Ποια Ταινία Μόλις Είδατε; [Part III]

[chill]

1 ώρα πριν, najinblue3 είπε

πραγματικα η καλυτερη ταινια που ειδα φετος, ο adam driver τι ηθοποιαρα ειναι φαινεται ακομα μια φορα

 

Και κτήνος!!! Πραγματικά σε αυτή την ταινία αντιλήφθηκα το πόσο μεγαλόσωμος είναι!!! 

 

Και στο Paterson είχε δείξει ότι είναι ηθοποιός πρώτης γραμμής, με ιδιαίτερη  φάτσα που γράφει στο φακό. Δυστυχώς στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε Driver έρχεται ο Kylo αλλά είμαι αισιόδοξος (και εύχομαι) ότι το όνομα του θα γίνει συνώνυμο αλλού ρόλου αργά ή γρήγορα! 

 

 

[stormrain]

4 ώρες πριν, Sanjuro είπε

Πρόσφατα (χθες και προχθες) είδα τα: Zombieland: Double Tap

Δεν ηταν και ιδιαιτερα ασχημο το Ζombieland (οκ χωρις να φτανει το πρωτο) αλλα ειχε καποιες στιγμες που με χαλασαν. Η φαση με

Spoiler

τον Albuquerque (ετσι τον ελεγαν?) και τον αλλον πχ δεν ειχε κανεναν λογο κατα τη γνωμη μου, σε σημειο να ειμαι οριακα σε cringe

Αλλα ηταν ευχαριστη ζομποταινια χωρις να σε κανει να βαριεσαι κλπ. 
Νομιζω θα της εβαζα 7/10

4 ώρες πριν, Sanjuro είπε

Πρόσφατα (χθες και προχθες) είδα τα: Zombieland: Double Tap

Δεν ηταν και ιδιαιτερα ασχημο το Ζombieland (οκ χωρις να φτανει το πρωτο) αλλα ειχε καποιες στιγμες που με χαλασαν. Η φαση με

Spoiler

τον Albuquerque (ετσι τον ελεγαν?) και τον αλλον πχ δεν ειχε κανεναν λογο κατα τη γνωμη μου, σε σημειο να ειμαι οριακα σε cringe

Αλλα ηταν ευχαριστη ζομποταινια χωρις να σε κανει να βαριεσαι κλπ. 
Νομιζω θα της εβαζα 7/10

[margaritagr]

https://www.imdb.com/title/tt3612126/ Η Κατάρα (2020)

Παλι θα συμφωνήσω με το IMDb... ααααντε να εβαζα 4.5/10. Βαρέθηκα και χάζευα ποσά like έχει μια καινούρια φωτο στο Facebook 😛 Ηταν τρόμου για μικρά παιδιά πραγματικά 

[Arkin]

1 λεπτό πριν, margaritagr είπε

https://www.imdb.com/title/tt3612126/ Η Κατάρα (2020)

Παλι θα συμφωνήσω με το IMDb... ααααντε να εβαζα 4.5/10. Βαρέθηκα και χάζευα ποσά like έχει μια καινούρια φωτο στο Facebook 😛 Ηταν τρόμου για μικρά παιδιά πραγματικά 

Η μονη ταινια καταρα που αξιζει ειναι το αυθεντικο Ju-on το ειχα δει οταν ημουν 13 νομιζω και ειχα τρομαξει αρκετα,

[nightwalker1990]

Είδα το Johny English 3, δεν έφτασε τα προηγούμενα 2 αλλά έχει ωραία πλοκή,   4/10 Θα της βάλω, έχω δει και καλύτερες... Επίσης αν (μισείτε) κάποιον να του προτείνεται το 

the possession of hannah grace που το είχα δει στο σινεμά. Αν δεν σας βρίσει επειδή η ταινία είναι βαρετή και απαίσια μάλλον έχει θέμα 😂😂

[_linuslost_]

1917: Δυστυχώς, χάθηκε μεγάλη ευκαιρία να δούμε ακόμα μια φοβερή ταινία πολέμου.. Κάπου στα μισά η ταινία κατέρρευσε τελείως, η σύγκριση που διαβάζω με τον Ραιν παντελώς άστοχη. Το τεχνικό κομμάτι παίρνει άριστα αλλά σαν ταινία και σενάριο είναι απογοήτευση.  6/10 

Επεξ/σία 10 Ιανουαρίου 2020 από _linuslost_

[tuning123]

Porky's

Tο κλάμα..

