Ο Ασημένιος Δρόμος: Let's Play Total War: Warhammer

[Mpiftekis]

Σε δουλειά να βρισκόμαστε

 

Μπράβο Snoob για την αναμετάδοση του interactive παραμυθιού που παίζεις

[Snoob]

Χαίρομαι που σου αρέσει η εξιστόρηση, είναι και για μένα κομμάτι της ευχαρίστησης που προσφέρει ένα παιχνίδι το να περιγράφω το τι συμβαίνει και τι σκέφτομαι όταν παίζω.

 

Τελικά, αποφάσισα να φέρω τον Thane πίσω στην πρωτεύουσα, αλλά επειδή αργούσε και ο αντίπαλος πράκτορας ήταν επίπεδο 1, είπα να ρισκάρω μια επίθεση με το Runemaster που είχα ήδη επιτόπου, παρά το χαμηλό ποσοτό. Το αποτέλεσμα;

 

 

Θρίαμβος! Ο μπαγάσας δεν σκοτώθηκε, αλλά έφυγε όπως ήρθε (φαντάζομαι οι τραυματίες επιστρέφουν στη βάση ή την πρωτεύουσά τους) και πήρα μια βαθιά ανάσα. Στάθηκα πολύ τυχερός, σίγουρα, αφού το ποσοστό ήταν χαμηλό (επίσης, παίζω με ένα save, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει, αλλά θα έπρεπε να σου δίνει τη δυνατότητα το παιχνίδι να παίξεις ironman χωρίς να ανεβάσεις τη δυσκολία στο legendary).

 

Κι εκεί που σκέφτομαι, τι ωραία τι καλά, και τι κρίμα που γύρισα ήδη πίσω τον Thane και τώρα θα καθυστερήσει να φτάσει στο βορρά, σκάει νέο grudge (ε, μη μείνει το κατάστιχο άδειο, κρίμα...). Μου ζητάει να επιτεθώ με δικό μου πράκτορα σε μια πόλη των Greenskins, αρκετά νοτιότερα από τα δικά μου εδάφη. Σύμπτωση; Ίσως, πάντως από ό,τι grudge θα μπορούσε να μου εμφανίσει από μόνο του το παιχνίδι (ό,τι είχα ως τώρα ήταν αποτέλεσμα περιστατικών και καταστάσεων μέσα στο παιχνίδι, κι αυτό είναι πολύ καλό) το συγκεκριμένο ήταν το ευνοϊκότερο που μπορώ να φανταστώ, αφού έχω ήδη δύο πράκτορες στα σύνορα έτοιμους να κινηθούν προς τα εκεί. Θα πάρει, βέβαια, αρκετούς γύρους, έτσι όπως σέρνουν τα θωρακισμένα πόδια τους αυτοί οι δύο...

 

Στο μεταξύ, με τον καλικάντζαρο πράκτορα να εισπράττει ένα τραύμα και να εξαφανίζεται, είπα να ενδώσω στον πειρασμό και να κινηθώ προς τα δυτικά, στον κατεστραμμένο οικισμό που ανήκε αρχικά στους Zhufbar. Γκάφα. Δεν "διάβασα" σωστά το χάρτη, μεσολαβεί ποτάμι και βουνά, που σημαίνει ότι το auto path με έστειλε στα εδάφη των ανατολικών πριγκιπάτων των ανθρώπων (και χωρίς να μου βγάλει προειδοποίηση ότι θα περάσω από εκεί χωρίς άδεια...) οπότε, πολύ λογικά, οι άνθρωποι ενοχλήθηκαν.

 

Προσπάθησα να τα συμμαζέψω διπλωματικά, αλλά δεν έγινε τίποτε. Δεν είναι μεγάλο το πλήγμα στις σχέσεις μας, αλλά ήταν τελείως αχρείαστο, ήμουν απρόσεκτος. Μεταβολή, λοιπόν, και πορεία προς το νότο, αφού στο βορρά οι άλλες φυλές των dwarves δείχνουν να κρατάνε καλά (και οι φυλές των βαμπίρ μάλλον πολεμάνε μεταξύ τους, καλό αυτό).

 

Στη διπλωματία, πέτυχα την πρώτη μου συμμαχία, αμυντική, με τους dwarves του Barrak Varr. Καλό και αυτό, γιατί ελπίζω πως τώρα θα φυλάνε τα δυτικά μου σύνορα όσο εγώ θα στείλω τους δύο μεγάλους στρατούς μου στο νότο, κι ίσως στην πορεία να κατορθώσω να τους πείσω να ενώσουν τα εδάφη τους με τα δικά μου (και οι δύο περιοχές που ελέγχουν είναι μέσα στους στόχους του campaign, και προφανώς δεν έχω καμία διάθεση να αρχίσω να πολεμάω με τους άλλους dwarves).

 

Οπότε, οι επόμενοι γύροι ελπίζω να εξελιχτούν ήσυχα, καθώς θα μετακινώ το δεύτερο στρατό μου στο νότο, για να μπω για τα καλά στην αναμέτρησή μου με τους ορκισμένους εχθρούς μου, τους Greenskins.

