Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; [Part III]

[gdriver]

απλώς ποίηση μετουσιωμένη σε κινηματογραφική ταινία

5 ώρες πριν, Arkin είπε

The Frame

https://www.imdb.com/title/tt2567038/?ref_=tt_urv

Magnificent. Ενα εργο τεχνης. Ο σκηνοθετης και συγγραφεας Jamin Winans πιστευω θα μας απασχολησει αρκετα στο μελλον. Στα ιδια επιπεδα με Lynch, Kelly. Η ταινια δεν ειναι ευκολη ο καθενας μπορει να δωσει διαφορετικη ερμηνεια και σιγουρα θα προσπαθησετε να την κατανοησετε οσο γινεται αρκετες μερες μετα την προβολη της. 9.5/10

 

[Fotis13]

Solo: A Star Wars Story

 

 Prequel  του διασημοτερου franchise , παρουσιαζει πως ξεκινησε την δραση του ο Solo .

Εχουμε τα αναμενομενα για την κατηγορια  ,υψηλο επιπεδο παραγωγης ,εφε ,κοστουμια   .Σεναριακα  δεν κανει την διαφορα ,εξιστορει χωρις να εμβαθυνει παρολα αυτα  το αποτελεσμα  κρινεται  ικανοποιητικο    χωρις να αφηνει το αποτυπωμα της  αν αναλογιστουμε πως μιλαμε για Star Wars .

Φυσικα πρεπει να την δεις σε πολυ υψηλη ποιοτητα εικονας αλλιως δεν εχει νοημα ,μπορεις να δεις και καφε της χαρας ...

 

 

7/10

[Arwindan]

Alone in Berlin (2016)

Έχοντας μία αδυναμία στις ταινίες που διαδραματίζονται την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν θα μπορούσα παρά να βρω και τη συγκεκριμένη συμπαθητική, χωρίς να είναι και τίποτα τα ιδιαίτερο.

Μετά το θάνατο του γιού τους στο Γαλλικό μέτωπο ένα ζευγάρι γερμανών αρχίζει να αφήνει σε διάφορα σημεία του Βερολίνου κάρτες με διάφορα αντι-ναζιστικά μηνύματα. Η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματική ιστορία η οποία έχει αρκετό ενδιαφέρον όπως και η ιστορία πίσω από το βιβλίο το οποίο έχει γραφτεί για τη συγκεκριμένη ιστορία.

6.5/10

[Arkin]

The Meg

https://www.imdb.com/title/tt4779682/?ref_=nv_sr_1

Κλασικη ταινια statham. Βλεπετε ανετα εχει τις στιγμες της αλλα μεχρι εκει. 90 λεπτα παρτε και pop corn και τελος δεν θα θυμαστε κατι αυριο. 6.5/10

[what_if]

τον μεγαλοδοντα θελουμε να δουμε ,ποιος τον χεζει τον σταθαμ

[SpirtouLisS]

1 ώρα πριν, what_if είπε

τον μεγαλοδοντα θελουμε να δουμε ,ποιος τον χεζει τον σταθαμ

ψαξτε να βρειτε το βιντεακι που ειναι νεαρος και ''κανει'' τον αθλητη καταδυσεων. Ευτυχως καταλαβε νωρις οταν ειδε και αυτος το βιντεο αυτο και αλλαξε καριερα και εγινε ηθοποιος.

 

ontopic. Ξαναειδα χθες μετα απο πολλα πολλα χρονια και αφου το ψαρεψα στη συλλογη μου απο DVD απο εφημεριδες-περιοδικα που εκανα πριν πολλα χρονια. Σκυλισια μερα ''Dog Day afternoon'' 1975. Δυνατη ταινια, σε κανει να νοιωσεις καθε συναισθημα των πρωταγωνιστων δυνατη υποκριτικη απο τις ηθοποιαρες Al Pacino, John Cazal (ο μεγαλος Ερωτας της Μερυλ Στρυπ που μας αφησε λιγες μερες μετα το τελος των γυρισματων του Ελαφοκυνηγου). 