[PredatorOfLiberty]

https://www.imdb.com/title/tt5932728/

The Professor and the Madman (2019)

Εξαιρετική , βασισμένη σε πραγματική ιστορία. Ο Sean Penn σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες του.

Επεξ/σία 10 Ιανουαρίου 2020 από PredatorOfLiberty

[physvlog]

Ευτυχως που υπαρχουν ηθοποιοι σαν τον penn και καταλαβαινεις που περιπου ειναι ο πηχης.

[Επισκέπτης]

Κεφάλαιο Mike Flanagan / Ταινίες τρόμου

https://www.imdb.com/name/nm1093039/

Νομίζω άκουσα πρώτη φορά για τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη, όταν βγήκε το Ouija: Origin of Evil (2016), μια ταινία που ήταν sequel στο Ouija (2014). Το περίεργο της ιστορίας; Η αυθεντική ταινία είχε πολύ αρνητική ανταπόκριση και περιγράφηκε ως βαρετή, κλισέ, προχειράτζα κτλ, αν και προφανώς θα έβγαλε λεφτά στο box office, αλλιώς δε θα υπήρχε λόγος για sequel (όπως πάντα το box office έχει ελάχιστο ως μηδενικό συσχετισμό με την αποδοχή της ταινίας). Το sequel, όμως, που ανέλαβαν τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, είχε πιο θερμές κριτικές. Σκέφτηκα, λοιπόν, ποιος είναι αυτός ο τύπος, που το στούντιο τον προσέλαβε να κάνει μια αγγαρεία, κι αυτός έκατσε και έκανε ταινία της προκοπής; Είδα, λοιπόν, την ταινία

Ouija: Origin of Evil (2016)

Πράγματι είχε αρκετό ενδιαφέρον. Η σκηνοθεσία, η ατμόσφαιρα, οι ερμηνείες, έκαναν την ταινία να ξεχωρίσει από το σωρό. Το σενάριο είχε μάλιστα μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, που μου έμεινε. Συγκεκριμένα (σπόιλερς προφανώς):

Spoiler

Η ταινία έχει ως κεντρικούς χαρακτήρες μια οικογένεια που έχουν μια επιχείρηση-απάτη-καλούμε πνεύματα και μιλάμε με τους πεθαμένους σας συγγενείς, όπου ξεγελάνε με διάφορες τεχνικές τους πελάτες. Κάποια στιγμή, όμως, εμφανίζεται στο σπίτι ένα αληθινό πνεύμα, το πνεύμα του πατέρα της οικογένειας (που είχε πεθάνει πρόσφατα) και τους καθοδηγεί να κάνουν διάφορα πράγματα γι' αυτόν, ώστε να τον απελευθερώσουν. Ε, αποκαλύπτεται ότι πρόκειται για έναν δαίμονα, που τους ξεγελάει ότι είναι ο πατέρας της οικογένειας, χρησιμοποιώντας τις μεθόδους των απατεώνων που καλούν πνεύματα! Έλα, είναι πολύ έξυπνη ιδέα!

Αυτό ήταν πριν από χρόνια. Θέλησα να δω περισσότερα από τον συγκεκριμένο και είχα τις ταινίες του στη λίστα. Επόμενος σταθμός ήταν το:

Oculus

Το είδα πριν από έναν μήνα περίπου. Μου φάνηκε επίσης άρτια σκηνοθετημένο, με ωραίες ιδέες, κλίμα, ερμηνείες, το τέλος μου άφησε όμως μια γεύση ότι "κάπου το έχω ξαναδεί". Αλλά ΟΚ, ήταν η πρώτη του ταινία, ήταν αρκετά καλή, είχε πράγματα μέσα που θα τα θυμάμαι. Τη βρήκα τίμια. Με έβαλε και να σκεφτώ "τι θέλει να πει ο ποιητής". Όλα καλά.