 

Y.Γ. Το παιχνίδι μου "χρωστάει" τώρα μια αποτυχία με πιθανότητες 71% υπέρ μου, αλλά προτιμώ να μην το σκέφτομαι, για την ώρα :Ρ

[Tobajara]

Αυτή τη σαπίλα με το auto pathfinding τη θυμάμαι στα περισσότερα Total War, ακόμα και στο υψηλότατου επιπέδου Shogun 2. Νομίζω όμως σου βγάζει προειδοποίηση πριν περάσεις τα σύνορα (και έχεις ξοδέψει ένα κάρο πόντους)

 

Για κάποιο λόγο, αν και είναι πρακτικά ένα τυπικό Total War reskinned, το Warhammer στήσιμο το κάνει ελκυστικό. Το ξέρω πως έχει συζητηθεί και πιο πριν - και πως δεν είναι από τα κοσμήματα της σειράς, χώρια την κατάσταση με τα DLC - αλλά είναι πιο κοντά στο Rome 2 ή το σαφώς καλύτερο Attila?

[GhostRiderLSOV]

Κι εκεί που σκέφτομαι, τι ωραία τι καλά, και τι κρίμα που γύρισα ήδη πίσω τον Thane και τώρα θα καθυστερήσει να φτάσει στο βορρά, σκάει νέο grudge (ε, μη μείνει το κατάστιχο άδειο, κρίμα...). 

 

Big Book of Grudges είναι αυτό. Δεν αδειάζει ποτέ.

[Snoob]

Αυτή τη σαπίλα με το auto pathfinding τη θυμάμαι στα περισσότερα Total War, ακόμα και στο υψηλότατου επιπέδου Shogun 2. Νομίζω όμως σου βγάζει προειδοποίηση πριν περάσεις τα σύνορα (και έχεις ξοδέψει ένα κάρο πόντους)

 

Για κάποιο λόγο, αν και είναι πρακτικά ένα τυπικό Total War reskinned, το Warhammer στήσιμο το κάνει ελκυστικό. Το ξέρω πως έχει συζητηθεί και πιο πριν - και πως δεν είναι από τα κοσμήματα της σειράς, χώρια την κατάσταση με τα DLC - αλλά είναι πιο κοντά στο Rome 2 ή το σαφώς καλύτερο Attila?

 

Αυτό ήξερα κι εγώ, για το auto path, και γι' αυτό δεν πρόσεξα, αλλά με προχώρησε κανονικότατα, μέσα από τα εδάφη των Barak Varr (έχω access, εκεί δεν υπήρχε θέμα) και μετά στα πριγκιπάτα των ανθρώπων. Ίσως να μπερδεύτηκε επειδή αρχικά η κίνηση ήταν "νόμιμη", δεν ξέρω. Ελπίζω να τη φτιάξω τη ζημιά διπλωματικά, είναι και passive ως χαρακτήρες οι ηγέτες του συγκεκριμένου faction, νομίζω πως θα τα βολέψω (εντάξει, -7 θα πάει η σχέση μας, neutral το θεωρεί ακόμη, δεν έγινε και τίποτε τρομερό, συν  του ότι έχω συμμαχία με τους Barak Varr, που είναι σύμμαχοι και των ανθρώπων, άρα παίρνουν πόντους οι διπλωματικές μας σχέσεις και από εκεί).

 

Για το δεύτερο που ρωτάς, με το Attila δεν ασχολήθηκα ποτέ αρκετά και το Rome 2 το παράτησα επίσης νωρίς λόγω της κατάστασης στην οποία ήταν όταν πρωτοβγήκε (ήταν και η τελευταία μου προπαραγγελία στη σειρά).

 

Νομίζω ότι είναι πιο απλό από το Attila, πάντως, αλλά η διπλωματία του σαφώς ανώτερη του τραγελαφικού Rome, χωρίς όμως να είναι και τίποτε το συγκλονιστικό, θα κάνω περισσότερες δοκιμές τώρα που απέκτησα σύμμαχο.

 

Για μένα, βασικό δέλεαρ είναι ότι η μυθολογία του Warhammer είναι χτισμένη στο διαρκή πόλεμο. Στα ιστορικά Total War (με εξαίρεση το Shogun) η ανάγκη να επεκταθείς παντού μου χαλούσε το immersion, ειδικά όταν έβλεπα τους Δανούς, ας πούμε, στη Μόσχα ή τους Πέρσες στη Βρετανία... Πάντως, αν ασχοληθώ ξανά με ένα TW, αυτό θα είναι το Attila.

[Snoob]

Λοιπόν, κάτι λέγαμε για τη διπλωματία...

 

Όχι, ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: κεντρικός στόχος αυτού του δεύτερου κεφαλαίου είναι να καταλάβεις ή λεηλατήσεις 5 περιοχές. Σχεδίαζα, λοιπόν, να συγκεντρώσω τους δύο ισχυρότερους στρατούς μου (Grudgebearer και Orc-Bane) στο νότο, με σκοπό να καταλάβω ολόκληρη την επαρχία του Death Pass, ώστε να στερήσω τρεις περιοχές από τους Greenskins (και οι τρεις με εμπορεύσιμα υλικά, ξύλο, σίδερο και χρυσάφι, καθόλου άσχημα...) και την άμεση πρόσβαση στην καρδιά των εδαφών μου, το Silver Road.

