Ο Denis Villeneuve των Arrival και Blade Runner 2049 ανέλαβε το reboot του Dune

[probit]

Dune!! Ακόμα θυμάμαι το σκουλήκι που μου έτρωγε τα στρατεύματα!!! Απλά legendary όπως και να είναι ταινία μόνο και μόνο προσπάθεια μετράει ήδη!

[torm23]

Έστελνα τα τανκ των Harkonnen κοντά στην άμμο και περίμενα να βγει το σκουλήκι για να το σκοτώσουν και να ο άρωμα το Spice!

[uesugi1989]

Πάντως πολύ κουραστικό και βαρύ βιβλίο ρε παιδάκι μου, το πρώτο έχω διαβάσει μέχρι τώρα και έχω το 2 και το 3. 

[nzeppos]

Πάντως πολύ κουραστικό και βαρύ βιβλίο ρε παιδάκι μου, το πρώτο έχω διαβάσει μέχρι τώρα και έχω το 2 και το 3. 

 

Αν το πρώτο σου φάνηκε κουραστικό, μην πας πιο κάτω. Τα επόμενα (τουλάχιστον αυτά του Frank Herbert, όχι του γιου) είναι δέκα φορές πιο δύσκολα και περίπλοκα.

 

ps: God Emperor Of Dune, το καλύτερο sci-fi βιβλίο όλων των εποχών

 

pps: ακόμα κι αν μιλάμε μόνο για τον πρώτο τόμο, αυτό το έπος δεν μπορεί να αποδοθεί σε 2ωρη-3ωρη ταινία, έχει να πέσει πολύ σφάξιμο από το σκηνοθέτη

 

ppps: αν θυμάμαι καλά η αρχική ταινία του Lynch ήταν 5ωρη αλλά την πετσόκοψε στις 2 ώρες για να παίξει στο σινεμά. Η original έκδοση δεν προβλήθηκε ποτέ. Αυτό το 4ωρο αίσχος που αναφέρθηκε πιο πάνω ήταν ένα μοντάζ με έξτρα σκηνές, αρκετές από τις οποίες γυρίστηκαν αργότερα χωρίς τον Lynch, γι' αυτό και ο τελευταίο αρνήθηκε να βάλει το όνομά του στην ταινία και την αποκήρυξε.

[neten]

Πάμε Arrakis! Πάντως ως είθισται, βλέπω άλλη μια φορά να παίρνουν ένα κλασικό και να το απομυθοποιούν. 

[nan78]

[uesugi1989]

Αν το πρώτο σου φάνηκε κουραστικό, μην πας πιο κάτω. Τα επόμενα (τουλάχιστον αυτά του Frank Herbert, όχι του γιου) είναι δέκα φορές πιο δύσκολα και περίπλοκα.

 

ps: God Emperor Of Dune, το καλύτερο sci-fi βιβλίο όλων των εποχών

 

pps: ακόμα κι αν μιλάμε μόνο για τον πρώτο τόμο, αυτό το έπος δεν μπορεί να αποδοθεί σε 2ωρη-3ωρη ταινία, έχει να πέσει πολύ σφάξιμο από το σκηνοθέτη

 

ppps: αν θυμάμαι καλά η αρχική ταινία του Lynch ήταν 5ωρη αλλά την πετσόκοψε στις 2 ώρες για να παίξει στο σινεμά. Η original έκδοση δεν προβλήθηκε ποτέ. Αυτό το 4ωρο αίσχος που αναφέρθηκε πιο πάνω ήταν ένα μοντάζ με έξτρα σκηνές, αρκετές από τις οποίες γυρίστηκαν αργότερα χωρίς τον Lynch, γι' αυτό και ο τελευταίο αρνήθηκε να βάλει το όνομά του στην ταινία και την αποκήρυξε.

Δεν είναι τόσο ότι είναι κουραστικό, έχω διαβάσει πολύ πιο κουραστικά βιβλία, όπως το Σιλμαρίλιον του Τόλκιν το οποίο θυμίζει την Ιλιάδα κατά κάποιο τρόπο.