Χθες το βράδυ είδα:

Hush

Α-χα! Εδώ γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέροντα τα πράγματα. Μικρή σε διάρκεια, συνεκτική, πρωτότυπη κεντρική ιδέα (η πρωταγωνίστρια είναι κωφάλαλη, οπότε οι διάλογοι στην ταινία είναι ελάχιστοι), πολύ καλοί οι ηθοποιοί, είχε πολλές σκηνές και πολλές ιδέες, τόσο ιδιαίτερα γυρισμένες, που πραγματικά πιστεύω η ταινία ήταν έέένα κλικ από το να είναι κλασική. Πραγματικά υπήρχαν σκηνές που γούρλωσα τα μάτια, επειδή δεν πίστευα αυτό που έβλεπα! Αλλά χρειαζόταν κάτι τις στο σενάριο, κάτι στο φινάλε που να την απογειώσει. Δε μας το έδωσε ποτέ, δεν είχε και τέτοια πρόθεση, δηλαδή δεν είναι ότι προσπάθησε και απέτυχε, απλά ήταν ευχαριστημένη με τα όσα πέτυχε και δεν πήγε για το χρυσό, οπότε κάπου έμεινε στο ΟΚ, αυτή ήταν μια από τις ιδιαίτερες εκείνες ταινίες τρόμου που θα μου μείνουν μπόλικα πράγματα. Συγκεκριμένα (σπόιλερς προφανώς):

Spoiler

Η ιδέα με την πρωταγωνίστρια, όπου μπορεί να σκέφτεται πολλαπλά φινάλε και όλες τις πιθανές εκδοχές, μου άρεσε πολύ σαν setup και ο τρόπος που ήρθε στην ταινία, τη στιγμή που αυτή δραπετεύει και ο δολοφόνος τη σκοτώνει με την πέτρα (εκεί ήταν που έμεινα κάγκελο, δεν κατάλαβα τι έγινε) και ξαφνικά την ακούμε για πρώτη φορά να μιλάει στον εαυτό της και να συνειδητοποιεί όλα τα διαφορετικά φινάλε που μπορεί να προκύψουν, απλά τα έσπαγε. Θα ήθελα, όμως, να σκεφτεί κάτι πιο πρωτότυπο ως "το μοναδικό φινάλε που μας μένει είναι να τον σκοτώσω εγώ". Ήταν κάτι που το είχαμε σκεφτεί πολλοί θεατές, νομίζω αρκετά νωρίς. Από την άλλη μεριά, βέβαια, όταν βλέπουμε ταινίες είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε σκοτωμούς σε αυτοάμυνα κτλ, αλλά στην πραγματικότητα χρειάζεται κάποιος χρόνος και ψυχολογική προετοιμασία για να μπορέσει κανείς να κάνει συνειδητά αυτό το άλμα και να το πάρει απόφαση, οπότε βγάζει νόημα. Απλά δεν είναι κάτι τόσο εντυπωσιακό.

Μου άρεσε, επίσης, που δεν μάθαμε ποτέ το λόγο που αυτός ήθελε να τη σκοτώσει. Πολύ καλός ο ηθοποιός που έκανε το δολοφόνο!

Και έτσι καταλήξαμε σήμερα στο:

Gerald's Game

Αν δεν υπήρχε αυτή η ταινία, δε θα έκανα αυτό το ποστ. Α. Πί. Στευ. Τη.

Με ενθουσίασε. Το σενάριο είναι του Stephen King, με τον οποίο έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Μου αρέσει πολύ σαν άνθρωπος, όσο τον έχω ακούσει σε συνεντεύξεις, ιδιαίτερα εκτιμώ ότι λέει τη γνώμη του, όποια και αν είναι αυτή, χωρίς να λογαριάζει τίποτα, ποιος θα τον κρίνει, ποιος θα τον πει υπερβολικό ή άσχετο ή και εγώ δεν ξέρω τι. Υπερασπίστηκε τους συγγραφείς του Game of Thrones σε μια περίοδο που είχαν πέσει όλοι να τους φάνε, έγραψε για το Hush ότι είναι επιπέδου "Halloween" και γενικά δηλώνει χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες του όχλου. Ακόμη και αν διαφωνώ μαζί του σε πολλά (που διαφωνώ), με τέτοιους ανθρώπους θέλω να πιάνω συζητήσεις. Σιχαίνομαι τον κομφορμισμό και την επιβολή της "σωστής" γνώμης.

Για τα έργα του που έχουν γίνει ταινίες, υπάρχουν μερικά που λατρεύω (Shawshank Redemption, Mist), μερικά που μου αρέσουν πολύ (Misery, Carrie) και αρκετά που με κάνουν να σκέφτομαι "δεν είμαι σίγουρος τι νόημα είχε τώρα όλο αυτό", αλλά νομίζω ότι πάντα με διασκεδάζουν.