 

Το σχέδιο ξεκίνησε πολύ καλά (βλ. και προηγούμενα μηνύματα) αφού ανακατέλαβα πανεύκολα την πρώτη περιοχή (εκείνη που αρχικά είχα κατακτήσει χωρίς σχέδιο κτλ.) και στη συνέχεια, έφερα τους δύο στρατούς μου, μαζί με τους δύο agents στο νότο, και με μια δύναμη 23 μονάδων και ηρώων συνολικά επιτέθηκα στο δεύτερο οικισμό, με ελάχιστες, αναλογικά απώλειες, στερώντας από τους Greenskins και έναν ολόκληρο στρατό που είχε οχυρωθεί στην πόλη μαζί με τη φρουρά, επικεφαλής του οποίου ήταν ένας 4αρης ήρωας. Ο Thane είναι πολύ γερός πολεμιστής, παρενθετικά, και του έχω δώσει ένα μαγικό ξίφος που "παγώνει" τους αντιπάλους σε μια ακτίνα 45 μέτρων γύρω του, τους ρίχνει τα στατιστικά και τους καθιστά ευάλωτους σε πλαγιοκοπήσεις, flanking για να συνεννοούμαστε ευκολότερα.

 

Προσπαθώ, λοιπόν, να αποφασίσω πώς θα χειριστώ την τρίτη περιοχή της επαρχίας (τοιχισμένη, με σημαντικά ισχυρότερη φρουρά, αν και δεν φαίνεται κάποιος στρατός εκεί κοντά) όταν αποφασίζω να επισκεφτώ με το χάρτη τα βόρεια σύνορά μου, να ρίξω μια ματιά εκεί όπου όλα είναι ήσυχα, όσο παίρνω τις αποφάσεις μου.

 

Κι εκεί, βλέπω τους Zhufbar (αρχικά την ισχυρότερη από τις τρεις άλλες φατρίες dwarves) να έχει θέματα αναταρραχών στα εδάφη της. Ώρα για διπλωματία, σκέφτομαι. Διαπιστώνω πως (ενώ είχαμε καλές σχέσεις δεν συζητούσαν καν αμυντική συμμαχία, πόσω μάλλον να γίνουν vassals ή να ενωθούν μαζί μου) ξαφνικά είναι πολύ πιο δεκτικοί στις προτάσεις μου. Το "join confederation" μου δίνει μέτριες πιθανότητες επιτυχίας, εκεί που πριν ήταν εγγυημένη η απόρριψη. Το δοκιμάζω, νομίζοντας πως θα το απορρίψουν, και διαψεύδομαι πανηγυρικά. Το αποτέλεσμα:

 

 

Βρίσκομαι με τρεις νέες περιοχές και ένα νέο στρατό υπό τον άμεσο και πλήρη έλεγχό μου, με μια κίνηση έχω πιάσει το βασικό στόχο του δεύτερου κεφαλαίου (θυμίζω είχα καταλάβει ήδη δύο περιοχές από τους Greenskins, συν τρεις αυτές, πέντε στο σύνολο) και τρεις στρατούς των Vampire Counts μέσα στα νέα μου εδάφη, οι δύο γύρω από ένα μικρό οικισμό στα δυτικά. Και οι τρεις στρατοί είναι σχεδόν 20αρηδες (18-19 μονάδες είναι των Counts, συν ένας μιας μικρότερης φυλής παραπίσω). Προφανώς, ξεκινούσαν εισβολή στα εδάφη των Zhufbar και τους πρόλαβα. Οι Zhufbar, κατάλαβαν ότι την είχαν πολύ άσχημα και δέχτηκαν χωρίς δεύτερη κουβέντα να ενωθούν μαζί μου, παρά να συντριβούν από τους Counts.

 

Ειλικρινά (και θα μου συγχωρήσετε τα bold), πρώτη φορά τόσα χρόνια που παίζω Total War (από την εποχή του ένδοξου πρώτου Shogun) βλέπω την ΑΙ να δέχεται τόσο λογικά και έγκαιρα μια διπλωματική πρόταση. Μόνοι τους δεν είχαν ελπίδα, τους είχε βάλει στο στόχαστρο ο δεύτερος ισχυρότερος στρατός αυτή τη στιγμή, και έτσι στράφηκαν στον ισχυρότερο, δηλαδή τους Dwarves μου. Δηλαδή, δεν στράφηκαν από μόνοι τους (εκεί θα ήταν μια πραγματικά επική κίνηση), αλλά αντέδρασαν σωστά. Ούτε θυμάμαι πόσες φορές στο Rome ζητούσα από τσακισμένους αντιπάλους να γίνουν vassals κι εκείνοι έλεγαν όχι, ενώ δεν είχαν καμία απολύτως ελπίδα.

 

Το θέμα είναι ότι δεν έχουμε διπλωματικές σχέσεις με τις ομάδες των βαμπίρ, και ξαφνικά βρίσκονται να μου κάνουν τρελό trespassing. Κι εκεί που πήγαιναν να τσιμπήσουν 2-3 εύκολους στόχους, τώρα καλούνται να τα βάλουν με έναν αντίπαλο που έχει επικίνδυνα ισχυρές δυνάμεις (αν και αυτές βρίσκονται μακριά, όμως το ξέρουν αυτό τα βαμπίρα; Είναι ένα ερώτημα...) Ιδανικά θα ήθελα 4-5 γύρους ηρεμίας, ώστε να κλείσω το μέτωπο στο Death Pass, εξασφαλίζοντας όλη την επαρχία, ενώ θα προσπαθούσα να πείσω τους Barak Varr να επιτεθούν κι αυτοί τους Greenskins και να καταλάβουν τις δύο υπόλοιπες επαρχίες του Blood River Valley, ώστε να εξασθενήσουν και άλλο (είναι η 4η ισχυρότερη δύναμη στο παιχνίδι αυτή τη στιγμή, 3η είναι η Αυτοκρατορία). Τώρα;

 

Βοήθεια από το νότο δεν προλαβαίνω να στείλω στο Zhufbar, όμως το οχυρό εκεί είναι γερό, έχω ένα μεγάλο στρατό μέσα στην πόλη και ένα μικρό που σπεύδει (καλά, για Dwarves σε χιονισμένα βουνά μιλάμε, το "σπεύδει" μην το πάρουμε και τοις μετρητοίς...) προς ενίσχυση, και εννοείται πως, όσο επιτρέπουν τα οικονομικά μου, θα πέσει τρελό recruitment.