 

 

Το DUNE μακρυγορεί και σε κουράζει χωρίς να υπάρχει λόγος. Πόσες φορές όταν το διάβαζα, εκεί που οι χαρακτήρες, κυρίως ο Πωλ και η Τζέσικα, έπεφταν σε nirvana για να σκέφτονται πιο ήρεμα και να βγάζουν λογικά συμπεράσματα, ο συγγραφέας σου αράδιαζε τρεις παραγράφους κείμενο αντί να σου πει ένα απλό ΄΄ ρε φίλε έπεσαν σε νιρβάνα, γκεγκε? ΄΄. Σα να κάνει επίδειξη των γλωσσικών του γνώσεων, παρόμοια με τον κουραστικό κατ'ε εμέ τρόπο που ο Dan Brown κάνει επίδειξη των γνώσεων του πάνω στην αρχαία τέχνη και αρχιτεκτονική αραδειάζοντας πέντε παραγράφους για μία εκκλησία or something στο ξεκάρφωτο.

 

 

Με χάλασε πολύ επίσης ότι το ίδιο το βιβλίο σου κάνει σπόιλ τις κορυφώσεις του από την αρχή, όπως ότι προδότης είναι ο γιατρός. Να δίνουμε και τα εύσημα εκεί που αξίσουν ωστόσο, ο fictional κόσμος του Dune είναι αυτό που δίνει το χαρακτήρα του έπους στο βιβλίο.

 

 

Off topic αλλά προτείνω τα βιβλία του Joe Abercrombie, έχω διαβάσει πολλά fantasy βιβλία αλλά ο τρόπος γραφής του είναι μοναδικός

[nzeppos]

Δεν καταλαβαίνω γιατί αρνούνται να κυκλοφορήσουν επίσημα την πλήρη εκδοχή (4ωρη αν δεν απατώμαι) του Dune αντί για την πετσοκομμένη 2ωρη. Ήταν από τους βασικούς λόγους που ο David Lynch αποκύρηξε το έργο του. Αν ψάξει κανείς σε βιντεοsites μπορεί να τη βρεί.

 

Απάντησα παραπάνω. Αν μιλάμε για το ίδιο πράγμα, η 4ωρη (στην πραγματικότητα 3ωρη) εκδοχή με όνομα "TV version" έχει πολλές ενδιάμεσες σκηνές με πανάθλιο voice over, κακογυρισμένα πλάνα και άλλα περίεργα, το οποία πιθανώς προστέθηκαν εκ των υστέρων. Όπως είπες, ο ίδιος ο Lynch έχει αποκηρύξει αυτή την ταινία και σαν όνομα σκηνοθέτη αναφέρεται ο "Alan Smithee" (ψευδώνυμο που χρησιμοποιείται σε τέτοιες περιπτώσεις).

 

Μία που την αγόρασα την ταινία και μία που την έβαλα σε ένα συρτάρι, πραγματικά δεν βλέπεται με τίποτα.

 

Αν θυμάμαι καλά ο μύθος λέει πως ο Lynch αρχικά γύρισε μια 5ωρη εκδοχή του Dune, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να τη συμμαζέψει στις 2 ώρες για να μπορέσει να προβληθεί στους κινηματογράφους. 30+ χρόνια αργότερα φαίνεται ότι ποτέ δεν πρόκειται να δούμε την αυθεντική έκδοση και είναι πραγματικά κρίμα.

 

Περισσότερα για τις εναλλακτικές εκδόσεις του Dune μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

 

Πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η περίπτωση του Alejandro Jodorowsky, ο οποίος είχε καημό να σκηνοθετήσει την ταινία πριν τον Lynch (γύρω στο 1979 νομίζω) αλλά τελικά η προσπάθεια ναυάγησε. Όσοι έχετε δει την ταινία του Lynch αλλά έχετε διαβάσει και το πρώτο βιβλίο, αξίζει να δείτε το εν λόγω ντοκιμαντέρ.

