Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; [Part III]

[Επισκέπτης]

9 ώρες πριν, Norone92 είπε

The Neon Demon: https://www.imdb.com/title/tt1974419/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1

Μόλις το τελείωσα και πραγματικά δεν είμαι σε φάση να κάνω πολλά σχόλια... Πολύ καλό για όποιον έχει γερό στομάχι. Άριστο cinematography.

7/10

Να, σε κάτι τέτοιες ταινίες είναι που οι βαθμολογήσεις χάνουν κάθε νόημα.

Είναι μια εμπειρία. Την βλέπεις, την ζεις, και αυτό είναι. Ότι νουμεράκι και να κολλήσεις από δίπλα, ε, δεν αντικατοπτρίζει τίποτα το ουσιαστικό.

Πιστεύω θα την θυμάσαι για καιρό πάντως. Εμένα μου έμεινε.

[Fotis13]

White Boy Rick

 

Βασιζεται σε αληθινη ιστορια ,πολυ καλη αναπαρασταση των 80's   ,εξαιρετικος ο ενδυματολογος  αλλα ολο το υπολοιπο συνολο κινειται στην μετριοτητα με εξαιρεση  τον ΜcConaughey που ξεχωριζει .

 

6,7/10

[kgian]

1 ώρα πριν, Fotis13 είπε

White Boy Rick

Βασιζεται σε αληθινη ιστορια ,πολυ καλη αναπαρασταση των 80's   ,εξαιρετικος ο ενδυματολογος  αλλα ολο το υπολοιπο συνολο κινειται στην μετριοτητα με εξαιρεση  τον ΜcConaughey που ξεχωριζει .

6,7/10

Και εγώ είδα αυτό. Μου φάνηκε πολύ καλογυρισμένη ταινία και συνολικά μου άρεσε.

[antbyron]

Spider-Man: Into the Spider-Verse

Την ευχαριστήθηκα γενικώς, ωραίες ατάκες αν και είχε και κάποια κλισέ, όμορφοι χαρακτήρες, κωμικά στοιχεία που δεν με ξενέρωσαν αλλά γέλασα και ένιωσα αρκετά συναισθήματα. Κάπως αρνητικό μου φάνηκε το σενάριο, σαν σαλάτα ένα πράγμα, βάλανε πολύ περιεχόμενο και πάρα πολλούς χαρακτήρες με αποτέλεσμα να μπουχτίσω, θα το ήθελα λίγο πιο απλοικό και ουσιαστικό.  

[raid_av]

 The kissing booth

Ναι το ξερω πρεπει να εχω προβλημα 🤣 Τι να πω μου αρεσε

[Cro-Magnon]

Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ   (εκτός συναγωνισμού....)

 

https://www.imdb.com/title/tt0054632/?ref_=nv_sr_3?ref_=nv_sr_3

 

Το "Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ" είναι ένα εργο-σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου. 

 

Η παρακμιακή Γαλλική αριστοκρατία πλήττει σε ένα μπαρόκ ξενοδοχείο, όπου ένας ενοχλητικός πέφτουλας, ένας κάπως πιο καλοβαλμένος Κώστας Βουτσάς (έχω και κόττερο…), κυνηγάει μια βλαμμένη μπεμπέκα-μεγαλοκοπέλα να του κάτσει για να της τον σφυρίξει. Η εκνευριστική μουσική υποκρουση από εκκλησιαστικό όργανο που γδέρνει τσιριχτά τα αυτιά είναι ιδανική για απεντόμωση. Η ασπρόμαυρη εικόνα αφαιρεί κάθε ζωντάνια από τα δρώμενα. Οι ηθοποιοί παίζουν αφύσικα, είτε σα ρομποτάκια με σπασμωδικές κινήσεις, είτε στημενοι σα μαριονέτες σε στοπ-καρέ. Mια σταθερά επαναλαμβανόμενη περιήγηση της κάμερας σε μακρόστενους άδειους διαδρόμους, ταβάνια με περίτεχνα γύψινα, έρημους κήπους και τεράστιες αίθουσες μπερδεύει το μάτι που χάνει τον προσανατολισμό και την αίσθηση του χώρου. Ο θεατής του 2019, οδηγείται στην απελπισία και θέλει να κόψει το  …λούτσο του με  τη φαλτσέτα του τσαγκάρη, κάπου εκεί στο 20λεπτο...

