Ανέκδοτα [Old]

[Tzimmys]

Ωραία κι η δικιά σου εκδοχή. Πολύ φρίκη ρε φίλε ο τύπος. Να πω και ένα που μπορέι να έχει ξαναειπωθεί, αλλά αρκετά καλό.

 

Ένας παππούς 97 ετών πάει σε έναν ασφαλιστή.

- Γειά σας, θέλω να κάνω μια ασφάλεια ζωής

- Τι λες ρε παππού, ασφάλεια ζωής, τρελλάθηκες, πόσο είσαι;

- 97 ετών, λέει ο παππούς. Τρελαίνεται ο ασφαλιστής.

- Μιλάς σοβαρά τώρα; Τί να την κάνες;

- Να, θέλω να πάω με τον πατέρα μου ένα ταξίδι στο εξωτερικό και καλό είναι να είμαστε ασφαλισμένοι. Ο ασφαλιστής έχει τρελαθεί!

- Με τον πατέρα σου; Πόσο είναι εκείνος;

- Ε, 125 τον άλλο μήνα.

- Και τι θα κάνετε στο εξωτερικό;

- Να μωρέ, πηγαίνουμε να επισκεφτούμε τον παππού μου. Ο ασφαλιστής χτυπάει το κεφάλι του στο γραφείο.

- Τι λε ρε μπάρμπα, με κοροϊδεύεις; Πόσο είναι ο παππούς σου;

- Κλείνει τα 142 σε μια βδομάδα.

- Και τι θα κάνετε εκεί;

- Παντρεύεται και πάμε στο γάμο! Ο ασφαλιστής έχει σκαρφαλώσει στο πρεβάζι και είναι έτοιμος να φουντάρει.

- Και...γιατί παντρεύεται;

- Βλακείες μωρέ, τον πιέζουν οι γονείς του!

 

Και ένα ακόμα, που όταν μου το είχαν πει πιτσιρίκο, είχα σκάσει στα γέλια.

 

Είναι η κυρία και λέει στα παιδάκια να της φέρουν κάτι μικρό. Πάει ο Γιωργάκης την επόμενη μέρα ένα βιβλίο.

-'Οχι Γιωργάκη, κάτι πιο μικρό. Τι να κάνει, πάει την επόμενη μέρα ένα αμαξάκι.

-'Οχι Γιωργάκη, κάτι πιο μικρό. Σκέφτεται ο Γιωργάκης πάει την επόμενη μέρα μια πινέζα. Το βλέπει η κυρία,

-'Οχι Γιωργάκη, κάτι πιο μικρό. Αρχίζει να ψιλοζορίζετε ο Γιωργακης, παίρνει μια καρφίτσα, τη πάει στον μπαμπά του και με τη πένσα κόβει το πιο μικρό κομματάκι της μύτης που θα μπορούσε. Το πάει στη κυρία,

-'Οχι Γιωργάκη, κάτι πιο μικρό, πιο μικρό. Φεύγει ο Γιωργάκης, πάει την επόμενη

-Ορίστε κυρία

-Τι είναι αυτό?

-Αυτό είναι ένας Βάμπουρας.

-Όχι Γιωργάκη, κάτι πιο μικρό. Τρελαμένος ο Γιωργάκης φεύγει και την επόμενη επιστρέφει σίγουρος αλλά αγανακτισμένος.

-Ορίστε κυρία.

-Τι είναι αυτό?

-Αυτό είναι Μάμπουρας.

-Όχι Γιωργάκη, κάτι πιο μικρό.

-Τι πιο μικρό? Με δουλεύετε? Τρεις ώρες έψαχνα να βρω τον Μάμπουρα στα αρχ***ια του Βάμπουρα.

[slygeo87]

Aπό σκερτσάκια:

 

Ένα αεροπλάνο πέφτει σε ένα νησί με κανίβαλους και αιχμαλωτίζουν τους επιζώντες.Είναι λοιπόν ο αρχηγός των κανίβαλων, φωνάζει έναν-έναν τους επιζώντες και αποφασίζει τι θα κάνει με το κάθενα απ' αυτούς.

Πάει ο πρώτος...''φάτε τον''!

..ο δεύτερος...''φάτε τον''!

..ο τρίτος..'φάτε τον''!..

επόμενος..''φάτε τον''!

επόμενος..''φάτε τον''!

επόμενος..''Θανάση''; ''εσύ;''Που 'σαι ρε θανάση και 'χω φάει το κόσμο να σε βρω!''

[Sellers]

Aπό σκερτσάκια:

 

Αχ, αυτή η Νικολέτα...

Κατα τα άλλα πιο κρύα σειρά δεν έχω ματαξαναδεί.

[caution]

Κατα τα άλλα πιο κρύα σειρά δεν έχω ματαξαναδεί.

 

Ναι ρε παιδιά, ήταν τόσο κρύα που αισθανόμουν άσχημα για αυτούς...