 

To 2000 βγηκε και μια μινι σειρα βασισμενη στο ιδιο βιβλιο.

Δεν ηταν κακη απ'οσο θυμαμαι

 

http://www.imdb.com/title/tt0142032/?ref_=nv_sr_2

 

Για την ακρίβεια έχουν κυκλοφορήσει δύο μίνι σειρές, η μία είναι το "κανονικό" Dune και η άλλη το Children of Dune, δηλαδή το τρίτο βιβλίο. Κάπου ανάμεσά τους πρέπει να έχουν ενσωματώσει και το (αρκετά μικρό ούτως ή άλλως) δεύτερο βιβλίο ονόματι Dune Messiah. Δεν το θυμάμαι καλά γιατί έχω πάνω από 15 χρόνια να τα δω.

 

Πρόκειται για μια φιλότιμη προσπάθεια, αλλά δυστυχώς το budget ήταν εξαιρετικά μικρό και το οπτικό αποτέλεσμα μάλλον μέτριο (για να μη μιλήσω και για τις έως κακές ερμηνείες των περισσότερων ηθοποιών). Ειδικά τα εφέ ήταν επιεικώς απαράδεκτα, θυμάμαι ακόμα χαρακτηριστικά πλάνα με ορνιθόπτερα που σε αργή κίνηση φαίνεται καθαρά ότι ο πιλότος είναι ένα 3D μοντέλο χωρίς... μαλλιά, μύτη και μάτια.

 

Παρ' ολ' αυτά πιστεύω πως οι fan του Dune αξίζει να δουν τις μίνι σειρές, μιας και έμειναν πολύ πιστές στην ιστορία και το πνεύμα του βιβλίου (οι περισσότεροι διάλογοι είναι πρακτικά copy/paste από το έργο του F. Herbert).

 

Τουναντίον ο Lynch κάπου ξέφυγε και, εκτός των άλλων, έβαλε και πολλά άσχετα στοιχεία, πχ. τις καρδιές-βαλβίδες των Χαρκόνεν, την φωνητική πολεμική τεχνική των Atreides κλπ, που φυσικά δεν υπάρχουν στα βιβλία. Δεν γνωρίζω σε πόσα από αυτά συμφώνησε ή έστω ρωτήθηκε ο Frank Herbert, μιας και ζούσε ακόμα όταν γυρίστηκε η ταινία (αν θυμάμαι καλά δεν είχε καν εκδόσει το τελευταίο του βιβλίο, το Chapterhouse Dune).

 

 

Αφηνω αυτο εδω:

 

 

Και ΟΧΙ δεν ειναι off topic..

 

Χωρίς πλάκα το Dune καθόρισε σε τεράστιο βαθμό τη μουσική που άκουγα, ακούω και θα ακούω σε όλη τη ζωή μου. Δεν είχα καμία επαφή με το metal (ούτε φυσικά και με τους Maiden), μόνο γνώριζα το Dune από την ταινία του 1984 και τα ομώνυμα παιχνίδια στην Amiga. Μόλις διάβασα στο Pixel ότι κάποια heavy metal μπάντα έχει γράψει τραγούδι, αμέσως έτρεξα να βρω το δίσκο (τα CD ήταν σπανιότατο είδος τότε!)

 

Από τότε κόλλησα και 25 χρόνια αργότερα ακούω πρώτα αυτά τα νταπαντούπα και μετά οτιδήποτε άλλο.

 

Υπάρχει μία φήμη ότι οι Maiden όχι μόνο ήθελαν να παίξει το τραγούδι τους στην ταινία αλλά ενδιαφέρονταν ακόμα και για να γράψουν ολόκληρο το soundtrack. Όμως ο Herbert δεν έδωσε την έγκρισή του γιατί θεωρούσε... σατανικές όλες αυτές τις μπάντες. Τουλάχιστον έτσι έχω ακούσει, δεν ξέρω κατά πόσο ευσταθεί. Γενικά ο γέρος ήταν λίγο περίεργος, όπως έχει γράψει και ο γιος Brian στην βιογραφία του πατέρα του. Εδώ πρακτικά αποκλήρωσε τον άλλο του γιο επειδή βγήκε ομοφυλόφιλος (και δεν είναι να πεις ότι μεγάλωσε στα βάθη του Τέξας, στο Σαν Φρανσίσκο έμεναν οι άνθρωποι).