Αξιζει θεωρω αν δεν την εχετε δει οι νεαροτεροι να την δειτε.

[M@dB0x]

Αυτο το MEG ειναι MEGA FOLA εχετε το νου σας................

[eliasjuve]

Είδα χθες το Contratiempo. https://www.imdb.com/title/tt4857264/

Τρομερή ταινία.

[Επισκέπτης]

Άρρωστος στο κρεββάτι για λίγες μέρες = δεν μπορούσα να δω τις τοπ επιλογές μου για ταινίες, καθώς αυτές τις βλέπω μαζί με τη γυναίκα μου, αλλά πρέπει κάτι να δω = περιορίζομαι σε τρόμου (που δεν τις αντέχει) και ταινίες που θέλω να τσεκάρω από περιέργεια. Να που κατέληξα:

Hereditary

Ουάου. Καλύτερη απ' ότι περίμενα. Είχα ψιλοαρπάξει μερικά σχόλια/reviews, και είχα καταλάβει ότι έχει κάτι τις το ιδιαίτερο. Αλλά λανθασμένα φαντάστηκα κάτι σε Conjuring. Όχι κάτι σε The VVitch, Babadοοk κτλ. Είδα το διθυραμβικά reviews αφότου είδα την ταινία και συμφωνώ ως έναν βαθμό. Με τη διαφορά ότι το 2ο μισό το βρίσκω απλά πολύ καλό, όχι εξαιρετικό, όπως το πρώτο μισό, οπότε δεν την κατατάσσω τόσο ψηλά. Ίσως αν είχε βγει πριν 5-10 χρόνια, αλλά γενικά μου άρεσαν ίσως περισσότερο οι δύο άλλες ταινίες που ανέφερα, και νομίζω ο λόγος είναι ότι κάπου το 2ο μισό είχε στιγμούλες που μου φάνηκαν εκτός κλίματος (κάποιες συζητήσεις φαίνονται σαν exposition για το κοινό που παρακολουθεί, ενώ το πρώτο μισό της ταινίας δεν είχε καθόλου τέτοια αίσθηση). Αυτά, όμως, είναι λεπτομέρειες μικρής σημασίας.

Η ταινία με πήγαινε συνεχώς εκεί που δεν το περίμενα. Κάθε φορά που νόμιζα ότι "ΟΚ, έχω καταλάβει που το πάμε", έκανε ένα τσουπ παραδίπλα και πήγαινε αλλού. Πολύ γερό σενάριο και πρωτότυπη δομή. Παράξενο soundtrack, πολύ πετυχημένο. Ερμηνείες, δεν το συζητάμε, εξαιρετικές. Η σκηνοθεσία ήταν μια ωραία σούμα πολλών καλών στοιχείων που σιγά σιγά καθιερώνονται στο είδος, και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό. Είχε και τη δική της σφραγίδα, φυσικά.

Μετά και από αυτήν την ταινία, ανακηρύσσω το είδος των ταινιών τρόμου, ως το πιο εξελιγμένο της τελευταίας 20ετίας, με υπέροχες σκηνοθεσίες, ωραία συμβολικά σενάρια και βάθος στην ψυχολογία, μεγαλύτερη διακριτικότητα στο πως εκφράζονται οι σκηνές τρόμου (τέλος στα φθηνά jump scares) κτλ.