 

Ψυχρές γυναίκες-τρόπαια αλλάζουν τους γκόμενους σαν τα πουκάμισα, ενόσω μικροτσούτσουνοι σύζυγοι κουτσομπολεύουν ζηλόφθονα πίσω από τις κουρτίνες τον αδέξιο πέφτουλα. Πέρυσι, επιμένει ο πέφτουλας, οι δυο τους είχαν συναντηθεί σε ένα άλλο θέρετρο. Στο Μαρίενμπαντ; Στη Σαντορίνη; Στα Παλούκια; Θα σας γελάσω…Η μπεμπέκα το αμφισβητεί κι επιμένει κάθε φορά ότι δεν ήταν εκείνη κι ότι δε θυμάται τίποτα. 

 

Το θέμα του πέφτουλα είναι ότι οι δυό τους είχαν μια σχέση πέρυσι που διακόπηκε με κάποιο απροσδιόριστο τρόπο, αλλά εκείνη του ζήτησε να περιμένει και να ξαναβρεθούν φέτος σε αυτό το ξενοδοχείο, για να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν. Η συγκεκριμένη σκηνή της φορτικής πολιορκίας του θηλυκού (σκύψε ευλογημένη…), όπου ο πέφτουλας αναπαράγει αυτό που ο ίδιος νομίζει ότι θυμαται από τα γεγονότα της προηγούμενης χρονιάς κι εκείνη κάνει …τον Κινέζο, επαναλαμβάνεται πολλές φορές σε διαφορετικές τοποθεσίες του ξενοδοχείου και του περιβάλλοντα χώρου. Με την ίδια μονότονη φωνή ο πέφτουλας κάθε φορά προσθέτει κάποια νέα στοιχεία στην αφήγησή του που μάλλον εντείνουν τη σύγχυση παρά ξεκαθαρίζουν την υπόθεση. Τελικά το είχε απαυτώσει το ...παρατράγουδο της Πάνια ή όχι; Τι ζούμε, φίλοι μου!...

 

Μια τρίτη φιγούρα, ένας χολερικός σύζυγος με κεφάλι σαν να βγήκε από γερμανική bdsm τσόντα και γεμάτος αβρότητα, καιροφυλακτεί το παράνομο ζευγάρι των πρωταγωνιστών και προσπαθεί να γλυτώσει τα κέρατα ή έστω με το βερνίκι της Durostic να μην αφήσει στάμπες στο πάτωμα. Ο κορνούτος είναι ένα άχαρο λελέκι, παράταιρος όπου κι αν σταθεί. Τσακίζει τους άλλους παραθεριστές και τον πέφτουλα σε εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι με ξυλακια ή κάρτες και κυκλοφορεί αιώνια κατηφής, σαν το Θλιμμένο Μπούφο του Κάπταιν Μαρκ.

 

Η αξία του έργου είναι στη σεναριακή ιδέα που εξετάζει την εγκυρότητα της μνήμης και τη συνάρτησή της με το χρόνο και τις επιθυμίες. Πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι οι θύμησες και πόσο διαφορετικά μπορεί να βιώσει ο καθένας την ίδια σκηνή, το ίδιο γεγονός. Οι σκηνές επαναλαμβάνονται με την εμμονή μιας ανάμνησης που δε λέει να σβήσει, αλλά επανέρχεται βασανιστικά. 

 

Βλέπεις εκείνο το βουνό με τά μεγάλα στάχυα; 

Θυμάσαι που αφισσοκολλούσαμε στης Πειραϊκής τα βράχια;

 

Το ίδιο το σενάριο αν διαβαστεί σε text editor είναι ένα ποίημα κι ας με συγχωρήσουν οι φιλόλογοι της παρέας, αλλά η “απαγγελία” του από τον πέφτουλα μου θύμησε πολύ, κατά έναν περίεργο τρόπο, το απολείπει ο θεός Αντώνιον του Καβάφη. Μόνο που εδώ το διακύβευμα δεν είναι η Αλεξάνδρεια, αλλά το βρακί της γυναίκας-αράχνης, που στον ιστό-παγίδα της υποτιθέμενης αδυναμίας της παίζει με τις δυο μυγούλες - άντρα κι αγαπητικό. Δε θυμάται ό,τι τη βολεύει, βάζει η ίδια τους όρους κι οδηγεί το παιχνίδι προς όποια κατεύθυνση υπαγορεύει η πλήξη της. Οι δυο κιαρατάδες συγκρούονται σαν λουτσοκρίαρα για μια φτιαχτή εντύπωση, για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη. 

