Επισκέπτης Δημοσ. 8 Απριλίου 2019 Δημοσ. 8 Απριλίου 2019 5 ώρες πριν, rus είπε Το Pet Sematary του '89 λες ηταν πατατοταινια ενώ αυτό του '19 καλυτερο? Αν είναι ετσι να το δω. Παντως η πατατοταινια συγκεντρωνει προς το παρον στο imdb μεγαλυτερη βαθμολογια απο το remake. Δεν λέω ότι του '19 είναι καλύτερο, δεν το έχω δει καν. Λέω ότι του 1989 ήταν τόσο κακό, που ήταν καλή ιδέα να το κάνουν remake. Αν τους βγήκε ή όχι, είναι διαφορετικό θέμα.
firepc Δημοσ. 8 Απριλίου 2019 Δημοσ. 8 Απριλίου 2019 2 ώρες πριν, armin είπε Χαχ 895 ταινιες στο watchlist και ολο αυξανονται δυστυχως....η και ευτυχως. The Game (1997) Δε τρελαθηκα. Η ερμηνεια του Νταγκλας ειναι αυτη που σωζει το εργο οπως και οι υπολοιπες ερμηνειες. Αλλά γενικα η πλοκη ηταν λιγο αναμενομενη και επιφανειακη για τα σημερινα δεδομενα, η σκηνοθεσια του Fincher αναπαντεχα βαρετη, αν και ποτε δεν ηταν σκηνοθετης με εντονα στυλιστικα χαρακτηριστικα στη δουλεια του. Μεχρι τωρα ομως αναγνωριζα ευκολα μια ταινια του, και η συγκεκριμενη αποτελει εξαιρεση. 6,5/10 Αν το ειχες δει στην εποχη του, νομιζω θα σου αρεσε περοσσοτερο. πχ. οταν ειχα δει το πρωτο scream του 1996 ειχα χεστει πανω μου. Τωρα τελευταια που εβαλα να το δω παλι, κριντζαρα τη ζωη μου. Δεν λεω ομως οτι αυτο ειναι νόμος γτ το the shining (1980) οσες φορες και να το δω, παραμενει ΕΠΟΣ
Phoenix7 Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 (επεξεργασμένο) Το σενάριο για καποιο λόγο το υποψιαζόσουν πως θα κυλήσει ενω βλέπεις την ταινία. Σε γενικές γραμμές καλή για να περασεις το χρόνο σου. Όσοι ξέρουν απο "Flash" μπαίνουν στο νόημα της ταινίας με την μια. Επεξ/σία 9 Απριλίου 2019 από Phoenix7 1
rus Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 5 ώρες πριν, Manuel είπε Δεν λέω ότι του '19 είναι καλύτερο, δεν το έχω δει καν. Λέω ότι του 1989 ήταν τόσο κακό, που ήταν καλή ιδέα να το κάνουν remake. Αν τους βγήκε ή όχι, είναι διαφορετικό θέμα. To αν είναι κακο/καλο είναι υποκειμενικο, εγω δε το βρηκα και τοσο κακο. Και πολύ αμφιβαλλω αν το νεωτερο θα ειναι καλυτερο.
Επισκέπτης Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 10 ώρες πριν, rus είπε To αν είναι κακο/καλο είναι υποκειμενικο, εγω δε το βρηκα και τοσο κακο. Και πολύ αμφιβαλλω αν το νεωτερο θα ειναι καλυτερο. Εννοείται πως γράφω τη γνώμη μου. Μην λέμε τα αυτονόητα.
