Στιγμές σοκ, νεύρων, απογοήτευσης, υψηλής συναισθηματικής και ψυχολογικής πίεσης. Μοιραστείτε τες.

[Alithinos]

Ας μοιραστούμε εδώ στιγμές που μας έκαναν να νιώσουμε έντονα συναισθήματα και συνδέονται με κάποιο τρόπο με το προγραμματισμό.

 

Θα ξεκινήσω εγώ με μια ιστοριούλα:

Είχαν περάσει ήδη 3 εβδομάδες που δούλευα στο πρωτότυπο. Δοκίμαζα διάφορες ιδέες, προσέθετα "στα γρήγορα" διάφορα χαρακτηριστικά για να δω αν προσθέτουν κάτι στη συνολική εμπειρία, και τους έκανα διάφορες μικρές βελτιώσεις. Δούλευα με ένα τεράστιο 3rd party framework πολύ βολικό. Είχα βάλει ως deadline στον εαυτό μου 4 εβδομάδες για αυτή τη φάση, όπου θα προσέθετα διάφορα χαρακτηριστικά μέχρι να θεωρήσω ότι έχω τη κατάλληλη φόρμουλα, και το είχα καταφέρει σε 3, πράγμα που με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο. Έχοντας καταλήξει στο ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά και έχοντας τα λειτουργικά αποφάσισα να προχωρήσω στην επόμενη φάση, του καθαρίσματος και τεσταρίσματος του κώδικα που έχω γράψει ήδη. Επειδή αυτό συνήθως καταλήγει σε ένα μη αμελητέο refactor, και μπορεί κάποια πράγματα να "σπάσουν", αποφάσισα πως ήταν η κατάλληλη ώρα να προσθέσω το κώδικα στο source control. Δεν είχα μπει ποτέ στη διαδικασία να μάθω το git με το "συνήθη" τρόπο, βάζοντας attributes σε φακέλους, με κονσόλα κτλπ. Είχα χρησιμοποιήσει όμως στο παρελθόν ένα plugin με gui, και θυμάμαι ότι ήταν εύκολη υπόθεση. Είχε περάσει καιρός όμως από τότε που είχα προσθέσει αρχεία σε git repo με αυτό το plugin και δε θυμόμουν τη διαδικασία. Έψαξα λοιπόν στο google και έπεσα πάνω σε ένα official tutorial του plugin. Τα βήματα του tutorial φάνηκαν πολύ απλά. Είχα μόνο να κλικάρω το "publish" στη κάτω δεξιά μεριά του Visual Studio. Το έκανα, και προστέθηκαν διάφορα αρχεία στο παράθυρο του plugin έτοιμα για commit. Στην αρχή ο αριθμός των αρχείων που ανέφερε το plugin με παραξένεψε, καθώς ήταν πάνω από 20.000 αρχεία, και εγώ είχα δημιουργήσει σημαντικά λιγότερα. Πατάω λοιπόν το commit button, και μετά από λίγο λαμβάνω το μήνυμα ότι το commit απέτυχε. Ο λόγος ότι πολλά αρχεία κώδικα είχαν line endings για Unix/OSX, ενώ ήμουν σε Windows. Κοιτάζοντας τις λεπτομέρειες ανακάλυψα ότι πέρα απ' τα δικά μου αρχεία, είχαν προστεθεί για commit και αρχεία του framework που είναι cross-platform. Θέλησα λοιπόν τότε να αφαιρέσω όλα αυτά τα αρχεία απ' το commit, να αφήσω το git plugin να ξέρει πως δε θέλω να τα κάνει commit. Στο παράθυρο του git plugin που δείχνει τα αρχεία που περιμένουν να γίνουν commit, επιλέγω τα αρχεία εκτός του κώδικα που έχω γράψει, και πατάω το delete button. Νόμιζα ότι έτσι θα τα έκανα delete από το git plugin ώστε να μη προσπαθήσει την επόμενη φορά που θα πατήσω το commit button να τα κάνει commit. Έλα όμως ντε που τα διέγραψε τελείως από τον υπολογιστή! Και ούτε καν τα πήγε στο Καλάθι Ανακύκλωσης. Οριστική διαγραφή, έτσι απλά.  Εμφανίστηκαν κάποια errors. Πάτησα το κουμπί για να τρέξω την εφαρμογή να δω πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα, και δεν έτρεχε καν. Εκτός από αρχεία κώδικα του framework, είχα διαγράψει και non human readable αρχεία που δημιουργούνται αυτόματα με metadata κτλπ. Damn! Το project ήταν άσωτο, δε σωζόταν με τίποτα. Ένιωσα πως οι 3 εβδομάδες εργασίας πήγαν χαμένες.   Αλλά είχα ακόμα όλα τα code files που έγραψα ο ίδιος. Αποφάσισα να δοκιμάσω το εξής τότε: Έφτιαξα νέο project, και έκανα drag n drop τα αρχεία κώδικα που είχα γράψει στο νέο project. Και κατά κύριο λόγο λειτούργησε. Υπήρξαν βέβαια κάποια errors, και χρειάστηκε για 2-3 ωρίτσες να κάνω κάποια πράγματα όπως να θέσω ξανά references, τα settings του project κτλπ, αλλά η εφαρμογή λειτουργούσε! 3 εβδομάδες δουλειάς δεν πήγαν χαμένες! Ήταν λες και κάποια Θεία Δύναμη ήθελε να μου κόψει την αρχική χαρά που είχα επειδή κατάφερα (για πρώτη φορά στα χρονικά) να ολοκληρώσω κάτι πριν το deadline της αρχικής εκτίμησης χρόνου, και να με προσγειώσει με ψυχρολουσία κάτω για να μη πάρω πολύ αέρα. Αυτά. Όσο για τη συνέχεια, έχει testing και bug fixing.

