ανεξέλεγκτο παιδί ας πούμε που δεν γνωρίζει ποια είναι τα όρια του ή αν θες να το πω και πιο άκομψα ...ένα παρατημένο παιδί (που δυστυχώς έχουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις) με το οποίο οι γονείς δεν ασχολούνται πολύ ή το έχουν "φορτώσει" στους παππούδες ή σε μια ανεύθυνη νταντά. 

Ποτέ δεν αναφέρθηκα σε παιδιά "στρατιωτάκια" τα οποία πρέπει να μαλώνεις συνεχώς... Οι γείτονές μου ας πούμε έφεραν μια άχρηστη νταντά για να το κρατάει όσο δούλευαν και το παιδί ήταν κυριολεκτικά 5 ώρες καθημερινά πίσω από την εξώπορτα του διαμερίσματος κοπανώντας την και ουρλιάζοντας συνεχώς! Και όταν χτυπήσαμε το κουδούνι πολλοί γείτονες μαζί γιατί ανησυχήσαμε πρώτα για το παιδί γιατί φαινόταν πως μετά από ώρες που ούρλιαζε θα πάθαινε ασφυξία, απάντησε από μέσα η νταντά "δεν μπορώ να σας ανοίξω γιατί με κλειδώνουν μέσα οι γονείς όταν φεύγουν"...

Και γω σε χωριό μεγάλωσα με τεράστιες αλάνες και μονοκατοικίες αλλά ποτέ δεν ούρλιαζα χωρίς λόγο και ποτέ δεν έκανα ζημιές στη γειτονιά! Σαφώς και εκνεύριζα τους άλλους από ότι μου έχουν πει αλλά κυρίως γιατί ρωτούσα συνεχώς πράγματα... 😛

[TIM1982]

πατερας 2 παιδιων , η κατασταση ειναι πολυ δυσκολη και στην περιπτωση να εισαι γονιος αλλα και στην περιπτωση να εισαι γειτονας με οικογενειες , εχω σοβαρο προβλημα με τους γειτονες με ενοχλουν , το παιδι μου οταν δεν κοιμηθει το λιγοτερο που μπορω να κανω ειναι να τον παω στο σαλονι μακρυα απο τα υπνοδωματια των αλλων , και να τον απασχολω οσο μπορω για να μην ενοχλει , και εχω και ενα βρεφακι εκει παιδες και τα σκυλια δεμενα που λενε , αν εχει πονακια γκρινια 3-4 μεσημερι δεν μπορει ουτε ο θεος ο ιδιος να κανει κατι , πιστευω ομως οτι οι λογικοι ανθρωποι το καταλαβαινουν αυτο εχοντας παιδια η οχι , και το fbi να ερθει το μωρο δεν σταματαει , και μην ξεχνατε υπαρχουν παιδια που ενω μπορει να φαινονται οκ , να εχουν σοβαρα ψυχολογικα προβληματα και να κανουν απιστευτη φασαρια , να σου ξυπνουν το μωρο σου που εχεις φτυσει αιμα να κοιμηθει , αλλα και εκει δεν μπορεις να κανεις παλι τιποτα , μην πυροβολειτε τους γονεις εκτος εξαιρεσεων που ειναι στα @@@@  και δεν τους ενδιαφερει τιποτα 

[lightsout]

7 λεπτά πριν, fingolfingr είπε

Είναι περιεργη φάση το να είσαι γονιος και δεν είναι ευκολο καποιος που είναι απεξω να καταλαβει. Και το χειρότερο είναι ότι κάποιοι συμπεριφέρονται σαν ειδικοί και προτείνουν με ύφος διάφορα ενώ η εμπειρία τους περιοριζεται σε 1 ώρα την ήμερα με τα ανηψια. Προφανώς και όλοι οι γονείς κανουν κάπου λάθος και προφανως και πρεπει να ακουνε συμβουλες από τους αλλους ανεξαρτητα αν εχουν παιδια ή όχι. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι συμβουλες είναι πάνταεφαρμόσιμες και ότι οι απεξω εχουν παντα δίκιο.