rus Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 (επεξεργασμένο) 4 λεπτά πριν, Manuel είπε Εννοείται πως γράφω τη γνώμη μου. Μην λέμε τα αυτονόητα. Κι εγω τη δικη μου γραφω, αλλα το ζητημα του remake δεν είναι θεμα γνωμης. Επεξ/σία 9 Απριλίου 2019 από rus
Glikos Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 Δημοσ. 9 Απριλίου 2019 https://www.imdb.com/title/tt1860242/ - The Highwaymen Πολύ ωραία ταινία με δυνατό σενάριο και κάστ. Δεν την βαρέθηκα ούτε λεπτό. Οι Costner και Harrelson δίνουν ρέστα. Και επιπλέον, η ταινία σαν σύνολο δεν εξυμνεί τους κακοποιούς Bonnie και Clyde ούτε τους παρουσιάζει σαν ήρωες / main characters, αλλά σαν αυτό που ήταν πραγματικά. Εγκληματίες. Το Netflix βγάζει καλά διαμαντάκια αν ψαχτείς λίγο. 1
Fotis13 Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 (επεξεργασμένο) Only the dead Nτοκυμαντερ απο Αυστραλο δημοσιογραφο που ακολουθουσε απο κοντα τις στρατιωτικες επιχειρησεις και τις διμοιριες στον πολεμο του Iρακ και τις επαφες που δημιουργησε με τους ανταρτες και την παραλληλη αναφλεξη του Ισλαμικου φονταμενταλισμου στην ευρυτερη περιοχη .Το ενδιαφερον εγκειται στην ρεαλιστικοτητα των πλανων καθως ειναι πραγματικα απο το πεδιο των μαχων μεταδιδοντας ετσι την ενταση και την αδρεναλινη καθως και τον φοβο που κυριαρχει σε τοσο εντονες στιγμες . Αυτο που με εντυπωσιασε ομως ειναι οι στιγμες συγχυσης και αποσυντονισμου κατα την διαρκεια της μαχης .Που με εκανε να αναρωτιεμαι ,αν αυτο συμβαινει στην πολεμικη μηχανη των ΗΠΑ με την εμπειρια που εχουν σε ολους τους συγχρονους πολεμους που εχουν εμπλακει ,την τεραστια δυναμη πυρος και την υποστηριξη με ολα τα μεσα που διαθετουν τοτε τι θα συμβαινει σε υποδυεστερους στρατους και κωμωδιες οπως τον δικο μας .Κατα την διαρκεια μιας εκτεταμενης πολεμικης επιχειρησης και ανταλλαγης πυρων ειδικα σε κλειστες αστικες περιοχες και κτιρια που ο ντοπιος/αμυνομενος εχει το πλεονεκτημα . 7/10 Επεξ/σία 10 Απριλίου 2019 από Fotis13 2
sargus Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 58 λεπτά πριν, Fotis13 είπε Αυτο που μου εκανε εμενα μεγαλη εντυπωση ομως ειναι οι στιγμες συγχυσης και αποσυντονισμου κατα την διαρκεια της μαχης .Που με εκανε να αναρωτιεμαι ,αν αυτο συμβαινει στην πολεμικη μηχανη των ΗΠΑ με την εμπειρια που εχουν σε ολους τους συγχρονους πολεμους που εχουν εμπλακει ,την τεραστια δυναμη πυρος και την υποστηριξη με ολα τα μεσα που διαθετουν τοτε τι θα συμβαινει σε υποδυεστερους στρατους και κωμωδιες οπως τον δικο μας .