 

 

.ένεΡ ο ικ εκητφέκσ οτ αθ ιστέ ςωπάΚ .ορετόσσιρεπ ύλοπ ανεμίρεπ ιτό ικ ετότ ασερόπμ εδ ιτ,ό ωπ αν αιΓ .”τναπμνείραΜ“ οτ ατενά αζιρύγ οτ αθ ωζίμοΝ
.ιαμάμυθ ητ αν ιεψάπ ωχέ νεΔ .ετότ όπα ίεδαναξ ωχέ νητ νεΔ .εμακήθαχ ιακ ςύοτσιρωχ ςυομόρδ ουδ εμαξήβαρΤ .άιαριεΠ νοτσ ετοπάκ εσατφέ ικ οιγάρυοκ οτ ωρβ αν ιενέμιρεπ εμ αν εσύοροπμ εδ ιβάρακ οΤ .ςαινάφηρεπορωψ ςαιμ αίλιεδ η εγινπέ ςιτ άλλα ,νυογβ αν ναυελαπ υοπ ςιεξέλ ετνέπ-ουδ ςιτ ωπ αΝ .αμγάρπ όλπα οιπ οτ ωνάκ αν ασερόπμ εδ ,αιτάμ ανισάρπ οιπ ατσ ςονέμαχ ,ώγΕ .υομ άιτυα ατσ ςητ ςήνωφ ςητ οχή νοτ ημόκα ωχέ ικ αιεχένυσ εσύολεγομαΧ .νωτάδυ ιακ νωμένα ίρεπ ησητήζυσ ηπυτόνιοκ αιμ εμασάιπ ιακ αιδράκγε εμακήθητεριαΧ    .ηξήλπ όπα ηνίεκε ,)αίκγαρφα( αίγολοεδι όπα αμωρτσάτακ οτσ ώγΕ .ύοιριακολακ ςόνε ςολέτ οτσ ,ςήμμαργ ςητ οίολπ οτσ άτεμ αινόρχ αγίλ εμακήθητνανυΣ

Επεξ/σία 18 Απριλίου 2019 από Cro-Magnon

[Fotis13]

Capernaum

 

H μηνυση  ενος 12χρονου  στους γονεις του  ως ανικανους να φερουν παιδια στον κοσμο   καθως  ειναι εγκλειστος για αποπειρα ανθρωποκτονιας ,διαπνεει ολο το φιλμ και την οπτικη της Labaki  και ταραζει  με την διαχρονικοτητα  του θεματος , καθως ξετυλιγει την ιστορια της με φοντο τις παραγκουπολεις του Λιβανου ,την εξαθλιωση και τις τριτοκοσμικες συνθηκες διαβιωσης .

Ο κεντρικος ηρωας  του οποιου η    κανονικη  ζωη ειναι παρομοια  με της ταινιας  συγκλονιζει με την εκφραστικοτητα ,την επιθετικη συμπεριφορα και την ωριμοτητα που εχει να αντιπαρερχεται  καταστασεις που δεν θα επρεπε να ειχε ερθει ποτε αντιμετωπος στην ηλικια του .Αυτη την σκληρη και απανθρωπη πραγματικοτητα για ενα μερος του πλανητη  καταγραφει με την καμερα της η σκηνοθετης  με εναν τροπο που προκαλει τον οικτο   και την  συμπονοια  χωρις να  γινεται  "φτηνος ".

Σε αυτο βοηθαει το ντοκυμαντεριστικο υφος ,η νευρωδης σκηνοθεσια  , η εκπληκτικη μουσικη επενδυση  και τα αμειλικτα ερωτηματα και προβληματισμους που θετει  με αξονα το κεντρικο ζητημα της ανικανοτητας πολλων ατομων  που για αντικειμενικους και οχι μονο λογους  δεν θα επρεπε να γινουν ποτε γονεις .

Το προσωπο του Zain  σε  ολη την διαρκεια του φιλμ παραμενει βλοσυρο,σφιχτο  αποτυπωνοντας  πανω του ολες τις αντιξοοτητες  και  τον  διαρκη  μοναχικο αγωνα για επιβιωση .Αυτη η δραματουργικη  χροια διακοπτεται εντονα και καθοριστικα στην τελευταια  σκηνη της ταινιας  οπου η Labaki   μας κλεινει το ματι  με μια νοτα αισιοδοξιας ,λυτρωσης και ελπιδας .