[Tzimmys]

Mια φορά, μάζεψαν αντιπροσώπους από τους Μαθηματικούς, τους Φυσικούς και τους Χημικούς και τους έδωσαν το εξής πρόβλημα. Πως θα μπορέσουν να ανοίξουν μια σφραγισμένη κονσέρβα;

Πρώτοι είπαν θα ξεκινήσουν οι φυσικοί. Κλείστηκαν μέσα σ" ένα μεγάλο αμφιθέατρο και άρχισαν να ψάχνουν τη λύση. Ύστερα από ένα μισάωρο, βγήκαν όλοι χαρούμενοι και φώναζαν: Βρήκαμε τη λύση, βρήκαμε τη λύση!

Τους ρώτησε τότε η επιτροπή ποια ήταν η λύση που έλεγαν, και οι φυσικοί απάντησαν: 'Θα θέσουμε την κονσέρβα σε περιστροφική κίνηση γωνιακής ταχύτητας 20m/sec. Καθώς θα στριφογυρνάει, θα τη βομβαρδίσουμε με σωματίδια ζήτα, με αποτέλεσμα να λιώσει το μέταλλο και να μην πάθει τίποτα απολύτως το περιεχόμενο της κονσέρβας.'

'Πολύ ωραία', είπαν οι κριτές, 'ας δοκιμάσουν οι χημικοί τώρα'. Πράγματι μπήκαν οι χημικοί στο αμφιθέατρο και προσπαθούσαν να λύσουν με τη σειρά τους κι αυτοί, αυτό το δύσκολο πρόβλημα. Όπως και οι φυσικοί, έτσι και οι χημικοί μετά από κάνα μισάωρο βγήκαν κι αυτοί με χαρές και πανηγύρια και φώναζαν: Το βρήκαμε! Το βρήκαμε!

Τους ρώτησε κι αυτούς η επιτροπή για τη λύση. Και οι χημικοί έδωσαν την εξής απάντηση: 'Θα βάλουμε την κονσέρβα μέσα σ" ένα κουβά με νερό. Θα προσθέσουμε μια χημική ένωση του σιδήρου και θα βάλουμε και ηλεκτρόδια από βανάδιο. Θα εφαρμόσουμε τάση 200 μVolt ανάμεσα στα ηλεκτρόδια με αποτέλεσμα να διαλυθεί το μέταλλο. Στο μεταξύ θα έχει εξατμιστεί και το νερό, οπότε μας μένει μόνο το περιεχόμενο της κονσέρβας καθαρό και έτοιμο για φάγωμα.'

'Πάρα πολύ ωραία', είπαν οι κριτές, 'για να δούμε όμως και τους μαθηματικούς'. Μπήκαν και οι μαθηματικοί στο αμφιθέατρο και άρχισαν να συζητούν το πρόβλημα.

Έμειναν μέσα στον αμφιθέατρο τρεις και μισή ώρες και οι κριτές είχαν αρχίσει να ανησυχούν Ύστερα από τρεις και μισή ώρες συνεχόμενης σύσκεψης, βγήκαν επιτέλους οι μαθηματικοί καταϊδρωμένοι, κουρασμένοι, ξεθεωμένοι, φωνάζοντας: Επιτέλους το βρήκαμε! Επιτέλους!

Και πριν προλάβει να τους ρωτήσει η επιτροπή, αυτοί άρχισαν να μιλάνε: 'Είχαμε τη λύση μπροστά μας και δεν τη βλέπαμε! Η λύση που βρήκαμε ήταν τόσο απλή στη χρήση αλλά και τόσο δύσκολη στη σύλληψη!', 'Λοιπόν;' τους ρώτησαν οι κριτές, 'ποια είναι αυτή η λύση;'

Και οι μαθηματικοί είπαν : 'Έστω ότι η κονσέρβα είναι ανοιχτή...'

[elven]

Αντίστοιχο(στο περίπου γιατί ψιλοβαριέμαι)

 

Ήταν ένας μηχανολόγος,ένας ηλεκτρολόγος κι ένας προγραμματιστής και καναν βόλτα με τ' αμάξι,ξαφνικά το αμάξι χαλάει,.

 

Μηχανολόγος:Τα πιστόνια θα ναι

 

Ηλεκτρολόγος:Όχι ρε,κανα καλώδιο θα κόπηκε.

 

-Προγραμματισής:Εγώ λέω να βγούμε και να ξαναμπούμε

[Επισκέπτης]

Στο δρόμο περπατούν δυό ντομάτες και ξαφνικά τη μία την πατάει ένα αμάξι.

Τότε η άλλη γυρίζει και της λέει:

 

Προχώρα ρε μπελντέ!

 

[doctorkostis]

Το κλασσικο καμμενο ανεκδοτο με τις ντοματες ειναι αλλο...

 

Πανε δυο ντοματες να περασουν τον αυτοκινητοδρομο.

Φωναζει η μια στην αλλη:

-Προσεχε το ...ΠΦΤ

-Ποιο???.......ΠΦΤ

 

(καμμενο αλλα γελαγα πολυ οταν το ειχα ακουσει...)