Η συγκεκριμένη μπαίνει στην κατηγορία "λατρεύω". Έχει σαφέστατη αρχή, μέση και τέλος, καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλει να πει, είμαι μαζί του σε όλη τη διαδρομή, και έχει έναν Flanigan να δίνει τα ρέστα του, όπως πάντα, αλλά αυτή τη φορά πάνω σε ένα σενάριο που πραγματικά παίρνει έναν κεντρικό χαρακτήρα και χρησιμοποιεί το φόβο, έτσι ακριβώς όπως πρέπει να κάνουν οι ταινίες τρόμου: σαν παράθυρο για να μας δώσει να καταλάβουμε σε βάθος την ψυχολογία της, τους λόγους που συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται. Όσο αποκαλύπτονται πράγματα, τόσο περισσότερο κατανοείς όλα όσα βλέπεις.

Και το τέλος. Πω ρε φίλε, το τέλος δεν το περίμενα με τίποτα. Με στοίχειωσε. Ίσως επειδή είχα συγκεκριμένες προσδοκίες από τις προηγούμενες ταινίες του Flanagan, αλλά και ο Stephen King συχνά έχει φινάλε που δε με ικανοποιούν, με βρήκε απροετοίμαστο. Συγκεκριμένα (σπόιλερς προφανώς):

Spoiler

Σε έναν κόσμο, όπου έχει γίνει κατανοητό ότι σχεδόν όλα όσα βλέπει είναι παραισθήσεις, το χειρότερο από όλα όσα έβλεπε, εκείνη η εφιαλτική φιγούρα που σου έκοβε το αίμα, βγαλμένη μέσα από ταινία του David Lynch, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ;! Γουατ. Δε. Φακ. Σηκώνεται η τρίχα μου κάγκελο και μόνο που το γράφω. Και στο τέλος πηγαίνει στο δικαστήριο, τον βλέπει στο φως και για πρώτη φορά απομυθοποιείται. "Σε θυμάμαι ψηλότερο". Κάπως έτσι καταρρέει ο φόβος. Όταν βρίσκεις τα κότσια να τον αντιμετωπίσεις και να καταλάβεις ότι δεν ήταν τόσο φοβερό.

Επίσης η σκηνή με τον πατέρα της, που αφού βλέπουμε τι της έκανε στο παγκάκι, ακούμε να λέει ότι το χειρότερο όμως το έκανε αργότερα, στο υπνοδωμάτιο. Και ο άντρας της που έχει στη φαντασία της ρωτάει "τι έκανε; Σε βίασε;" και αυτή λέει "όχι, μόνο μιλήσαμε". Και κάπου εκεί λες, ε, τι μπορεί να της έκανε μιλώντας της, που να ήταν χειρότερο από αυτό που της έκανε στο παγκάκι; Και αποκαλύπτεται, ρε φίλε, ότι την έβαλε με ψυχολογικό πόλεμο να θάψει μέσα της ότι συνέβη, να το κρατήσει κλειδωμένο εκεί, να της τρώει τα σωθικά και να μην το αποκαλύψει ποτέ και σε κανέναν, καταστρέφοντάς της την ψυχολογία για πάντα. Και χρειάστηκε να περάσει αυτήν την τραγωδία για να μπορέσει να έρθει αντιμέτωπη με αυτό που συνέβη, να το παραδεχθεί και τελικά να το κάνει μέρος του εαυτού της. Και φυσικά, όταν το απομυθοποίησε, όταν το αποδέχτηκε, όταν άρχισε να ζει με αυτό και να χρησιμοποιεί την ιστορία της για να βοηθήσει άλλους, το πρόβλημα μίκρυνε. Ο φόβος, η απειλή, σαν να εξαφανίστηκαν. Ακριβώς όπως συνέβη όταν είδε τον άντρα στο δικαστήριο, κάτω από το φως.

Αυτό που για κάποιους θα είναι ελάττωμα: η ταινία σε κάνει να νιώθεις άβολα, κοινώς είναι disturbing. Έχει σκηνές που σε κάνουν να μην θέλεις να βλέπεις. Έχει βαριά θέματα, που μπορεί να μην θέλεις να τα σκέφτεσαι και έχει και υλικό για εφιάλτες μέσα.

Προσωπικά μου αρέσουν τέτοιες ταινίες, δε με χαλάνε, αλλά οφείλω να προειδοποιήσω.