 

Εντωμεταξύ, στο βορρά η δημόσια τάξη πραγματοποιεί βουτιά, στο Zhufbar η επιρροή των απέθαντων αυξάνεται με επικίνδυνους ρυθμούς, ο Runemaster που μπορεί να περιορίσει κάπως τη ζημιά βρίσκεται στο νότο και θέλει γύρω στους 6 γύρους να φτάσει εκεί και, γενικά, με μια διπλωματική κίνηση ακύρωσα όλα τα σχέδιά μου. Πραγματικά δυσκολεύομαι να θυμηθώ άλλη φορά που η διπλωματία να είχε τόσο ισχυρή επίδραση στις ισορροπίες του παιχνιδιού.

 

Το ερώτημα, τελικά, είναι αυτό: ενσωματώνοντας τους Zhufbar στο βασίλειό μου, εμπόδισα ουσιαστικά τους Counts ή απλά τους προσέφερα περισσότερα θύματα για τους στρατούς του; Θα ήταν καλύτερα να είχα αφήσει τους dwarves της Δύσης να πέσουν ηρωϊκά μαχόμενοι ώστε να ετοιμαστώ καλύτερα;

 

Θα φανεί στην πορεία...

[Tobajara]

Οι Zhufbar μου φαίνονται λαμόγια μεγάλου βεληνεκούς, τους αξίζει να τους πεθάνεις στη φορολογία και να τους κουρέψεις τις γενειάδες. Αν λεηλατηθούν και τίποτα χωριά δεν έγινε τίποτα, έτσι κι αλλιώς δε βλέπω πολλές επιλογές πέρα από την άμυνα στην πρωτεύουσα. Από αυτά που διάβασα, αν δεν αποσύρουν άμεσα τις δυνάμεις τους θα αλωνίσουν ανενόχλητοι το βορρά έτσι κι αλλιώς. Λογικά θα τη σκαπουλάρεις, οπότε ήταν καλό που ενσωμάτωσες την επαρχία γιατί θα σου μείνει μόλις ηρεμήσουν τα πράγματα. Δεν ξέρω αν εχεις την πολυτέλεια να αφήσεις ένα στρατό στο νότο για οπισθοφυλακή και να ανεβάσεις μόνο τον έναν, αλλά με σωστή διαχείριση των κινήσεων μπορείς να κάνεις μερικά ωραία "2 εναντίον 1" με τους Ζουφμπαριανούς και το δικό σου στρατό και να τους ξεπαστρέψεις όμορφα κι ωραία.

[Snoob]

Οι Zhufbar ξεκινούν με τρεις περιοχές και -στο δικό μου παιχνίδι- κατέκτησαν και μια τέταρτη, για αρκετό διάστημα ήταν η ισχυρότερη φατρία της φυλής των Dwarves, αλλά προφανώς όταν συνορεύεις με τα βαμπίρ... Απλά, αντί να εστιάσουν στα βαμπίρ, στράφηκαν στα Orcs της φυλής των Bloody Spearz (μας χαιρέτησαν αυτοί, και 2-3 ακόμη φυλές orcs στο νότο, που τους απορρόφησαν οι Greenskins).

 

Σίγουρα στην πρωτεύουσα θα περιοριστώ για άμυνα, έχει τείχη και καμιά 20αριά μονάδες φρουρά -μαζί με το στρατό. Το σχέδιο αυτή τη στιγμή είναι να στρατολογήσω ό,τι προλαβαίνω, και να αρχίσω αμέσως να κατευθύνω έναν από τους δύο νότιους στρατούς στο βορρά (6 γύροι τουλάχιστον, παραπάνω φοβάμαι, γιατί είναι τίγκα στο βουνό και στα χιόνια εκεί πάνω). Ο δεύτερος στρατός ιδανικά θα πολιορκήσει την πρωτεύουσα του Death Pass. Θα δοκιμάσω να στείλω και τους Barak Varr σε επίθεση εναντίον των Greenskins, να δούμε αν θα πειστούν όμως.

 

Αυτό που φοβάμαι, και που θα μου δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα, είναι μια πολιορκία της πόλης του Zhufbar. Αν επιτεθούν, και να χάσω (που ελπίζω βάσιμα πως όσο αιματηρή και αν είναι η μάχη θα κρατήσω) τουλάχιστον θα τους προκαλέσω απώλειες.

 

Γενικά, έχω κάμποσα να κάνω. Κι απέναντί μου έχω τον αρχηγό των Vampire Counts, το Manfred von Carstein, και το πρωτοπαλίκαρο και διάδοχό του, τον Ulrieh von Carstein. Το σίγουρο είναι πως, μαζί με το στρατό, θα ανέβει και ο Thane. Απίστευτο θηρίο στη μάχη, στην τελευταία έφαγε μια κατοστή goblin μόνος του, και δεν τον έστειλα να καταδιώξει στην τελική υποχώρηση...

