Κόντρα Almodovar - Will Smith στις Κάννες για το Netflix

[bluesattack]

Όταν δεν μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά ανάμεσα στην εκτέλεση ενός κομματιού κλασσικής μουσικής σε μέγαρο και την αναπαραγωγή του σε cd, δεν περιμένουμε να καταλάβεις τη διαφορά ανάμεσα σε κινηματογραφική προβολή και τηλεοπτική/οικιακή προβολή.

 

Επίσης αυτά τα "ελιτιστές της πλάκας" δεν σου δίνουν πόντους. Άσε τον κάθε άνθρωπο να έχει την άποψή του και άφησε στην άκρη τους χαρακτηρισμούς. 

 

Φτσικα και ειναι ελιτιστες της πλακας.Ο ιδιος ο Μπετοβεν ειχε κωφωση αλλα μερικοι πιστευουν οτι τα συναισθηματα που βγαζει η μουσικη εχουν αμεση συναρτηση με την ακουστικη του εκαστοτε χωρου.Και ας πουμε οτι ειναι ετσι.Που ξερουμε ποιος ακουει σωστα και ποιος οχι.Καταθετουν ακουογραμμα στην εισοδο, οταν παραλαμβανουν το εισητηριο ? Η αρκει να πληρωνει καποιος το , ακριβο κατα προτιμηση, εισητηριο ? 

[Undertaker25]

Όταν λέμε ότι η ορχηστρική μουσική έχει ως προτεραιότητα την εκτέλεση σε μέγαρο, το υποστηρίζουμε διότι μόνο έτσι μπορεί να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του μεγαλείου της. Είναι άλλο να ακούς την εκτέλεση όπως πρέπει να είναι και άλλο στο σπίτι με απώλειες ποιότητα και συναισθήματος της τάξεως του 50%. Είναι δυο διαφορετικές εμπειρίες. Δεκτό να μην μπορείς να το καταλάβεις, αλλά μη γράφεις κοτσάνες.

 

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις ταινίες. Όταν είναι προορισμένες για το πανί, απολαμβάνουν διαφορετικής και πιο εξειδικευμένης παραγωγής απ' ότι αν θα επρόκειτο να προβληθούν στο γυαλί. Στο σινεμά αυτό που βλέπεις το βιώνεις όπως επιθυμεί να το βιώσεις ο σκηνοθέτης. Τέλος. Στη τηλεόρασή σου, βλέπεις μια καρικατούρα και μόνο, ένα ακρωτηριασμένο έργο τέχνης.

[bluesattack]

Οσο για τις πολιτικαντικες δηλωσεις της κριτικης επιτροπης λιγη σημασια εχει.Οταν σε λιγα χρονια γιγαντωθουν οι streaming υπηρεσιες,οταν  υπαρχει δηλαδη ολοενα μεγαλυτερο κερδος θα υπαρχουν και ολοενα μεγαλυτερες και ακριβοτερες παραγωγες.Οταν λοιπον μεταξυ των streaming υπηρεσιων και των παραδοσιακων studio/καναλιων διανομης υπαρχουν αλλαξοκωλιες επενδυτικες, διαφημιστικες,μετοχικες , οταν ολοενα και περισσοτεροι σουπερσταρς συμμετεχουν , ολοι θα ευλογουν τα γενια τους και τα γενια των αλλων.

Οποτε οι πολιτικαντικες αυτες δηλωσεις, θα ειναι τοσο προβλεψιμες επικοινωνιακα που θα τις..βαριομαστε κιολας.Και φυσικα, στο βωμο του χρηματος, μια χαρα θα συμμετεχουν οι ταινιες στις Καννες.Μπορει να το κανει και σημαια του τοτε ο Αλμοδοβαρ, ποιος ξερει.

 

 

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις ταινίες. Όταν είναι προορισμένες για το πανί, απολαμβάνουν διαφορετικής και πιο εξειδικευμένης παραγωγής απ' ότι αν θα επρόκειτο να προβληθούν στο γυαλί. Στο σινεμά αυτό που βλέπεις το βιώνεις όπως επιθυμεί να το βιώσεις ο σκηνοθέτης. Τέλος. Στη τηλεόρασή σου, βλέπεις μια καρικατούρα και μόνο, ένα ακρωτηριασμένο έργο τέχνης.