Επεξ/σία 26 Απριλίου 2018 από Alithinos

[ss13]

Στο Video αυτό αποτυπώνονται όλα αυτά

πόσο δίκιο έχει ο άνθρωπος , αυτό χρειαζόμαστε να το βλέπουμε για να βάλουμε στο μυαλό μας πως πρέπει να είμαστε , στο 0.47 λέει Worrying  Constantly πόσο δίκιο έχει

[Predatorkill]

Εισαι θαραλλεος πολεμιστης που προσπαθησες να μαθεις το git σε κανονικο και οχι σε pet project!

Οι μαλακιες στο git δυσκολα γυριζουν πισω! 🤓

[pmav99]

Αναφορά σε κείμενο

Οι μαλακιες στο git δυσκολα γυριζουν πισω! 🤓

https://www.google.com/search?hl=en&q=git reflog

[alou]

3 ώρες πριν, Predatorkill είπε

Εισαι θαραλλεος πολεμιστης που προσπαθησες να μαθεις το git σε κανονικο και οχι σε pet project!

Οι μαλακιες στο git δυσκολα γυριζουν πισω! 🤓

Εσύ έχεις κανονικό pet project όμως, οπότε ?

[Predatorkill]

6 ώρες πριν, alou είπε

Εσύ έχεις κανονικό pet project όμως, οπότε ?

Δε χρησιμοποιω git, μονο gav 😁

[Aztec]

Junior μόλις έχω βγει από πανεπιστήμιο και δουλεύω σε εταιρεία πληροφορικής. Όλα τα project σε ενα φάκελο στο δικτυο... ουτε backup ούτε τίποτα.

Κολλάει ο explorer και βαράω μία με το mouse απο τα νεύρα μου και οταν ξεκολλάει παίρνει drag and drop εναν φάκελο και τον πετάει αλλού.  Μετά από λίγο πανζουρλισμός στην εταιρεία . Στέλνει κάποιος ότι χάθηκε το τάδε project και αν γνωριζει καποιος κάτι να επικοινωνήσει μαζί του. Λέω εγώ ω ρε φούστη μου μ!ακια παίχτηκε μαλλον εγω είμαι.