 

Ειναι λιγες οι φορες   που μια ταινια  μενει βαθια χαραγμενη  στο μυαλο ενος  θεατη -  ειδικα οταν εχει παραστασεις απο αντιστοιχα περιβαλλοντα και χωρες -   οχι τοσο για την ιστορια αλλα για τις εικονες  και τα προσωπα των πρωταγωνιστων και η  Capernaum  και ο Zain  συγκαταλεγεται σε αυτες καθως προκειται για τον χαρακτηριστικοτερο   πρωταγωνιστη των τελευταιων ετων. 

Αριστουργημα .

 

8,7/10

Επεξ/σία 18 Απριλίου 2019 από Fotis13

[DeadOrganPlayer]

Capernaum  κι εγώ. Είχα δει τη ταινία εδώ και τρεις μέρες αλλά είχα μια διαίσθηση ότι θα τη δει και ο Φώτης οπότε περίμενα να γράψει αυτός για μένα. Και δικαώθηκα καθώς με κάλυψε η κριτική του πλήρως. Στη βαθμολογία βέβαια είναι γνωστό ότι είμαι πιο αυστηρός.

8,3/10

 

Επεξ/σία 18 Απριλίου 2019 από DeadOrganPlayer

[armin]

Shazam! (2019)

Σιγουρα περιμενα κατι καλυτερο. Η μαλλον, δε περιμενα κατι τοσο τυπικα υπερηρωιστικο. Απο τρεηλερ ειχα παρει την εντυπωση οτι θα ειχε πιο indie υφος η ταινια, αλλα τελικα αρχη μεση τελος ηταν ολα πληρως αναμενομενα, οπως και τα πιο πολλα αστεια δυστυχως. Ο κακος παιζει να ειναι ο πιο βαρετος και κενος χαρακτηρας κακου που εχω δει σε ταινια υπερηρωων. Προς το τελευταιο μισαωρο η ταινια εκανε τεραστια κοιλια, και απλα ανυπομονουσα να φυγω. Ολες οι ταινιες υπερηρωων κανουν κοιλια προς το τελος τους, αλλα συνηθως υπαρχουν καποιες πολυ κουλ σκηνες δρασης, η καποιο συναισθηματικο δεσιμο του κοινου με τον ηρωα ετσι ωστε να μας κρατησει απασχολημενους. Αλλα εδω ελειπαν και τα δυο.

5,5/10 (Επειδη ειχε καμποσα καλα αστεια στο πρωτο μισο)

Ed Wood (1994)

Φανταστικο εργο. Ο Τζονι Ντεπ ειναι εξαιρετικος στο ρολο ενος βιοπαλαιστη σκηνοθετη στο Hollywood του '50. Βεβαια, ολη η καρδια της ταινιας ερχεται απο τη σχεση του με τον θρυλικο Bela Lugosi που τον υποδυεται αριστουργηματικα ο Landau. Το ασπρομαυρο φιλμ δινει στη ταινια ενα παλιακο, γκοθικ υφος που ειναι απολυτα ταιριαστο με το οραμα του Burton. Εξαιρετικη σκηνοθεσια, ερμηνειες ατμοσφαιρα, δε βαριεσαι ουτε ενα λεπτο. 

10/10

The Fall (2006)

Παρ'ολες τις πανεμορφες και εντυπωσιακες εικονες που διαθετει η ταινια, της λειπει ενα παραπανω βαθος. Η μαλλον, η ιστορια διαθετει ενα συναισθηματικο βαθος, αλλα οι δημιουργοι ηταν πολυ απασχολημενοι να μας δειχνουν ομορφα πλανα επι 2 ωρες και ψιλοξεχασανε να αναπτυξουν τους χαρακτηρες και τη πλοκη. Αν σας αρεσουν οι ταινιες του στυλ, crouching tiger hidden dragon, hero κλπ, τοτε τη προτεινω.

6,5/10

 

Επεξ/σία 18 Απριλίου 2019 από armin

[antbyron]

Thesis(1996)

Ενδιαφέρον θριλεράκι παράλο που είναι κάπως προβλέψιμο. Ο Amenabar καταφέρνει να διακινήσει την αγωνία του θεατή(τουλάχιστον την δικιά μου) με ένα ενδιαφέρον θέμα -βία και δολοφονία γυναικών- αν και χιλιοπαιγμένο. Οι ερμηνείες καλές, εκτός από της κεντρικής πρωταγωνίστριας που την ένιωσα λίγο ρηχή.