Προφανως αστειευεσαι.Αλλος καθεται στην πρωτη σειρα του κινηματογραφου, αλλος στην τελευταια,αλλα και μονο το πανι (το υλικο δηλαδη) ειναι ειναι μερος καποια ιδιαιτερης ιεροτελεστιας...που σε κανει να εκτιμας πραγματικα το εργο τεχνης.Ακομα και αν το βλεπεις με κυαλια .Σε λιγο θα αρχισετε να λετε οτι απαιτειται αυτη η ..συλλογικη εμπειρια για να κρινει καποιος μια ταινια

[vste]

Προφανώς δεν έχεις δει πολλές ταινίες, φίλε μου.

Με πατερα μηχανικο προβολης στο Μιτσι στο Κουκακι και αργοτερα στο Αχιλειον στο Καλαμακι τα καλοκαιρια μου ηταν βγαλμενα απο το "Σινεμα ο Παραδεισος".

 

Εμαθα απο πολυ μικρος να κολαω τις μπομπινες, να τις περναω στην μηχανη και να φτιαχνω τα καρβουνα.

 

Αλλα εννοειται οτι το αγνωστο σε εμενα μελος σε ενα φορουμ εχει ηδη εμπεριστατωμενη αποψη για εμενα και για το αν εχω δει αρκετες ταινιες στην ζωη μου απλα επειδη διαφωνει σε ενα υποκειμενικο θεμα μαζι μου.

 

Γεια σου Ελλαδαρα με τους στερεοτυπους ιθαγενεις!

[Ablaoublas_542]

Όταν λέμε ότι η ορχηστρική μουσική έχει ως προτεραιότητα την εκτέλεση σε μέγαρο, το υποστηρίζουμε διότι μόνο έτσι μπορεί να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του μεγαλείου της. Είναι άλλο να ακούς την εκτέλεση όπως πρέπει να είναι και άλλο στο σπίτι με απώλειες ποιότητα και συναισθήματος της τάξεως του 50%. Είναι δυο διαφορετικές εμπειρίες. Δεκτό να μην μπορείς να το καταλάβεις, αλλά μη γράφεις κοτσάνες.

 

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις ταινίες. Όταν είναι προορισμένες για το πανί, απολαμβάνουν διαφορετικής και πιο εξειδικευμένης παραγωγής απ' ότι αν θα επρόκειτο να προβληθούν στο γυαλί. Στο σινεμά αυτό που βλέπεις το βιώνεις όπως επιθυμεί να το βιώσεις ο σκηνοθέτης. Τέλος. Στη τηλεόρασή σου, βλέπεις μια καρικατούρα και μόνο, ένα ακρωτηριασμένο έργο τέχνης.

Να φανταστω εισαι απο τους τυπους που καταλαβαινουν την σοδεια του κρασιου οταν μυριζουν το μπουκαλι, και τι εφαγε η αγελαδα οταν τρωνε μπριζολα? Απο περιεργεια ρωταω, μισοσοβαρα μισοαστεια

[vste]

Ταινια απο Netflix. Που απο οτι καταλαβα για μερικούς ειναι αδιανοητο να παιρνει καλες κριτικες στις Καννες..

 

http://www.slashfilm.com/the-meyerowitz-stories-reviews/

 

Την πρωτη φορα που ειδα την λατρεμενη για εμενα ταινια Pulp Fiction ηταν σε μια φορητη Crt ασπτομαυρη 5".

 

Εμενα φιλοξενουμενος σε ενα σπιτι (στην κουζινα παρακαλω) και αυτη η ΤV ηταν η μοναδικη πηγη ψυχαγωγιας.

 

Εκεινο το βραδυ θα μεινει βαθια χαραγμενο στην μνημη μου. Απο τοτε την ταινια αυτη την εχω δει παρα πολλες φορες και σε σινεμα. Αλλα η πρωτη φορα ηταν η καλυτερη.

 

Απο την αλλη οι δηθεν "σινεφιλ" δεν ενδιαφερονται για υποθεση, υποκριτικη και νοηματα αλλα για ιντσες οθονης και ποσοτητα ηχειων.

 

Φυσικα και η βελτιστη εμπειρια θεασης ταινιας ειναι το σινεμα. Δεν νομιζω να διαφωνει κανεις σε αυτο.

 

Αλλα το να κρινεις την τεχνη καποιου μόνο απο τις ιντσες που προβάλλεται ειναι αδιανοητο για εμενα.