με τα πολλά βρήκα τον φάκελο που είχα μεταφέρει αλλού και τους πήρα σαν βρεγμένη γάτα τηλ. 

[zynif]

https://git-scm.com/docs/gitignore

Θες ενα αρχειο .gitignore για να πεις στο git να μην κανει track αρχεια.

Και για το refactor ισως να τα καλο να φτιαχνες ενα branch

Να δες και λιγο απο δω

 

 

Επεξ/σία 27 Απριλίου 2018 από zynif

[exarhis]

"Επιασα" δουλειά σε μια επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη.

Με πλήρωνε ανά βδομάδα, μόνος με το αφεντικό και τη γραμματέα 8 ώρες στον υπολογιστή. Σηκωνόμουν για τσιγάρο ή να ξεμουδιάσω και μου έκανε παρατήρηση.

Μέχρι εδώ όλα καλά.

Μετά από 1 μήνα μπαίνω στο site που βρήκα την αγγελία και βλέπω ότι έχει ακόμα την αγγελία και βλέπει συναδέρφους για τη θέση όταν φεύγω.

Έχασα την ψυχραιμία μου. Τα παράτησα όλα. Του είπα ότι αρρώστησε ο πατέρας μου και πρέπει να τα παρατήσω, μου έκανε πολλές ερωτήσεις, αηδίασα αλλά του έλεγα ότι ναναι για να φύγω χωρίς προβλήματα.

Ελλάδα και Προγραμματιστές.

[ss13]

Γενικά πρέπει να μάθεις να το παίζεις Κινέζος ( να μην ακούς τι λένε οι άλλοι ) , όπως λέει και ο Γκάλης όταν το ρώτησαν αν τον πειράζει που βρίζουν στο γήπεδο η απάντηση του ήταν κορυφαία ' όταν παίζω δεν ακούω τίποτα , είμαι συγκεντρωμένος στο παιχνίδι ' .

Υπάρχει άσχημη νοοτροπία στην Ελλάδα : τεμπέληδες Δημόσιοι υπάλληλοι , βολεμένοι , τεμπέληδες απλοί , αυτοί που δεν θέλουν να είσαι καλύτερος από αυτούς κλπ . Σου λέει ο άλλος ' τι κάνεις όλη μέρα στον υπολογιστή ; Στο Facebook είσαι ; ' Τι να του πεις αυτού του ανθρώπου ; Απλά δεν μιλάς για να μην τον δείρεις . Πρέπει να είσαι σιδερένιος για να τα αντέξεις ή να μάθεις να μη ακούς , θέλει πράγματα που να σε κάνουν να συγκεντρώνεσαι , όπως έκανε και ο Apple Man ( δεν είμαι οπαδός του απλά είναι ωραία αυτά που έχει πει και έχει κάνει )

https://stepfeed.com/how-to-meditate-like-steve-jobs-2651

 

[ZauZ]

Στις 4/26/2018 στις 2:25 ΜΜ, Alithinos είπε

Ας μοιραστούμε εδώ στιγμές που μας έκαναν να νιώσουμε έντονα συναισθήματα και συνδέονται με κάποιο τρόπο με το προγραμματισμό.