 

Sorry για το μακροσκελές κείμενο αλλά όταν ακούω Dune κάτι παθαίνω. Ομοίως και όταν ακούω για οποιεσδήποτε συγκρίσεις με το Star Wars.

 

Αν και δεν το πολυπιστεύω, μακάρι η επερχόμενη ταινία να γίνει έπος και να αναδείξει το μεγαλείο του έργου του Herbert. Εκεί μπορεί και να φανεί ότι η σύγκριση με το SW είναι σαν να βάζουμε στο ίδιο καλάθι Νίτσε και Μίκι Μάους.

[uodvrhw]

Δεν ξέρω αν θυμάστε  το θέμα της πρώτης ταινίας (είχα το  ΟST σε βινύλιο)αλλά ήταν ένας απ' τους λογούς που με έκανε να ασχοληθώ λίγο με την ηλεκτρονική μουσική, αν και ΤΟΤΟ.

 

https://youtu.be/P46aPRWoYfg?t=27s

[nzeppos]

Τεράστιο το soundtrack των Toto και Brian Eno, πολλά κομμάτια παίζονται ακόμα σαν "χαλί" σε τηλεοπτικές ή ραδιοφωνικές παραγωγές κάθε είδους. Έδεσε απίστευτα με την ταινία.

[nzeppos]

Δεν είναι τόσο ότι είναι κουραστικό, έχω διαβάσει πολύ πιο κουραστικά βιβλία, όπως το Σιλμαρίλιον του Τόλκιν το οποίο θυμίζει την Ιλιάδα κατά κάποιο τρόπο.

 

 

Το DUNE μακρυγορεί και σε κουράζει χωρίς να υπάρχει λόγος. Πόσες φορές όταν το διάβαζα, εκεί που οι χαρακτήρες, κυρίως ο Πωλ και η Τζέσικα, έπεφταν σε nirvana για να σκέφτονται πιο ήρεμα και να βγάζουν λογικά συμπεράσματα, ο συγγραφέας σου αράδιαζε τρεις παραγράφους κείμενο αντί να σου πει ένα απλό ΄΄ ρε φίλε έπεσαν σε νιρβάνα, γκεγκε? ΄΄. Σα να κάνει επίδειξη των γλωσσικών του γνώσεων, παρόμοια με τον κουραστικό κατ'ε εμέ τρόπο που ο Dan Brown κάνει επίδειξη των γνώσεων του πάνω στην αρχαία τέχνη και αρχιτεκτονική αραδειάζοντας πέντε παραγράφους για μία εκκλησία or something στο ξεκάρφωτο.

 

 

Με χάλασε πολύ επίσης ότι το ίδιο το βιβλίο σου κάνει σπόιλ τις κορυφώσεις του από την αρχή, όπως ότι προδότης είναι ο γιατρός. Να δίνουμε και τα εύσημα εκεί που αξίσουν ωστόσο, ο fictional κόσμος του Dune είναι αυτό που δίνει το χαρακτήρα του έπους στο βιβλίο.

 

 

Off topic αλλά προτείνω τα βιβλία του Joe Abercrombie, έχω διαβάσει πολλά fantasy βιβλία αλλά ο τρόπος γραφής του είναι μοναδικός

 

Το Σιλμαρίλιον δεν το βρήκα καθόλου κουραστικό, ίσα ίσα που η ιστορία ρέει εύκολα.