[Snoob]

Ένα κατά το δυνατόν σύντομο update, μιας και ο γύρος που ξεκίνησε προμηνύεται μεγάλος σε διάρκεια και καθοριστικός για τη συνέχεια, οπότε θα πάει τμηματικά:

 

Με το που έδωσα end turn και ήρθε η σειρά των Vampire Counts, ο Manfred von Carstein μου κήρυξε πόλεμο, πολύ λογικά και επόμενα. Στην πράξη διαπιστώνω ότι το corruption των απέθαντων εμφανίζει τις φρουρές αποδεκατισμένες. Επιτίθεται -εντελώς αχρείαστα- και με τους δύο στρατούς του (37 μονάδες συνολικά) εναντίον του Oakenhammer, μιας πολίχνης πάνω στα σύνορα και κερδίζει πανεύκολα. Ίσα που πρόλαβα να διατάξω επίθεση, για την τιμή των όπλων, μιας και ορισμένα από τα τέρατα του στρατού των απέθαντων προκαλούν φόβο, με αποτέλεσμα η αποδεκατισμένη φρουρά να πανικοβληθεί.

 

Ακολούθησε η λεηλασία του Oakenhammer, ευτυχώς όχι η καταστροφή του -το γιατί, δεν ξέρω, υποθέτω για να διατηρήσει τις κινήσεις των στρατών του (αν κάνεις raze, από ό,τι κατάλαβα, ο στρατός μένει εκεί).

 

Η συνέχεια ήταν αλλόκοτη, αν και εξαιρετικά βολική για εμένα: αντί να συνεχίσει και με τους δύο στρατούς προς το Zhufbar, ο Manfred von Carstein επέστρεψε στα εδάφη του, ενώ ο Ulrich ανηφόρισε και πολιόρκησε την οχυρή πόλη (κι εκεί λόγω corruption η φρουρά είχε απώλειες). Ο στρατός μου επιχείρησε έξοδο και, απέναντι στις ορδές των ζόμπι και των σκελετών, σημείωσε ιστορικό θρίαμβο:

 

 

Η στρατιά του Ulrich πρακτικά έπαψε να υφίσταται και, παρότι ο ίδιος (που "σκοτώθηκε" στη μάχη αλλά, ως στρατηγός των απέθαντων επανήλθε, έστω και με ελάχιστα hitpoints) κατάφερε να διαφύγει με ελάχιστους πολεμιστές (φαίνονται στο screenshot ποιες μονάδες διατήρησαν κάποιες δυνάμεις, 24 σκελετοί σπαθιστές, 2 x 24 ζόμπι, 24 λογχοφόροι σκελετοί, και καμιά ντουζίνα λύκοι), οι ισορροπίες άλλαξαν άρδην. Ακόμη και να επιστρέψει ο Manfred, πλέον είμαστε περίπου ίσοι και αν κάνει το ίδιο λάθος να με πολιορκήσει κινδυνεύει να έχει την τύχη του Ulrich.

 

Σκέφτομαι, μάλιστα, να καταδιώξω τον Ulrich, γιατί η νίκη μου περιόρισε ελαφρά και το corruption, οπότε δεν θα έλεγα όχι σε μια δεύτερη σίγουρη νίκη, ειδικά αν έχω αρκετές κινήσεις για να επιστρέψω στην τοιχισμένη πόλη.

 

Η ηρωϊκή έξοδος του Zhufbar μου επιτρέπει να στείλω μόνο το Runemaster στο Βορρά, για να βοηθήσει στον περιορισμό του corruption και τον έλεγχο του πληθυσμού, που πλέον αποτελούν το σοβαρότερο πρόβλημά μου.

 

Στo νότο, το σχέδιο αλλάζει επίσης, καθώς δεν υπάρχει άμεση ανάγκη να στείλω στρατό από εκεί, μπορώ να στρατολογήσω στο βορρά. Οπότε, προχωρώ με την πολιορκία στο Death Pass. Εκεί, θα σταθώ για ανασύνταξη και σταθεροποίηση των εδαφών μου, με έμφαση προφανώς στο βορρά. Ο στρατηγός που κληρονόμησα από τους Zhufbar ανέβηκε στο 9ο επίπεδο, απέκτησε και ένα δυνατό όπλο, οπότε αισιοδοξώ πως θα μπορέσει να κρατήσει την περιοχή, να τη σταθεροποιήσει και στην πορεία να κατηφορίσει στη Sylvania να κάψει τα σιχαμερά κάστρα των απέθαντων.

 

Υ.Γ. Μεγάλη ανοησία της ΑΙ, πάντως. Δεν ξέρω, βέβαια, τι συμβαίνει δυτικότερα και τι απειλές έχουν στα εκεί σύνορά τους οι Counts, όμως η μόνη τους ελπίδα να νικήσουν στο Zhufbar ήταν να στείλουν και τους δύο στρατούς να επιτεθούν μαζί, από τη στιγμή που αποφάσισαν να κηρύξουν πόλεμο, όχι να σπάσουν τις δυνάμεις τους. Ή, ας το άφηναν για αργότερα. Όχι, όμως, αυτό που έκαναν.

[Tobajara]

Μισό λεπτό. Με έξοδο (δηλαδή σε ανοιχτό πεδίο, όχι με τείχη), απέναντι σε κοντά διπλάσιο στρατό και με πεσμένο ηθικό πώς κέρδισες? Όχι πως δεν έχω κάνει παρόμοια, αλλά συνήθως έπαιζα άμυνα περιμένοντας να αυτοκτονήσει ο στρατηγός πέφτοντας πάνω στους στρατιώτες μου (η να μπει στην ακτίνα των τοξοτών μου) τους και να τους πετσοκόψω από το πλάι.