Σχεδόν όποτε έχω κάποια ιδέα για κάποιο feature και ξεκινάω να γράφω κώδικα πριν να φάω τουλάχιστον 3-4 ώρες σκεπτόμενος με χαρτί και μολύβι το πώς θα το κάνω (είναι μεγάλος πειρασμός να ξεκινήσεις να γράφεις κώδικα αμέσως…). Ε εντάξει μπορεί να ξαναγράψεις 5 φορές το ίδιο πράγμα από την αρχή αλλά έχει πλάκα πότε πότε…

Στα σοβαρά τώρα έντονές στιγμές θεωρώ ότι είναι σε μεγάλα projects που χρειάζεται πολύ πολύ δουλειά για να δεις ένα πρώτο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Νομίζω ότι το άγχος και η πίεση εξανεμίζονται στο πρώτο click που δείχνει ότι το σύστημα λειτουργεί όπως πρέπει…

Πολλές φορές έχω ακουμπήσει πίσω το κεφάλι μου και έχω πει «δεν αντέχω άλλο» , «είναι πολύ μπερδεμένο», «δεν πρόκειται να δουλέψει ποτέ» παρόλο που πάντα στο τέλος βγαίνει έτσι όπως πρέπει.

Το μυστικό είναι αν δε σου βγαίνει κάτι και σου ρίχνει τη ψυχολογία είναι «απλά άστο για αργότερα», κάνε μια βόλτα, κάνε κάτι άσχετο και ξανά δες το ξεκούραστος και με καθαρό μυαλό.

[Επισκέπτης]

Στις 26/4/2018 στις 2:25 ΜΜ, Alithinos είπε

Ας μοιραστούμε εδώ στιγμές που μας έκαναν να νιώσουμε έντονα συναισθήματα και συνδέονται με κάποιο τρόπο με το προγραμματισμό.

Ένα απίστευτο περιστατικό

 

 

Με αφορμή την πρώτη μου συλλεκτική εφαρμογή που δημιούργησα σε γλώσσα προγραμματισμού και την έδωσα πρώτα απ' όλα στους ιντερνετικούς καθηγητές μου, αλλά και σε κάποιους ανθρώπους που τους θεωρώ φίλους μου, εντός κι εκτός ιντερνέτ, έγινε μάλλον γνωστό το χόμπι μου για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Οι καθηγητές μου, δέχτηκαν με χαρά το αυτονόητο, ως καρπό και των δικών τους κόπων, το αξίζουν άλλωστε!

 

 

Δυστυχώς, υπάρχει και μια άλλη διάσταση σ' αυτό το πλανήτη.

Κάποιος άλλος «φίλος» λοιπόν, ενός καθιστικού επαγγέλματος και μιας ηλικίας γύρω στα 50, σ' αυτή την πόλη της σύγχρονης Ελλάδας 2018, μου είπε πρόσφατα δια ζώσης, ότι θέλει ν' ασχοληθεί με τον προγραμματισμό των ηλεκτρονικών υπολογιστών, να φτιάχνει λέει τις δικές του εφαρμογές και τα παιχνίδια του, στον υπολογιστή.

Του απάντησα ότι η κατασκευή ενός παιχνιδιού στον υπολογιστή ξεκινά από την εκμάθηση μιας τουλάχιστον γλώσσας προγραμματισμού, έτσι για να πούμε ότι μπορούμε να φτιάξουμε κάτι απλό, ενώ η κατασκευή ενός video game είναι μια πολύπλοκη εργασία και συνήθως, αν όχι πάντοτε, είναι το δημιουργικό αποτέλεσμα μιας ομάδας έμπειρων προγραμματιστών που γνωρίζουν περισσότερες γλώσσες, ενώ έχουν και πρόσβαση σε ειδικά προγράμματα, και ως παράδειγμα του έδειξα το Blender.

-«Ναι μεν... αλλά εγώ ήθελα ν' ασχοληθώ από παλιά... ήταν τ' όνειρο μου να μάθω... αλλά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω... τι να κάνω... κλπ». Είχε συμπληρώσει με κάποιο παράπονο.