[bluesattack]

Όταν λέμε ότι η ορχηστρική μουσική έχει ως προτεραιότητα την εκτέλεση σε μέγαρο, το υποστηρίζουμε διότι μόνο έτσι μπορεί να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του μεγαλείου της. Είναι άλλο να ακούς την εκτέλεση όπως πρέπει να είναι και άλλο στο σπίτι με απώλειες ποιότητα και συναισθήματος της τάξεως του 50%. Είναι δυο διαφορετικές εμπειρίες. Δεκτό να μην μπορείς να το καταλάβεις, αλλά μη γράφεις κοτσάνες.

 

 

Δηλαδη αν κατεβασει καποιος μια αυλαια  μπροστα απο την ορχηστρα , σε ενα αγνωστο κομματι, πιστευεις οτι ολοι οι ακροατες θα μπορεσουν να ξεχωρισουν τα οργανα ? Καλα ενταξει τωρα.

Απο κει και περα και στο cd το ορχηστικο κομματι θα ακουσεις και στο dvd live την ορχηστρα θα δεις και θα ακουσεις

[Επισκέπτης]

Ελιτιστες της πλακας που προσπαθουν να ξεχωρισουν απο την ...πλεμπα πιστευοντας οτι η μουσικη περιοριζεται μεσα σε ενα μεγαρο μουσικης η αναπαραγεται μονο απο ενα πανακριβο ηχοσυστημα

 

Κοίτα, ή θα συνεννοηθούμε ή θα γράφεις απλά τις ασυναρτησίες σου. Λέμε συγκεκριμένα ότι υπάρχει μουσική γραμμένη και σχεδιασμένη για να παίζεται σε αίθουσες συναυλιών, όπως και αντίστοιχες τέτοιες ταινίες. Δε λέμε ούτε ότι όλη η μουσική περιορίζεται σε μέγαρα, ούτε ότι όλες οι ταινίες πρέπει απαραίτητα να παίζονται σε αίθουσες. Πρόκειται για διαφορετικές μορφές ψυχαγωγίας. Αν θέλεις να καταλάβεις τι λέμε, να το συζητήσουμε. Αν το μόνο που σε απασχολεί είναι να μην σε κομπλάρει κανένας, συνέχισε να βρίζεις και εμείς μπορούμε να σε αγνοήσουμε.

 

Και δεν έχεις ιδέα τι γράφεις για τον Μπετόβεν. Το ότι ήταν κουφός (στο τέλος της ζωής του) δε σημαίνει ότι δεν έθετε υψηλές προδιαγραφές για τη μουσική του. Μάλιστα πρόκειται για το συνθέτη που σημείωνε τις περισσότερες λεπτομέρειες στην παρτιτούρα του, για να εξηγήσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια πως πρέπει να παίζονται τα έργα του, σε μια εποχή που δεν υπήρχε ακόμη το επίπεδο για τέτοιες εκτελέσεις. Κοινώς, γνώριζε ότι η μουσική του θα μείνει στην ιστορία, μια ιδέα εντελώς πρωτοποριακή τότε και άφηνε οδηγίες για το μέλλον. Μάλλον ελιτιστής της πλάκας κι αυτός.

 

Και υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που αντιλαμβάνονται μια χαρά τα όργανα με μια αυλαία μπροστά τους (αν και δε βρίσκω τι δουλειά έχει αυτό στη συζήτηση). Όλοι οι ακροατές; Προφανώς και όχι, αλλά αυτή η μουσική δεν απευθύνεται σε αυτούς που δεν κάνουν τον κόπο να είναι προσεκτικοί και σιγά σιγά να κατανοήσουν τη γλώσσα της και να πάρουν όσα έχει να τους προσφέρει. Όπως και δε γίνεται όλες οι ταινίες να εξηγούν συνεχώς τα πάντα, καταστρέφοντας την εμπειρία, επειδή κάποιοι δεν μπορούν να εξάγουν συμπεράσματα από αυτό που βλέπουν. Λογικό δεν είναι; Δεν είναι θέμα ούτε ελιτισμού, ούτε σνομπισμού.