[Επισκέπτης]

1 ώρα πριν, antbyron είπε

Thesis(1996)

Ενδιαφέρον θριλεράκι παράλο που είναι κάπως προβλέψιμο. Ο Amenabar καταφέρνει να διακινήσει την αγωνία του θεατή(τουλάχιστον την δικιά μου) με ένα ενδιαφέρον θέμα -βία και δολοφονία γυναικών- αν και χιλιοπαιγμένο. Οι ερμηνείες καλές, εκτός από της κεντρικής πρωταγωνίστριας που την ένιωσα λίγο ρηχή.

Το κεντρικό θέμα της ταινίας είναι τα λεγόμενα snuff films, και μόνο χιλιοπαιγμένο δεν το λες. Εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι να έχω δει άλλη ταινία με αυτό το θέμα, πόσο μάλλον πολλές.

[antbyron]

18 λεπτά πριν, Manuel είπε

Το κεντρικό θέμα της ταινίας είναι τα λεγόμενα snuff films, και μόνο χιλιοπαιγμένο δεν το λες. Εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι να έχω δει άλλη ταινία με αυτό το θέμα, πόσο μάλλον πολλές.

Ναι όντως αφορούσε τα snuff films, εννοούσα όμως την δολοφονία γυναικών ως χιλιοπαιγμένο, τύπου κάποιος ψυχάκιας έχει θέμα και σκοτώνει γυναίκες.

[Voodooman]

The nice guys

Δύο παρτάλια ημι-επαγγελματίες ιδιωτικοί ντετέκτιβ διαλευκαίνουν την δολοφονία μίας πορνοστάρ που σχετίζεται με τους Big Three του Detroit στην δεκαετία του '70.

Καιρό είχα να δω μία τέτοια old school αστυνομική ταινία στο στυλ του ανυπέρβλητου The last boyscout, δυστυχώς αυτές οι ταινίες έχουν υπακατασταθεί από τις τηλεοπτικές σειρές. Κεφάτη, γρήγορη, με ωραία πλοκή, βρισίδι, βία κα με τους Gosling-Crowe σε κέφια και με πολύ καλή χημεία ανάμεσά τους. Την παράσταση κλέβει η πιτσιρίκα Agourie Rice, κρατήστε την αυτήν.

 

Μπήκα στο IMDB αφού την είδα και όντως, έχει υψηλή βαθμολογία. Βασικός συντελεστής είναι ο Shane Black, που, όπως αποδείχθηκε σε εμένα (που δεν ήξερα) είναι από τους βασικούς συντελεστές αυτού του είδους ταινιών από την δεκαετία του '80.

Επεξ/σία 19 Απριλίου 2019 από Voodooman

[speedy23]

14 ώρες πριν, antbyron είπε

Thesis(1996)

Ενδιαφέρον θριλεράκι παράλο που είναι κάπως προβλέψιμο. Ο Amenabar καταφέρνει να διακινήσει την αγωνία του θεατή(τουλάχιστον την δικιά μου) με ένα ενδιαφέρον θέμα -βία και δολοφονία γυναικών- αν και χιλιοπαιγμένο. Οι ερμηνείες καλές, εκτός από της κεντρικής πρωταγωνίστριας που την ένιωσα λίγο ρηχή.

 

13 ώρες πριν, Manuel είπε

Το κεντρικό θέμα της ταινίας είναι τα λεγόμενα snuff films, και μόνο χιλιοπαιγμένο δεν το λες. Εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι να έχω δει άλλη ταινία με αυτό το θέμα, πόσο μάλλον πολλές.

Just for the record, το ειχε δειξει σχετικα προσφατα η ΕΡΤ.

[HALF EVIL]

13 ώρες πριν, Manuel είπε

Το κεντρικό θέμα της ταινίας είναι τα λεγόμενα snuff films, και μόνο χιλιοπαιγμένο δεν το λες. Εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι να έχω δει άλλη ταινία με αυτό το θέμα, πόσο μάλλον πολλές.

https://www.imdb.com/title/tt0134273/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1

Μια , ας πούμε γνωστη ταινία περί snuff films.