Υποψιάζομαι ότι αυτό που συμβαίνει, είναι πως τα τελευταία χρόνια (και είναι απόλυτα λογικό, αν σκεφτεί κανείς τις δυνατότητες και την κουλτούρα με τις οποίες έχει μεγαλώσει η τελευταία γενιά, σε σχέση με τις προηγούμενες) έχουν πληθύνει οι καλοί σκηνοθέτες, που έχουν κάτι να πούνε, έχουν μια ιστορία να δώσουν και ξέρουν πως να γυρίσουν με όμορφες εικόνες και visual storytelling. Και επειδή οι ταινίες τρόμου έχουν χαμηλό budget, τους δίνονται ευκαιρίες μέσα από αυτό το είδος, που κάποτε πιστεύω σνομπάρονταν πολύ περισσότερο, αλλά πλέον αναγνωρίζεται ως είδος μέσα από το οποίο μπορείς να περάσεις μηνύματα (και φυσικά να δείξεις τις σκηνοθετικές σου ικανότητες). Δεν είναι τυχαίο που για όλες αυτές τις ταινίες, the VVitch, Babadook, Hereditary, ή ακόμη και το Get Out, που ακόμη και η καρασνομπαρία των όσκαρ δεν αγνόησε, μιλάμε για σκηνοθετικά ντεμπούτα.

Ελπίζω να πάρουν ευκαιρίες και σε άλλα είδη, αν το επιθυμούν φυσικά.

The Life of David Gale

Γουατ δε...; Τι μπούρδα ήταν αυτή! Απορώ πως βρέθηκε στη λίστα μου. Βλέπω από τη βαθμολογία του imdb και από άλλες πηγές, ότι η ταινία άρεσε στον κόσμο αρκετά, αλλά οι κριτικοί την έθαψαν. Είμαι με τους κριτικούς! Στα πρώτα 38 λεπτά (σοβαρά, το κοίταξα) είχα καταλάβει με 100% βεβαιότητα ποιο θα είναι το τέλος της ταινίας, και ένιωσα ότι μου το έτριψαν στη μούρη μου, λες και είμαι κανένας βλάκας και δεν θα το καταλάβαινα. Νόμιζα ότι η ταινία ήταν γυρισμένη κάπου το 1990-1995, οπότε της συγχωρούσα αρκετά από τα ατσούμπαλα exposition, επειδή σκεφτόμουν ότι απευθύνεται στο κοινό της εποχής. Μετά έμαθα ότι ήταν του 2003! Έχουν βγει, δηλαδή, στο μεταξύ Se7en, Usual Suspects ή ξέρω 'γω το Primal Fear, και βγάζεις αυτό το πράγμα;!

Θα τα γράψω σε spoiler, γιατί θα σκάσω! Αν κάποιος θέλει να δει την ταινία, ας μην διαβάσει:

Spoiler

Ξεκινάει η ταινία και μαθαίνουμε ότι ο David Gale είναι έτοιμος να εκτελεστεί (θανατική ποινή) για έναν φόνο που μπορεί να έκανε, μπορεί και όχι.

Μετά πάμε σε flashbacks, και τον βλέπουμε να μιλάει ως καθηγητής φιλοσοφίας σε μια τάξη, όπου αναφέρει ότι στη ζωή δεν πρέπει να κατευθυνόμαστε από τα θέλω μας, αλλά τα ιδανικά μας, ακόμη και αν αυτά σημαίνουν την προσωπική μας θυσία.

Λίγο αργότερα ο David Gale,  ως υπερασπιστής της κατάργησης της θανατικής ποινής (!), έχει μια συζήτηση debate στην τηλεόραση με τον κυβερνήτη που αρνείται να την καταργήσει, και ενώ τον έχει στριμώξει (σύμφωνα με τα δεδομένα της ταινίας τέλος πάντων), ο άλλος τον "αποστομώνει" (πάλι σύμφωνα με τα δεδομένα της ταινίας), ζητώντας να του υποδείξει έστω και ΕΝΑ παράδειγμα, όπου η θανατική ποινή αποδόθηκε σε κάποιον άδικα. Και ο Kevin Spacey τον κοιτάει με το βλέμμα "θα σου δείξω εγώ... θα κάνω τα πάντα..."

Έλεος! Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια! Προφανώς και βρίσκεται εκεί για να εκτελεστεί αδίκως, να θυσιαστεί, ώστε να αποδείξει ότι κάποιοι εκτελούνται λανθασμένα. Και η ταινία προσπαθεί να το κρατήσει αυτό για ανατροπή, προσπαθώντας να μας πείσει ότι του την έχουν στήσει οι φίλοι του, για να συμβεί ακριβώς αυτό το πράγμα!