 

Για την ιστορία της συλλογικής εμπειρίας στις ταινίες, θα πω ένα παράδειγμα:

 

Έχετε δει ποτέ μια ταινία, για παράδειγμα μια κωμωδία, που την ξέρετε απ' έξω και ανακατωτά, κάθε σημείο, κάθε αστείο, σε σημείο που να μην γελάτε πια επειδή τα ξέρετε τόσο καλά, και μια μέρα την βλέπετε παρέα με κάποιον (έναν, δεν χρειάζεται καν δεύτερος), ο οποίος την βλέπει για πρώτη φορά;

 

Τι συμβαίνει; Δεν γίνονται πάλι όλα αστεία; Δεν αποκτούν όλα ξανά την ίδια αξία, όπως την πρώτη φορά που την είδατε; Δεν αλλάζει όλη η ποιότητα της ταινίας, απλά και μόνο επειδή υπάρχει δίπλα σας η παρουσία κάποιου που εισπράττει διαφορετικά από εσάς τις ίδιες ακριβώς εικόνες;

 

Φανταστείτε το ίδιο σε μια μεγάλη κινηματογραφική αίθουσα, με δεκάδες ή εκατοντάδες ανθρώπους και σκεφτείτε τι επίδραση έχει πάνω σας. Έβλεπα τις ταινίες του Charlie Chaplin από τότε που ήμουν πιτσιρίκι. Όταν έτυχε να τις δω σε ένα αφιέρωμα στη Θεσσαλονίκη σε κινηματογραφική αίθουσα, ήταν μια από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω το κλίμα που δημιουργήθηκε, μια αίθουσα να χτυπιέται κάτω στα γέλια.

 

Αυτή η ατμόσφαιρα υπάρχει και στα υπόλοιπα είδη ταινιών, ακόμη και αν δεν εξωτερικεύεται όπως το γέλιο. Είναι εκεί. Και γι' αυτό ο κινηματογράφος θα υπάρχει πάντα, όσες streaming υπηρεσίες και αν υπάρξουν και όσα home cinema και να εγκατασταθούν, όπως υπάρχουν ακόμη και οι αίθουσες συναυλιών. Ίσως να μειωθεί ο κόσμος που πηγαίνει (κάτι που μάλλον έχει ήδη συμβεί). Αλλά δε θα πεθάνει, γιατί έχει μια ποιότητα διαφορετική.

 

Και για να συνεννοούμαστε: υπάρχουν και οι ταινίες που απολαμβάνει κανείς να βλέπει μόνος του, που είναι φτιαγμένες για να βλέπονται μια χαρά και στο σπίτι. Και πολλές από αυτές είναι υπέροχες (το game of thrones είναι ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα στον κόσμο), προφανώς και καλύτερες από ταινίες σχεδιασμένες για την αίθουσα, όπως υπάρχει και μουσική "του CD", καλύτερη από κάποια έργα συμφωνικής μουσικής. Σε όλα τα είδη θα βρεις τα πάντα. Το θέμα δεν είναι να μην μπαίνουν στη σύγκριση για λόγους σνομπαρίσματος. Είναι επειδή καλό είναι να αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για άλλο είδος ψυχαγωγίας.

[bluesattack]

Κοίτα, ή θα συνεννοηθούμε ή θα γράφεις απλά τις ασυναρτησίες σου. Λέμε συγκεκριμένα ότι υπάρχει μουσική γραμμένη και σχεδιασμένη για να παίζεται σε αίθουσες συναυλιών, όπως και αντίστοιχες τέτοιες ταινίες. Δε λέμε ούτε ότι όλη η μουσική περιορίζεται σε μέγαρα, ούτε ότι όλες οι ταινίες πρέπει απαραίτητα να παίζονται σε αίθουσες. Πρόκειται για διαφορετικές μορφές ψυχαγωγίας. Αν θέλεις να καταλάβεις τι λέμε, να το συζητήσουμε. Αν το μόνο που σε απασχολεί είναι να μην σε κομπλάρει κανένας, συνέχισε να βρίζεις και εμείς μπορούμε να σε αγνοήσουμε.