Να προσθέσω επίσης ότι συμφωνα με πολλους ο χαρακτήρας του παιδιου διαμορφώνεται μεχρι τα 5 ή 6. Ότι σπείρεις μεχρι τότε, πολύ πιθανόν αυτό θα θερήσεις αργότερα. Επίσης, όσο καλός και προσεκτικός και αν είναι ο γονιος, τα παιδια επηρρεάζονται τώρα πια από πολυ περισσότερους εξωτερκους παραγοντες από ότι εμείς καποτε. Εγώ, όπως και οι περισσότεροι της γενιας μου, για 1η φορά πήγα σχολείο στα 5 (νηπιαγωγείο). Μεχρι τότε σπίτι με την μητερα, στους παπουδες κλπ. Τώρα τα παιδια ξεκινάνε παιδικό σταθμό από 18 μηνων. Μερικά ακομα μικρότερα. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι σημαντικό ρόλο στην διαπαιδαγωγηση του παιδιου και την διαμορφωση του χαρακτήρα του παίζει όχι μόνο ο γονιος αλλα και ο "δασκαλος". Που σε πολλες περιπτωσεις είναι απαραδεκτοι. Επίσης λόγω των παιδικων το παιδι ερχεται  από μικρό σε επαφή με αλλα παιδια που εχουν αλλες..... "ελευθερίες" από τους γονεις τους οποτε λογικό είναι να αλλαζει συμπεριφορά και αυτό.

Συμφωνώ απολύτως.

Με αφορμή μια ακραία περίπτωση, που προσωπικά θεωρώ ότι σωστά αποφάσισε το δικαστήριο, ο κάθε γεροντοκόρος νομίζει ότι είναι σε θέση να κάνει υποδείξεις προς τους γονείς.

Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρουμε.

[defacer]

1 hour ago, billdanos said:

Να τους ακούνε όταν προσπαθούν να τους πουν πως κάτι δεν πάει καλά όταν οι ίδιοι δεν το αντιλαμβάνονται... 

Ένας που δεν ξέρει προγραμματισμό, μπορεί εύκολα να εντοπίσει κάτι λάθος στο τελικό σου προϊόν ή να σου περιγράψει κάτι (χωρίς στοιχεία κώδικά) που θα σε βοηθήσει να το κάνεις καλύτερο.

Δεν ξέρω αν υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα να θες να αντιληφθείς κάτι, και να μη μπορείς, και να το αντιλαμβάνεται κάποιος που δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με το σπορ, και να του ζητήσεις και τη γνώμη του, και να το αντιληφθείς από εκεί. Καλώς ή κακώς, αυτό δε συμβαίνει στη ζωή ούτε για την τεχνική του παρκαρίσματος ούτε για τις διατροφικές συνήθειες, ούτε για πολλά άλλα πράγματα, οπότε η τοποθέτηση "να ακούν κι αυτοί όταν τους λέμε" ("και να μη τον παίζουν", έτσι το μεταφράζω εγώ) έχει μόνο φιλοσοφικό ενδιαφέρον. Ακόμα και τότε, είναι κάτι που αφορά τους πάντες και όχι μόνο αυτούς που έχουν παιδιά που τυχαίνει να είναι η αφορμή εδώ.

Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν άνθρωποι που είναι πρόθυμοι και ικανοί (δε θα επεκταθώ αλλά για να συνεννοούμαστε, μόλις έχω αποκλείσει το 90% του πληθυσμού) να προσεγγίσουν θέματα παιδαγωγικής με επιτυχία χωρίς να έχουν οι ίδιοι παιδιά (φτάνουμε 99%), αλλά κρατάω και μικρό καλάθι σχετικά με το αν έχει νόημα να δώσεις βάση στην άποψη του κάθε ραντομά, ή να λέμε πως είναι κάποιου είδους ηθική υποχρέωση να το κάνεις.

[Irene.j]

27 λεπτά πριν, Spect~ είπε

Αν και δεν έχω παιδί, οι γονείς του φόρουμ πιστεύω θα συμφωνήσουν, ένα υπάκουο παιδί δεν είναι υπάκουο γιατί το έχεις κάνει στρατιωτάκι αλλά γιατί του έχεις μάθει να καταλαβαίνει πότε κάτι που κάνει είναι σωστό ή όχι. Αυτο επιτυγχάνεται με το να του εξηγείς κάθε φορά τον λόγο για τον οποίο πρέπει να κάνει κάτι και οχι με το να του λες δεν θα το κανείς και τελείωσε.

Ο παραδειγματισμος ομως και η οριοθετηση ξεκινανε πολυ νωριτερα απο την ηλικια εκεινη, κατα την οποια τα παιδια εχουν αναπτυξει την αντιληπτικη ικανοτητα λεξεων και νοηματων. Πιστευω μαλιστα οτι στα 4- 5+ μπορει να ειναι και αργα. Ειναι σαν το παιδακι,που οταν τραβαει μαλλι,φτυνει κτλ. μας φαινεται χαριτωμενο και γελαμε. Ωστοσο οταν παει παιδικο και η συμπεριφορα αυτη προκαλει προβλημα  ξαφνικα παμε να το νουθετησουμε με λογια.