Κατα την διαρκεια μιας εκτεταμενης πολεμικης επιχειρησης και ανταλλαγης πυρων ειδικα σε κλειστες αστικες περιοχες και κτιρια που ο ντοπιος/αμυνομενος εχει το πλεονεκτημα . Πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα αυτή που άνοιξες! Υποθέτω και εγώ ότι είμαστε τόσο brainwashed από τις ταινίες με τους γ@μάτους τύπους που τα κάνουν όλα τόσο τέλεια χωρίς να ιδρώνει το αυτάκι τους, που αν τύχει να βρεθούμε σε λάιβ κατάσταση (φτου μακριά από μας), μάλλον θα σοκαριστούμε από το πόσο χύμα/ανοργάνωτα εξελίσσονται τα πράγματα και πόσο σημαντικό αρνητικό ρόλο παίζει ο ανθρώπινος παράγοντας σε τέτοιες καταστάσεις. (Στο στρατό- έχω να το λέω- γνώρισα έναν τύπο τον ειδικών δυνάμεων ο οποίος ήταν ο πιο εντυπωσιακός τύπος που είχα γνωρίσει στη ζωή μου. Βαρύς, μάγκας, ατρόμητος, λιγομίλητος, λεβέντης, σούπερ δυνατός και εκπαιδευμένος φυσικά, και γενικά εξέπεμπε ένα δέος μόνο που τον έβλεπες ή του μίλαγες. Η καλύτερη περιγραφή που μπορώ να κάνω για αυτόν ήταν ότι ήταν σαν τον Ράμπο! Ε, ακόμα και αυτός ο φοβερός τύπος (και είναι προς τιμήν του αυτό) μια φορά που μιλάγαμε, μου είπε ότι τότε που είχε πάει στο Αφγανιστάν (σαν μέλος της Ελληνικής δύναμης εκεί) με λίγα λόγια τα είχε κάνει πάνω του και παρακαλούσε να τύχει κάτι να μη βγαίνει από το συγκρότημα του στρατού έξω στην πόλη!!! Ο ίδιος μου είπε ότι οι Αμερικανοί με τους οποίους οι δικοί μας ήταν στον ίδιο χώρο ήταν πιο ατρόμητοι σε τέτοια θέματα). 1
Cro-Magnon Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 The highwaymen 5/10 Τα παλληκάρια τα καλά, σύντροφοι τα σκοτώνουν… Όπως κάθε λήσταρχος που σεβονταν τον εαυτό του, οι Μπόνυ και Κλάιντ έπεσαν σε χωσιά από καρακόλια, μετά από ρουφιανιά δικού τους και πέθαναν σαν σουρωτήρια για τα μακαρόνια από τις σφαίρες. Αν είχαν ζήσει στα Βαλκάνια ή κάπου στη Μικρά Ασία - Μέση Ανατολή-Βόρεια Αφρική, ο λαουτζίκος θα τους είχε κάνει εθνικούς ήρωες και θα έπιναν νερό στο όνομά τους. Όχι για τον αφελή μύθο ότι έκλεβαν από τους πλούσιους κι έδιναν στους φτωχούς, σε μια εποχή που η Αμερική ψωμολύσσαγε από την πείνα της Μεγάλης Ύφεσης. Αλλά κυρίως γιατί αψηφούσαν το Σύστημα κι απαντούσαν στα όργανα καταστολής με το ίδιο νόμισμα: βία στη βία της εξουσίας. Και επειδης ήσαντε νέοι, ανύπανδροι κι εγαμιώσαντε, κύριε Δικαστά! Έχεις λοιπόν αυτή την πιασάρικη ιστορία, γεματη βία, αίμα και σπέρμα και τι κάνεις ως Νέτφλιξ; Αντί για τις μπαλάντες για το Ρομπέν των Δασών ή έστω ένα Deliverance, κάνεις μια ωδή στα γερασμένα καρακόλια! Ξαναγράφεις δηλαδή την ιστορία για να φλομώσεις στο ψέμμα και την συκοφαντία το Ζορρό, τον Κατσαντώνη, το Νταβέλη και το Φώτο Γιαγκούλα και να αποτίσεις φόρο τιμής στο Σερίφη του Νότινγχαμ, στους τουρκαλβανούς του Αλί Πασά και στον κάθε μπάουντι χάντερ που σκότωνε για πενταροδεκάρες ληστές που έκλεβαν πενταροδεκάρες, όσο ο Ιωάννης ο Ακτήμονας, ο Μπραουν, ο Φίσερ κι ο Κραπφτ κι οι μεγαλοτραπεζίτες ρούφαγαν με το μπουρί της σόμπας το αίμα του λαού. Αυτά για το ιδεολογικό υπόβαθρο της ταινίας. Στα τεχνικά τώρα έχουμε μια κρύα, αργή και κακογραμμένη πατάτα, όπου