 

Τουναντίον το Dune saga (αναφέρομαι σε όλη τη σειρά, όχι μόνο στο πρώτο βιβλίο) είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο που θέλει μεγάλη προσπάθεια και συγκέντρωση για να το διαβάσεις γιατί πραγματεύεται τόσες πολλές και βαθυστόχαστες έννοιες και θεωρίες (μεσσιανισμός και φανατικοί θρησκευόμενοι, οικολογία πολύ πριν η οικολογία γίνει μόδα, τεχνολογία, ιστορία, γλώσσα, κοινωνιολογία, φεουδαρχικά καθεστώτα, μυστικιστικές κάστες και καμια δεκαπενταριά άλλες ομορφιές).

 

Για το "spoiler" έχεις ένα δίκιο, αλλά το έδεσε τόσο ωραία στην ιστορία που προσωπικά δεν με ενόχλησε στο ελάχιστο, ούτε και έχω ακούσει ξανά άλλον να το αναφέρει.

 

Δεν πιστεύω να συγκρίνουμε Herbert με Brown και Abercrombie . Είναι σαν να βάζουμε στο ίδιο καζάνι τον Tolkien με τον Brandon Sanderson ή ακόμα και τον James Rigney/Robert Jordan. Καλοί οι τελευταίοι αλλά το έργο των πρώτων είναι μερικά έτη φωτός πιο ψηλά.

 

Σε τελική ανάλυση πάντως είναι καθαρά θέμα γούστου και όλες οι απόψεις είναι απολύτως αποδεκτές. Θυμάμαι ακόμα φιλενάδα μου από το Χονγκ Κονγκ που μου είχε πει ότι ξεκίνησε να διαβάζει το Ευαγγέλιο (δηλ. το Lord of the Rings) και το βαρέθηκε γιατί ο Tolkien της φάνηκε πολύ περιγραφικός και άρα κουραστικός. Γούστα είναι αυτά.

[Regulus]

Όταν είχα δει την ταινία είχα πάθει πλάκα. Καλύτερα να κυκλοφορούσαν την πλήρη έκδοση.

[uesugi1989]

Το Σιλμαρίλιον δεν το βρήκα καθόλου κουραστικό, ίσα ίσα που η ιστορία ρέει εύκολα.

 

Τουναντίον το Dune saga (αναφέρομαι σε όλη τη σειρά, όχι μόνο στο πρώτο βιβλίο) είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο που θέλει μεγάλη προσπάθεια και συγκέντρωση για να το διαβάσεις γιατί πραγματεύεται τόσες πολλές και βαθυστόχαστες έννοιες και θεωρίες (μεσσιανισμός και φανατικοί θρησκευόμενοι, οικολογία πολύ πριν η οικολογία γίνει μόδα, τεχνολογία, ιστορία, γλώσσα, κοινωνιολογία, φεουδαρχικά καθεστώτα, μυστικιστικές κάστες και καμια δεκαπενταριά άλλες ομορφιές).

 

Για το "spoiler" έχεις ένα δίκιο, αλλά το έδεσε τόσο ωραία στην ιστορία που προσωπικά δεν με ενόχλησε στο ελάχιστο, ούτε και έχω ακούσει ξανά άλλον να το αναφέρει.

 

Δεν πιστεύω να συγκρίνουμε Herbert με Brown και Abercrombie . Είναι σαν να βάζουμε στο ίδιο καζάνι τον Tolkien με τον Brandon Sanderson ή ακόμα και τον James Rigney/Robert Jordan. Καλοί οι τελευταίοι αλλά το έργο των πρώτων είναι μερικά έτη φωτός πιο ψηλά.

 

Σε τελική ανάλυση πάντως είναι καθαρά θέμα γούστου και όλες οι απόψεις είναι απολύτως αποδεκτές. Θυμάμαι ακόμα φιλενάδα μου από το Χονγκ Κονγκ που μου είχε πει ότι ξεκίνησε να διαβάζει το Ευαγγέλιο (δηλ. το Lord of the Rings) και το βαρέθηκε γιατί ο Tolkien της φάνηκε πολύ περιγραφικός και άρα κουραστικός. Γούστα είναι αυτά.