Ο Flanagan είναι μάστορας, τέλος. Ανυπομονώ να δω τι θα κάνει μετά. Βλέπω ότι η φετινή του ταινία ήταν το Doctor Sleep, που είναι sequel για το Shining. Μια τέτοια ταινία, που οι περισσότεροι θα καταδίκαζαν προτού καν τη δούνε, επειδή "έλα τώρα, δε γίνεται να κάνεις sequel στο shining", έχει 7,5 στο imdb, μια αδιανόητα καλή βαθμολογία. Έχω τεράστιες προσδοκίες και δεν μπορώ να περιμένω να την απολαύσω.

[armin]

46 λεπτά πριν, Manuel είπε

Κεφάλαιο Mike Flanagan / Ταινίες τρόμου

Ο Flanagan είναι μάστορας, τέλος. Ανυπομονώ να δω τι θα κάνει μετά. Βλέπω ότι η φετινή του ταινία ήταν το Doctor Sleep, που είναι sequel για το Shining. Μια τέτοια ταινία, που οι περισσότεροι θα καταδίκαζαν προτού καν τη δούνε, επειδή "έλα τώρα, δε γίνεται να κάνεις sequel στο shining", έχει 7,5 στο imdb, μια αδιανόητα καλή βαθμολογία. Έχω τεράστιες προσδοκίες και δεν μπορώ να περιμένω να την απολαύσω.

Δες αν μπορεσεις και την εξαιρετικη μινι-σειρα The Haunting of Hill House. Δεν εχω δυστυχως δει ακομα το Gerald's Game αλλα αναμεσα στις αλλες του δημιουργιες, θαρρω πως η σειρα αυτη ειναι οτι πιο ωριμο εχει βγαλει. 

Pain and Glory (2019)

Μια απο τις καλες ταινιες της περσινης χρονιας, αλλα νομιζω πως οι κριτικοι φερονται στον Αλμοδοβαρ με ενα σεβασμο που ισως να μην αξιζει απολυτα καθε φορα. Εγω πιστευω οτι ηταν καπως προχειρα σκηνοθετημενη. Αλλα εξαιρετικες ερμηνειες και καποιες σκηνες (ο Μπαντερας με τη γρια μανα του π.χ) ομορφαινουν και επικαλυπτουν ολα τα λοιπα παραπτωματα του εργου.

7,5/10

Mudbound (2017)

Σχετικα βαρετη ταινια. Δεν ειχε να πει κατι καινουργιο για το ρατσισμο στον Αμερικανικο Νοτο, αλλα για οποιον δεν εχει καθολου ιδεα για το θεμα αυτο, ειναι μια σιγουρα κατατοπιστικη και καλοφτιαγμενη ταινια. Μου αρεσε οτι εδειξε ολο το φασμα των συμπεριφορων απεναντι στους Αφροαμερικανους και οχι μονο τα δυο ακρα. Αλλα δυστυχως πολλες ιστοριες χαρακτηρων εμειναν ειτε τελειως ανεξερευνητες ή μισοτελειωμενες. Και δε με τρελανε το τελος επισης.

6/10

Finding Vivian Maier (2013)

Αν ειστε φαν της φωτογραφιας δειτε την σιγουρα. Το ντοκιμαντερ προσπαθει να ξετυλιξει τη μυστηριωδη ζωη μιας αφανους φωτογραφου. Παρα πολυ ενδιαφερουσα ιστορια και σε μια πληθωρα αντιστοιχων voiceover ντοκιμαντερ νομιζω το συγκεκριμενο ξεχωριζει.

8/10

[kirileman]

1917

ΓΜΗΣΕ!!!! Σκηνοθεσία, φωτογραφία, μουσική, όλα. Μακάρι να είχε άλλα 20 λεπτά. Ποίημα.

[blu-ray]

2 ώρες πριν, kirileman είπε

1917

ΓΜΗΣΕ!!!! Σκηνοθεσία, φωτογραφία, μουσική, όλα. Μακάρι να είχε άλλα 20 λεπτά. Ποίημα.

Το έχει φέρει ο θείος;

[Lanike71]

28 λεπτά πριν, blu-ray είπε

Το έχει φέρει ο θείος;

To ψάχνει πολύς κόσμος...😁

[kirileman]

8 ώρες πριν, blu-ray είπε

Το έχει φέρει ο θείος;

Το έχουν φέρει οι κινηματογράφοι.