[Snolly]

Το κλασσικο καμμενο ανεκδοτο με τις ντοματες ειναι αλλο...

 

Πανε δυο ντοματες να περασουν τον αυτοκινητοδρομο.

Φωναζει η μια στην αλλη:

-Προσεχε το ...ΠΦΤ

-Ποιο???.......ΠΦΤ

 

(καμμενο αλλα γελαγα πολυ οταν το ειχα ακουσει...)

 

χαχαχαχαχαχαχα

[Επισκέπτης]

Εγώ το ξέρω με 3 βατράχια, που κάθονται στις ράγες ενός τρένου. Οπότε ακολουθεί ο διάλογος:

 

-Ένα τρένο! [πφτ]

-Πού 'ν' το;! [πφτ]

-Νάτο! [πφτ]

[o_magazatoras]

-Προσοχή,γκρεμός.

 

-Τον είδαααααααααα....

[jason_rethymno]

Τώρα που είπες για βατράχια θυμήθηκα αυτό.

 

Μετα απο πολλες μερες στην θαλασσα στην κιβωτο του Νωε παει αγανακτισμενο το βατραχακι και λεει με βαρια φωνη ""Νωε τι θα φαμε σημερα?

 

και ο Νωε απαντα '''κατι θα βρουμε βατραχι να φαμε ,υπομονη.

 

την επομενη παλι τα ιδια το βατραχακι με βαρια φωνη,και παλι την ιδια απαντηση απο τον Νωε.

αυτο γινοταν συνεχεια για μερες ωσπου καποια μερα νευριασμενος ο Νωε περιμενε το βατραχακι να ξαναερθει.

Ερχετε και λεει με βαρια φωνη '' Νωε τι θα φαμε σημερα?

και λεει ο Νωε"" θα φαμε ενα πλασματακι πρασινο με μεγαλο στομα που εχει ματια επανω του.

και λεει το βατραχακι με ψιλη φωνη"" ουχου, κριμα το καημενο το κροκοδειλακι.

[million_voices]

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου.

Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.

 

«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;»λέει η δασκάλα.

 

«Ποιος είπε δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο?;»

Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:

«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέφεια», απαντά.

 

«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: ?Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό?;», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.

 

«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.

 

 

Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:

 

«Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα

από σας!»

 

Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:

«Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!»

 

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.

Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:

 

«Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά

 

και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς»

 

Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή.

«Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτά με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.

 

Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:

«Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη

 

διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991»..

 

Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις

καμιά πίπα, λέω γω!!!»

 

Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το

1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».

 

Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: «Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι».

Ατάραχος ο γιαπωνέζος:

 

«Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».

 

Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει

σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής: «Ε, μα την Παναγία

 

δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο».

 

Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:

«Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2009, στην

δεύτερη απόδραση απο τον Κορυδαλλό με ελικόπτερο!!!

[χάπι]

Πάει μια φορά να εξομολογηθεί ένας που είχε καμπανάκια δεμένα στα πόδια.

Περίεργος ο παπάς τον ρωτά:

- Τέκνον μου, γιατί φοράς καμπανάκια στα πόδια;

- Ξέρετε πάτερ, τα φοράω για να με ακούν τα ζουζουνάκια και να φεύγουν, για να μην τα πατήσω και τα σκοτώσω.

- Τέκνον μου, εσύ είσαι άγιος άνθρωπος, γιατί ήρθες να εξομολογηθείς;

- Πάτερ, έχω αμαρτίες.

- Σε ακούω, τέκνον μου.

- Να, πέρσι, ήρθε η ξαδέρφη μου στο σπίτι, και κουβέντα την κουβέντα της έδωσα μία πίπα.

- Τέκνον μου, αμαρτία, αλλά τα καμπανάκια δείχνουν ότι έχεις καλή ψυχή. Συχωρεμένος να είσαι.

- Δεν τέλειωσα πάτερ. Μετά από δυο μήνες ήρθε ο ανηψιός μου σπίτι, και πάνω στην κουβέντα, τον έβαλα κάτω και του άλλαξα τα φώτα...

- Αμαρτία μεγάλη, τέκνον μου, αλλά τα καμπανάκια σε σώζουνε. Συχωρεμένος να είσαι.

- Μα πάτερ, δεν τελείωσα. Πριν δύο μήνες ήρθε η νύφη μου στο σπίτι, και πάνω στην κουβέντα της έγλειψα το μουνί. Μετά από μία βδομάδα ήρθε η θεία μου, και πάνω στην κουβέντα της έχωσα τον πούτσο μου στα βυζιά. Και πριν δυο μέρες...

Πετάγεται όρθιος ο παπάς και του λέει:

- Αντε, χριστιανέ μου! Βγάλε τα καμπανάκια από τα πόδια σου και βάλτα στα αρχίδια σου να σε ακούει ο κόσμος και να φεύγει...

[Achilles]

million_voices το ανέκδοτο είναι τρομερό, αλλά είναι μεγάλο και ποτέ δεν μπορώ να το θυμηθώ όλο για να το πω σε κάποιον.

 

χάπι ωραίο...