Όπως πολύ σωστά λες στο τέλος είναι θέμα γούστου. Κρίνω ένα έργο καθαρά και μόνο από το content ( μουσική, παιχνίδι, βιβλίο, ταινία κ.τ.λ.), ποτέ δε θα πω ότι κάτι πιο παλιό και original ( για την εποχή του ), όπως το DUNE ή τα έργα του Τόλκιν ( τα οποία και λατρεύω ως μεγάλος lotr fan ) είναι καλύτερα από σύγχρονα έργα του ίδιου στυλ, απλά και μόνο επειδή τα παλαιότερα έργα καθόρισαν αυτό το είδος. Δεν είμαι παρελθοντολάγνος με λίγα λόγια και με εκνευρίζει όταν ακούω πολλούς να λένε ΄΄ Δε θα ξαναβγεί Jordan και Maradona, το Half life είναι το καλύτερο game όλων των εποχών, τα LOTR είναι τα καλύτερα medieval fantasy βιβλία, το smells like teen spirit είναι το καλύτερο metal τραγούδι κ.τ.λ. ΄΄. 

 

 

Θα συμφωνήσω ότι ο Brown δεν είναι κάτι το ιδιέταιρο σα συγγραφέας, απλώς προκάλεσε πολύ ντόρο με το Da Vinci code λόγω του παραθρησκευτικού περιεχομένου του. Ο Abercombie όμως, από τις πρώτες 100 σελίδες της τριλόγίας ΄΄ The first Law ΄΄ έγινε ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Το καυστικό του ύφος και ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσει τους χαρακτήρες στα βιβλία του είναι μοναδικός. Έχω στο ενεργητικό μου πολλά βιβλία του είδους Medieval Fantasy όπως LOTR, Song of Fire and Ice ( βγάλε το 6ο ρε Μάρτιν πριν πεθάνεις τουλάχιστον!), Kingkiller chronicles, Eragon, Shannara, Saxon Stories και άλλα και θεωρώ τον εαυτό μου σχετικά γνώστη του είδους. Τα βιβλία του Abercombie ήταν τα πιο καθηλωτικά, όχι τόσο λόγω του φανταστικού κόσμου που δημιουργεί για αυτά αλλά κυρίως για το καυστικό ύφος του και την ωμότητα που περιγράφει τα γεγονότα αλλά και για τους χαρακτήρες που χρησιμοποιεί. Θα σου πω μόνο ότι όταν ήμουν στη μέση προς το τέλος του ΄΄ The blade itself ΄΄ σε μία βραδινή βάρδια στη δουλειά, συνεχιζα να διαβάζω ακόμα και όταν σχόλασα και πήγα στο σπίτι μέχρι τις 9μιση το πρωί. Διαβάζω τώρα την επόμενη τριλογία το ΄΄ Shattered sea΄΄ και είναι εξίσου καλή με την  First Law.

 

Του έχω μιλήσει κιόλας σε ένα post του στο reddit και ο τρόπος που απαντούσε έδινα την εικόνα ανθρώπου που πραγματικά αγαπάει αυτό το είδος λογοτεχνίας και έχει στόχο όπως λέει και ο ίδιος να το αλλάξει και να φέρει κάτι καινούριο σε αυτό

 

 

Βέβαια ξαναλέω, γούστα είναι αυτά, στο θέμα τέχνη δε μπορείς να πεις ότι κάτι είναι αντικειμενικά καλύτερο από κάτι άλλο.

[nzeppos]

Εντάξει με έπεισες.

 

Κατέβασα τις τριλογίες First Law και Shattered Sea στο Kindle και θα ξεκινήσω μόλις ευκαιρήσω. Αν έχεις και άλλες προτάσεις από Abercombie ευχαρίστως να τις ακούσω (κάτι είδα για τη συνέχεια το FL με τίτλο First Law World ή κάπως έτσι).

[dimi_p]

τα ορνιθοπτερα δεν τα θυμαται κανεις ;;