 

 

 

 

Τα πραγματα ειναι απλα.Ειπες οτι δεν μπορει να ακουσει καποιος την 9 του Μπετοβεν απο το cd.Διαφωνω.Πες λοιπον οτι μια χαρα μπορει να ακουσει καποιος Μπετοβεν απο cd η απο το spotify να συμφωνησω και εγω οτι η αισθηση του live διαφερει απο την oικιακη αναπαραγωγη .Θα συμφωνησω μαλιστα  οτι ο χωρος παιζει μεγαλο ρολο στο αισθητηριο  του ακροατη, τοσο μεγαλη που αν ακουγε εναν κορυφαιο βιολιτζη στο μετρο μπορει να τον προσπερναγε χωρις δευτερη σκεψη, τοση που αν ενα πινακα του ικεα τον εβαζες σε ενα μουσειο , πολλοι θα τον κοστολογουσαν με ενα αστρονομικο ποσο.

 

Για την ιστορία της συλλογικής εμπειρίας στις ταινίες, θα πω ένα παράδειγμα:

 

Έχετε δει ποτέ μια ταινία, για παράδειγμα μια κωμωδία, που την ξέρετε απ' έξω και ανακατωτά, κάθε σημείο, κάθε αστείο, σε σημείο που να μην γελάτε πια επειδή τα ξέρετε τόσο καλά, και μια μέρα την βλέπετε παρέα με κάποιον (έναν, δεν χρειάζεται καν δεύτερος), ο οποίος την βλέπει για πρώτη φορά;

 

Τι συμβαίνει; Δεν γίνονται πάλι όλα αστεία; Δεν αποκτούν όλα ξανά την ίδια αξία, όπως την πρώτη φορά που την είδατε; Δεν αλλάζει όλη η ποιότητα της ταινίας, απλά και μόνο επειδή υπάρχει δίπλα σας η παρουσία κάποιου που εισπράττει διαφορετικά από εσάς τις ίδιες ακριβώς εικόνες;

 

Ναι... αλλαζει η ποιοτητα , οπως επισης αλλαζει και αν ακουσεις ηχογραφημενα γελια και παλαμακια.Οπως αλλαζει αν  βηχεις επειδη βηχει ο διπλανος σου 

Το να γελας μαζι με αλλους ειναι απλα μιμητισμος ,ενας μηχανισμος για την κοιννωνικοποιηση σε μια ομαδα

[Επισκέπτης]

Τα πραγματα ειναι απλα.Ειπες οτι δεν μπορει να ακουσει καποιος την 9 του Μπετοβεν απο το cd.Διαφωνω.Πες λοιπον οτι μια χαρα μπορει να ακουσει καποιος Μπετοβεν απο cd η απο το spotify να συμφωνησω και εγω οτι η αισθηση του live διαφερει απο την oικιακη αναπαραγωγη .Θα συμφωνησω μαλιστα  οτι ο χωρος παιζει μεγαλο ρολο στο αισθητηριο  του ακροατη, τοσο μεγαλη που αν ακουγε εναν κορυφαιο βιολιτζη στο μετρο μπορει να τον προσπερναγε χωρις δευτερη σκεψη, τοση που αν ενα πινακα του ικεα τον εβαζες σε ενα μουσειο , πολλοι θα τον κοστολογουσαν με ενα αστρονομικο ποσο.

Ναι... αλλαζει η ποιοτητα , οπως επισης αλλαζει και αν ακουσεις ηχογραφημενα γελια και παλαμακια.Οπως αλλαζει αν  βηχεις επειδη βηχει ο διπλανος σου 

Το να γελας μαζι με αλλους ειναι απλα μιμητισμος ,ενας μηχανισμος για την κοιννωνικοποιηση σε μια ομαδα

 

Σε κάποια έργα έχει μεγαλύτερη σημασία η αίσθηση του live. Δεν διαφέρει απλώς (προφανώς και πάντα διαφέρει), αλλά καταστρέφει μεγάλο μέρος της ουσίας του έργου. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε. Απλά μεταφέρουμε τις εμπειρίες μας. Και η δική μου είναι ότι πολλές φορές έργα που είχα ακούσει ακόμη και δεκάδες φορές από CD ή είχα δει στην τηλεόραση, μεταμορφώθηκαν σε κάτι εντελώς διαφορετικό όταν είχα την τύχη να τα ζήσω στο φυσικό τους χώρο. Τότε τα κατάλαβα για πρώτη φορά. Ή τέλος πάντων πιο σωστά, κατάλαβα κάτι.