 

Κάτι τέτοια αψυχολόγητα τα κάνουν τα Total War ανέκαθεν οπότε δεν εκπλήσσομαι - περισσότερο περίμενα κάτι τέτοιο παρά μια λογική κίνηση. Εγώ τώρα θα χτύπαγα το στρατηγό να τελειώνω/.

[Snoob]

Μάλλον δεν το έγραψα σωστά, το corruption πλήττει την υγεία (αριθμός στρατιωτών και κατ' επέκταση συνολικά hitpoints) μιας μονάδας.

 

Ορισμένες μονάδες των απέθαντων, όπως τα Varghulf προκαλλούν φόβο στον αντίπαλο. Στην αποδεκατισμένη φρουρά του Oakenhammer, που πολέμησε χωρίς στρατηγό, με τις μονάδες κάτω από το 50% σε στρατιώτες, η εμφάνιση σχεδόν 4000 απέθαντων προκάλεσε πανικό.

 

Στο στρατό, όμως, ο στρατηγός με το radius of leadership κρατάει τις μονάδες (παρενθετικά, τα Varghulfs τα πήρε μαζί του ο Manfred, o Ulrich κατέβασε Dire Wolves και Bats), συν του ότι ο στρατός αποτελλούταν από ζόμπι και σκελετούς, ενώ εγώ είχα longbeards και musketeers.

 

Μέχρι να πλησιάσουν στην ανηφόρα και τα χιόνια τα ζόμπι, οι τοξότες και οι καραμπινιέροι μου, μαζί με μια μονάδα καταπελτών, έριχναν αβέρτα. Ηθικό δεν έχουν οι απέθαντοι, με την έννοια ότι δεν τρέπονται σε φυγή, παρά διαλύονται εκεί που στέκονται, χάνεται το binding με το οποίο τους κρατάει ο στρατηγός/δημιουργός τους (οι στρατηγοί των απέθαντων μπορούν μετά τις μάχες να κάνουν raise dead, υποθέτω πως όλα αυτά τα ζόμπι και οι σκελετοί ήταν εν μέρει οι νεκροί των δύο κατεστραμμένων επαρχιών που βλέπω δυτικότερα από τη Zhufbar).

 

Το θέμα είναι πως τα dwarves έχουν πολύ δυνατό leadership και armor, όλα αυτά τα όρθια πτώματα είναι μάπα απέναντι στο armor, γι' αυτό και έγραψα πως, για να είχε μια σοβαρή ελπίδα να με νικήσει στη Zhufbar και να πάρει το πάνω χέρι στο βορρά, ο Manfred έπρεπε να στείλει και τους δύο στρατούς του.

 

Τη συνέχεια τη γράφω αργότερα

 

edit: Σημαντική παράμετρος, την οποία ξέχασα να αναφέρω, οι απέθαντοί δεν έχουν καθόλου ranged units, οπότε είναι αναγκασμένοι να επιθετούν. Απέναντι σε θωρακισμένα dwarves με στρατηγό, έχουν πρόβλημα. Το θετικό που παρατήρησα σε σχέση με την ΑΙ είναι ότι παίζει σωστά το flanking, αν αφήσεις τοξότες ή πολεμικές μηχανές αφύλακτες τις στοχοποιούν αμέσως.

[Snoob]

Εν τάχει για να κλείσουν οι εκκρεμότητες του γύρου αυτού:

 

Πράγματι, επιτέθηκα δεύτερη φορά στον Ulrich von Carstein, καθώς υποχωρούσε μετά την ήττα του. Κι αυτή τη φορά, δεν τον γλίτωσε το ότι ήταν απέθαντος:

 

 

Με δυο λόγια, ένας 19αρης στρατός, μαζί με τον 7αρη στρατηγό του, καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ ο δικός μου στρατός έχει επιστρέψει πίσω από τα τείχη της Zhufbar για να ανασυνταχτεί. To corruption έχει περιοριστεί στο +1% την ώρα που ο στρατηγός μου περιμένει στον επόμενο γύρο την άφιξη δύο ακολούθων που περιορίζουν την επιρροή των απέθαντων, ενώ σε μερικούς γύρους (ελπίζω όχι πάνω από 3-4) θα βρίσκεται και ο Runesmith μου εκεί. Στόχος τώρα να βελτιώσω την τάξη στην επαρχία, καθώς εμφανίζει σημαντική επιδείνωση ανά γύρο (-17 αυτή τη στιγμή, αλλά με πτωτικές τάσεις, αλλά σίγουρα δεν θέλω να μου εμφανιστεί στρατός απέθαντων επαναστατών...)

 

Στο νότο, τα πράγματα αποδεικνύονται δυσκολότερα από ό,τι υπολόγιζα: το οχυρό του Black Crag, πρωτεύουσα της επαρχίας του Death Pass, διαθέτει πολύ ισχυρή φρουρά, οπότε θα χρειαστεί να ενισχύσω τις δυνάμεις μου εκεί, ώστε να επιχειρήσω με ασφάλεια μια πολιορκία ή έφοδο. Εξακολουθώ, όμως, να έχω το πάνω χέρι, όσο δεν εμφανίζεται νέος στρατός των Greenskins από το νότο.

 

Για να δούμε τι απάντηση μπορεί να έχει ο κόμης Manfred...

[GhostRiderLSOV]

Πράγματι, επιτέθηκα δεύτερη φορά στον Ulrich von Carstein, καθώς υποχωρούσε μετά την ήττα του. Κι αυτή τη φορά, δεν τον γλίτωσε το ότι ήταν απέθαντος:

 

"Let's make these undead, just plain dead." - Warhammer: Dark Omen.