 

 

Για να τον βοηθήσω, του έστειλα σε μήνυμα το πρώτο και κλασικό πια πρόγραμμα «Hello World», γραμμένο σε γλώσσα προγραμματισμού C. Το έστειλα μέσω λινκ, με τη βοήθεια ενός On line compiler που χρησιμοποιώ, με το σκεπτικό ότι θα το κάναμε και RUN για να το δει να τρέχει. Ο στόχος μου σε αυτή τη φάση, δεν ήταν φυσικά να του διδάξω τη γλώσσα C, αλλά να τον φέρω σε μια πρώτη επαφή με το παραδοσιακά απλούστερο πρόγραμμα που υπάρχει για τους μαθητευόμενους, κι αν όλα πήγαιναν καλά, θ' αποφάσιζε εκείνος αν θέλει κι αν μπορεί να συνεχίσει σ' εκείνο που παλαιότερα είχε ονομάσει όνειρο του.

Ήρθε λοιπόν και η ώρα να συζητήσουμε για το «Hello World» και να δούμε βήμα - βήμα τις λειτουργίες του προγράμματος, χωρίς ωστόσο να μπούμε σε λεπτομέρειες που έτσι κι αλλιώς είναι άγνωστες αφενός, σ' έναν νεοεισερχόμενο, κι αφετέρου θα μπορούσε εύκολα να πληροφορηθεί γι αυτές εάν αποφάσιζε να συνεχίσει και να διαβάσει από τις σημειώσεις που θα του έδινα.

 

 

Να λοιπόν η μαύρη οθόνη, από εδώ δίνουμε εντολές προς το λειτουργικό σύστημα του υπολογιστή και προς το πρόγραμμα μας, με χρήση αυτής της γλώσσας προγραμματισμού που ονομάζεται C.

Πρώτα απ' όλα ενημερώνουμε το πρόγραμμα μας, σχετικά με τις εντολές που θα χρησιμοποιήσουμε, με την οδηγία #include κι επιλέγουμε τις κατάλληλες βιβλιοθήκες, εκεί όπου είναι αποθηκευμένες οι εντολές αυτές, στην περίπτωση μας η βιβλιοθήκη <stdio.h> για την περιεχόμενη σε αυτήν εντολή printf με την οποία κάνουμε εκτύπωση εδώ του «Hello World», κλπ. Φτάσαμε μέχρι το return(0), καθώς και για τον ρόλο του μέσα σε κάποια μεγαλύτερα προγράμματα, όπου εκεί μπορεί να χρησιμοποιήσουμε μαθηματικές συναρτήσεις και να ζητήσουμε να μας επιστραφούν τ' αποτελέσματα κάποιων μαθηματικών πράξεων, return = επιστροφή. 

 

 

-Τι θυμάσαι από τις συναρτήσεις;

-Τίποτα! ... γέλια...

Στο χώρο όπου έγινε αυτή η πρώτη επαφή με τον προγραμματισμό, υπήρχε κι ένας άλλος φίλος του (ας τον ονομάσουμε δεύτερος φίλος), που όλη την ώρα κρυφογελούσε.

-Εε, καλά μη σε ανησυχεί του είπα, θα το δούμε κι αυτό, ένα εργαλείο είναι οι συναρτήσεις που μας βοηθούν να γράφουμε τα προγράμματα πιότερο απλά, καλώντας μόνο το όνομα των συναρτήσεων μέσα στον κώδικα και δίνοντας τιμές στα ορίσματα τους (του έδωσα κι ένα παράδειγμα). Οι τιμές διαβάζονται από το πρόγραμμα και διοχετεύονται μέσω των ορισμάτων στο βάθος των συναρτήσεων, γίνεται η επεξεργασία, κι όταν αυτή ολοκληρωθεί, τότε η συνάρτηση επιστρέφει με την εντολή return(όρισμα), το αποτέλεσμα στο σημείο εκείνο που την καλέσαμε, και η ροή του προγράμματος συνεχίζει γραμμικά προς τα κάτω, εντολή προς εντολή, αλλά αυτά θα τα δούμε αναλυτικά όταν αποφασίσεις να προχωρήσεις.