ένας μετριότατος, σκουριασμενος τενεκές για φέτα, ο Κέβιν Κόστνερ, προσπαθεί να μας πείσει ότι γεννιόμαστε δολοφόνοι, τεμπέληδες και χαραμοφάηδες κι ότι η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε δεν παίζει κανένα ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Μοναδική αναλαμπή σε αυτην την χλαπάτσα είναι ο τίμιος μεροκαματιάρης Γούντυ Χαρελσον κι ο μόνος λόγος που ψήθηκα να δω την ταινία. Οι δυο κακοί της υπόθεσης δεν αναπτύσσονται καθόλου σαν χαρακτήρες, αγνοώντας βασικές αρχές του Χόλυγουντ ότι κάθε επιτυχημένη ταινία ξεκινάει με έναν ενδιαφέροντα κακό χαρακτήρα. 5 1 1
speedy23 Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 (επεξεργασμένο) 2 ώρες πριν, Cro-Magnon είπε Οι δυο κακοί της υπόθεσης δεν αναπτύσσονται καθόλου σαν χαρακτήρες, αγνοώντας βασικές αρχές του Χόλυγουντ ότι κάθε επιτυχημένη ταινία ξεκινάει με έναν ενδιαφέροντα κακό χαρακτήρα. Εδω μιλαμε δεν εδειξε το προσωπο τους παρα στο τελος. Καταλαβαινω οτι ηταν συνειδητη αποφαση απλα δεν σημαινει και οτι ηταν καλη. Μετρια ταινια στην πολυ καλυτερη των περιπτωσεων και ισως το χειροτερο πραγμα γυρω απο αυτην ηταν ο χαρακτηρας του Κοστνερ και ο (της πλακας) "διδακτικος" τονος του σε ολη την ταινια. Του στυλ "ακου εμενα, ξερω καλυτερα" in your face συμπεριφορα. Ο χαρακτηρας του Γουντυ και ηταν καπως πιο βαθυς και αυτοματα καλυτερος μη οντας Φρανκ Χαμερ. Αναφορά σε κείμενο αγνοώντας βασικές αρχές του Χόλυγουντ ότι κάθε επιτυχημένη ταινία ξεκινάει με έναν ενδιαφέροντα κακό χαρακτήρα. James Cagney for the win. Επεξ/σία 10 Απριλίου 2019 από speedy23 2
armin Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 Δημοσ. 10 Απριλίου 2019 Us (2019) Λιγα πραγματα καταλαβα να πω την αληθεια. Υπαρχει και η πιθανοτητα, η ιδια η ταινια να μην ειχε να πει πολλα βεβαια...Δε ξερω, ισως τους Αμερικανους τους αγγιξε πιο πολυ αυτο το εργο, αλλα εμενα μου φανηκε σαν ενα κακο θριλλερ με ψιλοχαζα και υπεργενικευτικα μηνυματα κοινωνικου διαχωρισμου στη συγχρονη Αμερικη. Γενικοτερα εγω εχω ενα θεμα με social critique ταινιες, επειδη σπανια ειναι διασκεδαστικες και εν τελει δεν ειναι οτι προκαλουν καποια ουσιωδη "αφυπνιση" του κοινου. Το get out του ιδιου σκηνοθετη παρ'ολο που ειχε να πει πολλα για τα διαφυλετικα προβληματα της Αμερικης, ηταν παραλληλα και ενα πολυ διασκεδαστικο θριλλερ, που εν τελει αυτη ειναι και η ουσια. 6,5/10 (επειδη η πρωτη ωρα αξιζε και οι ερμηνειες δεν ηταν φρικτες) The Comfort of Strangers (1990) Αυτο μαλιστα. Μια ρομαντικη ταινια στη Βενετια, με απιστευτα πλανα της πολης και ενα απο τα καλυτερα soundtracks που εχω ακουσει, απο τον εξαιρετικο Angelo Badalamenti (βλ. Twin Peaks). Η σαγηνευτικη ατμοσφαιρα της πολης, παρασυρει εμας οπως και τους πρωταγωνιστες σε καποιες ισως ανωριμες αποφασεις, που εχουν σημαντικες επιπτωσεις. Οι ερμηνειες ειναι πολυ καλες, με τον Christopher Walken να κλεβει τη παρασταση. Το τελος ειναι λιγο πιο αποτομο απ'οσο θα'θελα, αλλα τη προτεινω σε ολους ειδικα αν δινετε προτεραιοτητα στην ατμοσφαιρα και οχι τοσο στη πλοκη ενος εργου. 8,5/10 1