[Snoob]

Πολλά και ενδιαφέροντα συμβαίνουν, και καθώς τα μέτωπα είναι πλέον και επίσημα δύο, αναπόφευκτα θα πρέπει να τα περιγράφω πολύ πιο σύντομα, αλλιώς με βλέπω να ξεπερνάω το "Πόλεμος και Ειρήνη" (588.000 λέξεις, περίπου).

 

Όσο πιο συνοπτικά μπορώ: μια δεύτερη φυλή βαμπίρ, οι Schwartzhafen μου κήρυξε τον πόλεμο. Απόφαση μάλλον παράδοξη, αφού είναι αδύναμη φατρία, με 1 μόλις περιοχή και 1 στρατό. Επιτέθηκαν στο Oakenhammer και, παρότι οι ιπτάμενες μονάδες της μου δημιούργησαν διάφορα θέματα στα νώτα μου, ηττήθηκαν άσχημα (ο στρατηγός και αρχηγός τους, Markus von Sinckler, τη γλίτωσε με κάπου 10 πλάσματα από ένα στρατό 1000+).

 

Κανονικά θα τον καταδίωκα, αλλά οι Vampire Counts έχουν εισβάλλει στα εδάφη των Karak Kadrin, στο βορρά μου, με έναν 20αρη στρατό (ο Manfred...) και έναν μικρότερο. Δεν είμαι σίγουρος αν προσπαθούν να βρουν εύκολο στόχο ανάμεσα στις 4 περιοχές που ελέγχουν οι σύμμαχοί μου εκεί ή αν -αυτό θα ήταν τέλειο, ως προς το πώς λειτουργεί η ΑΙ, όχι για τα σχέδιά μου- προσπαθούν να παρακάμψουν το στρατό του Zhufbar και να βγουν στο Rib Peaks, στα νώτα μου. Το θέμα είναι πως δεν θέλω να απομακρύνω το στρατηγό μου από το Zhufbar, γιατί αυτός και οι ακόλουθοί του είναι το μόνο που κρατάει το corruption υπό έλεγχο (19,6%, σταθερά). Άρα, θα πρέπει να φτιάξω δεύτερο στρατό. Αλλά, με τι χρήματα; Η οικονομία μου οριακά αντέχει αυτά τα στρατέυματα που έχω τώρα, και θεωρητικά θα πρέπει να βρω τρόπο να στρατολογήσω καμιά 10αριά ακόμη μονάδες, τουλάχιστον...

 

Στο νότο, ο Runemaster που ανηφόριζε στο Zhufbar για να ελέγξει το corruption δέχτηκε επίθεση από τον πράκτορα των Greenskins που είχα τραυματίσει νωρίτερα, και τώρα είναι αυτός τραυματίας... Αναποδιά, γιατί εκτός του ότι τον έχασα, μου βγήκε και νέο grudge.

 

Ο Orc-Bane πολιορκεί το Black Crag, πρωτεύουσα της επαρχίας Death Pass. Νοτιότερα συνάντησα μια ακόμη φυλή dwarves και βελτιώνω διπλωματικά τις σχέσεις μου, για να βοηθήσουν στον πόλεμο, αν και είναι πολύ αδύναμη φατρία.

 

Οι Barak Varr ανταποκρίθηκαν τελικά στην υπόδειξή μου να επιτεθούν στο νότο της επαρχίας Blood River Valley (πόντοι για τη διπλωματική ΑΙ και εδώ) αλλά το παράκαναν, γιατί τον έναν οικισμό τον ισοπέδωσαν, αντί να τον καταλάβουν (και να έχουν όλη την επαρχία υπό τον έλεγχό τους). Τώρα, με δύο μικρούς στρατούς έχουν εξαπολύσει επιδρομή εναντίον των εδαφών των Greenskins.

 

Γενικά, πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, μπορεί η ΑΙ να παίρνει κάποιες παράξενες αποφάσεις (στον τακτικό χάρτη, λ.χ. προχωράει τις ιπτάμενες μονάδες της σε θέσεις πλαγιοκόπησης -σωστά- αλλά το κάνει πολύ νωρίς -λάθος) αλλά συνολικά είναι ένα ενδιαφέρον παιχνίδι, τουλάχιστον για εμένα που στις real time μάχες δυσκολεύομαι (αν και απέναντι στους Schwartzhafen πέτυχα την πρώτη Heroic νίκη μου -χωρίς να καταλάβω τι διαφορετικό έκανα σε σχέση με κάποιες decisive, πάντως).

[Snoob]

Όπως διαπιστώσατε, τα ατελείωτα κατεβατά μου διαχωρίστηκαν σε ξεχωριστό νήμα, ώστε αν τυχόν αντέξω να περιγράψω το campaign μέχρι τέλους, να μην έχει "πνιγεί" το νήμα του παιχνιδιού από αυτή την αφήγηση. Παρότι το κυρίως νήμα δεν παρουσίαζε ιδιαίτερη κίνηση αυτό τον καιρό, θεώρησα πως είναι προτιμότερο να έχουμε ένα Let's Play νήμα, γιατί ενδεχομένως και άλλα μέλη να θέλουν είτε με κείμενο, είτε με βίντεο, να παρουσιάσουν τα δικά τους LP, οπότε είναι καλύτερα να έχουμε μια κοινή αντιμετώπιση γι' αυτά, ανεξάρτητα από την κίνηση που παρουσιάζει το κυρίως νήμα του όποιου παιχνιδιού.