 

 

Σ' αυτήν ακριβώς τη φάση της παρουσίασης, ο πρώτος «φίλος» λέει σαν να με βλέπει για πρώτη φορά στη ζωή του, μ' ένα κλισέ ύφος... 

-Πω, πω, έχεις ασχοληθεί ε!?

Κι αμέσως μετά, εντελώς ξαφνικά, αρχίζει να μιλάει με τον δεύτερο για ένα άσχετο θέμα.

-Δηλαδή... του λέει... Αυτή η μεσινέζα που πήρες για την καθετή (καθετή = εργαλείο ψαρέματος από σκάφος), τι νούμερο είναι;

Έχω σταματήσει να μιλώ και τους παρακολουθώ για περίπου ένα λεπτό να μιλάνε για το ψάρεμα. Λένε και κάτι βιαστικά μισόλογα ψιθυριστά... τα μυστικά του ψαρέματος ίσως.

Είναι η στιγμή που καταλαβαίνω, ότι εδώ, κάτι δεν πάει καλά.

 

 

Κάποια στιγμή, ο δεύτερος «φίλος» λέει χαμογελώντας σ' έναν τόνο αργό αλλά δυνατό, σαν αυτόν που χρησιμοποιούν οι νηπιαγωγοί σε παιδιά που δεν καταλαβαίνουν αν τους μιλήσεις γρήγορα, δηλαδή σαν αυτόν που χρησιμοποιούμε ενίοτε για να μιλήσουμε σε υπερήλικες, ή ακόμα και σε ανθρώπους που ομολογουμένως έχουν κάποιο πρόβλημα ακοής ή καθυστερημένης αντίληψης. 

 

-Ουφ... Πολύ ζέστη σήμερα! ... και συμπληρώνει ο πρώτος...

-Και που να δεις όταν σφίξουν οι ζέστες! ... χαχαχαχα... ξεκαρδίστηκαν να γελάνε. Σπάραξαν στο γέλιο οι τύποι... 

-Εε.. ναι! Δεν το ήξερες; Έχει τρελούς χάμω! ...λέει ο δεύτερος και σηκώνεται από την καρέκλα του, ετοιμάζεται να φύγει.

Τα χαμόγελα δεν έλειψαν, αλλά και το βλέμμα μεταξύ τους, που συναντήθηκε με νόημα, είχε την χαρακτηριστική απόχρωση ενός οίκτου, που ξεφύτρωσε από το πουθενά όπως και τα επιφωνήματα περί ζέστης τάχα και κάποιων τρελών που κυκλοφορούν αδέσποτοι εδώ κι εκεί στις πόλεις, όταν σφίγγουν οι ζέστες, κατά την κοινή παραδοχή των «φίλων» αυτών.

 

 

Απέφυγα οποιοδήποτε συμπληρωματικό σχόλιο, σώπασα από επιλογή μου, κι απλώς έμεινα να παρατηρώ.

Από τη στιγμή που έφυγε ο δεύτερος, ο πρώτος άρχισε να κοιτάει το ταβάνι, τα ράφια, τα χαρτιά του, τις δουλειές του.

-Πολύ ζέστη Αντωνάκη, να δεις που όταν πιάσουν οι ζέστες του καλοκαιριού θα τρελαθεί κι άλλος κόσμος!

-...??... προτίμησα να σωπάσω και συνέχισε...

-Τι ώρα κοιμάσαι το βράδυ; Στην κατάσταση που είσαι πρέπει να κοιμάσαι νωρίς, να ξεκουράζεσαι!

-Έχεις δίκιο! ...είπα και συμπλήρωσα... Είναι ώρα να πηγαίνω, καληνύχτα!

-Καληνύχτα Αντωνάκη, και υπομονή, μπόρα είναι θα περάσει!

 

 

 

Επεξ/σία 28 Μαΐου 2018 από Επισκέπτης

[Fabricated]

1η μου εργασία στην java

Δεν θέλω να πω περισσότερα , ο τίτλος με καλύπτει