 

Υπάρχουν πάντως την σήμερον ημέρα επιστημονικές εξηγήσεις για αυτά τα θέματα που ξεπερνούν αυτά που γράφω και τα αποδεικνύουν σε μεγάλο βαθμό. Δεν είναι τόσο αερολογίες όσο ακούγονται. Απλά προφανώς είναι πολύπλοκα πράγματα για να αναλυθούν εδώ μέσα και δεν είμαι σίγουρα ο κατάλληλος για να το κάνει, οπότε απλά προσπαθώ μέσα σε δυο σειρές να δώσω μερικά παραδείγματα για να ξυπνήσω κάποια ανάμνηση.

 

Η κοινωνικοποίηση είναι τεράστιο ζητούμενο για τον άνθρωπο (είμαστε κοινωνικό ον από τη φύση μας). Δεν είναι ούτε κάτι απλό που αποδίδεται μόνο στον μιμητισμό (υπάρχουν πολύ περισσότεροι παράγοντες), ούτε ελαφρώς ζητούμενο. Σήμερα μπορεί να ζούμε (τουλάχιστον στη κουλτούρα της δύσης) μια εποχή όπου όλα έρχονται απέναντι από το άτομο (γι' αυτό και η τέχνη κρίνεται στο δίπολο "μου άρεσε" ή "δε μου άρεσε", περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη οπτική), αλλά αυτό δεν ήταν πάντα έτσι, ούτε είναι σίγουρο ότι θα είναι πάντα έτσι, ούτε είναι σίγουρο ότι δε μας επηρεάζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι αντιλαμβανόμαστε. Η τέχνη πρέπει να μας βοηθάει να εξερευνούμε τέτοιες πτυχές και να μας προβληματίζει. Τώρα αν σε ενοχλεί να σκέφτεσαι ότι δεν είμαστε τόσο σπουδαιότεροι από ζώα που χρησιμοποιούν (και) τα πρωτογενή τους ένστικτα, τι να κάνουμε, έτσι είναι και ούτε πρόκειται να αλλάξει επειδή θα βλέπουμε ταινίες στο netflix.

[bluesattack]

 

 

Η τέχνη πρέπει να μας βοηθάει να εξερευνούμε τέτοιες πτυχές και να μας προβληματίζει. Τώρα αν σε ενοχλεί να σκέφτεσαι ότι δεν είμαστε τόσο σπουδαιότεροι από ζώα που χρησιμοποιούν (και) τα πρωτογενή τους ένστικτα, τι να κάνουμε, έτσι είναι και ούτε πρόκειται να αλλάξει επειδή θα βλέπουμε ταινίες στο netflix.

Nαι αλλα δεν εξηγησεις, γιατι το netflix , ο οικιακος προβολεας η η τηλεοραση εμποδιζει την κοινωνικοποιηση.Η μαλλον γιατι , σε εποχες που τα οικονομικα γινονται ολοενα χειροτερα και οι μετακινησεις ολοενα ακριβοτερες,δεν μεγαλωνει την κοινωνικοποιηση.

 

Και καλα , ο Αλμοδοβαρ με το που επιασε προεδριλικι τον επιασε ο..πονος για τις αιθουσες κινηματογραφου η μαλλον για την νεολαια που κινδυνευει να μην νιωσει ποτε την μαγεια του κινηματογραφου.

 

Τουλαχιστος ας μπει ενα οριο στους θεατες.Γιατι αλλες μερες της εβδομαδας ο κινηματογραφος εχει περισσοτερους θεατες, αλλους λιγοτερους.Να ξερουμε την αυξομειωση της μαγειας, να βγει μια μαθηματικη συναρτηση σε σχεση με τον αριθμο των θεατων και τις ιντσες της διαγωνιου.

[suffocater]

Κοίτα, ή θα συνεννοηθούμε ή θα γράφεις απλά τις ασυναρτησίες σου. Λέμε συγκεκριμένα ότι υπάρχει μουσική γραμμένη και σχεδιασμένη για να παίζεται σε αίθουσες συναυλιών, όπως και αντίστοιχες τέτοιες ταινίες. Δε λέμε ούτε ότι όλη η μουσική περιορίζεται σε μέγαρα, ούτε ότι όλες οι ταινίες πρέπει απαραίτητα να παίζονται σε αίθουσες. Πρόκειται για διαφορετικές μορφές ψυχαγωγίας. Αν θέλεις να καταλάβεις τι λέμε, να το συζητήσουμε. Αν το μόνο που σε απασχολεί είναι να μην σε κομπλάρει κανένας, συνέχισε να βρίζεις και εμείς μπορούμε να σε αγνοήσουμε.