 

Η κατάσταση στο παιχνίδι, καθώς οι γύροι παιρνούν, περιπλέκεται, αφού νέα factions εμφανίζονται, τα μέτωπα πληθαίνουν.

 

Στο νότο τα πράγματα αυτή τη στιγμή μοιάζουν απλούστερα: μετά από μερικούς γύρους πολιορκίας για να φτιαχτούν πύργοι και κριοί, ο Orc-Bane, με τη βοήθεια του Grudgebearer, επιτέθηκε στο οχυρό του Black Crag και, παρότι η φρουρά διέθετε Black Orcs (θωρακισμένες τρίφυλλες ντουλάπες με ακλόνητο ηθικό) και καταπέλτες, ο Orc-Bane μαζί με το Thane έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην έφοδο. Παρά τις απώλειες (πάνω από 400 γενναίοι dwarves έπεσαν στη μάχη) πλέον το Black Crag και ολόκληρη η επαρχία του Death Pass είναι δική μου, η τρίτη πλήρης επαρχία που ελέγχω και μάλιστα με σταθερή την τάξη, με τάσεις βελτίωσης.

 

 

Οπότε, μέχρι να εμφανιστεί κάποιος στρατός των Greenskins (ξεπέρασαν και πάλι την Αυτοκρατορία και κατατάσσονται 2οι σε στρατιωτικές δυνάμεις) η κατάσταση είναι ελεγχόμενη.

 

Εντωμεταξύ, συμμάχησα πλήρως με τους dwarves του Barak Varr, οπότε οι Greenskins έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν και τους στρατούς των συμμάχων μου (που τους έχουν ταράξει στις λεηλασίες των δυτικών επαρχιών τους).

 

Στο βορρά τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα. Από τη μιά, οι τσακισμένοι  Schwartzhafen με πλησίαζαν ζητώντας ειρήνη, οπότε, με δεδομένο ότι ο πόλεμος με τους Vampire Counts έχει σκαμπανεβάσματα και προβλέπεται να τραβήξει σε μάκρος, δέχτηκα και τους απέσπασα 3000 νομίσματα για να τους αφήσω -για λίγο, μουχαχά- ήσυχους.

 

Οι Counts έχουν επιδοθεί σε λεηλασίες των εδαφών των Karak Kadrin, οι οποίοι την έχουν άσχημα, καθώς βρίσκονται σε πόλεμο και με τους ανθρώπους του Kislev, οι οποίοι επίσης έχουν εισβάλλει στα εδάφη τους. Να τους βοηθήσω δεν υπάρχει περίπτωση, αφού δεν έχω δεύτερο ισχυρό στρατό στο βορρά και ο ένας που διαθέτω υπερασπίζεται το Zhufbar. Το σχέδιο αυτή τη στιγμή είναι να προσπαθήσω διπλωματικά να πείσω τους Kislev ότι πρέπει να ασχοληθούν με τους Vampire Counts, αντί να τρέχουν στα βουνά. Δύσκολο, όμως, μιας και οι σχέσεις μας είναι χλιαρότατες.

 

Οι Counts μετά το στραπάτσο στο Zhufbar επιχειρούν να φτιάξουν δεύτερο στρατό με τα χρήματα που λεηλατούν και, στο μεταξύ, μου κάνουν τη ζωή δύσκολη με τους πράκτορές τους: έχουν στείλει δύο banshees στο Zhufbar και το Oakenhammer, οι δολιοφθορές που επιχείρησαν δεν πέτυχαν, όμως επιδεινώνουν το corruption, που παρουσιάζει ξανά μικρή αλλά μεσοπρόθεσμα επικίνδυνη αύξηση. Ο Runemaster μου ανάρρωσε από τα τραύματά του, όμως θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να φτάσει στο βορρά, αφού χάθηκαν τέσσερις ολόκληροι γύροι μέχρι να επανέλθει. Που σημαίνει, πως για αρκετό καιρό ακόμη οι δυο λάμιες θα δρουν ανενόχλητες μπροστά μου, χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι.

 

Το δεύτερο σοβαρό πρόβλημα είναι ότι, από τα grudges που έχω φορτωθεί, κανένα δεν λύνεται άμεσα και μάλιστα το ένα θα μου στοιχίσει και 5000 νομίσματα για να το τακτοποιήσω... Που σημαίνει πως δημόσια τάξη και διπλωματία θα δεχτούν χτύπημα σε μερικούς γύρους, όσο δεν θα μπορώ να ξοδεύω το παραμικρό προκειμένου να πιάσω τα 10.000 νομίσματα που χρειάζεται ώστε δαπανήσω τα μισά στην έρευνα και να τακτοποιήσω τουλάχιστον το ένα grudge.

 

Γενικά, άμυνα και των γονέων για τους επόμενους γύρους, μέχρι να ξεπεράσουμε αυτούς τους σκόπελους. Τα πράγματα, πάντως, θα μπορούσαν να είναι χειρότερα, και τουλάχιστον τα εδάφη μου πλέον είναι αρκετά συμπαγή, ενώ με εξαίρεση το Zhufbar ούτε corruption έχω, ούτε άμεσες απειλές.

 

 

Ξέχασα, από το μακρινό βορρά ήρθε μήνυμα πως οι ορδές των Beastman κινούνται νοτιότερα... Δεν σε αφήνει στιγμή να ησυχάσεις αυτό το παιχνίδι.