Fotis13 Δημοσ. 11 Απριλίου 2019 Δημοσ. 11 Απριλίου 2019 (επεξεργασμένο) The House That Jack Built To κακο παιδι του Ευρωπαικου σινεμα ,ενας απο τους πιο αμφιλεγομενους σκηνοθετες της γενιας του για το ευρυ κοινο , δημιουργει μια ταινια που αποτελει μια εξωτερικευση των προβληματισμων που ο ιδιος εχει σχετικα με την τεχνη ,την ηθικη πλευρα της και την αξια της ζωης .Με αυτο ως μοχλο της αφηγησης του εσωτερικου διαλογου του και με οπλο το αλληγορικο υφος ,ανατεμνει την ιστορια της τεχνης , την επιδραση και την συμβολισμο απο γνωστα κτιρια -οροσημα,τα ορια και την πεμπτουσια της καλλιτεχνικης εκφρασης στο διηνεκες σε σχεση με την θνητοτητα του ατομου . Μεσα απο ενα καταιγισμο κυνικοτητας , μεθοδικα μελετημενων σκληρων εικονων και μαυρου χιουμορ . Κορυφωνοντας στο τελευταιο τμημα της ταινιας που ειναι ενα ξεχωριστο κομματι της, ιδιοφυως συνδεδεμενο με την αρχικη εξιστορηση . Αποτελει μια παρομοιωση τμηματος της Θειας Κωμωδιας απο την οπτικη σκοπια του Lars Von Trier. Εκπληκτικη η ερμηνευτικη παρουσια του Dillon με διαφορα η καλυτερη της καριερας του . Πολλα μπορουν να ειπωθουν για τον Δανο και τον προβοκατορικο και κυριως αυτοαναιρετικο τροπο που αλληλεπιδρα με το κοινο και εκφραζεται μεσα απο το εργο του .Αλλα πολυ δυσκολα μπορει να αμφισβητησει κανεις το πηγαιο ταλεντο του και το μοναδικο καλλιτεχνικο στιγμα που εχει . 8,5/10 Επεξ/σία 11 Απριλίου 2019 από Fotis13 7
*nenya* Δημοσ. 11 Απριλίου 2019 Δημοσ. 11 Απριλίου 2019 ^ Σου άφησε καλή εντύπωση λοιπόν! Την έχω στην 'λιστα αναμονής' μιας που μου άρεσε κάθε ταινία του Trier που έχω δει ως τώρα. Παραμένει λοιπόν στο ίδιο σκηνοθετικό ύφος. Ωραία! 1
~mxls~ Δημοσ. 11 Απριλίου 2019 Δημοσ. 11 Απριλίου 2019 How It Ends - Έτσι Τελειώνουν Όλα https://www.imdb.com/title/tt5246700/ Τα πρότζεκτ αρκετά απλό, αλλά περιεκτικό: - Έτσι Τελειώνουν Όλα. - Πώς δηλαδή; - Έτσι. 🤔 Έχοντας για βαριά χαρτιά Φόρεστ Γουιτάκερ & Θίο Τζέιμς Ταπτικλή, η ταινία μας καθηλώνει για κάνα 2ωρο χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Εντωμεταξύ το μυρίζεσαι απ'το πρώτο δεκάλεπτο, αλλά λες γ@μα το τώρα που να το αλλάζω, ας δω που καταλήγει. Ε, πουθενά. Για τα γυρίσματα θυσίασαν μια Cadillac CT6 & δύο μπιτόνια δεκάλιτρα αμόλυβδη. Από μόνο του αρκετό για να ζητήσει αύξηση στις συνδρομές το νέτφλιξ. 2/10 1
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργία λογαριασμού
Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!
Δημιουργία νέου λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Συνδεθείτε τώρα