 

Και δεν έχεις ιδέα τι γράφεις για τον Μπετόβεν. Το ότι ήταν κουφός (στο τέλος της ζωής του) δε σημαίνει ότι δεν έθετε υψηλές προδιαγραφές για τη μουσική του. Μάλιστα πρόκειται για το συνθέτη που σημείωνε τις περισσότερες λεπτομέρειες στην παρτιτούρα του, για να εξηγήσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια πως πρέπει να παίζονται τα έργα του, σε μια εποχή που δεν υπήρχε ακόμη το επίπεδο για τέτοιες εκτελέσεις. Κοινώς, γνώριζε ότι η μουσική του θα μείνει στην ιστορία, μια ιδέα εντελώς πρωτοποριακή τότε και άφηνε οδηγίες για το μέλλον. Μάλλον ελιτιστής της πλάκας κι αυτός.

 

Και υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που αντιλαμβάνονται μια χαρά τα όργανα με μια αυλαία μπροστά τους (αν και δε βρίσκω τι δουλειά έχει αυτό στη συζήτηση). Όλοι οι ακροατές; Προφανώς και όχι, αλλά αυτή η μουσική δεν απευθύνεται σε αυτούς που δεν κάνουν τον κόπο να είναι προσεκτικοί και σιγά σιγά να κατανοήσουν τη γλώσσα της και να πάρουν όσα έχει να τους προσφέρει. Όπως και δε γίνεται όλες οι ταινίες να εξηγούν συνεχώς τα πάντα, καταστρέφοντας την εμπειρία, επειδή κάποιοι δεν μπορούν να εξάγουν συμπεράσματα από αυτό που βλέπουν. Λογικό δεν είναι; Δεν είναι θέμα ούτε ελιτισμού, ούτε σνομπισμού.

 

Για την ιστορία της συλλογικής εμπειρίας στις ταινίες, θα πω ένα παράδειγμα:

 

Έχετε δει ποτέ μια ταινία, για παράδειγμα μια κωμωδία, που την ξέρετε απ' έξω και ανακατωτά, κάθε σημείο, κάθε αστείο, σε σημείο που να μην γελάτε πια επειδή τα ξέρετε τόσο καλά, και μια μέρα την βλέπετε παρέα με κάποιον (έναν, δεν χρειάζεται καν δεύτερος), ο οποίος την βλέπει για πρώτη φορά;

 

Τι συμβαίνει; Δεν γίνονται πάλι όλα αστεία; Δεν αποκτούν όλα ξανά την ίδια αξία, όπως την πρώτη φορά που την είδατε; Δεν αλλάζει όλη η ποιότητα της ταινίας, απλά και μόνο επειδή υπάρχει δίπλα σας η παρουσία κάποιου που εισπράττει διαφορετικά από εσάς τις ίδιες ακριβώς εικόνες;

 

Φανταστείτε το ίδιο σε μια μεγάλη κινηματογραφική αίθουσα, με δεκάδες ή εκατοντάδες ανθρώπους και σκεφτείτε τι επίδραση έχει πάνω σας. Έβλεπα τις ταινίες του Charlie Chaplin από τότε που ήμουν πιτσιρίκι. Όταν έτυχε να τις δω σε ένα αφιέρωμα στη Θεσσαλονίκη σε κινηματογραφική αίθουσα, ήταν μια από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω το κλίμα που δημιουργήθηκε, μια αίθουσα να χτυπιέται κάτω στα γέλια.

 

Αυτή η ατμόσφαιρα υπάρχει και στα υπόλοιπα είδη ταινιών, ακόμη και αν δεν εξωτερικεύεται όπως το γέλιο. Είναι εκεί. Και γι' αυτό ο κινηματογράφος θα υπάρχει πάντα, όσες streaming υπηρεσίες και αν υπάρξουν και όσα home cinema και να εγκατασταθούν, όπως υπάρχουν ακόμη και οι αίθουσες συναυλιών. Ίσως να μειωθεί ο κόσμος που πηγαίνει (κάτι που μάλλον έχει ήδη συμβεί). Αλλά δε θα πεθάνει, γιατί έχει μια ποιότητα διαφορετική.