Αλλά δεν γίνεται να μην αναφερθεί και η γελοιότητα του όλου εγχειρήματος! Δηλαδή οι τύποι προσπαθούν να αποδείξουν ότι το σύστημα καταδικάζει λανθασμένα, πώς ακριβώς; Ουσιαστικά στήνουν μια κατάσταση, όπου βγαίνει ένας και λέει "τη σκότωσα, τη σκότωσα, πιάστε με, εκτελέστε με" και αφού συμβεί αυτό, μετά τους κάνει "χα! Σας την έφερα! Ήμουν αθώος και με εκτελέσατε!". Αφού ρε σαχλαμάρα εσύ προσπαθούσες να σε εκτελέσουν! Το σύστημα φταίει που εσύ έστησες παγίδα στον εαυτό σου;! Και πώς ακριβώς αυτό θα αλλάξει την κατάσταση; Όλο αυτό το μόνο που δείχνει, είναι αυτοί που είναι ενάντια στη θανατική ποινή, σαμποτάρουν την κατάσταση και δημιουργούν προβλήματα από το πουθενά!

Δηλαδή να βλέπεις μια ταινία που να υπερασπίζεται την άποψή σου, και να θέλεις να πετάξεις ντομάτες!

Απίστευτα νεύρα με αυτήν την ταινία.

Και τέλος:

The Triangle

Ναιιι! Αποζημιώθηκα και με το παραπάνω!

Κλασική ταινία mind-fuck, που ζητάει από το θεατή να την ξανασκεφτεί αφού τελειώσει (ενδεχομένως και να την ξαναδεί). Πολύ ενδιαφέρουσα, δεν με κούρασε λεπτό, προσέθετε συνεχώς νέα στοιχεία, μέχρι που κάπου προς το τέλος έκανε μέσα μου τη σκέψη ότι "ΟΚ, πολύ ενδιαφέρον, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει κάποιο ικανοποιητικό φινάλε, έχει μπλεχτεί πολύ η κατάσταση". Κι όμως, η ταινία είχε πολύ σωστή και ενδιαφέρουσα κατάληξη, και όσο περισσότερο τη σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νόημα βγάζει. Είπαμε: το θέλει αυτό από τον θεατή η ταινία. Από μόνη της, δε θα στα δώσει όλα στο πιάτο.

Για φαν ταινιών όπως το Enemy, το Stay και το Predestination.

Δεν είχε τόσο καλή αποδοχή, αλλά νομίζω ότι είναι "καταδικασμένη" να γίνει cult classic, καθώς κάποιοι σίγουρα θα τη λατρέψουν. Εγώ, πάντως, θα την έχω μέσα στη λίστα, μαζί με τις υπόλοιπες.

[Επισκέπτης]

Το πανηγύρι συνεχίστηκε και σήμερα με:

Green Room

Πολύ καλή ταινία. Με σασπένς και ενδιαφέρουσα. Θα έλεγα το Funny Games συναντά το The Texas Chainsaw Massacre.

Τίποτα παραπάνω, αλλά μια χαρά.

[Undertaker25]

Στις 25/9/2018 στις 8:17 ΠΜ, gdriver είπε

απλώς ποίηση μετουσιωμένη σε κινηματογραφική ταινία

 

Δεν ήξερα ότι το γύρισε ο δημιουργός του Ink (ταινιάρα). Επιβάλλεται να το δω.

[gdriver]

είναι μία ταινιάρα που απλώς έρχεται χωρίς να το περιμένεις. αθόρυβα, απλά , με ανεμικό προϋπολογισμό , και φεύγει έχοντας πάρει όλο σου τον ψυχισμό από το θαυμασμό και μόνο. Σίγουρα μία από τις καλλίτερες όλων των εποχών (γνώμη μου).

[Fotis13]

Dogman

 

To  καινουριο πονημα του Garrone   που  ελαμψε στο φεστιβαλ των Καννων και βασιζεται σε  αληθινη ιστορια.

Ο κοσμος που συνθετει ειναι μια  σκιαγραφηση  των  παρυφων  μιας  Ιταλικης  μεγαλουπολης  , ενος μη προνομιουχου πληθυσμου που ζει και  παρακμαζει αναμεσα σε καταθλιπτικα κτιρια ,τρικοσμικα  εμπορικα καταστηματα και εγκαταλελειμενες υποδομες .Βοηθουμενος απο την εκπληκτικη φωτογραφια  που τονιζει  το contast  στα καδρα του και "ξεθωριαζει " τις εικονες εντεινοντας  στον θεατη τα συναισθηματα που απορρεουν  .

Ακτινογραφει την καθημερινοτητα σε αυτο το σκηνικο της παρακμης  και την αλληλεπιδραση  με το εγκλημα και τον υποκοσμο .Η ερμηνεια  του Fonte  που αποτελει τον ορισμο του   ευστοχου casting  ειναι συγκλονιστικη .Η τραγικοτητα του ηρωα που ενσαρκωνει  δεν θα μπορουσε να αποδοθει καλυτερα,  ολα πανω του απο την κινησιολογια μεχρι το παραμικρο σπασιμο του προσωπου και τους μορφασμους του  υπογραμμιζουν την ερμηνευτικη του δεινοτητα .

Οι  οικονομικες και κοινωνικοπολιτικες νυξεις  ειναι κατι παραπανω απο εμφανης  αποφευγοντας ομως με εξαιρετικο τροπο τον διδακτισμο κατι που θα ηταν παραταιρο με το υφος και την καλλιτεχνικη ποιοτητα του φιλμ .

 

 

8,1/10

Επεξ/σία 28 Σεπτεμβρίου 2018 από Fotis13

[Επισκέπτης]

20 ώρες πριν, Manuel είπε

Το πανηγύρι συνεχίστηκε και σήμερα με:

Green Room

Πολύ καλή ταινία. Με σασπένς και ενδιαφέρουσα. Θα έλεγα το Funny Games συναντά το The Texas Chainsaw Massacre.

Τίποτα παραπάνω, αλλά μια χαρά.

Με κάνω quote, για να διαφωνήσω με τον χθεσινό εαυτό μου: Όσο τη σκέφτομαι, μου αρέσει και περισσότερο. Ίσως βιάστηκα. Νομίζω η ταινία τελικά έχει παραπάνω πράγματα από "απλώς" πολύ καλή σκηνοθεσία, ερμηνείες, ατμόσφαιρα κτλ. Μου άφησε κάτι πολύ έντονο σαν εμπειρία. Της δίνω αρκετούς πόντους ακόμη.

[Sanjuro]

23 λεπτά πριν, Manuel είπε

 Το πανηγύρι συνεχίστηκε και σήμερα με: Green Room (...) Με κάνω quote, για να διαφωνήσω με τον χθεσινό εαυτό μου: Όσο τη σκέφτομαι, μου αρέσει και περισσότερο. Ίσως βιάστηκα. Νομίζω η ταινία τελικά έχει παραπάνω πράγματα από "απλώς" πολύ καλή σκηνοθεσία, ερμηνείες, ατμόσφαιρα κτλ. Μου άφησε κάτι πολύ έντονο σαν εμπειρία. Της δίνω αρκετούς πόντους ακόμη.

Στο είδος της (το οποίο είναι το κέντρο της σαπίλας και πάρα πολύ σπάνια βγάζει κάτι καλό) είναι απ'τις καλύτερες των τελευταίων ετών.

Κάναμε με κάτι φίλους λόγο καιρού συνάντηση σε σπίτι χθες. Αναγκαστικά το πήγαμε στον χαμηλότερο κοινό παρανομαστή που είναι οι ταινίες δράσης και είδαμε το Skyscraper με τον δε ροκ πρωταγωνιστή. Η ταινία αρχίζει κάπως συμπαθητικά αλλά δυστυχώς καταλήγει να είναι μεγάλη πατάτα.