 

 

Δηλαδή,επειδή απολαμβανεις περισσότερο να βλέπεις κάτι μαζι με αλλους,αλλάζει την καλλιτεχνικη αξία του?

Προφανώς προτιμώ να δω εναν αγώνα live μέσα στο γήπεδο,λόγω ατμοσφαιρας,ή μια συναυλία,ΑΛΛΑ αυτό ΔΕ σημαίνει οτι η απόδοση/αξία της ομαδας/μπάντας θα ειναι καλύτερη,αναλόγως του που βρίσκεται ο παρατηρητής.

Ο μεσι θα κανει την ίδια τριπλα,o barlow θα έχει την ίδια φωνάρα.

Αυτό ειναι το θέμα της διαφωνίας,αν κάτι αξίζει λιγοτερο ή περισσότερο σαν "τεχνη" (με ή χωρις εισαγωγικα,όπως θελεις),και όχι που το ευχαριστιέσαι εσυ πιο πολύ.

Δεν θα αξιζει την χρυση μπάλα ο μεσι επειδή εσυ τον ειδες απ το σπίτι?

[Thresh]

κανεις μεγαλο λαθος.

https://www.youtube.com/watch?v=wKiIroiCvZ0

Σε VR headset όμως?

[Επισκέπτης]

Τουλαχιστος ας μπει ενα οριο στους θεατες.Γιατι αλλες μερες της εβδομαδας ο κινηματογραφος εχει περισσοτερους θεατες, αλλους λιγοτερους.Να ξερουμε την αυξομειωση της μαγειας, να βγει μια μαθηματικη συναρτηση σε σχεση με τον αριθμο των θεατων και τις ιντσες της διαγωνιου.

 

Μην αγνοούμε συνέχεια αυτό που έγραψα τόσες φορές: είναι ταινίες που είναι φτιαγμένες για κινηματογράφο και εκεί πρέπει να παίζονται για να αναδειχθούν. Και η κρίση στην τέχνη είναι υποκειμενική, οπότε ένα βραβείο πρέπει όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται, να κρίνει έργα που τουλάχιστον να ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Ούτως ή άλλως η κρίση των βραβείων δεν γίνεται να έχει απόλυτο χαρακτήρα. Είναι στην πραγματικότητα απλά μια συζήτηση.

 

Δηλαδή,επειδή απολαμβανεις περισσότερο να βλέπεις κάτι μαζι με αλλους,αλλάζει την καλλιτεχνικη αξία του?

Προφανώς προτιμώ να δω εναν αγώνα live μέσα στο γήπεδο,λόγω ατμοσφαιρας,ή μια συναυλία,ΑΛΛΑ αυτό ΔΕ σημαίνει οτι η απόδοση/αξία της ομαδας/μπάντας θα ειναι καλύτερη,αναλόγως του που βρίσκεται ο παρατηρητής.

Ο μεσι θα κανει την ίδια τριπλα,o barlow θα έχει την ίδια φωνάρα.

Αυτό ειναι το θέμα της διαφωνίας,αν κάτι αξίζει λιγοτερο ή περισσότερο σαν "τεχνη" (με ή χωρις εισαγωγικα,όπως θελεις),και όχι που το ευχαριστιέσαι εσυ πιο πολύ.

Δεν θα αξιζει την χρυση μπάλα ο μεσι επειδή εσυ τον ειδες απ το σπίτι?

 

Ατυχές παράδειγμα. Στον ποδόσφαιρο ο στόχος είναι ο ίδιος για όλους: να βάλεις περισσότερα γκολ από τον αντίπαλο και ο καλύτερος παίρνει και κύπελλο. Στον κινηματογράφο η κρίση είναι σε κάθε περίπτωση υποκειμενική, οπότε ισχύουν τα όσα έγραψα παραπάνω.

[bluesattack]

Μην αγνοούμε συνέχεια αυτό που έγραψα τόσες φορές: είναι ταινίες που είναι φτιαγμένες για κινηματογράφο και εκεί πρέπει να παίζονται για να αναδειχθούν.

 

 

 

Ενταξει , εχετε ρομαντικοποιησει μια κατασταση και προσπαθειτε να της δωσετε και τεχνικη πιστοποιηση.

Καλοκαρινο σινεμαδακι, παρεουλα, μπυριτσα, γιασεμια να μυριζουν και αλλα τετοια στοιχεια που κανουν μια ταινια ..εργο τεχνης